Στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ της 9/08/2015 διαβάζω ένα άρθρο του Ανδρέα Μπελεγρή, για το πρόβλημα που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ με τον αναπληρωτή υπουργό Προστασίας του Πολίτη Γιάννη Πανούση. Ο Γιάννης Πανούσης αποτελεί το πεδίο σύγκρουσης δύο κόσμων μέσα στην «προεδρική φρουρά»: εκείνων που έχουν ως προτεραιότητα την προσέγγιση των κεντρώων ψηφοφόρων και εκείνων που θέλουν να συγκρατήσουν τη φυγή των αριστερών. Στο κόμμα μαζεύουν υπογραφές εναντίον του, ενώ η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ δεν κουράζεται να εκδίδει ανακοινώσεις κατά του υπουργού Προστασίας του Πολίτη. Είναι όμως ιδιαίτερα δημοφιλής και τον κάλυψε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας στην τελευταία του συνέντευξη. Άλλωστε το Μαξίμου αυτή την εποχή, με ανοιχτά τα μέτωπα των δανειστών και της Αριστερής Πλατφόρμας, αποφεύγει όσο μπορεί το πεδίο βολής της Κατεχάκη.

Οι κύκλοι που πρόσκεινται στον κ. Πανούση υπογραμμίζουν πως, σε ότι αφορά τον απολογισμό του υπουργείου, το τελευταίο εξάμηνο υπάρχουν λιγότερες φθορές και τραυματισμοί από τα προηγούμενα. Ειδικά για τη στάση της Αστυνομίας στις Σκουριές, διερωτώνται: «Τι πρέπει να κάνει η Αστυνομία; Να τους αφήσει να σφαχτούνε;». Και επισημαίνουν: «Μπαίνει στη μέση για να μη σφαχτούνε. Aς είχε λύσει το θέμα εκεί ο Λαφαζάνης που ήταν της αρμοδιότητάς του…».

Να σχολιάσουμε πως αυτό λέγεται μπαλάκι… Πάλι θα περιμένουμε λύσεις από τους «αρμόδιους»; Χορτάσαμε αρμόδιους… Θα πάρει κανείς κάποτε καμιά σωστή πολιτική απόφαση βασισμένη στη νομιμότητα, να τελειώνουμε;

Με τίτλο «Επενδύσεις; Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;», ο Δημήτρης Παπακωνσταντίνου αρθρογραφεί στο capital.gr και  θίγει το καυτό ζήτημάτων επενδύσεων στην Ελλάδα, μια πραγματικότητα για την οποία όλοι αποφεύγουν να μιλήσουν.

Μεγάλο δράμα για τη χώρα, δεν είναι μόνο τα σκληρά μέτρα στα οποία σύρθηκε να συμφωνήσει η κυβέρνηση, αλλά κυρίως η απουσία οποιασδήποτε αναπτυξιακής προοπτικής. Σε μία Ελλάδα όπου οι επιχειρηματίες εγκαταλείπουν ο ένας μετά τον άλλον τη χώρα, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο εξόδου από το υφεσιακό σπιράλ στην οικονομία. Ενώ οι επενδυτές τείνουν να εξελιχθούν σε είδος προς εξαφάνιση.

Ο τραγέλαφος είναι ότι η έννοια επένδυση στην σημερινή Ελλάδα κοντεύει να γίνει ανέκδοτο. Ούτε με κυάλι δεν θα δει επενδυτές η σημερινή κυβέρνηση. Με ένα φορολογικό καθεστώς δυσβάσταχτο και εχθρικό προς το επιχειρείν, με μία ύφεση που θα ξεπεράσει ακόμη και το 5% κατά πάσα πιθανότητα, με ιδεοληψίες που ακυρώνουν επενδύσεις και μπλοκάρουν ιδιωτικοποιήσεις, με τις συνθήκες διωγμού που έχουν βιώσει σχεδόν όλοι οι ξένοι όμιλοι που έκαναν το λάθος να στήσουν μπίζνες στη χώρα, για ποια αναπτυξιακή διαδικασία μιλάμε;

Εκτός και αν στην κυβέρνηση θεωρούν επενδύσεις τις καφετέριες και τα σουβλατζίδικα που εξακολουθούν να ανοίγουν σωρηδόν (για να αντικαταστήσουν άλλα που έκλεισαν…). Λύσεις απελπισίας από άνεργους ή πρόωρα συνταξιούχους που αξιοποιούν το bonus της εθελούσιας εξόδου ή το εφάπαξ των γονιών τους…

Ποιος θα έρθει να επενδύσει σε ένα περιβάλλον όπου όχι μόνο δεν υπάρχουν σταθεροί κανόνες παιχνιδιού, καθώς αυτοί αναδιαμορφώνονται συνεχώς, αλλά και που οι αλλαγές γίνονται και με αναδρομική ισχύ! Στην Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έρθει καμία σοβαρή επένδυση. Αρπαγή “ασημικών” σε εξευτελιστικές τιμές και κερδοσκοπία μπορεί να υπάρξει. Όμως σοβαρή επένδυση, πολύ δύσκολα, αν δεν αλλάξουν μυαλά και νοοτροπίες. Και αυτό ανεξάρτητα από την υπογραφή ή μη της συμφωνίας.

Γιατί δεν είναι μόνο η υπογραφή. Το μεγάλο ζήτημα είναι και η εφαρμογή της. Από ποια κυβέρνηση; Αυτή των ανεπαρκών υπουργών, των κρατικοδίαιτων ιδεοληπτικών και του ρουσφετιού; Με ποια αξιοπιστία; Αυτή των υπουργών που υπέπεσαν σε τόσα ηθικά παραπτώματα μέσα σε έξι – επτά μόλις μήνες διακυβέρνησης, όσα δεν είχαν παρατηρηθεί σε πολυετείς διακυβερνήσεις;

Χαρακτηριστικές του πώς η κρίση επηρεάζει τις ξένες επενδύσεις, αλλά και του πώς βλέπουν τη χώρα οι ξένοι επενδυτές, είναι οι δηλώσεις του Σαουδάραβα πρέσβη στην Αθήνα Εσάν Μπιν Ιμπραϊμ, στην εφημερίδα “Αγκραάμ”. Σύμφωνα λοιπόν με τον πρέσβη, οι καταχωρημένοι επενδυτές από τη χώρα του στην Ελλάδα είναι μόλις τρεις! Καλά διαβάσατε, μόλις τρεις! Αυτοί… εκπροσωπούν τα αραβικά κεφάλαια που θεωρητικά έχουν βλέψεις για επενδύσεις στη χώρα μας…

Όπως επισημαίνει ο Σαουδάραβας πρέσβης, σημειώθηκε μείωση των επενδυτικών πρωτοβουλιών λόγω της οικονομικής αστάθειας και του φορολογικού ευμετάβλητου καθεστώτος. Και τονίζει ότι διαπιστώνει πλέον μεγάλη προσοχή από τους Σαουδάραβες που επιθυμούσαν να επενδύσουν στην Ελλάδα, σημειώνοντας ότι καταβάλλονται προσπάθειες για την άρση των εμποδίων, ιδιαίτερα υπό το πρίσμα των φορολογικών μέτρων που αποτρέπουν τις επενδύσεις καθώς ο κίνδυνος αποτυχίας είναι μεγάλος. Το μόνο θετικό συνεχίζει ο πρέσβης, είναι ότι έχει αυξηθεί ο αριθμός των τουριστών (σε 1.500) μετά την έναρξη της απευθείας πτήση για την Αθήνα από το Ριάντ. Πάλι καλά…

Όμως μην ανησυχείτε. Ο κ. Θεοχαράκης, ο εκλεκτός του κ. Βαρουφάκη που δεν ήθελαν να βλέπουν μπροστά τους οι ξένοι και είχε απομακρυνθεί από τις διαπραγματεύσεις των Brussels Groups, εξακολουθεί να βρίσκεται στο ΥΠΟΙΚ και να ετοιμάζει το νέο αναπτυξιακό πρόγραμμα της χώρας!!! Ήμαρτον!

«Άδειο σακάκι στης καρέκλας τη ράχη. / Ποιος ήρθε, ποιος έφυγε / τί μένει;

Αντ. Μακρυδημήτρης, Το σακάκι

Η δαμόκλεια «πολιτική ηθική» και «καθαρότητα» των μη-ευρωπαϊστών αριστερών μελών του ΣΥΡΙΖΑ σκόρπισε εν μία νυκτί σε μια προφανώς αντι-δεοντολογική, αντι-ηγετική και εν τέλει τυφλή ανυπακοή στην ίδια τη λαϊκή εντολή (που τόσο την επικαλούνται όταν τους βολεύει).

Το 80% του ελληνικού λαού θέλει να μείνει στο ευρώ αλλά κάποιοι λουδίτες σχεδιάζουν «επανάσταση» επί άλλου πλανήτη.

Παρασυρμένοι από καλοβολεμένους, βαθιά συστημικούς διανοούμενους της Ευρώπης και των ΗΠΑ αλλά κι από τη διπολική διαταραχή και την υφέρπουσα κατάθλιψη ενός λαού που τώρα συνειδητοποιεί ότι δεν είναι περιούσιος, ορισμένοι αυτοαναγορεύονται σε ντεσπεράντος εσωστρεφούς ιδεοληπτικής αυταρέσκειας.

Σαν τις ρώσικες μπαμπούσκες είναι (απο)κλεισμένοι μέσα στα μαρξικά τσιτάτα, που είναι κλεισμένα μέσα στην προ-παγκοσμιοποίησης εποχή, που είναι κλεισμένα σε κορώνες αμφιθέατρου, που είναι κλεισμένα σε συσχετισμούς κουκιών και τάσεων, που είναι κλεισμένα σε…

Τί επικαλούνται ως έσχατο επιχείρημα; Την υπερηφάνεια του λαού.

Αναρωτιέμαι αν η εθνική (και η προσωπική) αξιοπρέπειά τους δεν είχε καθόλου θιγεί την εποχή της αστακομακαρονάδας, της ανομίας, της ατιμωρησίας, των λαμογιών, της εύκολης ζωής, της αναξιοκρατίας;

Τώρα αντιληφθήκανε ότι ζούσαμε (κι ευημερούσαν μερικοί ακόμα και «συνοδοιπόροι») ως τριτοκοσμική χώρα κι ότι αυτός ο τρόπος δεν είναι συμβατός με τη σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία;

Εξακολουθούμε να θέλουμε να είμαστε και «αριστεροί» αλλά να παίρνουμε φακελάκι, και οικολόγοι αλλά να χτίζουμε αυθαίρετο, και συνειδησιακά ανεξάρτητοι αλλά να «ρουφάμε» το Κράτος.

Δεν υπάρχει σωτηρία. Ούτε προς τα μπρος ούτε προς τα πίσω. Μόνο προς τα «μέσα» μπορεί να γίνει το θαύμα. Να ανα-γνωρίσουμε τον κακό εαυτό μας, να τον αλλάξουμε, να πείσουμε εαυτούς και αλλήλους πως δεν υπάρχει πλέον ο παλαιός έλληνας, ότι η Δημοκρατία έχει κανόνες και όρια, ότι η ιδεοληψία δεν είναι τρόπος διακυβέρνησης.

Κι όλα αυτά πρέπει να συμβούν πολύ γρήγορα.

Γιατί πίσω από την πόρτα της Ιστορίας δεν κρύβεται κάποιος «δόλιος αλλοδαπός» αλλά η εθνική καταστροφή. Αν κάτι τέτοιο αφήσουμε να γίνει τότε πια δεν θα υπάρχουν νικητές και νικημένοι, μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί αλλά μόνον το Χάος.

Ένα Χάος για το βάθος και το σκότος του οποίου θα είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι, αλλά αυτό δεν θάχει καμία σημασία.

Υ. Γ.: Πότε θα πάψουν οι αριστεροί να δολοφονούν την Αριστερά στο όνομα της «καθαρής αριστεροσύνης»; (που μόνον ορισμένοι – εξ επιφοιτήσεως του Μαρξ; – κατέχουν).

Καθηγητής Γιάννης Πανούσης – Αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης

http://www.anoixtoparathyro.gr, του Γιάννη Πανούση

Σε στρατηγικό εθνικό σχεδιασμό για την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου, αλλά με όρους και προϋποθέσεις που θα περιλαμβάνουν αλλαγή του υφιστάμενου πλαισίου, επικαιροποίηση του Μεταλλευτικού Κώδικα και νέο λατομικό νόμο, προχωράει το επόμενο διάστημα το ΥΠΑΠΕΝ. Όπως προανήγγειλε ο γενικός γραμματέας Ενέργειας και Ορυκτών Πρώτων Υλών, Α. Αλεξόπουλος, στο 5ο Διεθνές Φόρουμ για τον ορυκτό πλούτο, σύντομα θα ανοίξει ένας ευρύς διάλογος για διαβούλευση με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς επιχειρήσεις κ.λπ., επί θεμάτων έρευνας, εκμετάλλευσης και αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου. Τόνισε ότι η συχνή αναφορά στον ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως από την αξιωματική αντιπολίτευση, πως δεν θέλουμε τάχα επενδύσεις και αξιοποίηση ορυκτού πλούτου αποτελεί διαστρέβλωση των θέσεών του, αφού θέλουμε αξιοποίηση με όρους και προϋποθέσεις, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα αρνητικά του χθες, για να μην επαναληφθούν. Θα πορευτούμε, ανέφερε, στη βάση των εξής αρχών:

• Ο ορυκτός πλούτος είναι εθνικός και όχι ιδιωτικός, καθοριστικός ο ρόλος του Δημοσίου.
• Δεν θα επιτραπεί ιδιωτικοποίηση όσων επιχειρήσεων ελέγχει ακόμα το Δημόσιο αντίθετα, μεγιστοποίηση ελέγχου σε δημόσιες επιχειρήσεις όπως οι ΔΕΗ και ΛΑΡΚΟ.
• Απόλυτος σεβασμός σε περιβάλλον, οικοσυστήματα, χώρους αρχαιολογικούς πολιτιστικής κληρονομιάς και οικονομικές κοινωνικές δραστηριότητες. Συνύπαρξη δραστηριοτήτων και συμπληρωματική λειτουργία βάσει ολοκληρωμένου σχεδιασμού.
• Αξιοποίηση ορυκτών πόρων με τη μέγιστη δυνατή συνεννόηση με τις τοπικές κοινωνίες και με αντισταθμιστικά ωφελήματα.
• Διαβούλευση με τοπικές κοινωνίες για αξιοποίηση με όρους οικονομικής περιβαλλοντικής αποτελεσματικότητας.
• Ο μεταλλευτικός κλάδος οφείλει και βάσει επιταγών της Ε.Ε. να περιορίσει το περιβαλλοντικό του αποτύπωμα.
• Λήψη όλων των αναγκαίων και προβλεπόμενων μέτρων ασφάλειας.

Σημείωσε ότι η στρατηγική πρέπει να έχει ορίζοντα τουλάχιστον 25ετίας, να αποτιμάται τουλάχιστον ανά πενταετία και θα συνδέεται με: χωροταξία καθορισμό χρήσεων γης, Κτηματολόγιο, αναβάθμιση δημόσιας διοίκησης, απλοποίηση διαδικασιών αδειοδότησης κ.ά. Οι αλλαγές πλαισίου θα αφορούν: νέο λατομικό νόμο (αδρανή υλικά, βιομηχανικά ορυκτά, μάρμαρα), ως αναπόσπαστο τμήμα του νέου Μεταλλευτικού Κώδικα, επικαιροποίηση Κανονισμού Μεταλλευτικών Λατομικών Εργασιών (τεχνικές απαιτήσεις ειδικές μελέτες). Από την πλευρά του ο Ελ. Φαίδρος, πρόεδρος του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων, σημείωσε ο Σύνδεσμος περιμένει τον υπουργό Π. Λαφαζάνη για ενημέρωση επί των σοβαρών προβλημάτων του κλάδου, που είναι στρατευμένος στην ανάπτυξη της χώρας , στηρίζοντας κάθε θετική κίνηση στην κατεύθυνση αυτή κι απαιτώντας σεβασμό στις θέσεις εργασίας από όλους, από τους κυβερνώντες μέχρι τον τελευταίο πολίτη.

Αν θα γράφαμε κάποιο σχόλιο για τις δηλώσεις του κου Αλεξόπουλου, θα λέγαμε πως πολλάκις έχουμε ακούσει φοβερές εξαγγελίες από το βήμα ημερίδων και συνεδρίων. Ειδικά αυτή η επικαιροποίηση των νόμων και του Μεταλλευτικού Κώδικα, πάει κι έρχεται εδώ και πολλά χρόνια… Όσον αφορά τα περί «σεβασμού σε περιβάλλον, οικοσυστήματα, χώρους αρχαιολογικούς πολιτιστικής κληρονομιάς και οικονομικές κοινωνικές δραστηριότητες», τα περί «συνύπαρξης δραστηριοτήτων και συμπληρωματική λειτουργία βάσει ολοκληρωμένου σχεδιασμού», τα περί «μέγιστης δυνατής συνεννόησης με τις τοπικές κοινωνίες» και τα περί «διαβούλευσης με τοπικές κοινωνίες για αξιοποίηση με όρους οικονομικής περιβαλλοντικής αποτελεσματικότητας», μου φαίνονται δηλώσεις-κονσέρβα και υποδορίως αποτυπώνουν antigold σχεδιασμούς… Υπήρχε κάποιος συγκεκριμένος λόγος που τα αναφέρατε κε Αλεξόπουλε; Μην με πείτε καχύποπτο, αλλά στην ΑΥΓΗ τα διαβάσαμε, μην το ξεχνάτε αυτό…

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ, 25/04/2015