Monthly Archives: June 2019

ΚΩΣΤΑΣ ΚΩΣΤΗΣ : ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΟΥΜΕ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ

Ο ιστορικός του Πανεπιστημίου Αθηνών μιλάει για το περιβάλλον που δημιούργησε η δεκαετία της ύφεσης και για το μέλλον της χώρας

Ο Κώστας Κωστής δεν θέλει να γίνεται ευχάριστος. Ακόμη και όταν μιλά κανείς με βάση απαράγραπτα δεδομένα, όπως αυτά της ελληνικής οικονομίας τον τελευταίο αιώνα, το θέμα του πρόσφατου βιβλίου του «Ο πλούτος της Ελλάδας», μπορεί να βρει τρόπο να ωραιοποιήσει πράγματα και καταστάσεις, αν το επιθυμεί. Ο 62χρονος καθηγητής Οικονομικής και Κοινωνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών δεν το έπραξε στη διάρκεια των πολιτικών και επιστημονικών διενέξεων που χαρακτήρισαν τα χρόνια των μνημονίων. «Αλλά έχουμε, φαίνεται, την απαίτηση οι διανοούμενοι να λένε αυτά που μας αρέσουν. Φοβάμαι ότι στη χώρα αυτή έχουμε χάσει την ιδιότητα να σκεφτόμαστε. Το μόνο που ξέρουμε πια είναι να θυμώνουμε» είναι η συνολική διαπίστωσή του όταν η κουβέντα μας φτάνει στον διάλογο αυτόν. Αν και το βιβλίο του είναι μια πλήρης οικονομική (και, σε πολλά σημεία, και πολιτική) ιστορία της Ελλάδας από το 1912 ως σήμερα, η πραγμάτευση της σύγχρονής μας περιόδου προβάλλει ανάγλυφα μέσα από το κείμενο και η δική μας συνομιλία περιστρέφεται γύρω από αυτό – την παγκοσμιοποίηση, τη δεκαετία της μεγάλης ελληνικής ύφεσης, το μέλλον.

Ο πλούτος της Ελλάδας, για να ξεκινήσω από τον τίτλο του βιβλίου, είναι οι πόροι ή το ανθρώπινο δυναμικό της;

«Πάντοτε ο πλούτος μιας χώρας είναι οι άνθρωποι, ο τρόπος με τον οποίο συνεργάζονται ή δεν συνεργάζονται μεταξύ τους, εκπαιδεύονται ή δεν εκπαιδεύονται, είναι κάτι που ισχύει εξ ορισμού. Από εκεί και πέρα ήθελα περισσότερο να δω κάποια πράγματα σε μακρόχρονη προοπτική και να δείξω ότι πρέπει να σκεφτούμε πως η Ελλάδα είναι ακόμη μια πλούσια χώρα, η οποία για λόγους ανεξάρτητους από τη θέλησή της δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί αυτόν τον πλούτο της. Το ζητούμενο είναι να παρακολουθήσει κανείς κάτι που συχνά λησμονούμε: πως μια φτωχή ακόμη χώρα πριν από κάποια χρόνια, της οποίας η πολιτική και οι πολιτικοί απέβλεπαν στο να ξεπεραστεί ακριβώς το φάσμα της φτώχειας, κάποια στιγμή το κατάφερε. Σήμερα, η Ελλάδα, παρά την κατάσταση των τελευταίων ετών, εξακολουθεί να συμπεριλαμβάνεται στις ευημερούσες παγκοσμίως χώρες. Το ερώτημα είναι αν μπορεί να κρατηθεί εκεί».

Θεωρείτε ότι η ευημερία της μεταπολεμικής περιόδου ήταν «το δημιούργημα ενός κράτους που προσπαθεί να δράσει με τη λογική του «νοικοκύρη»». Αυτή η λογική ήταν εφικτό να διατηρηθεί και μετά την είσοδο στην ΕΟΚ;

«Ηταν, και διατηρήθηκε. Η λογική του Κωνσταντίνου Καραμανλή ήταν η διασφάλιση των ίδιων κανόνων του παιχνιδιού μέσω καταναγκασμών που θα επιβάλει η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, η οποία θα παρείχε τα χρήματα που δεν θα έδιναν πια οι Αμερικανοί. Οι προηγούμενοι κανόνες, οι οποίοι ίσχυαν ως το 1971-1973, το τέλος του Μπρέτον Γουντς και την πετρελαϊκή κρίση, είχαν γίνει σεβαστοί από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις, ακόμη και από αυτή της χούντας. Βέβαια, ήταν κανόνες ευνοϊκοί για εμάς, ήταν μια παγκοσμιοποίηση που έδινε τη δυνατότητα άσκησης εθνικής πολιτικής. Αυτό παύει να υφίσταται μετά το 1973 – και αυτό το ξεχνάμε».

Τι αλλάζει μετά το 1973;

«Αλλάζουν οι όροι της παγκοσμιοποίησης, δεν υπάρχουν οι περιορισμοί του Μπρέτον Γουντς, η φτηνή ενέργεια. Η παγκοσμιοποίηση, πρέπει να πούμε, έχει δύο πλευρές, τον εκδημοκρατισμό και την οικονομία. Στον εκδημοκρατισμό εμείς τα καταφέραμε πολύ καλά. Είναι θεμελιωμένος γερά, πατά καλά στα πόδια του και αντιμετώπισε τις προκλήσεις των τελευταίων ετών πολύ αποτελεσματικά. Στο πεδίο της οικονομίας επιχειρήσαμε να αποφύγουμε το κόστος της παγκοσμιοποίησης με πολλούς τρόπους. Πολλές επαγγελματικές ομάδες σιγά-σιγά κατέκτησαν τον δημόσιο χώρο, κάτι που έφτασε σε ακραίες καταστάσεις με το ΠαΣοΚ. Ακόμη και σήμερα υφίσταται μια πολύ ιδιόμορφη κατάσταση, όπου σε τελική ανάλυση τα πανεπιστήμια ή η ΔΕΗ υπάρχουν περισσότερο για τους εργαζομένους, παρά για να προσφέρουν, ως όφειλαν, τις υπηρεσίες τους στην κοινωνία».

Πότε συνειδητοποίησαν οι ελληνικές πολιτικές ελίτ το βάθος των ευρύτερων αυτών αλλαγών;

«Με μεγάλη καθυστέρηση, στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Ο Καραμανλής επιχείρησε να εισαγάγει την Ελλάδα στην ΕΟΚ για πολιτικούς λόγους, όχι για οικονομικούς. Ο ίδιος και όσοι τον ακολουθούσαν κοιτούσαν προς το παρελθόν. Οι πολιτικές τους ήταν πολιτικές της δεκαετίας του ’60 που είχαν πια ξεπεραστεί. Οι χώρες που επιχειρούσαν να προχωρήσουν έμπαιναν τότε στις νέες τεχνολογίες και σε επενδύσεις υψηλής προστιθέμενης αξίας. Τυπικό παράδειγμα η Νότια Κορέα, η οποία βρισκόταν στο ίδιο με εμάς επίπεδο εισοδηματικά και ξαφνικά, ενώ εμείς ασχολούμαστε με τα ορυκτά, εκείνη επενδύει στις νέες τεχνολογίες. Οταν έρχεται το ΠαΣοΚ, προβάλλει την αντίληψη ότι για όλα φταίνε οι ξένοι – ή αυτό μεταφέρει. Οι πολιτικές ελίτ αντιλαμβάνονται ότι κάτι πρέπει να γίνει όταν η Ελλάδα κινδυνεύει με κατάρρευση, την περίοδο 1989-1991. Επικρατεί τότε μια σπάνια συναίνεση πολιτικών και κοινωνικών ηγεσιών ως προς τη συμμετοχή στη ζώνη του ευρώ – το τραγικό είναι ότι αυτή έπαψε τη στιγμή που μπήκαμε».

Από τα μεγέθη της κρίσης που αναφέρετε κρατώ ως ενδεικτικότερο αριθμό για το τι συνέβη το ποσοστό του ΑΕΠ της χώρας σε σχέση με τον μέσο όρο εκείνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης: 76,1% το 2001, 85,7% το 2009, 62,3% το 2016.

«Είναι μια οπισθοχώρηση σε επίπεδα δεκαετίας του 1960. Και σημαίνει ότι αν θέλουμε να παρακολουθήσουμε την ευρωπαϊκή ενοποίηση, πρέπει να τρέξουμε γρήγορα για να προλάβουμε τους υπόλοιπους. Αν η απόσταση μεταξύ μας συνεχίσει να μεγαλώνει, φοβάμαι τελικά ακόμη και για την παραμονή της χώρας στο ευρώ. Δεν έχουμε ακόμη ακριβή επίγνωση του ότι η Ελλάδα υπέστη καταστροφή, νομίζουμε ότι τη γλιτώσαμε. Ενώ θα έπρεπε να σκεφτόμαστε με όρους ανόρθωσης, μιας πολύ δύσκολης μάλιστα ανόρθωσης, που θα μπορούσε να συμβεί με ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές συναινέσεις μόνο».

Επισημαίνετε την ανάγκη ξένων επενδύσεων για την εκκίνηση της οικονομίας σε νέες βάσεις. Ωστόσο επικαλείστε συνέντευξη του μέχρι πρότινος επικεφαλής του EuroWorking Group, Τόμας Βίζερ, ο οποίος θεωρεί μεγαλύτερο εμπόδιο όχι τη γραφειοκρατία, αλλά το δικαστικό σύστημα.

«Δείτε τη μεγάλη επένδυση του χρυσού στη Χαλκιδική. Δεν εξετάζουμε αν είναι καλή ή κακή τώρα. Γι’ αυτή την επένδυση, όμως, υπάρχουν τελεσίδικες αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας. Παρ’ όλα αυτά, έχει σκαλώσει. Πρόκειται για προβλήματα στο μεταίχμιο δικαιοσύνης και πολιτικής. Ποιος επενδυτής θα αποφασίσει να ρίξει στην Ελλάδα τα πάρα πολλά χρήματα που έχουμε ανάγκη, όταν τέτοιου τύπου προβλήματα δεν λύνονται σύντομα;».

[Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ:]

[ΠΗΓΗ: https://www.tovima.gr/, του Μάρκου Καρασαρίνη, , 27/6/2019]

ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΦΙΕΣΤΕΣ ΜΕ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ, ΓΚΟΛΦ, ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ

Τις τελευταίες δέκα ημέρες πριν τις εκλογές επέλεξε η κυβέρνηση για να θυμηθεί τις επενδύσεις, τις οποίες για χρόνια κρατούσε δεμένες στη γραφειοκρατία.

Σήμερα, θα υπογραφούν πανηγυρικά, παρουσία του κ. Τσίπρα, οι συμβάσεις για την παραχώρηση του δικαιώματος έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων στις θαλάσσιες περιοχές «Δυτικά Κρήτης» και «Νοτιοδυτικά Κρήτης». 

Το επενδυτικό σχήμα υπό την αμερικανική Exxon Mobil έχει κερδίσει τον σχετικό διαγωνισμό από τον Ιούλιο του 2018. Για να φτάσουμε στο σημερινό σημείο, πέρασε 1,5 χρόνος από την προκήρυξη του διαγωνισμού, όταν στην Κύπρο τα πράγματα γίνονται στο μισό χρόνο.

Η σύμβαση μεταβίβασης του ακινήτου στη Νότια Αφάντου της Ρόδου που υπέγραψε με κάθε επισημότητα χθες το ΤΑΙΠΕΔ με τον ελληνοαμερικανό επιχειρηματία Μ. Αγγελιάδη, λίγες εβδομάδες μετά από εκείνη για το Βόρειο Αφάντου- Golf, αφορά διαγωνισμό του 2014. Για να φτάσουμε στις χθεσινές υπογραφές μεσολάβησε μια Οδύσσεια.

Την ίδια ώρα που με ευθύνη της κυβέρνησης καθυστερούν το Ελληνικό, το master plan του ΟΛΠ, τα πλάνα των ορυχείων χρυσού στη Χαλκιδική, και πλειάδα άλλων μικρότερων ή μεγαλύτερων έργων, εκείνη θυμήθηκε να δείξει το επενδυτικό της πρόσωπο.

Οι υπογραφές και το ξεμπλοκάρισμα επενδύσεων, είναι ασφαλώς θετικά νέα, καλό όμως είναι να μην ξεχνάμε τι μεσολάβησε για να φτάσουμε ως εδώ.

Ενώ λοιπόν στη σημερινή τελετή παράδοσης των οικοπέδων στο σχήμα της Exxon, ο κ. Τσίπρας θα πει για τις ευκαιρίες της Ελλάδας στην ενεργειακή ρουλέτα της Αν. Μεσογείου, θα παραλείψει να πει ότι στην Κύπρο, ο μέσος χρόνος παραχώρησης είναι 6-9 μήνες. Ούτε ασφαλώς θα θυμίσει ότι η προκήρυξη του διαγωνισμού για την Κρήτη δημοσιεύτηκε τον Δεκέμβριο του 2017, ότι η κοινοπραξία υπέβαλε προσφορά τον Μάρτιο του 2018, ανακηρύχθηκε νικητής τον Ιούνιο του ίδιου έτους, αλλά η συμφωνία έκλεισε 18 μήνες από τότε που ξεκίνησε η διαδικασία, κι αυτό χάρη στην γκρίνια των Αμερικανών.

Τα όσα μεσολάβησαν στην περίπτωση της Αφάντου, που ρημάζει για χρόνια, είναι πολύ χειρότερα. Συνοψίζονται σε τρία χρόνια κόντρες με το υπ. Πολιτισμού που ανακάλυψε αρχαία, διαγωνισμούς, αποφάσεις αναοριοθέτησης του χώρου, απειλές του επενδυτή ότι θα αποχωρήσει, χαμένος χρόνος και χρήμα. Τον τόνο στο έργο είχε δώσει ο τότε υπ. Πολιτισμού Αριστείδης Μπαλτάς, όταν το 2016 κήρυττε ως αρχαιολογικό χώρο μια τεράστια έκταση 10.000 στρεμμάτων, συμπεριλαμβανομένων των 1.800 στρεμμάτων της Αφάντου. Χρειάσθηκε να γίνουν τομές στις επίμαχες εκτάσεις που να δείξουν την απουσία των οποιονδήποτε αρχαιολογικών ευρημάτων, να δοθούν νέες εγκρίσεις από τεχνικές και νομικές υπηρεσίες, να γίνουν ταξίδια, κλπ. 

Στο παρά πέντε λοιπόν των εκλογών, μετά την βαριά ήττα στις ευρωεκλογές, και με τις δημοσκοπικές διαφορές στις δέκα μονάδες, η κυβέρνηση θυμήθηκε τις επενδύσεις, για τις οποίες έχει κάνει τόσα λίγα στη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων ετών. Της χαλάει τη σούπα, το Ελληνικό, για το οποίο όλες οι απαιτούμενες μελέτες και τα σχετικά έγγραφα για την έκδοση των σχετικών κοινών υπουργικών αποφάσεων (ΚΥΑ), βρίσκονται επί τέσσερις και πλέον μήνες, στα χέρια του Δημοσίου.

Τα παραδείγματα μεγάλων έργων που βρίσκονται μετέωρα εξαιτίας μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων, η άγνοια διαχείρισης της οικονομικής καθημερινότητας και η διαρκής αμφισβήτηση των θεσμών, δείχνουν πως βιώνουμε μια ακόμη επικοινωνιακή καταιγίδα.

[ΠΗΓΗ: https://www.liberal.gr, του Γιώργου Φιντικάκη, 27/6/2019]

ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΤΑΣΙΟΥ ΣΤΟ ΚΕΠΑΜΑΧ ΚΑΙ ΤΗΝ «ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΛΕΥΚΟΛΙΘΟΙ»

Ο υποψήφιος βουλευτής Χαλκιδικής με τη ΝΔ επισκέφθηκε και ενημερώθηκε από τους αρμόδιους για το κέντρο και την εταιρεία .

Με επίσκεψη στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Αναβάθμισης Μονάδων Αντιρρύπανσης Χαλκιδικής ΑΕ (ΚΕΠΑΜΑΧ) στον Πολύγυρο και στην επιχείρηση «Ελληνικοί Λευκόλιθοι» στη Γερακινή, ξεκίνησε η σημερινή περιοδεία του υποψήφιου βουλευτή Χαλκιδικής της ΝΔ, Γρηγόρη Τάσιου. 

Στο ΚΕΠΑΜΑΧ ο κ. Τάσιος συναντήθηκε με τον πρόεδρο και τον διευθυντή του Κέντρου, Γιάννη Τσάλα και Δημήτρη Βλαχάκη αντίστοιχα, που τον ενημέρωσαν για τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν, τόσο σε σχέση με την ενασχόληση με δημόσιους φορείς όσο και με τον ανταγωνισμό. Από την πλευρά του ο κ. Τάσιος σημείωσε πως το ΚΕΠΑΜΑΧ πρέπει να ενισχυθεί στη βάση του τοπικού του χαρακτήρα, ενώ εξήρε το έργο του όλα τα χρόνια της λειτουργίας του. 

Το ΚΕΠΑΜΑΧ ιδρύθηκε το 1998 από φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, την Ένωση Ξενοδοχείων Χαλκιδικής και ιδιώτες με σκοπό την προστασία της Δημόσιας Υγείας και την περιβαλλοντική αναβάθμιση του νομού, επισημαίνεται σε σχετική ανακοίνωση και προστίθεται: Παρέχει επιστημονικές και συμβουλευτικές υπηρεσίες σε δημόσιους φορείς και σε ιδιώτες, προκειμένου να ληφθούν προληπτικές ή διορθωτικές ενέργειες. Διενεργεί δε ελέγχους για πόσιμο και θαλασσινό νερό, λύματα, επιφανειακά ύδατα, πισίνες, κολυμβητήρια και δεξαμενές, αλλά και για τρόφιμα σε ξενοδοχεία.

Δεύτερος σταθμός στην πρωινή περιοδεία του κ. Τάσιου ήταν η επιχείρηση «Ελληνικοί Λευκόλιθοι», μεταξύ των κορυφαίων παραγωγών μαγνησίας στον κόσμο. Ο κ. Τάσιος συναντήθηκε με τον αναπληρωτή γενικό διευθυντή μεταλλείων και εργοστασίων, Παύλο Βαγιωνά, ο οποίος τον ενημέρωσε για τη λειτουργία της εταιρείας, αλλά και με εργαζομένους. Η «Ελληνικοί Λευκόλιθοι» εξειδικεύεται στη μαγνησία. Παράγει και εμπορεύεται καυστική μαγνησία, δίπυρο μαγνησία, ωμό λευκόλιθο και βασικά μονολιθικά πυρίμαχα. Μάλιστα, ειδικότερα για την καυστική μαγνησία, κατέχει ηγετική θέση παγκοσμίως όσον αφορά τον όγκο πωλήσεων και τη γκάμα χρήσεων.

Απασχολεί 350 άτομα, που στην πλειονότητά τους είναι από τη Χαλκιδική, είναι εξαγωγική σε ποσοστό άνω του 90%, έχει κύκλο εργασιών 45 εκατ.ευρώ και παραγωγή 180.000 τόνων ετησίως. 

Η εταιρεία κλείνει φέτος τα 60 της χρόνια, καθώς ιδρύθηκε το 1959 από τον Γιώργο Πόρτολο, ενώ το μεταλλείο υπάρχει από το 1910. Όπως σημείωσε ο κ. Βαγιωνάς, πρόκειται για μια καθαρά ελληνική, οικογενειακή επιχείρηση που βρίσκεται σε διαρκή ανάπτυξη. Ο ίδιος υπογράμμισε και τις περιβαλλοντικές ευαισθησίες της επιχείρησης, που «τρέχει» μεγάλο πρόγραμμα αποκατάστασης του περιβάλλοντος. Μάλιστα μέχρι στιγμής έχει φυτεύσει περισσότερα από 120.000 δέντρα, ενώ εκσυγχρονίζει συνεχώς την τεχνολογία της για το φιλτράρισμα της σκόνης από τους κλιβάνους. Πρόσφατα δε έθεσε σε λειτουργία πιλοτική μονάδα αποθείωσης για τα καυσαέρια. Στο πλαίσιο της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης, σύμφωνα με τον κ. Βαγιωνά, περί τα 100.000 ευρώ ετησίως κατευθύνονται στη στήριξη των τοπικών κοινωνιών.

Τα βασικά θέματα που απασχολούν την επιχείρηση, όπως επισημάνθηκε, είναι το διαχρονικό πρόβλημα των αδειοδοτήσεων, το υψηλό κόστος της ενέργειας, αλλά και το υψηλό κόστος δανεισμού.

Από την πλευρά του ο κ. Τάσιος τόνισε πως θα βρίσκεται στο πλευρό της εταιρείας, υπογραμμίζοντας την προέλευσή του από την «καρδιά» του επιχειρείν, ενώ πρότεινε στο πλαίσιο της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης να υπάρχει ανταποδοτικότητα και σε τουριστικά πεδία. Συγκεκριμένα, ανέφερε πως θα μπορούσε, για παράδειγμα, η εταιρεία να «υιοθετήσει» την Αρχαία Όλυνθο, με σκοπό την ανάδειξή της.

ΣΧΟΛΙΟ ΜΠΛΟΓΚ: Θα θέλαμε να δούμε τον κο Τάσιο και στις εγκαταστάσεις της Ελληνικός Χρυσός… Κι εκεί υπάρχουν εργαζόμενοι από την Χαλκιδική και μάλιστα πολύ περισσότεροι από 350… Να σημειώσουμε πως διαχρονικά ο ξενοδόχος κος Τάσιος αποφεύγει συστηματικά να τοποθετηθεί για την εξόρυξη στην ΒΑ Χαλκιδική. Δικαίωμά του, μέχρι σήμερα. Τώρα όμως πολιτεύεται. Και θέλουμε να ξέρουμε ποιόν θα ψηφίσουμε κε Τάσιε… Μήπως ήρθε επιτέλους η ώρα να μας πείτε δυο λόγια και για την επένδυση χρυσού;

[ΠΗΓΗ: https://www.voria.gr/, 27/6/2019]

ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΡΧΑΙΩΝ ΣΤΑΓΕΙΡΩΝ: Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

Συνάντηση του Προέδρου της Δημοκρατίας με μέλη του Δ.Σ. του «Διεπιστημονικού Κέντρου Αριστοτελικών Μελετών» του ΑΠΘ και της Κοινής Συντονιστικής Επιτροπής Ελέγχου για το «Διεθνές Πνευματικό Κέντρο Αρχαίων Σταγείρων: Ο Αριστοτέλης»

Για την ίδρυση του «Διεθνούς Πνευματικού Κέντρου Αρχαίων Σταγείρων: Ο Αριστοτέλης» ενημερώθηκε τη Δευτέρα 24 Ιουνίου 2019, στο Προεδρικό Μέγαρο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπιος Παυλόπουλος.

Μέλη του Δ.Σ. του «Διεπιστημονικού Κέντρου Αριστοτελικών Μελετών» (ΔΙΚΑΜ) του ΑΠΘ και της Κοινής Συντονιστικής Επιτροπής Ελέγχου του «Διεθνούς Πνευματικού Κέντρου Αρχαίων Σταγείρων: Ο Αριστοτέλης», η οποία συστήθηκε από το ΑΠΘ και τον Δήμο Αριστοτέλη, παρουσίασαν τους στόχους, την αρχιτεκτονική πρόταση και τη μελέτη βιωσιμότητος του Διεθνούς Πνευματικού Κέντρου.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εξέφρασε τον ενθουσιασμό και την αμέριστη στήριξη και συμπαράστασή του για την πραγματοποίηση του εμβληματικού αυτού έργου, το οποίο έχει ως στόχο να αναδείξει σε παγκόσμια κλίμακα το έργο του κορυφαίου Έλληνα Φιλοσόφου, αποτελώντας ταυτόχρονα μοχλό ανάπτυξης όχι μόνο της ευρύτερης περιοχής, αλλά και γενικότερα της Ελλάδας.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης υπογραμμίστηκε, επίσης, η αναγκαιότητα να πραγματοποιηθούν άμεσα όλες οι απαραίτητες ενέργειες, προκειμένου να ενταχθεί ο αρχαιολογικός χώρος των αρχαίων Σταγείρων στον Κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Επιπρόσθετα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εξέφρασε την επιθυμία να επισκεφθεί την περιοχή και τον αρχαιολογικό χώρο των αρχαίων Σταγείρων, καθώς και να ενημερώνεται για την πορεία της υλοποίησης του έργου.

Παράλληλα, η Πρόεδρος του ΔΙΚΑΜ, Ομότιμη Καθηγήτρια Φιλοσοφίας της Επιστήμης του ΑΠΘ Δήμητρα Σφενδόνη-Μέντζου, παρουσίασε τις δραστηριότητες του ΔΙΚΑΜ και προσέφερε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον τόμο Aristotle – Contemporary Perspectives on his Thought: On the 2400th Anniversary of Aristotle’s Birth (ed. D. Sfendoni-Mentzou), ο οποίος εκδόθηκε πρόσφατα από τον διεθνούς κύρους Εκδοτικό Οίκο De Gruyter. Η έκδοση περιλαμβάνει τις εργασίες των προσκεκλημένων ομιλητών του Παγκόσμιου Συνεδρίου «Αριστοτέλης 2400 χρόνια», που διοργανώθηκε από το ΔΙΚΑΜ υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Η κυρία Σφενδόνη-Μέντζου τόνισε ότι η ανάδειξη και προβολή του Φιλοσόφου, ο οποίος διαμόρφωσε τη σκέψη του Ευρωπαϊκού και εν γένει Δυτικού πολιτισμού, αποτελεί το κοινό όραμα και τον κοινό στόχο που συνενώνουν δημιουργικά το ΑΠΘ και τον Δήμο Αριστοτέλη.

Ο τέως Δήμαρχος Αριστοτέλη και υπεύθυνος της ομάδας εργασίας του «Διεθνούς Πνευματικού Κέντρου Αρχαίων Σταγείρων: Ο Αριστοτέλης», Ιωάννης Μίχος, παρουσίασε αναλυτικά το επιχειρηματικό σχέδιο, καθώς και τη μελέτη βιωσιμότητας του έργου. Η αρχική επένδυση θα περιλαμβάνει κτιριακές εγκαταστάσεις πολλαπλών χρήσεων, καθώς και επενδύσεις υλικοτεχνικής υποδομής. Στον πίνακα αποτελεσμάτων χρήσης σε βάθος δεκαετίας προβλέπεται μέση ετήσια αύξηση εσόδων 4,9%, ενώ αναμένεται σημαντική λειτουργική κερδοφορία ανά έτος, η οποία θα διατίθεται για τις δράσεις του Κέντρου.

Στη συνάντηση συμμετείχαν, επίσης, ο Καθηγητής του Τμήματος Αγρονόμων και Τοπογράφων Μηχανικών του ΑΠΘ, π. Κοσμήτορας της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ, Κωνσταντίνος Κατσάμπαλος, ο Ομότιμος Καθηγητής του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ, Σύμβουλος για αρχιτεκτονικά θέματα, Νικόλαος Τσινίκας, ο Καθηγητής του Τμήματος Βιολογίας του ΑΠΘ και Γενικός Γραμματέας του ΔΙΚΑΜ, Ζαχαρίας Σκούρας, ο Ομότιμος Καθηγητής Αστρονομίας του ΑΠΘ και Αντιπρόεδρος του ΔΙΚΑΜ, Ιωάννης Σειραδάκης, και ο διατελέσας Καθηγητής Αστρονομίας του ΑΠΘ και Μέλος του ΔΣ του ΔΙΚΑΜ, Σταύρος Αυγολούπης.

Η δημιουργία και η λειτουργία του «Διεθνούς Πνευματικού Κέντρου Αρχαίων Σταγείρων: Ο Αριστοτέλης» προβλέπονται στο Σύμφωνο Συνεργασίας που υπέγραψαν το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και ο Δήμος Αριστοτέλη, τον Ιούλιο του 2018. Το αντικείμενο της συνεργασίας αναφέρεται στη δημιουργία και λειτουργία του «Διεθνούς Πνευματικού Κέντρου Αρχαίων Σταγείρων: Ο Αριστοτέλης», το οποίο προτίθεται να ανεγείρει ο Δήμος Αριστοτέλη σε ιδιόκτητη έκταση 300 και πλέον στρεμμάτων πλησίον του χώρου των αρχαίων Σταγείρων με την αρωγή του Συλλόγου «Αριστοτέλεια Πολιτεία», που συστάθηκε με σκοπό την ενίσχυση και την υλοποίηση του συγκεκριμένου έργου. Στη λειτουργία του Κέντρου προβλέπονται, μεταξύ άλλων, η φιλοξενία συνεδρίων, πολιτιστικών και επιστημονικών εκδηλώσεων, ειδικών Πανεπιστημιακών μαθημάτων σε Έλληνες και αλλοδαπούς φοιτητές, η διεξαγωγή προγραμμάτων Διά Βίου Μάθησης, Διεθνών Θερινών Σχολείων, τελετών αποφοίτησης φοιτητών αλλά και η λειτουργία Δημοτικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου, καθώς και η δημιουργία Βοτανικού́ Κήπου, όπου θα υπάρχουν τα ταξινομημένα από́ τον Αριστοτέλη φυτά́, με τις αναφερόμενες από́ τον Φιλόσοφο ονομασίες.

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΜΠΛΟΓΚ: Ο κος Μίχος προφανώς αρέσκεται στο τίτλο «τέως Δήμαρχος Αριστοτέλη». Μπορεί να μην είχε χρόνο να… δημαρχεύει λόγω των υποχρεώσεών του στις εταιρείες του, αλλά προφανώς χρόνο για τον ρόλο του υπεύθυνου της ομάδας εργασίας του «Διεθνούς Πνευματικού Κέντρου Αρχαίων Σταγείρων: Ο Αριστοτέλης», έχει, αφού παρουσίασε αναλυτικά το επιχειρηματικό σχέδιο, καθώς και τη μελέτη βιωσιμότητας του έργου. Κάτι μυρίζει εδώ… Και δεν κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Δηλώνουμε πως δεν έχουμε εμπιστοσύνη στον κο Μίχο, με βάση τα όσα έχει δείξει  μέχρι σήμερα… Και να θυμόμαστε πως η Κοινή Συντονιστική Επιτροπή Ελέγχου του «Διεθνούς Πνευματικού Κέντρου Αρχαίων Σταγείρων: Ο Αριστοτέλης», συστήθηκε από το ΑΠΘ και τον Δήμο Αριστοτέλη του δημάρχου κου Ζουμπά, αντικαταστάτη του πολυάσχολου κου Μίχου.

 

[ΠΗΓΗ: http://aetoshal.blogspot.com, 26/6/2019]

ΝΑ ΚΥΡΙΑΚΗ, ΝΑ ΜΑΛΑΜΑ…

Διαβάστε αυτό:

«Ο αγώνας για την υγεία, το νερό, τη ζωή όλων, δεν μπορεί να δικάζεται. Σήμερα Τετάρτη, για άλλη μια φορά θα βρεθούν στο εδώλιο του κατηγορουμένου στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης, 26 πολίτες της Χαλκιδικής, οι οποίοι αγωνίστηκαν για τα αυτονόητα αγαθά της υγείας τους, της προστασίας του περιβάλλοντος και για το μέλλον των παιδιών τους στην περιοχή. Αυτή τη φορά η δίκη αφορά επεισόδια που έγιναν πριν από περίπου 6 χρόνια στο Λάκκο Καρατζά, όταν στις 12 Μαίου του 2013, εκατοντάδες άτομα υπέστησαν βίαιη αστυνομική καταστολή. Οι κοινωνικοί αγώνες δεν πρέπει να δικάζονται και απαιτούμε την οριστική δικαίωση των συμπολιτών μας»

Ποια λέτε έκανε αυτές τις δηλώσεις; Η Κατερίνα Ιγγλέζη; Όχι! Χάσατε!

Τάδε έφη Κυριακή Μάλαμα, υποψήφια βουλευτής Χαλκιδικής του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, σχετικά με τη δίκη του Λάκκου Καρατζά που άρχισε χθες Τετάρτη. Η κα Μάλαμα πειραματίζεται με την δοκιμασμένη συνταγή Ιγγλέζη και ελπίζει να τσιμπήσει τίποτα ψηφαλάκια από αυτά που μονοπωλεί εδώ και δυο εκλογικές αναμετρήσεις η βουλεύτρια της καρδιάς μας, Κατερίνα. Ενδοκομματικός συναγωνισμός δηλαδή για τις ψήφους όσων ακόμη μασάνε τέτοιου είδους σανό… Που μάλλον είναι πολύ λίγοι πλέον – και δεν φτάνουν για όλους οι ψήφοι…