Με τι μοιάζει σήμερα η ελληνική οικονομία; Με ένα καράβι που έχει βάλει τις -παλιές, σκουριασμένες- μηχανές του στο φουλ, κινείται αγκομαχώντας πάνω στη θάλασσα, και πλέει ολοταχώς προς τα βράχια, χωρίς κανείς από όσους είναι πάνω και γύρω από το τιμόνι του να μην μπορούν να το στρίψουν, μήπως κι αποφευχθεί το μοιραίο.

Η ίδια η ΕΛΣΤΑΤ καταγράφει και στο δεύτερο τρίμηνο του 2016 την πλήρη κατάρρευση κάθε προοπτικής για αληθινή ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Αν και βρισκόμαστε στον έκτο χρόνο μνημονίων, επιτήρησης και απουσίας από τις αγορές, αν και η κρίση έχει “κατασπαράξει” σχεδόν το σύνολο του πολιτικού συστήματος (από τον ΓΑΠ και τη συγκυβέρνηση έως τον Τσίπρα), αν και χώρες που μπήκαν σε καθεστώς επιτήρησης μετά από εμάς έχουν βγει από αυτό επιτυχώς, εμείς συνεχίζουμε την -κατά πως φαίνεται, προδιαγεγραμμένη- πορεία μας προς το γκρεμό. Στο δεύτερο τρίμηνο του 2016 η ελληνική οικονομία κατέγραψε νέα ύφεση 0,7%, παρά τα επιπλέον 10 δισ. ευρώ που φορτώθηκαν στις πλάτες των Ελληνίδων και των Ελλήνων από πέρυσι το καλοκαίρι, χάρη στην “υπερήφανη” διαπραγμάτευση της πρώτης φοράς αριστερά.

Το ασφυκτικό μείγμα υψηλής φορολογίας, περικοπών στα εισοδήματα και υψηλής ανεργίας βυθίζουν συνεχώς την κοινωνία και την οικονομία στην κινούμενη άμμο της ατέλειωτης ύφεσης, της συνεχούς κρίσης, των θυσιών χωρίς αποτέλεσμα. Η κατανάλωση έχει μειωθεί σε ποσοστά που φτάνουν και το 40% σε κάποιους κλάδους.

Ολόκληροι κλάδοι της οικονομίας που αποτελούν πυλώνες για την οικονομική ανάπτυξη (λιανεμπόριο, βιομηχανία, τουρισμός κ.λπ.) καταγράφουν δάνεια που φτάνουν τα 7,5 δισ. ευρώ, σε μεγάλο βαθμό μη εξυπηρετούμενα. Οι έτσι κι αλλιώς προβληματικές εξαγωγές μας, μειώθηκαν ακόμα περισσότερο, κατά άλλο 8,5%, μετά τα capitalcontrols. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές συνεχώς διογκώνονται κι έχουν ξεπεράσει ήδη τα 90 δισ. ευρώ, ενώ οι οφειλές του δημοσίου προς τους ιδιώτες (όπου συνεχίζεται η στάση πληρωμών…) έχει ξεπεράσει τα 7 δισ. ευρώ.

Φως φανάρι, οιαριθμοί δεν βγαίνουν. Μόνο ένα ισχυρό σοκ, δηλαδή μια σειρά μελετημένων παρεμβάσεων στην οικονομία από ένα πολιτικό σύστημα χωρίς ιδεοληψίες ή εξαρτήσεις, μια ειλικρινής συνεργασία με τους πιστωτές μας πάνω στη βάση “ας τελειώνουμε με τα προγράμματα προσαρμογής, ας κάνουμε ό,τι και οι άλλες χώρες” σε σχέση με την εφαρμογή των συμφωνηθέντων, θα μπορούσε να σταματήσει την ατέλειωτη κατρακύλα. Και μετά, μόνο μαι εμπνευσμένη οικονομική πολιτική, που θα πείσει και θα κάνει συμμάχους στην εφαρμογή της τους πολίτες, με αλλαγές των δομών της απαρχαιωμένης σημερινής οικονομίας και με νέα ιεράρχηση των αναγκών μας, δηλαδή με αντικατάσταση της νοοτροπίας “μεγεθύνω ποσοτικά την οικονομία τονώνοντας την κατανάλωση με δανεικά” με μια αντίληψη “βασίζω την οικονομική μου ανάπτυξη στην παραγωγή και καταναλώνω λιγότερα από όσα παράγω” θα μπορούσε να δημιουργήσει προοπτικές εξόδου από το θανάσιμο σπιράλ της ύφεσης που μας πνίγει επί έξι ολόκληρα χρόνια (ως τώρα…)

Αντ’ αυτών, τι βλέπουμε; Μια κυβέρνηση που δεν κάνει καμία δομική παρέμβαση στην οικονομία, φαίνεται ότι αποδέχεται ως μοιραία εξέλιξη τη συνέχιση της υφεσιακής πορείας της οικονομίας, επικεντρώνει τις προσπάθειές της στη διαχείριση του χρέους, την ώρα που η οικονομία καταρρέει, και -το κυριότερο!- επιχειρεί με προπαγανδιστικούς μηχανισμούς να μας πείσει ότι με τη σημερινή πολιτική, με τη σημερινή κατάσταση, η οικονομία μπορεί να ανακάμψει!

Χειρότερη από τη λάθος γνωμάτευση για τη θεραπεία του ασθενούς, είναι η μη γνωμάτευση, δηλαδή η διαπίστωση ότι… όπως είναι ο ασθενής, μια χαρά θα τα καταφέρει. Η κυβέρνηση κυκλοφορεί nonpapers περί “αύξησης των εσόδων”, περί “άμβλυνσης της ύφεσης” και άλλες ασπιρίνες για τον καρκίνο.

Το χειρότερο όλων, ίσως δεν είναι, πως με αυτή την οικονομία, η Ελλάδα δεν σώζεται με τίποτα. Ίσως το χειρότερο είναι πως οι αρμόδιοι να δημιουργήσουν τις συνθήκες σωτηρίας, έχουν εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια, μένοντας κολλημένοι στις ιδεολογικές τους εμμονές.

Η πραγματικότητα, όμως, είναι τελείως ξεροκέφαλη: Με αυτή την πορεία της, η ελληνική οικονομία δεν σώζεται με τίποτα!

[ΠΗΓΗ: http://www.politically.gr/, 19/8/2016]

«H ελληνική εξορυκτική βιομηχανία έχει τη δυνατότητα να αποτελέσει πυρήνα της ανάπτυξης και της αύξησης της ανταγωνιστικότητας της εθνικής οικονομίας χάρη σε παγκόσμιας κλάσης αποθέματα, σημαντικό γεωγραφικό πλεονέκτημα στην παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα, υψηλά καταρτισμένο ανθρώπινο δυναμικό και ανεπτυγμένες υποδομές και εγκαταστάσεις», επισημαίνει ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων κ. Αθανάσιος Κεφάλας.

Και τονίζει ότι τα μέλη του Συνδέσμου έχουν ήδη προγραμματίσει επενδύσεις ύψους σχεδόν €2 δισ. στην επόμενη πενταετία. Αναφερόμενος στο παρελθόν είπε ότι το 2015 σημειώθηκε διεθνώς κάμψη της ζήτησης που οδήγησε σε πτώση των τιμών πολλών εμπορευμάτων, ιδιαίτερα των μετάλλων. Η έντονη πτώση των τιμών του σιδηρομεταλλεύματος και η υπερπροσφορά χάλυβα ήταν το χαρακτηριστικότερο γεγονός της αγοράς. Τα ναύλα των θαλάσσιων μεταφορών υποχώρησαν αισθητά (σημειώθηκε το χαμηλότερο επίπεδο κόστους μεταφοράς από το 1985). Σαν αποτέλεσμα προμηθευτές πρώτων υλών έγιναν ξαφνικά ανταγωνιστικοί σε αγορές στις οποίες δεν είχαν πρόσβαση μέχρι πρότινος λόγω της απόστασης.

Στην εσωτερική αγορά η απορρόφηση πρώτων υλών, μετάλλων και δομικών υλικών ήταν χαμηλή. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η ζήτηση τσιμέντου στην Ελλάδα εκτιμάται ότι το 2015 κινήθηκε στα επίπεδα του 1962, ενώ στον τομέα της ενέργειας, σημειώθηκαν συνεχείς μειώσεις της παραγωγής λιγνίτη λόγω του περιορισμού της κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας, της αυξημένης χρήσης φυσικού αερίου, των εισαγωγών φτηνότερης ενέργειας αλλά και λόγω του υψηλού κόστους εξαγοράς δικαιωμάτων διοξειδίου του άνθρακα. Αντίθετα, οι εξαγωγές ελληνικού μαρμάρου και οι σημαντικές εξαγωγές ελληνικού τσιμέντου σημείωσαν ιδιαίτερα καλή επίδοση.

Αναφερόμενος στην ελληνική οικονομία υπογραμμίζει την ανάγκη ενός «αναπτυξιακού σοκ» που απαιτείται για την επανατοποθέτηση σε αναπτυξιακή τροχιά της ελληνικής οικονομίας. Στον πυρήνα της ανάπτυξης θα βρεθούν οι «επιχειρήσεις του μέλλοντος», οι επιχειρήσεις που:

• Επενδύουν και καινοτομούν – τόσο σε προϊόντα όσο και σε πρακτικές
• Δημιουργούν θέσεις εργασίας
• Λειτουργούν σαν υπεύθυνοι εργοδότες, αμείβοντας και εκπαιδεύοντας το δυναμικό τους
• Εξάγουν
• Σέβονται το περιβάλλον
• Λειτουργούν υπεύθυνα

Για την εγκαθίδρυση και εξάπλωση αυτού του επιχειρηματικού μοντέλου τα προαπαιτούμενα, επισήμανε, είναι ένα σταθερό κανονιστικό και φορολογικό περιβάλλον, συνοχή και συνέπεια στις αποφάσεις της δικαιοσύνης και αποτελεσματική δημόσια διοίκηση, ειδικότερα σε θέματα γρήγορης αδειοδότησης.

Οι επιχειρήσεις του εξορυκτικού κλάδου στην Ελλάδα βρίσκονται πιο κοντά σε αυτά τα πρότυπα σε σχέση με το μέσο όρο. Τα μέλη του Συνδέσμου ανταποκρίθηκαν αποτελεσματικά στις προκλήσεις του 2015 χάρη στην εξωστρέφειά τους και την πιστοληπτική τους αξιοπιστία. Η υιοθέτηση αποτελεσματικών πρακτικών διαχείρισης ρίσκου τους επέτρεψαν να υλοποιήσουν, έστω και με δυσκολίες, τα επιχειρησιακά τους σχέδια. Οι εξορυκτικές επιχειρήσεις παρέμειναν ένας από τους μεγαλύτερους εργοδότες της χώρας με σημαντικό ρόλο για την ελληνική περιφέρεια, ενώ παράλληλα αποτελούν ουσιαστικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για την εθνική οικονομία.

Κλειδί στη σταθερότητα του κλάδου αποτελεί και η συστηματική προσέγγιση σε θέματα περιβαλλοντικής υπευθυνότητας, υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων, όπου οι προκλήσεις εξακολουθούν να είναι μεγάλες, καθώς επίσης και υπεύθυνης λειτουργίας και αποδοχής του ρόλου μας από τις τοπικές κοινωνίες.

Αναδεικνύοντας το ρόλο της εξορυκτικής βιομηχανίας στην ελληνική οικονομία ο κ. Κεφάλας παραθέτει τρία ενδεικτικά στοιχεία:

• Η Ελλάδα βρίσκεται στην έκτη θέση της ευρωπαϊκής κατάταξης βάσει της αξίας της εξόρυξης στη βιομηχανία και στην τέταρτη της κατάταξης βάσει της συμμετοχής στην απασχόληση
• Εντός Ελλάδος, μεταξύ των κλάδων της βιομηχανίας η εξορυκτική βιομηχανία είναι στην όγδοη θέση σε κατάταξη βάσει προστιθέμενης αξίας και στην έκτη θέση στην κατάταξη βάσει συνεισφοράς στην απασχόληση.
• Αρκετά από τα μέλη του Συνδέσμου λειτουργούν προγράμματα απασχόλησης αποφοίτων και σπουδαστών ώστε αφενός να τους προετοιμάσει αποτελεσματικότερα για την ένταξή τους στην αγορά εργασίας και αφετέρου να δημιουργήσει καταρτισμένο ανθρώπινο δυναμικό.

Στο πλαίσιο της προαγωγής της εξορυκτικής βιομηχανίας για το 2016, στόχος του Συνδέσμου είναι να κινηθεί για την επίτευξη των παρακάτω στόχων:

• Να λειτουργήσει σαν κοιτίδα αριστείας σε θέματα υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων στις εταιρείες-μέλη του Συνδέσμου
• Να αναδειχθεί σε βασικό συνομιλητή για τα θέματα των ορυκτών πρώτων υλών τόσο της πολιτείας όσο και των τοπικών κοινωνιών
• Να αντιστρέψει στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό τις τυχούσες αρνητικές προσλαμβάνουσες για τον κλάδο σε εθνικό και τοπικό επίπεδο και την προβολή της σημαντικής θετικής συνεισφοράς του σε περιφερειακό και εθνικό επίπεδο
• Να συνδράμει καταλυτικά στην ταχεία ανάπτυξη ενός πλήρους και συνεκτικού νομοθετικού πλαισίου για την δημιουργία νέων και ανάπτυξη υφιστάμενων εξορυκτικών δραστηριοτήτων

[ΠΗΓΗ: http://www.newsit.gr/, 4/7/2016]

Η Ελληνικός Χρυσός αποτελεί την μία από τις μεγαλύτερες επενδύσεις στην Ελλάδα δίνοντας ανάσα στην ελληνική οικονομία αλλά και την τοπική κοινωνία. Παρά την οικονομική κρίση και τις επιθέσεις που δέχτηκε τον τελευταίο χρόνο, η Ελληνικός Χρυσός συνεχίζει να επενδύει στην Ελληνική κοινωνία και να προσφέρει στην Ελληνική Οικονομία.

Για την τοπική κοινωνία τα οφέλη είναι πολλά δεδομένου πως το μέγεθος της επένδυσης επιτρέπει την πάταξη της ανεργίας σε τοπικό επίπεδο, αφού οι προμηθευτές και άλλοι συνεργαζόμενοι προέρχονται από τα γύρω χωριά. Η εταιρία συνεισφέρει στην ενίσχυση του εισοδήματος και καταπολέμηση της φτώχειας μέσω της αύξησης της απασχόλησης, της δημιουργίας νέων επαγγελμάτων, της οικονομικής σταθερότητας, της ρευστότητας, της οικονομικής, οικιστικής, κοινωνικής και τουριστικής ανάπτυξης.

Στο παρακάτω infographic φαίνονται οι βασικοί πυλώνες που αποδεικνύουν τη σημασία της επένδυσης της Ελληνικός Χρυσός σε επίπεδο οικονομικής και κοινωνικής συνεισφοράς.

[ΠΗΓΗ: http://www.rizopoulospost.com/, 28 Ιουνίου]

«Άλλο να κλείνει μία βιομηχανική ή εμπορική επιχείρηση και άλλο να ανοίγει ένα σουβλατζίδικο. Άλλο να μεταναστεύουν παραγωγικές επιχειρήσεις στη Βουλγαρία, την Αλβανία και την Κύπρο και άλλο να ιδρύονται ΙΚΕ του ενός ευρώ λόγω ορισμένων προνομίων που μέχρι πρόσφατα προσέφερε στον μέτοχο ή τον διαχειριστή της.»

Τα στοιχεία του ρεπορτάζ του Capital.gr για την εκτόξευση κατά 46% στα επιχειρηματικά λουκέτα ήταν συγκλονιστικά. Δυστυχώς όμως, η ζοφερή αυτή εικόνα, με τις 15.435 επιχειρήσεις που κατέβασαν ρολά μόνο στο πρώτο πεντάμηνο του 2016, όχι μόνο θα διατηρηθεί, αλλά αναμένεται να επιδεινωθεί. Και με αυτά τα δεδομένα, η οικονομία της… καφετέριας και του… πίτα γύρου, δεν μπορεί να ελπίζει σε ανάκαμψη.

Η υπερφορολόγηση, τα ασφαλιστικά χαράτσια και η βροχή των έμμεσων φόρων και κυρίως η αύξηση του ΦΠΑ στο 24%, δίνει τη χαριστική βολή σε ένα ήδη αρκούντως νοσηρό επιχειρηματικό περιβάλλον. Η αύξηση του κόστους όλων σχεδόν των υπηρεσιών και των περισσότερων αγαθών, δεν αφήνει κανένα περιθώριο επιβίωσης στις μικρές ή πολύ μικρές επιχειρήσεις στις οποίες κυρίως στηρίζεται η οικονομία τα τελευταία χρόνια. Αν μάλιστα δεν υπήρχε και η συγκυρία της εισόδου στην τουριστική περίοδο, τα δεδομένα θα ήταν όχι απλώς δυσμενή, αλλά εφιαλτικά.

Πολύ περισσότερο μάλιστα από τη στιγμή που η αφαίμαξη των εισοδημάτων των πολιτών αδειάζει ακόμη περισσότερο τα πορτοφόλια και οδηγεί στον περαιτέρω περιορισμό της κατανάλωσης. Το γεγονός ότι το ισοζύγιο των επιχειρήσεων που ανοίγουν έναντι εκείνων που κλείνουν για πρώτη φορά έχει περάσει σε τόσο μεγάλο αρνητικό έδαφος, δείχνει και το πού οδεύει η κατάσταση. Γιατί μέχρι πρόσφατα, είχε επικρατήσει η οξύμωρη κατάσταση να ανοίγουν μικροεπιχειρήσεις, κυρίως στο χώρο της εστίασης και του καφέ, με τέτοιο ρυθμό που αριθμητικά έδιναν τη στρεβλή εικόνα της εξισορρόπησης σε μεγάλο βαθμό των λουκέτων με τα… εγκαίνια.

Βεβαίως, αυτό ήταν μία μαγική εικόνα. Γιατί άλλο να κλείνει μία βιομηχανική ή εμπορική επιχείρηση και άλλο να ανοίγει ένα σουβλατζίδικο. Άλλο να μεταναστεύουν παραγωγικές επιχειρήσεις στη Βουλγαρία, την Αλβανία και την Κύπρο και άλλο να ιδρύονται ΙΚΕ του ενός ευρώ λόγω ορισμένων προνομίων που μέχρι πρόσφατα προσέφερε στον μέτοχο ή τον διαχειριστή της. Όμως έστω και αυτή η κατάντια της οικονομίας, κουτσά στραβά συντηρούσε κάπως την αγορά. Ακόμη και αυτό το “λίπος” όμως που είχαν να κάψουν όσοι αναζητούσαν την τύχη τους στη δημιουργία μικρομάγαζων, έχει αρχίσει πλέον να τελειώνει.

Η μετατροπή της ελληνικής οικονομίας στην πορεία απαξίωσής της από παραγωγική ή έστω οικονομία υπηρεσιών σε οικονομία του καφέ και του σουβλακιού, στηρίχθηκε στα κεφάλαια που αποκτήθηκαν λόγω εφάπαξ από συνταξιοδοτήσεις του δημόσιου τομέα ή λόγω προσφορών εθελούσιας εξόδου. Και κυρίως από τον τραπεζικό τομέα, από εταιρείες υπό ιδιωτικοποίηση ή από ΔΕΚΟ, τα κονδύλια αυτά δεν ήταν διόλου ευκαταφρόνητα. Πολλοί ήταν εκείνοι που επένδυσαν τα κεφάλαια αυτά σε καφετέριες ή σε κάθε είδους ταχυφαγεία.

Η πλειοψηφία των μικρών αυτών επιχειρήσεων δεν είχε μεγαλύτερη διάρκεια  ζωής από μερικούς μήνες ή στην καλύτερη περίπτωση ένα – δύο χρόνια, όμως επρόκειτο για μία κατάσταση τροφοδοτούμενη διαρκώς. Τώρα όμως και τα εφάπαξ ψαλιδίστηκαν ή τελείωσαν και οι εθελούσιες έξοδοι περιορίζονται ή οι προτάσεις αφορούν πολύ μικρότερα ποσά.  Ο κύκλος λοιπόν  αυτός τώρα πλέον σπάει. Και αυτό θα φανεί πολύ πιο έντονα από εδώ και πέρα. Δεν είναι λοιπόν μόνο τα τρανταχτά λουκέτα με τους δεκάδες ή εκατοντάδες εργαζόμενους. Είναι και η αρχή της διάλυσης της αλυσίδας που συντήρησε και ευνόησε τη δημιουργία χιλιάδων μικρομάγαζων.

Και από την άλλη πλευρά υπάρχει και το κράτος μπαταχτσής που όχι μόνο σκοτώνει με την φορομπηχτική πολιτική του την επιχειρηματικότητα, σε όλα τα επίπεδα, αλλά παράλληλα “φεσώνει” τους πολίτες προκειμένου να εξυπηρετηθεί η υποχρέωση της εμφάνισης πλεονασμάτων. Και δεν φαίνεται κανένα φως στο τούνελ. Υποτίθεται δε ότι μέσα στο πακέτο της  διαπραγμάτευσης θα ήταν και τα κονδύλια που οφείλει το ελληνικό δημόσιο σε ιδιώτες. Φευ! Από τα 7,5 δισ. της δόσης,  αν και όταν αυτή εκταμιευτεί, μόλις τα 1,7 υποτίθεται ότι θα πάνε για να καλύψουν υποχρεώσεις του δημοσίου που αγγίζουν σήμερα στην πραγματικότητα ίσως και τα 9-10 δισ. Πόσα από αυτά θα φτάσουν πραγματικά στην αγορά; Ζήτημα αν θα είναι το ένα τρίτο…

[ΠΗΓΗ: capital.gr, του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου, 2/6/2016]

Η συμβολή της εξορυκτικής βιομηχανίας στην ελληνική οικονομία ανέρχεται σε 6,2 δισ. ευρώ ή στο 3,4% του ΑΕΠ και η αξία των εξαγωγών ξεπερνά το 50% των συνολικών πωλήσεων του κλάδου. Από την άλλη πλευρά, η εθνική πολιτική για τις ορυκτές πρώτες ύλες που εναρμονίζεται σε μεγάλο βαθμό με την αντίστοιχη ευρωπαϊκή πολιτική δεν έχει λάβει ως σήμερα τη μορφή νομοθετικών κειμένων και έτσι δεν εφαρμόζεται στην πράξη, με αποτέλεσμα να υφίστανται σημαντικά εμπόδια στην περαιτέρω ανάπτυξη της εξορυκτικής βιομηχανίας. Τα παραπάνω συμπεράσματα προκύπτουν από τη μελέτη του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ), που έγινε με τη συνδρομή του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (Σ.Μ.Ε). Η μελέτη, εκτός από τη συμβολή της εξορυκτικής βιομηχανίας στην εγχώρια οικονομία σε όρους ΑΕΠ και απασχόλησης, αναδεικνύει και τις μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης του κλάδου.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΜΕ Α. Κεφάλα ο κλάδος έχει σημαντικές προοπτικές εξέλιξης και εντονότερης συμμετοχής στην εθνική οικονομία, μέσω επενδύσεων, οι οποίες είτε είναι σε εξέλιξη είτε μπορούν να έλθουν στο εγγύς μέλλον κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Η εξόρυξη παρέχει εκείνες τις ορυκτές πρώτες ύλες που διευκολύνουν την ανάπτυξη άλλων σημαντικών παραγωγικών δραστηριοτήτων στη χώρα, όπως η ηλεκτροπαραγωγή, η βασική μεταλλουργία, η παραγωγή τσιμέντου και οι κατασκευές, συμβάλλοντας επομένως και με αυτόν τον τρόπο στην ενδυνάμωση της ελληνικής οικονομίας. Συνυπολογίζοντας και τις έμμεσες επιδράσεις στους κλάδους που συμμετέχουν στην αλυσίδα εφοδιασμού της εξορυκτικής βιομηχανίας, η συνολική συμβολή της εξορυκτικής βιομηχανίας στο ΑΕΠ ανέρχεται σε 4,1 δισ. ευρώ (2,7 δισ. ευρώ από εξορυκτικές δραστηριότητες και το υπόλοιπο 1,4 δισ. ευρώ από τη μεταποίηση βασικών μετάλλων και τσιμέντου με εγχώριες ορυκτές πρώτες ύλες) που αντιστοιχεί στο 2,2% του ΑΕΠ. Αν ληφθεί υπόψη και η ηλεκτροπαραγωγή με καύση λιγνίτη, η οποία δεν θα ήταν εφικτή χωρίς τη στήριξη του εξορυκτικού τομέα, η συμβολή στο ΑΕΠ ανέρχεται σε 6,2 δισ. ευρώ ή 3,4% του ΑΕΠ.

πηγή: www.tovima.gr/finance, 01/04/2016