Διαβάστε το ιδιαίτερα αποκαλυπτικό άρθρο της Καθημερινής του Σαββάτου, όπου καταδεικνύεται πως η γειτονική Τουρκία γνωρίζει καλύτερα από εμάς (τους… ευρωπαίους), να εκμεταλλεύεται τα αποθέματά της σε χρυσό. Δείτε και τα νούμερα σε θέσεις απασχόλησης, κέρδη, συνεισφορά στην οικονομία… Λέτε να το είδαν το άρθρο στο ΥΠΑΠΕΝ;;;

«Η Τουρκία είναι η τέταρτη μεγαλύτερη καταναλώτρια χρυσού παγκοσμίως την τελευταία δεκαετία, ενώ το πολύτιμο μέταλλο διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην οικονομία της, δημιουργώντας θέσεις εργασίας, έσοδα και επενδύσεις. Η κατασκευή, κατανάλωση και ανακύκλωση του χρυσού ενισχύει τον μηχανισμό. Επιπλέον, η κυβέρνηση εσχάτως προσπαθεί να εντάξει στο χρηματοπιστωτικό σύστημα τις ποσότητες χρυσού που διατηρούν στις κατοικίες τους οι Τούρκοι πολίτες. Υπολογίζεται ότι τα τουρκικά νοικοκυριά διαθέτουν «κάτω από το στρώμα» ποσότητα χρυσού τουλάχιστον 3.500 τόνων.

Με μέση κατανάλωση χρυσού ύψους 181 τόνων την τελευταία δεκαετία, η Τουρκία είναι η τέταρτη διεθνώς στην κατανάλωση του πολύτιμου μετάλλου, αντιπροσωπεύοντας περίπου το 6% της παγκόσμιας ζήτησης, σύμφωνα με στοιχεία του World Gold Council, του επίσημου φορέα της βιομηχανίας χρυσού. Η συγκεκριμένη χώρα έχει παλαιούς δεσμούς με το μέταλλο εξαιτίας των παραδόσεών της. Λόγου χάριν, ο χρυσός έχει σημαντικό ρόλο στους γάμους και σε άλλες εκδηλώσεις της κοινωνικής ζωής, ενώ χρησιμοποιείται και εν είδει νομίσματος. Στο Μεγάλο Παζάρι, την καρδιά της αγοράς χρυσού της Τουρκίας, τα ενοίκια των καταστημάτων υπολογίζονται πολύ συχνά σε χρυσό. Επί σειρά ετών κατά το παρελθόν και λόγω του καλπάζοντος πληθωρισμού στην Τουρκία οι άνθρωποι αποταμίευαν σε χρυσό. Η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και η αύξηση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ φάνηκε και στη ζήτηση χρυσού στη δεκαετία 2000 – 2010. Συγκεκριμένα, ανήλθε σχεδόν στους 250 τόνους το 2005 και το 2007, ενώ μετά το ξέσπασμα της κρίσης μειώθηκε στους σχεδόν 110 τόνους το 2009, το 2010 και το 2012, για να ανέλθει ξανά το 2013 στους σχεδόν 155 τόνους.

Αναφορικά, τώρα, με τη βιομηχανία χρυσού της Τουρκίας, αυτή είναι μικρή αλλά αναπτυσσόμενη. Αν και η χώρα έχει μακρά παράδοση στην εξόρυξη χρυσού, άρχισε να αποκτά μέγεθος ο κλάδος από το 1985 και μετά λόγω ευνοϊκών ρυθμίσεων. Η παραγωγή παρουσιάζει αύξηση σχεδόν κάθε χρόνο από το 2001, οπότε και ήταν 2 τόνοι, για να φθάσει το 2013 στους 33 τόνους. Και ίσως αυτό να αποτελεί απλώς μόνον την αρχή. Σύμφωνα με το υπουργείο Ενέργειας και Φυσικών Πόρων της Τουρκίας, τα διαθέσιμά της σε χρυσό εκτιμώνται σε 840 τόνους, ενώ τα κοιτάσματά της σε 6.500 τόνους.

Ο ίδιος ο κλάδος έχει συνεισφέρει στην οικονομία της χώρας τουλάχιστον 3,8 δισ. δολάρια για τα δεδομένα του 2012 μόνον. Στην εξόρυξη απασχολούνται 6.200 εργαζόμενοι και 250.000 στην παραγωγή και την εμπορία. Οι εταιρείες επεξεργασίας ανέρχονται σε 5.000 και σε 35.000 τα καταστήματα πώλησης χρυσού και κοσμημάτων. Τέλος, στα τέλη του 2013 οι τουρκικές εμπορικές τράπεζες διέθεταν περί τους 250 τόνους χρυσού, ισοδύναμους με 10,4 δισ. δολάρια, εκ των οποίων οι περισσότεροι προέρχονταν από επενδυτές, που μετέτρεψαν την τουρκική λίρα σε χρυσό».

ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 21-03-2015

Αντιμέτωπη με τον… μεγαλύτερο μύθο της, αυτό των κακών επιχειρηματιών , έρχεται πλέον η Αριστερά, καθώς πλέον οι θεωρίες τελείωσαν, αφού τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνά τη χώρα. Ενόσω, λοιπόν, η ανεργία βρίσκεται στο 27% με προοπτική, δύστυχα , ανοδική, η κυβέρνηση οφείλει να καταλάβει πολύ γρήγορα ότι οι επιχειρήσεις μικρές, μικρομεσαίες, μεγάλες είναι το βασικότερο εργαλείο μιας κυβέρνησης και μίας χώρας να ξεπεράσει την κρίση και το μείζον κοινωνικό πρόβλημα της ανεργίας.

Έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας προσωπικά καλούνται να αφήσουν πίσω τους αριστερούς μύθους για τους κακούς επιχειρηματίες που… ξεζουμίζουν τον λαό, να προσγειωθούν στην πραγματικότητα και να δώσουν οξυγόνο στην επιχειρηματικότητα, ώστε να απορροφήσει τις τραγικές συνέπειες και τους κραδασμούς της κρίσης.. Όσο κι αν θέλει μία κυβέρνηση, όσες επιδοτήσεις κι αν δώσει, όσα επιδόματα κι αν μοιράσει και όσους διορισμούς στο Δημόσιο κι αν κάνει, δεν μπορεί ποτέ να περιορίσει την ανεργία με ένα κουμπί. Αντιθέτως, μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να μειωθεί η ανεργία και να περιοριστεί σε τουλάχιστον ανεκτά επίπεδα: η άνθηση του επιχειρείν, της επιχειρηματικής δραστηριότητας η οποία απορροφά ανέργους, δημιουργεί θέσεις εργασίας, ανακυκλώνει τα χρήματα, αυξάνει τον κύκλο εργασιών για ολόκληρους οικονομικούς κλάδους, προσθέτει ζωντάνια σε μία οικονομία.

Όμως, ενώ όλα τα παραπάνω μπορεί να τα καταλάβει ο κάθε άνθρωπος με στοιχειώδη λογική και δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κάνει ό,τι μπορεί για να δείξει ότι είναι… διώκτης της επιχειρηματικότητας. Για την ακρίβεια, την ώρα που δεν κάνει τίποτα για τις μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ετοιμάζεται να διώξει και τις μεγάλες εταιρείες, οι οποίες, ως γνωστόν, πολλές φορές προσελκύουν κι άλλες και δημιουργούν κυψέλες επιχειρηματικότητας σε συγκεκριμένους οικονομικούς και παραγωγικούς κλάδους. Για παράδειγμα, ακόμη και τώρα, στελέχη της κυβέρνησης εξαγγέλλουν αύξηση της φορολογίας στις επιχειρήσεις, ξεχνώντας ότι μία επιχείρηση, ακόμη κι αν δεν πληρώνει καθόλου φόρους, προσφέρει τα μέγιστα στην ελληνική οικονομία: κρατά ζωντανή την οικονομική δραστηριότητα, διατηρεί θέσεις εργασίας, αυξάνει τις θέσεις εργασίας και ταυτόχρονα αυξάνει το ελληνικό ΑΕΠ. Τέτοιου τύπου εξαγγελίες, όμως, προφανώς και αποθαρρύνουν όλους όσοι θα ήθελαν να επενδύσουν στην Ελλάδα, αφού σκέφτονται ότι μπορεί να βρεθούν αύριο να πληρώνουν τεράστια ποσά φόρων, που θα τους οδηγήσουν στο λουκέτο. Παράλληλα, η κυβέρνηση δεν έχει καταλάβει ότι στέλνει τραγικά αρνητικά μηνύματα σε υποψήφιους επενδυτές, όταν πολεμά τις επενδύσεις ανοιχτά: εδώ και 10 ημέρες, ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Παναγιώτης Λαφαζάνης έχει ανακαλέσει μερικές άδειες στις Σκουριές, προσπαθώντας να εμποδίσει από το παράθυρο την εξόρυξη χρυσού. Παράλληλα, η κυβέρνηση διώχνει όλους όσοι ενδιαφέρονταν να επενδύσουν στα περιφερειακά λιμάνια και αεροδρόμια, διαμηνύοντας ότι ιδιωτικοποιήσεις τέλος. Και, σαν να μην έφτανε αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει ό,τι μπορεί για να εμποδίσει και την επένδυση στο Ελληνικό, που θα μετατρέψει το παραλιακό μέτωπο της Αθήνας σε αθηναϊκή Ριβιέρα, και ταυτόχρονα θα δημιουργήσει γύρω στις 50.000 θέσεις εργασίας! Όλα τα παραπάνω δεν είναι αστοχίες, ούτε απλώς λάθη: είναι η οικονομική αυτοκτονία μιας χώρας, όταν η κυβέρνηση της δηλώνει ότι το πρώτο της μέλημα είναι η καταπολέμηση της ανθρωπιστικής κρίσης και της ανεργίας που μαστίζει την κοινωνία, ιδιαίτερα τους νέους . Κι όμως, μία τέτοια κυβέρνηση ετοιμάζεται να ανοίξει την πανάκριβη και αντιπαραγωγική ΕΡΤ, να επαναπροσλάβει τους σχολικούς φύλακες και τις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, αντί να δημιουργήσει κίνητρα και να διευκολύνει την επενδυτική και επιχειρηματική δραστηριότητα, που θα λύσει το πρόβλημα γρήγορα, αποτελεσματικά και, κυρίως, χωρίς να επιβαρύνεται ο κρατικός προϋπολογισμός. Δηλαδή όλοι εμείς, για να μην ξεχνιόμαστε…

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 15/03/2015

Η βόρεια Χαλκιδική πυρακτώνεται και πάλι. Αυτή τη φορά δεν είναι το αντιμεταλλευτικό μπλοκ της Ιερισσού ανεβασμένο στα κεραμίδια , αλλά οι εργαζόμενοι στην εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές. Την περασμένη εβδομάδα απέργησαν, έκλεισαν δρόμους και τις επόμενες ημέρες θα κλιμακώσουν τις κινητοποιήσεις με κατάληψη ακόμα και των στοών, όπου σχεδιάζουν να κλειστούν με τις οικογένειές τους. Η ώρα της αλήθειας για την κυβέρνηση έφτασε. Αν θέλει να είναι συνεπής στις προεκλογικές αλλά και τις μετεκλογικές διακηρύξεις της, θα πρέπει να κλείσει εδώ και τώρα την επένδυση, αναλαμβάνοντας και την πολιτική ευθύνη για όσα ακολουθήσουν στο εσωτερικό αλλά και διεθνώς. Οι αντιδρώντες περιμένουν από ώρα σε ώρα την κυβερνητική απόφαση για το λουκέτο, που θα σημάνει τη δικαίωση του αγώνα τους, ενώ οι 1.900 εργαζόμενοι στα μεταλλεία, φοβούμενοι ότι θα χάσουν τη δουλειά τους, καλούν ήδη στα όπλα. Η εταιρεία μεταδίδει ότι το έργο πληροί όλες τις προϋποθέσεις που απαιτούν οι διεθνείς προδιαγραφές για την προστασία του περιβάλλοντος για την οποία, ως γνωστόν, γίνεται όλη η φασαρία και υποστηρίζει ότι είναι νομικά απολύτως κατοχυρωμένη. Στην επιχειρηματολογία της επ’ αυτού προστέθηκε και η πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία επικυρώνει για άλλη μια φορά τους περιβαλλοντικούς όρους των έργων της Ελληνικός Χρυσός και κλείνει οριστικά τον φάκελο της νομιμότητας. Φαίνεται όμως ότι για τη νέα κυβέρνηση δεν είναι τόσο το θέμα της προστασίας του περιβάλλοντος, για την οποία εξάλλου θα μπορούσε να αξιώσει και να επιβάλει την τήρηση αυστηρότερων όρων, πιο αυστηρών και από τις διεθνείς προδιαγραφές, όσο μια γενικότερα διαφορετική αντίληψη για το αναπτυξιακό μοντέλο. Το είπε εξάλλου καθαρά ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος, Γιάννης Τσιρώνης. Ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης είναι σαφής: «αυτή η επένδυση είναι εκτός των στρατηγικών μας προτεραιοτήτων. Δεν εκτιμούμε ως υπουργείο ότι τέτοιου είδους επενδύσεις βοηθούν την ανάπτυξη της Ελλάδας». Τι ισχύει λοιπόν για την κυβέρνηση; Επιθυμεί να κλείσει την επένδυση επειδή καταστρέφει το περιβάλλον ή διότι τέτοιου είδους επενδύσεις δεν βοηθούν την ανάπτυξη της Ελλάδας;. Και αν επιλέγει το δεύτερο, ποια πειστική επενδυτική λύση έχει για την κοχλάζουσα βόρεια Χαλκιδική, πέραν κάποιων γενικόλογων σχεδίων νια τουριστική ανάπτυξη κ.λπ., που οι τοπικές κοινωνίες έχουν απορρίψει; Ο κ. Λαφαζάνης πρέπει να ξεκαθαρίσει τι θέλει. Δεν μπορεί τη μια να χτυπάει φιλικά στην πλάτη τους μεταλλωρύχους, όπως κατήγγειλαν δημόσια οι εκπρόσωποί τους, αφήνοντας τους να εννοηθεί ότι η λειτουργία της επένδυσης θα συνεχιστεί, και την επομένη, για να ικανοποιήσει και το στρατόπεδο των αντιδρώντων, να ανακαλεί προς επανέλεγχο την έγκριση δόμησης τμήματος κτισμάτων ταυ εργοταξίου στις Σκουριές που είχε εκδοθεί καθ’ όλα νόμιμα από το προηγούμενο ΥΠΕΚΑ. Οφείλει να πει την αλήθεια στους ανθρώπους της περιοχής προτού το αναμμένο φιτίλι φτάσει στο μπαρούτι .

ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 06/03/2015, του Σταύρου Τζίμα

Σε ένα εκτενές της άρθρο, η έγκυρη Καθημερινή της Κυριακής περιγράφει τη σημερινή κατάσταση στην περιοχή μας αντικειμενικά, χωρίς να τάσσεται υπέρ της μίας ή της άλλης πλευράς. Ο κάθε μη προκατειλημμένος αναγνώστης μπορεί να βγάλει μόνος του συμπεράσματα και να διαμορφώσει ελεύθερα τη γνώμη του.

Η πρωινή πάχνη καλύπτει ακόμη δρόμους και αυτοκίνητα στο Νεοχώρι Χαλκιδικής όταν ο Αντώνης Καραντώνας φοράει το κίτρινο μπουφάν με την επιγραφή Hellas Gold . Είναι Κυριακή, ημέρα που δεν εργάζεται. Ανεβαίνει στο εργοτάξιο των Σκουριών στο όρος Κάκαβος. Εκεί περιμένουν και άλλοι συνάδελφοι του. «Πάμε να διεκδικήσουμε το ψωμί μας γιατί μερικοί κύριοι βολεμένοι θέλουν να κλείσουν το μεταλλείο» μας λέει ο 25xpovos μεταλλωρύχος. Για την ίδια ημέρα είχε προηγηθεί κάλεσμα για συγκέντρωση κατοίκων που αντιδρούν στην εξόρυξη χρυσού. Τα τελευταία χρόνια η συνηθισμένη εικόνα ήταν να βγαίνουν στους δρόμους κυρίως οι πολέμιοι της επένδυσης. Ακόμη και τον Φεβρουάριο του 2013, όταν η αντιπαλότητα είχε φτάσει στο απόγειο της, οι μεταλλωρύχοι είχαν ακυρώσει τελευταία στιγμή συγκέντρωσή τους κατά αντιμεταλλευτικής κινητοποίησης. Σήμερα όμως, μετά τον σχηματισμό κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, κόμμα που ως αντιπολίτευση είχε στηρίξει τις κινητοποιήσει ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, για πρώτη φορά ύστερα από χρόνια τα δεδομένα στη Χαλκιδική αλλάζουν.

«Είμαστε αντίθετοι με την επένδυση χρυσού στις Σκουριές. Θα αξιοποιήσουμε όλα τα δυνατά νόμιμα μέσα για να προωθήσουμε τη θέση μας» είπε στο κλείσιμο των προγραμματικών δηλώσεων του ο Υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Παναγιώτης Λαφαζάνης, μένοντας πιστός στις προεκλογικές θέσεις του κόμματος όπως είχαν εκφραστεί και το 2013 στο πρώτο συνέδριο του. Αυτές προβλέπουν να σταματήσει άμεσα η επέμβαση στις Σκουριές και να συνεχίσει η μεταλλευτική δραστηριότητα σε φθίνουσα πορεία με σταδιακή απεξάρτηση από αυτήν.

«Υπογραμμίζω όμως ότι θα στηρίξουμε όλους τους εργαζόμενους στα μεταλλεία, τη δουλειά και την προοπτική τους» πρόσθεσε ο κ. Λαφαζάνης. Τέσσερα συνδικαλιστές και τέσσερις πρόεδροι κοινοτήτων των λεγόμενων Μαντεμοχωρίων, χωριών όπου ζει η πλειονότητα των μεταλλωρύχων, τον άκουσαν στα θεωρεία τα Βουλής. Ακολούθησαν επαφές τους με στελέχη της κυβέρνησης. «Σαφείς θέσεις δεν ακούσαμε! Απαντήσεις δεν πήραμε!» έγραψαν σε ανακοίνωσή τους, καλώντας τους εργαζόμενους σε διαμαρτυρία στις Σκουριές την περασμένη Κυριακή.

Το αίσθημα είναι ανάλογο και στις σήραγγες της Ολυμπιάδας. «Τα μεταλλεία είναι μονοκαλλιέργεια, τα βρήκαμε εδώ. Δεν μπορούσες να κάνεις κάτι άλλο» λέει ο κ. Καραντώνας όταν τον συναντάμε ξανά μέσα στις στοές. «Εμείς δεν έχουμε καταλάβει κρίση γιατί έχουμε τα αυτοκίνητά μας, τα χρήματά μας, τα πάντα.»

Ο κατώτερος μισθός στα μεταλλεία είναι 1.000 ευρώ. Σήμερα, σύμφωνα με την Ελληνικός Χρυσός, 1.986 εργαζόμενοι απασχολούνται σε τρία μεταλλευτικά μέτωπα, εκ των οποίων οι 1.100 άμεσα από την εταιρεία και οι υπόλοιποι από εργολάβους. «Κάθε μέρα έχεις δουλειά εδώ. Να φύγεις να πας στη Γερμανία; Αν ήταν η Ελλάδα σε άλλη περίοδο θα σκεφτόμουν να κάνω κάτι άλλο» λέει ο κ. Καραντώνας που είναι τρίτη γενιά μεταλλωρύχος. «Άμα σταματήσουν τα μεταλλεία δεν θα υπάρχει δουλειά πουθενά. Τώρα τι θα γίνει, ο Τσίπρας θα μας το βολέψει;» λέει ο 85xpovos παππούς του, βετεράνος του πολέμου της Κορέας και παλιός μεταλλεργάτης που βρέθηκε κι αυτός την περασμένη Κυριακή στο εργοτάξιο των Σκουριών.

Το ίδιο πρωί ο 52xpovos Δήμητρα Κάλτσος, κάτοικος του χωριού Μεγάλη Παναγιά που σε ευθεία γραμμή απέχει τρία χιλιόμετρα από τις Σκουριές, συμμετείχε σε διαφορετική συγκέντρωση διαμαρτυρίας. Λεωφορεία από την Ιερισσό και τη Θεσσαλονίκη μετέφεραν κόσμο που συνάντησε κι άλλους ντόπιους στον κόμβο του χωριού για να διαδηλώσουν κατά του χρυσού. Δεν αντάμωσαν με τους μεταλλωρύχους. Μια κλούβα της αστυνομίας έκλεισε τον δρόμο δημιουργώντας νεκρή ζώνη τουλάχιστον έξι χιλιομέτρων ανάμεσά τους. Σε αντίθεση με παλιότερες συγκεντρώσει εμφανίστηκαν λιγότεροι αστυνομικοί, κάποιοι εξ αυτών κρυμμένοι στο παρακείμενο δάσος. Ο πεθερός του κ. Κάλτσου είναι συνταξιούχος μεταλλωρύχος. Ο ίδιος για μικρό χρονικό διάστημα στα τέλη της δεκαετίας του ’80 συμπλήρωσε μεροκάματα στις γαλαρίες. Σήμερα απασχολείται στην οικοδομή, σε μελίσσια και θέλει να επεκτείνει τις δραστηριότητές του στην κτηνοτροφία. Τα τελευταία χρόνια διαδηλώνει συχνά κατά της εξόρυξης, την οποία αποκαλεί περιβαλλοντικό έγκλημα. «Δεν κάνω τον αγώνα για αλλαγή χρήσης γης για το μεροκάματο, αλλά για την ίδια μου τη ζωή. Και δεν είμαι εναντίον των εργαζομένων» επισημαίνει.

Η αλλαγή της κυβέρνησης τον έχει ικανοποιήσει. Εξηγεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του ήταν πάντα παρόντες σε όλες τις πορείες και τις συνελεύσεις τους. «Είναι ξεκάθαρη η θέση τους, οπότε είμαστε σε χαρές», λέει. Ωστόσο επέλεξε να διαδηλώσει παρά την αλλαγή της κυβέρνησης. Το κίνημα αποφάσισε να διοργανώσει την πορεία και αν θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί. Ήταν μια έμμεση πίεση για εγρήγορση, να μην κοιμηθεί το θέμα αναφέρει. Άλλωστε, το κάλεσμα στην πορεία τους έγινε με το σύνθημα: «Δεν αναθέτουμε, δεν περιμένουμε».