Ενδείξεις για “κρίσιμες πρώτες ύλες” υπάρχουν σε μια ζώνη από το Κιλκίς έως τη Θράκη, ενώ και στη Σάμο υπάρχει ανάλογη στρωματογραφία με ανάλογες περιοχές της Μ. Ασίας, όπου υπάρχει λίθιο.

Μια σειρά από “κρίσιμα” μέταλλα, απαραίτητα για την ψηφιακή και πράσινη μετάβαση, καθώς αποτελούν βασικές πρώτες ύλες για την κατασκευή μπαταριών, ημιαγωγών αλλά και άλλων προϊόντων αποτελούν το σύγχρονο “χρυσό” αλλά και τα εργαλεία σύγχρονης “ισχύος”.

Καθώς, μάλιστα, η προμήθεια των βασικών αυτών πρώτων υλών ελέγχεται από την Κίνα και τις ΗΠΑ, η ΕΕ “αφυπνίστηκε” και αναζητά να τα διασφαλίσει, με εξορύξεις εντός του εδάφους της, πάντα, όπως αναφέρεται, με τον απαραίτητο σεβασμό σε περιβαλλοντικούς και κοινωνικούς όρους.

Στο φόντο αυτό και η Ελλάδα που με βάση το ερευνητικό “αρχείο’ της ΕΑΓΜΕ, της Ελληνικής Αρχής Γεωλογικών & Μεταλλευτικών Ερευνών, (τ. ΙΓΜΕ), αναζητά βηματισμό, την ώρα που μεγάλοι όμιλοι προωθούν σχετικές επενδύσεις.

Παράλληλα, ήδη τρέχει η διαδικασία δημοπρασιών σε τρεις περιοχές της Β. Ελλάδας με ενδείξεις για “κρίσιμες πρώτες ύλες”, ενώ μένει να γίνουν και περαιτέρω έρευνες π.χ. για να φανεί εάν οι ενδείξεις για κοβάλτιο, στα ορυχεία σιδηρονικελίου της Λάρκο, είναι βάσιμες ή για λίθιο στη Σάμο, όπου η γεωλογική διαμόρφωση είναι ανάλογη με περιοχές στην Τουρκία, όπου υπάρχουν κοιτάσματα, είναι πρόδρομες για άνοιγμα εκμετάλλευσης.

Έτσι, με δεδομένες τις προκλήσεις, και την ανάγκη να διασφαλστούν κρίσιμες πρώτες ύλες με εγχώρια υπεραξία και αποφυγή εισαγωγών από τρίτες χώρες, όπου οι περιβαλλοντικοί κανόνες δεν τηρούνται σε βάρος του “όλου πλανήτη” ή γίνεται εκμετάλλευση της παιδικής εργασίας (Αφρική για Κοβάλτιο), άνοιγμα στην κοινωνία και ειδικά στην περιφέρεια, όπου και το πεδίο δράσης των εξορυκτικών επιχειρήσεων με στόχο την ενημέρωση για θέματα βιωσιμότητας, ορθών πρακτικών αλλά και συνολικής συνεισφοράς του κλάδου στην Ελληνική κοινωνία υλοποιεί ο Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων, με αφορμή τη συμπλήρωση των πρώτων 100 χρόνων λειτουργίας του.

“Τα μέλη μας έχουν κάθε λόγο να αισθάνονται υπερηφάνεια για την ουσιαστική συνεισφορά του κλάδου στην εθνική οικονομία και μάλιστα σε ιδιαίτερα δύσκολες περιόδους τόνισε” στην εναρκτήρια εκδήλωση του ο πρόεδρος κ. Κωνσταντίνος Γιαζιτζόγλου.

Όπως τόνισε, οι Ελληνικές εξορυκτικές επιχειρήσεις έχουν ουσιαστική συνδρομή στην κοινωνικό οικονομική ανάπτυξη ολόκληρων περιοχών – με τη δημιουργία δεκάδων χιλιάδων καλά αμειβόμενων θέσεων εργασίας, στην εισροή πολύτιμου συναλλάγματος – σε περιόδους που ήταν ζωτικής σημασίας για τη σταθερότητα της χώρας καθώς επίσης και στην ανάπτυξη τεχνογνωσίας και καινοτομίας.

“Στην ανατολή του δεύτερου αιώνα δραστηριοποίησης μας, οραματιζόμαστε το μέλλον, λαμβάνοντας υπ’ όψη τις σημαντικές αλλαγές που βιώνουμε τις τελευταίες δεκαετίες, σε ότι αφορά την τεχνολογία, το περιβάλλον αλλά και την γεωπολιτική σταθερότητα.

Οι Ελληνικές εξορυκτικές επιχειρήσεις, αξιοποιώντας τις βέλτιστες διαθέσιμες τεχνικές, εγγυώνται την παραγωγή ορυκτών πρώτων υλών με το μικρότερο δυνατό περιβαλλοντικό αποτύπωμα και είναι έτοιμες να ανταποκριθούν στις προκλήσεις του μέλλοντος για πράσινη και βιώσιμη ανάπτυξη και να προσφέρουν στην Ευρώπη τις κρίσιμες αλλά και τις χρήσιμες πρώτες ύλες που απαιτούνται” κατέληξε ο πρόεδρος του ΣΜΕ.

(Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ: )

[ΠΗΓΗ: https://www.news247.gr/, του Γιώργου Αλεξάκη, 22/2/2024]

Την προηγούμενη Τετάρτη, το liberal.gr είχε ως θέμα τις δυσκολίες που αρχίζουν να αντιμετωπίζουν οι εταιρείες που εξορύσσουν νικέλιο, ειδικά στην Αυστραλία. Δύο ημέρες μετά, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Αυστραλίας πρόσθεσε το νικέλιο στον κατάλογο των κρίσιμων ορυκτών και μετάλλων, κάτι που δείχνει πως παίρνει πολύ σοβαρά την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με τα ορυχεία νικελίου.

Η ένταξη του νικελίου στον κατάλογο των κρίσιμων μετάλλων θα δώσει την δυνατότητα στις επιχειρήσεις του χώρου να αποκτήσουν πρόσβαση αφενός σε κρατική χρηματοδότηση μέσω του Ταμείου Κρίσιμων Μετάλλων ύψους 4 δισ. δολαρίων Αυστραλίας (2,6 δισ. δολάρια ΗΠΑ) και αφετέρου σε άλλα προγράμματα κρατικών επιχορηγήσεων.

Επίσης, σύμφωνα με το Reuters, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση μελετά την θεσμοθέτηση φορολογικών κινήτρων προκειμένου να ενθαρρύνει τις επιχειρήσεις να επενδύσουν περισσότερο στον τομέα της επεξεργασίας νικελίου. Όπως διαβάζουμε στους Financial Times, η αρμόδια υπουργός της ομοσπονδιακής κυβέρνησης Madeleine King δήλωσε στους δημοσιογράφους πως η κυβέρνηση πρέπει να κινηθεί σύντομα και να στηρίξει τους παραγωγούς νικελίου.

Όπως δήλωσε «η διεθνής τιμή του νικελίου προβλέπεται να παραμείνει σε σχετικά χαμηλά επίπεδα μέσα στο 2024 και πιθανότατα για αρκετά χρόνια ακόμα, μέχρι να εξομαλυνθεί η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί από το πλεόνασμα προσφοράς». Το πλεόνασμα προσφοράς στο οποίο αναφέρθηκε η υπουργός έχει άμεση σχέση με την τεράστια αύξηση της ινδονησιακής παραγωγής η οποία έχει αλλάξει πλήρως την κατάσταση στην διεθνή αγορά νικελίου. Παρά το γεγονός πως η Αυστραλία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη παραγωγός μετά την -με μεγάλη πλέον διαφορά- πρώτη Ινδονησία, δεν φαίνεται να έχει την δυνατότητα να επηρεάσει την εξέλιξη των τιμών.

Η δύσκολη κατάσταση στην οποία περιέρχονται τα ορυχεία νικελίου της χώρας αρχίζει να απειλεί τα σχέδια της χώρας να γίνει ένα από τους πιο σημαντικούς κρίκους της εφοδιαστικής αλυσίδας στην βιομηχανία μπαταριών και ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως εκτός από νικέλιο, η Αυστραλία είναι πολύ δυνατή και στην παραγωγή λιθίου, που είναι ακόμα πιο σημαντικό από το νικέλιο για την κατασκευή μπαταριών ηλεκτροκινούμενων οχημάτων.

Η χώρα προσπαθεί να ενθαρρύνει τις επιχειρήσεις του κλάδου να δημιουργήσουν μέσα στην χώρα εγκαταστάσεις επεξεργασίας των «πράσινων μετάλλων», έτσι ώστε να παράγεται μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία για την οικονομία και τους Αυστραλούς φορολογουμένους, οι οποίοι υποστηρίζουν αυτή την προσπάθεια μέσω του κρατικού προϋπολογισμού.

Η υπουργός King φαίνεται πάντως να πιστεύει πως οι εξορυκτικές επιχειρήσεις της χώρας έχουν αρχίσει να βρίσκονται σε μειονεκτική θέση απέναντι σε ανταγωνίστριες από άλλες χώρες, καθώς το κόστος παραγωγής είναι υψηλότερο λόγω της προσήλωσής τους σε πρακτικές λειτουργίες φιλικότερες προς το περιβάλλον και τους εργαζόμενους. Προς απογοήτευση της υπουργού και των επιχειρήσεων, οι διεθνείς αγοραστές νικελίου δεν φαίνεται να είναι πρόθυμοι να πληρώσουν το λεγόμενο «πράσινο υπερτίμημα».

Επανερχόμενοι στο βασικό μας θέμα, από τις πρώτες αντιδράσεις των ειδικών της αγοράς, τα μέτρα που ανακοινώθηκαν δεν φαίνονται αρκετά για να αλλάξουν την απόφαση των εταιρειών εξόρυξης να κλείσουν κάποια από τα ορυχεία νικελίου στην Αυστραλία. Ίσως οι φορολογούμενοι να χρειαστεί να βάλουν το χέρι τους ακόμα πιο βαθιά στην τσέπη, μέχρι τουλάχιστον να αρχίσει να αναγνωρίζεται έμπρακτα η «ηθική υπεροχή» των εξορυκτικών τους επιχειρήσεων. 

[ΠΗΓΗ: https://www.liberal.gr/, 20/2/2024]

Τον «οδικό χάρτη» του ερευνητικού προγράμματος της Ελληνικής Αρχής Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΕΑΓΜΕ) για το νέο ΕΣΠΑ (2021-2027) παρουσίασε πρόσφατα στην Πολιτική Ηγεσία του ΥΠΕΝ αλλά και στους αρμόδιους φορείς ο Γενικός Διευθυντής της ΕΑΓΜΕ κ. Διονύσιος Γκούτης.

Το στρατηγικό σχέδιο της ΕΑΓΜΕ κινείται σε πέντε θεματικούς άξονες δράσεων. Στις Ορυκτές Πρώτες Ύλες, στο Περιβάλλον, στην Ενέργεια, στους Υδατικούς Πόρους και στην Κλιματική Αλλαγή. 

Τα έργα που βρίσκονται σε τροχιά έγκρισης και υλοποίησης είναι τα εξής:

• ΚΟΠΥ | Δράσεις Έρευνας Κρίσιμων Ορυκτών Πρώτων Υλών
• GEOTHENERG | Δράσεις Έρευνας, Αξιολόγησης και Αξιοποίησης της Γεωθερμίας-Γεωενέργειας
• ΓΕΩΔΕ | Δράσεις Γεωλογικών Χαρτογραφήσεων στον Χερσαίο και Θαλάσσιο Χώρο
• ΓΕΩΚΙΝ | Οριοθέτηση – Παρακολούθηση και Βέλτιστη Διαχείριση των Γεωλογικών Κινδύνων σε Ευπαθείς Περιοχές του Ελληνικού Χώρου
• ΥΔΡΟΧΑΡΤ | Υδρογεωλογική Έρευνα και Σύνταξη Υδρογεωλογικών Χαρτών σε Επιλεγμένα Υπόγεια Υδατικά Συστήματα
• ΔΙΠΥΝΕ | Δίκτυο Παρακολούθησης Υπόγειων Νερών

Ο κ. Γκούτης τόνισε χαρακτηριστικά: «Πέρα από κάθε αμφιβολία, αυτό είναι το περιβαλλοντικό και ενεργειακό στίγμα για την επόμενη μέρα, στο οποίο η ΕΑΓΜΕ αποτελεί τον πλέον αξιόπιστο επιστημονικό οργανισμό με καταλυτική συμβολή στον Εθνικό Σχεδιασμό για την Ενέργεια και το Κλίμα. Καλείται μάλιστα να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό και αναβαθμισμένο ρόλο σε αυτή την εθνική προσπάθεια.

Το επιχειρησιακό και ερευνητικό μας πλάνο, το οποίο εκπονήσαμε μετά από αμέτρητες ώρες δουλειάς με το επιστημονικό προσωπικό της ΕΑΓΜΕ, θεωρώ ότι καλύπτει όλες τις εκφάνσεις του γεωλογικού, περιβαλλοντικού και ενεργειακού χάρτη.

Η αξιοποίηση των Κρίσιμων Ορυκτών Πρώτων Υλών είναι ιδιαιτέρως σημαντική για τη στήριξη της Πράσινης Συμφωνίας, αλλά και την Εφαρμογή της Κυκλικής Οικονομίας.

Η ανάπτυξη της Γεωθερμίας και η αναζήτηση χώρων για την αποθήκευση υπόγειας ενέργειας συμβάλουν στη διεύρυνση του ενεργειακού μείγματος, την εξοικονόμηση ενέργειας, της προώθηση των ΑΠΕ αλλά και της ενίσχυσης της ενεργειακής ασφάλειας.

Οι Γεωλογικές Χαρτογραφήσεις στον χερσαίο και θαλάσσιο Χώρο συντελούν στη στήριξη της Πράσινης Ανάπτυξης και της Περιβαλλοντικής Βιο-Γεωποικιλότητας, ενώ η επισταμένη παρακολούθηση Γεωκινδύνων σε ευπαθείς περιοχές αποσκοπεί στην αντιμετώπιση της Κλιματικής Αλλαγής.

Η Υδρογεωλογική Έρευνα και η σύνταξη Υδρογεωλογικών Χαρτών σε επιλεγμένα Υπόγεια Υδατικά Συστήματα αποτελούν καταλυτικό παράγοντα για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της Κλιματικής Κρίσης στο Υπόγειο Δυναμικό της χώρας.

Τέλος, το Δίκτυο Παρακολούθησης Υπόγειων Νερών στοχεύει στη συστηματική παρακολούθηση των υπόγειων νερών στα Υδατικά Διαμερίσματα της χώρας, με ιδιαίτερη έμφαση στην αξιολόγηση της ποιοτικής και ποσοτικής κατάστασής τους.

Για την υλοποίηση των ανωτέρω έργων βασιζόμαστε στη δημιουργική συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων φορέων και κυρίως στο επιστημονικό και τεχνικό προσωπικό της ΕΑΓΜΕ. Επενδύουμε στην ενεργειακή μετάβαση, στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και στη καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής».

[ΠΗΓΗ: https://www.eagme.gr/, 20/2/2024]

Τεράστιο ενδιαφέρον έχει προκαλέσει η είδηση για την ανακάλυψη ενός μεγάλου κοιτάσματος υδρογόνου σε ορυχείο στην Bulqiza της Αλβανίας, όπου ερευνητές εντόπισαν τη μεγαλύτερη φυσική ροή που έχει καταγραφεί στην ιστορία.

Όμως, το νόμισμα έχει δύο όψεις και δεν άργησαν να έρθουν στην επιφάνεια φωνές που επιχειρούν να μετριάσουν τη φρενίτιδα που προκάλεσε η ανακοίνωση της ανακάλυψης, θέσουν τη συζήτηση σε πιο ρεαλιστικές βάσεις.

Όπως αναφέρει η Albania Daily News, στο ίδιο ορυχείο διεξήχθη και ακόμα μια μελέτη από Αλβανούς και ξένους ερευνητές, προκειμένου να ανακαλύψουν την ακριβή προέλευση και την ένταση απελευθέρωσης του υδρογόνου, καθώς και να προσδιορίσουν το πιθανό βάθος από το οποίο αυτό προέρχεται. 

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ένα μέλος αυτής της ερευνητικής ομάδας επιβεβαίωσε ότι τα ευρήματα υδρογόνου στο ορυχείο είναι πολύ σημαντικά, ωστόσο υπογράμμισε ότι για την αξιοποίηση του απαιτούνται νέες τεχνολογίες, οι οποίες θα πρέπει να δοκιμαστούν. 

Επίσης, τόνισε ότι, αν και τα προσδοκώμενα οικονομικά κέρδη από την εκμετάλλευση του υδρογόνου που ανακαλύφθηκε στο ορυχείο εκτιμάται ότι θα είναι πολύ μεγάλα, όμως παραμένουν περίπου 10 φορές λιγότερα από τα προσδοκώμενα κέρδη από τη συνέχιση της εξόρυξης χρωμίου.

Το ζήτημα που προκύπτει δεν είναι απλό, καθώς η ταυτόχρονη εξόρυξη υδρογόνου και χρωμίου είναι αδύνατη, σύμφωνα με τους μελετητές.

Ως εκ τούτου, σε περίπτωση που επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις και οι προσδοκίες για τη δυνατότητα εκμετάλλευσης του κοιτάσματος υδρογόνου, θα πρέπει να γίνει επιλογή μεταξύ υδρογόνου και χρωμίου, ως προς το τι είναι αυτό που τελικά θα εξορύσσεται.

Μια πιθανή εναλλακτική λύση ενδέχεται να προκύψει από τη συνέχεια της μελέτης του ανακαλυφθέντος κοιτάσματος υδρογόνου, στα πλαίσια της οποίας θα γίνει προσπάθεια να βρεθεί άλλη δίοδος εξόδου, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το προαναφερθέν πρόβλημα.

[ΠΗΓΗ: https://energypress.gr/, της Γιάννας Παπαδημητρίου, 21/2/2024]

Ποιες κρίσιμες πρώτες ύλες κρύβει το ελληνικό υπέδαφος – Η δραματική υστέρηση της Ευρώπης σε σε σχέση με Κίνα, ΗΠΑ

Το υπέδαφος της Ελλάδας «κρύβει» θησαυρούς η αποτελεσματική αξιοποίηση των οποίων, εφόσον προχωρήσει, μπορεί να δώσει στην χώρα μας κρίσιμο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε μία εποχή που η πράσινη μετάβαση και η έλλειψη στρατηγικού σχεδίου σε ευρωπαϊκό επίπεδο θέτουν τον μεταλλευτικό κλάδο ενώπιον πολυποίκιλων προκλήσεων οι οποίες «ζητούν» άμεσες λύσεις.

Η Ευρώπη με το σχέδιο που έχει καταρτίσει για τις κρίσιμες πρώτες ύλες (The European Critical Raw Materials Act), σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, δεν επιδοτεί τις εξορυκτικές επιχειρήσεις, στοχεύοντας ωστόσο θεωρητικά να διασφαλίσει τον ασφαλή και βιώσιμο εφοδιασμό της ευρωπαϊκής βιομηχανίας με κρίσιμες πρώτες ύλες και να μειώσει σημαντικά την εξάρτηση της ΕΕ από εισαγωγές από προμηθευτές μίας μόνο χώρας.

Αξίζει να σημειωθεί πως περίοπτη θέση στο European Critical Raw Materials Act) κατέχουν τα ελληνικά ορυκτά, αποτελούν περίπου το 10% του συνόλου των ορυκτών που περιλαμβάνονται στο σχέδιο.

Έχουμε κρίσιμες πρώτες ύλες, ασαφές αν διαθέτουμε σπάνιες

Το ελληνικό υπέδαφος διαθέτει κρίσιμες πρώτες γαίες, κυρίως μεταλλεύματα (βωξίτης, νικέλιο, αντιμόνιο). Από την άλλη πλευρά το τοπίο είναι θολό για τις σπάνιες γαίες. Για την ώρα είναι ασαφείς οι ενδείξεις για το κατά πόσο είναι δυνατή η αξιοποίηση σπάνιων πρώτων γαιών όπως το λίθιο, χημικό στοιχείο ιδιαίτερα κρίσιμο για την παραγωγή μπαταριών. Το λίθιο ενδέχεται να υπάρχει σε Σάμο και Βόρεια Ελλάδα αν και παραμένει άγνωστο μέχρι να ολοκληρωθούν οι μελέτες αν οι ποσότητες είναι αξιοποιήσιμες.

«Βραχυκυκλώνει» τον κλάδο η ενέργεια

Σε γενικές γραμμές, οι ελληνικές εξορυκτικές επιχειρήσεις στα βιομηχανικά και αδρανή ορυκτά σημειώνουν αξιοσημείωτες επιδόσεις με ενεργειακά ορυκτά και μάρμαρα να κινούνται πτωτικά. Ο Κωνσταντίνος Γιαζιτζόγλου, Πρόεδρος του ΔΣ στον Σύνδεσμο Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων, διαβεβαίωσε, κατά την διάρκεια εκδήλωσης του Συνδέσμου, πως ο κλάδος είναι βιώσιμος κρούοντας όμως καμπανάκι για το ενεργειακό κόστος το οποίο έχει εκτοξευτεί κατά 50% τα τελευταία χρόνια.

Η Ευρώπη βλέπει με τα κυάλια τον ανταγωνισμό – «Χάνει το δάσος»

Το πλέον κρίσιμο ζήτημα που «καίει» τον κλάδο είναι η ανταγωνιστικότητά του με την Ευρώπη να υστερεί δραματικά σε σχέση με Κίνα και ΗΠΑ που δίνουν επιδοτήσεις και κόβουν κόστη στην εξορυκτική βιομηχανία με το τσουβάλι. «Στην Κίνα ένα ορυκτό κοστίζει μία Χ τιμή, στην Ευρώπη 3Χ. Ευτυχώς η Ευρώπη αν και πολύ αργά έχει κάνει ένα μικρό πρώτο βήμα με το material act στην κατεύθυνση ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητάς της, σε γενικές γραμμές αυτά που αποφασίζει η Ευρώπη έχουν τεράστιο πρόβλημα εφαρμογής, βλέπει το δέντρο, χάνει το δάσος», επεσήμανε παραθέτοντας ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα από την χώρα μας που δείχνει πως το κόστος «μπλοκάρει» την εξόρυξη.

Η Ελλάδα διαθέτει γάλιο (σπάνιο χημικό στοιχείο), στην Βοιωτία, με το κόστος εξόρυξης και αξιοποίησής του ωστόσο να κρίνεται απαγορευτικό.

«Χωρίς εμάς πως θα φας;»

Παράλληλα, ανέδειξε την τεράστια σημασία της εξορυκτικής βιομηχανίας. «Χωρίς εμάς πώς θα φας;», αναρωτήθηκε ο κ. Γιαζιτζόγλου. «Αν δεν υπήρχε το πτωχοκάρβουνο στη Μακεδονία και την Πελοπόννησο η ανάπτυξη στη χώρα μας θα είχε αργήσει μερικές δεκαετίες», σημείωσε οριοθετώντας το περιβαλλοντικό πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργεί ο κλάδος.

«Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, να αλλάξουμε αναπτυξιακό μοντέλο»

«Να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, απέχει πολύ από την αλήθεια να κατηγορείται ο κλάδος μας ως μέρος της περιβαλλοντικής καταστροφής, η εξορυκτική δραστηριότητα, στερεοί, υγροί και αέριοι ρύποι, συνεισφέρει σε παγκόσμια κλίμακα κάτω του 3%. Η εξορυκτική δραστηριότητα στην ΕΕ λειτουργεί με το πιο αυστηρό πλαίσιο, αυτό έχει οδηγήσει σε μείωση της παραγωγής πάνω από 35% ενώ οι εισαγωγές από τρίτες χώρες αυξάνονται, κάποιοι θεωρούν πως αυτό θα έχει θετικό περιβαλλοντικό αντίκτυπο, η απόλυτη διαστροφή της πραγματικότητας», ανέφερε.

Η ομελέτα και τα αυγά

Ο κ. Γιαζιτζόγλου έδωσε έμφαση στην ανάγκη αλλαγής του παραγωγικού και καταναλωτικού μοντέλου σε μία κατεύθυνση που θα «χρησιμοποιεί τις βέλτιστες τεχνολογίες για το περιβάλλον διασφαλίζοντας παράλληλα την επαρκή παραγωγή αγαθών. Μπορούμε να ανταποκριθούμε σε αυτά αν διασφαλιστεί η ανταγωνιστικότητά μας, οι ηγεσίες πρέπει να εξηγήσουν στις κοινωνίες πως ομελέτα χωρίς να σπάσουμε αυγά δεν γίνεται», τόνισε.

«Το πρόβλημα είναι πανευρωπαϊκό, το κανονιστικό πλαίσιο πρέπει να αναθεωρηθεί, να επιταχυνθούν οι αδειοδοτήσεις εξορυκτικών δραστηριοτήτων και να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα της εξορυκτικής βιομηχανίας, η ελληνική πολιτική ηγεσία κινείται προς αυτή την κατεύθυνση», υποστήριξε.

Εργατικό δυναμικό… αγνοείται

Για το ακανθώδες ζήτημα της έλλειψης εργατικού δυναμικού στην Ελλάδα επεσήμανε πως «πλέον ο ανειδίκευτος εργάτης έχει πεθάνει. Αντιμετωπίζουν οι ελληνικές εξορυκτικές επιχειρήσεις σοβαρό ζήτημα στην εύρεση εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού, ειδικά στους χειριστές βαρέων οχημάτων».

Ο κλάδος εκτιμάται πως απασχολεί άμεσα και έμμεσα πάνω από 80.000 εργαζόμενους.

Αντέχουν οι εξορυκτικές επιχειρήσεις

Το 2022, με βάση στοιχεία που παραθέτει ο Σύνδεσμος, χαρακτηρίστηκε από υψηλή ζήτηση μεγάλου μέρους εξορυκτικών μεταλλουργικών προιόντων, με την αυξημένη μάλιστα ζήτηση να «οδηγεί» σε ανεβασμένες τιμές μέχρι και 20% σε σχέση με το 2021 γεγονός που ενίσχυσε τον τζίρο του κλάδου κατά 12,5%.

Ο αυξημένος κύκλος εργασιών όμως δεν οδηγεί σε αυξημένη κερδοφορία με τα κόστη ενέργειας και πρώτων υλών να «ροκανίζουν» τα κέρδη. Πάντως η αύξηση των εξαγωγών κατά 20% και της παραγωγής κατά 3% το 2022 «αποδεικνύουν» την ανθεκτικότητα του κλάδου μπροστά στο αβέβαιο διεθνές περιβάλλον και στα λειτουργικά κόστη που παίρνουν την ανιούσα.

Η πρόκληση

Ο μεταλλευτικός κλάδος στην Ελλάδα καλείται να επιβιώσει και να αναπτυχθεί σε ένα εξόχως ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον επενδύοντας στην διείσδυση και δραστηριοποίηση ελληνικών μεταλλευτικών εταιρειών και εταιρειών τσιμέντου σε χώρες του εξωτερικού (π.χ. Ισπανία, Βαλκάνια, ΗΠΑ), στην λειτουργία μεταλλευτικών εταιρειών του εξωτερικού σε διάφορα σημεία της νησιωτικής και ηπειρωτικής χώρας, με εγχώριο εργατικό, τεχνικό και επιστημονικό προσωπικό προερχόμενο κυρίως από τη χώρα, δίνοντας ταυτόχρονα έμφαση στην έρευνα και την ανάπτυξη υλικών από νέα κοιτάσματα.

[ΠΗΓΗ: https://www.ot.gr/, του Στέφανου Μαχτσίρα, 22/2/2024]