Έκλεισε η πόρτα για την εξαγορά της δεκαετίας στον κλάδο εξορύξεων, αν και δεν λείπουν ενδείξεις ότι θα ξανανοίξει εν καιρώ. Ακανθώδες ζήτημα η δομή της βρετανικής εταιρείας. Τίτλοι τέλους στο σίριαλ – προς το παρόν.

Ο Όμιλος BHP δεν θα καταθέσει σταθερή προσφορά για την Anglo American και η προθεσμία λήγει απόψε, ρίχνοντας -προς το παρόν- τίτλους τέλους στη μεγαλύτερη συμφωνία για τον παγκόσμιο κλάδο εξόρυξης εδώ και πάνω από μια δεκαετία, που είχε εξελιχθεί σε θρίλερ το τελευταίο διάστημα.

Η BHP επιβεβαίωσε ότι δεν είναι σε θέση να καταλήξει σε συμφωνία για να εξασφαλίσει την υποστήριξη του διοικητικού συμβουλίου της Anglo και έτσι δεν θα προχωρήσει. Ως αποτέλεσμα, πρέπει τώρα να αποσυρθεί για τουλάχιστον έξι μήνες, βάσει των βρετανικών κανόνων στις εξαγορές, μεταδίδει το Bloomberg.

Η απόφαση σηματοδοτεί ένα απότομο τέλος στη μονομαχία πέντε εβδομάδων ανάμεσα σε δύο από τα μεγαλύτερα ονόματα της εξόρυξης. Η Anglo έχει επανειλημμένα απορρίψει τις προτάσεις της BHP για μερική διάλυση και εν συνεχεία εξαγορά της 107χρονης εταιρείας, αλλά την περασμένη εβδομάδα συμφώνησε να παρατείνει την προθεσμία για διεξαγωγή συνομιλιών. 

Με ακανθώδες το ζήτημα της προτεινόμενης δομής της βρετανικής εταιρείας, η Anglo δήλωσε ότι δεν βλέπει λόγο για άλλη αναβολή. Η τελευταία πρόταση από πλευράς του αυστραλιανού ομίλου ανήλθε σε 49 δισ. δολάρια.

Μια επιτυχημένη εξαγορά θα δημιουργούσε μια επιχείρηση γίγας, που θα ξεπερνούσε τους πλησιέστερους ανταγωνιστές της, αυξάνοντας σημαντικά την παραγωγή χαλκού της BHP σε μια συγκυρία που οι επενδυτές αναμένουν παρατεταμένη περίοδο περιορισμένης προσφοράς και αυξανόμενων τιμών του μετάλλου.

Η αποχώρηση της BHP αντανακλά μια νέα πραγματικότητα για τη βιομηχανία εξόρυξης: οι μεγαλύτεροι παραγωγοί επέστρεψαν στη σύναψη συμφωνιών μετά από χρόνια αδράνειας, αλλά οι διοικήσεις είναι επιφυλακτικές αφού έφτυσαν αίμα για χρόνια ώστε να αποκαταστήσουν τη φήμη των εταιρειών, στον απόηχο παλαιότερων αποτυχημένων και δαπανηρών εξαγορών.

Η πίεση τώρα στρέφεται στον διευθύνοντα σύμβουλο Duncan Wanblad ώστε να δείξει ότι η Anglo μπορεί να δημιουργήσει περισσότερη αξία για τους μετόχους ως αυτόνομη εταιρεία, μετά την αποκάλυψη ριζικού σχεδίου για αναμόρφωση της επιχείρησης προ ημερών. Αναλυτές και επενδυτές εκτιμούν ότι η BHP ή άλλος ανταγωνιστής θα στοχεύσει εκ νέου την Anglo στο μέλλον, ιδιαίτερα εφόσον αποκοπεί από ορισμένες λιγότερο ελκυστικές δραστηριότητές της.

Οι μετοχές της Anglo διαπραγματεύτηκαν 4% χαμηλότερα μετά τη δήλωση της BHP, αλλά παραμένουν πολύ πάνω από τα επίπεδα στα οποία βρίσκονταν πριν εκδηλωθεί το ενδιαφέρον εξαγοράς. Οι τιμές για βασικά εμπορεύματα, συμπεριλαμβανομένου του χαλκού και του σιδηρομεταλλεύματος, έχουν αυξηθεί κατά την ίδια περίοδο.

Η Anglo θεωρείται από καιρό ως πιθανός στόχος λόγω των κερδοφόρων ορυχείων χαλκού της, αλλά η περίπλοκη δομή της και ο ασυνήθιστος συνδυασμός εμπορευμάτων έχουν κρατήσει αρκετούς μνηστήρες μακριά.

[ΠΗΓΗ: https://www.euro2day.gr/, 29/5/2024]

Στην πλειονότητά τους ήταν σε εξορύξεις μετάλλων για την πράσινη μετάβαση

Έπειτα από μια διακοπή ετών εξαιτίας της πανδημίας, η Κίνα επιστρέφει δριμύτερη στην Αφρική με τη ναυαρχίδα του κινεζικού προγράμματος οικονομικής συνεργασίας με δεκάδες χώρες. Μαζί της επιστρέφουν τα δισ. δολάρια που επενδύει στη Μαύρη Ηπειρο η δεύτερη οικονομία του κόσμου για τη χρηματοδότηση κατασκευαστικών έργων. Και η Κίνα επικαλείται τα δισ. που επενδύει και τις διμερείς εμπορικές σχέσεις της με τις χώρες της Αφρικής ως απόδειξη της απόφασής της να στηρίξει εμπράκτως τον εκσυγχρονισμό της Μαύρης Ηπείρου και να προωθήσει μια συνεργασία με αμοιβαίο όφελος.

Οπως επισημαίνει, όμως, το Reuters μετά από προσεκτική ανάλυση των στοιχείων, η εικόνα είναι πιο περίπλοκη και διαψεύδει τις θεωρίες του Πεκίνου περί του νέου Δρόμου του Μεταξιού και των όσων το φαραωνικό αυτό σχέδιο προσφέρει στις άλλες χώρες. Από τα στοιχεία προκύπτει πως η σχέση της Κίνας με την Αφρική είναι ανισομερής και το όφελος μονομερές, καθώς βασίζεται κυρίως στην άντληση του ορυκτού πλούτου της ηπείρου από τις κινεζικές εταιρείες. Σύμφωνα με στοιχεία του ινστιτούτου Griffith Asia Institute, το περασμένο έτος οι επενδύσεις της Κίνας στην Αφρική αυξήθηκαν πράγματι κατά 114%. Στην πλειονότητά τους, όμως, προορίζονταν για εξορύξεις των μετάλλων που χρειάζεται η Κίνα για τη μετάβαση στην πράσινη ενέργεια και για να αναθερμάνει την οικονομία της. Επίσης, στοιχεία του American Enterprise Institute –δεξαμενή σκέψης της Ουάσιγκτον– δείχνουν ότι οι επενδύσεις της Κίνας στην Αφρική έφτασαν σχεδόν στα 11 δισ. το 2023, καταγράφοντας το υψηλότερο επίπεδο από το 2005, οπότε άρχισε το φλερτ της Κίνας με τη Μαύρη Ηπειρο.

Από αυτά, τα 7,8 δισ. δολ. κατέληξαν σε ορυχεία, όπως, για παράδειγμα, στα ορυχεία χαλκού της Μποτσουάνα, τα οποία αγόρασε η κινεζική MMG έναντι 1,9 δισ. δολ., καθώς και στα ορυχεία κοβαλτίου και λιθίου σε χώρες όπως η Ζάμπια, η Ναμίμπια και η Ζιμπάμπουε. Το κυνήγι των στρατηγικής σημασίας μετάλλων είναι αυτό που κατευθύνει τα κατασκευαστικά έργα. Τον Ιανουάριο, για παράδειγμα, οι κινεζικές εταιρείες δέσμευσαν πάνω από 7 δισ. δολ. για επενδύσεις σε έργα υποδομής στο πλαίσιο της αναθεώρησης των κοινοπραξιών που έχουν συνάψει με τη Δημοκρατία του Κονγκό για την εξόρυξη και εκμετάλλευση χαλκού και κοβαλτίου. Ομοίως και το εμπόριο της Κίνας με τις χώρες της Αφρικής επικεντρώνεται σε αυτά τα μέταλλα και στο πετρέλαιο. Και καθώς οι χώρες της Αφρικής δεν κατάφεραν να εξαγάγουν περισσότερα από τα δικά τους προϊόντα στην Κίνα, όπως τα αγροτικά τους προϊόντα αλλά και προϊόντα μεταποίησης, το αποτέλεσμα είναι να έχει διογκωθεί εις το έπακρον το εμπορικό έλλειμμα της Μαύρης Ηπείρου από τις εμπορικές συναλλαγές της με την Κίνα.

Η χορήγηση δανείων από την Κίνα στα αφρικανικά κράτη βρίσκεται τώρα στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων 20 ετών.

Σε ό,τι αφορά τον δανεισμό της Κίνας στα κράτη της Αφρικής, που στο παρελθόν αποτελούσε την κύρια πηγή χρηματοδότησης των έργων υποδομής στην ήπειρο, τώρα βρίσκεται στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων 20 ετών. Και οι σχέσεις συνεργασίας δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, που προτιμούσε η Κίνα, δεν έχουν εμφανιστεί ακόμη. Εν ολίγοις το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι μια σχέση πολύ πιο μονοσήμαντη από όσο δηλώνει η Κίνα ότι επιθυμεί, στην οποία κυριαρχούν οι εξαγωγές πρώτων υλών της Αφρικής στην Κίνα και σύμφωνα με οικονομικούς και πολιτικούς αναλυτές μια σχέση παρόμοια με εκείνη της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας στη Μαύρη Ηπειρο.

«Είναι ένα μοντέλο που θα αναγνώριζε εύκολα η Βρετανία στα τέλη του 19ου αιώνα», σχολιάζει ο Ερικ Ολάντερ, συνιδρυτής της ιστοσελίδας και των ψηφιακών εκπομπών του δικτύου China Global South Project. Η Κίνα αντικρούει τις κατηγορίες μέσω του υπουργείου Εξωτερικών που σε ερώτηση του Reuters απάντησε ότι «η Αφρική έχει το δικαίωμα, την ικανότητα και την ωριμότητα να αναπτύξει τις εξωτερικές σχέσεις της και να επιλέξει εταίρους». Και βέβαια επανέλαβε το γνωστό επιχείρημα ότι για έναν σημαντικό αριθμό αφρικανικών χωρών «είναι ευπρόσδεκτη η στήριξη που προσφέρει η Κίνα στην πορεία της Αφρικής προς τον εκσυγχρονισμό με τα δικά της χαρακτηριστικά».

Τα δάνεια που παρείχε η Κίνα σε αφρικανικές χώρες στο πλαίσιο του νέου Δρόμου του Μεταξιού αυξήθηκαν θεαματικά τα χρόνια πριν από την πανδημία και έφτασαν στο υψηλότερο επίπεδο το 2016, στα 28,4 δισ. δολ. Κινεζικές εταιρείες κατασκεύασαν λιμάνια, μονάδες υδροηλεκτρικής ενέργειας και σιδηροδρομικά δίκτυα σε όλη την ήπειρο. Ομως πολλά από τα σχέδια αυτά αποδείχθηκαν ζημιογόνα και οι κυβερνήσεις δεν κατόρθωναν να τα αποπληρώσουν, γι’ αυτό και η Κίνα διέκοψε τα δάνεια στις αφρικανικές χώρες. Σε συνδυασμό με την πανδημία καταστράφηκαν, ακυρώθηκαν ή απέτυχαν πολλά κατασκευαστικά σχέδια της Κίνας στην Αφρική.

(Φωτό: Από τις κινεζικές επενδύσεις στην Αφρική συνολικού ύψους 11 δισ. δολ. το 2023, τα 7,8 δισ. δολ. κατέληξαν σε ορυχεία, όπως, για παράδειγμα, στα ορυχεία χαλκού της Μποτσουάνα, τα οποία αγόρασε η κινεζική MMG έναντι 1,9 δισ. δολ., καθώς και στα ορυχεία κοβαλτίου και λιθίου σε Ζάμπια, Ναμίμπια και Ζιμπάμπουε. SHUTTERSTOCK)

[ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, από REUTERS, 29/5/2024]

Το Υπουργείο Ορυχείων του Αφγανιστάν, το οποίο διοικείται από τους Ταλιμπάν, υπέγραψε στις αρχές Μαΐου 2024, συμβάσεις εξόρυξης αξίας 33,4 εκατομμυρίων δολαρίων με ιδιωτικές εταιρείες.

Σύμφωνα με δήλωση του Υπουργείου Ορυχείων, υπογράφηκαν ιδιωτικές συμβάσεις εκμετάλλευσης για το ορυχείο ρουμπινιών Jagdalak στην Καμπούλ, έκτασης 6.895 τετραγωνικών χιλιομέτρων, με συνολική επένδυση 27,5 εκατομμυρίων δολαρίων και για το ορυχείο βαρύτη στο Χεράτ, έκτασης 5,75 τετραγωνικών χιλιομέτρων, με συνολική επένδυση περίπου 5,99 εκατομμυρίων δολαρίων. Οι εταιρείες στις οποίες ανατέθηκαν οι συμβάσεις είναι οι Sahar Aryana Highland και Wahdat Niyazi Mining and Processing, αντίστοιχα.

Ο Shahabuddin Delawar, υπουργός ορυχείων και πετρελαίου των Ταλιμπάν, δήλωσε ότι οι συμβάσεις είναι διάρκειας 15 ετών και ότι οι Ταλιμπάν θα λάβουν μερίδιο 44% από το ορυχείο Jagdalak και 50% από το ορυχείο βαρύτη.

Η έναρξη των εργασιών εξόρυξης αναμένεται να δημιουργήσει άμεσες και έμμεσες ευκαιρίες απασχόλησης για εκατοντάδες οικογένειες.

Λιγότερο από τρία χρόνια μετά την επανακατάληψη της εξουσίας στο Αφγανιστάν, οι Ταλιμπάν έχουν χαρακτηρίσει την εξόρυξη ένα από τα μονοπάτια για την αυτάρκεια της χώρας. Αυτό συμβαίνει καθώς η φτώχεια και η ανεργία στη χώρα αυξάνονται. Ωστόσο, υπάρχει κριτική σχετικά με τη διαδικασία με την οποία οι Ταλιμπάν αναθέτουν συμβάσεις εξόρυξης σε εταιρείες.

[ΠΗΓΗ: https://rawmathub.gr/, με πληροφορίες από amu.tv, 29/5/2024]

Η ενεργειακή μετάβαση γίνεται ολοένα και πιο απαιτητική σε πόρους. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η αιολική και η ηλιακή ενέργεια καθώς και η ηλεκτροκίνηση απαιτούν μεγάλες ποσότητες ορυκτών όπως ο χαλκός και το νικέλιο.

Ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας (ΙΕΑ) προειδοποιεί ότι η τρέχουσα προσφορά στην αγορά των πιο σημαντικών υλικών για την ενεργειακή μετάβαση θα πρέπει να υπερδιπλασιαστεί έως το 2040, εάν πρόκειται να επιτευχθούν οι κλιματικοί στόχοι έως το 2050.

Επομένως, δεν είναι περίεργο που οι τιμές των βιομηχανικών μετάλλων όπως ο χαλκός, το νικέλιο και το αλουμίνιο έχουν αυξηθεί πρόσφατα. Η τιμή του χαλκού έφτασε μάλιστα σε νέο υψηλό ρεκόρ, σχεδόν 11.105 δολάρια ανά τόνο, την περασμένη Δευτέρα (20.05.24).

Ωστόσο, ακόμη και αν η ενεργειακή μετάβαση θα μπορούσε να οδηγήσει σε αύξηση της ζήτησης και, επομένως, των τιμών αυτών των βιομηχανικών μετάλλων μακροπρόθεσμα, άλλοι παράγοντες ευθύνονται για το σημερινό ράλι, σύμφωνα με ανάλυση της Handelsblatt.

Χαλκός: Στρεβλώσεις στην προθεσμιακή αγορά

Το γεγονός ότι η τιμή του χαλκού ανήλθε σε νέο ρεκόρ την περασμένη Δευτέρα δεν οφείλεται μόνο στις καλές προοπτικές ζήτησης, αλλά και στις στρεβλώσεις στη προθεσμιακή αγορά.

Οι επενδυτές γενικά επενδύουν στο χαλκό μέσω συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης με ημερομηνία λήξης τριών μηνών. Σε αυτές τις προθεσμιακές συναλλαγές, ο πωλητής είναι συμβατικά υποχρεωμένος να παραδώσει μια ορισμένη ποσότητα χαλκού στον αγοραστή σε μια προηγουμένως συμφωνηθείσα ημερομηνία και τιμή. Και ο αγοραστής αναλαμβάνει την υποχρέωση να παραλάβει τα αγαθά.

Τα προθεσμιακά συμβόλαια χαλκού αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης σε τρία μεγάλα χρηματιστήρια μετάλλων- βρίσκονται στο Λονδίνο (LME), στη Σαγκάη (SHFE) και στη Νέα Υόρκη (Comex). Κανονικά, η διαφορά μεταξύ των συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης για το χαλκό Comex και LME είναι μάλλον μικρή, σπάνια υπερβαίνει τα 100 δολάρια ανά τόνο.

Το LME θεωρείται το σημαντικότερο χρηματιστήριο μετάλλων. Ωστόσο, λόγω των πολύ αισιόδοξων προβλέψεων για τις τιμές των αναλυτών και των εταιρειών εξόρυξης, ορισμένοι διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων ποντάρουν επίσης στην άνοδο των τιμών στο Comex. Ως αποτέλεσμα, η διαφορά τιμών μεταξύ των συμβολαίων που διαπραγματεύονται στη Νέα Υόρκη και εκείνων που διαπραγματεύονται στο Λονδίνο αυξήθηκε.

Αυτό ώθησε ορισμένους διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων και εμπόρους να βάλουν ένα στοίχημα: υπέθεσαν ότι οι τιμές του χαλκού στο Comex θα μειωθούν και πάλι και θα πλησιάσουν τις τιμές στο LME. Υπάρχουν επίσης ορισμένοι επενδυτές που ανέμεναν πτώση των τιμών λόγω της αποδυνάμωσης της οικονομίας στην Κίνα – τον μεγαλύτερο καταναλωτή χαλκού.

Αυτοί οι συμμετέχοντες στην αγορά δημιούργησαν θέσεις πώλησης στο Comex. Σε μια τέτοια βραχυπρόθεσμη κερδοσκοπία, οι επενδυτές δανείζονται περιουσιακά στοιχεία όπως μετοχές ή χαλκό και τα πωλούν με την προσδοκία ότι θα μπορέσουν να τα αγοράσουν πίσω σε χαμηλότερη τιμή πριν από την ημερομηνία επιστροφής. Εάν ο υπολογισμός βγει, η διαφορά μεταξύ της τιμής πώλησης και της τιμής αγοράς είναι το κέρδος – μείον μια μικρή αμοιβή δανεισμού.

Short squeeze στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης

Σε αυτή την περίπτωση, ωστόσο, ο υπολογισμός δεν βγήκε, αντιθέτως: οι αισιόδοξοι επενδυτές κέρδισαν το πάνω χέρι και οι τιμές στο Comex συνέχισαν να αυξάνονται. Επομένως, την περασμένη εβδομάδα σημειώθηκε η λεγόμενη short squeeze.

Αυτό σημαίνει ότι οι επενδυτές που είχαν ποντάρει σε πτώση των τιμών αναγκάστηκαν να επαναγοράσουν τις θέσεις τους. Ως αποτέλεσμα, η τιμή του συμβολαίου μελλοντικής εκπλήρωσης για τον χαλκό που λήγει τον Ιούλιο συνέχισε να αυξάνεται. Ως αποτέλεσμα, ακόμη περισσότεροι κερδοσκόποι αναγκάστηκαν να ρευστοποιήσουν τις ανοικτές θέσεις τους, προκαλώντας περαιτέρω άνοδο της τιμής. Ένα κλασικό φαινόμενο ντόμινο, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα η διαφορά μεταξύ των συμβολαίων Comex και LME να αυξηθεί κατά περιόδους σε πάνω από 1.200 δολάρια ανά τόνο.

Αυτή η συμπίεση των βραχυπρόθεσμων πωλήσεων έχει πλέον οδηγήσει τις τιμές του χαλκού και στα άλλα χρηματιστήρια μετάλλων. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι μεγάλες ποσότητες χαλκού που αγοράστηκαν στο Comex για παράδοση τον Ιούλιο πρέπει τώρα επίσης να αγοραστούν και να μεταφερθούν στις ΗΠΑ. Αυτό αποτελεί μεγάλη πρόκληση για τους εμπόρους. Σύμφωνα με αναφορές του Bloomberg, οι Κινέζοι έμποροι που προσπαθούν να μεταφέρουν μέταλλο στις ΗΠΑ έχουν συνειδητοποιήσει ότι η χωρητικότητα για τη μεταφορά από τη Σαγκάη στη Νέα Ορλεάνη δεν θα είναι και πάλι διαθέσιμη μέχρι τις αρχές Ιουλίου.

Το γεγονός ότι ο χαλκός έσπασε επίσης ρεκόρ στο χρηματιστήριο του Λονδίνου τη Δευτέρα οφείλεται πιθανώς και σε αυτό το πρόβλημα προμήθειας. Ωστόσο, οι ειδικοί της αγοράς αναμένουν επίσης ότι οι τιμές του χαλκού θα αυξηθούν μακροπρόθεσμα.

Ο Μίκαελ Βίντμερ (Michael Widmer), στρατηγικός αναλυτής εμπορευμάτων στην Bank of America (BofA), δήλωσε σε συνέντευξή του στην Handelsblatt ότι η ζήτηση χαλκού θα μπορούσε να διπλασιαστεί λόγω της στροφής προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και την ηλεκτροκίνηση. Ταυτόχρονα, τα τελευταία δέκα χρόνια έχουν επενδυθεί πολύ λίγα στην ανάπτυξη νέων κοιτασμάτων.

Ωστόσο, άλλοι εμπειρογνώμονες της αγοράς προειδοποιούν κατά της πρόωρης αισιοδοξίας για τις τιμές. Ο εμπειρογνώμονας του Bloomberg σε θέματα εμπορευμάτων Ξαβιέρ Μπλας (Javier Blas), για παράδειγμα, προειδοποιεί: Οι αισιόδοξες προβλέψεις για τη ζήτηση βασίστηκαν στην υπόθεση ότι ο κόσμος θα επιτύχει πλήρως τους καθαρά μηδενικούς στόχους του μέχρι το 2050 – με άλλα λόγια, ότι θα λειτουργούσε μέχρι τότε με κλιματικά ουδέτερο τρόπο. «Το πρόβλημα είναι ότι ο κόσμος δεν οδεύει προς το καθαρό μηδέν μέχρι το 2050», γράφει.

Νικέλιο: Διακοπή παραγωγής λόγω διαδηλώσεων

Από την αρχή του έτους, η τιμή του νικελίου έχει αυξηθεί κατά περίπου 30%. Την Παρασκευή (17.05.24) η τιμή του τρίμηνου συμβολαίου μελλοντικής εκπλήρωσης στο χρηματιστήριο του Λονδίνου σημείωσε άλμα έως και 7,9% και, στα 21.365 δολάρια ανά τόνο, ήταν η υψηλότερη που είχε σημειώσει από τον περασμένο Αύγουστο.

Ο λόγος είναι οι αναταραχές στη Νέα Καληδονία. Το αρχιπέλαγος στον Νότιο Ειρηνικό ανήκει στη Γαλλία, κληρονομιά από την εποχή της αποικιοκρατίας. Τώρα έχουν ξεσπάσει διαμαρτυρίες μεταξύ του πληθυσμού εκεί, καθώς ένας νέος νόμος θέλει να παραχωρήσει και σε ορισμένους Γάλλους κατοίκους του νησιού το δικαίωμα ψήφου. Ο ιθαγενής πληθυσμός φοβάται ότι αυτό θα μειώσει την επιρροή του.

Η παραγωγή νικελίου διακόπηκε λόγω των διαδηλώσεων. Σύμφωνα με το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ, η Νέα Καληδονία ήταν ο τρίτος μεγαλύτερος παραγωγός νικελίου στον κόσμο πέρυσι και ήταν υπεύθυνη για περίπου το 6% της παγκόσμιας παραγωγής.

Ωστόσο, ο αναλυτής της Commerzbank, Του Λαν Νγκούγεν (Thu Lan Nguyen) πιστεύει ότι οι ανησυχίες για την προσφορά είναι «κάπως υπερβολικές». Με μερίδιο αγοράς περίπου 50%, η Ινδονησία είναι μακράν ο σημαντικότερος παραγωγός νικελίου – και τα σημάδια εδώ εξακολουθούν να δείχνουν ανάπτυξη.

Αλουμίνιο: Οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας ανεβάζουν τις τιμές

Η τιμή του αλουμινίου παρουσιάζει επίσης ανοδική τάση. Έχει αυξηθεί κατά περίπου 18% από τις αρχές Απριλίου. Μακροπρόθεσμα, η ενεργειακή μετάβαση οδηγεί τη ζήτηση, ιδίως καθώς το αλουμίνιο αποτελεί δυνητικό υποκατάστατο του χαλκού.

Βραχυπρόθεσμα, ωστόσο, είναι περισσότερο οι ανησυχίες από την πλευρά της προσφοράς που κινούν την τιμή. Εκτός από την απειλή έλλειψης προσφοράς από τα ορυχεία της Αυστραλίας, πρόκειται κυρίως για τις κυρώσεις που έχουν επιβάλει το Ηνωμένο Βασίλειο και οι ΗΠΑ στη Ρωσία. Τον Απρίλιο, οι κυβερνήσεις του Λονδίνου και της Ουάσινγκτον απαγόρευσαν στα χρηματιστήρια μετάλλων των χωρών τους να δέχονται νέο αλουμίνιο, χαλκό και νικέλιο από τη ρωσική παραγωγή.

Αν και το μερίδιο της Ρωσίας στην παγκόσμια παραγωγή αλουμινίου είναι περίπου 5%, ο αντίκτυπος αυτών των περιορισμών είναι σχετικά μικρός, καθώς η πλειονότητα των ρωσικών μετάλλων εισάγεται ήδη στην Κίνα.

[ΠΗΓΗ: https://www.energygame.gr/, του Κώστα Δημητρίου, 24/5/2024]