Την πρώτη μεταμνημονιακή σύγκρουσή τους περνούν κυβέρνηση και εργοδότες. Αφορμή είναι το νομοσχέδιο που κατέθεσε το υπ. Εργασίας την περασμένη εβδομάδα με το οποίο, μεταξύ άλλων, εισάγονται νέοι όροι για την καταβολή των εργατικών αμοιβών από τους επιχειρηματίες που αναθέτουν ένα έργο, αλλά και τους εργολάβους.

Ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ) ζήτησε την απόσυρση της διάταξης αυτής γιατί προξενεί πρόσθετα βάρη για τις επιχειρήσεις. Μάλιστα ο ΣΕΒ κατηγορεί το υπουργείο ότι εξαιρεί το Δημόσιο από την εφαρμογή της εν λόγω διάταξης, ενώ  δεν έλαβε τις παρατηρήσεις της αγοράς σε αυτές τις διατάξεις.

Με άλλα λόγια, η κριτική του ΣΕΒ δεν αφορά μόνο το περιεχόμενο των εν λόγω διατάξεων, αλλά και το γεγονός ότι η κυβέρνηση αγνόησε τις επισημάνσεις που της έγιναν. Και αυτό λίγο πριν αρχίσει η κοινωνική διαβούλευση για το ύψος του κατώτατου μισθού, για το οποίο έχουν ήδη διατυπωθεί διαφορετικές προσεγγίσεις μεταξύ κυβέρνησης-ΣΕΒ. Εξάλλου, εκκρεμεί  και ο καθορισμός του ακριβούς τρόπου επαναφοράς της επεκτασιμότητας των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, αλλά και της υπερίσχυσής τους έναντι των επιχειρησιακών. Και σε αυτό το πεδίο έχουν καταγραφεί διαφορές. Αλλά και το ΔΝΤ τάχθηκε χθες κατά της επαναφοράς των κλαδικών συμβάσεων, ενώ ζήτησε η αναπροσαρμογή του κατώτατου μισθού να μην πλήξει την παραγωγικότητα της εργασίας.

Τι προβλέπει το νομοσχέδιο

Πιο αναλυτικά, οι επίμαχες ρυθμίσεις  του νέου νομοσχεδίου του υπ. Εργασίας -για τις οποίες άσκησε δριμεία κριτική ο ΣΕΒ χθες- προβλέπουν “πως κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο (αναθέτων) που αναθέτει την εκτέλεση έργου ή τμήματος έργου σε άλλο φυσικό ή νομικό πρόσωπο (εργολάβο) ευθύνεται εις ολόκληρον και αλληλεγγύως με τον εργολάβο έναντι των εργαζομένων του τελευταίου για την καταβολή των οφειλόμενων αποδοχών, ασφαλιστικών εισφορών, καθώς και των τυχόν οφειλόμενων αποζημιώσεων απόλυσης”.  

Με σκληρή ανακοίνωσή του ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ) ζήτησε ευθέως από την κυβέρνηση “να αποσύρει άμεσα τις διατάξεις του Υπουργείου Εργασίας για τις εργολαβίες-υπεργολαβίες”. Και αυτό γιατί από αυτές προκύπτει  ένα “πρόσθετο χαράτσι 8.400 ευρώ για κάθε μικρομεσαία επιχείρηση”. Εξάλλου, ο ΣΕΒ τονίζει πως το υπ. Εργασίας δεν λαμβάνει υπόψη τις παρατηρήσεις και προτάσεις των φορέων της αγοράς. Επίσης, σύμφωνα με τον ΣΕΒ, οι σχετικές διατάξεις “εξαιρούν τις δημόσιες συμβάσεις έργων και προμηθειών από το πεδίο εφαρμογής του νόμου, γεγονός που προκαλεί εύλογα ερωτηματικά ως προς τη διακριτική μεταχείριση του Δημοσίου από το Υπουργείο Εργασίας”.

Άμεση ήταν η απάντηση του υπ. Εργασίας στον ΣΕΒ. Με ανακοίνωσή του ανέφερε πως “οι συγκεκριμένες διατάξεις του νομοσχεδίου διευρύνουν την προστασία των εργατικών δικαιωμάτων για την καταβολή οφειλόμενων αποδοχών, ασφαλιστικών εισφορών και τυχόν οφειλόμενων αποζημιώσεων απόλυσης, για την αποζημίωση σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος και την εφαρμογή των μέτρων υγείας και ασφάλειας”.

Με δεύτερη ανακοίνωσή του, ο ΣΕΒ ανταπάντησε στο υπ. Εργασίας πως “όσα αναφέρει το υπουργείο Εργασίας στην απάντησή του προς τον ΣΕΒ για το ζήτημα των εργολαβιών-υπεργολαβιών αποτελούν, δυστυχώς, συνθήματα και όχι επιχειρήματα επί των συγκεκριμένων προβλημάτων, που διεξοδικά θέσαμε στα υπομνήματα και την ανακοίνωσή μας”.

Τα δύσκολα είναι μπροστά

Η σύγκρουση  μεταξύ υπ. Εργασίας-ΣΕΒ γύρω από το μέτωπο των εργολαβιών και υπεργολαβιών έλαβε χώρα λίγες μόλις μέρες μετά τη συμφωνία της κυβέρνησης με τους θεσμούς για το κλείσιμο της 4ης αξιολόγησης του Μνημονίου, αλλά και για τις μεταμνημονιακές δεσμεύσεις της Ελλάδας.

Η 4η αξιολόγηση προέβλεπε δύο βασικά νέα μέτρα στο εργασιακό: τον έλεγχο της αντιπροσωπευτικότητας των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, αλλά και την επαναφορά της δυνατότητας μονομερούς προσφυγής στη Διαιτησία.

Και στα  δύο αυτά πεδία, ο ΣΕΒ εξέφρασε τη διαφωνία του, καθώς δεν δέχεται την επαναφορά της επεκτασιμότητας των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, αλλά και της υπερίσχυσής τους έναντι των επιχειρησιακών συμβάσεων.

Παράλληλα, ο ΣΕΒ διαφώνησε με την επαναφορά της δυνατότητας της μονομερούς προσφυγής των εργαζομένων στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας. Εξάλλου, ο ΣΕΒ έχει κρατήσει μεγάλες αποστάσεις από το ενδεχόμενο αύξησης του κατώτατου μισθού, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση έχει διακηρύξει τη βούλησή της προς αυτή την κατεύθυνση.

Υπενθυμίζεται πως, βάσει της συμφωνίας κυβέρνησης-θεσμών, ο κατώτατος μισθός θα “επικαιροποιηθεί”  το 2019 με βάση τις διατάξεις του 2012. Με άλλα λόγια, θα είναι η κυβέρνηση, μετά από διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους (δηλ. τη ΓΣΕΕ και τους εργοδότες), η οποία θα καθορίσει το ύψος του κατώτατου μισθού.

“Πάγος” από ΔΝΤ για κλαδικές συμβάσεις

Ενάντια στην πρόθεση της κυβέρνησης να επαναφέρει την επεκτασιμότητα των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων τάχθηκε και το ΔΝΤ.

Συγκεκριμένα, στη χθεσινή δήλωσή του για την Ελλάδα, αν γίνει κάτι τέτοιο υπάρχει ο “κίνδυνος” να “ξεπερασθούν” (σ.σ. να υποσκελισθούν) τα “κέρδη” τα οποία προέκυψαν από την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων στο εργασιακό, κατά την προηγούμενη περίοδο.

Επίσης, το ΔΝΤ κράτησε αποστάσεις για την αύξηση του κατώτατου μισθού. Αναλυτικά, επεσήμανε: “Οποιαδήποτε προσαρμογή των κατώτατων μισθών θα πρέπει να είναι συνετή και σύμφωνη με ό,τι έχει κατακτηθεί στο πεδίο της παραγωγικότητας, με στόχο τη διατήρηση της δυναμικής της ανάκαμψης της απασχόλησης και την αποφυγή κάθε μείωση  της ανταγωνιστικότητας”.

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr, του Δημήτρη Κατσαγάνη, 30/6/2018]

Το νέο μεσοπρόθεσμο πλαίσιο δημοσιονομικής πολιτικής δεν κομίζει καμία ουσιαστική αλλαγή στο μείγμα πολιτικών που εφαρμόζεται σήμερα και βασίζεται στην υπερφορολόγηση της εργασίας και των παραγωγικών δραστηριοτήτων, αναφέρει μεταξύ άλλων, ο πρόεδρος του ΣΕΒ Θεόδωρος Φέσσας σε δήλωσή του προς το ΑΠΕ εν όψει του Eurogroup της 21ης Ιουνίου.

Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Αττικής και Πειραιά Δημήτρης Μαθιός ζητά εντατικοποίηση των αποκρατικοποιήσεων καθώς και κλείσιμο των εκκρεμοτήτων στη φορολογία και τα εργασιακά.

Αναλυτικά οι τοποθετήσεις των κ.κ. Φέσσα και Μαθιού έχουν ως εξής:

Θ. Φέσσας:

Ο ΣΕΒ εκφράζει την ικανοποίησή του για την αναμενόμενη ολοκλήρωση του 3ου Μνημονίου τον Αύγουστο, αν και πρέπει να επισημάνουμε ότι αυτό συμπίπτει με σοβαρούς συμβιβασμούς σε κρίσιμες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, όπως πχ. στην αγορά εργασίας. Ταυτόχρονα το νέο μεσοπρόθεσμο πλαίσιο δημοσιονομικής πολιτικής δεν κομίζει καμία ουσιαστική αλλαγή στο μείγμα πολιτικών που εφαρμόζεται σήμερα και βασίζεται στην υπερφορολόγηση της εργασίας και των παραγωγικών δραστηριοτήτων.

Με βάση τα στοιχεία του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής (ΜΠΔΣ) 2019-2022, που μόλις δημοσιοποιήθηκε, οι επίσημες μακροοικονομικές προβλέψεις με ρυθμό ανάπτυξης 2% στην 5ετία 2018-2022 αποτυπώνουν μια κατάσταση οιονεί στασιμότητας της αναπτυξιακής δυναμικής. Ο ρυθμός αυτός κρίνεται αναντίστοιχος της απαιτούμενης ανόρθωσης της ελληνικής οικονομίας μετά από μια 10ετία (2007-2017) απωλειών στο ΑΕΠ κατά 25%. Στο σενάριο αυτό, οι καθαρές εξαγωγές αντί να έχουν θετική και αυξανόμενη συμβολή, έχουν, αντιθέτως, μηδενική συνεισφορά στο ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας. Αυτό είναι άκρως ανησυχητικό, καθώς κατ΄ αυτόν τον τρόπο η εξωστρέφεια του “νέου” παραγωγικού προτύπου της χώρας παραπέμπεται στις καλένδες. Η μεταφορά πόρων (5 ποσοστιαίες μομάδες του ΑΕΠ) από την κατανάλωση στις επενδύσεις είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά δεν πρόκειται να γίνει χωρίς τον μετασχηματισμό του παραγωγικού προτύπου προς μια εξωστρεφή οικονομία. Χωρίς την αύξηση δηλαδή εξαγωγών και παράλληλη υποκατάσταση εισαγωγών, που αυξάνουν την παραγωγή, την απασχόληση και τα εισοδήματα.

Διαφορετικά, οι επενδύσεις αυξάνουν το κεφαλαιακό απόθεμα των χαμηλής παραγωγικότητας κλάδων των μη διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών, της παραδοσιακής, δηλαδή, παραγωγικής βάσης της οικονομίας, απορροφώντας την όποια αύξηση της ιδιωτικής αποταμίευσης (μείωση της ιδιωτικής κατανάλωσης). Το αναπτυξιακό αυτό σενάριο είναι μεν εσωτερικά συνεπές, αλλά δεν είναι το ζητούμενο για να βγούμε οριστικά από αυτήν. Δεδομένου ότι τα επόμενα χρόνια, η Ελλάδα θα κληθεί να λειτουργήσει σε ιδιαίτερα στενές δημοσιονομικές συνθήκες, οφείλει να δημιουργήσει ένα περιβάλλον εξαιρετικά φιλικό προς τις επιχειρήσεις, ικανό να προσελκύσει άμεσες ξένες επενδύσεις παρά τα υψηλά επίπεδα φορολογίας, εφόσον επιθυμεί να επιτύχει βιώσιμη ανάπτυξη και να συγκλίνει με την Ευρώπη. Αυτό κρίνεται δύσκολο να επιτευχθεί, διότι το κόστος της επιχειρηματικής δραστηριότητας παραμένει απαγορευτικό καθώς τροφοδοτείται από έναν συνδυασμό υπερφορολόγησης, υψηλού μη μισθολογικού κόστους, υψηλού κόστους ενέργειας και δυσανάλογα μεγάλης και αναποτελεσματικής γραφειοκρατίας.

Ο ΣΕΒ θα ήθελε να επισημάνει ότι η ολιστική στρατηγική ανάπτυξης που παρουσίασε η κυβέρνηση τον Απρίλιο δεν περιλαμβάνει επαρκείς πολιτικές για την υποστήριξη του επιθυμητού οικονομικού μετασχηματισμού και μιας σημαντικής αύξησης των επενδύσεων. Κατά την άποψή μας, η στρατηγική ανάπτυξης πρέπει να προβλέπει τα εξής:

• Μείωση του υψηλού και πολύ προοδευτικού μη μισθολογικού κόστους, που επιβαρύνει το ελληνικό εργατικό δυναμικό, σε επίπεδα πιο ανταγωνιστικά και ελκυστικά για επενδυτές και εργαζόμενους, με στόχο τη σταθερή ενίσχυση της απασχόλησης, της φορολογικής βάσης και της κοινωνικής συνοχής.

• Εισαγωγή δημοσιονομικά ουδέτερων κινήτρων για επενδύσεις σε πάγια προκειμένου να προσελκυσθούν και διευκολυνθούν νέες επενδύσεις σε κλάδους διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών

• Μια στρατηγική που θα επιτρέψει τον ψηφιακό μετασχηματισμό της χώρας.

• Ενίσχυση της διεπαφής μεταξύ εκπαίδευσης και αγοράς εργασίας.

• Οδικός χάρτης για την επιτάχυνση της απονομής της δικαιοσύνης.

• Καθολική χρήση της ηλεκτρονικής τιμολόγησης και των ηλεκτρονικών συναλλαγών για την αποτροπή της φοροδιαφυγής.

• Επιτάχυνση της διαδικασίας διαχείρισης των μη εξυπηρετούμενων δανείων για την ταχεία αποκατάσταση της λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος.

• Μη οπισθοδρόμηση όσον αφορά στις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας και σύνδεση του κατώτατου μισθού με τη διεθνή ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής οικονομίας.

Δ. Μαθιός

Θεωρούμε ότι η οικονομία χρειάζεται την ηρεμία που θα της επιτρέψει να λειτουργήσει την επόμενη ημέρα της εξόδου από τα μνημόνια. Οι χειρισμοί από την πλευρά της κυβέρνησης πρέπει να έχουν κατεύθυνση την επίσπευση του κλεισίματος όχι μόνο των διαδικασιών εξόδου από το μνημόνιο αλλά και των εκκρεμοτήτων εκείνων στη φορολογία, τα εργασιακά και στην προώθηση προγραμμάτων που θα επαναφέρουν τροχιά ανάπτυξης. Στη βάση αυτή η βιομηχανία είναι αποφασισμένη να αναλάβει ρόλο, αρκεί και η Πολιτεία να συνεργαστεί μαζί της στην απελευθέρωση των δυνάμεων της παραγωγής. Η εντατικοποίηση στις αποκρατικοποιήσεις και οι διευκολύνσεις μέσω των αναπτυξιακών νόμων είναι αναγκαίες από την πρώτη ημέρα της εξόδου μας από τα μνημόνια.

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr, από ΑΜΠΕ, 20/6/2018]

Μεγάλες ο διαφορές της Ελλάδας σε σχέση με άλλα κράτη της Ευρωζώνης

Την χάρτα των ελληνικών επιχειρήσεων παρουσιάζει η “Deal” μέσα από μία επεξεργασία και ανάλυση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ και της Eurostat για το μητρώο επιχειρήσεων. Πρόκειται για στοιχεία που έχουν ολοκληρωθεί για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια με τέτοιον τρόπο που να είναι συγκρίσιμα με τα άλλα κράτη μέλη της Ε.Ε

Τα στοιχεία της Eurostat δείχνουν ότι το περιθώριο κέρδους για τους Έλληνες επιχειρηματίες είναι μεγαλύτερο από ότι στα άλλα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά όχι σε όλους τους κλάδους. Σε κάποιες μόνο περιπτώσεις. Σε καλύτερη θέση από το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναφορικά με το περιθώριο κέρδους βρίσκεται η ελληνική μεταποίηση, αλλά και οι κλάδοι των κατασκευών, της ενέργειας, των ορυχείων και των λατομείων, των μεταφορών και της αποθήκευσης, αλλά και των διαφόρων επαγγελματικών, επιστημονικών και τεχνικών δραστηριοτήτων. Αντιθέτως, πάρα πολύ μεγάλη συμπίεση στο περιθώριο κέρδους καταγράφεται στη διαχείριση ακίνητης περιουσίας, στην ενημέρωση και στην επικοινωνία, αλλά και στον τουρισμό (δηλαδή στη δραστηριότητα υπηρεσιών παροχής καταλύματος και υπηρεσιών εστίασης).

Οι διαφορές της Ελλάδας σε σχέση με άλλα κράτη της Ευρωζώνης είναι μεγάλες. Για παράδειγμα, στην Ιρλανδία ο κλάδος μεταποίησης έχει πάρα πολύ μεγάλα περιθώρια κέρδους, όπως συμβαίνει και με τον κλάδο της ενέργειας και των κατασκευών. Αντιθέτως, πολύ χαμηλό είναι το περιθώριο κέρδους σε δραστηριότητες διαχείρισης ακινήτων ή μεταφορών. ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ Το εργατικό κόστος στην Ελλάδα καταγράφεται πολύ πιο χαμηλό από το αντίστοιχο της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε όλους τους κλάδους. Σε κάποιες περιπτώσεις η ψαλίδα είναι μικρότερη, σε κάποιες άλλες (με χαρακτηριστικά παραδείγματα την ελληνική μεταποίηση, τον κατασκευαστικό κλάδο, αλλά, κυρίως, τον τουρισμό) το χάσμα είναι τεράστιο μεταξύ Ελλάδας και Ευρώπης. Μεγάλη είναι η ψαλίδα και σε δραστηριότητες ενημέρωσης και επικοινωνίας, διαχείρισης ακίνητης περιουσίας, στις επαγγελματικές, επιστημονικές και τεχνικές δραστηριότητες, αλλά και σε άλλα διοικητικά εταιρικά σχήματα. Όσον αφορά στο τζίρο που δημιουργεί ο κάθε κλάδος δραστηριότητας στην Ελλά δα είναι σαφέστατη η υστέρηση στην μεταποίηση, η οποία όμως αντισταθμίζεται από τον τουρισμό και από τον κλάδο του χονδρικού και λιανικού εμπορίου (και σε μικρότερο βαθμό από τον τομέα ενέργει ας). Ανάλογη καθυστέρηση παρατηρείται και σε διάφορες επαγγελματικές επιστημονικές και τεχνικές υπηρεσίες, αλλά και στο Real Estate.

[ΠΗΓΗ: DEAL NEWS, 04/05/2018]

Τον πολύ βαρύ φορολογικό λογαριασμό που έστειλε η κυβέρνηση μαζί με τους θεσμούς στις επιχειρήσεις αποκαλύπτουν τα στοιχεία για την αποτελεσματικότητα της φορολογικής διοίκησης. Οι επιχειρήσεις, σε μια περίοδο ύφεσης ή, στην καλύτερη περίπτωση, στασιμότητας της οικονομίας, κλήθηκαν να πληρώσουν μερικά δισεκατομμύρια περισσότερους φόρους προκειμένου να επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι του τρίτου ελληνικού προγράμματος. Η μεγάλη φορολογική επιβάρυνση των επιχειρήσεων είναι και το αποτέλεσμα της καθαρά πολιτικής επιλογής της κυβέρνησης να προχωρήσει τη δημοσιονομική προσαρμογή καταφεύγοντας κυρίως στο σκέλος των φορολογικών εσόδων αντί για το σκέλος των πολιτικά πιο ευαίσθητων δημοσίων δαπανών.

Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά:

• -Το 2015 βεβαιώθηκε συνολικός φόρος εισοδήματος νομικών προσώπων ύψους 3,565 δισεκατομμυρίων ευρώ.
• -Το 2016 ο φόρος εισοδήματος νομικών προσώπων που βεβαιώθηκε ανήλθε σε 3,959 δισεκατομμύρια ευρώ. Παρουσίασε δηλαδή αύξηση κατά 396 εκατομμύρια ευρώ.
• -Το 2017 το συνολικό ποσό φόρου εισοδήματος που βεβαιώθηκε στις επιχειρήσεις ανήλθε σε 4,824 δισ. ευρώ. Το συνολικό ποσό δηλαδή εκτοξεύτηκε προς τα πάνω κατά περίπου ένα δισεκατομμύριο ευρώ.

Μάλιστα, η αύξηση αυτή της συνολικής βεβαίωσης φόρου εισοδήματος νομικών προσώπων συνοδεύτηκε -όπως είναι λογικό- από μείωση του ποσοστού εμπρόθεσμης εισπραξιμότητας των φόρων. Έτσι, ενώ το 2016 η εισπραξιμότητα του φόρου εισοδήματος των επιχειρήσεων ήταν 88,79%, το 2017, όταν η συνολική βεβαίωση αυξήθηκε κατά περίπου ένα δισεκατομμύριο ευρώ, η εισπραξιμότητα υποχώρησε στο 86,69%, δηλαδή υποχώρησε κατά δυο ολόκληρες μονάδες.

Η υπερφορολόγηση αυτή ήρθε μέσα από την επιβολή μεγάλων νέων φορολογικών επιβαρύνσεων στο επιχειρείν (επαγγελματίες και επιχειρήσεις), και αυτό σε μια περίοδο που η οικονομία διψάει για επενδύσεις προκειμένου να ανακάμψει.

Οι φόροι που επιβλήθηκαν στο επιχειρείν την τελευταία τριετία είναι οι εξής:

• -Αυξήθηκαν οι συντελεστές της εισφοράς αλληλεγγύης, με τον ανώτατο συντελεστή να αυξάνεται από το 2,8% στο 10%.
• -Αυξήθηκαν οι συντελεστές της φορολογικής κλίμακας για όλους τους φορολογουμένους, με τον ανώτατο συντελεστή να αυξάνεται από το 42% στο 45%.
• -Καταργήθηκε η αυτοτελής φορολόγηση του εισοδήματος από ελευθέριο επάγγελμα 26% έως 33%, και πλέον το εισόδημα αυτό φορολογείται με συντελεστές που φθάνουν ακόμη και το 45%.
• -Αυξήθηκε η προκαταβολή φόρου για όλους τους επαγγελματίες και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις από το 55% στο 100%.
• -Αυξήθηκε ο φορολογικός συντελεστής των επιχειρηματικών κερδών από το 26% στο 29%.
• -Αυξήθηκε ο συντελεστής φορολόγησης των μερισμάτων από το 10% στο 15%.
• -Αυξήθηκαν οι συντελεστές για τον υπολογισμό του ΕΝΦΙΑ στα οικόπεδα.
• -Αυξήθηκε από 5 τοις χιλίοις σε 5,5 τοις χιλίοις ο συμπληρωματικός ΕΝΦΙΑ για τα νομικά πρόσωπα.
• -Αυξήθηκε το φορολογούμενο εισόδημα ως παροχή σε είδος για την παροχή εταιρικών ΙΧ από τις επιχειρήσεις στους εργαζομένους τους. Το εισόδημα υπολογίζεται σε ποσοστό 80% αντί για 30% που ίσχυε επί του κόστους συντήρησης που εγγράφουν ως δαπάνη οι επιχειρήσεις στα βιβλία τους.

Τα αντίμετρα

Στο πλαίσιο των φορολογικών αντιμέτρων της λιτότητας, που θα αρχίσουν να εφαρμόζονται από το 2020 -εφόσον επιτυγχάνονται οι δημοσιονομικοί στόχοι-, περιλαμβάνεται η μείωση του εταιρικού φορολογικού συντελεστή από το 29% στο 26% καθώς και:

• -έκπτωση 30% ή έως 70 ευρώ για συνολικό ΕΝΦΙΑ έως 700 ευρώ,
• -μείωση του πρώτου συντελεστή στην κλίμακα του φόρου φυσικών προσώπων από 22% σε 20%,
• -μείωση της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης.

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr, του Σπύρου Δημητρέλη, 11/2/2018]

Σφιχτό χρονικό πλαίσιο για την υιοθέτηση των συστάσεων που είχε προτείνει ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) μέσω των Εργαλειοθηκών Ι και ΙΙΙ προβλέπει το επικαιροποιημένο μνημόνιο. Για τα οικοδομικά υλικά (εργαλειοθήκη Ι), οι αρχές θα πρέπει να υιοθετήσουν πλήρως τις εκκρεμούσες συστάσεις.

Συγκεκριμένα, οι αρχές θα πρέπει να υποβάλουν το σχέδιο απόφασης για τα εναρμονισμένα 70 τεχνικά χαρακτηριστικά (Έργο 1) δομικών υλικών για διαβούλευση με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και να υιοθετήσουν την κατηγοριοποίηση των υπόλοιπων 372 τεχνικών προδιαγραφών από τον οργανισμό τυποποίησης. Επίσης μέχρι τον Μάρτιο, οι ελληνικές αρχές θα πρέπει ξεκινήσουν τη διαδικασία εναρμόνισης των τεχνικών προδιαγραφών σύμφωνα με την κατηγοριοποίηση από τον Οργανισμό Τυποποίησης (βασικό παραδοτέο).

Για το θέμα των φαρμακείων αναφέρει ότι έως τον Μάιο και μετά από αξιολόγηση του ισχύοντος συστήματος ωρών λειτουργίας, εάν χρειαστεί, οι αρχές πρέπει να το προσαρμόσουν σε συμφωνία με τα θεσμικά όργανα. Σε ό,τι αφορά το ιδιοκτησιακό καθεστώς, σημειώνεται πως μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας 1804/2017 και προκειμένου να διασφαλιστεί η επαρκής πρόσβαση των μη φαρμακοποιών, οι αρχές, σε συμφωνία με τα θεσμικά όργανα, θα πρέπει να τροποποιήσουν την πρωτογενή νομοθεσία, και να εγκρίνουν τα συμφωνημένα μεταβατικά μέτρα μέχρι την έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος.

Τι έρχεται στις αδειοδοτήσεις

Σε ό,τι αφορά την αδειοδότηση των επιχειρήσεων, το επικαιροποιημένο μνημόνιο αναφέρει πως οι ελληνικές αρχές θα πρέπει να υιοθετήσουν νομοθεσία (πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια), στον τομέα των λατομείων (δεύτερο σκέλος του πρώτου γύρου) και στους υπόλοιπους τομείς εξόρυξης (προηγούμενη δράση). Σύμφωνα με τον χάρτη πορείας για τη μεταρρύθμιση των αδειών εκμετάλλευσης, η τρίτη φάση της μεταρρύθμισης θα πρέπει να ολοκληρωθεί έως τον Μάιο του 2018 και θα καλύψει τους ακόλουθους τομείς:

• Άδεια εγκατάστασης – Φάση Β: Αναταξινόμηση κατηγοριών οχλήσεων για όλες τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις, απλούστευση των εγγράφων που απαιτούνται για την άδεια εγκατάστασης, εξέταση επέκτασης των μεταβατικών περιόδων για τη συνέχιση της λειτουργίας υφιστάμενων εγκαταστάσεων μετά από αλλαγές στη χρήση γης.
• Αναθεώρηση και απλούστευση των αδειών για τις υπόλοιπες βιομηχανικές εγκαταστάσεις. Προσαρμογή πρωτογενούς και δευτερογενούς νομοθεσίας για την απλούστευση των διαδικασιών αδειοδότησης στους ακόλουθους τομείς:
• Παραγωγή προϊόντων καπνού
• Παραγωγή κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων, ειδών ένδυσης, δέρματος και συναφών προϊόντων
• Κατασκευή ξύλου και προϊόντων χαρτιού και εκτύπωση
• Παραγωγή οπτάνθρακα και εξευγενισμένα προϊόντα πετρελαίου
• Παραγωγή χημικών και χημικών προϊόντων
• Παραγωγή φαρμακευτικών και βοτανικών προϊόντων
• Κατασκευή προϊόντων καουτσούκ και πλαστικών και άλλων μη μεταλλικών ορυκτών προϊόντων
• Κατασκευή βασικών μετάλλων και μεταποιημένων μεταλλικών προϊόντων, εκτός από μηχανήματα και εξοπλισμό
• Κατασκευή ηλεκτρονικών υπολογιστών, ηλεκτρονικών και οπτικών προϊόντων o Κατασκευή ηλεκτρικού εξοπλισμού
• Κατασκευή μηχανημάτων και εξοπλισμού
• Κατασκευή μεταφορικού εξοπλισμού
• Άλλη κατασκευή, επισκευή και εγκατάσταση μηχανημάτων και εξοπλισμού.