Με τι μοιάζει σήμερα η ελληνική οικονομία; Με ένα καράβι που έχει βάλει τις -παλιές, σκουριασμένες- μηχανές του στο φουλ, κινείται αγκομαχώντας πάνω στη θάλασσα, και πλέει ολοταχώς προς τα βράχια, χωρίς κανείς από όσους είναι πάνω και γύρω από το τιμόνι του να μην μπορούν να το στρίψουν, μήπως κι αποφευχθεί το μοιραίο.
Η ίδια η ΕΛΣΤΑΤ καταγράφει και στο δεύτερο τρίμηνο του 2016 την πλήρη κατάρρευση κάθε προοπτικής για αληθινή ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Αν και βρισκόμαστε στον έκτο χρόνο μνημονίων, επιτήρησης και απουσίας από τις αγορές, αν και η κρίση έχει “κατασπαράξει” σχεδόν το σύνολο του πολιτικού συστήματος (από τον ΓΑΠ και τη συγκυβέρνηση έως τον Τσίπρα), αν και χώρες που μπήκαν σε καθεστώς επιτήρησης μετά από εμάς έχουν βγει από αυτό επιτυχώς, εμείς συνεχίζουμε την -κατά πως φαίνεται, προδιαγεγραμμένη- πορεία μας προς το γκρεμό. Στο δεύτερο τρίμηνο του 2016 η ελληνική οικονομία κατέγραψε νέα ύφεση 0,7%, παρά τα επιπλέον 10 δισ. ευρώ που φορτώθηκαν στις πλάτες των Ελληνίδων και των Ελλήνων από πέρυσι το καλοκαίρι, χάρη στην “υπερήφανη” διαπραγμάτευση της πρώτης φοράς αριστερά.
Το ασφυκτικό μείγμα υψηλής φορολογίας, περικοπών στα εισοδήματα και υψηλής ανεργίας βυθίζουν συνεχώς την κοινωνία και την οικονομία στην κινούμενη άμμο της ατέλειωτης ύφεσης, της συνεχούς κρίσης, των θυσιών χωρίς αποτέλεσμα. Η κατανάλωση έχει μειωθεί σε ποσοστά που φτάνουν και το 40% σε κάποιους κλάδους.
Ολόκληροι κλάδοι της οικονομίας που αποτελούν πυλώνες για την οικονομική ανάπτυξη (λιανεμπόριο, βιομηχανία, τουρισμός κ.λπ.) καταγράφουν δάνεια που φτάνουν τα 7,5 δισ. ευρώ, σε μεγάλο βαθμό μη εξυπηρετούμενα. Οι έτσι κι αλλιώς προβληματικές εξαγωγές μας, μειώθηκαν ακόμα περισσότερο, κατά άλλο 8,5%, μετά τα capitalcontrols. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές συνεχώς διογκώνονται κι έχουν ξεπεράσει ήδη τα 90 δισ. ευρώ, ενώ οι οφειλές του δημοσίου προς τους ιδιώτες (όπου συνεχίζεται η στάση πληρωμών…) έχει ξεπεράσει τα 7 δισ. ευρώ.
Φως φανάρι, οιαριθμοί δεν βγαίνουν. Μόνο ένα ισχυρό σοκ, δηλαδή μια σειρά μελετημένων παρεμβάσεων στην οικονομία από ένα πολιτικό σύστημα χωρίς ιδεοληψίες ή εξαρτήσεις, μια ειλικρινής συνεργασία με τους πιστωτές μας πάνω στη βάση “ας τελειώνουμε με τα προγράμματα προσαρμογής, ας κάνουμε ό,τι και οι άλλες χώρες” σε σχέση με την εφαρμογή των συμφωνηθέντων, θα μπορούσε να σταματήσει την ατέλειωτη κατρακύλα. Και μετά, μόνο μαι εμπνευσμένη οικονομική πολιτική, που θα πείσει και θα κάνει συμμάχους στην εφαρμογή της τους πολίτες, με αλλαγές των δομών της απαρχαιωμένης σημερινής οικονομίας και με νέα ιεράρχηση των αναγκών μας, δηλαδή με αντικατάσταση της νοοτροπίας “μεγεθύνω ποσοτικά την οικονομία τονώνοντας την κατανάλωση με δανεικά” με μια αντίληψη “βασίζω την οικονομική μου ανάπτυξη στην παραγωγή και καταναλώνω λιγότερα από όσα παράγω” θα μπορούσε να δημιουργήσει προοπτικές εξόδου από το θανάσιμο σπιράλ της ύφεσης που μας πνίγει επί έξι ολόκληρα χρόνια (ως τώρα…)
Αντ’ αυτών, τι βλέπουμε; Μια κυβέρνηση που δεν κάνει καμία δομική παρέμβαση στην οικονομία, φαίνεται ότι αποδέχεται ως μοιραία εξέλιξη τη συνέχιση της υφεσιακής πορείας της οικονομίας, επικεντρώνει τις προσπάθειές της στη διαχείριση του χρέους, την ώρα που η οικονομία καταρρέει, και -το κυριότερο!- επιχειρεί με προπαγανδιστικούς μηχανισμούς να μας πείσει ότι με τη σημερινή πολιτική, με τη σημερινή κατάσταση, η οικονομία μπορεί να ανακάμψει!
Χειρότερη από τη λάθος γνωμάτευση για τη θεραπεία του ασθενούς, είναι η μη γνωμάτευση, δηλαδή η διαπίστωση ότι… όπως είναι ο ασθενής, μια χαρά θα τα καταφέρει. Η κυβέρνηση κυκλοφορεί nonpapers περί “αύξησης των εσόδων”, περί “άμβλυνσης της ύφεσης” και άλλες ασπιρίνες για τον καρκίνο.
Το χειρότερο όλων, ίσως δεν είναι, πως με αυτή την οικονομία, η Ελλάδα δεν σώζεται με τίποτα. Ίσως το χειρότερο είναι πως οι αρμόδιοι να δημιουργήσουν τις συνθήκες σωτηρίας, έχουν εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια, μένοντας κολλημένοι στις ιδεολογικές τους εμμονές.
Η πραγματικότητα, όμως, είναι τελείως ξεροκέφαλη: Με αυτή την πορεία της, η ελληνική οικονομία δεν σώζεται με τίποτα!
[ΠΗΓΗ: http://www.politically.gr/, 19/8/2016]