«Πώς είναι δυνατόν μία περιοχή της Χαλκιδικής ενώ είναι από τη φύση προικοδοτημένη να βγάζει εδώ και αιώνες χρυσό, σήμερα να βγάζει σκουριές; Τι φταίει και σ’ αυτόν τον τόπο που είναι ευλογημένος αντί να τον αναδείξουμε σε Παράδεισο, να τον έχουμε μετατρέψει σε Κόλαση; Ποιος λαός της Ευρώπης αν κατοικούσε στη γη των Ελλήνων, δεν θα την είχε θεωρήσει γη της Επαγγελίας; Και όμως εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε για να την καταστρέφουμε και να την ευτελίζουμε, αντί να εκμεταλλευτούμε τον πλούτο της και να τον αξιοποιήσουμε προς όφελος όλων. Αναφέρομαι, όπως αντιλαμβάνεστε, στην αναζωπύρωση των συγκρούσεων στις Σκουριές ανάμεσα στους άνεργους κατοίκους του και στους εργαζομένους στα χρυσωρυχεία που εξελίσσεται σε κανονικό εμφύλιο διαρκείας με την ανοχή των κυβερνήσεων, σημερινής και απελθούσης την υποδαύλιση των κομμάτων και την υποτυπώδη παρουσία της Αστυνομίας έτσι απλά για να τηρούνται τα… προσχήματα της δημόσιας τάξης και ασφάλειας των πολιτών. Η τολμηρή δημοσιοποίηση των απόψεων του αρμόδιου υπουργού για την προστασία του πολίτη, Γιάννη Πανούση, και η δραματική του έκκληση προς την κυβέρνηση να πάρει θέση στο πρόβλημα πριν θρηνήσουμε νεκρούς δείχνει ξεκάθαρα τη σοβαρότητα της απειλής γιατί περί αυτού πρόκειται. Και η απειλή αυτή όσο καρκινοβατεί χρονικά και τοπικά εγκυμονεί κίνδυνο μετάστασης στην υπόλοιπη χώρα, αφού η Θεσσαλονίκη δέχθηκε ήδη πρόσφατα τα δείγματα της μετάστασης. Διάβασα με προσοχή τα αιτήματα των αντιδρώντων στη συνέχιση της εξόρυξης και την απαίτησή τους να κλείσει το χρυσωρυχείο για λόγους περιβαλλοντικούς παρά την αντίθετη γνωμάτευση του ΣτΕ και τη βούληση όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων του τόπου που υπέγραψαν την εκμετάλλευση με την καναδική εταιρία χρυσού, αλλά και τις επιστημονικές απόψεις επί του θέματος. Δεν υφίσταται ούτε νομικό, ούτε περιβαλλοντικό πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι κατά βάση κοινωνικό που έχει εξελιχθεί σε πολιτικό, όπως γίνεται σχεδόν πάντα. Θα ήθελα λοιπόν να ρωτήσω τους indignatos της Χαλκιδικής και ας απαντήσουν στον εαυτό τους: Εάν ήταν αυτοί που σήμερα θα αποτελούσαν το εργατικό δυναμικό της εταιρίας θα ξεσηκώνονταν ζητώντας το κλείσιμό της; Μόνον ένας άνθρωπος με IQ κάτω του 5 θα υποστήριζε κάτι τέτοιο. Αν διαφωνεί κάποιος ας μας εξηγήσει γιατί οι κάτοικοι της Πτολεμαΐδας δέχονται να δουλεύουν κάτω από αποδεδειγμένα ανθυγιεινές συνθήκες στα λιγνιτωρυχεία και δε ζητούν το κλείσιμό τους; Είναι λοιπόν ηλίου φαεινότερον ότι εάν αυτοί, που σήμερα απειλούν, καίνε και ρημάζουν, δούλευαν στα ορυχεία, τότε οι ρόλοι θα ήταν ασφαλώς διαφορετικοί. Στο σημείο αυτό, ελπίζω να μην υπάρχουν αντιρρήσεις. Όπως νομίζω, δεν μπορεί κανένας να αμφισβητήσει το γεγονός ότι αν η νέα κυβέρνηση δεν προέβαινε σε εξαγγελία για αναθεώρηση της σύμβασης με την εταιρία και δεν αναθέρμανε έτσι τις προσδοκίες των ad hoc ψηφοφόρων της τώρα δεν θα είχαμε τα γνωστά επεισόδια τα οποία, όσο η κυβέρνηση ποιεί την νήσσαν προφανώς από αμηχανία, φοβάμαι ότι θα συνεχιστούν σαν φωτιά που σιγοκαίει έτοιμη να ξεσπάσει με την ίδια και περισσότερη ένταση. Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του. Και πρωτίστως οι πολιτικοί, γιατί είναι αυτοί που ανάβουν τις φωτιές και δεν είναι δυνατόν να διερωτώνται κάθε τόσο για το τις πταίει . Επιτέλους το κράτος δεν έχει το δικαίωμα να κάνει τον πυροσβέστη. Ένα μόνον οφείλει: Να μην υποθάλπει τις πυρκαγιές και, όταν ξεσπούν, να θυμίζει στους εμπρηστές ότι υπάρχει κράτος δικαίου, αλλά και κράτος τιμωρός . Και εάν το σημερινό κράτος δεν πείσει τον πολίτη για τη διπλή του αυτή υπόσταση, έτσι θα πηγαίνουμε πάντα εις τους αιώνας των αιώνων, χωρίς αμήν.»

ΠΗΓΗ: ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, του Παντελή Αφθονίδη, 11/04/2015

«Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης».

1ο Άρθρο της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Ο.Η.Ε.

Από το 1948, η 10η Δεκεμβρίου έχει οριστεί να εορτάζεται ως η Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, σε ανάμνηση της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από τη γενική συνέλευση του ΟΗΕ. Στόχος και όραμα των εμπνευστών της Διακήρυξης ήταν να καθορίζονται ρητώς τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων και οι ελευθερίες τους, χωρίς διακρίσεις –φυλετικές, χρώματος, διαφυλικές, γλωσσικές, θρησκευτικές, πολιτικές ή οποιεσδήποτε άλλες πεποιθήσεις, χωρίς διαχωρισμούς με βάση την εθνική ή κοινωνική καταγωγή, την περιουσία ή τη γέννηση

Αυτά ισχύουν παντού στην Υφήλιο, εκτός από την Ιερισσό της Χαλκιδικής. Εκεί, αν δουλεύεις στα ορυχεία είσαι κάτι άλλο… Ούτε συνάνθρωπος, ούτε συμπολίτης, ούτε συνΈλληνας.. Είσαι ο εχθρός… Ο κοινωνικός ρατσισμός σε όλο το το μεγαλείο! Στην Ιερισσό, οι εργαζόμενοι στην Ελληνικός Χρυσός δεν ξέρουν αν το πρωί που θα ξυπνήσουν τα αυτοκίνητά τους θα είναι όπως τα άφησαν το προηγούμενο βράδυ… Έτσι, έξι εργαζόμενοι τα βρήκαν τρυπημένα  σε διάφορα σημεία. Από τις φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο από τους “Εργολήπτες Χαλκιδικής” φαίνεται η ζημιές να έχουν γίνει με τρυπάνι!!! Και όλα αυτά στις 10 Δεκέμβρη, την Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων… Κατά τα άλλα, η «Μέρα του Βουνού», μας έλειπε…

Αν κάποιοι  θεωρώντας τους εαυτούς τους ως αποκλειστικούς δικαιούχους του «δίκιου», το οποίο προφανώς τους «πνίγει», “αντιδρούν” τρυπώντας νύχτα την περιουσία του άλλου και δικαιολογούν τους εαυτούς τους  με την ταμπέλα του τάχα «επαναστάτη» ή του «ακτιβιστή», καλά θα κάνουν να ζητήσουν επαγγελματική ιατρική βοήθεια…

Διαβάζω στα σημερινά ΝΕΑ μια ιστορία, πολύ πικρή… Το Ενέν Μπομόν είναι μια πόλη 26.000 κατοίκων στη Βόρεια Γαλλία, κοντά στη Λίλη. Τα ορυχεία που υπήρχαν εδώ έκλεισαν στα τέλη της δεκαετίας του ’70, με αποτέλεσμα η ανεργία να εκτοξευθεί στα ύψη και να πλησιάζει σήμερα λόγω και της κρίσης το 20%, ποσοστό διπλάσιο του εθνικού μέσου όρου. Ο πρώτος δήμαρχος μετά τον πόλεμο ήταν κομμουνιστής, αλλά όλοι οι επόμενοι ήταν σοσιαλιστές. Και στις δημοτικές εκλογές του περασμένου Μαΐου το Ενέν Μπομόν ήταν η μόνη πόλη της Γαλλίας που το Εθνικό Μέτωπο της κας Λεπέν κέρδισε από τον πρώτο γύρο. Δεν χρειάζεται πια να είσαι ακροδεξιός για να ψηφίζεις τη Λεπέν. Έτσι κέρδισε η αρχηγός του Εθνικού Μετώπου την πρώτη θέση στις δημοσκοπήσεις. Έτσι ελπίζει να κερδίσει και την προεδρία της Γαλλίας.
Εμείς εδώ όμως έχουμε και εναλλακτικές για τα ορυχεία, έτσι Τόλη, Χριστόδουλε, Μαρία, Γιάννη, και όλοι οι άλλοι; Τουρισμός και εναλλακτικός τουρισμός!!! Τα μεσόγεια Μαδεμοχώρια θα αναπτυχθούν και θα ζουν όλοι σαν βασιλιάδες από τον τουρισμό και τον αγροτουρισμό… Κατά χιλιάδες θα καταφτάνουν οι επισκέπτες για να περπατήσουν στον Κάκαβο, να αγοράσουν τσάι του βουνού, να αρμέξουν κατσίκες, να φάνε μανιτάρια, να αγοράσουν μέλι και να βλέπουν τα πουλιά… Και θα δημιουργηθούν 2.500 χιλιάδες θέσεις εργασίας στα χωριά, για να αντικαταστήσουν αυτές που θα χαθούν αν κλείσουν τα μεταλλεία… Εντάξει, και τώρα ξυπνήστε…

Χρυσάφι έχουμε σχεδόν από όλο τον κόσμο. Αρχαία ορυχεία στην Ινδία (περιοχή Kolar) τα οποία είναι ενεργά για αιώνες, έχουν φθάσει σε βάθος εξόρυξης 3.000 μ. Σπουδαία κοιτάσματα υπάρχουν επίσης στην Ιαπωνία (περιοχές Oguchi και Kagoshima), Φιλιππίνες (Luzon), Νέα Γουϊνέα (ποταμός Bulolo), Φίτζι και Νέα Ζηλανδία. Πολύ μεγάλοι σβώλοι χρυσού έχουν ανακαλυφθεί στην Αυστραλία (68,26 κιλά, το 1857 – 71,03 κιλά, το 1869- 92,0 κιλά το 1872).

Εκτεταμένα κοιτάσματα υπάρχουν στη Νότια Αυστραλία (Olympic Dam), Δυτική Αυστραλία (περιοχή Kalgoorlie), Βικτώρια (παλαιά προσχωματικά κοιτάσματα) και Κουήνσλαντ (σε μορφή σβώλων χρυσού). Ο χρυσός έχει παίξει αποφασιστικό ρόλο στην Ιστορία των ΗΠΑ.

Ανακαλύφθηκε στο Κολοράντο (περιοχή Cripple Creek), Καλιφόρνια (σβώλος χρυσού 35 κιλά βρέθηκε στο Σακραμέντο), Νεβάδα (περιοχή Carlin), Αλάσκα (περιοχή Klondike) και Νότια Ντακότα (ορυχείο Homestake, Black Hills),

Χρυσός υπάρχει επίσης σε πολλές περιοχές του Καναδά (Yukon, Northwest Territories και σχεδόν σε όλες τις Πολιτείες του), ενώ τα πλέον φημισμένα κοιτάσματα βρίσκονται στο Οντάριο (περιοχές Porcupine, Kirkland Lake, Hemle και Timmins) καθώς και στο Κεμπέκ (Bousquet, Doyon, Val d’ Or). Χρυσός εξορύσσεται οτο Μεξικό (περιοχή ΕΙ Bargueno), στο Σαν Σαλβαδόρ, στην Δομινικανή Δημοκρατία, στην Χιλή (περιοχή ΕΙ Indio),Περού, Κολομβία, Βραζιλία. Έχει αναφερθεί σβώλος χρυσού 153 κιλά από την Χιλή και ένας άλλος σβώλος χρυσού 62,3 κιλά από την Βραζιλία. Σχεδόν όλες οι χώρες της Αφρικής έχουν δώσει χρυσό.

Από ιστορικής απόψεως τα σπουδαιότερα ορυχεία χρυσού ήταν αυτά της Αιγύπτου (εξόρυξη χρυσού στην περιοχή της Νουβίας από τους Φαραώ).

Αν και υπάρχουν σπουδαία κοιτάσματα χρυσού στη Γκάνα (περιοχή Ashanti) και στην Ζιμπάμπουε, η μεγαλύτερη εξόρυξη χρυσού γίνεται στη Νότια Αφρική, όπου από τα χρυσοφόρα κροκαλοπαγή πετρώματα της περιοχής Witwatcrsrand παράγονται 700 έως 1000 τόννοι χρυσού ετησίως για περισσότερο από έναν αιώνα.

Το ορυχείο Carltonville της Νότιας Αφρικής είναι το βαθύτερο στον κόσμο (3.840 μ. ή 11.500 πόδια μέχρι το 1975). Στη Ρωσία, από τις μεγαλύτερες χώρες παραγωγής χρυσού στον κόσμο, ο χρυσός εξορυσσόταν ιστορικά στα Ουράλια όρη (περιοχές Berezovsk, Miass, Nizhni Tagil).

Ένας σβώλος χρυσού βάρους 36,04 κιλών βρέθηκε το έτος 1842 στο Miass, όπως επίσης και δύο σβώλοι 14,2 και 9,4 κιλά αντίστοιχα κατά το έτος 1936. Η εξόρυξη χρυσού επικεντρώνεται σήμερα στη Σιβηρία (κοιλάδα του ποταμού Kolyma, Aldan).

Σημαντική παραγωγή χρυσού γίνεται στo Ουζμπεκιστάν (περιοχή Kochbulakh). Χρυσός υπάρχει στην Γερμανία (περιοχές Brandholz, Goldkronach, Isar και στα ιζήματα του ποταμού Eder), ενώ από ιστορικής απόψεως σπουδαία κοιτάσματα είναι γνωστά στην Δημοκρατία της Τσεχίας (περιοχές Jilove, Kasejovice, Kfepice, Zlate Hory) και στην Σλοβακία (περιοχή Kremnica – όπου γινόταν εξόρυξη χρυσού για περισσότερο από 1000 χρόνια. Επίσης η περιοχή Magurka). Τα κυριότερα χρυσορυχεία της Ευρώπης βρίσκονται στη Ρουμανία, στο «χρυσό τετράγωνο» μεταξύ των περιοχών Brad, Baia dc Aries, Sacarimb και Rosia Montana, αλλά και σε άλλες χώρες όπως στη Γαλλία, Σουηδία και Φιλανδία και βέβαια και στην Ελλάδα.

Ας μείνουμε κι εμείς στο ατύχημα που έγινε στον Καναδά όπου λόγω υπερχείλισης άνοιξε ένα φράγμα απόθεσης τελμάτων ενός ορυχείου, αφού και το antigold.org έχει αφιερώσει τις τελευταίες 5 από τις 6 αναρτήσεις του στο γεγονός. Θα ήθελα να τονίσουμε κάποια σημεία, από το ίδιο άρθρο που χρησιμοποιεί το antigold.org για να κινδυνολογήσει και να κάνει την γνωστή του σπέκουλα.

Λέει λοιπόν το άρθρο από το http://greeklignite.blogspot.gr/:

1). Τα τέλματα έχουν ελαφρώς αλκαλικό pH, περί το 8,5 και δεν είναι όξινα.

2). Τα πρώτα τεστ έδειξαν ότι δεν υπήρξε πρόβλημα στην ποιότητα του πόσιμου νερού της περιοχής

3). Σε κάθε περίπτωση, αυτού του τύπου τα ατυχήματα με τα φράγματα είναι σαν τα ατυχήματα με τα αεροπλάνα: κάποια αεροπλάνα πέφτουν κάπου-κάπου, αλλά αυτά που δεν πέφτουν είναι πολύ περισσότερα, ο κόσμος τα εμπιστεύεται και πετάει παντού στον πλανήτη. Το ίδιο συμβαίνει και με τα φράγματα τελμάτων, κάποια αστοχούν, αλλά τα πιο πολλά όχι. Πρέπει λοιπόν να μελετώνται τα χαρακτηριστικά των ατυχημάτων, ώστε να ενισχύονται οι προδιαγραφές ασφαλείας των υπολοίπων ανά τον κόσμο. Δεδομένου ότι και στις Σκουριές της Χαλκιδικής, εξ όσων είναι γνωστά, θα κατασκευαστούν κάποια παρόμοια φράγματα τελμάτων, στα ρέματα Καρατζά & Λοτσάνικου, θα πρέπει οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΥΠΕΚΑ και η Επιθεώρηση Μεταλλείων Βόρειας Ελλάδας να μελετήσουν πολύ σοβαρά τι έγινε στον Καναδά και να ενισχύσουν, αν χρειάζεται, τα μέτρα ασφαλείας.

Κανείς δεν αμφισβητεί πως έγινε το ατύχημα, πως έφυγαν πολλά κυβικά λάσπης, πως θα υπάρχουν επιπτώσεις. Άκουσε όμως ή διάβασε κανείς στα Καναδικά ΜΜΕ ή σε κάποιο site να ζητά κανείς να κλείσουν τα ορυχεία; Ακόμα και οι οικολόγοι του Καναδά χρησιμοποιούν το ατύχημα ως αφορμή για να στηρίξουν τα επιχειρήματά τους για να μην γίνουν νέα ορυχεία – και όχι για να κλείσουν τα παλιά. Όλη η συζήτηση στα ΜΜΕ και στα site είναι το πώς θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, πως θα διαφυλαχθεί το οικοσύστημα, γιατί συνέβη αυτό και πως θα γίνει αυστηρότερη και αποτελεσματικότερη η νομοθεσία για να αποφευχθούν παρόμοια ατυχήματα στο μέλλον. Η Πολιτεία με δικαστική εντολή παρήγγειλε στην εταιρεία να λάβει τα κατάλληλα μέτρα ώστε να προλάβει την διαρροή κι άλλης λάσπης. Επίσης η εταιρεία θα πρέπει να καταθέσει μια εκτίμηση των επιπτώσεων και ένα σχέδιο απορρύπανσης μέχρι την Τετάρτη, ενώ θα καταθέσει ένα λεπτομερές σχέδιο δράσης μέχρι το τέλος της εβδομάδας.

Ενδιαφέρουσα ήταν και η αντίδραση της επιστημονικής κοινότητας. Ο υδρολόγος Λέσλι Σμιθ από το Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολούμπια δηλώνει πως «το φαινόμενο είναι πολύ σπάνιο», ενώ ο Ρότζερ Μπέκι, υδρολόγος και επικεφαλής του Τμήματος Επιστημών Γης, Ωκεανών & Ατμόσφαιρας του ίδιου Πανεπιστημίου δηλώνει πως «Δεν θεωρώ πως υπάρχει λόγος για γενικευμένο πανικό, απλά πρέπει να μάθουμε τι ακριβώς συνέβη εδώ… και πως μπορούμε να βελτιώσουμε το σύστημα, διότι αυτό που έγινε εδώ δεν επιτρέπεται να ξανασυμβεί.»