Η Ελλάδα διαθέτει το δυναμικό  για παραγωγή ορισμένων ΚΟΠΥ και ΣΟΠΥ  αλλά και τις ενδείξεις για περαιτέρω στοχευμένη έρευνα στον τομέα αυτό. Το δυναμικό αυτό απαιτεί εστίαση στην έρευνα (πρωτογενή και δευτερογενή), και ακόμη επικαιροποίηση των υφιστάμενων δεδομένων και ειδικότερη μελέτη σε κάθε περίπτωση ξεχωριστά. Ενδεικτικά :  διαθέτει  βωξίτη (σε πλήρη παραγωγική διαδικασία), αντιμόνιο (Sb, σε 3 τουλάχιστον διαπιστωμένα κοιτάσματα αντιμονίτη άνευ εκμετάλλευσης μέχρι σήμερα), νικέλιο (Ni), κοβάλτιο (Co) (περιεχόμενα στον λατερίτη που όμως δεν παράγονται αυτοτελώς και απαιτούν αλλαγή της μεθόδου σε υδρομεταλλουργική από τον νέο ανάδοχο της ΛΑΡΚΟ),  χαλκό (Cu, προγραμματίζεται-υπό προϋποθέσεις- η παραγωγή από το κοίτασμα των Σκουριών Χαλκιδικής), μαγνησίτη (ΜgCΟ3,  παράγει τελικά προϊόντα δίπυρης και καυστικής μαγνησίας καθώς και πυρίμαχες μάζες και όχι μεταλλικό μαγνήσιο),  μαγγάνιο (Μn, τα ιστορικά κοιτάσματα μαγγανίου στην ευρύτερη περιοχή του Νομού Δράμας που αποτέλεσε στο παρελθόν κύριο μεταλλευτικό κέντρο της Ελλάδας απαιτούν επανα-δρομολόγηση για παραγωγή Μn battery grade), χαλαζία (SiO2) υψηλής ποιότητας για παραγωγή μεταλλικού πυριτίου (δεν υφίσταται εξόρυξη μέχρι σήμερα) και έχει ορισμένες  ενδείξεις εμφανίσεων (occurrences) για σπάνιες γαίες (REE) κυρίως εντός άλλων κοιτασμάτων. 

Τέλος, έχουν αναφερθεί -σε πανεπιστημιακές κυρίως έρευνες- κοιτασματολογικοί  τύποι που περιέχουν κατά  τόπους σημαντικές περιεκτικότητες σε  Βολφράμιο (W), Τελλούριο (Te), Ρήνιο (Re), μολυβδαίνιο (Μο), Γάλλιο (Ga), γερμάνιο (Ge) κ.α. Ας σημειωθεί, ότι οι εμφανίσεις δεν αποτελούν ώριμα κοιτάσματα προς δημοπράτηση, απλώς εφαλτήριο για περισσότερη έρευνα.  

Άρα, τα περισσότερα δημοσιεύματα που κυκλοφορούν είναι υπερβολικά έως ανακριβή ως προς την ύπαρξη και το δυναμικό της χώρας σε ΚΟΠΥ. Έρχομαι να επαναλάβω την διαπίστωση που είχα διατυπώσει σε άρθρο μου εδώ και 3 και πλέον δεκαετίες ότι “η Ελλάδα δεν είναι Ψωροκώσταινα, ούτε Ελντοράντο» παρά τα αντιθέτως κατά καιρούς θρυλούμεθα, η οποία επιβεβαιώνεται όλα αυτά τα χρόνια εν τοις πράγμασι…

Ας κάνουμε ορισμένες παρατηρήσεις για τον Νέο Ευρωπαϊκό Κανονισμό (σχέδιο-συμβιβαστική πρόταση, τέλος Ιουνίου 2023) για κρίσιμες και στρατηγικές ΟΠΥ (Critical Raw Materials Act), που βρίσκεται στην τελική φάση και που θα είναι καθοριστικός  για την μετέπειτα πορεία της ΕΕ στον τομέα. Όλοι συμφωνούν επί της αρχής ότι είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί μια Ευρωπαϊκή  Στρατηγική για τα ορυκτά, που να συμβαδίζει με τις ανάγκες της Ευρώπης για την ενεργειακή μετάβαση και να προϋπολογισθούν οι αντίστοιχες χρηματοδοτήσεις για την εύρεση και ανάπτυξη κοιτασμάτων, πάντα σύμφωνα με τους περιβαλλοντικούς κανόνες και τις επιταγές  διατήρησης της κοινωνικής συνοχής.  

Κι ακόμη ότι το συγκεκριμένο σχέδιο Κανονισμού κινείται επί της αρχής στη θετική κατεύθυνση διατυπώνοντας συγκεκριμένους ρυθμιστικούς στόχους για την προτεραιοποίηση και επιτάχυνση έργων που θα αφορούν την έρευνα, εξόρυξη, επεξεργασία και ανακύκλωση των στρατηγικών και κρίσιμων πρώτων υλών εντός ΕΕ.

Ωστόσο, δεν φτάνει μόνο αυτό, δηλ. να το οριοθετήσεις λεκτικά.

Καταρχήν, η Γενική Διεύθυνση Ορυκτών Πρώτων Υλών (ΓΔΟΠΥ  ΥΠΕΝ)  έχει προτείνει αρμοδίως προς τα ευρωπαϊκά όργανα, μεταξύ άλλων,  την επικαιροποίηση του καταλόγου Στρατηγικών Υλών (ΣΟΠΥ) (Παράρτημα 1 του Κανονισμού) ώστε να συμπεριληφθούν: ο  Βωξίτης  που δεν χρειάζεται συστάσεις αλλά και το Αντιμόνιο, καθώς η χώρα διαθέτει κοιτάσματα αντιμονίτη τα οποία διαμορφώνουν προοπτική άμεσων επενδύσεων.  

Βασικός στόχος είναι η δυνατότητα πρόσβασης και των ανωτέρω ΚΟΠΥ σε χρηματοδότηση που προβλέπεται για τις ΣΟΠΥ από τα ενωσιακά Ταμεία (ΕΣΠΑ, Just Transition Fund, RePowerEU, InvestEU, Innovation Fund) και την ΕΚΤ.

Στη συνέχεια πρέπει να ειπωθούν ορισμένες αλήθειες. Με τη θέσπιση του Κανονισμού θα τεθεί επί τάπητος  το δύσκολο εγχείρημα επίσπευσης της αδειοδότησης εντός των Κ-Μ. Στο σημείο αυτό ο κανονισμός είναι αρκετά άτολμος και σε μεγάλο βαθμό μη λειτουργικός και αναποτελεσματικός αν δεν συνοδευτεί και από πρόσθετες δράσεις που θα εξασφαλίζουν την απρόσκοπτη υλοποίησή του εντός των επιμέρους Κ-Μ.

Η γενική τοποθέτηση ότι όλες οι εμπλεκόμενες  αρχές διασφαλίζουν ότι οι διαδικασίες αδειοδότησης για τα Στρατηγικά Εργα θα αντιμετωπίζονται με τον ταχύτερο δυνατό τρόπο σύμφωνα με το ενωσιακό και το εθνικό δίκαιο (άρθρο 9), δεν είναι επαρκής. Aν δεν γίνουν θεσμικές παρεμβάσεις κυρίως στην υφιστάμενη περιβαλλοντική νομοθεσία που λίγο πολύ έχει ενσωματωθεί οριζοντίως σε όλα τα Κ-Μ, είναι εξαιρετικά δύσκολη η επίτευξη των χρονικών πλαισίων αδειοδότησης  που προβλέπονται στο άρθρο 10. Όπως έχω αρκετές φορές επισημάνει, οne stop shop δεν μπορεί να υπάρξει επί της ουσίας στον τομέα μας όσο η περιβαλλοντική αδειοδότηση λειτουργεί οριζοντίως (Α1, Α2 και Β) και με διακριτές αρχές, εκτός αν επιλεγεί ως υπηρεσία one stop shop,  η ίδια η περιβαλλοντική αρχή.

Και κάτι ακόμα. To κριτήριο της χρηστικότητας των ΟΠΥ  (δηλ. να πείσουμε τους πολίτες ότι τα  ορυκτά επικουρούν ή καλύτερα μονοπωλούν όλη σχεδόν την καθημερινότητά μας! ) αποδείχθηκε ανίσχυρο και απλώς «ακαδημαϊκό». Ο υποφαινόμενος, το υπηρέτησε  για πάνω από τρεις δεκαετίες προσπαθώντας να πείσει, χωρίς ιδιαίτερο αποτέλεσμα. Η αλήθεια είναι ότι ο  κόσμος δεν νοιάζεται αν το «κινητό» του έχει σπάνια και κρίσιμα μέταλλα και από που προέρχονται αυτά. Ούτε πως παράγονται. 

Το μόνο που τον νοιάζει είναι να μπορεί να το βρει στην αγορά και μάλιστα σε αποδεκτή τιμή.  Συνεπώς,  επανερχόμαστε στο μοναδικό αποτελεσματικό τελικό κριτήριο, εκείνο της αναγκαιότητας και της κρισιμότητας. Διότι αν δεν το βρει στην αγορά, λόγω έλλειψης του τάδε κρίσιμου ορυκτού, αναγκαστικά θα αναρωτηθεί, θα λογαριάσει, θα σκεφτεί, θα πράξει…

Το ζήτημα όμως είναι ότι η κρισιμότητα και η αναγκαιότητα, πρέπει εκτός από την επείγουσα και ρεαλιστική (έως κυνική) τους διάσταση, να εμπεριέχουν και την διάσταση της βιωσιμότητας.  Αλλιώς δεν έχει νόημα να προσπαθούμε… Τα ‘χω γράψει εκατό φορές, ας τα πούμε πάλι: ανάπτυξη χωρίς βιωσιμότητα είναι επένδυση σε βαρέλι χωρίς πάτο, αλλά και αειφορία χωρίς ανάπτυξη είναι απλά αειφόρο… τίποτε, ούτε τρώγεται, ούτε αβγατίζει, ούτε μετακυλίεται στις επόμενες γενιές.. Και προφανώς πίσω από τις δύο άκρες, πίσω από τα χρώματα και τις σημαίες της ανάπτυξης, υπάρχουν τα κάθε λογής συμφέροντα. Και ο βασιλιάς εκεί πάντα γυμνός!

(Φωτό: SHUTTERSTOCK)

[ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, του Δρ Πέτρου Τζεφέρη, Γεν. Δ/ντή Υπ. Περιβάλλοντος και Ενέργειας, 25/7/2023]

Η Ευρώπη υπήρξε αποτελεσματική στην προώθηση των τάσεων του τομέα που είναι απαραίτητες για την ενεργειακή μετάβαση μέσω ισχυρών επενδύσεων, στόχων και απασχόλησης πολιτικών. Χαρακτηριστικά παραδείγματα περιλαμβάνουν τη συμφωνία «Fit for 55» στα ηλεκτρικά οχήματα (EV), την Οδηγία για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Τέτοιες πολιτικές και στρατηγικές έχουν παρακινήσει τις κυβερνήσεις να χαράξουν τις δικές τους στρατηγικές για την επίτευξη ή υπέρβαση των στόχων της ΕΕ ως αποτέλεσμα.

Πρέπει, ωστόσο, να επικεντρωθούν οι προσπάθειες για την προέλευση και τη βελτίωση των CRM στο ευρωπαϊκό έδαφος. Αν και αυτοί είναι αναμφισβήτητα οι πιο κρίσιμοι τομείς που πρέπει να αντιμετωπιστούν, η πρόοδος της Ευρώπης σε αυτούς τους τομείς εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την προμήθεια κρίσιμων πρώτων υλών (CRM) που προέρχονται και εξευγενίζονται σε μεγάλο βαθμό στο εξωτερικό σε γεωγραφικά περιορισμένες περιοχές. Για παράδειγμα, η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό εξορύσσει περισσότερο από το 70% του παγκόσμιου κοβαλτίου και η Κίνα είναι αδιαμφισβήτητη ως προς την κυριαρχία της στην παραγωγή στοιχείων σπάνιων γαιών (REE) – επιπλέον της παγκόσμιας κυριαρχίας της στην επεξεργασία μιας ολόκληρης σειράς CRM.

Κατά συνέπεια, η ικανότητα της Ευρώπης να προσφέρει μια Ενεργειακή Μετάβαση είναι δυνητικά ευάλωτη στις γεωπολιτικές εντάσεις και την αστάθεια της εφοδιαστικής αλυσίδας σε αυτές τις περιοχές, για να μην αναφέρουμε την πιθανότητα ελλείψεων σε αυτά τα CRM, που θα προκύψουν χωρίς σημαντική αναβάθμιση της εξόρυξης.

Η επιταχυνόμενη επένδυση της Ευρώπης προς τους καθαρούς μηδενικούς στόχους προβλέπεται από την GlobalData ότι θα οδηγήσει στη συνεχή ανάπτυξη στην παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές κατά την επόμενη δεκαετία. Ωστόσο, η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας είναι η μεγαλύτερη πηγή εκπομπών στην Ευρώπη παρά τη μείωση κατά 18% των σχετικών εκπομπών που επιτεύχθηκε από το 2010-2017, καθώς και τη μείωση κατά 10% των συνολικών εκπομπών στην ήπειρο.

Οι αυστηροί στόχοι της ΕΕ έχουν εφαρμοστεί σύμφωνα με τη Συμφωνία των Ηνωμένων Εθνών του Παρισιού και ως μέρος της καθιερωμένης εκστρατείας «Η Ευρώπη πέρα ​​από τα ορυκτά καύσιμα». Τα κίνητρα για την ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, ο παροπλισμός σταθμών παραγωγής ενέργειας από ορυκτά καύσιμα και η πτώση του κόστους παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές θα συνεχίσουν το αυξανόμενο μερίδιο παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές από 51% το 2022 σε σχεδόν 75% έως το 2035.

Αυτό αναμένεται να επιτευχθεί σε μεγάλο βαθμό με την αύξηση της ικανότητας παραγωγής αιολικής και ηλιακής ενέργειας, με τους μεγαλύτερους παίκτες σε καθεμία να είναι η Orsted (αιολική) και η Iberdrola SA (και οι δύο), με χωρητικότητα αγωγών άνω των 35 GW η καθεμία.

Ο άλλος τομέας στον οποίο η Ευρώπη πρωτοπορεί όσον αφορά την ανάπτυξη είναι τα EV. Οι ισχυροί στόχοι, η χρηματοδότηση και οι πολιτικές της ΕΕ και της κυβέρνησης καθοδήγησαν τη σταδιακή κατάργηση των οχημάτων με κινητήρα εσωτερικής καύσης και είχαν ως αποτέλεσμα τον τριπλασιασμό των ταξινομήσεων EV το 2020 από το 2019 (σωστές ταξινομήσεις αυτοκινήτων).

Οι νομοθέτες έχουν εγκρίνει μια μείωση 55% στις εκπομπές των αυτοκινήτων έως το 2030 σε σύγκριση με το 2021. Η ανάπτυξη υποδομής φόρτισης που διευκολύνει την αύξηση των ηλεκτρικών οχημάτων στους δρόμους ενθαρρύνθηκε από τις επιδοτήσεις και μεγάλες εταιρείες εμπλέκονται πλέον στην ανάπτυξη EV στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων των Volkswagen, Tesla και Stellantis.

Η πρόοδος στους τομείς της ηλεκτρικής ενέργειας και των ηλεκτρικών οχημάτων απαιτεί την ανάγκη λιθίου, κοβαλτίου, REE και άλλων CRM, αυξάνοντας έτσι την ανάγκη αναβάθμισης της παραγωγής αυτών των πόρων εντός της ΕΕ. Η αργή ανταπόκριση της Ευρώπης στην προμήθεια και βελτίωση τέτοιων πόρων σε τοπικό επίπεδο αναγνωρίστηκε μόλις πρόσφατα. Σύμφωνα με την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου, από τον Νοέμβριο του 2022, το 89% της επεξεργασίας λιθίου γινόταν στην Ανατολική Ασία και δεν υπήρχαν διυλιστήρια λιθίου στην Ευρώπη.

Πρόσφατα, η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου παρείχε επιχορήγηση 600.000 λιρών στην Green Lithium για να ανοίξει ένα διυλιστήριο στο Teesside. Λαμβάνοντας υπόψη ότι το λίθιο είναι ζωτικής σημασίας τόσο για τον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας όσο και για τα EV και δεν είναι ιδιαίτερα σπάνιο, περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα πρέπει να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους. Ομοίως, η γεωλογία της Ευρώπης μπορεί να είναι ευνοϊκή για νέες πηγές κοβαλτίου ( Horn et al 2021 ), με μια έκθεση της ΕΕ για το κοβάλτιο του 2018 να τονίζει ότι τα υπάρχοντα ορυχεία νικελίου στην ήπειρο θα μπορούσαν να παρέχουν έως και το μισό κοβάλτιο που απαιτείται για τις ευρωπαϊκές εγκαταστάσεις μπαταριών ιόντων λιθίου.

Μόλις τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κυκλοφόρησε τον νόμο περί κρίσιμων πρώτων υλών, επιτρέποντας μειωμένα χρονοδιαγράμματα για έργα εξόρυξης και θέτοντας σαφείς προτεραιότητες για τις μελλοντικές αλυσίδες εφοδιασμού της Ευρώπης. Αυτό έρχεται μετά τον νόμο για τη μείωση του πληθωρισμού των ΗΠΑ με παρόμοιους στόχους, που απεικονίζει την πρόσφατη τάση προς περιφερειακές αλυσίδες εφοδιασμού καθώς οι δυνάμεις αναγνωρίζουν την ανάγκη να ξεφύγουν από την εξάρτηση από τα μονοπώλια ορυκτών της Κίνας. Οι πρόσφατοι περιορισμοί της Κίνας στις εξαγωγές της σε γάλλιο και γερμάνιο υπογραμμίζουν τους κινδύνους μιας τέτοιας εξάρτησης.

Ενώ ο νόμος CRMs είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, το χρονοδιάγραμμα για την αναζήτηση και τη δημιουργία ενός λειτουργικού ορυχείου είναι περίπου μια δεκαετία, και εκτός από την απροθυμία της Ευρώπης να βλάψει το περιβάλλον μέσω της εξόρυξης, μπορεί να είναι πολύ λίγο και πολύ αργά για να καλύψει τη ζήτηση ενεργειακής μετάβασης για CRM – θέτοντας τη μέχρι στιγμής ισχυρή ανάπτυξη της Ευρώπης σε βασικούς τομείς ενεργειακής μετάβασης.

[ΠΗΓΗ: https://www.businessenergy.gr/, 25/7/2023]

Ελάχιστη κατανάλωση ανά άτομο, χρεώσεις ανάλογα με την εγγύτητα της ξαπλώστρας στη θάλασσα και πολύς κόσμος συνθέτουν την εικόνα στα παραλιακά μπαρ

Η θέα της ουράς που σχηματίζουν τα αυτοκίνητα στην εθνική οδό Θεσσαλονίκης – Μουδανιών είναι αποκαρδιωτική για οδηγούς και συνεπιβάτες. Οι πινακίδες προδίδουν τη διαφορετική τους καταγωγή και παράλληλα την αφετηρία του ταξιδιού τους: Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Αθήνα, Βόρεια Μακεδονία, Βουλγαρία, Ρουμανία. Ο προορισμός όμως είναι για όλους κοινός. Το Σάββατο που η θερμοκρασία είχε ανέβει ανυπόφορα εξαιτίας του καύσωνα «Κλέωνα», ήθελαν όλοι να δροσιστούν στις θάλασσες της Χαλκιδικής.

Η «Κ» ακολούθησε κάποιους από αυτούς στην εξόρμησή τους. Για όσους το όνειρο της βουτιάς είχε μετουσιωθεί σε μια αναπαυτική ξαπλώστρα σε ένα από τα τουριστικά μέρη της Κασσάνδρας, του πρώτου δηλαδή ποδιού της Χαλκιδικής, η επιθυμία τους θα προσέκρουε στην ερώτηση των νέων ανδρών και γυναικών που κάθονταν στην είσοδο, επιφορτισμένοι με το καθήκον της υποδοχής των πελατών: «έχετε κάνει κράτηση;». Αν η απάντηση ήταν αρνητική, μπορεί να αναγκάζονταν μέχρι και να αποχωρήσουν, ψάχνοντας τη χαλάρωση σε κάποιο από τα επόμενα στέκια της περιοχής.

«Είναι όλες οι ξαπλώστρες γεμάτες και έχουμε πέντε παρέες σε αναμονή. Οι κρατήσεις έχουν γίνει από Παρασκευή, δεν δεχόμαστε άλλες. Και την Κυριακή θα είναι το ίδιο με σήμερα», μας είπε χαρακτηριστικά η Παναγιώτα Μαραγκού, που βρίσκεται στην υποδοχή γνωστού μπιτς μπαρ της περιοχής.

Σε μια ακτίνα πολλών χιλιομέτρων η κατάσταση θα ήταν παρόμοια στα περισσότερα μπιτς μπαρ, τα οποία μετά τον κορωνοϊό έχουν αρχίσει να υιοθετούν τις πολιτικές αλλά και την αισθητική μεγάλων κλαμπ ή και μπουζουκιών, ενώ τιμολογιακά έχουν επηρεαστεί από την αύξηση που παρατηρείται σε όλο το τουριστικό προϊόν της χώρας το φετινό καλοκαίρι. Εχουν ελάχιστη τιμή κατανάλωσης ανά άτομο, χρεώνουν διαφορετικά ανάλογα με την εγγύτητα της ξαπλώστρας στην πίστα – θάλασσα, έχουν υποδοχή, μεγάλες εγκαταστάσεις και πάρα πολύ κόσμο που θέλει να διασκεδάσει με μουσική και αλκοόλ μέχρι το βράδυ.

Η Πετρούλα Κοκόγια δεν θα έκανε ποτέ το λάθος να μην κάνει κράτηση στο αγαπημένο της μπιτς μπαρ στην Κασσάνδρα. Η συγκεκριμένη ημέρα άλλωστε δεν ήταν ένα τυχαίο Σάββατο, αλλά το μπάτσελορ πάρτι της φίλης της, που ετοιμαζόταν να παντρευτεί. Eίχε επικοινωνήσει περίπου τρεις εβδομάδες πριν ώστε η ίδια και οι φίλες της να εξασφαλίσουν ομπρέλα και ξαπλώστρες δίπλα στο κύμα. Είχαν φέρει μπαλόνια, ένα λευκό πέπλο που θα φορούσε η μέλλουσα νύφη, αξεσουάρ και πολλά αντηλιακά. «Ψάχναμε κάτι που θα είναι κοντά στη Θεσσαλονίκη και θα είχε χορό και έντονη μουσική. Ενα πάρτι!», σημείωσε μιλώντας στην «Κ». Η ελάχιστη τιμή κατανάλωσης που χρεώθηκε η κάθε μια είναι 50 ευρώ, αλλά ήταν αποφασισμένες να καθίσουν στο μαγαζί μέχρι το βράδυ, ώστε να το κάνουν να αξίζει. «Εχουν αλλάξει όλα… προς τα πάνω. Ακρίβεια», σχολίασε.

Με μια γρήγορη ματιά στις πρώτες ξαπλώστρες, μετρούσες άλλα δύο μπάτσελορ πάρτι. «Πού αλλού να πηγαίναμε; Ο γάμος είναι Θεσσαλονίκη και το γιορτάζουμε όλοι μαζί. Είναι ωραία εδώ! Είσαι όλη ημέρα, πίνεις, τρως, ξαναπίνεις. Θα ξεπεράσουμε τα 50 ευρώ», είπε μια μέλλουσα νύφη, λίγες ξαπλώστρες μακριά.

«Πολυτέλεια στην παραλία»

Την ίδια σκέψη φαίνεται να μοιράζονταν και οι εκατοντάδες άλλοι λουόμενοι, που διασκέδαζαν δίπλα τους κάτω από τις σειρές με τις ομοιόμορφες ομπρέλες. Παρέες, οικογένειες και ζευγάρια κατανάλωναν από κρύο καφέ μέχρι μπουκάλια με αλκοόλ υπό τους ήχους του μπαρ και, αν ήταν δυνατόν, με τις καρέκλες τους εκεί που σκάει το κύμα. Φορώντας μπλουζάκια με λογότυπο του μαγαζιού και ενδοεπικοινωνία στα αυτιά, οι σερβιτόροι μετέφεραν ακούραστα από φρουτοσαλάτες και κλαμπ σάντουιτς μέχρι new age ναργιλέδες στα τραπέζια. «Είναι πολύ στη μόδα οι ναργιλέδες. Με δυσκολία φτάνουν για όλους», σχολίασε ένας εργαζόμενος, την ώρα που μετέφερε έναν από αυτούς σε πελάτη.

«Ολα τα μπιτς μπαρ έχουν περισσότερη πολυτέλεια πια», σημείωσε ο Ραφαήλ Μποτζόρης, που εργάζεται σε μαγαζί της περιοχής, προσθέτοντας πως οι ελάχιστες καταναλώσεις έχουν καθιερωθεί, αλλά παράλληλα έχει ανέβει και η ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών. «Πράγματι», παραδέχθηκε μία εκ των τουριστριών που ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη για να επισκεφθεί το μαγαζί, περιγράφοντας πως οι ξύλινες ξαπλώστρες με το στρώμα απέχουν κατά πολύ από τις απλές πλαστικές που υπήρχαν κάποτε, ενώ όλο το σύστημα εξυπηρέτησης είναι αναβαθμισμένο και σχεδια-σμένο ώστε να σε κρατήσει εκεί όλη την ημέρα. «Πιάνει το κόλπο», παραδέχθηκε.

(Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ🙂

(Φωτό: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ. Κάτω από τις ατελείωτες σειρές με ομοιόμορφες ομπρέλες, που φτάνουν μέχρι το κύμα, παρέες, ζευγάρια και οικογένειες από την Ελλάδα και το εξωτερικό διασκεδάζουν από το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα.)

[ΠΗΓΗ: https://www.kathimerini.gr/, της Αλεξίας Καλαϊτζή, 24/7/2023]