Monthly Archives: March 2018

ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΕΙ ΑΝΕΚΔΟΤΟ … ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει, ως φυσική εξέλιξη, την πιθανή αναθέρμανση μιας επενδυτικής (αρχικά), εξωστρεφούς (στη συνέχεια) και ανταγωνιστικής (στο τέλος) επιχειρηματικής ανάκαμψης μετά την επαναφορά της οικονομίας στην κανονικότητα.

Βεβαίως, μένει να δούμε τι εννοούμε στην Ελλάδα «επιστροφή στην κανονικότητα», όσο το πρόβλημα της οικονομίας μας παραμένει βαθιά πολιτικό. Αλλά ας το παραμερίσουμε για να συνεχίσουμε με -υπόθεση εργασίας- την πιθανή αξιοποίηση της συγκυρίας και των ευκαιριών της.

Το πρώτο που οφείλουμε να διερωτηθούμε είναι τι άλλαξε στην ελληνική Πολιτεία κατά την κορύφωση της κρίσης στη 10ετία 2008-2018 (γιατί σε κρίση είμαστε από το 1995, που ζούμε μόνο με δανεικά) ώστε να βεβαιωθούμε πως προσφέρονται προϋποθέσεις να αδράξουμε ευκαιρίες μετά την έξοδο από τα Μνημόνια.

Και ας πάρουμε ως παράδειγμα την Ιρλανδία και την Πορτογαλία μετά την έξοδο από τα Μνημόνια και τη Ρουμανία μετά την πτώση του σοβιετικού μπλοκ.

Χαρακτηριστικό και των τριών αυτών περιπτώσεων (διαφορετικών ως προς τα παθήματα…) είναι η «επίθεσή» τους στη διεθνή «πίτα» επενδύσεων. Και, βεβαίως, η απόκτηση ισχυρών ποσοστών, με συνέπεια η εκτός Μνημονίου Ιρλανδία να τρέξει με ρυθμούς ανάπτυξης μέχρι και 10%, η Ρουμανία με 7% το 2017 και η Πορτογαλία με σταθερή 4,5%.

Κοινό, επίσης, χαρακτηριστικό και των τριών αυτών χωρών είναι η κοινοβουλευτική ομοψυχία στο άνοιγμά τους σε πολιτικές ουσιαστικών κινήτρων διευκόλυνσης επενδύσεων και επενδυτών, με ταυτόχρονη προσαρμογή τους σε στόχους αύξησης του βηματισμού τους για επαναβιομηχάνιση…

Ούτε ένα εμπόδιο δεν βρήκε η πολιτική τους σε κίνητρα προσέλκυσης επενδύσεων, είτε αυτά ήταν φορολογικά είτε χρηματοδοτικά, μέσω κρατικών ή κοινοτικών προγραμμάτων. Και τα κατάφεραν.

Τι σύγκριση, όμως, να κάνεις, ως Ελλάδα, με χώρες όπως αυτές, που μετράνε τα μεγέθη τους ανάλογα με τη βιομηχανική τους ανάπτυξη, όταν αντιπαραθέτεις κρατικά βιομηχανικά «κουρέλια» όπως η κρατική ΛΑΡΚΟ, η κρατική αμυνηκή βιομηχανία, η κρατική ζάχαρη, τα (κλειστά) κρατικά ναυπηγεία, η κρατική ενέργεια, οι κρατικές συναρμολογήσεις αυτοκινήτων και άλλα κρατικά εκτρώματα της οικονομίας.

Η επαναβιομηχάνιση της Ελλάδας, στους δρόμους που ανοίγονται και από την 4η βιομηχανική επανάσταση, πρέπει να αναβαθμιστεί σε καθήκον της Πολιτείας, αντί για παιχνίδι στα χέρια κυβερνήσεων, πολιτικών, κομμάτων και των αφισοκολλητών, συμβούλων των πρωθυπουργών.

[ΠΗΓΗ: ΚΕΦΑΛΑΙΟ-ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ, του Γιώργου Κράλογλου, 31/3/2018]

ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

Συνέδριο το είπαν και πέρασε… Το είπαν. Δεν ήταν! Όχι τουλάχιστον με την έννοια που ξέρουμε ότι έχουν τα συνέδρια αυτού του είδους. Αυτά είθισται να αποτελούν εργαλεία ενημέρωσης της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας, για απόψεις, θέσεις, παρατηρήσεις και προτάσεις του τεχνοκρατικού και παραγωγικού δυναμικού της χώρας.

Το Περιφερειακό Αναπτυξιακό Συνέδριο της Κεντρικής Μακεδονίας, δυστυχώς, δεν είχε αυτά τα χαρακτηριστικά.

Οι εκπρόσωποι των θεσμικών φορέων της Κεντρικής Μακεδονίας δεν ήταν οι πρωταγωνιστές της διαδικασίας, αλλά κομπάρσοι με τρίλεπτες παρεμβάσεις, στο τέλος μιας παρέλασης κυβερνητικών στελεχών που ανέλυαν επί ώρες πεπραγμένα, προθέσεις ή προειλημμένες αποφάσεις.

Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Ασφαλώς κάθε κυβέρνηση έχει δικαίωμα να φροντίζει για την επικοινωνία των πεπραγμένων της και υποχρέωση για ενημέρωση του κοινού επί των σχεδιασμών της.

Ωστόσο, για το σκοπό αυτό, υπάρχουν άλλες θεσμικές διαδικασίες, άλλοι μηχανισμοί προβολής, που η κυβέρνηση κεντρικά και κάθε υπουργείο ξεχωριστά, ήδη αξιοποιούν.

Ένα αναπτυξιακό συνέδριο οφείλει να είναι δημόσιος δίαυλος άμεσης επαφής και ροής ενημέρωσης από την κοινωνία προς την Πολιτεία. Πρόσωπο με πρόσωπο με την πολιτική ηγεσία και όχι μέσω υπομνημάτων που συχνά καταλήγουν στο συρτάρι κάποιου υπηρεσιακού παράγοντα.

Άλλωστε και η αντίστροφη πορεία ενημέρωσης, που τελικά ακολουθήθηκε, κάθε άλλο παρά πλήρης ήταν…

Ελάχιστα ειπώθηκαν για τις υποδομές που χρειάζονται η Κεντρική Μακεδονία και η Θεσσαλονίκη, την ώρα που η πόλη έμπαινε σε δοκιμασία λειψυδρίας.

Δεν λύθηκε ο γρίφος του Χωροταξικού Σχεδιασμού, που είναι το αναγκαίο θεμέλιο για έναν σωστό αναπτυξιακό προγραμματισμό.

Δεν δόθηκαν δεσμευτικές απαντήσεις, ούτε για το επιχειρείν, ούτε για το οικοδομείν.

Ακόμα και οι ανακοινώσεις που έγιναν για την επέκταση του μετρό στη Δυτική Θεσσαλονίκη, όχι μόνο δεν προσέθεσαν τίποτα σε όσα προ διμήνου είχε παρουσιάσει ο αρμόδιος υπουργός, αλλά αντιθέτως… αφαίρεσαν, αφού στο μεταξύ φαίνεται πως άλλαξε η χάραξη, ανοίγοντας μια χρονοβόρα πορεία προς την τελική υλοποίηση.

Εν κατακλείδι, αυτό που ζήσαμε την περασμένη εβδομάδα στη Θεσσαλονίκη ήταν μια τριήμερη τελετή εγκαινίων ΔΕΘ… χωρίς την έκθεση. Ένας τριήμερος κυβερνητικός μονόλογος που, τελικά, δεν μας διαφώτισε ιδιαίτερα για το αναπτυξιακό μέλλον της περιοχής μας.

 

[ΠΗΓΗ: THESSNEWS, του Πάρη Μπίλια, Προέδρου ΤΕΕ/ΤΚΜ, 31/03/2018 ]

«ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ»… TROLLING ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ!

Στην Κεντρική Μακεδονία εκδηλώνεται το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα των ιδεοληπτικών αγκυλώσεων της «πρώτης φοράς Αριστερά».

Στην «αλυσίδα» των περιφερειακών αναπτυξιακών συνεδρίων που οργανώνει η κυβέρνηση για να μας πείσει ότι μπήκαμε στην οδό της «δίκαιης ανάπτυξης», το 11ο, αυτό της Κεντρικής Μακεδονίας που ολοκληρώνεται σήμερα στη Θεσσαλονίκη, αξίζει σίγουρα τον τίτλο του πιο… ειρωνικού κρίκου.

Κι αυτό διότι στην κεντρική Μακεδονία εκδηλώνεται κατά τον αντιπροσωπευτικότερο και πλέον συμπυκνωμένο τρόπο, ολόκληρη η «γκάμα» των ιδεοληπτικών αγκυλώσεων της «πρώτης φοράς Αριστερά», καθιστώντας κάθε απόπειρα αναπτυξιακού απολογισμού, ισοδύναμη ενός αναπτυξιακού… trolling σε βάρος των πολιτών της.

Ο τόπος μου, η Χαλκιδική, στο «βωμό» αυτής της ιδεοληψίας μετατράπηκε σε «θέατρο πολέμου» εναντίον της μεγαλύτερης εν Ελλάδι ξένης επένδυσης. Με σημαντικό παράγοντα στην  «εξίσωση» μια κυβέρνηση που μάχεται για καιρό εμβληματικές επενδύσεις ανά την επικράτεια , στέλνοντας αρνητικό μήνυμα στο διεθνές επενδυτικό δυναμικό, ενώ αρνείται να δεχτεί τους όρους της ελεύθερης αγοράς , δαιμονοποιώντας κατά περίπτωση την έννοια του κέρδους.

Οι αράδες αυτές γράφονταν εν αναμονή της έλευσης του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη για την ομιλία με την οποία θα  «κλείσει» το περιφερειακό συνέδριο. Και με τη βεβαιότητα, ότι μετά την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα, δεν θα έχουμε μάθει, γιατί η κυβέρνηση δεν εκπόνησε εναλλακτικό αναπτυξιακό σχέδιο για τη βορειοανατολική Χαλκιδική , ισοδύναμο της μεταλλευτικής επένδυσης που αντιμάχεται. Ούτε θα έχουμε μάθει, με ποιο τρόπο σκέφτεται να αναπληρώσει την απώλεια του τεράστιου αναπτυξιακού κεφαλαίου από την εξαφάνιση της μεταλλουργίας εφόσον επικρατήσει στον ιδεοληπτικό πόλεμο κατά της επενδύτριας εταιρίας. Και φυσικά, καμία απάντηση δεν θα δώσει στους  χιλιάδες ανέργους που θα αφήσει πίσω της αυτή η δραστηριότητα.  

Αμφιβάλλω αν θα έχουμε μάθει, με ποιες υποδομές σκοπεύει να στηρίξει τον ποιοτικό δωδεκάμηνο τουρισμό της Χαλκιδικής, ο οποίος επαφίεται αποκλειστικά πια στο φιλότιμο του εν λόγω κλάδου, στις προσπάθειες της αυτοδιοίκησης και στα χαρίσματα της φύσης.

Ποια, εν τέλει, πρωτοβουλία αναλήφθηκε τα τρία αυτά χρόνια από τους ανθρώπους της κυβέρνησης στην περιοχή; Ο απολογισμός είναι οικτρός.

Αλλά μήπως και σε άλλες τουριστικές περιοχές, συμβαίνει κάτι διαφορετικό; Στην Πιερία, το καλοκαίρι του 2017 οι τουρίστες ήταν αυξημένοι, αλλά χωρίς ουσιαστικό οικονομικό αντίκτυπο για την τοπική αγορά, αφού επρόκειτο κυρίως για τουρισμό χαμηλών βαλαντίων.

Στον αγροτικό τομέα; Η ύπαιθρος σε Ημαθία και Πέλλα, η ύπαιθρος σε Θεσσαλονίκη και Χαλκιδική, βιώνει τις επιπτώσεις της υπερφορολόγησης των αγροτών, και της παράλληλης αύξησης του κόστους της αγροτικής παραγωγής.  «Καθρέφτες», της πανελλαδικής μείωσης της συμμετοχής του αγροτικού τομέα στο ΑΕΠ της χώρας.

Σαν να μην έφτανε η ερημοποίηση της υπαίθρου, έχουμε και την προοπτική της ερημοποίησης περιαστικών και αστικών περιοχών, στην ίδια τη Θεσσαλονίκη, αφού μόλις πρόσφατα στο περιφερειακό συμβούλιο, γίναμε μάρτυρες της απόγνωσης που έχει προκαλέσει ο προωθούμενος χωροταξικός σχεδιασμός της περιοχής, σε εκατοντάδες μικρομεσαίες και μεγαλύτερες επιχειρήσεις.

Τι απάντηση άραγε θα έχει δώσει αποχωρώντας ο πρωθυπουργός, στην ανοιχτή επιστολή των 300 επιχειρηματιών που τον προειδοποιούν για την επικείμενη επιχειρηματική ερήμωση της δυτικής Θεσσαλονίκης υπό το βάρος επιβεβλημένων μετεγκαταστάσεων, από τις οποίες «προστατεύτηκαν» αντίστοιχες επιχειρήσεις στην Αθήνα;

Στο Κιλκίς ακόμα περιμένουν την ολοκλήρωση σιδηροδρομικών και οδικών υποδομών που θα βοηθήσουν το έργο των επιχειρήσεων που απομένουν στην περιοχή, σε πείσμα των αντικινήτρων που επικρατούν.

Σε όλη την κεντρική Μακεδονία, το επαρχιακό οδικό δίκτυο, οι λιμενικές εγκαταστάσεις, τα δίκτυα άρδευσης και ύδρευσης, βρίθουν προβλημάτων.

Και βέβαια, το μεγάλο έργο του ΤΑΠ που αναμένει και η κεντρική Μακεδονία για τα πολλαπλά οφέλη που το συνοδεύουν, από πλευράς ενεργειακής υποστήριξης και τόνωσης της απασχόλησης, έχει «κολλήσει» καθ` οδόν, κάπου στην Καβάλα, ανάμεσα σε αρχαία ευρήματα…

Όλα τα παραπάνω αποτελούν μόνο λίγα συμπτώματα μιας ευρύτερης πανελλαδικής «παθολογίας».

Η Κυβέρνηση παρέλαβε το 2015 μια οικονομία που είχε ανανήψει από βαθιά ύφεση 7% και εμφάνιζε έστω και μικρό αναπτυξιακό πρόσημο και  την ξαναβύθισε σε αρνητικούς δείκτες, δέσμια της αποδεδειγμένης πια πολιτικής της απάτης. Και αφού έκλεισε τον επαναστατικό της κύκλο, αύξησε όλους τους φορολογικούς συντελεστές (και είναι πολλοί) , προσθέτοντας ταυτόχρονα δεκάδες νέους φόρους και δημεύοντας ουσιαστικά το παραγόμενο προϊόν.

Απομυζώντας την πραγματική οικονομία, έφτασε στο σημείο να πανηγυρίζει, επειδή επανήλθαν δημοσιονομικοί δείκτες στα επίπεδα που τους είχε παραλάβει πριν 39 μήνες.

Την ώρα που γιγαντώνεται το ελληνικό δημόσιο, η γραφειοκρατία ζει και βασιλεύει. Τα κίνητρα αναζωπύρωσης της μικρομεσαίας επιχείρησης, αγνοούνται. Η  δημοσιονομική προσαρμογή βασίστηκε  τη φορολογική αφαίμαξη. Το Δημόσιο ξαναγιγαντώνεται χωρίς να εκσυγχρονίζεται, επιστρέφοντας με γεωμετρική πρόοδο στις παθογένειες του παρελθόντος που συνέβαλαν στην έλευση των μνημονίων.

Οι αντικειμενικές αξίες των ακινήτων αυξάνονται μέχρι και 100% δίνοντας νέο χτύπημα στην οικοδομή και αυξάνοντας τον ΕΝΦΙΑ (που… θα είχε καταργηθεί) από την πίσω πόρτα.

Οι αποκρατικοποιήσεις υφίστανται μια αντιμετώπιση δόκτορος Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ, καθώς, τη μια υπονομεύονται από την κυβέρνηση και την άλλη καταλήγουν σε άρον-άρον εκποιήσεις.  

Ο κατάλογος θα μπορούσε να συνεχιστεί για πολλές ακόμα αράδες.

Και η κυβέρνηση, αντί να στήνει περιφερειακές επικοινωνιακές φιέστες που στην ουσία αντιστοιχούν σε αναπτυξιακά «μνημόσυνα», θα έπρεπε να δίνει σαφείς απαντήσεις για όλα τα παραπάνω, και για ένα ακόμα μεγαλύτερο κρίσιμο ερώτημα:

Με ποια αναπτυξιακά μέτρα , εντός του 2018, ελπίζει να αναχαιτίσει τον κίνδυνο νέας ύφεσης που εγκυμονούν τα νέα μέτρα δημοσιονομικής λιτότητας (περικοπές συντάξεων και μείωση αφορολογήτου) που έχει υπογράψει ήδη για το 2019 και το 2020, προδιαγράφοντας νέα υποχώρηση εισοδημάτων και κατανάλωσης…

[ΠΗΓΗ: http://www.voria.gr, του Στέλιου Βαλιάνου, Δικηγόρου & Περιφερειακού Συμβούλου Χαλκιδικής, 28/3/2018]

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ: ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΠΡΟΣΑΡΤΗΜΑΤΟΣ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΑΠΟΘΕΣΗΣ ΤΕΛΜΑΤΩΝ ΣΤΙΣ ΣΚΟΥΡΙΕΣ

Με σημερινό της δελτίο τύπου η Ελληνικός Χρυσός ανακοινώνει την κατάθεση μιας βελτιωτικής τροποποίησης για τον Χώρο Απόθεσης Τελμάτων στις Σκουριές. Σύμφωνα με την νέα, βελτιωμένη τεχνική, μεγαλώνει το ποσοστό αφύγρανσης των τελμάτων ώστε να υπάρχει και εξοικονόμηση νερού και μικρότερος όγκος αποτιθέμενων υλικών. Έτσι, σχεδόν 500 στρέμματα στην θέση «Λοτσάνικο» θα μείνουν τελικά ελεύθερα από αποθέσεις!

Ακολουθεί το Δελτίο Τύπου:

«Αθήνα, 29 Μαρτίου 2018

Ελληνικός Χρυσός: Κατάθεση τροποποίησης προσαρτήματος Τεχνικής Μελέτης για τον Χώρο Απόθεσης Τελμάτων στις Σκουριές

Σημαντικά περιβαλλοντικά οφέλη για την περιοχή.

H Ελληνικός Χρυσός ανακοινώνει ότι σήμερα, 29 Μαρτίου 2018, κατέθεσε τροποποίηση του προσαρτήματος 3 της Τεχνικής Μελέτης για το έργο των Σκουριών, στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, προχωρώντας σε ανανέωση παραμέτρων της αρχικής μελέτης αναφορικά με την απόθεση των τελμάτων.

Η αναθεώρηση  του τμήματος αυτού της Τεχνικής Μελέτης, αποσκοπεί στην περαιτέρω μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος των μεταλλευτικών εγκαταστάσεων Σκουριών και είναι σύμφωνη με την δέσμευση της Ελληνικός Χρυσός, για τη χρήση των βέλτιστων διαθέσιμων τεχνικών για την απόθεση τελμάτων.

Η τροποποίηση του προσαρτήματος 3, ενσωματώνει μερικές από τις καλύτερες σύγχρονες διαθέσιμες τεχνολογίες για την απόθεση τελμάτων, με την χρήση της τεχνολογίας αφύγρανσης και επιτυγχάνει σημαντική μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος του έργου απελευθερώνοντας πλήρως την λεκάνη της περιοχής «Λοτσάνικο», που αντιστοιχεί σε μια έκταση 486 στρεμμάτων.  

Αξίζει να σημειωθεί ότι με τη χρήση της τεχνολογίας αφύγρανσης για την απόθεση τελμάτων διασφαλίζεται μεταξύ άλλων:

  • Η βελτίωση των γεωτεχνικών χαρακτηριστικών των αποτιθέμενων αφυγρασμένων τελμάτων,
  • Η πλήρης ενσωμάτωσή τους στο φυσικό ανάγλυφο της περιοχής, λόγω της αυξημένης πυκνότητας τους κατά την αποκατάσταση – τελική διαμόρφωση του χώρου απόθεσης,
  • Η μεγιστοποίηση της ανάκτησης του νερού για τις ανάγκες της επεξεργασίας που εξασφαλίζει ακόμα μεγαλύτερη εξοικονόμηση νερού.

Το έργο δύναται να προσφέρει αξιοσημείωτο θετικό όφελος στην ελληνική οικονομία, κατά τη διάρκεια των 23 και πλέον ετών λειτουργίας του, καθότι εκτός από τα περιβαλλοντικά οφέλη, προβλέπεται να διπλασιάσει τις αρχικά υπολογισμένες, για τις εγκαταστάσεις απόθεσης θέσεις εργασίας.

Αναφορικά με το έργο των Σκουριών, υπενθυμίζεται ότι το εκτιμώμενο κεφαλαιακό κόστος υπολογίζεται σε 689,2 εκατομμύρια δολάρια, για την πλήρη ανάπτυξή του. Σημειώνεται επίσης ότι με βάση τα τελευταία στοιχεία, στην περιοχή καταγράφονται αποθέματα 3.8 εκατομμυρίων ουγκιών χρυσού στα 0.74 γραμ. / Τόνο Au και 776.000 τόνοι χαλκού σε 0.49% Cu, που δύνανται να υποστηρίξουν μια μεταλλευτική δραστηριότητα 23 και πλέον ετών».

 

ΠΟΙΟΙ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗΣ ΣΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ–ΘΕΣΜΩΝ

Η πληροφορία ότι πλέον δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο η συνολική πολιτική συμφωνία να μην καταστεί εφικτή στις 21 Ιουνίου (σ.σ. όταν συνεδριάζει το Eurogroup), ούτως ώστε να υπάρξει επαρκής χρόνος για την ομαλή ολοκλήρωση του 3ου μνημονίου έως τις 20 Αυγούστου, με πιθανή “παρενέργεια” μία παράταση του μνημονίου, επιβεβαιώθηκε εμμέσως χθες. Τόσο από τις τοποθετήσεις του Πιερ Μοσκοβισί, όσο και του Ευρωβουλευτή Δ. Παπαδημούλη προκύπτει ότι το βασικό σενάριο παραμένει μεν μία συμφωνία τον Ιούνιο, αλλά πλέον το “Plan B” μίας παράτασης δεν μπορεί να αποκλεισθεί.

Αλλά και κυβερνητική πηγή, μετά την χθεσινοβραδινή συντονιστική τηλεδιάσκεψη με τους θεσμούς για τα 88 προαπαιτούμενα (σ.σ. που έλαβε χώρα στο ΥΠΟΙΚ), σε ερώτημα για το πόσο εφικτό είναι να κλείσουν τα ενεργειακά μέτωπα και ειδικά το θέμα της ΔΕΗ απάντησε ότι “είναι δύσκολο θέμα, υπάρχουν πολλά τεχνικά ζητήματα”, εκφράζοντας, πάντως, την συγκρατημένη αισιοδοξία του ότι “δεν νομίζω ότι δεν θα προλάβουμε ως τον Ιούνιο”.

Σημειώνεται ότι μετά την 21η Ιουνίου, ακολουθεί η σύνοδος των υπουργών Οικονομικών της 12ης Ιουλίου. Ο λόγος για μία ημερομηνία που είναι πολύ… κοντά χρονικά με τις μεγάλες λήξεις της 20ης Ιουλίου, η οποία αυξάνει τον κίνδυνο ανατροπής της “ομαλότητας” στην έξοδο από το πρόγραμμα.  

Καθώς λοιπόν αυτό που επιθυμούν όχι μόνο η κυβέρνηση αλλά και οι θεσμοί είναι το ορόσημο της 21ης Ιουνίου να παραμείνει “ενεργό”, εντείνουν τις πιέσεις τους. Χθες, και ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ, στην δήλωσή του για την έγκριση των 5,7 δισ. ευρώ που εκταμιεύονται σήμερα, ανέφερε ότι η Ελλάδα είναι “σε καλό δρόμο για να βγει με επιτυχία από το πρόγραμμα του ESM τον Αύγουστο του 2018, υπό τον όρο ότι οι υπόλοιπες μεταρρυθμίσεις θα εφαρμοστούν από την ελληνική κυβέρνηση”, ενώ σε ανάλογο ύφος τοποθετήθηκε προ ημερών και ο νέος πρόεδρος του EWG (σ.σ. έχει ορισθεί επόμενη σύνοδος των επιτελών των ΥΠΟΙΚ για τις 12/4).

Σύμφωνα με διαπραγματευτικές πηγές, το πρόβλημα αναφορικά με τον στόχο μίας συνολικής πολιτικής συμφωνίας τον Ιούνιο είναι σύνθετο. Και πέρα από τα 88 προαπαιτούμενα – που όσο καθυστερούν επιβαρύνουν την ελληνική διαπραγματευτική θέση – περιλαμβάνει και άλλα μέτωπα.

Τα 88 προαπαιτούμενα

Από τη μία πλευρά υπάρχει η ελληνική “ευθύνη” και η καθυστέρηση – που μέχρι στιγμής παρατηρείται – στην ομαλή υλοποίηση των 88 προαπαιτούμενων, με κάποια εξ αυτών (περίπου 10 τον αριθμό) να βρίσκονται στο “κόκκινο” και να θεωρείται εξαιρετικά αμφίβολη η υλοποίησή τους εντός του χρονοδιαγράμματος. Σε αυτή τη κατηγορία βρίσκονται οι ιδιωτικοποιήσεις (σ.σ. κυρίως οι ενεργειακές) που θεωρούνται από τον γερμανικό άξονα το πιο μεγάλο ζήτημα, αλλά και το θέμα της στελέχωσης του δημοσίου (που ανάγεται σε κριτήριο απόδειξης της βούλησης της κυβέρνησης να αναλάβει την ιδιοκτησία του προγράμματος από τους κοινοτικούς θεσμούς). Μεγάλο είναι και το μέτωπο της ομαλής ολοκλήρωσης των νέων αντικειμενικών αξιών και της αλλαγής των συντελεστών του ΕΝΦΙΑ.

Πέρα από τα μεγάλα μέτωπα, πρέπει να υπάρξει πρόοδος στα υπόλοιπα προαπαιτούμενα (ο βαθμός υλοποίησης ήταν 1 στα 10 περίπου σύμφωνα με τον τελευταίο γνωστό απολογισμό) για να μην επαναληφθεί το “δράμα” της 3ης αξιολόγησης: εκταμιεύτηκαν σήμερα (εν μέρει) τα λεφτά που συνδέονται με τα 110 προαπαιτούμενα για τα οποία η τεχνική συμφωνία ελήφθη τον Δεκέμβριο …

Οι δανειστές επίσης τελούν εν αναμονή της ανακοίνωσης – από την ελληνική πλευρά – του σχεδίου για την επόμενη ημέρα. Θα πρέπει να ενσωματώνει την ιδιοκτησία των μεταρρυθμίσεων με συγκεκριμένες ρήτρες μη αναστρεψιμότητας, αλλά θα περιέχει και τα κοινωνικά αντίμετρα (κατώτατος μισθός, νέο πακέτο παροχών/φοροελεφρύνσεων) που θέλει να παρουσιάσει η κυβέρνηση, αλλά θα πρέπει να τύχουν και της “αποδοχής” των θεσμών.

Η διεθνής “μάχη” και ο κίνδυνος “καραμπόλας”

Από την άλλη πλευρά οι δανειστές ανησυχούν και για μία “μάχη” η οποία θα κορυφωθεί εκτός συνόρων. Μιλούν μάλιστα για μία μεγάλη καραμπόλα που μπορεί να συμβεί τον Μάιο.

Το ΔΝΤ θα ανακοινώσει τον Μάιο (σ.σ. ίσως και τον Ιούνιο) τις θέσεις του αναφορικά με τα μέτρα και αντίμετρα του 2019 – 2020. Προς το παρόν οι πληροφορίες λένε ότι εμμένει στην άποψή του να έρθει μπροστά κατά ένα χρόνο η εφαρμογή του μειωμένου αφορολογήτου. Δηλαδή, διατηρεί τελείως διαφορετικές απόψεις από αυτές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Αυτή λοιπόν η διάσταση φοβούνται ότι μπορεί να προκαλέσει παρενέργειες, μαζί με την θέση της Γερμανίας. Η Γερμανία αφενός εμμένει στην ομαλή διενέργεια των ιδιωτικοποιήσεων (οι οποίες σημειωτέον από χθες αποτελούν κομμάτι αναπόσπαστο της δανειακής σύμβασης) και αφεταίρου θεωρείται ότι θα ζητήσει σημαντικά “αντισταθμιστικά” μέτρα με τη μορφή αυξημένης εποπτείας μετά το πρόγραμμα, αν το ΔΝΤ τελικά αποσυρθεί από αυτό…

Θα πρέπει οι δανειστές να βρουν λύση και στο θέμα του “γαλλικού κλειδιού” που προκαλεί ήδη σημαντικές αντιδράσεις για το ύψος των παρεμβάσεων στο χρέος αν υπάρξει ταχύτερη ανάπτυξη, αλλά και για το τελικό σχήμα της μετά-μνημονιακής εποπτείας. Όλα αυτά σε ένα διεθνές περιβάλλον με έντονους οικονομικούς και γεωπολιτικούς κραδασμούς. Οι παραπάνω συσχετισμοί τελούν και εν αναμονή της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων των τεστ αντοχής (τον Μάιο), αλλά και των τελικών στοιχείων για το πλεόνασμα και το ΑΕΠ που θα “κρίνουν” και την τελική στάση του ΔΝΤ (σ.σ. το οποίο προς το παρόν αναμένεται στο Eurogroup του Απριλίου να εκφράσει την θέση του για το αν θα ενεργοποιήσει ή όχι το πρόγραμμα με την Ελλάδα) αλλά και θα καθορίσουν τις επιλογές που θα έχουν οι θεσμοί στα “χέρια” τους για την επόμενη μέρα της Ελλάδας

Οι δηλώσεις

Το ενδεχόμενο η συνολική πολιτική συμφωνία να μην καταστεί εφικτή έως τις 21 Ιουνίου αλλά “λίγο αργότερα” ανέφερε ο αρμόδιος Επίτροπος για τις Οικονομικές και Χρηματοπιστωτικές υποθέσεις Πιερ Μοσκοβισί απαντώντας στον Αντιπρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου και επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρη Παπαδημούλη. Ο Επίτροπος Μοσκοβισί ανέδειξε και μία άλλη πλευρά των μετώπων που παραμένουν ανοικτά, αυτό του χάσματος με το ΔΝΤ. “Για να ολοκληρωθεί εγκαίρως το πρόγραμμα, οι αποφάσεις θα ληφθούν θεωρητικά στις 21 Ιουνίου στο Eurogroup, ή ίσως λίγο αργότερα. Εν πάση περιπτώσει η προθεσμία σήμερα, είναι η 21η Ιουνίου” είπε.

Ο Ευρωβουλευτής Δημήτρης Παπαδημούλης στην παρέμβασή του ανέφερε ότι σημειώνει “με ικανοποίηση τις θετικές εκτιμήσεις της Κομισιόν για την επιτυχή πορεία εξόδου της Ελλάδας από το πρόγραμμα”. Αλλά επισήμανε και ότι “υπάρχει μια δέσμευση – και από τις ελληνικές αρχές και από τον ΕMΣ και από την ΕΚΤ και από την Κομισιόν, για ένα πολύ εντατικό χρονοδιάγραμμα υλοποίησης στόχων, έτσι ώστε το αργότερο έως τις αρχές Ιουλίου και πριν τις καλοκαιρινές διακοπές, αρκετά πριν την τυπική λήξη του προγράμματος, να έχει ολοκληρωθεί όλο το πακέτο των συμφωνημένων βημάτων: Η τέταρτη και τελική αξιολόγηση, το Ελληνικό Πρόγραμμα Ανάπτυξης 100% ελληνικής ιδιοκτησίας για την περίοδο μετά το τέλος των προγραμμάτων -που αυτά κυρίως βαραίνουν την Ελλάδα ως υποχρέωση επισπεύδοντος”.

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr, της Δήμητρας Καδδά, 28/3/2018]