Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

170210204219706Καινοτομία στον τρόπο σκέψης. Αυτό είναι το ζητούμενο για το πολιτικό προσωπικό της χώρας και τη δημόσια διοίκηση που υστερούν δραματικά σε καινοτομία. Η πολυπόθητη «ανάπτυξη» και κάθε αναγκαία «μεταρρύθμιση» επιβάλει πρωτίστως οι πολιτικοί να αποκτήσουν έναν καινοτόμο τρόπο σκέψης. Χωρίς ακαμψία, επιφανειακές προσεγγίσεις, στασιμότητα, αγκυλώσεις να κρατούν ό,τι καλό υπάρχει και ταυτόχρονα να χτίζουν γρήγορα το κάθε νέο που χρειάζεται η χώρα.

Έτσι μπορεί να έρθει ένα χειροπιαστό αποτέλεσμα οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας, από την σωστή διαχείριση των ικανοτήτων και των γνώσεων των Ελλήνων επιχειρηματιών και επιστημόνων, από την εργατικότητα και τη νοημοσύνη των Ελλήνων. Από την «ανάπτυξη» που θα μας αφήσουν να φέρουμε.

Γιατί η «ανάπτυξη» δεν είναι θεωρία!

Η «ανάπτυξη» είναι πράξη, είναι έργα, είναι θέσεις εργασίας, είναι ΑΕΠ.

Η πολυνομία, ένας ανούσια μεγάλος, αναχρονιστικός και μη αποτελεσματικός δημόσιος τομέας, η περίπλοκη και αντιαναπτυξιακή φορολόγηση και η πολιτική μεταβλητότητα και αδυναμία, είναι αρνητικοί παράγοντες για κάθε μεγάλη ή μικρή επένδυση, που κατάφεραν να στραγγαλίσουν την ελληνική οικονομία σε τέτοιο βαθμό, μεγαλύτερο μάλλον και από αυτόν που το χρέος έχει συμβάλλει σε αυτή τη κρίση και την ύφεση που βιώνει η Ελλάδα.

Ελπίζουν και ομόφωνα όλοι ισχυρίζονται ότι θα ξεφύγουμε από την ύφεση με την «ανάπτυξη». Χωρίς να αντιλαμβάνονται οι πιο πολλοί, ότι αυτό σημαίνει «χτίζω» κάτι, άρα προηγουμένως πρέπει να εκδώσω μία «άδεια» για αυτό. Η άδεια έχει δοθεί από τους πολίτες αυτής της χώρας, από τους ψηφοφόρους που ο καθένας έδωσε ατομική άδεια, ή μάλλον εντολή, στους κυβερνώντες να κάνουν κάτι, να χτίσουν, να δημιουργήσουν.

Μιλάμε για την ανάγκη επείγουσας «ανάπτυξης», αλλά επιμένει η κρατική μηχανή και το πολιτικό προσωπικό κάθε κυβέρνησης στο «σπεύδε βραδέως», τόσο βραδέως έως ακινησίας, (πλην ολιγάριθμων εξαιρέσεων, από ηρωικούς δημοσίους λειτουργούς), εμποδίζοντας και κωλυσιεργώντας σε κάθε  υλοποίηση επιχειρηματικού σχεδίου χωρίς να αντιλαμβάνονται τον στόχο που υποθάλπουν, δηλ. ότι μόλις ξεκινήσει ένα έργο αμέσως θα δώσει δουλειά σε πολίτες πολλών ειδικοτήτων και θα παράγει οικονομικό πλούτο πρωταρχικά για το κράτος με ΦΠΑ, φόρους, ασφαλιστικές εισφορές κλπ. Και ναι, θα παράξει πλούτο και για τον επιχειρηματία και αυτό όχι μόνο δεν είναι κακό – έως ποινικά κολάσιμο για κάποιους – αλλά είναι το ζητούμενο. Ως καλό συνέταιρος το Ελληνικό Δημόσιο πρέπει να βοηθά τους επιχειρηματίες να πετύχουν και όχι να επιχαίρει όταν αποτυγχάνουν, αφού οι ζημιές δεν κρύβονται από την Εφορία!

Θέλουμε «ανάπτυξη» σε μία χώρα που δεν έχει κτηματολόγιο, που δεν έχει χρήσεις γης, που δεν έχει χωροταξική λογική, που δεν έχει δασολόγιο, που δεν έχει αιγιαλό, που δεν έχει Περιφερειακά Χωροταξικά Πλαίσια ουσίας αλλά καταγραφής θεωρητικών προτιμήσεων των τοπικών εξουσιών, που δεν έχει Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια επιπέδου και ουσίας εφαρμογής και που κάθε υπερκείμενο Χωροταξικό Πλαίσιο συνήθως «νίπτει τας χείρας του» για ό,τι υφιστάμενο στρεβλό καλείται να επιλύσει. Και για όλα αυτά η δημόσια διοίκηση γίνεται αμυντική, αργή, αρνητική αισθανόμενοι οι δημόσιοι λειτουργοί πολλές φορές ακάλυπτοι από την Πολιτεία όταν πρέπει να αποφασίζουν και να υπογράψουν μία πράξη, μία απόφαση, ερμηνεύοντας απλά διατάξεις σύμφωνα με την κρίση τους και την εμπειρία τους ως οφείλουν να κάνουν. Το κακό είναι ότι ενδέχεται να αντιμετωπίσουν έως και δικαστήρια στο μέλλον από αντίθετα της επένδυσης συμφέροντα που θα προχωρήσουν σε ποικιλόμορφες καταγγελίες εναντίον τους, χωρίς το κράτος να παρεμβαίνει δυναμικά και να τους προστατεύει, παρέχοντας τους ουσιαστική και νομική κάλυψη.

Δεν αναρωτιόμαστε ποιοι μπορούν άμεσα να συμβάλλουν και να συμμετάσχουν στην «ανάπτυξη» και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους Έλληνες μικρομεσαίους και μεγάλους επιχειρηματίες, που αποδέχονται με υπομονή και στωικότητα τις τεράστιες αδυναμίες της δημόσιας διοίκησης και ρισκάρουν να παλεύουν κάθε δυσάρεστη έκπληξη που βρίσκουν μπροστά τους. Αλλοδαποί επενδυτές υπάρχουν πολλοί, αλλά φεύγουν τρέχοντας μόλις αντιληφθούν ότι το κράτος θα είναι τελικά απέναντί τους για κάθε ασήμαντη αιτία (τοπικά συμφέροντα, ιδεολογικές στρεβλώσεις, παραπληροφόρηση κλπ).

Επειδή λοιπόν δεν βλέπω να γινόμαστε ξαφνικά σοβαρό και οργανωμένο κράτος, θα πρέπει να στοχεύουμε σημειακά σε κάθε θέμα που χρήζει ταχύτατης υποστήριξης και επίλυσης. Τουλάχιστον κάποια στιγμή να καταφέρουμε να μετράμε το άθροισμα επιμέρους πετυχημένων λύσεων. Αυτό είναι το υπέρτατο καθήκον του πολιτικού προσωπικού της χώρας σήμερα, προτρέποντας τους δημόσιους λειτουργούς σε ενέργειες προόδου και εκσυγχρονισμού και σε πράξεις συμβολής στη βιώσιμη ανάπτυξη. Αυτό θα είναι η μεγάλη καινοτομία της Ελλάδας.

Ρεαλιστικά θα πρέπει να προσαρμοσθούμε σε αυτές τις απόψεις, για να βοηθάμε ταχύτατα, άμεσα και έμμεσα κάθε επένδυση που μπορεί να γίνει στη χώρα μας ή να λύνουμε τα προβλήματα λειτουργίας  όσων ήδη επιχειρούν μέσα σ’ ένα τόσο δυσμενές περιβάλλον.

Το κράτος οφείλει να μετρά την αποτελεσματικότητά του και να αποσβένεται η προσπάθεια και των στελεχών του και αυτή των εργαζομένων στις επιχειρήσεις, παρεμβαίνοντας δυναμικά και ακαριαία σε κάθε μέτωπο άρσης στρεβλώσεων και επίλυσης προβλημάτων. Αυτό θα είναι η μεγάλη καινοτομία της χώρας.

Ας σκεφτούμε με καινοτομία! Προχωρήστε μία σειρά από διατάξεις βελτίωσης και απλοποίησης της νομοθεσίας, κυρίως των Υπουργείων με αρμοδιότητα στο Περιβάλλον και την  Ενέργεια, την Ανάπτυξη, τον Τουρισμού προκειμένου να στηριχθεί έμπρακτα η άμεση υλοποίηση επενδύσεων, χωρίς τις μεγάλες και ανούσιες καθυστερήσεις που προκαλούνται από την γραφειοκρατία, από την έλλειψη προσαρμογής της νομοθεσίας στις σύγχρονες απαιτήσεις και τις τεχνολογικές εξελίξεις, από την πληθώρα άνευ ουσίας ενδιαμέσων εγκρίσεων και παρεκκλίσεων, από την ασάφεια πολλών διατάξεων και γενικά από μία σειρά διαδικασιών οι οποίες δεν επηρεάζουν με οποιοδήποτε τρόπο το τελικό αποτέλεσμα. Η μεγάλη καινοτομία με ένα δημιουργικό  τρόπο σκέψης, θα είναι η μεγάλη Ελληνική Καινοτομία, άρα η επιτυχία της χώρας.-

 

[ΠΗΓΗ: http://www.politically.gr/, του Άγγελου Μπενόπουλου, 11/02/2017]