Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ πως μία κρίση μπορεί να μετατραπεί σε ευκαιρία. Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα σύνθημα για την πρόσφατη αφύπνιση της ΕΕ στη νέα πραγματικότητα της ασφάλειας του εφοδιασμού με κρίσιμες και στρατηγικές πρώτες ύλες προς χρήση από τις ευρωπαϊκές αλυσίδες εφοδιασμού.

Με το νόμο περί κρίσιμων πρώτων υλών που συμφωνήθηκε σε χρόνο ρεκόρ, η βιομηχανία της ΕΕ συνειδητοποιεί ολοένα και περισσότερο την ανάγκη αλλαγής των προσεγγίσεων για την προμήθεια πρώτων υλών και τη δημιουργία συμμαχιών στην εφοδιαστική αλυσίδα, οι οποίες θα διασφαλίζουν ανθεκτικότητα και θα συμβάλλουν στην επίτευξη των φιλοδοξιών της Πράσινης Συμφωνίας.

Ο πρόεδρος της Euromines Rolf Kuby κάλεσε τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και τον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας να αξιολογήσουν από κοινού την πραγματικότητα της προμήθειας πρώτων υλών σε ευρωπαίους κατασκευαστές. Δύο δηλώσεις του, συνοψίζουν την προσέγγιση της περασμένης δεκαετίας για τις πρώτες ύλες στην ΕΕ: «Για χρόνια η Ευρώπη ήταν υπερβολικά εφησυχασμένη όσον αφορά στη μεταφορά των περιβαλλοντικών επιπτώσεων που επιφέρει η εξόρυξη σε τρίτες χώρες και την απλή προμήθεια πρώτων υλών προς κατανάλωση», ενώ, εν αντιθέσει «Πουθενά αλλού η εξόρυξη δεν ακολουθεί τόσο υψηλά πρότυπα προστασίας του περιβάλλοντος, όπως στην Ευρώπη».

Από την κρίση των σπάνιων γαιών στις αρχές της δεκαετίας του 2000, μέχρι την κρίση στο γραφίτη, στο μαγνήσιο, στο γάλλιο και στο γερμάνιο σήμερα, τα χρονικά διαστήματα που καταδεικνύουν τις ευπάθειες της Ευρώπης, γίνονται όλο και μικρότερα. Η εξάρτηση που προκύπτει, δημιουργεί πίεση στην πολιτική ηγεσία στην ΕΕ. Τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα φαίνεται να έχουν αναγνωρίσει αυτήν την απειλή για την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής βιομηχανίας. Σε τελική ανάλυση, οι ίδιες πρώτες ύλες είναι κρίσιμες για την επίτευξη της Πράσινης Συμφωνίας στην Ευρώπη. Μόνο με τη συμπερίληψη όλων αυτών των πτυχών, ο πράσινος μετασχηματισμός μπορεί να αποτελέσει ένα επιτυχημένο πρότυπο προς αντιγραφή από άλλες χώρες.

Το 1957, οι Ευρωπαίοι ηγέτες είχαν την απίστευτη διορατικότητα να κάνουν τον πόλεμο οικονομικά αδύνατο και τελικά αδιανόητο. Στο επίκεντρο αυτής της πρωτοβουλίας, βρίσκεται η ενσωμάτωση της παραγωγής πρώτων υλών, πέρα ​​από τα σύνορα των χωρών, υποχρεώνοντας τις να συνεργαστούν. Σε διάφορες οικονομικές κρίσεις, η Ευρώπη πέτυχε μια συστημική ευημερία με το εμπόριο, την εύρεση συμμάχων και τη διασφάλιση της πρόσβασης σε ενεργειακές και μη ενεργειακές πρώτες ύλες.

Σήμερα η ΕΕ αντιμετωπίζει μια ακόμη πρόκληση: η κλιματική αλλαγή και η απαιτούμενη ενεργειακή μετάβαση, τόσον όσον αφορά στην κατανάλωση όσο και στην παραγωγή, μετατοπίζουν τους κανόνες του παιχνιδιού σε ένα νέο επίπεδο σκληρού ανταγωνισμού. Ο πόλεμος επέστρεψε στην Ευρώπη και δεν είναι δεδομένο ότι οι σύμμαχοι και οι αντίπαλοι θα σταθούν στο ύψος των απαιτήσεων για την προμήθεια πρώτων υλών στην ΕΕ που η ίδια δε διαθέτει. Αυτή η αυξανόμενη έκθεση στον κίνδυνο ανεπαρκούς προσφοράς, είναι σοβαρή για την ευημερία και τη δύναμη της καινοτομίας της ΕΕ στο να βρίσκει απαντήσεις στην τεράστια πρόκληση της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής.

Η ανταπόκριση στις απαιτήσεις του πλαισίου ESG και στις μεταβαλλόμενες γεωπολιτικές συνθήκες, με παράλληλη διατήρηση της ευημερίας, θα εξαρτηθούν από τα μέταλλα και τα ορυκτά. Η αύξηση της ζήτησης για μέταλλα που απαιτούνται ως πρώτες ύλες για αγαθά, όπως τα ηλεκτρικά οχήματα και οι ενεργειακές υποδομές, θα είναι τεράστια και πιθανώς θα ανέλθει σε επίπεδα που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε επί του παρόντος.

Το γεγονός αυτό απαιτεί τολμηρά βήματα στον τρόπο με τον οποίο διαχειριζόμαστε και χρησιμοποιούμε τις πρώτες ύλες, όχι μόνο όσον αφορά στις εξειδικευμένες εφαρμογές και τεχνολογίες, αλλά συστημικά σε όλες τις αξιακές αλυσίδες. Εξάλλου, ο αντίκτυπος στη βιωσιμότητα ενός ηλεκτρικού οχήματος εξαρτάται από τη βιωσιμότητα των πρώτων υλών από τις οποίες είναι κατασκευασμένο.

Η ευρωπαϊκή εξόρυξη αναδεικνύεται ως στρατηγικός πυλώνας αυτονομίας για τομείς όπως η πράσινη ενέργεια, ο ψηφιακός μετασχηματισμός και οι αμυντικές τεχνολογίες. Μπορεί να παρέχει τις πρώτες ύλες που απαιτούνται για τη λειτουργία μιας ανεμογεννήτριας και μια μπαταρία για την αποθήκευση αυτής της ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά και να χρησιμεύσει ως σημείο αναφοράς για τα πρότυπα ESG για τις εισαγόμενες πρώτες ύλες.

Η Ευρώπη δεν είναι μόνη

Η Πράσινη Συμφωνία της ΕΕ δεν είναι η μόνη μεταβατική πολιτική βιωσιμότητας. Ο αγώνας για τις πρώτες ύλες θα ενταθεί ακόμη περισσότερο, με τα κράτη να προσπαθούν να αποκτήσουν πρόσβαση στα πιο υποσχόμενα κοιτάσματα. Ο έλεγχος των δικαιωμάτων εξόρυξης και της ικανότητας επεξεργασίας θα είναι η καθοριστική γεωπολιτική πρόκληση για τις επόμενες δεκαετίες. Η Ευρώπη πρέπει να αναμετρηθεί με αυτό, σε τρεις κατευθύνσεις:

1. Αξιοποίηση των Ευρωπαϊκών πόρων: Αξιοποίηση των πολλά υποσχόμενων κοιτασμάτων κρίσιμων και στρατηγικών πρώτων υλών, χρησιμοποιώντας την εμπειρία και την τεχνογνωσία των εταιρειών εξόρυξης της ΕΕ, με ελάχιστες περιβαλλοντικές επιπτώσεις.
2. Δημιουργία βιώσιμων συνεργασιών: Η ανάθεση της εξόρυξης σε τρίτες χώρες με χαμηλότερες ρυθμιστικές απαιτήσεις δεν αποτελεί επιλογή. Η Ευρώπη πρέπει να συμμετάσχει σε εταιρικές σχέσεις με συμμάχους που είναι πρόθυμοι να τηρήσουν υψηλά πρότυπα όσον αφορά στις απαιτήσεις του πλαισίου ESG.
3. Ενσωμάτωση της κυκλικής οικονομίας: Πέρα από την ανακύκλωση, η ενσωμάτωση της εξόρυξης στην ιδέα της κυκλικής οικονομίας μπορεί να ελαχιστοποιήσει την εξόρυξη πρωτογενών πρώτων υλών για άλλους τομείς.

Επαναπροσδιορισμός προσεγγίσεων για τις πρώτες ύλες

Οι πρώτες ύλες δε θα πρέπει πλέον να αντιμετωπίζονται μόνο κάτω από το πρίσμα της επαρκούς προμήθειας. Ως επιβεβαίωση αυτής της διαφοροποίησης στην υφιστάμενη προσέγγιση, έρχεται το γεγονός ότι για πολλούς τομείς, η προσφορά πρώτων υλών είναι έκτη ή έβδομη στη λίστα απαιτήσεων. Χωρίς να διασφαλιστεί η συμμόρφωση με τα κριτήρια ESG για την προμήθεια των πρώτων υλών, το ρήγμα μεταξύ των μεταποιητικών εταιρειών κατάντη και των εταιρειών εξόρυξης ανάντη, θα συνεχίσει να καθιστά τις εφοδιαστικές αλυσίδες ευάλωτες και επιρρεπείς σε διακοπές και να αποτελεί εμπόδιο στην εφαρμογή των προτύπων βιωσιμότητας και στο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Κατά συνέπεια, η εξόρυξη, η επεξεργασία και η μεταποίηση πρέπει πλέον να ανταγωνίζονται όχι μόνο ως προς τη διαθεσιμότητα και το κόστος. Αυτή η αλλαγή προσέγγισης είναι ένας καταλύτης για να κάνει η ΕΕ περισσότερα με βιώσιμο τρόπο και να είναι ειλικρινής στον τρόπο με τον οποίο προμηθεύει και προμηθεύεται πρώτες ύλες, με στόχο να εκπληρώσει τις δικές της φιλοδοξίες βιωσιμότητας.

Η βιωσιμότητα δεν αποτελεί εξωτερικό παράγοντα

Η ενσωμάτωση υψηλών προτύπων παραγωγής στην εξόρυξη και η ασφάλεια του εφοδιασμού στις κατάντη βιομηχανίες, πρέπει να συμβαδίζουν με την αναγνώριση του κόστους και των οφελών της βιώσιμης εξόρυξης πρώτων υλών. Η εξόρυξη ως η βάση πολλών στόχων της Πράσινης Συμφωνίας – εάν γίνει σωστά – μειώνει το αποτύπωμα άνθρακα σε ολόκληρες αξιακές αλυσίδες.

Για παράδειγμα, τα pellet της LKAB είναι 7 φορές λιγότερης εντάσεως όσον αφορά στο CO2 σε σχέση με την παραγωγή μέσω πυροσυσσωμάτωσης και είναι βασικά για την παραγωγή χάλυβα χαμηλού αποτυπώματος άνθρακα. Τα ορυχεία Aitik και Kevitsa της Boliden είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα εξηλεκτρισμού ορυχείων, παράγοντας χαλκό και ψευδάργυρο χαμηλού αποτυπώματος άνθρακα, βασικές πρώτες ύλες για τον εξηλεκτρισμό ολόκληρων βιομηχανιών χωρίς την ανάγκη χρήσης ορυκτών καυσίμων για την παραγωγή ενέργειας.

Η βιομηχανία εξόρυξης πρώτων υλών της ΕΕ έχει έτοιμα όλα τα στοιχεία -διαθέσιμα κοιτάσματα, φιλικές προς το περιβάλλον διεργασίες εξόρυξης, παγκόσμιας κλάσης Έρευνα και Ανάπτυξη- για περαιτέρω μείωση των επιπτώσεων της εξόρυξης και παροχή κρίσιμων και στρατηγικών πρώτων υλών. Για να επιτευχθεί όμως ο στόχος, η Ευρώπη πρέπει να δράσει άμεσα. Ο νόμος περί κρίσιμων πρώτων υλών της ΕΕ είναι μια αλλαγή παραδείγματος που παρέχει πολιτική αναγνώριση των οφελών που έχει η εγχώρια εξόρυξη. Η δυναμική που ξεκίνησε με τον νόμο αυτό, δεν πρέπει να επιβραδυνθεί. 

[ΠΗΓΗ: https://rawmathub.gr/, με πληροφορίες από euractiv.com, 30/11/2023]

Η τιμή αναφοράς του λιθίου (μπαταριών) στην Κίνα είναι τώρα περίπου 80% κάτω από το υψηλό ρεκόρ του Νοεμβρίου 2022. Εκείνη την περίοδο, οι μεταλλευτές του λιθίου απολάμβαναν υψηλά κέρδη και οι αυτοκινητοβιομηχανίες θρηνούσαν το διαρκώς αυξανόμενο κόστος.

Τώρα, η απότομη πτώση του λιθίου, μαζί με τις σχεδόν ταυτόχρονες απότομες πτώσεις για το νικέλιο και το κοβάλτιο, οδηγούν τις τιμές των μπαταριών σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα, σύμφωνα με το BloombergNEF.

H απότομη πτώση της τιμής του λιθίου, μαζί με τις σχεδόν ταυτόχρονες απότομες πτώσεις για το νικέλιο και το κοβάλτιο, οδηγούν τις τιμές των μπαταριών σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα, σύμφωνα με το BloombergNEF.

Τουλάχιστον για το επόμενο έτος, φαίνεται ότι οι αυτοκινητοβιομηχανίες μπορούν να υπερβούν το κόστος λιθίου ως κύρια ανησυχία, με τις τιμές να βρίσκονται σε πίεση από ένα κύμα νέας προσφοράς. Η εστίαση τώρα είναι στο πόσο περαιτέρω πρέπει να πέσουν οι τιμές για να σταματήσει το ρεύμα των περικοπών της παραγωγής.

«Οι τιμές εξακολουθούν να είναι σημαντικά πάνω από τα επίπεδα που απαιτούνται για την εξισορρόπηση της αγοράς», έγραψαν οι αναλυτές της Goldman Sachs Group Inc. σε σημείωμα νωρίτερα αυτή την εβδομάδα.

Οι μισοί από τους συμμετέχοντες στην αγορά που έλαβαν μέρος στην έρευνα της BNEF βλέπουν τις τιμές να μειώνονται περαιτέρω το επόμενο έτος, με μόνο το 11% να αναμένει κέρδη. Η συμβουλευτική Benchmark Mineral Intelligence εκτιμά ότι η παγκόσμια αγορά λιθίου δεν θα επιστρέψει σε έλλειμμα μέχρι το 2028.

Η ύφεση του λιθίου οφείλεται στην ταχεία επέκταση της παραγωγής, ειδικά από ορυχεία σχετικά χαμηλής ποιότητας στην Κίνα που έχουν εκπλήξει την αγορά με την ταχεία ανάπτυξή τους. Ενδέχεται να χρειαστούν βραδύτερες επεκτάσεις, αν όχι οριστικές περικοπές παραγωγής, για να σταθεροποιηθούν οι τιμές.

Η κορυφαία εταιρεία εξόρυξης λιθίου Albemarle Corp. ανακοίνωσε ότι αυτό έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει καθώς οι τιμές έφτασαν σε επίπεδα που απειλούν μια σειρά από έργα υψηλότερου κόστους.

Προφανώς και η ζήτηση είναι ένα ζήτημα. Ενώ οι παγκόσμιες πωλήσεις EVs εξακολουθούν να αυξάνονται με γρήγορο ρυθμό, δεν επεκτείνονται τόσο γρήγορα όσο πολλοί στον κλάδο περίμεναν εν μέσω οικονομικής αβεβαιότητας στην Κίνα, αυξανόμενου κόστους δανεισμού και πληθωρισμού που πιέζει τους καταναλωτές σε άλλες μεγάλες οικονομίες.

Οι κατασκευαστές EV βρίσκονται σε πόλεμο τιμών, υπάρχει πληθώρα μπαταριών και υφίστανται πλεονάσματα υλικών και εξαρτημάτων μπαταριών. Η τιμή του νικελίου υποχώρησε αυτή την εβδομάδα στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων δύο και πλέον ετών.

Η ύφεση του λιθίου έχει ήδη κάνει ορισμένα αποθέματα εξόρυξης φθηνότερα. Το Global X Lithium & Battery Tech ETF είναι περίπου στο χαμηλότερο επίπεδό του από τον Νοέμβριο του 2020, ενώ το Sprott Lithium Miners ETF αμφιταλαντεύεται σχεδόν στο χαμηλότερο επίπεδο από την έναρξή του τον περασμένο Φεβρουάριο.

Ωστόσο, για τις αυτοκινητοβιομηχανίες με σχετικά περιορισμένο περιθώριο κέρδους, ένας κόσμος με πολύ λίθιο μάλλον θα πρέπει να θεωρείται ως ευλογία. Κι αυτό διότι υποστηρίζει την μεγάλη συσσώρευση χωρητικότητας μπαταρίας που απαιτείται για την ευρύτερη υιοθέτηση των ηλεκτρικών οχημάτων και επιπλέον δίνει στους κατασκευαστές περιθώρια για να κερδίσουν περαιτέρω τους καταναλωτές που γνωρίζουν τις τιμές.

[ΠΗΓΗ: https://energypress.gr/, του Π. Τζεφέρη, με στοιχεία από την Annie Lee, mining.com, 30/11/2023]

Επενδυτική «έκρηξη» από πολυεθνικές εταιρείες και μεγάλα funds του εξωτερικού καταγράφεται στον τουριστικό τομέα της Χαλκιδικής, δημιουργώντας «κύμα» αισιοδοξίας στους οικονομικούς φορείς του τόπου ότι η περιοχή μπαίνει σε ισχυρή τροχιά ανάπτυξης στο συγκεκριμένο κλάδο, με θετικότατες συνέπειες την προσέλκυση περισσότερων και υψηλότερης ποιότητας τουριστών αλλά και τη διεύρυνση της τουριστικής περιόδου.

Όπως αναφέρει στο ethnos.gr o πρόεδρος του Επιμελητηρίου Χαλκιδικής, Γιάννης Κουφίδης, ξενοδοχεία αλλά και μικρότερα τουριστικά καταλύματα αλλάζουν χέρια στη Χαλκιδική, με τους ντόπιους επιχειρηματίες να βρίσκουν ιδιαίτερα δελεαστικές τις προτάσεις για αγορά από τους επενδυτές και να προχωρούν σε μεταβιβάσεις των ακινήτων τους.

Ήδη αρκετές ξενοδοχειακές επιχειρήσεις και πολλά μικρομεσαίου οικονομικού μεγέθους τουριστικά καταλύματα έχουν αλλάξει ιδιοκτήτη, περίπου τριάντα διατίθενται σήμερα προς πώληση, ενώ ο κ. Κουφίδης εκτιμάει ότι αυτή η κατάσταση θα συνεχιστεί και θα αποκτήσει αυξητικές τάσεις.

Σε ό,τι αφορά τις τιμές πώλησης, ξεκινούν από 200.000-300.000 ευρώ και φτάνουν ακόμα και τα 4-5 εκατομμύρια ευρώ. Κατά τον κ. Κουφίδη, οι τιμές εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες, με τους κυριότερους από αυτούς να είναι το μέγεθος της τουριστικής μονάδας, τα αστέρια που διαθέτει, η περιοχή που βρίσκεται και η απόστασή της από τη θάλασσα.

«Ξενοδοχεία και μικρότερα τουριστικά καταλύματα δεν πωλούνται επειδή η σαιζόν δεν πήγε καλά. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η σαιζόν πήγε πολύ καλά, όπως και η προηγούμενη και αυτό προσελκύει επενδυτές, ώστε να ρίξουν χρήματα στον τουριστικό κλάδο της Χαλκιδικής. Πρόκειται για εταιρείες off-shore και για μεγάλα επενδυτικά funds από το εξωτερικό. Υπάρχει ενδιαφέρον επενδυτών από διάφορες χώρες, ακόμα και από τη Σιγκαπούρη ή την Αυστραλία και κάποιες μεταβιβάσεις είναι ήδη γεγονός. Οι οικονομικές προτάσεις προς τους ντόπιους επιχειρηματίες είναι πολύ δελεαστικές και έτσι οι τελευταίοι παίρνουν ευκολότερα την απόφαση να πουλήσουν το τουριστικό τους ακίνητο. Αυτό είναι πολύ καλό για τη Χαλκιδική, αφού μεγαλύτερες επενδύσεις θα φέρουν περισσότερους και καλύτερους τουρίστες στην περιοχή μας και αυτό με τη σειρά του θα προσελκύσει ακόμα μεγαλύτερες επενδύσεις. Ο ανταγωνισμός θα λειτουργήσει θετικά και θα αλλάξει προς το καλύτερο τη δομή της αγοράς στη Χαλκιδική. Έχει μόνο να κερδίσει ο τόπος και θα αυξηθούν οι θέσεις εργασίας», τονίζει στο ethnos.gr ο κ. Κουφίδης.

Βέβαια, δε λείπουν και οι περιπτώσεις, κατά τις οποίες οι επιχειρηματίες πουλάνε τα τουριστικά ακίνητά τους, επειδή δεν μπορούν να ανταποκριθούν άλλο στα συσσωρευμένα χρέη από την εποχή της οικονομικής κρίσης αλλά και διότι βγήκαν στη σύνταξη και δεν έχουν διάδοχη κατάσταση.

Αισιοδοξία για διεύρυνση της τουριστικής περιόδου

Ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Χαλκιδικής σημειώνει ακόμα ότι αυτήν τη στιγμή υπάρχει μεγάλη αισιοδοξία ότι η περιοχή μπαίνει σε τροχιά υψηλής ανάπτυξης, με την προϋπόθεση, βέβαια, ότι θα υπάρχει κανονικότητα σε παγκόσμιο επίπεδο.

Πρώτος και μεγαλύτερος στόχος των τοπικών φορέων είναι η επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου, η οποία συνήθως στη Χαλκιδική συνοψίζεται -σε υψηλούς ρυθμούς- στους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο. Έτσι, γίνονται μεγάλες προσπάθειες, ώστε εκτός από το μοντέλο ήλιος και θάλασσα, στην εξίσωση να μπουν εναλλακτικές μορφές τουρισμού, όπως ο γαστρονομικός και ο θρησκευτικός τουρισμός.

«Καθημερινά καταβάλλουμε προσπάθεια, ώστε να διευρυνθεί η τουριστική σαιζόν. Πολλές φορές ουδέν κακόν αμιγές καλού, οπότε προς αυτήν τη κατεύθυνση μας βοήθησε η κλιματική αλλαγή και η άνοδος της θερμοκρασίας που επέφερε αυτή. Οι φετινοί Σεπτέμβριος και Οκτώβριος που ο καιρός ήταν πολύ καλός, ήταν εξαιρετικοί για τη Χαλκιδική. Ταυτόχρονα προσπαθούμε να αναπτύξουμε και διάφορες εναλλακτικές μορφές τουρισμού, όπως το γαστρονομικό τουρισμό. Προσπαθούμε να εντάξουμε στον τουρισμό τα προϊόντα της Χαλκιδικής. Να τα γευθούν οι τουρίστες και να γίνουν πρεσβευτές της περιοχής μας στο εξωτερικό. Να μην έρχονται τουρίστες μόνο για τη θάλασσα και τον ήλιο αλλά και για την κουζίνα μας, τον ορεινό μας όγκο, τους αρχαιολογικούς χώρους μας και τα θρησκευτικά μας μνημεία. Άλλωστε, έχουμε το Άγιον Όρος, το οποίο από μόνο του αποτελεί πόλο έλξης. Ήδη βλέπουμε ότι στην αρχή και το τέλος της τουριστικής περιόδου άρχισαν να έρχονται ομάδες συνταξιούχων από το εξωτερικό», λέει ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Χαλκιδικής.

[ΠΗΓΗ: https://www.synmag.gr/, από ethnos.gr, 29/11/2023]

Στα πλαίσια της αποτελεσματικής και άρτιας εκτέλεσης του ερευνητικού της έργου αλλά και της βελτιστοποίησης των προσφερόμενων υπηρεσιών της η ΕΑΓΜΕ διαθέτει σύγχρονα εργαστήρια με εξειδικευμένο εξοπλισμό για την υποστήριξη των εργασιών του επιστημονικού της προσωπικού και αποτελούν την “ατμομηχανή” της Αρχής στην προσπάθεια της για άναδειξη του ορυκτού και υπόγειου πλούτου της χώρας.

“Λίθος”: Εργαστήριο Ελέγχου Ποιότητας Διακοσμητικών Πετρωμάτων

Το Εργαστήριο «Λίθος» της ΕΑΓΜΕ λειτουργεί από το 1999 με αντικείμενο την έρευνα και τον προσδιορισμό των ποιοτικών χαρακτηριστικών και φυσικομηχανικών ιδιοτήτων των διακοσμητικών πετρωμάτων της χώρας.

Εργαστήριο Ορυκτολογίας-Πετρογραφίας

Τα Εργαστήρια του Τμήματος Ορυκτολογίας και Πετρογραφίας της ΕΑΓΜΕ, στο πλαίσιο της ερευνητικής τους δραστηριότητας για την κάλυψη αναγκών φορέων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, παρέχουν υπηρεσίες ορυκτολογικών, ορυκτοχημικών και πετρογραφικών αναλύσεων σε γεωλογικά και άλλα δείγματα.

Εργαστήριο Ελέγχου Ποιότητας Νερών

Το Εργαστήριο Ελέγχου Ποιότητας Νερών της ΕΑΓΜΕ λειτουργεί εδώ και 40 χρόνια με αντικείμενο τις χημικές και μικροβιολογικές αναλύσεις δειγμάτων υδάτων που προορίζονται για υδρευτικές, αρδευτικές και λοιπές χρήσεις.

Εργαστήριο Στερεών Βιομηχανικών Αποβλήτων και Ιλύων

Το Εργαστήριο Στερεών Βιομηχανικών Αποβλήτων και Ιλύων της ΕΑΓΜΕ λειτουργεί από το 1995 με αντικείμενο την διενέργεια δοκιμών και μετρήσεων για τον χαρακτηρισμό, την κατάταξη και την διαχείριση των βιομηχανικών αποβλήτων και των αποβλήτων της εξορυκτικής βιομηχανίας.

Ο Γενικός Διευθυντής της Ελληνικής Αρχής Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών, κ. Διονύσιος Γκούτης τόνισε σχετικά: «Η ΕΑΓΜΕ βρίσκεται τα τελευταία χρόνια σε μία νέα εποχή δημιουργικής ανασυγκρότησης με έμφαση στην καινοτομία, την εξωστρέφεια και την κοινωνική προσφορά. Προς αυτή την κατεύθυνση είμαστε πολύ περήφανοι για την άρτια οργάνωση και λειτουργία των ερευνητικών μας εργαστηρίων. Συντελούν καθοριστικά στην γενικότερη προσπάθεια της Αρχης για την ανάδειξη του γεωλογικού πλούτου της χώρας».

Δείτε εδώ αναλυτικά την παρουσίαση όλων των εργαστηρίων: 

[ΠΗΓΗ: https://parianostypos.gr/, 28/11/2023]

Οι οικονομικές επιπτώσεις από την χαμηλή παραγωγή ελαιόλαδου είναι τεράστιες 

Η κλιματική αλλαγή αποτελεί έναν από τους βασικούς λόγους της εκτόξευσης της τιμής του ελαιόλαδου στη χώρα μας και όχι μόνο.

Οι εποχές όπως τις ξέραμε έχουν πάψει να υπάρχουν, με τα δέντρα να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν στην αποχή του χειμώνα ουσιαστικά, ενώ οι παραγωγοί αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα με την παραγωγή.

Μόνο στον νομό Χαλκιδικής οι οικονομικές επιπτώσεις είναι τεράστιες, φτάνοντας τα 200 εκατ. ευρώ.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Περιφερειακού Εμπορικού Επιμελητηρίου, 20.000 και πλέον τοπικοί παραγωγοί έχουν περί τα 330.000 στρέμματα ελαιόδεντρα, που παράγουν 120-150 χιλιάδες τόνους βρώσιμων ελιών ετησίως, με το 90% των παραγόμενων προϊόντων να εξάγονται σε όλο τον κόσμο, μέχρι την Βραζιλία, την Κίνα και την Αυστραλία.

Στη Χαλκιδική η έλλειψη των καλλιεργειών φέτος έχει ξεπεράσει το 90% με τους επιχειρηματίες του κλάδου να βρίσκονται σε απόγνωση.

«Φέτος είναι η χειρότερη χρονιά για τους παραγωγούς στη Χαλκιδική», δηλώνει ο Νίκος Άνοιξας, μέλος της Εθνικής Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Επιτραπέζιας Ελιάς, εξηγώντας πως «το βασικό πρόβλημα στη φετινή χρονιά ήταν η κλιματική αλλαγή και φοβόμαστε ότι θα ακολουθήσει κι άλλη τέτοια χρονιά, με τη μείωση στην παραγωγή να φτάνει και το 90%».

Ο Αθανάσιος Μολασιώτης, αναπληρωτής καθηγητής Γεωπονίας Αριστοτελείου πανεπιστημίου αναφέρει ότι «με την ανάλυση των δεδομένων διαπιστώθηκε ότι ο προηγούμενος χειμώνας και ειδικά η αρχή του χειμώνα ήταν μία δύσκολη περίοδος. Για παράδειγμα σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά για το τρίμηνο Οκτωβρίου, Νοεμβρίου, Δεκεμβρίου είχαμε μία αύξηση 2 βαθμών Κελσίου στη θερμοκρασία».

«Είναι πολύ σημαντικό τα δέντρα να ξεκουράζονται τον χειμώνα, χρειάζονται 1-2 μήνες καλού κρύου να ξεκουραστεί το δέντρο, να μπορέσει να αποδώσει αργότερα, τα τελευταία 5-10 χρόνια δεν το έχουμε αυτό. Πολύ ξηρό κλίμα, λίγες βροχές, πολύ έντονες, το έδαφος δεν προλαβαίνει να απορροφήσει το νερό».

Το πρόβλημα της ξηρασίας όμως δεν παρουσιάζεται μόνο στην Ελλάδα αλλά παγκοσμίως και ιδιαίτερα στην Ευρώπη, όπου στην Ισπανία, τη μεγαλύτερη παραγωγό ελαιολάδου, το 2022 ήταν μία δύσκολη χρονιά, όπως και η φετινή, ενώ στην Ιταλία η συγκομιδή ήταν μειωμένη κατά 80%.

Η παγκόσμια παραγωγή έχει υποστεί μείωση κατά ένα τέταρτο τουλάχιστον ενώ στην ΕΕ η πτώση άγγιξε το 40%.

[ΠΗΓΗ: https://www.newsbomb.gr/, 27/11/2023]