Υπάρχει ένα μπλογκ και ένα αντίστοιχο facebook, τα οποία τιτλοφορούνται «Ιερισσιώτες», γεγονός καταχρηστικό εφόσον δεν είναι δυνατόν να αντιπροσωπεύει ΟΛΟΥΣ τους κατοίκους της Ιερισσού. Τέλος πάντων, το θέμα δεν είναι αυτό. Οι διαχειριστές σίγουρα είναι antigold-ταλιμπάν, αφού έχουν καταντήσει να βρίζουν ακόμα και τους συντοπίτες, όπως τους κατοίκους της Στρατονίκης!

Εκτός αυτού όμως, είναι και αδιόρθωτοι, διότι δεν μαθαίνουν από το πάθημα… Κυκλοφόρησαν πάλι στο διαδίκτυο το απερίγραπτο βίντεο του «θα-γεμίσουμε-φέρετρα-Μπένου», από την υπερπαραγωγή σε συνέχειες «Σκουριές :Οι καθηγητές του ΑΠΘ σας ενημερώνουν για την καταστροφή της Χαλκιδικής και της Β. Ελλάδας από την μεταλλευτική δραστηριότητα χρυσού-χαλκού». Καθηγητές του ΑΠΘ εννοείται ο Μπένος, Ο Ομότιμος Σαράντης, ο πρύτανης Μυλόπουλος που βολεύτηκε στο Μετρό αλλά τώρα … άντε γεια…κ.λπ. Οι περισσότεροι προσπάθησαν να εξαγοράσουν την «αγωνιστικότητά» τους και την σύμπλευση με τις κόκκινες γραμμές ΣΥΡΙΖΑ με κάποια θέση σε ψηφοδέλτιο, αλλά τελικά μόνο ο Μυλόπουλος βολεύτηκε (για λίγο…). Ο αμετανόητος Μπένος στο βίντεο μιλάει πάλι για καρκίνους, και χρησιμοποιεί το άκυρο παράδειγμα της αφρικανικής σκόνης για να δείξει πως η σκόνη του μεταλλείου θα φτάνει μέχρι τη Θεσσαλονίκη (!) και ακόμη παραπέρα (!!!). Ξέρουμε πως η αφρικανική σκόνη ταξιδεύει στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, με έναν τελείως διαφορετικό μηχανισμό. Τολμάνε επίσης μέσα στο βίντεο να ξαναβγάζουν εκείνες τις fake φωτογραφίες με την λάσπη από τις βροχές στην θάλασσα στο Στρατώνι, που ισχυρίζονται πως είναι από τα μεταλλεία!!! Πάντως έχουν εικόνα από ρύπανση μεταλλείου, αλλά στο… Περού!!!

Ο Μπένος με ειδικότητα. Καθηγητής Κοινωνικής Ιατρικής και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, από το βήμα του περιφερειακού συμβουλίου καταφέρθηκε το 2013 κατά των μεταλλείων και υποστήριξε, ότι τα μεταλλεία χρυσού θα βλάψουν και το περιβάλλον κα τους ανθρώπους τη περιοχής. «Θα έχουμε καρκίνους και φέρετρα», είπε χαρακτηριστικά τότε και η μακάβρια φράση τον ακολουθεί μέχρι σήμερα! Η απορία για την περίεργη και συνάμα δραματική τοποθέτηση για κάποιον με μια ειδικότητα που απλά άπτεται του θέματος, –διότι η υγιεινή και η κοινωνική ιατρική απέχουν πολύ από την μεταλλειολογία, περιβαλλοντολογία, γεωλογία, τοξικολογία, κοιτασματολογία–, λύνεται με μια ματιά στο βιογραφικό του κου Μπένου: «Ο Αλέξης Μπένος είναι καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ, όπου διδάσκει Δημόσια Υγεία, Κοινωνική Ιατρική & Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Στο κίνημα εντάχθηκε στην ΕΚΟΝ ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ, μέχρι τη διαγραφή της Β’ Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης, στην οποία ήταν εκλεγμένο μέλος του ΚΣ. Ήταν και υποψήφιος βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2014 και 2015». Μπορεί να μην βγήκε βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το 2016 διορίστηκε αντιπρόεδρος του ΚΕΕΛΠΝΟ και αμέσως ήρθε σε προστριβή με τον πρόεδρο των εργαζομένων  κο Στ. Πουλή. 

Αλήθεια πως μπορεί κάποιος να θέτει την επαγγελματική του φήμη και αξιοπρέπεια υπό αμφισβήτηση χάριν της κομματικής προπαγάνδας; Μόνον εάν ανήκει σε εκείνη την συνομοταξία  που νομίζουν ότι κάποια επαγγελματική ιδιότητα όπως π.χ. «δικηγόρος», ή «καθηγητής Πανεπιστημίου», ή «μηχανικός», τους θέτει στο απυρόβλητο, ή ότι όλοι οι άλλοι ακούνε «καθηγητής» και θεωρούν ότι πει πανάκεια… 

Τα γεγονότα μιλάνε μόνα τους: Στα 150 χρόνια της σύγχρονης μεταλλευτικής δραστηριότητας δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να συνδέει την μεταλλευτική δραστηριότητα στην Χαλκιδική με τον καρκίνο. Χρυσός δεν θα εξορυχτεί για πρώτη φορά εδώ. Εξορύσσεται σε 980 μεταλλεία στον πλανήτη. Στην Ευρώπη χώρες όπως η Φινλανδία, η Σουηδία, αλλά και η Τουρκία βγάζουν χρυσό χωρίς να επιβαρύνουν στο ελάχιστο τη δημόσια υγεία. Γιατί στην Ελλάδα να ισχύσει κάτι διαφορετικό;

Όσοι μιλούν για καρκίνο στη Χαλκιδική τον αποδίδουν στο κυάνιο, στην επαφή με «τοξικές αποθέσεις», στη σκόνη και την επιβάρυνση των νερών με βαρέα μέταλλα. Η εξόρυξη χρυσού από τα κοιτάσματα της Χαλκιδικής αποκλείει όλα τα παραπάνω. Πώς λοιπόν προκύπτει ο καρκίνος και πώς τεκμηριώνεται; Τα στοιχεία του ΕΣΥ και της ΕΛΣΤΑΤ, είναι ενδεικτικά. Η Χαλκιδική έχει χαμηλότερους δείκτες νοσηρότητας και θνησιμότητας από τον ελληνικό μέσο όρο και τους χαμηλότερους σε σχέση με τους όμορους Νομούς στην Κεντρική Μακεδονία. Άρα, ο μόνος πραγματικός κίνδυνος για την υγεία είναι ο κίνδυνος από την υπερβολική έκθεση σε δηλώσεις τύπου Μπένου.

Πάντως τι νόημα έχουν τα ατυχή προπαγανδιστικά βίντεο «των καθηγητών» του 2017; Φοβάται κάτι το αγέρωχο «κίνημα» στην Χαλκιδική και επιστρατεύει περυσινά ξινά σταφύλια σαν αντίμετρα για την καμπάνια ενημέρωσης και πληροφόρησης της εταιρείας; 

Σύντροφοι, δεν γίνεται δουλειά έτσι… Τίποτα καινούργιο παίζει; Γιατί αν βγάλετε κι άλλο «καθηγητή», θα φάτε κι άλλο κράξιμο… Επίσης μπορείτε να μας πείτε από που είναι η μουσική υπόκρουση στο βίντεο; Έχουμε να ανεβάσουμε έναν «Οιδίποδα τύραννο» και δεν έχουμε μουσική υπόκρουση…

Επανέρχεται ο κίνδυνος αστάθειας, βαρίδι το country risk – κλίμα αβεβαιότητας από τους κυβερνητικούς κλυδωνισμούς – πλήγμα στις διεργασίες για τα NPLs, τριγμοί σε ομόλογα, αγορά, αναστολή επενδύσεων, φυγή επιχειρήσεων.

Πολιτική νάρκη σε τράπεζες

Αντιμέτωπη με μια νέα απειλή βρίσκεται η ελληνική οικονομία, καθώς, σε μια εξαιρετικά κρίσιμη χρονική συγκυρία, κλυδωνίζεται εκ νέου από το ρίσκο της πολιτικής αστάθειας, που έρχεται να προστεθεί στο ήδη αρνητικό κλίμα που υπονομεύει τις όποιες δειλές προοπτικές ανάκαμψης της οικονομίας και τις προσπάθειες των ελληνικών επιχειρήσεων να κερδίσουν την άνιση μάχη με τους Ευρωπαίους ανταγωνιστές τους.

Η εκπαραθύρωση του υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Κοτζιά, και η ταυτόχρονη παραμονή του Πάνου Καμμένου στο υπουργικό συμβούλιο έδωσαν προσωρινό τέλος στον συναγερμό για την κυβερνητική συνοχή. Εντούτοις, η επιλογή του πρωθυπουργού εκλαμβάνεται όχι μόνο σε πολιτικό επίπεδο, αλλά και από την αγορά, ως υποχώρηση στον εκβιασμό του κυβερνητικού εταίρου υπό την απειλή της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες. Και μπορεί ο κ. Καμμένος, μετά την απόφαση του πρωθυπουργού, να παραμένει στη θέση του (απομένει να φανεί στην πράξη μέχρι πότε), ωστόσο η ζημιά έχει ήδη γίνει και ο κίνδυνος της πολιτικής αβεβαιότητας και αστάθειας έχει ήδη επιστρέφει, αποτελώντας βαρίδι και συστημικό ρίσκο που συνυπολογίζεται σε όλους τους τομείς της οικονομίας, από το τραπεζικό σύστημα μέχρι τις επενδύσεις και, πρωτίστως, την αγορά των ομολόγων.

Το κλίμα αβεβαιότητας επιτείνεται και από το γεγονός ότι έχουμε εισέλθει σε de facto προεκλογική περίοδο, η οποία, ανάλογα με τις προθέσεις και τους σχεδιασμούς του πρωθυπουργού, μπορεί να «σέρνεται» επί μακρό χρονικό διάστημα, εξέλιξη η οποία βεβαίως αποτελεί το χειρότερο δυνατό σενάριο για την οικονομία και τις επιχειρήσεις, οι οποίες επωμίζονται και το μεγαλύτερο βάρος της αδιέξοδης κυβερνητικής επιλογής για υπερπλεονάσματα, «στην πλάτη» της παραγωγικής οικονομίας.

Η νάρκη του πολιτικού ρίσκου, που προστίθεται στις απειλές για την ελληνική οικονομία, δεν αφήνει ανεπηρέαστο το κλίμα στην αγορά, όπου καταγράφονται αλλεπάλληλα κρούσματα δυσπιστίας και ανησυχίας των επενδυτών, που αντιμετωπίζουν ως βαρίδι οτιδήποτε σχετίζεται με την ελληνική οικονομία, είτε είναι ελληνικό ομόλογο είτε είναι επιχείρηση με έδρα την Ελλάδα.

Δυσπιστία και καθυστερήσεις

Το γεγονός ότι η παραίτηση Κοτζιά εξελήφθη, εκτός των συνόρων, ως αρνητικό μήνυμα και ρίσκο πολιτικής αστάθειας για την ελληνική οικονομία φάνηκε στο ράλι που κατέγραψαν τα ελληνικά ομόλογα από την ημέρα παραίτησης του υπουργού Εξωτερικών. Αν και γενικά η πολιτική αλλαγή δεν αξιολογείται ως ρίσκο από τους επενδυτές, ιδιαίτερα όταν η Νέα Δημοκρατία έχει δεσμευτεί ότι θα κινηθεί στην κατεύθυνση της επίσπευσης των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων για την ανάκαμψη της οικονομίας και των επενδύσεων, εντούτοις όσο το πολιτικό πεδίο δεν ξεκαθαρίζει τόσο οι αγορές θα δυσπιστούν.

Την κατάσταση έρχεται να επιτείνει η αναβλητικότητα που επιδεικνύει η κυβέρνηση σε όλα τα μέτωπα που σχετίζονται με τις επενδύσεις και τις αποκρατικοποιήσεις. Όλα τα μεγάλα projects βρίσκονται σε τέλμα, η κυβέρνηση συνεχίζει να παίζει κλεφτοπόλεμο καθυστερήσεων σε κορυφαίες επενδύσεις που εν δυνάμει μπορούν να αλλάξουν το κλίμα στην αγορά και οι αποκρατικοποιήσεις έχουν βαλτώσει, με αποκλειστική ευθύνη και επιλογή της κυβέρνησης. Μάλιστα, οι αλλεπάλληλες αναβολές σε κρίσιμα projects αποκρατικοποιήσεων δημιουργούν προϋποθέσεις ώστε η κυβέρνηση να πάει στις κάλπες, όποτε και εάν γίνουν αυτές, χωρίς να έχει προχωρήσει ούτε μία σοβαρή πώληση εταιρείας του Δημοσίου.

Τράπεζες και ομόλογα στη «μέγγενη»

Ενδεικτική των πιέσεων που ασκούνται λόγω της πολιτικής αβεβαιότητας στις τιμές των μετοχών του τραπεζικού συστήματος, αλλά και των αποδόσεων των κρατικών ομολόγων, είναι η διακύμανση των τελευταίων εβδομάδων.

Δύο γεγονότα επηρέασαν άμεσα τη διαμόρφωσή τους, φέρνοντας στην επιφάνεια με τον πλέον σαφή και άμεσο τρόπο την «ευπάθεια» του τραπεζικού συστήματος αλλά και τις αντιδράσεις των αγορών χρέους στο πολιτικό περιβάλλον της χώρας.

Όταν κατατέθηκαν στις συγκεκριμένες προβλεπόμενες ημερομηνίες οι Προϋπολογισμοί των χωρών-μελών της Ευρωζώνης στην Κομισιόν, για να διαπιστωθεί σύμφωνα με το υπάρχον κανονιστικό πλαίσιο η συμβατότητά τους με τους κοινοτικούς κανόνες, εμφανίστηκαν σχεδόν αμέσως πιέσεις τόσο στις τιμές των τραπεζικών μετοχών όσο και στις αποδόσεις των ομολόγων.

Όταν από τις σχετικές δηλώσεις των κοινοτικών αξιωματούχων, αλλά και τις σχετικές συζητήσεις στο Eurogroup, φάνηκε καθαρά ότι ο ελληνικός Προϋπολογισμός, ακόμα και με τα διλήμματα της περικοπής ή μη των συντάξεων, δεν θα αντιμετωπίσει προβλήματα, αυτό αποτυπώθηκε σχεδόν άμεσα στη βελτίωση των τιμών τόσο στις τραπεζικές μετοχές όσο και στις αποδόσεις των ομολόγων.

Η «διαφορά» φάνηκε σχεδόν αμέσως στις αντίθετες τάσεις που ακολουθούσαν οι τιμές των ελληνικών και των ιταλικών ομολόγων, όταν η Κομισιόν άρχισε να διατυπώνει τις αρνητικές προθέσεις της για τον ιταλικό Προϋπολογισμό. Προς στιγμή, μάλιστα, δημιουργήθηκαν βάσιμες προσδοκίες ότι αυτή η τάση θα μπορούσε να οδηγήσει στη διαφοροποίηση της στάσης των αγορών απέναντι στα ελληνικά και τα ιταλικά assets και την «απαγκίστρωση» των μεν από τα δε.

Όμως τίποτα από αυτά δεν συνέβη. Και αυτό γιατί ήρθε η ενδοκυβερνητική κρίση και η παραίτηση Κοτζιά για να αποσταθεροποιήσει και πάλι την κατάσταση. Και να ακυρώσει τις όποιες θετικές εξελίξεις είχαν αρχίσει να αποτυπώνονται είτε στο τραπεζικό «rebound» είτε στις κινήσεις των ομολογιακών αποδόσεων.

Η πολιτική αβεβαιότητα, όπως υποστηρίζεται από παράγοντες της τραπεζικής αγοράς, έχει παγιδεύσει την οικονομία και, κατά συνέπεια, το τραπεζικό σύστημα σε μια «ασταθή κατάσταση».

Από αυτήν είναι αδύνατο να βγει χωρίς έναν ξεκάθαρο οικονομικό και πολιτικό ορίζοντα μέσα στον οποίο να μπορεί να τρέξει η ανάκαμψη της οικονομικής δραστηριότητας και μαζί της η δυναμική «εξόδου» από το ναρκοπέδιο των «κόκκινων» δανείων. Μέσα σε ένα κλίμα αβεβαιότητας υπάρχει σοβαρός κίνδυνος, στα τέλη του μήνα, ο νέος κύκλος των συζητήσεων με τους παράγοντες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να οδηγήσει σε περισσότερες πιέσεις για κεφαλαιακές διασφαλίσεις.

Ανάλογη είναι η κατάσταση και στην αγορά ομολόγων, όπου η έλλειψη ενός μακροπρόθεσμου ορίζοντα πολιτικής σταθερότητας δεν επιτρέπει να δρομολογηθεί ένας σχεδιασμός αναχρηματοδότησης του χρέους αποδεκτός από τις αγορές, αλλά ταυτόχρονα ανεκτός όσον αφορά το κόστος δανεισμού για το Δημόσιο.

[ΠΗΓΗ: ΚΕΦΑΛΑΙΟ-ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ, των Χάρη Φλουδόπουλου, Γ. Αγγελή, 20/10/2018]