Στις περιοχές με παρόν αλλά και παρελθόν στη μεταλλευτική δραστηριότητα, όπου η μεταλλευτική κουλτούρα είναι ακόμη σε ορατή ή λανθάνουσα μορφή, η «μεταλλευτική περιήγηση» μπορεί να αποτελέσει ένα είδος «εναλλακτικού τουρισμού» σαν απάντηση στο καθιερωμένο αλλά βλαπτικό πρότυπο του παθητικού μαζικού τουρισμού.

Η μεταλλευτική περιήγηση, μπορεί λειτουργήσει ως ένα είδος εναλλακτικού ή συμπληρωματικού βιώσιμου τουρισμού (όπως πχ. ο οικοτουρισμός ή αγροτουρισμός), ένα περιβαλλοντικά υπεύθυνο «ταξίδι», που ενθαρρύνει τη διατήρηση της φύσης και της παράδοσης, έχει μικρές επιπτώσεις στο περιβάλλον και εμπλέκει θετικά τους τοπικούς πληθυσμούς και την μεταλλευτική ιστορία του εκάστοτε τόπου.

Η μεταλλευτική περιήγηση όπου έχει εφαρμοστεί με σοβαρότητα (στις σκανδιναβικές χώρες, την κεντρική Ευρώπη με τα αλατωρυχεία κλπ) είναι επιτυχημένη, διότι καταφέρνει να εξάρει τη φαντασία και να διεγείρει το τουριστικό ενδιαφέρον.

Η χρησιμοποίηση της μεταλλευτικής παράδοσης ενός τόπου για την οργάνωση εναλλακτικού τουρισμού μπορεί να βοηθήσει και το ίδιο το γενικότερο τουριστικό προϊόν της περιοχής εφόσον ουσιαστικά λειτουργεί ως διαφοροποίηση του από το κλασικό μαζικό μοντέλο κι ενίσχυση σε περιόδους κόπωσης του τουριστικού ενδιαφέροντος. Η προώθηση της μεταλλευτικής περιήγησης αποτελεί «εκτός έδρας γκολ» για την μεταλλεία προς τον τουρισμό και μάλιστα αναδεικνύοντας και ενισχύοντας αμφότερες τις δραστηριότητες.

Αποτελεί ίσως έναν μοναδικό τρόπο προσέγγισης, συνύπαρξης δραστηριοτήτων όταν μιλάμε για εν ενεργεία μεταλλευτικές δραστηριότητες αλλά και άμβλυνσης του φαινομένου του μαζικού τουρισμού που επιφέρει τέτοιες κοινωνικο-πολιτισμικές επιπτώσεις που όχι μόνο δεν συμβιβάζονται με τα χαρακτηριστικά περιοχών με μεταλλευτική δραστηριότητα αλλά σε βάθος χρόνου ισοπεδώνουν κάθε ιδιαιτερότητα κοινωνική ή πολιτισμική.

Στην Ελλάδα, οι περιοχές του Λαυρίου (μεταλλεία χρυσού-αργύρου), της Σερίφου (μεταλλεία σιδήρου και αιματηρά γεγονότα του 1916 στο Μεγάλο Λιβάδι), η περιοχή των παλαιών λατομείων του Διονύσου Αττικής (Αλούλα), της Χαλκιδικής (μεικτά θειούχα, Μαντεμοχώρια) , της Μήλου (ορυχεία βιομηχανικών ορυκτών, θειωρυχεία, κλπ), της Εύβοιας (Λάρκο, Κάρυστος), της Φωκίδας (βωξίτης, μεταλλευτικό πάρκο Φωκίδος), της Νάξου (σμύριδα, Μουτσούνα, Αρχαίοι κούροι), της Θάσου (προϊστορικά λατομεία ώχρας) κλπ.,  είναι ικανές να αποτελέσουν περιοχές μεταλλευτικής περιήγησης.

Και πολλές ακόμη περιοχές του Αιγαίου στη Μήλο, στη Λέσβο (Απολιθωμένο Δάσος), στην Νίσυρο, στην Κρήτη (Χανιά, Ν. Γαύδος), επίσης στην Ήπειρο (Βίκος-Αώος), στην Πελοπόννησο (πάρκο Χελμού – Βουραϊκού), στην Χαλκιδική, στα Γρεβενά κ.α., μπορούν να αποτελέσουν σημεία ανάδειξης της φυσικής γεωλογικής ομορφιάς, φυσικά μνημεία του τόπου αλλά και της ανθρωπότητας. Ήδη ορισμένες από αυτές έχουν συμπεριληφθεί στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο Γεωπάρκων: το Απολιθωμένο Δάσος Λέσβου (2000), το Φυσικό Πάρκο Ψηλορείτη (2001), το Εθνικό Πάρκο Χελμού – Βουραϊκού (2009) και η περιοχή του Εθνικού Δρυμού Βίκου – Αώου (2010).

Είναι ελπιδοφόρο ότι το ΥΠΕΚΑ στον Ν.3937/2011 (ΦΕΚ Α 60) “Διατήρηση της βιοποικιλότητας και άλλες διατάξεις” (άρθρο 3) συμπεριέλαβε ως προστατευόμενα τοπία τους γεώτοπους και τα γεωπάρκα, δεδομένης της πλούσιας γεωλογικής ποικιλότητας της Ελλάδας. Ηδη το ΙΓΜΕ ολοκλήρωσε στα πλαίσια του Γ ΚΠΣ (δράση 7.3.1) έργο με στόχο να εντοπιστούν και να αναδειχθούν οι γεώτοποι στον ελλαδικό χώρο και δημιούργησε Μητρώο Γεωτόπων, για κάθε χρήση αναπτυξιακή, περιβαλλοντική, τουριστική, εκπαιδευτική, πολιτιστική. Στα πλαίσια του έργου έγιναν συγκεκριμένες προτάσεις ανάδειξης και ανάπτυξης γεωδιαδρομών και δυνητικών γεωπάρκων: δυνητικά πάρκα Βικου-Αώου, Λαυρεωτικής, Νισύρου για τα οποία έγινε καταγραφή και αξιολόγηση και ακόμη δημιουργήθηκε υλικό ενημέρωσης, προβολής, εκπαίδευσης με σκοπό την διάχυση της πληροφορίας αλλά και για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Το ΙΓΜΕ συνεχίζει το έργο αυτό και στα προγράμματα του ΕΣΠΑ.

[ΠΗΓΗ: http://www.oryktosploutos.net, του Πέτρου Τζεφέρη]

Το άλλο μεγάλο θέμα στο οποίο εμπλέκεται η DG Com αφορά το μονοπώλιο στους λιγνίτες. Τον Δεκέμβριο το Ευρωδικαστήριο απέρριψε τους λόγους ακύρωσης που προέβαλε η ΔΕΗ, επιβεβαιώνοντας την αρχική θέση της Κομισιόν που μιλούσε για κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης της εταιρείας και καταδίκη της Ελλάδας. Ως αποτέλεσμα, το υπουργείο Ενέργειας, προκειμένου να συμμορφωθεί με την απόφαση, άρχισε να εξετάζει την ανάθεση σε ιδιώτες των ανεκμετάλλευτων κοιτασμάτων λιγνίτη της Δράμας, της Ελασσόνας, της Βεγόρας και της Βεύης. Αυτό που συζητά η ελληνική πλευρά είναι να προτείνει στην Κομισιόν μια λύση παρόμοια με εκείνη του 2009 για αποκλειστική πρόσβαση ιδιωτών στα παραπάνω κοιτάσματα, εκτιμώντας ότι μια τέτοια κίνηση θα οδηγήσει σε ικανοποίηση των δικαστικών απαιτήσεων. Στο διά ταύτα, οι νομικές υπηρεσίες του υπουργείου, ερμηνεύοντας την ευρω-απόφαση, θεωρούν ότι η παραχώρηση των ορυχείων συνιστά μονόδρομο προκειμένου να μην επανέλθουν στο τραπέζι σενάρια Μικρής ΔΕΗ.

Το σχέδιο παραχώρησης λιγνιτικών αποθεμάτων είναι πάνω κάτω το ίδιο με εκείνο το οποίο είχε προτείνει η κυβέρνηση Παπανδρέου το 2009 και το οποίο είχε αποδεχτεί η Κομισιόν. Ουδέποτε όμως προχώρησε λόγω των αντιδράσεων των κατοίκων των παραπάνω περιοχών, οι οποίοι δεν επιθυμούσαν ρυπογόνες επενδύσεις στην περιοχή και κατόπιν μιας σφοδρής αντιπαράθεσης τελικά μπλοκάρισαν τα σχέδια. Και σήμερα όμως, όπως και τότε, θεωρείται Βέβαιο ότι η πρόταση θα συναντήσει τις αντιδράσεις των κατοίκων και των τοπικών φορέων. Υπό αυτή την έννοια, δεν αποκλείεται το πλάνο να μην προχωρήσει και να σκαλώσει, γεγονός που σημαίνει ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα χρειαστεί να εξεταστούν άλλες λύσεις. Τα αποθέματα της Βεύης υπολογίζονται σε περίπου 90 εκατομμύρια τόνους και μπορούν να καλύψουν για 30 χρόνια τη λειτουργία της μονάδας της γειτονικής Μελίτης, που η ΔΕΗ προτίθεται να κατασκευάσει από κοινού με την κινεζική CMEC. Όσο για την Ελασσόνα τα αποθέματα εκτιμώνται σε 150 εκατ. τόνους και στη Δράμα σε 800 έως 900 εκατ. τόνους. Τέλος, στη Βεγόρα τα αποθέματα είναι πολύ μικρότερα και μπορούν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά προς τη γειτονική Βεύη (12 -13 εκατ. τόνοι).

[Σχόλιο: Όταν εμπλέκεται το συμφέρον του Δημοσίου, τίποτα δεν ρυπαίνει… Ούτε οι λιγνίτες…].

[ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ, 15/02/2017]

Η στήριξη της Ελληνικός Χρυσός στην εκπαίδευση εστιάζει στην κάλυψη λειτουργικών αναγκών των σχολείων και στην υποστήριξη των μαθητών και φοιτητών της περιοχής. Λειτουργικές δαπάνες των τοπικών σχολείων, όπως είναι η θέρμανση και η αγορά νέου ηλεκτρονικού εξοπλισμού, καλύπτονται από την Εταιρεία, ενώ κάθε έτος επιβραβεύουμε με χρηματικά βραβεία τους τελειόφοιτους που επιτυγχάνουν την είσοδό τους σε ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Πρόγραμμα θερινής απασχόλησης φοιτητών Δήμου Αριστοτέλη

Το πρόγραμμα θερινής απασχόλησης προσφέρει στους νέους ανθρώπους, σπουδαστές από τον Δήμο Αριστοτέλη, την ευκαιρία να εξοικειωθούν με ένα σύγχρονο εργασιακό περιβάλλον, να γνωρίσουν τη μεταλλευτική δραστηριότητα και να ζήσουν εκ των έσω την πραγματικότητα των Μεταλλείων Κασσάνδρας.

Πρόγραμμα Ανοιχτών Θυρών για κατοίκους, φοιτητές και μαθητές

Το πρόγραμμα Ανοιχτών Θυρών συνεχίστηκε το έτος 2015, με περισσότερους από 1.000 επισκέπτες στις δραστηριότητες και τις εγκαταστάσεις μας. Μέσω του προγράμματος, δίνεται η δυνατότητα σε όλους τους ενδιαφερόμενους να επισκεφθούν τις εγκαταστάσεις της Ελληνικός Χρυσός και να δουν από κοντά τον τρόπο λειτουργίας μας. Μέσα στο 2015 πραγματοποιήθηκαν επισκέψεις από φοιτητές, μαθητές, αλλά και από κατοίκους της ευρύτερης περιοχής γύρω από τα μεταλλεία μας.

Η σταθερή για εμάς δέσμευση σε μία πολιτική ανοιχτών θυρών, έδωσε την ευκαιρία σε φοιτητές διαφόρων ειδικοτήτων, που σχετίζονται με τη μεταλλευτική δραστηριότητα, να δουν το έργο μας και να συνομιλήσουν με το επιστημονικό προσωπικό μας εφ’ όλης της ύλης. Οι νέοι άνθρωποι που επιθυμούν να μάθουν περισσότερα για τα μεταλλευτικά μας έργα, μπορούν να συναντήσουν επαγγελματίες και να συζητήσουν μαζί τους για τεχνικές και λειτουργικές πληροφορίες, προκειμένου να είναι ενήμεροι κατά την επιλογή του τομέα των σπουδών τους, αλλά και των επαγγελματικών προοπτικών τους.

Η γεωλογική έρευνα της Ελληνικός Χρυσός, αντικείμενο μελέτης και έρευνας για τους πρωτοπόρους γεωλόγους του Α.Π.Θ.

Η Γεωλογική Ομάδα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το Γεωλογικό Ερευνητικό Τμήμα της Ελληνικός Χρυσός, ένωσαν τις δυνάμεις τους προκειμένου να εκπονήσουν έρευνα με αντικείμενο την κοιτασματολογία της περιοχής και να καταρτίσουν σχετική γεωλογική έκθεση. Η επιστημονική αυτή έρευνα, περιελάμβανε τρισδιάστατο (3D) σχεδιασμό και μοντελοποίηση κατά τα στάδια της αναζήτησης, έρευνας και εκμετάλλευσης ενός έργου, με έμφαση στη χρήση και τις δυνατότητες καινοτόμων λογισμικών προγραμμάτων, μέσω παραδειγμάτων από το Μεταλλείο των Μαύρων Πετρών.

Η πρωτοβουλία αποτελεί παράδειγμα της δέσμευσής μας, ως προς τη διαχρονική και έμπρακτη στήριξη της ακαδημαϊκής έρευνας σε συνεργασία με ελληνικά και διεθνή πανεπιστήμια, μία φιλοσοφία που βρίσκει πρακτική εφαρμογή σε πολλά επίπεδα στα Μεταλλεία Κασσάνδρας.

Επίσης, ένα εκπαιδευτικό εργαστήριο εργαστήριο που υποστηρίζει η Εταιρεία, το οποίο πραγματοποιήθηκε τον Φεβρουάριο του 2015 στον Μαντέμ Λάκκο, εντάσσεται στο πλαίσιο δράσεων που πραγματοποιούνται με τη Society of Economic Geologists (SEG) του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Φοιτητές του Πανεπιστημίου British Columbia στα εργοτάξια της Ελληνικός Χρυσός

Τον Μάιο του 2015, φοιτητές του Τμήματος Μεταλλειολογίας του Πανεπιστημίου British Columbia περιηγήθηκαν στα εργοτάξια της Ελληνικός Χρυσός, στο πλαίσιο της εκδρομής τους στην Ελλάδα. Οι 26 συμμετέχοντες φοιτητές πέρασαν δύο μέρες στη Χαλκιδική ώστε να μάθουν για την ελληνική μεταλλουργία και την ιστορία της. Επισκέφτηκαν τις εγκαταστάσεις μας στην Ολυμπιάδα, όπου έμαθαν για την αποκατάσταση των παλαιών περιοχών απόθεσης μεταλλευτικών τελμάτων, ξεναγήθηκαν στις υπόγειες εγκαταστάσεις του μεταλλείου και ενημερώθηκαν για τον σχεδιασμό του έργου.

Σύμφωνα με τους φοιτητές: «Όλα τα μέλη της ομάδας που μας υποδέχτηκε ήταν σε θέση να απαντήσουν σε κάθε ερώτηση, δείχνοντας το πάθος τους για τα έργα στα οποία συμμετέχουν».

Στο εργοτάξιο των Σκουριών ενημερώθηκαν για το πώς κατασκευάζεται και αναπτύσσεται το έργο και έλαβαν πληροφορίες για τις υπόγειες και επιφανειακές μεθόδους εκμετάλλευσής μεταλλείων που θα χρησιμοποιηθούν από το έργο. Ενημερώθηκαν επίσης, για τις πολιτικές Υγιεινής, Ασφάλειας και Περιβάλλοντος της Εταιρείας και εκτίμησαν τη δουλειά που χρειάζεται για να λειτουργήσει ένα μεταλλείο, με έναν περιβαλλοντικά υπεύθυνο τρόπο. Σύμφωνα με τους φοιτητές: «Ήταν ένα σπουδαίο παράδειγμα για το πώς ένα μεταλλείο μπορεί να περιορίσει το περιβαλλοντικό του αποτύπωμα».

Καινοτομία στον τρόπο σκέψης. Αυτό είναι το ζητούμενο για το πολιτικό προσωπικό της χώρας και τη δημόσια διοίκηση που υστερούν δραματικά σε καινοτομία. Η πολυπόθητη «ανάπτυξη» και κάθε αναγκαία «μεταρρύθμιση» επιβάλει πρωτίστως οι πολιτικοί να αποκτήσουν έναν καινοτόμο τρόπο σκέψης. Χωρίς ακαμψία, επιφανειακές προσεγγίσεις, στασιμότητα, αγκυλώσεις να κρατούν ό,τι καλό υπάρχει και ταυτόχρονα να χτίζουν γρήγορα το κάθε νέο που χρειάζεται η χώρα.

Έτσι μπορεί να έρθει ένα χειροπιαστό αποτέλεσμα οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας, από την σωστή διαχείριση των ικανοτήτων και των γνώσεων των Ελλήνων επιχειρηματιών και επιστημόνων, από την εργατικότητα και τη νοημοσύνη των Ελλήνων. Από την «ανάπτυξη» που θα μας αφήσουν να φέρουμε.

Γιατί η «ανάπτυξη» δεν είναι θεωρία!

Η «ανάπτυξη» είναι πράξη, είναι έργα, είναι θέσεις εργασίας, είναι ΑΕΠ.

Η πολυνομία, ένας ανούσια μεγάλος, αναχρονιστικός και μη αποτελεσματικός δημόσιος τομέας, η περίπλοκη και αντιαναπτυξιακή φορολόγηση και η πολιτική μεταβλητότητα και αδυναμία, είναι αρνητικοί παράγοντες για κάθε μεγάλη ή μικρή επένδυση, που κατάφεραν να στραγγαλίσουν την ελληνική οικονομία σε τέτοιο βαθμό, μεγαλύτερο μάλλον και από αυτόν που το χρέος έχει συμβάλλει σε αυτή τη κρίση και την ύφεση που βιώνει η Ελλάδα.

Ελπίζουν και ομόφωνα όλοι ισχυρίζονται ότι θα ξεφύγουμε από την ύφεση με την «ανάπτυξη». Χωρίς να αντιλαμβάνονται οι πιο πολλοί, ότι αυτό σημαίνει «χτίζω» κάτι, άρα προηγουμένως πρέπει να εκδώσω μία «άδεια» για αυτό. Η άδεια έχει δοθεί από τους πολίτες αυτής της χώρας, από τους ψηφοφόρους που ο καθένας έδωσε ατομική άδεια, ή μάλλον εντολή, στους κυβερνώντες να κάνουν κάτι, να χτίσουν, να δημιουργήσουν.

Μιλάμε για την ανάγκη επείγουσας «ανάπτυξης», αλλά επιμένει η κρατική μηχανή και το πολιτικό προσωπικό κάθε κυβέρνησης στο «σπεύδε βραδέως», τόσο βραδέως έως ακινησίας, (πλην ολιγάριθμων εξαιρέσεων, από ηρωικούς δημοσίους λειτουργούς), εμποδίζοντας και κωλυσιεργώντας σε κάθε  υλοποίηση επιχειρηματικού σχεδίου χωρίς να αντιλαμβάνονται τον στόχο που υποθάλπουν, δηλ. ότι μόλις ξεκινήσει ένα έργο αμέσως θα δώσει δουλειά σε πολίτες πολλών ειδικοτήτων και θα παράγει οικονομικό πλούτο πρωταρχικά για το κράτος με ΦΠΑ, φόρους, ασφαλιστικές εισφορές κλπ. Και ναι, θα παράξει πλούτο και για τον επιχειρηματία και αυτό όχι μόνο δεν είναι κακό – έως ποινικά κολάσιμο για κάποιους – αλλά είναι το ζητούμενο. Ως καλό συνέταιρος το Ελληνικό Δημόσιο πρέπει να βοηθά τους επιχειρηματίες να πετύχουν και όχι να επιχαίρει όταν αποτυγχάνουν, αφού οι ζημιές δεν κρύβονται από την Εφορία!

Θέλουμε «ανάπτυξη» σε μία χώρα που δεν έχει κτηματολόγιο, που δεν έχει χρήσεις γης, που δεν έχει χωροταξική λογική, που δεν έχει δασολόγιο, που δεν έχει αιγιαλό, που δεν έχει Περιφερειακά Χωροταξικά Πλαίσια ουσίας αλλά καταγραφής θεωρητικών προτιμήσεων των τοπικών εξουσιών, που δεν έχει Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια επιπέδου και ουσίας εφαρμογής και που κάθε υπερκείμενο Χωροταξικό Πλαίσιο συνήθως «νίπτει τας χείρας του» για ό,τι υφιστάμενο στρεβλό καλείται να επιλύσει. Και για όλα αυτά η δημόσια διοίκηση γίνεται αμυντική, αργή, αρνητική αισθανόμενοι οι δημόσιοι λειτουργοί πολλές φορές ακάλυπτοι από την Πολιτεία όταν πρέπει να αποφασίζουν και να υπογράψουν μία πράξη, μία απόφαση, ερμηνεύοντας απλά διατάξεις σύμφωνα με την κρίση τους και την εμπειρία τους ως οφείλουν να κάνουν. Το κακό είναι ότι ενδέχεται να αντιμετωπίσουν έως και δικαστήρια στο μέλλον από αντίθετα της επένδυσης συμφέροντα που θα προχωρήσουν σε ποικιλόμορφες καταγγελίες εναντίον τους, χωρίς το κράτος να παρεμβαίνει δυναμικά και να τους προστατεύει, παρέχοντας τους ουσιαστική και νομική κάλυψη.

Δεν αναρωτιόμαστε ποιοι μπορούν άμεσα να συμβάλλουν και να συμμετάσχουν στην «ανάπτυξη» και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους Έλληνες μικρομεσαίους και μεγάλους επιχειρηματίες, που αποδέχονται με υπομονή και στωικότητα τις τεράστιες αδυναμίες της δημόσιας διοίκησης και ρισκάρουν να παλεύουν κάθε δυσάρεστη έκπληξη που βρίσκουν μπροστά τους. Αλλοδαποί επενδυτές υπάρχουν πολλοί, αλλά φεύγουν τρέχοντας μόλις αντιληφθούν ότι το κράτος θα είναι τελικά απέναντί τους για κάθε ασήμαντη αιτία (τοπικά συμφέροντα, ιδεολογικές στρεβλώσεις, παραπληροφόρηση κλπ).

Επειδή λοιπόν δεν βλέπω να γινόμαστε ξαφνικά σοβαρό και οργανωμένο κράτος, θα πρέπει να στοχεύουμε σημειακά σε κάθε θέμα που χρήζει ταχύτατης υποστήριξης και επίλυσης. Τουλάχιστον κάποια στιγμή να καταφέρουμε να μετράμε το άθροισμα επιμέρους πετυχημένων λύσεων. Αυτό είναι το υπέρτατο καθήκον του πολιτικού προσωπικού της χώρας σήμερα, προτρέποντας τους δημόσιους λειτουργούς σε ενέργειες προόδου και εκσυγχρονισμού και σε πράξεις συμβολής στη βιώσιμη ανάπτυξη. Αυτό θα είναι η μεγάλη καινοτομία της Ελλάδας.

Ρεαλιστικά θα πρέπει να προσαρμοσθούμε σε αυτές τις απόψεις, για να βοηθάμε ταχύτατα, άμεσα και έμμεσα κάθε επένδυση που μπορεί να γίνει στη χώρα μας ή να λύνουμε τα προβλήματα λειτουργίας  όσων ήδη επιχειρούν μέσα σ’ ένα τόσο δυσμενές περιβάλλον.

Το κράτος οφείλει να μετρά την αποτελεσματικότητά του και να αποσβένεται η προσπάθεια και των στελεχών του και αυτή των εργαζομένων στις επιχειρήσεις, παρεμβαίνοντας δυναμικά και ακαριαία σε κάθε μέτωπο άρσης στρεβλώσεων και επίλυσης προβλημάτων. Αυτό θα είναι η μεγάλη καινοτομία της χώρας.

Ας σκεφτούμε με καινοτομία! Προχωρήστε μία σειρά από διατάξεις βελτίωσης και απλοποίησης της νομοθεσίας, κυρίως των Υπουργείων με αρμοδιότητα στο Περιβάλλον και την  Ενέργεια, την Ανάπτυξη, τον Τουρισμού προκειμένου να στηριχθεί έμπρακτα η άμεση υλοποίηση επενδύσεων, χωρίς τις μεγάλες και ανούσιες καθυστερήσεις που προκαλούνται από την γραφειοκρατία, από την έλλειψη προσαρμογής της νομοθεσίας στις σύγχρονες απαιτήσεις και τις τεχνολογικές εξελίξεις, από την πληθώρα άνευ ουσίας ενδιαμέσων εγκρίσεων και παρεκκλίσεων, από την ασάφεια πολλών διατάξεων και γενικά από μία σειρά διαδικασιών οι οποίες δεν επηρεάζουν με οποιοδήποτε τρόπο το τελικό αποτέλεσμα. Η μεγάλη καινοτομία με ένα δημιουργικό  τρόπο σκέψης, θα είναι η μεγάλη Ελληνική Καινοτομία, άρα η επιτυχία της χώρας.-

[ΠΗΓΗ: http://www.politically.gr/, του Άγγελου Μπενόπουλου, 11/02/2017]