Εντατικοποίηση των ερευνών, ευελιξία στο θεσμικό πλαίσιο, επιτάχυνση των αδειοδοτικών διαδικασιών και ενίσχυση των αρμόδιων υπηρεσιών. Αυτά είναι μερικά από τα απαραίτητα βήματα για να μπορέσει η Ελλάδα να αναλάβει πιο ενεργό ρόλο στη νέα στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη μείωση της εξάρτησή της σε τρίτες χώρες για την προμήθεια κρίσιμων πρώτων υλών και σπάνιων γαιών, αναγκαίων για την παραγωγή ημιαγωγών, μπαταριών και άλλων συστημάτων απαραίτητων για την πράσινη και ψηφιακή μετάβαση.

Στη μεταλλουργία έχει ήδη ζητηθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η συνδρομή της Mytilineos για την παραγωγή γάλλιου από το εργοστάσιο Αγίου Νικολάου και όπως ανέφερε ο επικεφαλής του ομίλου Ευάγγελος Μυτιληναίος, κατά την ενημέρωση των αναλυτών για τα αποτελέσματα εξαμήνου, οι επαφές με την Κομισιόν συνεχίζονται. Όπως είπε, θα απαιτηθεί μια επένδυση δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ για την παραγωγή γαλλίου ως υποπροϊόντος στις εγκαταστάσεις της που μετατρέπουν τον βωξίτη σε αλουμίνα, την πρώτη ύλη για το αλουμίνιο.

Στη λίστα με τις κρίσιμες πρώτες ύλες συμπεριληφθήκαν τελικά και ο βωξίτης, η αλουμίνα και το αλουμίνιο, μετά από παρέμβαση των ευρωπαϊκών συνδέσμων συμπεριλαμβανομένης και της Πανευρωπαϊκής Ένωσης βιομηχανιών μη σιδηρούχων μετάλλων Eurometaux, πρόεδρος της οποίας είναι ο κ. Μυτιληναίος. Όπως είπε ο ίδιος στους αναλυτές, δεν γνωρίζουμε ακόμη τα συγκεκριμένα πλεονεκτήματα θα φέρει η συμπερίληψη στο Critical Raw Material Act.

Το πρόβλημα είναι ότι οι Ευρωπαίοι σε αντίθεση με τις ΗΠΑ δεν βάζουν ακόμη χρήματα στο τραπέζι για να αντιμετωπιστεί το βασικό πρόβλημα για τις βιομηχανίες που είναι το κόστος της ενέργειας το οποίο παραμένει ιδιαίτερα υψηλό σε σχέση με τις ΗΠΑ. Πάντως, όπως φαίνεται, ο όμιλος Μytilineos ετοιμάζεται να προχωρήσει σύντομα σε μια νέα επένδυση στον κλάδο του αλουμινίου, με δεδομένη και την υψηλή ζήτηση που αναμένεται τα επόμενα χρόνια και το γεγονός πως η βιομηχανικής παραγωγή αλουμινίου έχει υποχωρήσει σημαντικά τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη.

Το μεγάλο πρόβλημα των εξορύξεων

Εκτός όμως από τη μεταλλουργία, ένα μεγάλο πρόβλημα που καλείται να αντιμετωπίσει η ΕΕ για να εξασφαλίσει αυτάρκεια στα κρίσιμα μεταλλεύματα και τις πρώτες ύλες, είναι αυτό των εξορύξεων, λαμβάνοντας υπόψη τους αυστηρούς περιβαλλοντικούς όρους, αλλά και τις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών.

Στην ουσία, η Ευρώπη καλείται να αντιστρέψει την πολιτική που έχει ακολουθήσει τα τελευταία τουλάχιστον 30 χρόνια επιλέγοντας την εύκολη πολιτικά λύση της προμήθειας πρώτων υλών από χώρες εκτός της ΕΕ, η οποία ήταν οικονομικότερη αλλά και λιγότερο επιβαρυντική για το περιβάλλον της περιοχής, εξηγεί στο insider.gr ο πρόεδρος του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ), Κωνσταντίνος Γιαζιτζόγλου.

Η απόφαση της Κίνας να περιορίσει τις εξαγωγές κρίσιμων πρώτων υλών και σπάνιων γαιών οδηγεί στη δημιουργία νέων προϋποθέσεων για την αξιοποίηση των ευρωπαϊκών κοιτασμάτων, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που βρίσκονται στο ελληνικό υπέδαφος. Σχετική τοποθέτηση έκανε ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Θόδωρος Σκυλακάκης, στο περιθώριο του άτυπου συμβουλίου των υπουργών της ΕΕ πριν από μερικές εβδομάδες στην Ισπανία.

Όπως είπε η Ελλάδα «στηρίζει την πρωτοβουλία της Ε.Ε. για στρατηγική αυτονομία και μπορεί να συμβάλει με την εξόρυξη κρίσιμων πρώτων υλών και σπάνιων γαιών που υπάρχουν στο υπέδαφός της, σε αυτή την προσπάθεια». Μάλιστα σημείωσε ότι «η Ελλάδα αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους παραγωγούς βωξίτη στην Ε.Ε., ενώ σημαντικό είναι το δυναμικό της χώρας σε αντιμόνιο και σε στοιχεία που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή μπαταριών, όπως νικέλιο, κοβάλτιο και μαγγάνιο».

Στο πλαίσιο αυτό, έχει ήδη πραγματοποιηθεί από την Αρχή Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΕΑΓΜΕ πρ. ΙΓΜΕ) μια πρώτη ενημέρωση προς την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας για τις περιοχές που δυνητικά έχουν σημαντικές ενδείξεις για την παρουσία κοιτασμάτων κρίσιμων πρώτων υλών, τα οποία μπορούν να αξιοποιηθούν.

«Υπάρχουν ενδείξεις για κάποια κοιτάσματα αλλά θα πρέπει η πολιτεία να ενδυναμώσει την ΕΑΓΜΕ και να αλλάξει το θεσμικό πλαίσιο ώστε να επιταχύνονται οι έρευνες που καθυστερούν», τονίζει ο κ. Γιαζιτζόγλου. Οι έρευνες είναι απαραίτητες για να καθοριστεί όχι μόνο η παρουσία των κρίσιμων πρώτων υλών, αλλά και η συγκέντρωσή τους, στοιχείο πολύ σημαντικό για να καθοριστεί το αν υπάρχει νόημα να προχωρήσει η εξόρυξη. «Μιλάμε για μέταλλά που δεν είναι τόσο σπάνια, όσον είναι αραιά, μπορεί για παράδειγμα να βγαίνουν γραμμάρια σε κάθε τόνο γης», αναφέρει ακόμη ο κ. Γιατζιτόγλου.

Σύμφωνα με τον ίδιο, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η επίλυση διαχρονικών προβλημάτων που έχει αναδείξει πολλές φορές στο παρελθόν ο ΣΜΕ με πιο βασικό την υποστελέχωση των αρμόδιων υπηρεσιών, καθώς όπως σημειώνει ο κ. Γιαζιτζόγλου, η δημόσια διοίκηση δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, καθώς τα μέσα που διαθέτει δεν είναι ανάλογα με το αντικείμενο που πρέπει να διαχειριστούν οι αρμόδιες υπηρεσίες. Έτσι καθυστερούν συνεχώς οι αδειοδοτήσεις.

Ο ίδιος αναφέρει ότι ο εξορυκτικός κλάδος στην Ελλάδα αποτελεί περίπου το 3% του ΑΕΠ της χώρας, ενώ σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του ΙΟΒΕ, αν υπάρξουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις θα μπορεί να φτάσει το 5-6% και να δημιουργήσει περί τις 60.000 με 70.000 θέσεις εργασίας, κατά βάση στην περιφέρεια.

Σε ό,τι αφορά την επιβάρυνση του περιβάλλοντος, ο κ. Γιαζιτζόγλου σημειώνει ότι δεν μπορεί να υπάρξει μια οικονομική δραστηριότητα χωρίς καμιά επιβάρυνση, και μάλιστα στην Ευρώπη η εξόρυξη είναι η λιγότερο επιβαρυντική για το περιβάλλον παγκοσμίως, λόγω των αυστηρών περιβαλλοντικών όρων. Μέχρι τώρα, σημειώνει, η Ευρώπη στηρίζεται για τα κρίσιμα ορυκτά και μεταλλεύματα σε άλλες χώρες που δεν έχουν τους ίδιους αυστηρούς περιορισμούς και κανόνες προστασίας του περιβάλλοντος, έτσι η επιβάρυνση στον πλανήτη είναι πολλαπλάσια. «Και δεν είναι μόνο η ίδια εξόρυξη, αλλά πρέπει να υπολογίσουμε και την μεταφορά και την αποθήκευση», αναφέρει ακόμα ο πρόεδρος του ΣΜΕ, τονίζοντας ότι η εξόρυξη με ένα αυστηρό κανονιστικό πλαίσιο όπως της ΕΕ, όσο πιο κοντά γίνεται στην κατανάλωση, είναι η πιο καλή λύση, τόσο για την Ευρώπη, όσο και για την Ελλάδα.

[ΠΗΓΗ: https://energypress.gr/, από insider.gr, 31/7/2023]

Ποια είναι τα προαπαιτούμενα για την αξιοποίησή τους.

Καθοριστικής σημασίας για την πράσινη μετάβαση θεωρούνται οι Κρίσιμες Ορυκτές Πρώτες Ύλες (ΚΟΠΥ) και ο ρόλος που μπορεί να παίξει η Ελλάδα με τα δικά της κοιτάσματα για την κάλυψη των νέων αναγκών της αγοράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Προϋπόθεση για τη χώρα μας είναι να ξεκινήσει επισταμένη κοιτασμολογική έρευνα, περιβαλλοντικά φιλική και επενδυτικά αποδοτική, που μακροπρόθεσμα θα οδηγήσει στην εξόρυξη. Η Ελλάδα έχει ρόλο και παρουσία, μιας και συμπεριλαμβάνεται στην αναθεωρημένη λίστα 2023 της Ευρώπης με τις 34 Κρίσιμες Ορυκτές Πρώτες Ύλες αλλά και τις Στρατηγικές Ορυκτές Πρώτες Ύλες.

Όπως τονίζει ο δρ Π. Τζεφέρης, γενικός διευθυντής του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, «με τη θέσπιση του Κανονισμού θα τεθεί επί τάπητος το δύσκολο εγχείρημα επίσπευσης της αδειοδότησης εντός των κρατών-μελών. Στο σημείο αυτό ο κανονισμός είναι αρκετά άτολμος και σε μεγάλο βαθμό μη λειτουργικός και αναποτελεσματικός αν δεν συνοδευτεί και από πρόσθετες δράσεις που θα εξασφαλίζουν την απρόσκοπτη υλοποίησή του εντός των επιμέρους κρατών-μελών». Η ελληνική εξορυκτική βιομηχανία μπορεί να κινητοποιήσει επενδύσεις άνω των 500 εκατ. ευρώ και ο ΟΟΣΑ προβλέπει ότι η παγκόσμια ζήτηση υλικών για την κυκλική οικονομία, τον εξηλεκτρισμό θα υπερδιπλασιαστεί από 79 δισ. τόνους σήμερα σε 167 δισ. τόνους το 2060. Ο παγκόσμιος ανταγωνισμός για πόρους θα γίνει σκληρός την επόμενη δεκαετία.

Πλούσιο υπέδαφος

Σύμφωνα με τον κ. Τζεφέρη, «η Ελλάδα διαθέτει το δυναμικό για παραγωγή ορισμένων ΚΟΠΥ και ΣΟΠΥ (Στρατηγικές Ορυκτές Πρώτες Ύλες), αλλά και τις ενδείξεις για περαιτέρω στοχευμένη έρευνα στον τομέα αυτό. Το δυναμικό αυτό απαιτεί εστίαση στην έρευνα (πρωτογενή και δευτερογενή), και ακόμη επικαιροποίηση των υφιστάμενων δεδομένων και ειδικότερη μελέτη σε κάθε περίπτωση ξεχωριστά. Ας σημειωθεί ότι οι εμφανίσεις δεν αποτελούν ώριμα κοιτάσματα προς δημοπράτηση, απλώς εφαλτήριο για περισσότερη έρευνα.

Ενδεικτικά, διαθέτει βωξίτη (σε πλήρη παραγωγική διαδικασία), αντιμόνιο (Sb, σε 3 τουλάχιστον διαπιστωμένα κοιτάσματα αντιμονίτη άνευ εκμετάλλευσης μέχρι σήμερα), νικέλιο (Ni), κοβάλτιο (Co) (περιεχόμενα στον λατερίτη που όμως δεν παράγονται αυτοτελώς και απαιτούν αλλαγή της μεθόδου σε υδρομεταλλουργική από τον νέο ανάδοχο της ΛΑΡΚΟ), χαλκό (Cu, προγραμματίζεται -υπό προϋποθέσεις- η παραγωγή από το κοίτασμα των Σκουριών Χαλκιδικής), μαγνησίτη (ΜgCΟ3, παράγει τελικά προϊόντα δίπυρης και καυστικής μαγνησίας καθώς και πυρίμαχες μάζες και όχι μεταλλικό μαγνήσιο), μαγγάνιο (Μn, τα ιστορικά κοιτάσματα μαγγανίου στην ευρύτερη περιοχή του Νομού Δράμας, που αποτέλεσε στο παρελθόν κύριο μεταλλευτικό κέντρο της Ελλάδας, απαιτούν επαναδρομολόγηση για παραγωγή Μn battery grade), χαλαζία (SiO2) υψηλής ποιότητας για παραγωγή μεταλλικού πυριτίου (δεν υφίσταται εξόρυξη μέχρι σήμερα) και έχει ορισμένες ενδείξεις εμφανίσεων (occurrences) για σπάνιες γαίες (REE) κυρίως εντός άλλων κοιτασμάτων.

Τέλος, έχουν αναφερθεί -σε πανεπιστημιακές κυρίως έρευνες- κοιτασματολογικοί τύποι που περιέχουν κατά τόπους σημαντικές περιεκτικότητες σε Βολφράμιο (W), Τελλούριο (Te), Ρήνιο (Re), μολυβδαίνιο (Μο), Γάλλιο (Ga), γερμάνιο (Ge) κ.ά.».

Επικαιροποίηση Εθνικής Πολιτικής

Οι παράγοντες επιτυχίας για την ελληνική εξορυκτική βιομηχανία αφορούν την επικαιροποίηση της Εθνικής Πολιτικής για τις Ορυκτές Πρώτες Ύλες και συγκεκριμένο σχέδιο εφαρμογής της, στην ολοκλήρωση του Ειδικού Χωροταξικού για τις Ορυκτές Πρώτες Ύλες, στην τροποποίηση και επικαιροποίηση του λατομικού νόμου (Ν4512/18) και του νόμου Περιβαλλοντικής Αδειοδότησης (Ν.4014/11), αποσκοπώντας στην απλοποίηση και επιτάχυνση της αδειοδότησης των έργων, τη μείωση της γραφειοκρατίας, την εξάλειψη των ασαφειών και τελικά τη δημιουργία ενός σύγχρονου ρυθμιστικού πλαισίου, στην υιοθέτηση των ευρωπαϊκών προτύπων και καθοδηγητικών οδηγιών για την αξιοποίηση των ορυκτών πόρων σε περιοχές NATURA 2000, διότι ο αποκλεισμός εκ των προτέρων οδηγεί σε απώλεια πόρων και ευκαιριών, στη χρηματοδοτική υποστήριξη για εισαγωγή νέων τεχνολογιών στην έρευνα και αξιοποίηση νέων κοιτασμάτων, καθώς και για τον εκσυγχρονισμό υπαρχουσών δραστηριοτήτων.

Σύμφωνα με τον Σύνδεσμο Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων, «ήδη η χώρα μας καταγράφει διεθνώς υψηλές θέσεις στις αλυσίδες αξίας που βασίζονται στον βωξίτη, τον μπεντονίτη, τον περλίτη, τον λευκόλιθο, τα λατεριτικά κοιτάσματα, τα μικτά θειούχα μεταλλεύματα, την κίσσηρη, τα μάρμαρα, τον υδρομαγνησίτη, τον ατταπουλγίτη, ενώ η λατομεία αδρανών υποστηρίζει την ιδιωτική κατασκευή και τα έργα υποδομής. Οι επιδόσεις αυτές θα συνεχισθούν χάρη και στις ικανότητες και τις δυνατότητες του ελληνικού εξορυκτικού κλάδου.

Η αυξημένη ζήτηση αλουμινίου, χαλκού, νικελίου, κοβαλτίου και χαλαζία για την παραγωγή μεταλλικού πυριτίου δημιουργεί νέο πεδίο είτε για τα ενεργά μεταλλεία μας είτε για αναδιάρθρωση της επεξεργασίας μεταλλευμάτων για παραγωγή νέων προϊόντων.

Σαφώς είναι καταγεγραμμένες είτε παλιές εκμεταλλεύσεις είτε αρχικές γεωλογικές έρευνες για το μαγγάνιο, τους άστριους, το χρώμιο, το αντιμόνιο, τον βαρύτη αλλά και για τις σπάνιες γαίες». Ειδικά για τις κρίσιμες πρώτες ύλες που υπάρχουν στο υπέδαφος της Ελλάδας και είναι αξιοποιήσιμες, ο ΣΜΕ τονίζει πως «η χώρα μας έχει ευνοϊκό γεωλογικό περιβάλλον και έχουμε ήδη ενεργή εξόρυξη για 5 κρίσιμες ορυκτές πρώτες ύλες που αφορά την παραγωγή βωξίτη, νικελίου, κοβαλτίου, μαγνησίτη και χαλαζία υψηλής ποιότητας για παραγωγή μεταλλικού πυριτίου καθώς και προγραμματισμένη εξόρυξη για 1 κρίσιμη πρώτη ύλη η οποία αφορά την παραγωγή χαλκού».

Γεωπολιτική βαρύτητα

Ο πρόεδρος του ΣΜΕ, Κώστας Γιαζιτζόγλου, τονίζει σχετικά με τη θετική συνεισφορά της εξόρυξης στο κοινωνικό – οικονομικό γίγνεσθαι πως «ο κλάδος μας, πέρα από την οικονομική σημασία του, έχει να παίξει -κατά κοινή αποδοχή, επιτέλους- και σημαντικό γεωπολιτικό ρόλο. Συνεισφέρει στην ανάπτυξη και ενσωμάτωση τεχνολογίας και καινοτομίας στην παραγωγική διαδικασία της χώρας μας. Παίζει κρίσιμο ρόλο στην αποκέντρωση και την περιφερειακή ανάπτυξη. Και -το κυριότερο- συμμετέχει ενεργά στην ουσιαστική προστασία του περιβάλλοντος».

[ΠΗΓΗ: https://www.naftemporiki.gr/, της Λέττας Καλαμαρά, 31/7/2023]

Καταγράφηκε μία ετήσια μείωση 13% στα περιστατικά που σχετίζονται με την ασφαλή λειτουργία των ορυχείων

Η Κίνα κατάφερε να διατηρήσει μία γενικά σταθερή κατάσταση στην ασφάλεια της λειτουργίας των ορυχείων από την αρχή του 2023, παρά την αύξηση των περιστατικών που καταγράφηκαν στα ορυχεία του άνθρακα, σύμφωνα με την Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας των Ορυχείων.

Έτσι, καταγράφηκε μία ετήσια μείωση 13% στα περιστατικά που σχετίζονται με την ασφαλή λειτουργία των ορυχείων από την αρχή του έτους, με τον αριθμό των περιστατικών που δεν σχετίζεται με τα ορυχεία να συνεχίζει να μειώνεται, όπως ανακοίνωσε η ίδια υπηρεσία.

Το Πεκίνο επιτάχυνε την επίβλεψη της διαδικασίας που σχετίζεται με την ασφάλεια των ορυχείων, υλοποιώντας εκστρατείες ειδικών επιθεωρήσεων, προκειμένου να εντοπίσει και να εξαλείψει πιθανούς κινδύνους από τις αρχές του 2023, όπως δείχνουν τα στοιχεία της ίδιας υπηρεσίας.

«Εικονικά ορυχεία»

Πρόσφατα, η Κίνα στράφηκε στην τεχνολογία για να αυξήσει την αποδοτικότητα και την παραγωγή των ανθρακωρυχείων της, ενώ παράλληλα βελτίωσε την ασφάλεια στέλνοντας λιγότερους ανθρώπους στο υπέδαφος.

Όπως αναφέρει το Reuters, ο κρατικός όμιλος Shaanxi Coal Group έχει εγκαταστήσει τεχνολογία 5G που παρέχει η Huawei στο ορυχείο Hongliulin στο Shenmu. Με τον τρόπο αυτό, η Shaanxi μπόρεσε να δημιουργήσει κλιματιζόμενα «εικονικά ορυχεία» που βρίσκονται πάνω από το έδαφος, όπου οι εργαζόμενοι μπορούν να ελέγχουν εξ αποστάσεως τα υπόγεια μηχανήματα που εξορύσσουν τον άνθρακα.

Αυτή η λεγόμενη «έξυπνη εξόρυξη» μείωσε τον αριθμό των εργαζομένων που πηγαίνουν στο υπέδαφος κατά 18% στο Hongliulin. Το ορυχείο Xiaobaodang, το οποίο επίσης διαχειρίζεται ο όμιλος Shaanxi Coal Group, κατάφερε να μειώσει τους εργάτες υπόγειας εξόρυξης κατά 42% μετά από μια παρόμοια αναβάθμιση έξυπνης εξόρυξης. Ο απώτερος στόχος, σύμφωνα με τον Shi Chao, διευθυντή του τμήματος πληροφοριών στο ορυχείο Hongliulin, είναι «κανένας άνθρωπος να μην εργάζεται υπόγεια».

Άλλα ορυχεία στην Κίνα ενθαρρύνονται να αρχίσουν να χρησιμοποιούν την τεχνολογία έξυπνης εξόρυξης, όχι μόνο για να βελτιώσουν την ασφάλεια, αλλά και για να αυξήσουν την παραγωγή άνθρακα. Οι εταιρείες εξόρυξης θα ενθαρρυνθούν να το πράξουν, διότι υπάρχει σημαντική εξοικονόμηση κόστους που μπορεί να επιτευχθεί μόλις δημιουργηθεί μια έξυπνη επιχείρηση εξόρυξης. Τα έξυπνα συστήματα εξόρυξης που εγκαταστάθηκαν στο ορυχείο Dahaize από την China Mobile και τη ZTE μείωσαν το κόστος εξόρυξης κατά $1.84 δολάρια ανά τόνο, αλλά και το κόστος εργασίας κατά 2.89 εκατομμύρια.

Η Κίνα παράγει σήμερα περισσότερο από το ήμισυ του παγκόσμιου άνθρακα, αλλά μόνο το 14% αυτής της παραγωγής επιτυγχάνεται με τη χρήση τεχνολογίας έξυπνης εξόρυξης. Εάν η αυτοματοποίηση εισαγόταν σε όλες τις εξορυκτικές δραστηριότητες της Κίνας, η αγορά έξυπνης εξόρυξης θα άξιζε περίπου 43 δισεκατομμύρια δολ. σύμφωνα με την Xinda Securities.

[ΠΗΓΗ: https://www.timesnews.gr/, 29/7/2023]

Στα πρόθυρα νευρικής κρίσης βρίσκεται ο κατασκευαστικός κλάδος, με τις τιμές των υλικών να παίρνουν κάθε μήνα την ανηφόρα και το οικοδομικό κόστος να έχει σημειώσει άνοδο πάνω από 70%. – Αύξηση 7,8% στους χάλκινους αγωγούς και 7,4% στα κουφώματα αλουμινίου

Παρά την εξομάλυνση του ενεργειακού κόστους, τη μείωση των ναύλων και των μεταφορικών, οι τιμές των υλικών κατασκευής συνεχίζουν να αυξάνονται. 

Από τον Αύγουστο του 2022 το φυσικό αέριο από τα 300 ευρώ η μεγαβατώρα έχει πλέον υποχωρήσει στα 29 ευρώ η μεγαβατώρα, ενώ το κατασκευαστικό κόστος μόνο μέσα στο πρώτο τετράμηνο του έτους σημείωσε περαιτέρω άνοδο 15% και από το καλοκαίρι του 2021 μέχρι σήμερα, έχει σημειώσει αύξηση 70%. 

Play Video

Τον Ιούνιο καταγράφηκε και νέα αύξηση 7,6% στις τιμές των οικοδομικών υλικών. 

Ειδικότερα, ανατιμήσεις σημειώθηκαν σε: Τούβλα (17,8%), Υαλοπίνακες ασφαλείας (13,3%), Θερμαντικά σώματα (12,5%), Σωλήνες πλαστικούς, συνθετικούς, ινοτσιμέντου (12,1%), Παρκέτα (9,4%), Πλαστικό, ακρυλικό, νερού (8,9%), Πλακίδια γενικά – δαπέδου, τοίχου (8,6%), Σίδηρο οπλισμού (8,5%), Μαρμαρόπλακες (8,1%), Έτοιμο σκυρόδεμα (7,9%), Αγωγούς χάλκινους (7,8%), Κουφώματα αλουμινίου (7,4%), Εντοιχισμένα ντουλάπια (7,4%), Παράθυρα ξύλινα (7,3%), Πόρτες εσωτερικές (6%), Τσιμέντο (5,4%), Ανελκυστήρες (5,2%) και Ξυλεία οικοδομών (4,9%). Στον αντίποδα, οι τιμές μειώθηκαν σε Ηλεκτρική ενέργεια (21,7%) και Πετρέλαιο κίνησης – Diesel (20,2%).

Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, ο γενικός δείκτης τιμών υλικών κατασκευής νέων κτηρίων κατοικιών παρουσίασε αύξηση 7,6% τον Ιούνιο 2023 σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του Ιουνίου 2022, έναντι αύξησης 11,6% που σημειώθηκε κατά τη σύγκριση των αντίστοιχων δεικτών το 2022 με το 2021.

Παρά το γεγονός ότι οι πληθωριστικές πιέσεις υποχωρούν και οι ανατιμήσεις τρέχουν, η αναθεώρηση τιμών, σύμφωνα με στελέχη του κατασκευαστικού κλάδου παραμένει ακόμη στον αέρα. 

Η τελευταία αναθεώρηση τιμών, που έγινε, αφορούσε στο πρώτο τρίμηνο (Ιανουάριος – Μάρτιος 2022), ως απόρροια των συνεχιζόμενων σοβαρών οικονομικών επιπτώσεων στον τομέα της εκτέλεσης των δημοσίων έργων λόγω της παρατεταμένης αύξησης των τιμών των υλικών.

Η αναθεώρηση τιμών αφορούσε τη ρύθμιση καθορισμού συντελεστών αναθεώρησης για περίπου 500 εργασίες στα δημόσια έργα αλλά και σε συγκεκριμένα υλικά που είχαν παρουσιάσει μεγάλες αυξήσεις (χάλυβας, αλουμίνιο, χαλκός, άσφαλτος, ξυλεία, PVC, πολυαιθυλένιο). Η αναθεώρηση αφορούσε τα τέσσερα τρίμηνα του 2021 και το πρώτο τρίμηνο του 2022, ενώ έκτοτε έχουν περάσει 16 μήνες. 

Νέες αυξήσεις από το φθινόπωρο

Την ίδια στιγμή πάντως, οι μεγάλες εταιρείες προμήθειας βασικών υλικών συνεχίζουν να προχωρούν σε ανατιμήσεις, να εμφανίζουν ρεκόρ κερδοφορίας και να διευρύνουν περαιτέρω το περιθώριο κέρδος τους. 

Νέες ανατιμήσεις υλικών αναμένονται, σύμφωνα με στελέχη της αγοράς, από τον φθινόπωρο, μεταξύ των οποίων και στο τσιμέντο. 

Η τελευταία αύξηση στην τιμή του τσιμέντου, προκάλεσε στις αρχές του 2023 νέα αύξηση κατά 10 ευρώ το κυβικό μέτρο στις κύριες κατηγορίες του σκυροδέματος και όπως όλα δείχνουν θα ακολουθήσει και νέα αύξηση στο τσιμέντο από το φθινόπωρο. 

Οι ανατιμήσεις στις πρώτες ύλες έχουν πυροδοτήσει την αύξηση των προϋπολογισμών των έργων, ενώ στον τομέα της ιδιωτικής κατασκευής από 1.000 έως 1.200 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο που ήταν το μέσο κόστος, σήμερα έχει εκτιναχθεί στα 1.700 με 1.800 ευρώ το τετραγωνικό, χωρίς να υπολογίζεται το κόστος γης.

[ΠΗΓΗ: https://www.capital.gr/, της Ελένης Μπότα, 28/7/2023]