Monthly Archives: December 2018

ΓΝΩΣΤΑ ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΤΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΑ ΕΘΙΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ – ΑΠΟ ΤΟ «ΣΠΑΣΙΜΟ ΤΟΥ ΡΟΔΙΟΥ» ΣΤΑ «ΜΠΟΥΛΙΣΤΡΙΝΑ»

Η Πρωτοχρονιά ή αλλιώς πρώτη του έτους,  όπως και τα Χριστούγεννα γιορτάζεται με μεγαλοπρέπεια και λαμπρότητα σε όλη την Ελλάδα. Τα πρωτοχρονιάτικα έθιμα που παρουσιάζονται παρακάτω, κάποια πολύ γνωστά όπως το «σπάσιμο του ροδιού» στην Πελοπόννησο και κάποια εντελώς άγνωστα, όπως τα «μπουλιστρίνα» στην Σάμο, αντικατοπτρίζουν τα ιδιαίτερα γνωρίσματα κάθε τόπου. Δυστυχώς όμως, ορισμένα από αυτά τείνουν να εξαφανιστούν με το πέρασμα  του χρόνου.

Φυλλωτή Βασιλόπιτα-Καστανιές Ανατολικής Θράκης

Τη Βασιλόπιτα την έκαναν φυλλωτή. Έβαζαν γόμο (γέμιση) πλιγούρι και ανάμεσα στα φύλλα τον «παρά», το νόμισμα, και άλλα σημάδια. Η νοικοκυρά με τον παρά τη σταύρωνε τρεις φορές και ύστερα τον έχωνε στο ζυμάρι, θα να βάλει πελεκούδι από την πόρτα ή κλαρί, για το σπίτι, κουκί στάρι για τα χωράφια, σταφίδα για το αμπέλι, κομματάκια τυρί για τα πρόβατα, άχερο για τα γελάδια…

Στους λυπημένους που έστελναν πίτα, εκείνοι δεν την έκοβαν με το μαχαίρι αλλά ο καθένας έκοβε με το χέρι ένα κομμάτι. Την παραμονή το βράδυ έβαζαν στο τραπέζι εννιά ειδών φαγητά και πολλών ειδών οπωρικά, στη μέση τη βασιλόπιτα, τρία ψωμιά κι ένα κεράκι αναμμένο στο ένα ψωμί.

Αφού έτρωγαν έκοβαν την πίτα. Σ’ όποιον έπεφτε ο παράς, έλεγαν πως εκείνος «βασίλεψε». Τον «βασιλεμένο» παρά τον έριχναν μέσα σε ποτήρι με κρασί, έπιναν από λίγο και εύχονταν : «Και του χρόνου καλύτερα!». Τον παρά τον άφηναν στα εικονίσματα και τον επόμενο χρόνο τον έβαζαν στην άλλη πίτα.

Τα κάλαντα με φωτιές- Καβάλα

Το έθιμο επιβιώνει από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Τα αγόρια που θα φύγουν στρατιώτες τη νέα χρονιά, συγκεντρώνουν μεγάλες στοίβες από ξύλα στην πλατεία. Την παραμονή ανάβουν μια μεγάλη φωτιά και ψέλνουν τα κάλαντα. Με το που ο δείκτης δείξει δώδεκα, ξεκινά το παραδοσιακό γλέντι με τσίπουρο και γλυκά. Σε άλλες περιοχές της Καβάλας, το μικρότερο μέλος της οικογένειας μεταφέρει μια πέτρα στο εσωτερικό του σπιτιού για να είναι στέρεο και γερή η οικογένεια, ενώ τα μικρότερα παιδιά κάνουν «ποδαρικό» σε όλα τα σπίτια του κάθε οικισμού, μπαίνοντας με το δεξί. Για την καλή τύχη που φέρνουν, ανταμείβονται από τους ιδιοκτήτες με δώρα και γλυκά.

Το σπάσιμο του ροδιού-Πελοπόννησος

Το πρωί της Πρωτοχρονιάς, η οικογένεια πηγαίνει στην εκκλησία και ο νοικοκύρης κρατάει στην τσέπη του ένα ρόδι, για να το λειτουργήσει. Γυρνώντας σπίτι, πρέπει να χτυπήσει το κουδούνι της εξώπορτας -δεν κάνει να ανοίξει ο ίδιος με το κλειδί του- και έτσι να είναι ο πρώτος που θα μπει στο σπίτι για να κάνει το καλό ποδαρικό, με το ρόδι στο χέρι.

Μπαίνοντας μέσα, με το δεξί, σπάει το ρόδι πίσω από την εξώπορτα, το ρίχνει δηλαδή κάτω με δύναμη για να σπάσει και να πεταχτούν οι ρώγες του παντού και ταυτόχρονα λέει: “με υγεία, ευτυχία και χαρά το νέο έτος κι όσες ρώγες έχει το ρόδι, τόσες λίρες να έχει η τσέπη μας όλη τη χρονιά”. Τα παιδιά μαζεμένα γύρω-γύρω κοιτάζουν οι ρώγες αν είναι τραγανές και κατακόκκινες. Όσο γερές κι όμορφες είναι οι ρώγες, τόσο χαρούμενες κι ευλογημένες θα είναι οι μέρες που φέρνει μαζί του ο νέος χρόνος.

Η Καλή Χέρα

Την Πρωτοχρονιά συνηθίζεται να δίνεται ένα χρηματικό ποσό στα παιδιά θα επισκεφτούν κάποιο σπίτι. Συνήθως πρόκειται για τα εγγόνια ή τα ανίψια. Μερικές δεκαετίες παλιότερα, η «καλή χέρα» ήταν το μόνο δώρο που έπαιρναν τα παιδιά την Πρωτοχρονιά και σε πολλές περιπτώσεις ήταν απλά ένα κέρασμα μιας κι ούτε χρήματα υπήρχαν πολλά, αλλά ούτε μαγαζιά με παιχνίδια.

Το τάισμα της βρύσης- Κεντρική Ελλάδα

Σε κάποιες περιοχές την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, πηγαίνουν στην πιο κοντινή βρύση “για να κλέψουν το άκραντο νερό”. Το λένε άκραντο, δηλαδή αμίλητο, γιατί δε βγάζουν λέξη σ’ όλη τη διαδρομή. Αλείφουν τις βρύσες του χωριού με βούτυρο και μέλι, με την ευχή όπως τρέχει το νερό να τρέχει και η προκοπή στο σπίτι τον καινούργιο χρόνο και όπως γλυκό είναι το μέλι, έτσι γλυκιά να είναι και η ζωή τους.

Για να έχουν καλή σοδειά, όταν φτάνουν εκεί, την “ταΐζουν”, με διάφορες λιχουδιές, όπως βούτυρο, ψωμί, τυρί, όσπρια ή κλαδί ελιάς. Έλεγαν μάλιστα πως όποια θα πήγαινε πρώτη στη βρύση, αυτή θα στεκόταν και η πιο τυχερή ολόκληρο το χρόνο.

Στη συνέχεια ρίχνουν στη στάμνα ένα βατόφυλλο και τρία χαλίκια, “κλέβουν νερό” και γυρίζουν στα σπίτια τους πάλι αμίλητες μέχρι να πιούνε όλοι από το άκραντο νερό. Με το ίδιο νερό ραντίζουν και τις τέσσερις γωνίες του σπιτιού, ενώ σκορπούν στο σπίτι και τα τρία χαλίκια.

Κρεμύδα για Γούρι-Κρήτη

Το σκυλοκρέμμυδο ή κρεμύδα (Scilla maritima) είναι συνηθισμένο φυτό στην Κρήτη. Φυτρώνει άγριο και μοιάζει με μεγάλο κρεμμύδι. Τα ζώα δεν το τρώνε γιατί έχει δηλητήριο, που μπορεί να προκαλέσει δερματικό ερεθισμό από επαφή. Ακόμα και να το βγάλεις απ’ τη γη και να το κρεμάσεις, δεν παύει να βγάζει νέα φύλλα και άνθη. Ο λαός πιστεύει ότι αυτή τη μεγάλη ζωτική του δύναμη μπορεί να τη μεταδώσει σε έμψυχα και άψυχα, γι’ αυτό την Πρωτοχρονιά κρεμούν σκυλοκρέμμυδο στα σπίτια τους.

Το σφάξιμο του χοίρου

Ένα παλιό έθιμο, που η πρόοδος και οι σύγχρονες ευκολίες το έχουν σβήσει, είναι το σφάξιμο του χοίρου. Κάθε οικογένεια μεγαλώνει στην αυλή του σπιτιού ένα χοίρο για να το σφάξει τις μέρες των γιορτών. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς η νοικοκυρά έβραζε σ’ ένα καζάνι πολύ νερό.

Τα λουκάνικα και τα κρέατα του χοίρου αφού τα κρέμαγαν σε ένα κοντάρι, τα κάπνιζαν σε φωτιά από σχοινιές, μερσινιές και ξισταρκές για να στεγνώσουν. Μετά τα κρεμούσαν στον ήλιο για να ξεραθούν καλά. Από το κρέας του χοίρου έτρωγαν όλο το χρόνο.

Οι «κολόνιες» – νησιά του Ιονίου

Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς το βράδυ, οι κάτοικοι της πόλης γεμάτοι χαρά για τον ερχομό του Νέου Χρόνου κατεβαίνουν στο δρόμο κρατώντας μπουκάλια με κολώνια και ραίνουν ο ένας τον άλλο τραγουδώντας: « Ήρθαμε με ρόδα και με ανθούς να σας ειπούμε Χρόνους Πολλούς».

Στις Κυκλάδες θεωρούν καλό οιωνό να φυσάει βοριάς την πρωτοχρονιά. Επίσης θεωρούν καλό σημάδι αν έρθει στην αυλή τους περιστέρι τη μέρα αυτή. Αν όμως πετάξει πάνω από το σπιτικό τους κοράκι τους βάζει σε σκέψεις μελαγχολικές ότι τάχα τους περιμένουν συμφορές.

«Κλίκια» και «φταζμίτ’κα»- Χαλκιδική

Στη Χαλκιδική οι γυναίκες, εκτός από τη βασιλόπιτα, πρέπει την παραμονή της Πρωτοχρονιάς να φτιάξουν «κλίκια» και «φταζμίτ’κα», όπως και άλλα γλυκά για τους καλαντιστές, τους επισκέπτες και τα μέλη της οικογένειας. Συνήθως τα γλυκά αυτά είναι: σαραγλί, σουσαμόπιτα, μπακλαβάς, κανταΐφι κ.ά. Ειδικότερα στην Ορμύλια έκαναν κι ένα ειδικό κουλούρι, σε σχήμα «οχτώ», για τον Άγιο Βασίλειο. Το κουλούρι αυτό το έβαζαν στο εικονοστάσι για το καλό του χρόνου. Επίσης, τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς στα χωριά της Χαλκιδικής η βρύση του χωριού έπρεπε να είναι ανοιχτή, έτσι ώστε να τρέχει η τύχη όλη τη χρονιά σαν το νερό.

Το «ποδαρικό» και η «μπουγάτσα» – Κρήτη

Το ποδαρικό είναι ένα από τα παλαιότερα έθιμα και στην Κρήτη. Ο πρώτος άνθρωπος που θα πατήσει με το πόδι του στο σπίτι μετά την είσοδο του νέου χρόνου, πρέπει να είναι τυχερός. Για να φέρει γούρι στο σπίτι, πρέπει να πατήσει πρώτα με το δεξί του πόδι για να πάνε όλα δεξιά, δηλαδή καλά.

Επίσης την ημέρα της Πρωτοχρονιάς μεταφέρουν νερό από τη βρύση στο σπίτι και ο νοικοκύρης λέει : «Όπως τρέχει τούτο το νερό έτσι να τρέχουν και τα καλά στο σπίτι μου». Ακόμη ο ιδιοκτήτης μεταφέρει μια πέτρα στην κατοικία του λέγοντας: «Όπως είναι γερή τούτη η πέτρα έτσι να είναι γερό και το σπίτι μου». Σε ορισμένα μέρη του Ηρακλείου, την πρωτοχρονιά συνηθίζεται η οικογένεια να πηγαίνει στην εκκλησία.

Μαζί τους παίρνουν μια εικόνα του σπιτιού, η οποία αφού λειτουργηθεί θα κάνει το ποδαρικό στο σπίτι. Την πρωτοχρονιά οι παππούδες και οι στενοί συγγενείς της οικογένειας δίνουν στα παιδιά την «καλή χέρα», δηλαδή κάποιο χρήματα. Έθιμο που διατηρείται μέχρι και σήμερα. Χαρακτηριστικά είναι ακόμη και τα παραδοσιακά κάλαντα της Κρήτης…

Στο Ηράκλειο υπάρχει επίσης και το έθιμο της μπουγάτσας, όπου οι κάτοικοι καταναλώνουν ανήμερα της Πρωτοχρονιάς μεγάλες ποσότητες μπουγάτσας, θέλοντας να είναι γλυκιά η πρώτη τους γεύση. Μάλιστα σε όλους τους δρόμου του Ηρακλείου την παραμονή της Πρωτοχρονιάς έχουν στηθεί υπαίθριοι πάγκοι για την διανομή μπουγάτσας.

Το σκόρπισμα των φύλλων-Θάσος

Πρόκειται για ένα πολύ παλιό έθιμο κατά τη διάρκεια του οποίου όλοι κάθονται γύρω από το αναμμένο τζάκι, τραβούν την ανθρακιά προς τα έξω και ρίχνουν γύρω στ’ αναμμένα κάρβουνα, φύλλα ελιάς, βάζοντας στο νου τους από μια ευχή, χωρίς όμως να την πουν στους άλλους. Όποιου το φύλλο γυρίσει περισσότερο, εκείνου θα πραγματοποιηθεί και η ευχή του.

Πρασόπιτα-Άβδηρα Ξάνθης

Οι οικογένειες ανοίγουν φύλλο και παρασκευάζουν μια πίτα με πράσο, κιμά και μπαχαρικό κύμινο μέσα στην οποίο βάζουν το φλουρί. Η πίτα ψήνεται σε παραδοσιακό ταψί, το οποίο ονομάζεται «σινί» και τα παλιότερα χρόνια σερβίρονταν πάνω σε χαμηλό ξύλινο τραπέζι, το σορβά.

Η «προβέντα» και τα «μπουλιστρίνα»- Σάμος

Εκτός από την βασιλόπιτα, οι γυναίκες της Σάμου φτιάχνουν και την «προβέντα». Πρόκειται για ένα πιάτο με γλυκά που «κρίνει» τη νοικοκυροσύνη της Σαμιώτισσας. Απαραίτητο «συστατικό» κάθε σπιτιού είναι το σπάσιμο του ροδιού και το σκόρπισμα των σπόρων του ώστε να γεμίσει το σπίτι ευτυχία και υγεία, ενώ οι τυχεροί που θα κάνουν ποδαρικό, παίρνουν τα «μπουλιστρίνα», το γνωστό σε όλους μας χαρτζιλίκι.

Τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς-Κομοτηνή

Στην Κομοτηνή τα Χριστούγεννα δεν λένε κάλαντα αλλά την Πρωτοχρονιά. Αποβραδίς γυρνούν με αναμμένα φανάρια στολισμένα με κορδέλες χάρτινες και ποικιλόχρωμες, με βαπόρια και τραγουδούν τα κάλαντα από ένα τυπωμένο βιβλίο.

[ΠΗΓΗ: https://www.aftodioikisi.gr ]

Η ΕΞΟΡΥΚΤΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΜΟΧΛΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΚΑΜΨΗΣ

Ο εξορυκτικός κλάδος αποτελεί μαγνήτη ξένων επενδύσεων τα τελευταία χρόνια αλλά και επενδύει κάθε χρόνο στην τελευταία τριετία περίπου 300 εκατομμύρια ευρώ

Η ελληνική οικονομία παρουσιάζει αναμφίβολα σημαντικά στοιχεία ανάκαμψης από μία μακρά περίοδο ύφεσης που οδήγησε στην απώλεια του 25% του ΑΕΠ και επίμονη υψηλή ανεργία που μόλις έπεσε κάτω από 20% και παραμένει ακόμα σχετικά υψηλή για τους νέους.

Παραμένουν προκλήσεις σε κύριες παραμέτρους της οικονομίας που παρεμποδίζουν τη γρήγορη, ισχυρή και διατηρήσιμη ανάπτυξη της καθώς και την αναδιάταξη του χρέους και επομένως είναι προφανές ότι η βιώσιμη ανάπτυξη απαιτεί αλλαγή του παραγωγικού υποδείγματος της χώρας.

Η Ελλάδα διαθέτει σημαντικούς ορυκτούς πόρους τόσο σε ποικιλία ορυκτών όσο και σε αποθεματικό δυναμικό. Η χώρο μας είναι η πρώτη παραγωγός στην Ευρωπαϊκή Ενωση σε νικέλιο, βωξίτη, περλίτη και μπεντονίτη, τρίτη σε παραγωγή μαγνησίτη, τέταρτη σε παραγωγή λιγνίτη και πέμπτη σε παραγωγή αλουμινίου.

Η ελληνική εξορυκτική βιομηχανία έχει σημαντική συνεισφορά στη βελτίωση των δεικτών βιομηχανικής παραγωγής και των εξαγωγικών επιδόσεων της χώρας καθώς και στην απασχόληση του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα.

Η αξιοποίηση των ορυκτών πόρων της χώρος συμβάλλει και στην ανάπτυξη άλλων κρίσιμων τομέων της οικονομικής δραστηριότητας όπως η μεταλλουργός αλουμινίου και σιδηρονικελίου, η παραγωγή ηλεκτρισμού, η τσιμεντοβιομηχανία, η οικοδομική και γενικότερα η κατασκευαστική δραστηριότητα.

Ο εξορυκτικός κλάδος και οι υποστηριζόμενες από αυτόν δραστηριότητες έδειξαν αξιοθαύμαστη αντοχή στη διάρκεια της κρίσης κυρίως λόγω της δυνατότητας διαφοροποίησης τόσο στα παραγόμενα μεταλλεύματα και ορυκτά όσο και στις αγορές του. Στο 2018, χωρίς ακόμα να έχουμε πλήρη στοιχεία, παρατηρήθηκε μεικτή εικόνα στις τιμές μετάλλων σας παγκόσμιες αγορές, αύξηση της παραγωγής λιγνίτη και καλές αποδόσεις του ελληνικού μαρμάρου (με το 50% των εξαγωγών του να κατευθύνεται στην Κίνα), των βιομηχανικών ορυκτών και τελευταία των αδρανών υλικών. Επισημαίνουμε ότι οι εξαγωγές του κλάδου υπερβαίνουν το ένα δισεκατομμύριο ευρώ, αποτελώντας στο 2016 το 80% της αξίας των εξαγώγιμων προϊόντων του, και κατευθύνονται σε πλειάδα χωρών με κύριες τις Ιταλία, Γερμανία και ΗΠΑ, στις οποίες οι εξαγωγές ανέρχονται σε 180 εκατομμύρια ευρώ.

Η εξορυκτική βιομηχανία αποτελεί σημαντικό εργοδότη στην Ελλάδα, στηρίζοντας πάνω από 100.000 ποιοτικές θέσεις εργασίας κυρίως στην ελληνική περιφέρεια και συνεχίζοντας να υποστηρίζει προγράμματα που συνδέουν την παραγωγή με την ακαδημαϊκή κοινότητα. Σημειώνεται ως παράδειγμα συμβολή στην περιφερειακή ανάπτυξη ότι ο κλάδος αποτελεί το 30% στην προστιθέμενη αξία της τοπικής οικονομίας στη Δυτική Μακεδονία και το 13% στη Στερεά Ελλάδα.

Επιπροσθέτως, ο εξορυκτικός κλάδος αποτελεί μαγνήτη ξένων επενδύσεων τα τελευταία χρόνια αλλά και επενδύει κάθε χρόνο στην τελευταία τριετία περίπου 300 εκατομμύρια ευρώ.

Συνολικά, η συνεισφορά της εξορυκτικής βιομηχανίας στο ΑΕΠ και στην απασχόληση έχει παραμείνει υψηλή (5,4 δισ. ετησίως ή 3% του ΑΕΠ – 2,7% της συνολικής απασχόλησης) και παραμένει πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Σημαντική εξέλιξη στο ρυθμιστικό περιβάλλον του κλάδου για το 2018 είναι η ψήφιση του νέου λατομικού νόμου (Ν. 4512/18) μετά από πολυετή αναμονή. Με τον νόμο αυτόν επιχειρείται η κωδικοποίηση και ο εκσυγχρονισμός της σχετικής νομοθεσίας, όμως πάνω από δέκα μήνες μετά την ψήφισή του συνεχίζει να εξειδικεύεται και να συμπληρώνεται με αποτέλεσμα να δημιουργούνται προβλήματα στην αποτελεσματική εφαρμογή του.

Η ελληνική εξορυκτική βιομηχανία λειτουργεί ως μοχλός για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας οδηγούμενη από την καινοτομία, την αποτελεσματική διοίκηση του ανθρωπίνου κεφαλαίου, την αξιοποίηση των ορυκτών πόρων και του συγκριτικού πλεονεκτήματος σε μεταφορές καθώς και την εξωστρέφειά της

Για τη συνέχιση και την ανάπτυξη αυτής της επιτυχημένης πορείας, υπάρχει όμως σειρά προϋποθέσεων

Η πρώτη κατηγορία αφορά κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα:

  • Ενεργοποίηση μηχανισμών και κίνητρων για επενδύσεις διατήρησης και ανάπτυξης νέων δραστηριοτήτων (π.χ. με τον αναπτυξιακό νόμο 4399/16 ή άλλα εργαλεία)
  • Πρόσβαση σε υποδομές (λιμάνια, παραθαλάσσιες υποδομές κ.ά.)
  • Σταθερό και δίκαιο φορολογικό περιβάλλον
  • Ασφάλεια δικαίου με γρήγορες και συνεπείς δικαστικές διαδικασίες και αποφάσεις
  • Πρόσβαση σε πόρους χρηματοδότησης καινοτομίας και έρευνας

Η δεύτερη κατηγορία αφορά ειδικά τη μεταλλευτική δραστηριότητα:

  • Η εφαρμογή της Εθνικής Πολιτικής Ορυκτών Πόρων με συγκεκριμένο νομικό κείμενο, χρονοδιάγραμμα και προτεραιότητες είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη βιώσιμη διαχείριση των ορυκτών πρώτων υλών
  • Εκπόνηση αποτελεσματικού Ειδικού Χωροταξικού για τις ΟΠΥ – με σκοπό την αποτύπωση των υπαρχόντων χωροταξικών δεδομένων (π.χ. υπάρχουσες δραστηριότητες, ήδη γνωστές επεκτάσεις κ.λπ.) αλλά και της δυναμικής του κλάδου (ένταξη νέων περιοχών, διαμόρφωσης κριτηρίων και προϋποθέσεων ανάπτυξης σε βάθος χρόνου)
  • Επιτάχυνση της περιβαλλοντικής αδειοδότησης σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο με επαρκή στελέχωση και δυνατότητα εκτίμησης των πραγματικών επιπτώσεων του έργου
  • Ενίσχυση ελεγκτικών και εγκριτικών υπηρεσιών με Ανεξάρτητες Επιθεωρήσεις Μεταλλείων
  • Αναβάθμιση των τμημάτων και σχολών γεω-επιστημών, πληροφορικής και επαγγελματικής κατάρτισης
  • Άρση εμποδίων στην πρόσβαση των κοιτασμάτων Ορυκτών Πρώτων Υλών
  • Προαγωγή ομογενοποίησης προτύπων λειτουργίας όλων των εξορυκτικών επιχειρήσεων στο πλαίσιο της βιώσιμης ανάπτυξης.

[ΠΗΓΗ: ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, του Αθανάσιου Κεφάλα, προέδρου του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων, 30/12/2018]

Η ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΠΟΥ «ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΝ» ΜΕΤΑΛΛΑ ΥΨΗΛΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ

Μεγάλη είναι η δυναμική των κοιτασμάτων μετάλλων που υπάρχουν στην Ελλάδα, σύμφωνα με τον αναπληρωτή Καθηγητή του Τμήματος Γεωλογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Βασίλειο Μέλφο, ο οποίος βραβεύτηκε πρόσφατα από την Ακαδημία Αθηνών. Το ενδιαφέρον εστιάζεται ιδιαίτερα στα λεγόμενα μέταλλα υψηλής τεχνολογίας που χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία, αλλά και σε σπάνια μέταλλα που υπάρχουν στον ελλαδικό χώρο.

«Κάθε κινητό τηλέφωνο έχει τουλάχιστον 10 με 15 τέτοια μέταλλα. Τα περισσότερα από αυτά υπάρχουν στην Ελλάδα χωρίς να ξέρουμε αν είναι εκμεταλλεύσιμα ή όχι», τονίζει ο κ. Μέλφος στο ΑΠΕ – ΜΠΕ και σημειώνει: «Όλος ο κόσμος, όλη η Ευρώπη ψάχνει πολύ μικρές ποσότητες μετάλλων που χρησιμοποιούνται στη σύγχρονη τεχνολογία, την κατασκευή υπολογιστών, την “πράσινη τεχνολογία”, τη δημιουργία ανεμογεννητριών, πάνελ και κινητών τηλεφώνων». Παράλληλα, διατυπώνει την άποψη ότι «αν δεν έρθουν στην Ελλάδα μεταλλευτικές εταιρείες, προκειμένου να κάνουν μια λεπτομερή έρευνα σε βάθος για να γίνει γνωστό το δυναμικό που έχει η Ελλάδα, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να μιλάμε για ορυκτό πλούτο».

Χαρακτηριστική περίπτωση σπάνιου μετάλλου που βρίσκεται στην Ελλάδα είναι, κατά τον κ. Μέλφο, το ρήνιο. «Το ρήνιο βρίσκεται σε τέσσερις, πέντε περιοχές της Θράκης μέσα στο ορυκτό που λέγεται μολυβδαινίτης και μάλιστα σε τέτοιες συγκεντρώσεις που θεωρούνται οι υψηλότερες στον κόσμο και στις τέσσερις – πέντε αυτές περιοχές. Πρόκειται για μια εντυπωσιακή περίπτωση διότι το ρήνιο χρησιμοποιείται σε πολύ ενδιαφέρουσες εφαρμογές, όπως σε υπερκράματα στον τομέα της αεροναυπηγικής, στην κατασκευή θερμομέτρων πολύ υψηλής ακριβείας, στους καταλύτες των αυτοκινήτων κλπ», αναφέρει.

Μιλά, επίσης, για κοιτάσματα από τα οποία «βγαίνει» χαλκός, μόλυβδος και ψευδάργυρος που, αυτή τη στιγμή, είναι πολύ χρήσιμα μέταλλα για τη βιομηχανία, για το τελλούριο, που υπάρχει σε πάρα πολλές μεταλλοφορίες, αλλά και για τα μέταλλα της ομάδας της πλατίνας (πλατίνα και παλλάδιο) που μπορούν και αυτά να υποστούν εκμετάλλευση. Όλα τα παραπάνω αναφέρονται, άλλωστε, στην εργασία, για την οποία ο κ. Μέλφος και ο αν. καθηγητής του Τμήματος Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ), Παναγιώτης Βουδούρης, βραβεύτηκαν πριν από λίγες μέρες με το Βραβείο «Κωνσταντίνου Κτενά» της Τάξεως των Θετικών Επιστημών έτους 2018.

Η εργασία αφορά ειδικότερα στη γένεση των ευγενών μετάλλων (χρυσός και άργυρος), των μετάλλων υψηλής τεχνολογίας (χαλκός, κοβάλτιο, αντιμόνιο, βισμούθιο, τελλούριο, γάλλιο, γερμάνιο, ίνδιο, βολφράμιο) και των σπάνιων μετάλλων (ρήνιο, μολυβδαίνιο) κατά τα τελευταία 35 εκατομμύρια χρόνια στην Ελλάδα. Επιπλέον, περιγράφεται το θεωρητικό γεωλογικό μοντέλο, που στηρίζεται σε έρευνες των δύο αναπληρωτών καθηγητών, αλλά και σε πλήθος δημοσιεύσεων Ελλήνων και ξένων ερευνητών και καταγράφονται τα σημαντικότερα κοιτάσματα, τα οποία ταξινομούνται σε διάφορους τύπους. Όπως τονίζει ο κ. Μέλφος, «η βράβευση αυτή, εκτός από την επιστημονική, έχει και εθνική σημασία για τη χώρα και την οικονομία της, καθώς αναδεικνύεται ο σημαντικός ορυκτός πλούτος της Ελλάδας».

Σε ό,τι αφορά τις περιοχές που «φιλοξενούν» τα παραπάνω μέταλλα, αυτές είναι, σύμφωνα με τον αναπληρωτή καθηγητή, η Χαλκιδική, η Θράκη, οι Κυκλάδες, η περιοχή του Κιλκίς, η Λήμνος και η Λέσβος. Για τις επιφυλάξεις που εκφράζονται σχετικά με την εξορυκτική δραστηριότητα και τις περιβαλλοντικές της επιπτώσεις ο κ. Μέλφος, τονίζει: «Η τεχνολογία είναι τόσο προηγμένη που αν τηρούνται τα προβλεπόμενα από την ευρωπαϊκή και ελληνική νομοθεσία, δεν υπάρχουν τέτοια προβλήματα και η εκμετάλλευση δεν μην αφήνει σημαντικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Αν όλη η διαδικασία γίνει σωστά από την αρχή, επιτυγχάνεται ακόμη και πλήρης αποκατάσταση των μεταλλείων μετά από 15, 20, 25 χρόνια.

Οι εταιρείες δεν θέλουν να δημιουργούν μεγάλα περιβαλλοντικά προβλήματα γιατί η πίεση από τις κυβερνήσεις και τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις είναι πολύ μεγάλη, άρα προσπαθούν πάρα πολύ να κάνουν όσο το δυνατό πιο καθαρή αυτή την υπόθεση. Γι’ αυτό και στο Στρατώνι αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν τη μέθοδο της ακαριαίας τήξης και όχι τη χρήση κυανίων, ώστε η μέθοδος να είναι πιο καθαρή. Επίσης, η Θράκη είναι μια περιοχή που οικονομικά βρίσκεται σε πιο δύσκολη θέση, σε σχέση με άλλες Περιφέρειες της Ελλάδας και έχει πολλές περιοχές ακατοίκητες. Σε αυτές συνήθως βρίσκονται κοιτάσματα και αυτό βοηθά πολύ να αναπτυχθούν οι εταιρείες».

Σημειώνεται, ότι η Τελετή Απονομής του βραβείου Κωνστατίνου Κτενά στους κ.κ. Μέλφο και Βουδούρη πραγματοποιήθηκε την περασμένη Παρασκευή στην Πανηγυρική Συνεδρία του τέλους του έτους της Ακαδημίας Αθηνών, κατά την οποία το ανώτατο πνευματικό ίδρυμα της χώρας απονέμει τιμητικές διακρίσεις.

 

[ΠΗΓΗ: https://www.thraki.com.gr, 30/12/2018]

ΜΕ ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΕΙΑ Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΝΑΙΑ

Με κατάνυξη και τη δέουσα μεγαλοπρέπεια, γιόρτασε την Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου, η Αρναία τον  Πολιούχο της Άγιο Στέφανο.

Πλήθος Αρναιοτών, καθώς και επισκεπτών από άλλες περιοχές έδωσαν το «παρών» στην Θεία Λειτουργία και στην Λιτάνευση της Εικόνας, που πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της Αρναίας.

Με την παρουσία τους τίμησαν την εορτή του αγίου οι βουλευτές κ. Βαγιωνάς, κ. Βλάχου, και κ. Λαζαρίδης.   Ο Αντιπεριφερειάρχης κ. Γιώργος, οι περιφερειακοί σύμβουλοι κ. Ζωγράφου και κ. Βαλλιάνος, ο Αντιδήμαρχος κ. Τσακνής, ο πρώην Δήμαρχος και Υπουργός κ Χρήστος Πάχτας, ο Τέος Δήμαρχος κ. Καραστέργιος ο Πρόεδρος της  Τοπικής Κοινότητας κ. Διαμαντούδης, ο Διοικητής Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Κ. Μακεδονίας κ. Τσολάκης, ο διοικητής του αστυνομικού τμήματος Αρναίας κ Χαϊδευτός, ο διοικητής του πυροσβεστικού κλιμακίου Αρναίας κ Αλεξανδρής, ο Αστυνομικός διευθυντής Χαλκιδικής κ.Κουτούζος, ο Διοικητής της 1ης  Ταξιαρχίας Καταδρομών-Αλεξιπτωτιστών ο Συνταγματάρχης κ. Λαβράνος,ο τ. Πρόεδρος Αρναίας κ. Τσιάλας, πολλοί δημοτικοί σύμβουλοι και πλήθος λαού.

Δείτε ένα σχετικό βίντεο με την περιφορά της εικόνας του αγίου Στεφάνου, και ένα βίντεο με το μήνυμα της εορτής του Αγίου Στεφάνου από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αδραμερίου κ.κ. Θεόκλητο.

[ΠΗΓΗ: http://ergoliptesxalkidikis.blogspot.com, 27/12/2018]

ΜΕ «ΗΧΗΤΙΚΗ» ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ, ΠΡΙΝ ΑΠΟ 200.000 ΧΡΟΝΙΑ, ΕΞΟΡΥΣΣΑΝ ΒΑΡΕΑ ΠΕΤΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟ ΣΤΗΝ ΜΟΖΑΜΒΙΚΗ!

Οι περισσότερες από τις κυκλικές πέτρινες δομές εθεωρήθησαν στο παρελθόν ως ερείπια από προηγούμενες κοινότητες που ζούσαν στην Αφρική.

Αλλά οι πέτρινες κατασκευές, από χαλαζία, σηματοδοτούν ένα πλέγμα αρχαίων δρόμων, πιθανές γεωργικές εκτάσεις και το σημαντικότερο: χιλιάδες ορυχεία χρυσού! Δείχνουν ότι κάποια αρχαία κοινότητα, είχε πιθανώς προηγμένη «ηχητική» τεχνολογία, για την εξόρυξη βαρέων πετρωμάτων και χρυσού!

Οι «πέτρινοι οικισμοί» καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος της νότιας Αφρικής, δυτικά του λιμένος του Μαπούτο / Maputo, της πρωτεύουσας της Μοζαμβίκης (η οποία ευρίσκεται στον Ινδικό Ωκεανό), σε μια απομακρυσμένη περιοχή 150 μίλια εσωτερικά.

Μια ανασκαφή αρχαιολογικών ερειπίων μιας αρχαίας πόλεως καλύπτει, πιθανόν 1.500 τετραγωνικά μίλια! Επιστήμονες και αρχαιολόγοι που μελετούν την περιοχή εκτιμούν ότι αυτό είναι μέρος ενός ακόμα μεγαλύτερου πλέγματος, ίσως 10.000 τετραγωνικών μιλίων, ηλικίας από 160.000 έως 200.000 χρόνων!

Οι εντόπιοι αγρότες είχαν υποθέσει ότι όλα αυτά τα πρότυπα γλυπτικής στην πέτρα έγιναν από αυτόχθονες αφρικανικούς λαούς κατά το παρελθόν και ποτέ δεν έκαναν τον κόπο να ελέγξουν την αρχαιολογική τους σημασία…

Τα εγχειρίδια της ιστορίας μπορεί και πρέπει σύντομα να ξαναγραφούν…

Δείτε το βίντεο «200,000 Year Old Ancient Technology That Indicates The History Books Are Wrong»:

[ΠΗΓΗ: http://www.epirusblog.gr, 25/12/2018]