Νέο ρεκόρ –πάνω από 5.000 λέξεις– για το antigold άρθρο «Πριν τους Καναδούς… οι Οθωμανοί: η περιβαλλοντική ιστορία των εξορύξεων στη Χαλκιδική», το οποίο δημοσιεύει το αγαπημένο μας Παρατηρητήριο και υπογράφει ο κ. Ηλίας Κολοβός, Επίκουρος Καθηγητής Οθωμανικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.

Η ανάρτηση τα έχει όλα: Τεκμηρίωση, βιβλιογραφικές αναφορές, και τη σημείωση πως  μια μορφή της παρουσιάστηκε στην επιστημονική συνάντηση «Περιβάλλον και Ιστορία. Οι πολλαπλές όψεις μιας δυναμικής σχέσης» στις 22 και 23 Οκτωβρίου 2015 στο Ιστορικό Αρχείο του Πολιτιστικού Ιδρύματος του Ομίλου Πειραιώς στην Αθήνα. Επίσης πληροφορούμαστε πως πολύ περισσότερα και αναλυτικότερα τα ιστορικά στοιχεία και τεκμήρια για την ιστορία των εξορύξεων στη Χαλκιδική από τους Οθωμανούς έχει περιλάβει ο συγγραφέας στην μελέτη “Mines and the Environment in Halkidiki: A Story from the Ottoman Past”, υπό δημοσίευση στο περιοδικό Balkan Studies, καθώς και στη δημοσιευμένη μελέτη Elias Kolovos – Phokion Kotzageorgis, “Halkidiki in the Early Modern Period: Towards an Environmental History”, in Basil G. Gounaris (ed.), Mines, Olives and Monasteries: Aspects of Halkidiki’s Environmental History (Thessaloniki 2015), σ. 123-161..

Αυτή η τελευταία μελέτη του κου Κολοβού είναι δημοσιευμένη και καταλήγει στο συμπέρασμα πως λειτουργία των μεταλλείων στα 1700 και οι ανάγκες τους σε ξύλα υποστήριξης των στοών και κάρβουνου για τα καμίνια διαχωρισμό του αργύρου από τον μόλυβδο επηρέασε το δασικό περιβάλλον της Χαλκιδικής. Αυτό που δεν καταλαβαίνει κανείς το πώς συνδέεται αυτό με τη σημερινή επένδυση και κυρίως πως συνδέεται ο Μέγας Αλέξανδρος με τη σημερινή εταιρεία.

Ο συγγραφέας του άρθρου της ανάρτησης, –το οποίο απέχει παρασάγγας από την δημοσιευμένη μελέτη που διαβάσαμε εδώ , σε τέτοιο σημείο ώστε να αναρωτηθεί κανείς αν είναι ίδιος ο συγγραφέας–, επιδίδεται σε ένα antigold κρεσέντο, χρησιμοποιώντας μεθόδους που βλέπουμε σε έντυπα όπως η ΑΥΓΗ, Η Εφημερίδα των Συντακτών, και σε καμία περίπτωση δεν μας παραπέμπουν σε γραπτό λόγο ακαδημαϊκού, όπως για παράδειγμα το κάτωθι απόσπασμα:

«[…] αφού, όπως αναφέρεται “στην αρχαιότητα τα μεταλλεία αποτελούν τον κυρίαρχο χρηματοδότη του Μακεδονικού Βασιλείου και των εκστρατειών του Μεγάλου Αλεξάνδρου”, μας κλείνει πονηρά το μάτι η ιστορική αναδρομή της εταιρίας, και η σύγχρονη Ελλάδα θα μεγαλουργήσει και αυτή όπως ο Μέγας Αλέξανδρος (άραγε θα μοιραστούν τα κέρδη τους με το ελληνικό κράτος;)»…

Η δε «Ελληνικότητα» των μεταλλείων επί Μ. Αλεξάνδρου μπαίνει σε εισαγωγικά (!!!), στην ανάρτηση του Παρατηρητηρίου, υπονοώντας τι; Πως δεν ήταν έλληνες οι κάτοικοι της περιοχής επί Μ. Αλεξάνδρου; Περί ελληνικότητας της Μακεδονίας έχει πάρει τίποτα το αυτί σας εκεί στο περίπτερο; Και πως ισχυρίζεται ο συγγραφέας της ανάρτησης ότι υποστηρίζοντας η εταιρεία πως τα μεταλλεία ήταν ελληνικά, «επιδιώκει να νομιμοποιήσει το σχέδιό της»;

Εντυπωσιάζομαι και από τον θαυμαστό τρόπο με τον οποίο  ο κος Κολοβός μπαίνει στο μυαλό και την σκέψη της εταιρείας, ακροβατώντας στα όρια της θεωρίας συνομωσίας: «Εφόσον εξορύσσουμε “από την αρχαιότητα”, αυτό σημαίνει ότι η εξόρυξη είναι “καλή”, αυτό είναι το επιμύθιο της “ιστορίας” όπως τη βλέπει η εταιρία HellasGold»…

Στη συνέχεια ο κος καθηγητής ενοχλείται από τον τίτλο «25 αιώνες μεταλλεία», διότι, λέει, μετά τον Μ. Αλέξανδρο και την ρωμαϊκή εποχή υπήρχε παύση της εξόρυξης, που ξανάρχισε τον 14^ο αιώνα…. (Συγνώμη, να αλλάξει αμέσως όνομα η ενότητα σε «25 αιώνες μεταλλεία με διαλλείματα»…). Και μετά μας λέει πόσο υπέφεραν οι ραγιάδες υπό τον Τούρκικο ζυγό, και ότι δεν υπήρχαν προνόμια για τους κατοίκους της περιοχής… Συγνώμη κε καθηγητά αλλά άλλοι συνάδελφοί σας διαφωνούν, όπως και μερίδα της βιβλιογραφίας.

Και ερχόμαστε στα δάση. Είναι γνωστό πως η περιοχή γύρω από μεταλλεία στην αρχαιότητα αλλά και μετέπειτα ξεπατωνόταν από τα δένδρα, για τους λόγους ακριβώς που αναφέρει ο καθηγητής: Ξύλα για στοές και κάρβουνο για τα καμίνια. (Βέβαια, δάση ξεπατώνονταν και για άλλους λόγους, όπως ναυπηγική, οικοδομική, κάρβουνο για άλλους σκοπούς…). Τι σημαίνει αυτό για την επένδυση του 2015; Ήταν «κακό πράγμα» η εξόρυξη πριν από 20, 15 ή 5 αιώνες, αφού συνέβαλλε στην ελάττωση των δασών, και γι’ αυτό ας μην κάνουμε την σημερινή επένδυση… Αυτό λέτε;

Κε Κολοβέ, έχοντας παρακολουθήσει ανακοινώσεις σας όπως αυτή στο Ιστορικό Αρχείο του Πολιτιστικού Ιδρύματος του Ομίλου Πειραιώς στην Αθήνα (ναι κι όμως, ήμουν εκεί), ελάχιστες ομοιότητες βρίσκω με το παρόν σας άρθρο, ιδίως στο ύφος. Επίσης αν ως επιστήμονας εκφράζετε και πολιτικές απόψεις βασισμένες σε σπέκουλα έξω από το επιστημονικό σας πεδίο, όπως για παράδειγμα παρακάτω, στο κλείσιμο του άρθρου σας, θα πρέπει να είστε έτοιμος να υποστείτε και κριτική και να αμφισβητηθείτε…

«Στην «μνημονιακή» Ελλάδα, χώρα εργαστήρι δοκιμών, «πεδίο βολής» νεοφιλελεύθερων πειραμάτων, βρισκόμαστε σήμερα νομίζω μπροστά στο ίδιο δίλημμα: σε μια εποχή όπου η ελληνική πολιτεία και η δημοκρατία έχουν αποδυναμωθεί από την εξωτερική παρέμβαση, είναι εξαιρετικά σημαντικό το περιβαλλοντικό κίνημα να υπερασπίσει αυτό «τα κοινά», δημιουργώντας πολιτική. Και το ζήτημα με τα περιβαλλοντικά κοινά είναι ότι δεν είναι αναστρέψιμα: μετά το τέλος των εξορύξεων της Eldorado Gold, ο «Ελληνικός Χρυσός» θα έχει γίνει άνθρακας για την ελληνική κοινωνία και δηλητήριο με αρσενικό για το περιβάλλον για πολλούς μα πολλούς αιώνες…»

Να υποθέσω, λοιπόν, πως δεν είστε ούτε περιβαλλοντολόγος ούτε χημικός μηχανικός. Περί αρσενικού και δηλητηρίων θα σας προέτρεπα –καλοπροαίρετα–, να διαβάσετε την εγκεκριμένη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων. Για όλα τα άλλα ενήλικες είμαστε, επιστήμονες είμαστε, έχουμε τη γνώμη μας και τις τοποθετήσεις μας. Αλλά δεν μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό να σημειώσω –χωρίς να επιχειρώ παραλληλισμούς–, πως το παράδειγμα Μυλόπουλου, του πρύτανη που εκτέθηκε ανεπανόρθωτα ως επιστήμονας για να συνταχθεί με συγκεκριμένα κινήματα, κατά την προσωπική μου γνώμη, είναι προς αποφυγήν.

Υ.Γ. Υποθέτω πως όταν λέτε «Η αρχαιολογική έρευνα του παντογνώστη της Χαλκιδικής, του αρχαιολόγου Μάκη Παπάγγελου», το εννοείτε. Διότι όπως παρατηρώ, η κυριότερη πηγή για τις πληροφορίες της ιστοσελίδας της Ελληνικός Χρυσός είναι ανακοινώσεις του κου Παπάγγελου.

Επανεμφάνιση στη δημόσια σκηνή για την κα Ιγγλέζη, σε ραδιοφωνική εκπομπή. Στο «Κόκκινο» και τον Διονύση Ελευθεράτο , σε πλήρη συντονισμό με την πρόσφατη ανακοίνωση της Νομαρχιακής Επιτροπής Χαλκιδικής του κόμματος, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ επεσήμανε ότι θα πρέπει εμπράκτως να ληφθούν υπόψη οι εκθέσεις των Επιθεωρητών, απαίτησε πρόστιμα, «επειδή το Δημόσιο χρειάζεται πρόστιμα»!!!, και για να μην παρεξηγηθεί, διευκρίνισε: «Δεν ισχυρίζομαι ότι κάποιος μπορεί να ρυπαίνει, να καταστρέφει μια περιοχή, εάν πληρώνει, αλλά η καταβολή προστίμων είναι το πρώτο και το ελάχιστο που πρέπει να του επιβάλλεται».

Μετά η κα Ιγγλέζη μη έχοντας τι άλλο να επιχειρηματολογήσει προσπάθησε να μας πείσει πως όλο το θέμα είναι η μεταφορά συμπυκνωμάτων στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης ενώ έπρεπε να φεύγουν από το Στρατώνι! Μας είπε και πως δεν γίνεται αποκατάσταση!!! Δεν πέρασε βέβαια από το μυαλό του δημοσιογραφίσκου να ρωτήσει αν αυτός είναι ο λόγος που θέλουν να κλείσει η επένδυση…

Σε μια “τυχαία” (και καθόλου σπεκουλιάρικη) ερώτηση του… ουδέτερου δημοσιογράφου, το πώς εξηγεί η βουλευτής το γεγονός ότι η ΝΔ ταυτίζεται πλήρως με την εξόρυξη στη Χαλκιδική, μολονότι στελέχη της σε άλλες περιοχές έχουν ταχθεί εναντίον παραπλήσιων «εγχειρημάτων» (όπως π.χ. ο κ. Ευριπίδης Στυλιανίδης στην εκλογική του περιφέρεια, τη Θράκη), η κα Ιγγλέζη, απάντησε: «Η διαφορά είναι ότι στη Χαλκιδική υπάρχουν ήδη εργαζόμενοι», χαρακτηρίζοντας όμως έωλη την απόπειρα εκμετάλλευσης της αγωνίας των απασχολούμενων, δοθέντος ότι, όπως υπενθύμισε, ο κόσμος απασχολείται κατά βάση στα υπάρχοντα μεταλλεία, «των οποίων η λειτουργία δεν απειλείται άμεσα»… (δηλαδή απειλείται έμμεσα;), και «έχουν κάνει πολύ μεγάλη καταστροφή στο περιβάλλον ήδη»!!!. Εκεί έσπευσε ο στρατευμένος συριζαίος  δημοσιογράφος να συμπληρώσει «δηλαδή αυτά που διαβάζουμε για αρσενικό στο νερό, ε;»!!!!

Είχαμε και ειδήσεις: Πολύ σύντομα θα δούμε κινήσεις από το υπουργείο, απείλησε η κα Ιγγλέζη… Και επικαλέστηκε τις πάγιες θέσεις «του υπουργού Ενέργειας & Περιβάλλοντος, και του ίδιου του πρωθυπουργού»…. «Η Χαλκιδική έχει ήδη επιβαρυνθεί, δεν αντέχει περισσότερο» τόνισε η βουλευτής, σημειώνοντας ότι περαιτέρω επιβάρυνση θα έπληττε την ίδια την ανάπτυξη και την απασχόληση στην περιοχή, καθώς θα κατέστρεφε τα πλεονεκτήματά της (φυσικό κάλλος, δάση, τουριστική ελκυστικότητα, κλπ). Μια από τα ίδια, δηλαδή, της Ιγγλέζιας λογικής…

Αλλά μην στεναχωριέστε συμπολίτες μου… Η κα Ιγγλέζη μετά τα φασολάκια Χαλκιδικής βρήκε την οριστική λύση για την ανάπτυξη…. Το 2016, λέει, κλείνουν 2.400 χρόνια από τη γέννηση του Αριστοτέλη, η UNESCO θα ανακηρύξει «έτος Αριστοτέλη και αυτό αποτελεί μεγάλη ευκαιρία για την αρχή μιας νέας ανάπτυξης»!!!! (Ε; Τι είπατε;) Άλαλα τα χείλη των ασεβών….

Αν δεν με πιστεύετε, ακούστε τα και με τα ίδια σας τα αυτιά, εδώ, στο κάτω μέρος της σελίδας…

Αναπαράγουμε από το μπλογκ http://politesaristoteli.blogspot.gr/ μια επιστολή του Μεταλλειολόγου Μηχανικού – Γεωτεχνικού Αθανασίου Καρίνα. Ο κύριος Καρίνας πολλάκις αρθρογραφεί σε τοπικά μπλογκ και πάντοτε ακούγεται ως η «φωνή της λογικής» σε μια κατάσταση που κάθε άλλο παρά λογική είναι. Σκοπός μου δεν είναι να τον απογοητεύσω, αλλά το να ζητά από τη σημερινή δημοτική αρχή «να αναλάβει όλες τις απαιτούμενες πρωτοβουλίες για διάλογο και συνεννόηση με τον επενδυτή, επ’ ωφελεία του Δήμου και των δημοτών», ακούγεται το λιγότερο εξωπραγματικό…

«Η πρόσφατη πράξη δολιοφθοράς στο μεταλλείο των Σκουριών είναι κατακριτέα και καταδικαστέα, απ’ όπου και εάν εκπορεύεται.

Η εμπρηστική ενέργεια σε χωματουργικά μηχανήματα που δουλεύουν στο μεταλλείο των Σκουριών είναι μία θρασύδειλη ενέργεια εις βάρος των εργαζομένων στα μεταλλεία και δεν διαφέρει σε τίποτα από τις πολλές παρόμοιες θρασύδειλες ενέργειες εκφοβισμού των εργαζομένων που έχουν λάβει χώρα το τελευταίο χρονικό διάστημα στην περιοχή του Δήμου Αριστοτέλη και ιδιαίτερα στην Ιερισσό.

Αυτές οι ενέργειες πέραν όσων επιδιώκουν να επιτύχουν προκαλούν και δηλητηρίαση της τοπικής κοινωνίας με μίσος και διχόνοια και έχουν ως αποτέλεσμα το διχασμό και την ένταση στους κατοίκους.

Τα στοιχεία του διχασμού και της έντασης στην τοπική κοινωνία διακρίνονται εύκολα σε όλες τις κοινωνικοπολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες, ενώ συνοδεύονται από πάρα πολλά επεισόδια εκφοβισμού και κοινωνικού αποκλεισμού εις βάρος των εργαζομένων στα μεταλλεία. Η κατάσταση αυτή έχει μετατρέψει την περιοχή της ΒΑ Χαλκιδικής σε πυριτιδαποθήκη έτοιμη να εκραγεί ανά πάσα στιγμή, με αφορμή τέτοια εμπρηστικά γεγονότα.

Αρμόδιες αρχές για την πρόληψη και την αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων και του συγκεκριμένου επεισοδίου δολιοφθοράς είναι η Ελληνική Αστυνομία και η Δικαιοσύνη. Μέχρις ότου να αποφανθούν οι αρμόδιες αρχές όλοι είναι αθώοι. Οφείλουν όμως οι αρμόδιες αρχές να λάβουν μέτρα προστασίας αυτών που πλήττονται και πιο συγκεκριμένα των εργαζομένων στα μεταλλεία. Για να επιτευχθεί αυτό απαιτείται αύξηση της φύλαξης των εγκαταστάσεων του μεταλλείου και αύξηση της παρουσίας αστυνομικών δυνάμεων στους οικισμούς όπου συμβαίνουν παρόμοια περιστατικά.

Στο πλαίσιο των ανωτέρω και προς την κατεύθυνση της εξομάλυνσης της κατάστασης, η Δημοτική Αρχή έχει καθήκον και υποχρέωση να καταδικάζει απερίφραστα όλα τα περιστατικά που προκαλούν ένταση και διχασμό στην τοπική κοινωνία, απερίφραστα και με γενναιότητα, καθαρά και χωρίς μισόλογα και αποπροσανατολιστικές δηλώσεις, ενώ παράλληλα θα πρέπει να αναλάβει όλες τις απαιτούμενες πρωτοβουλίες για διάλογο και συνεννόηση με τον επενδυτή, επ’ ωφελεία του Δήμου και των δημοτών.»

Ο δημοτικός σύμβουλος της μείζονος αντιπολίτευσης στο Δήμο Αριστοτέλη Βασίλης Μοσχόπουλος έδωσε μια εξαιρετικά αποκαλυπτική συνέντευξη στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ και το δημοσιογράφο Άρη Πορτοσάλτε στον απόηχο των εκλογών της περασμένης Κυριακής, όπου οι κάτοικοι του δήμου στην πλειοψηφία τους αποδοκίμασαν με την ψήφο τους το λουκέτο στα μεταλλεία που επιβλήθηκε προεκλογικά. Ο Βασίλης Μοσχόπουλος ήταν σαφής:

«Τα 11 Μαδεμοχώρια στηρίζουν την επένδυση, η ΝΔ πήρε 50% και ο ΣΥΡΙΖΑ 22%. Ο κόσμος εδώ δεν έχει κόμματα, θέλει την επένδυση. Η κυβέρνηση έπρεπε να βρεί μια γραμμή ισορροπίας ανάμεσα στους αντιδρώντες και στο συμφέρον της Εθνικής οικονομίας, γιατί οι Σκουριές είναι μια Εθνική υπόθεση. Αντί αυτού επέλεξαν να ρίξουν στο μαρασμό 2.000 κόσμο άμεσα και 20.000 έμμεσα.»

Ο δημοτικός σύμβουλος της αντιπολίτευσης εξήγησε πως από μια βεντέτα ανάμεσα σε Αρναία και Ιερισσό για το ποιά θα οριζόταν ως πρωτεύουσα του Καλλικρατικού δήμου Αριστοτέλη κατέληξε μετά τις δημοτικές εκλογές του 2010 σε τεράστια διαμάχη για τα μεταλλεία.

Ο Βασίλης Μοσχόπουλος στάθηκε στα τερτίπια και την υποκρισία θεσμικών και πολιτικών προσώπων της περιοχής που ενώ είναι κατά της επένδυσης δεν είχαν πρόβλημα να εισπράττουν άμεσα ή έμμεσα χρήματα από την εταιρεία που εκμεταλλεύεται τα μεταλλεία, είτε ως δήμος, είτε ως προμηθευτές της, λέγοντας χαρακτηριστικά:

«Αυτοί που κάποτε υποστήριζαν την επένδυση, τώρα είναι εχθροί της. Η κοινωνία δεν μπορεί να παίζει με τα τερτίπια πολιτικάντηδων. Ούτε βέβαια το κράτος και η οικονομία μπορούν να πάνε έτσι μπροστά.»

Τέλος, δεν παρέλειψε να δώσει και το αναπτυξιακό στίγμα της περιοχής τονίζοντας ότι επέστρεψαν τα χαμόγελα και ότι επικρατεί το αδιαχώρητο στα καταλύματα των Μαδεμοχωρίων εξαιτίας της επένδυσης και της κατακόρυφης αύξησης στις θέσεις εργασίας που επέφερε αυτή τα τελευταία 3 χρόνια.

Ακούστε την συνέντευξη του Βασίλη Μοσχόπουλου πατώντας εδώ και πηγαίνοντας με τον κέρσορα σας στο 33ο λεπτό

[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.gr/, 24/09/2015]

Ο Σωτήρης Ν. Καμενόπουλος, Διπλ. Μηχανικός Παραγωγής & Διοίκησης (M.Eng.) και Υπ. Διδάκτωρ Πολυτεχνείου Κρήτης, Σχολή Μηχανικών Ορυκτών Πόρων δημοσίευσε στις 04/09 ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο στον ιστότοπο http://energypress.gr/, όπου εκθέτει την ανάγκη αξιοποίησης των ορυκτών μας πόρων, σε πείσμα των καταστροφολόγων.

Ο κ. Λαφαζάνης σε εκδήλωση που είχε πραγματοποιηθεί το Μάρτιο του 2015 είχε δηλώσει πως «η Ελλάδα δεν θα γίνει ενεργειακή μπανανία» (http://www.tanea.gr/news/economy/article/5217759/lafazanhs-h-ellada-den-prokeitai-na-ginei-energeiakh-mpanania/). Ο κ. Λαφαζάνης επιθυμεί να παραμείνουμε ενεργειακός εισαγωγέας, και να μην αναζητήσουμε δικούς μας ενεργειακούς πόρους. Η ερώτηση φυσικά είναι «ποιός πραγματικά θα ωφεληθεί από αυτό»;

Η άποψη αυτή του κ. Λαφαζάνη μου ήρθε στο μυαλό αμέσως μετά τοδιπλωματικό φιάσκο που υπέστη η Ελληνική εξωτερική και ενεργειακή πολιτική στο συνέδριο της Αγίας Πετρούπολης. Ένα φιάσκο για το οποίο είναιαποκλειστικά υπεύθυνος ο κ. Λαφαζάνης. Ένα φιάσκο το οποίο θα μπορούσε να αποβεί εθνικά καταστροφικό για τη χώρα μας(http://www.defence-point.gr/news/?p=135802). Καθώς μας ώθησε ως βατράχους ανάμεσα στα βουβάλια…

Όλως τυχαίως(;) η άποψη του κ. Λαφαζάνη συμπίπτει σχεδόν απολύτως με την άποψη που έχουν αρκετοί στην Ελλάδα, όχι απαραίτητα αριστεροί, πως δεν πρέπει να βρούμε πετρέλαιο στην Ελλάδα. (http://www.kathimerini.gr/552288/opinion/epikairothta/politikh/giati-den-prepei-na-vroyme-petrelaio-sthn-ellada).

Σε αυτή την άποψη απάντησα άμεσα (http://energypress.gr/news/giati-prepei-na-vroyme-petrelaio-kai-ohi-mono).

Κάποιοι άλλοι θεωρούν πως τώρα που οι τιμές των υδρογονανθράκων πέφτουν θα πρέπει να ξεχάσουμε αυτό το όνειρο. Καταρχήν, όλοι αυτοί ξεχνούν πως ο τομέας των ορυκτών πόρων χαρακτηρίζεται ακριβώς από αυτή την ιδιότητα: όταν οι τιμές των προϊόντων πέφτουν τα ορυχεία και τα πηγάδια κλείνουν. Μετά, όταν οι τιμές ανεβούν, ξανανοίγουν. Αυτό συμβαίνει εδώ και δεκάδες χρόνια.

Πράγματι, οι τιμές των υδρογονανθράκων παγκοσμίως πέφτουν, και απολύσεις γίνονται παγκοσμίως σε μεγάλες εταιρείες, αλλά ευνόητα τίθεται το ερώτημα: τότε γιατί στην Ελλάδα οι έρευνες στην Καβάλα και στο Ιόνιο συνεχίζονται; Γιατί πχ. στην Ελληνική εταιρεία που δραστηριοποιείται στην Καβάλα δεν γίνονται απολύσεις;

Σήμερα υποχρεούμαι να επανέλθω καθώς φαίνεται πως αρχίζει σιγά-σιγά να σχηματίζεται μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα για το ποιοί, εντός και εκτός της Ελλάδας, θέλουν να αξιοποιηθούν οι ελληνικοί ορυκτοί πόροι και ποιοί όχι.

Μία χώρα πάσχει από την κατάρα των πλουτοπαραγωγικών πηγών εφόσον αποδεδειγμένα διαθέτει πλουτοπαραγωγικές πηγές και ταυτόχρονα πληρεί και τα τρία κάτωθι κριτήρια (http://energypress.gr/news/exoryxi-ydrogonanthrakon-me-viosimo-tropo):

1. το πολιτικό της προσωπικό είναι διεφθαρμένο,
2. οι θεσμοί της είναι ασθενείς λόγω της διαφθοράς, και
3. το πολιτικό της σύστημα είναι πελατειακό (clientelism)

Η Ελλάδα, μέχρις στιγμής, δυστυχώς πληρεί και τα τρία προαναφερόμενα κριτήρια. Αν πράγματι δεν υπάρξουν μεταρρυθμίσεις (πχ. εφαρμογή της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ) τότε η παρουσία των υδρογονανθράκων υπό τις παρούσες συνθήκες θα ήταν επικίνδυνες για τη χώρα. Σε αυτή την περίπτωση όμως ο εχθρός δεν θα ήταν εκτός των συνόρων: ο εχθρός θα ήταν εντός των πυλών…ο εχθρός αυτός θα ήταν η ολιγαρχική αριστεροδεξιά ελίτ που άφησε να δημιουργηθούν τα τρία προαναφερθέντα κριτήρια. Όμως ας προβούμε στον αντίθετο συλλογισμό: ας υποθέσουμε πως τελικά δεν θα αξιοποιηθούν οι ελληνικοί ορυκτοί πόροι. Θα αλλάξει πράγματι κάτι στη χώρα μας; Θα αρθούν πχ. αυτομάτως τα τρία παραπάνω κριτήρια που μας κατατάσσουν ήδησε χώρα-μπανανία;

Έχω ξαναγράψει, πως η Ελλάδα ήδη πάσχει από την κατάρα των πλουτοπαραγωγικών πηγών και την Ολλανδική ασθένεια (http://energypress.gr/news/i-ellada-pashei-apo-tin-katara-ton-ploytoparagogikon-pigon-kai-tin-ollandiki-astheneia). Η άποψη πως «δεν πρέπει βρούμε πετρέλαιο για να μη γίνουμε μπανανία» δεν εξαλείφει τον κίνδυνο της διαφθοράς και του πελατειακού χαρακτήρα του πολιτικού συστήματος. Αντίθετα, αυτοί θα παραμένουν, και χωρίς την αναζήτηση του πετρελαίου και των ορυκτών πόρων της χώρας. Και να μην αναζητήσουμε τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες θα παραμείνουμε μία χώρα μπανανία. Μία αποτυχημένη χώρα (failed state). Και για αυτό, συνυπεύθυνες είναι τόσο η δεξιά όσο και η αριστερή ολιγαρχική ελίτ.

Η γενεσιουργός αιτία λοιπόν του κινδύνου δεν είναι η πιθανή ύπαρξη πλουτοπαραγωγικών πηγών (αυτό είναι η ευχή για μία χώρα), αλλά το διεφθαρμένο πολιτικό προσωπικό, οι ασθενείς θεσμοί, και ο πελατειακός χαρακτήρας του πολιτικού συστήματος (αυτό είναι η κατάρα για μία χώρα). Αν αυτοί οι πραγματικοί κίνδυνοι εξαλειφθούν, τότε θα μπορέσουμε ως χώρα να αξιοποιήσουμε τους ορυκτούς πόρους μέσα στα πλαίσια της βιώσιμης ανάπτυξης: με σεβασμό στον άνθρωπο και στο περιβάλλον.

Για όλους τους παραπάνω λόγους κρίνεται εθνικά απαραίτητη η εφαρμογή μεταρρυθμίσεων ώστε να αρθούν τα παραπάνω κριτήρια που καθιστούν τη χώρα μας έρμαιο της κατάρας των πλουτοπαραγωγικών πηγών και να δράξουμε όλες τις αναπτυξιακές ευκαιρίες. Είναι απαραίτητο για να χτίσουμε νέες Ακροπόλεις (http://www.capital.gr/story/2087970). Η Ακρόπολη αποτελεί ακόμη και σήμερα, ίσως, το μοναδικό και μακροβιότερο παγκόσμιο μνημείο πολιτισμού ως υπόδειγμα Βιώσιμης Ανάπτυξης στηριζόμενης σε ορυκτούς πόρους.

Όσοι διαρκώς υψώνουν εμπόδια στην εκμετάλλευση-αξιοποίηση των ορυκτών μας πόρων τί θα συμβούλευαν τον Περικλή προκειμένου αυτός να εκμεταλλευθεί τα ορυχεία του Λαυρίου; Θα πρότειναν στον Περικλή να μη προχωρήσει σε εκμετάλλευση του ορυχείου του Λαυρίου; Τότε ξεκάθαρα, ούτε η Ακρόπολη θα είχε χτιστεί (στη θέση της θα υπήρχαν πολυκατοικίες σήμερα: τέτοια ανάπτυξη θα είχαμε), και θα είμαστε κατακτηθεί από τους Πέρσες… με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Ας χρησιμοποιήσουμε ως φάρο μας και ως παγκόσμιο επιτυχημένο παράδειγμα βιώσιμης ανάπτυξης ορυκτών πόρων την Ακρόπολη και ας προχωρήσουμε ως χώρα στην αξιοποίηση των ορυκτών μας πόρων άφοβα. Αν θέλουμε «νέες Ακροπόλεις» πρέπει να αξιοποιήσουμε όλους τους ορυκτούς μας πόρους.