Στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η εξορυκτική βιομηχανία, αλλά και στη μεγάλη συνεισφορά της στην ελληνική οικονομία αναφέρεται σε συνέντευξή του στο Capital.gr, ο πρόεδρος του Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ) Aθανάσιος Κεφάλας. Όπως τονίζει, ο συγκεκριμένος κλάδος, που απασχολεί περισσότερους από 16.000 εργαζόμενους, είναι από τους λιγοστούς, στην Ελλάδα, που δεν προχώρησε σε μειώσεις μισθολογικών αποδοχών, εξακολουθώντας να αναζητά νέα “ταλέντα”.

Να σημειωθεί ότι ο Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ) εκπροσωπεί τις μεγαλύτερες ελληνικές εταιρείες εξόρυξης, αντιπροσωπεύοντας το 90% της συγκεκριμένης δραστηριότητας. Ορισμένα από τα μέλη του είναι οι εταιρείες Δελφοί Δίστομο, ΕΛΜΙΝ, Ευρωπαϊκοί Βωξίτες, Ελληνικοί Λευκόλιθοι, ΛΑΡΚΟ, Αλουμίνιον της Ελλάδος, Imerys, Παυλίδης στον κλάδο των μαρμάρων, μεγάλοι όμιλοι παραγωγής τσιμέντου, όπως οι Τιτάν και Lafarge και το εξορυκτικό τμήμα της ΔΕΗ.

Συνέντευξη στον Δημήτρη Δελεβέγκο

– Όσοι δεν παρακολουθούν τη δραστηριότητα των ελληνικών μεταλλευτικών εταιρειών, ενδεχομένως να θεωρούν ότι ο συγκεκριμένος κλάδος έχει αποδυναμωθεί.

H εξορυκτική δραστηριότητα αποτελεί σημαντικό κομμάτι της οικονομικής δραστηριότητας. Σύμφωνα με τον ΙΟΒΕ, αντιπροσωπεύει το 3,4% του ΑΕΠ με τη συνεισφορά του να διαμορφώνεται στα 6,2 δισ. ευρώ, από τα οποία  δύο δισ. αφορούν την Περιφέρεια Αττικής. Η συμβολή του, που είναι ύψους 1 δισ. ευρώ, είναι σημαντική στις ελληνικές εξαγωγές, των οποίων το μέγεθος, εάν αφαιρέσουμε τα πετρελαιοειδή, ανέρχεται σε περίπου 15 δισ. ευρώ. Ο κλάδος συνεχίζει να επενδύει και να προσελκύει σημαντικούς επενδυτές στην Ελλάδα, όπως οι γαλλικοί όμιλοι Imerys, Keneos και Lafarge, λαμβάνοντας ψήφο εμπιστοσύνης από τους ξένους επενδυτές, σε μία δυσμενή συγκυρία.

– Ο κλάδος διαθέτει επενδυτικό πρόγραμμα;

Σύμφωνα με μελέτη του ΣΕΒ, υφίσταται επενδυτικό κενό 100 δισ. ευρώ. Το μέγεθος αυτό προκύπτει από τη διαφορά της αξίας των επενδύσεων και των αποσβέσεων που ανέρχεται σε περίπου 15 δισ. ευρώ και αφορά τα τελευταία επτά χρόνια της κρίσης. Με στόχο να συμβάλουμε, από την πλευρά μας, στην κάλυψη του κενού αυτού, προγραμματίζουμε, μέσα στην επόμενη πενταετία, επενδύσεις, ύψους 1,7 δισ. ευρώ, για την ανάπτυξη καινούργιων μεταλλείων, τον εκσυχρονισμό γραμμών παραγωγής, την αξιοποίηση παραπροϊόντων των διεργασιών, τη συντήρηση των υφιστάμενων εγκαταστάσεων και, βέβαια, την αποκατάσταση του φυσικού τοπίου.

– Πάντως, παρά την μεγάλη συμβολή στην οικονομία, οι εκπρόσωποι του πολιτικού κόσμου δεν φαίνεται να στηρίζουν τόσο θερμά τον μεταλλευτικό κλάδο.

Στη χώρα μας η επιχειρηματικότητα έχει δυσφημιστεί, αποθαρρύνοντας τις εκδηλώσεις δημόσιας στήριξης ιδίως όταν πρόκειται για ιδιωτικές επενδύσεις. Από την άλλη πλευρά, σε εγκαίνια δικών μας έργων, έχει καταγραφεί η παρουσία κυβερνητικών στελεχών. Αναμφισβήτητα, υπάρχει μία διστακτικότητα ως προς τη στήριξη των συγκεκριμένων επενδύσεων που προέρχεται από το γεγονός ότι η εξορυκτική βιομηχανία παρότι είναι σημαντική, δεν είναι ελκυστική και συνδέεται με το δόγμα “notinmybackyard”, δηλαδή “όχι στην αυλή μου”.  Στο πλαίσιο αυτό, βασική αποστολή του ΣΜΕ είναι να καταδείξει την μεγάλη συμβολή του κλάδου που δημιουργεί θέσεις εργασίας στην Περιφέρεια, έχει εκσυγχρονιστεί τεχνολογικά, με τους καθετοποιημένους σύγχρονους ομίλους να θέτουν σε υψηλή προτεραιότητα ζητήματα που άπτονται της αποκατάστασης του φυσικού τοπίου και της προστασίας του περιβάλλοντος.

– Κατά πόσο η επιβολή των κεφαλαιακών ελέγχων αποτέλεσε τροχοπέδη;

Η υλοποίηση των επενδύσεων στον κλάδο μας δεν υποφέρει από τα capitalcontrols, αλλά από τις μακρές γραφειοκρατικές διαδικασίες. Απαιτούνται πέντε χρόνια για να υλοποιηθεί μία επένδυση, η οποία, ακόμη και όταν ολοκληρωθεί, βρίσκεται αντιμέτωπη με τον πέλεκυ της ανασφάλειας δικαίου. Ο εξορυκτικός κλάδος έχει πολύ μεγάλη ιστορία, έχοντας μάθει να περιμένει, να επιμένει, και να υπομένει. Ωστόσο, οι αγορές δεν περιμένουν και εάν το προϊόν δεν βγει στην ώρα του, κάποιος άλλος θα το βγάλει.

– Πόσος χρόνος απαιτείται για να πραγματοποιηθεί μία επένδυση; 

Η έγκριση μίας μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων απαιτεί, κατά μέσο όρο, περίπου δύο έως τρία χρόνια, ενώ, σε ορισμένες περιπτώσεις, απαιτούνται έως και έξι χρόνια. Αυτό, τη στιγμή που η νομοθεσία προβλέπει την ολοκλήρωση της σύνταξης μίας μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων μέσα σε 90 ημέρες και όταν σε γειτονικές χώρες, η διαδικασία απόκτησης μεταλλευτικής άδειας δεν διαρκεί περισσότερο από τρεις έως έξι μήνες. Ως αποτέλεσμα, διαθέτουμε ανταγωνιστικό μειονέκτημα. Να σημειώσουμε ότι παρά τη διάχυτη θεώρηση πως η ιδιωτική πρωτοβουλία αντιμάχεται το Δημόσιο, εμείς παρατηρούμε ότι οι δημόσιες υπηρεσίες έχουν απογυμνωθεί από στελεχιακό δυναμικό με ικανότητες και εμπειρία. Είμαστε, λοιπόν, υπέρ μίας αποτελεσματικής δημόσιας διοίκησης, προκειμένου να εξασφαλίζεται ο ολοκληρωμένος χαρακτήρας του ελέγχου των δραστηριοτήτων μας.

– Από τι πάσχει ο μεταλλευτικός κλάδος; 

Η Ελλάδα υπήρξε η τέταρτη χώρα που το 2012 συγκρότησε Εθνική Πολιτική για την Αξιοποίηση των Ορυκτών Πρώτων Υλών, ακολουθώντας την κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την απεξάρτηση της χώρας από εισαγόμενους πόρους. Ωστόσο, η εθνική αυτή πολιτική έχει μείνει στα χαρτιά. Το γεγονός αυτό έρχεται να προστεθεί στα προβλήματα που σχετίζονται με τη χωροταξία, το μακρύ διάστημα αδειοδότησης, την ανασφάλεια δικαίου, το ασταθές φορολογικό καθεστώς και την απουσία κινήτρων για την υλοποίηση επενδύσεων. Αγκυλώσεις, επίσης, υπάρχουν ως προς την εξασφάλιση πιστοποίησης χειριστών κινητών μηχανημάτων για την οποία απαιτούνται έως τρία χρόνια ή μπορεί να μην ολοκληρωθεί ποτέ όταν πρόκειται για βαρέα οχήματα, τη στιγμή που στη Βουλγαρία η συγκεκριμένη διαδικασία δεν υπερβαίνει τους τρεις μήνες.

– Συνάδει η προστασία του περιβάλλοντος με την εξορυκτική δραστηριότητα; 

Διαχρονικά, η εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού συνδέεται με την καλλιέργεια και την εξόρυξη. Δεν είναι τυχαίο ότι οι διακριτές μεταβολές της ανθρωπότητας είναι συνδεδεμένες με την εξόρυξη, που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης δραστηριότητας. Ωστόσο, οι επιπτώσεις στο φυσικό τοπίο, λόγω της προόδου της τεχνολογίας και των μεθόδων αποκατάστασης του φυσικού τοπίου είναι προσωρινές.

Εξάλλου, μελέτες του Πανεπιστήμιου Αθηνών καταδεικνύουν ότι, όπου η αποκατάσταση γίνεται σωστά, οι κοινωνίες κλίμακας αναπτύσσονται ραγδαία. Η πρόκληση για εμάς δεν είναι η επαναφορά των φυσικών χαρακτηριστικών, αλλά να οδηγηθούμε στην αξιοποίηση μετά την μεταλλευτική δραστηριότητα. Υπάρχει η εντύπωση ότι όταν μία εξορυκτική βιομηχανία ολοκληρώνει το έργο της, αφήνει μία τρύπα στην κοινωνία και τη γη κάτι που δεν συμβαίνει, με δεδομένη την πρόοδο των τεχνολογικών μεθόδων αποκατάστασης του φυσικού τοπίου.

Για παράδειγμα στην Μήλο δημιουργήσαμε έναν αμπελώνα στη θέση ενός ορυχείου. Ένα μουσείο με 10.000 επισκέψεις το χρόνο έχει αντικαταστήσει μία παλιά στοά από εκμεταλλεύσεις βωξίτη και στην Μήλο έχει δημιουργηθεί συνεδριακό κέντρο στη θέση εργοστασίου επεξεργασίας Καολίνη. Επομένως, μπορούν να συνυπάρξουν η προστασία του περιβάλλοντος με την εξορυκτική δραστηριότητα, η οποία συνδέεται άρρηκτα με την υιοθέτηση μέτρων για την ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων στο φυσικό τοπίο.

– Οιμεταλλευτικές εταιρείες προσλαμβάνουν;

Είμαστε από τους λιγοστούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας που δεν προχώρησε σε μείωση μισθών ή οριζόντια αναπροσαρμογή αποδοχών. Ταυτόχρονα, ο εξωστρεφής χαρακτήρας των δραστηριοτήτων μας, μας επιτρέπει να μην είμαστε αναγκασμένοι να προχωρούμε σε μισθολογικές μειώσεις. Έτσι, προσλαμβάνουμε, καθώς αναζητούμε ανθρώπους με καινούργιες δεξιότητες και επιθυμούμε να δώσουμε ευκαιρίες σε νέους εργαζόμενους. Στο πλαίσιο αυτό, υλοποιήσαμε το πρόγραμμα “Μηχανικοί στην Πράξη” της Αλουμίνιον, όπως και αντίστοιχη πρωτοβουλία της Imerys. Και διατηρούμε, και εκπαιδεύουμε και δίνουμε ευκαιρίες. Η ελληνική εξορυκτική βιομηχανία  απασχολεί, άμεσα, λίγο παραπάνω από 16.000 άτομα, ενώ η επιγενόμενη απασχόληση ανέρχεται σε περίπου  180.000 θέσεις εργασίας.

– Υπάρχει ζήτηση για εργασία στις μεταλλευτικές εταιρείες από νέους εργαζόμενους ; 

Σταδιακά καταγράφουμε μεταστροφή του ενδιαφέροντος νέων ανθρώπων για εργασία στις εταιρείες του κλάδου μας. Και σε μία συγκυρία όπου τουλάχιστον το 50% των νέων μαστίζεται από ανεργία, αποτελούμε τον μοναδικό φωτεινό πόλο στο σκοτάδι της ανεργίας, με τον μεταλλευτικό κλάδο να επιτρέπει σε νέους επιστήμονες να κάνουν διεθνή καριέρα, αποκτώντας πολύτιμη εμπειρία στην Ελλάδα.   Η αυτοματοποίηση των εργοστασίων μας, ο σύγχρονος εξοπλισμός, η εκπαίδευση του προσωπικού σε   σε σχήματα σύγχρονου management και η εξωστρέφεια είναι χαρακτηριστικά που προσελκύουν τους νέους υποψήφιους εργαζόμενους.

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, 27/10/2016]

Προ δυσάρεστης έκπληξης βρέθηκαν οι εταιρείες του εξορυκτικού κλάδου, όταν διαπίστωσαν πως εξαιρούνται από τον νέο αναπτυξιακό νόμο. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των βιομηχάνων η απόφαση αυτή βασίστηκε στον πρόσφατο κανονισμό της E.Ε. 2014 για ισορροπία στην εξαίρεση από τις ενισχύσεις του χάλυβα και του άνθρακα. Όπως τονίζουν πρόκειται για μια εξέλιξη αρνητική που δείχνει την αντίφαση συνολικά της Ευρώπης απέναντι στην άποψη περί ανάπτυξης, ειδικά του πρωτογενούς τομέα και του εξορυκτικού κλάδου. Η απόφαση αυτή, συμπληρώνουν, έρχεται να προσθέσει ένα ακόμη πρόβλημα ειδικά στις ελληνικές εξορυκτικά επιχειρήσεις που πλήττονται από τη γραφειοκρατία και τη νομική ασάφεια στην αδειοδότηση έρευνας και εκ μετάλλευσης των λατομικών προϊόντων εξαιτίας της έλλειψης λατομικού νόμου, που σβήνεται και γράφεται από το 2003.

[ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, 16/09/2016]

«Η ευκολία πρόσβασης σε λιμάνια και σε υδάτινες μεταφορές λόγω της εκτεταμένης ακτογραμμής της Ελλάδας και η κομβική γεωγραφική θέση της χώρας αποτελούν τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της εξορυκτικής βιομηχανίας».

Έντονα εξωστρεφής και με ισχυρή διεθνή παρουσία ο κλάδος της εξορυκτικής βιομηχανίας συμβάλλει καθοριστικό στην αξιοποίηση των εγχώριων πόρων και στην ενδυνάμωση της ελληνικής βιομηχανίας. Όπως τονίζουν τα στελέχη του χώρου, η εξωστρέφεια της εγχώριας εξορυκτικής βιομηχανίας βασίζεται στα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα που διαθέτει ο κλάδος, ιδιαίτερα όσον αφορά την ευκολία πρόσβασης σε λιμάνια και σε υδάτινες μεταφορές (λόγω της εκτεταμένης ακτογραμμής της Ελλάδας), αλλά και όσον αφορά την κομβική γεωγραφική θέση της χώρας. Ωστόσο, όπως τονίζουν, n έλλειψη βασικών υποδομών κυρίως σε σιδηροδρομικές μεταφορές επηρεάζει καταλυτικά το τελικό αποτέλεσμα των εξαγωγών του κλάδου. Και συμπληρώνουν πως n βελτίωση της σιδηροδρομικής σύνδεσης μεταξύ των εγκαταστάσεων παραγωγής της εξορυκτικής βιομηχανίας και των εγχώριων λιμανιών, αλλά και των βιομηχανικών κέντρων στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη εκτιμάται ότι μπορεί να συμβάλει σημαντικά στην περαιτέρω εξωστρέφεια και ανάδειξη του κλάδου στον παγκόσμιο εμπορικό χάρτη.

Συνολικά την περίοδο 2008 -2014 η αξία των εξαγωγών των κλάδων που συμμετέχουν στην εξορυκτική βιομηχανία, με βάση το διευρυμένο δείγμα δραστηριοτήτων στη βάση δεδομένων της Eurostat, πλησιάζει τα 10,1 δισ.ευρώ. Τα προϊόντα της εξορυκτικής βιομηχανίας βρίσκονται στην τέταρτη θέση, μετά τα αγροτικά προϊόντα ( 26%), τα χημικά προϊόντα (16%) και τα μηχανήματα (13%). Τέλος, εκτιμάται ότι n παρουσία του κλάδου στο εξωτερικό εμπόριο της χώρας παρέμεινε σημαντική και το 2015, με την αξία των εξαγωγών να πλησιάζει το 50% των συνολικών πωλήσεων.

Σύμφωνα με τη μελέτη του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων σε συνεργασία με το ΙΟΒΕ (2016), βασικό εξαγωγικό προορισμό των προϊόντων της εξορυκτικής βιομηχανίας αποτελούν οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διατηρώντας το μερίδιό τους σε επίπεδα υψηλότερα του 50% επί του συνόλου της αξίας των εξαγωγών. Μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος αναδεικνύεται η Ιταλία, που απορροφά περίπου το 17% της αξίας των εξαγωγών του κλάδου. Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι υψηλό είναι και το μερίδιο ( 19%) της αξίας των εξαγωγών σε προορισμούς με μικρή αξία εξαγωγών, γεγονός που εν μέρει υποδηλώνει την υψηλή γεωγραφική διασπορά των εξαγωγών του κλάδου. Η δεκάδα των αγορών προορισμών αποτελείται από τις Ιταλία, Γερμανία, Ην. Βασίλειο, Γαλλία, Κίνα, Τουρκία, ΗΠΑ, Βουλγαρία, Ρουμανία, Πολωνία.

Σε επίπεδο προϊόντων, περίπου το 1/5 της συνολικής αξίας των εξαγωγών καταλαμβάνουν το καθένα από τα 3 προϊόντα με υψηλότερο μερίδιο στις εξαγωγές (το τσιμέντο, το αλουμίνιο και το νικέλιο), με τα μάρμαρα και την αλουμίνα να ακολουθούν με περίπου 10% αμφότερα, ενώ σημαντική συνεισφορά έχουν και τα παραγόμενα προϊόντα από λευκόλιθο (πυρίμαχες μάζες, δίπυροςμαγνησία και καυστική μαγνησία). Αναλυτικά, το χρονικό διάστημα 2008 -2012, πρώτο εξαγωγικό προϊόν αποτελούσε το νικέλιο, το 2013 ήταν μια σημαντική χρονιά για το τσιμέντο, καθώς ανέκαμψε από μια έντονη μείωση (43% το 2011 σε σχέση με το 2010).

Αξιοσημείωτη ήταν n ανοδική τάση στην αξία των εξαγωγών στα μάρμαρα. Στον αντίποδα, εξασθένηση των εξαγωγών βωξίτη παρατηρήθηκε το 2013, ενώ χωρίς σημαντικές μεταβολές καταγράφεται n εξαγωγική δραστηριότητα στα υπόλοιπα βιομηχανικά ορυκτά. Όσον αφορά το μερίδιο των προϊόντων στις εξαγωγές το 2013, το μεγαλύτερο ποσοστό καταλαμβάνουν το τσιμέντο με 20% και ακολουθούν το αλουμίνιο και το νικέλιο με 19% αμφότεροι.

Η προοπτική για το 2016

Αναφορικάμε την προοπτική του κλάδου, για το 2016 αναμένεται μικρή αύξηση της παραγωγής στα μεταλλικά και βιομηχανικά ορυκτά και στα μάρμαρα από τη μια πλευρά, και μικρή υποχώρηση στο τσιμέντο και τα ενεργειακά ορυκτά, από την άλλη. Ισχυρότερη αύξηση και αντίστροφη της αρνητικής τάσης αντίστοιχα αναμένεται από το 2017 με αποτέλεσμα το επίπεδο παράγωγης το 2020 στο σύνολο της εξορυκτικής βιομηχανίας να είναι αυξημένο κατά 13,6% σε σχέση με το 2014, εφόσον όμως επαληθευτούν οι αναπτυξιακές προοπτικές της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και διασφαλιστεί η επενδυτική ομαλότητα στη χώρα.

[ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, της Λέττας Καλαμαρά, 17/08/2016]

Σε συμφωνία για την αξιοποίηση των κοιτασμάτων βωξίτη της Σαρδηνίας προχώρησε η εταιρεία ΕΛΜΙΝ Βωξίτες (μετονομασία της Ευρωπαϊκοί Βωξίτες μετά την απορρόφηση της από την ΕΛΜΙΝ). Όπως τονίζει η διοίκηση της εταιρείας, η συμφωνία με τους κρατικούς φορείς της Σαρδηνίας για τα συγκεκριμένα μεταλλεία είναι δεκαετούς διάρκειας και αναμένεται να αυξήσει τουλάχιστον κατά 15% την παραγωγή της ελληνικής εταιρείας. Στόχος της είναι να αξιοποιήσει ακόμη περισσότερα την καλή πορεία του βωξίτη στη διεθνή αγορά, με αύξηση των εξαγωγών της και άνοιγμα σε νέες αγορές. Εξάγει ήδη σε 20 χώρες και σε τέσσερις ηπείρους (Ευρώπη, Ασία, Αφρική και Αμερική). Το 2015 ΕΛΜΙΝ και Ευρωπαϊκοί Βωξίτες παρήγαγαν 1,2 εκατ. τόνους βωξίτη και για το 2016 οι εκτιμήσεις δείχνουν πως nσυνολική παραγωγή τους θα κινηθεί σε αντίστοιχα επίπεδα. Συμφωνά με τη διοίκηση, στους στόχους της εταιρείας για το 2016 περιλαμβάνεται, μεταξύ άλλων, η βελτίωση των οικονομικών της επιδόσεων, καθώς και η εξομάλυνση της επιχειρηματικής της δραστηριότητας.

Η εταιρεία ΕΛΜΙΝ Βωξίτες Α.Ε. (το σχήμα που προέκυψε από την απορρόφηση της Ευρωπαϊκοί Βωξίτες από την ΕΛΜΙΝ) διαθέτει μεταλλευτικές παραχωρήσεις στους νομούς Αττικής, Βοιωτίας, Εύβοιας, Φθιώτιδας και Φωκίδας, με εξαιρετικό μεταλλευτικό δυναμικό και τέσσερα ιδιόκτητα λιμάνια (δύο από τα οποία είναι ενεργά). Βάσει της έκθεσης πεπραγμένων του ΣΜΕ, οι συνολικές επενδύσεις της εταιρείας για το έτος 2015 ανήλθαν συνολικά σε 14 εκατ. ευρώ, ενώ για το 2016 αναμένεται να απορροφήσει 15 εκατ. ευρώ.

Συνάντηση στοΥΠΕΝ

Στο μεταξύ, στο πλαίσιο εξομάλυνσης του επιχειρηματικού έργου της ΕΛΜΙΝ Βωξίτες και της απρόσκοπτης υλοποίησης των επενδύσεων της εταιρείας, πραγματοποιήθηκε προχθές συνάντηση του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Πάνου Σκουρλέτη και του διευθύνοντος συμβούλου της εταιρείας Λ. Πολυχρονόπουλου, παρουσία συνεργατών τους και υπηρεσιακών στελεχών του υπουργείου. Όπως επισημάνθηκε από την πλευρά του υπουργείου, πραγματοποιήθηκε εκτενής ενημέρωση από την εταιρεία για την παρούσα κατάσταση στις εκμεταλλεύσεις της, την υλοποίηση επενδύσεων, τα ζητήματα υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων, τις συνθήκες εργασίας. Διαπιστώθηκε, επίσης, η ομαλή διεκπεραίωση αιτημάτων προς το υπουργείο για εργασίες σε νέες στοές . Όπως επεσήμανε ο κ. Σκουρλέτης για το υπουργείο έχουν εξαιρετική σημασία τα ζητήματα της τήρησης της νομοθεσίας στις μεταλλευτικές εργασίες, ειδικότερα σε ό,τι σχετίζεται με την ασφάλεια των εργαζομένων και την προστασία του περιβάλλοντος. Στη βάση αυτή ζητήθηκε από την επιχείρηση η αυστηρή τήρηση της νομοθεσίας και η συμμόρφωση με τις υποδείξεις των υπηρεσιών . Επίσης τόνισε ότι δεν νοείται κανένας συσχετισμός ανάμεσα στους ελέγχους από τις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου και εργασιακές μεταβολές. Από την πλευρά της, η διοίκηση της εταιρείας τόνισε πως έχει εμπιστοσύνη στην ελληνική διοίκηση. Όπως συμπληρώνουν στελέχη του χώρου, τόσο η χώρα όσο και ο κλάδος της εξορυκτικής βιομηχανίας δεν χρειάζονται άλλο ένα μέτωπο ανοιχτό στον συγκεκριμένο τομέα, με αρνητικές συνέπειες στο εσωτερικό επιχειρηματικό περιβάλλον, αλλά και στις διεθνείς οικονομικές σχέσεις της Ελλάδας.

[ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, της Λέττας Καλαμαρά, 29/07/2016]

«Σημαντική είναι επίσης n συνεισφορά της εξορυκτικής βιομηχανίας στην προστιθέμενη αξία που παράγεται στην Κεντρική Μακεδονία ως αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, και της εκμετάλλευσης πολυμεταλλικών κοιτασμάτων στην περιοχή της Χαλκιδικής, συνεισφέροντας συνολικά με περίπου 1 δισ. ευρώ στην ακαθάριστη αξία παραγωγής της περιφέρειας».

Βαθύ αποτύπωμα ανάπτυξης στην ελληνική περιφέρεια αφήνει π εξορυκτική βιομηχανία, όπως δείχνουν τα στοιχεία σχετικής μελέτης του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ). Ειδικότερα, σε περιφερειακό επίπεδο η δραστηριότητα της ελληνικής εξορυκτικής βιομηχανίας έχει ισχυρό οικονομικό αντίκτυπο στις περιφέρειες της Στερεάς Ελλάδας, της Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης και της Θεσσαλίας. Επίσης συμβάλλει στις τοπικές οικονομίες της Δυτικής Μακεδονίας και του Νοτίου Αιγαίου.

Συγκεκριμένα, στις δραστηριότητες του εξορυκτικού τομέα και στον αντίκτυπό τους οφείλεται συνολικά περισσότερο από το 14% της ακαθάριστης αξίας που παράγεται στη Στερεά Ελλάδα και σε απόλυτο νούμερο η συνολικήσυμβολή υπολογίζεται περίπου στο 1,8 δισ.ευρώ.Στην οικονομία της συγκεκριμένης περιφέρειας, προεξέχοντα ρόλο παίζουν οι δραστηριότητες εξόρυξης βωξίτη και παραγωγής αλουμινίου και σιδηρονικελίου. Στην εξορυκτική βιομηχανία οφείλεται περίπου το 4% της ακαθάριστης αξίας που παράγεται στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη και υπολογίζεται στα 300 εκατ. ευρώ, στη Θεσσαλία περίπου στα 270 εκατ. ευρώ, στη Δυτική Μακεδονία περίπου 130 εκατ. ευρώ και περίπου το 3% της ακαθάριστης αξίας που παράγεται στο Νότιο Αιγαίο υπολογίζεται στα 160 εκατ. ευρώ. Σημαντική είναι επίσης n συνεισφορά της εξορυκτικής βιομηχανίας στην προστιθέμενη αξία που παράγεται στην Κεντρική Μακεδονία ως αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, και της εκμετάλλευσης πολυμεταλλικών κοιτασμάτων στην περιοχή της Χαλκιδικής, συνεισφέρονταςσυνολικά με περίπου 1 δισ. ευρώ στην ακαθάριστη αξία παραγωγής της περιφέρειας.

Σε απόλυτους όρους, οι δραστηριότητες του εξορυκτικού τομέα έχουν ισχυρό οικονομικό αντίκτυπο στην Αττική, συνεισφέρονταςσυνολικά στην ακαθάριστη αξία παραγωγής της περιφέρειας με περίπου 2,1 δισ. ευρώ.

Στον τομέα της απασχόλησης στην εξορυκτική βιομηχανία οφείλεται συνολικά περίπου το 11 % της απασχόλησης στη Στερεά Ελλάδα (περίπου 18,7 χιλ. θέσεις πλήρους απασχόλησης) και περισσότερο από το 3% της απασχόλησης στις περιφέρειες της Δυτικής Μακεδονίας (2,9 χιλ. θέσεις), της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης (6,5 χιλ. θέσεις) και της Θεσσαλίας (7,3 χιλ. θέσεις). Όπως επισημαίνει ο πρόεδρος του ΣΜΕ κ. Κεφάλας, «οι περιφερειακές επιδράσεις της εξορυκτικής βιομηχανίας στην απασχόληση είναι ιδιαίτερα σημαντικές, λαμβανομένου υπ’ όψη του γεγονότος ότι η εξορυκτική δραστηριότητα παρέχει ισχυρή στήριξη στην απασχόληση σε περιοχές της χώρας που έχουν πληγεί οξύτατα από την οικονομική κρίση των τελευταίων ετών».

Αναφορικά με την περιφερειακή διάρθρωση του κοινωνικού προϊόντος που προσφέρει η ελληνική εξορυκτική βιομηχανία, υπολογίζεται πως περίπου 5% του κοινωνικού προϊόντος που δημιουργείται στη Στερεά Ελλάδα προσφέρεται άμεσα από την εξορυκτική βιομηχανία (σε απόλυτους όρους περίπου 220 εκατ. ευρώ), ενώ λαμβάνοντας υπ’ όψη τον ευρύτερο αντίκτυπο των δραστηριοτήτων του εξορυκτικού τομέα, συνολικά περίπου 12% του κοινωνικού προϊόντος που παράγεται σε αυτήν την περιφέρεια οφείλεται στην εξορυκτική βιομηχανία. Περίπου 2% του κοινωνικού προ ιόντος που παράγεται στις περιφέρειες της Δυτικής Μακεδονίας και της Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης προσφέρεται άμεσα από την εξορυκτική βιομηχανία και υπολογίζεται σε περίπου 30 εκατ. ευρώ και 90 εκατ. ευρώ αντίστοιχα, με τη συνολική επίδραση του εξορυκτικού τομέα να ανέρχεται σε 6% και 4% του κοινωνικού προ ιόντος κάθε περιφέρειας αντίστοιχα.

[ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, της Λέττας Καλαμαρά, 20/07/2016]