Monthly Archives: May 2017

ΚΑΙ Η ΚΙΝΑ ΣΤΗΝ ΚΟΥΡΣΑ ΓΙΑ ΟΡΥΧΕΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ

Κάποιοι αστεροειδείς περιέχουν τεράστιες ποσότητες μετάλλων που σπανίζουν στη Γη   (Φωτογραφία:  NASA )

Η Κίνα ετοιμάζεται και αυτή να μπει στον χορό της κατάκτησης των πλούσιων ορυκτών πόρων του Διαστήματος που έχουν ξεκινήσει – στα «χαρτιά» προς το παρόν – η NASA και ορισμένες ιδιωτικές πρωτοβουλίες. Σε ημερίδα που διοργανώθηκε την περασμένη εβδομάδα στο Πεκίνο, κορυφαίος κινέζος ειδικός ανακοίνωσε ότι η χώρα του σχεδιάζει να δημιουργήσει μια βάση σε αστεροειδή με σκοπό την εξόρυξη του ορυκτού πλούτου του αλλά και την προώθηση της διαστημικής εξερεύνησης.

«Στο κοντινό μέλλον θα μελετήσουμε τρόπους ώστε να στείλουμε ρομπότ ή αστροναύτες να πραγματοποιήσουν εξορύξεις σε κατάλληλους αστεροειδείς και να μεταφέρουν τους πόρους πίσω στη Γη» δήλωσε ο Γε Πενζιάν, ειδικός στην εξερεύνηση του Διαστήματος και σύμβουλος πολιτικής της Ακαδημίας Διαστημικής Τεχνολογίας της Κίνας, μιλώντας στην εφημερίδα China Daily με αφορμή την ημερίδα. «Μακροπρόθεσμα θα εξετάσουμε τη χρήση των πόρων από τους αστεροειδείς για την κατασκευή εγκαταστάσεων στο Διάστημα ή για την προμήθεια υλικών που θα υποστηρίξουν τα διαστρικά ταξίδια».

Ορυχεία και βάσεις

Ο κ. Γε επεσήμανε επίσης ότι οι αστεροειδείς που περνούν ανά διαστήματα κοντά από τη Γη θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως «όχημα» για μακρινές αποστολές. «Επιπροσθέτως», ανέφερε, «κάποιοι αστεροειδείς θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως βάσεις για τη διαστρική εξερεύνηση. Μπορούμε να προσεδαφίσουμε σε αυτούς ένα μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο, και το διαστημόπλοιο θα ταξιδέψει με τον αστεροειδή στο βαθύ Διάστημα. Οταν θα φθάσει σε ένα συγκεκριμένο σημείο, θα ενεργοποιήσουμε το διαστημόπλοιο, το οποίο θα αφήσει τον αστεροειδή για να εκτελέσει τη συγκεκριμένη αποστολή του. Κάτι τέτοιο θα μειώσει τρομερά την ποσότητα καυσίμων που χρειάζεται ένα διαστημόπλοιο και θα επεκτείνει τη διάρκεια ζωής του και την ακτίνα πτήσης του».

Ο κινέζος επιστήμονας δεν διευκρίνισε πότε ακριβώς θα γίνει κάτι τέτοιο, μιλώντας αορίστως για το «εγγύς μέλλον». Όπως επισημαίνει ωστόσο η China Daily, τον περασμένο Μάρτιο ο κ. Γε είχε δηλώσει στην εφημερίδα ότι η Κίνα σχεδιάζει να πραγματοποιήσει τουλάχιστον μία αποστολή εξερεύνησης αστεροειδούς μεταξύ του 2020 και του 2025, διευκρινίζοντας ότι το λεπτομερές χρονοδιάγραμμα και ο αστεροειδής-«στόχος» δεν έχουν επιλεγεί ακόμη. Τον Δεκέμβριο του 2016 πάντως είχε δοθεί στη δημοσιότητα έγγραφο της Εθνικής Υπηρεσίας Διαστήματος της Κίνας, στο οποίο ανέφερε ότι από εφέτος ως το 2021 θα διεξαγάγει μελέτη σκοπιμότητας και έρευνα σχετικά με τις βασικές τεχνολογίες που απαιτούνται για την εξερεύνηση του Δία και των αστεροειδών.

Το διαστημικό Ελντοράντο

Η προοπτική της δημιουργίας ορυχείων στο Διάστημα άρχισε να φαντάζει ελκυστική προς το τέλος της προηγούμενης δεκαετίας, καθώς γινόταν γνωστό ότι οι αστεροειδείς που κινούνται στο ηλιακό μας σύστημα διαθέτουν παραπάνω από πλούσιους πόρους σε μέταλλα τα οποία είναι πεπερασμένα ή σπανίζουν στη Γη – από χρυσό, άργυρο, χαλκό, σίδηρο και αλουμίνιο έως παλλάδιο, ιρίδιο, ρήνιο, νικέλιο και τιτάνιο. Στα αμέσως επόμενα χρόνια το όνειρο άρχισε σιγά-σιγά να μπαίνει στα σκαριά. Τον Σεπτέμβριο του 2012 η NASA ανακοίνωσε ότι εξετάζει σχέδια για ένα τέτοιο εγχείρημα ενώ τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς ακολούθησε η «γέννηση» της Planetary Resources. Η αμερικανική ιδιωτική εταιρεία (στους ιδρυτές της συγκαταλέγεται ο Πίτερ Διαμαντής και στους συμβούλους και χρηματοδότες της ο σκηνοθέτης Ντέιβιντ Κάμερον και οι επικεφαλής της Google) έκανε γνωστό ότι ο κύριος στόχος της είναι να «διευρύνει τη βάση των φυσικών πόρων της Γης» αναπτύσσοντας τεχνολογία για την εξόρυξη αστεροειδών. Στα επόμενα χρόνια εμφανίστηκαν μερικές ακόμη αντίστοιχες ιδιωτικές πρωτοβουλίες και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Τώρα πλέον ο διαστημικός «πυρετός του χρυσού» φαίνεται να εξαπλώνεται. Τον περασμένο μήνα η γνωστή τράπεζα επενδύσεων Goldman Sachs προέβη στην εκτίμηση ότι, αν και ακόμη απέχει από το να είναι εμπορικά βιώσιμη, η «οικονομία του Διαστήματος» θα αποτελέσει ίσως την πλέον προσοδοφόρα αγορά του μέλλοντος. «Η εξορυκτική δραστηριότητα στο Διάστημα θα μπορούσε να είναι ένα πιο ρεαλιστικό σενάριο από ό,τι φαντάζονται πολλοί» ανέφερε σε έκθεση που απέστειλε στους πελάτες της. «Ενας και μόνο αστεροειδής σε μέγεθος ποδοσφαιρικού γηπέδου μπορεί να περιέχει πλατίνα αξίας 25 έως 50 δισ. δολαρίων». Λίγο πριν, τον Ιανουάριο, η NASA ανακοίνωσε μια επίσημη – ερευνητική και όχι εξορυκτική – αποστολή σε αστεροειδή: το 2025 θα στείλει ένα μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο να μελετήσει τον μεταλλικό αστεροειδή 16 Ψυχή (16 Psyche), ο οποίος πιστεύεται ότι μπορεί να είναι το «απομεινάρι» του πυρήνα ενός πρωτοπλανήτη.

[ΠΗΓΗ: in.gr, BHMA SCIENCE, της Λαλίνας Φαφούτη, 20/5/2017]

Η ΧΑΜΗΛΗ ΖΗΤΗΣΗ ΕΠΗΡΕΑΣΕ ΤΑ ΕΣΟΔΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΛΛΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΩΝ

Χαμηλή εγχώρια ζήτηση και υποχώρηση των διεθνών τιμών περιόρισαν τα έσοδα των εταιρειών του κλάδου παραγωγής βασικών μετάλλων το 2016, σύμφωνα με κλαδική μελέτη της Infobank Hellastat. Τα τελευταία δύο χρόνια οι αγορές μετάλλων παρέμειναν ασταθείς, με τις τιμές να παρουσιάζουν υψηλή μεταβλητότητα εξαιτίας της ανησυχίας των επενδυτών για την επιβράδυνση τα κινεζικής οικονομίας, αλλά και την ενδεχόμενη έξοδο τα Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Το γεγονός αυτό αποτυπώθηκε στη βαθμιαία αποκλιμάκωση των τιμών από το δεύτερο εξάμηνο του 2015, τάση που εντάθηκε κατά τη διάρκεια του 2016, επηρεάζοντας αρνητικά τα έσοδα των μεταλλοβιομηχανιών.

Ακόμα, σημαντική επιβάρυνση στις εγχώριες επιχειρήσει προκαλεί το υψηλό ενεργειακό κόστος, λόγω των αυξήσεων στις χρεώσεις ηλεκτρικού ρεύματος των τελευταίων ετών. Πάντως, τη διετία 2014 – 2015 το κόστος υποχώρησε λόγω τα αποκλιμάκωσα των τιμών των καυσίμων, γεγονός που σε συνδυασμό με δράσεις βελτιστοποίησης των παραγωγικών διαδικασιών βοήθησε στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Σύμφωνα με τον Αλέξη Νικολαΐδη, Economic Research & Sectorial Studies Senior Analyst, κατά τη διάρκεια του 2014 και μέχρι το πρώτο εξάμηνο του 2015 η ζήτηση σε κάποιους τομείς της αγοράς εμφάνισε ήπια ανάκαμψη λόγω τα επανεκκίνησης της κατασκευής των μεγάλων οδικών αξόνων, καθώς και την υλοποίηση κάποιων μικρότερων έργων υποδομής. Ωστόσο, η επιβολή των capital controls τον Ιούλιο και η επιδείνωση των οικονομικών συνθηκών έκτοτε «πάγωσαν» την υλοποίηση αρκετών κατασκευαστικών έργων. Επίσης, η εγχώρια ζήτηση που προέρχεται από την ιδιωτική οικοδόμηση εξακολούθησε να είναι υποτονική.

Πάντως, το αρνητικό αυτό περιβάλλον αντισταθμίστηκε για τις εξαγωγικές βιομηχανίες από τις ευνοϊκές συνθήκες στις διεθνείς αγορές και κυρίως τις ευρωπαϊκές, ιδίως στο αλουμίνιο, όπου επικράτησαν ανοδικές τιμές κατεργασίας. Αντιθέτου, η εικόνα στην αγορά χάλυβα ήταν αρνητική, με τη φθίνουσα ζήτηση και τις εξαγωγές φθηνών πρώτων υλών και προϊόντων από την Κίνα να προκαλούν πίεση στις διεθνείς τιμές.

Σύμφωνα με τον κ. Νικόλα Γκουζέλο, διευθύνοντα σύμβουλο τα Infobank Hellastat, «οι βιομηχανίες μετάλλων πρέπει να εξακολουθήσουν να διοχετεύουν σημαντικό μέρος της παραγωγής τους στο εξωτερικό και να αναζητούν νέες γεωγραφικές αγορές οι οποίες δεν έχουν επηρεαστεί από την ύφεση, καθώς έτσι θα αντισταθμίσουν τις απώλειες από την ελληνική αγορά».
[ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, 20/5/2017]

ΚΡΟΚΕΑΤΗΣ ΛΙΘΟΣ, LAPIS LACEDAEMONIUS

Ο κροκεάτης λίθος (lapis lacedaemonius) είναι ένα σπάνιο είδος ηφαιστειογενούς μη συμπαγούς πετρώματος που μοιάζει με ψηφιδωτό και χαρακτηρίζεται ως σκουροπράσινος πορφυρίτης (antico verde) διάστικτος από ανοιχτόχρωμους ορθογώνιους κρυστάλλους.

Πρόκειται για τα λεγόμενα ψηφιά, κατά τους αρχαίους «κρόκες», δηλαδή τα μικρά θαλασσινά χαλίκια, από τα οποία προέρχονται τα ονόματα Κροκεαί και κροκεάτης. Δεν υπάρχει σε ενιαία στρωμάτωση, αλλά σε συνεχείς ενστρώσεις και εξορύσσεται σε κομμάτια. Η ομορφιά του λίθου βρίσκεται στο εσωτερικό του. Η κοπή και η κατεργασία του είναι εξαιρετικά δύσκολη λόγω της σκληρότητάς του. Στην περιοχή βρίσκεις σήμερα πολλές παραλλαγές του ιδίου πετρώματος και σχεδόν κάθε πέτρα κρύβει μέσα της και την δική της ξεχωριστή ομορφιά.

Τα αρχαία λατομεία εξόρυξης του πετρώματος εντοπίζονται στη θέση «Ψηφιά» των δ.δ. Κροκεών και Στεφανιάς, δ. Ευρώτα. Πρόκειται για το μοναδικό λατομείο του συγκεκριμένου πετρώματος που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα, γνωστό σε ολόκληρο το μεσογειακό χώρο λόγω της άριστης ποιότητας του παραγόμενου υλικού. Στις πλαγιές των λόφων υπάρχει μέχρι σήμερα άφθονη λατύπη του πετρώματος, η οποία κατά τους νεώτερους χρόνους χρησιμοποιήθηκε από τους κατοίκους της περιοχής για την κατασκευή μανδρότοιχων, ποιμνιοστασίων και άλλων κατασκευών, τόσο στο χώρο του Ψηφιά όσο και στην ευρύτερη περιοχή (στους παρακείμενους οικισμούς Κροκεές, Φάρος, Σκάλα κ.α.).

Η εκμετάλλευση του λατομείου του κροκεάτη λίθου έχει την αφετηρία της στην προϊστορική περίοδο και η χρήση του πετρώματος φαίνεται να είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στο μινωικό και το μυκηναϊκό κόσμο, όπου χρησιμοποιήθηκε κυρίως στη κατασκευή αγγείων, σφραγιδόλιθων και άλλων αντικειμένων, όπως αποδεικνύουν και αρχαιολογικά ευρήματα από την Κρήτη (Κνωσός, Ζάκρος, Κυδωνία, Γούρνες, Αρμένοι κ.ά.), την Πελοπόννησο (Μυκήνες, Βαφειό, Δενδρά) και τα νησιά του Αιγαίου (Ρόδος). Η κατεργασία του πετρώματος δε γινόταν επί τόπου στο λατομείο, αλλά σε εργαστήρια που υπήρχαν στα μεγάλα κέντρα της εποχής, όπως μαρτυρούν τα ακατέργαστα ή ημικατεργασμένα τεμάχια κροκεάτη λίθου που έχουν βρεθεί στην Κνωσό και τις Μυκήνες. Στους χρόνους που ακολούθησαν η εξόρυξη του πετρώματος πιθανότατα συνεχίστηκε, αν και οι μαρτυρίες που διαθέτουμε είναι ελάχιστες.

Νέα ακμή θα γνωρίσουν τα λατομεία κατά τη ρωμαϊκή περίοδο, οπότε και η χρήση του κροκεάτη λίθου, στην αρχιτεκτονική κυρίως, εξαπλώνεται σε όλη την αυτοκρατορία από τη Συρία έως τη Βρετανία και την Ιβηρική χερσόνησο. Αφετηρία για την επαναλειτουργία των λατομείων απετέλεσαν τα μεγάλα οικοδομικά προγράμματα της Ρώμης του Οκταβιανού Αύγουστου, τα οποία συνεπάγονταν υπερβολικά αυξημένη ζήτηση πολυτελών μαρμάρων και άλλων λίθων. Σημαντική ώθηση στην εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης του κροκεάτη λίθου δίνει η ίδρυση νέων ή η αναδιοργάνωση παλαιών αστικών κέντρων σε όλη την έκταση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, στη διάρκεια μιας μακράς πολιτισμικής περιόδου, που εκτείνεται από τα τέλη του 1ου αιώνα π.Χ. έως τον 6ο αιώνα μ. Χ., την εποχή του Ιουστινιανού Α΄.

Οι Ρωμαίοι εξόρυξαν και πήραν μεγάλες ποσότητες λίθου (Lapis Lacedaemonius όπως τους αποκαλούσαν δηλαδή Λίθος των Λακεδαιμονίων, των Σπαρτιατών) τον οποίον χρησιμοποίησαν κυρίως ως διακοσμητικό οικοδομικό υλικό σε προσόψεις και δάπεδα πολυτελών κτιρίων. Η μεταφορά του λίθου στα διάφορα μέρη της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας έγινε, κατά πάσα πιθανότητα, μέσω του αρχαίου λιμανιού των Σπαρτιατών στην περιοχή Τρίνησα του δήμου Κροκεών. Η τοπική παράδοση λέγει ότι οι πέτρες μεταφέρθηκαν από το Ψηφί έως τα Τρίνησα από χέρι σε χέρι από μια στρατιά δούλων εργατών. Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι περπατώντας την ίδια διαδρομή σήμερα βλέπεις αρκετές πέτρες, σπαρμένες εδώ και κει, από αυτές που έπεφταν από τα χέρια των εργατών.Ο Παυσανίας, διάσημος περιηγητής της εποχής εκείνης, αναφέρεται στα διηγήματά του στις Κροκεές και το λατομείο του Κροκεάτη λίθου.  Οι πληροφορίες για τη χρήση του υλικού αυτού δεν μας δίδονται μόνο μέσω των αρχαιολογικών δεδομένων αλλά και μέσα από τα κείμενα των Ρωμαίων και των Βυζαντινών ποιητών και συγγραφέων (Στάτιος, Πλίνιος, Παυσανίας, Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Παύλος ο Σιλεντιάριος κ.ά.)

Ο κροκεάτης λίθος χρησιμοποιήθηκε  ευρέως  στην κατασκευή αρχιτεκτονικών μελών, ορθομαρμαρώσεων και μαρμαροθετημάτων, με τα οποία διακοσμούνται δημόσια κτίρια και ιδιωτικές πολυτελείς κατοικίες στη Ρώμη (Άγιος Σάββας, Βαπτιστήριο του Λατερανού, Santa Maria Maggiore), σε καλλιτεχνικούς διακοσμητικούς πίνακες (Opus Sectile ),  στο Αρχαιολογικό Μουσείο Palazzo Massimo,  στις βασιλικές του Αγίου Πέτρου ,την Πομπηία, την Ηρακλεία (Herculaneum), την Κωνσταντινούπολη (Αγία Σοφία, Άγιοι Απόστολοι), τη Ραβέννα (Άγιος Απολλινάριος ο Νέος), την Έφεσσο, την Αίγυπτο (Αγία Αικατερίνη στο Σινά), την Ισπανία και σε άλλες περιοχές της Ρωμαϊκής και της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Κατά τη μεσοβυζαντινή και υστεροβυζαντινή περίοδο, αλλά και την Τουρκοκρατία μαρτυρείται σποραδική εκμετάλλευση του λατομείου και χρήση του πετρώματος σε σημαντικές μνημειακές κατασκευές στον ευρωπαϊκό και το μικρασιατικό χώρο: Βενετία (Άγιος Μάρκος και Άγιοι Μαρία και Δονάτος στο Μουράνο), Τραπεζούντα (Αγία Σοφία), Λονδίνο (αβαείο του Westminster), Ρώμη κ.ά.

Σε τοπικό επίπεδο ο κροκεάτης λίθος χρησιμοποιήθηκε στην κατασκευή των μωσαϊκών δαπέδων ναών της Λακωνίας [Άγιος Γεώργιος Λυκοβουνού Δαφνίου, Άγιος Δημήτριος Μυστρά, καθολικό μονής Ζερμπίτσας Ξηροκαμπίου], καθώς και ως οικοδομικό υλικό (μεταβυζαντινός πύργος στη θέση «Πύργος Στρατηγάκου» Κροκεών, πλησίον των αρχαίων λατομείων). Κροκεάτης λίθος έχει χρησιμοποιηθεί και στο διάκοσμο του ταφικού μνημείου των τριακοσίων Σπαρτιατών στις Θερμοπύλες.

[ΠΗΓΗ: http://www.oryktosploutos.net/, από Εφορεία Αρχαιοτήτων Λακωνίας, επιμέλεια: Π. Τζεφέρης, 18/5/2017]

ΑΥΞΗΜΕΝΟΣ ΚΑΤΑ 24,5% Ο ΤΖΙΡΟΣ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ, ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΕΞΟΡΥΞΗΣ

Αύξηση της τάξεως του 24,5% κατέγραψε τον Μάρτιο ο δείκτης κύκλου εργασιών στη βιομηχανία, συμφωνά με τα όσα ανακοίνωσε η Ελληνική Στατιστική Αρχή. Πρόκειται για σημαντική βελτίωση σε σχέση με το αντίστοιχο περσινό διάστημα, καθώς ο δείκτης κύκλου εργασιών τον Μάρτιο του 2016 συγκριτικά με τον Μάρτιο του 2015 είχε καταγράψει μείωση 11,7%. Αυξημένος κατά 21,1 % ήταν ο τζίρος της βιομηχανίας και συγκριτικά με τον Φεβρουάριο.

Στο διάστημα Απριλίου 2016 Μαρτίου 2017 η ΕΛΣΤΑΤ κατέγραψε αύξηση 3,2% συγκριτικά με το διάστημα Απριλίου 2015 Μαρτίου 2016. Πρόκειται, επίσης, για σημαντική βελτίωση καθώς στο 12μηνο Απριλίου 2015 Μαρτίου 2016 συγκριτικά με το 12μηνο Απριλίου 2014 Μαρτίου 2015είχε καταγραφεί μείωση 11.3%. Η αύξηση του δείκτη κατά 24,5% τον Μάρτιο προήλθε:

  1. Από την αύξηση κατά 50,6% του δείκτη κύκλου εργασιών ορυχείων λατομείων. Στην αύξηση αυτή συνέβαλαν, κυρίως, οι αυξήσεις των δεικτών των διψήφιων κλάδων εξόρυξης άνθρακα και λιγνίτη, εξόρυξης μεταλλούχων μεταλλευμάτων, άλλων εξορυκτικών και λατομικών δραστηριοτήτων.
  2. Από την αύξηση κατά 24,1% του δείκτη κύκλου εργασιών μεταποιητικών βιομηχανιών. Στην αύξηση αυτή συνέβαλαν, κυρίως, οι αυξήσεις των δεικτών των διψήφιων κλάδων: παραγώγων πετρελαίου και άνθρακα, μη μεταλλικών ορυκτών, βασικών μετάλλων, κατασκευής μεταλλικών προϊόντων.
  3. Από την αύξηση κατά 14,1% του δείκτη κύκλου εργασιών εγχώριας αγοράς. Η αύξηση αυτή προήλθε από την αύξηση κατά 27,5% του δείκτη κύκλου εργασιών ορυχείων λατομείων και από την αύξηση κατά 13,9% του δείκτη κύκλου εργασιών μεταποιητικών βιομηχανιών. Στην αύξηση αυτή συνέβαλαν, κυρίως, οι αυξήσεις των δεικτών των διψήφιων κλάδων: παραγώγων πετρελαίου και άνθρακα, μη μεταλλικών ορυκτών, βασικών μετάλλων, κατασκευής μεταλλικών προϊόντων, ηλεκτρονικών υπολογιστών, ηλεκτρονικών και οπτικών προϊόντων.
  4. Από την αύξηση κατά 38,1 % του δείκτη κύκλου εργασιών εξωτερικής αγοράς. Η αύξηση αυτή προήλθε από τη θετική μεταβολή κατά 68,4% του δείκτη κύκλου εργασιών ορυχείων λατομείων, αλλά και από τις ακόλουθες μεταβολές:
  • Αύξηση κατά 37,5% του δείκτη κύκλου εργασιών μεταποιητικών βιομηχανιών.
  • Από τις μεταβολές των δεικτών των επιμέρους αγορών: Αύξηση κατά 41,1% του δείκτη κύκλου εργασιών εξωτερικής αγοράς Ευρωζώνης και αύξηση κατά 36,5% του δείκτη κύκλου εργασιών εξωτερικής αγοράς εκτός Ευρωζώνης.

 

[ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, 20/05/2017]

19 ΜΑΪΟΥ: ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!

Το 1915 ήταν μια χρονιά ορόσημο για τον ποντιακό ελληνισμό της Μικράς Ασίας. Τη χρονιά εκείνη, και ενώ όλα τα ευρωπαϊκά κράτη είχαν εμπλακεί στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Τούρκοι εκπόνησαν ένα σχέδιο εξόντωσης των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας. Τον Ιούνιο πραγματοποιήθηκε η εξορία και στη συνέχεια η σφαγή των Αρμενίων, ενώ αρχίζουν οι πρώτες βιαιοπραγίες εναντίον του ποντιακού στοιχείου. Τον Δεκέμβριο του 1916 εκπονήθηκε από τους Τούρκους στρατηγούς Εμβέρ και Ταλαάτ σχέδιο εξόντωσης του άμαχου ελληνικού πληθυσμού του Πόντου που προέβλεπε «Άμεση εξόντωση μόνον των ανδρών των πόλεων από 16 έως 60 ετών και γενική εξορία όλων των ανδρών και γυναικόπαιδων των χωριών στα ενδότερα της Ανατολής με πρόγραμμα σφαγής και εξόντωσης».

Το πρόγραμμα ξεκίνησε 15 ημέρες αργότερα και εφαρμόστηκε κυρίως στις περιοχές της Σαμψούντας και της Πάφρας. Η περιοχή της Τραπεζούντας είχε γλιτώσει από τη μανία των Τούρκων διότι είχε καταληφθεί τον Απρίλιο του 1916 από τον ρωσικό στρατό. Όταν όμως οι Ρώσοι εγκατέλειψαν την πόλη τον Φεβρουάριο του 1918, τότε ο μισός περίπου πληθυσμός της περιοχής εγκατέλειψε τις εστίες του και ακολούθησε τον ρωσικό στρατό κατά την υποχώρησή του. Οι περισσότεροι από τους πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Καυκάσου και των παραλίων της Γεωργίας.

Οι εκκλήσεις τους για να συμπεριληφθούν στο ελληνικό κράτος δεν εισακούστηκαν από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος θεωρούσε ότι ο Πόντος ήταν πολύ απομακρυσμένος από τις υπόλοιπες ελληνικές περιοχές με αποτέλεσμα να είναι αδύνατη η υπεράσπισή του από τις τουρκικές επιδρομές. Σε αντάλλαγμα πρότεινε να προχωρήσουν οι Πόντιοι στη δημιουργία μιας ομοσπονδίας με τους Αρμένιους, και πράγματι ο αρχιεπίσκοπος Τραπεζούντας Χρύσανθος Φιλιππίδης και ο πρόεδρος των Αρμενίων Αλέξανδρος Χατισιάν υπέγραψαν τον Ιανουάριο του 1920 συμφωνία για τη δημιουργία ποντοαρμενικού κράτους. Όμως τον Νοέμβριο του 1920 ο αρμενικός στρατός ηττήθηκε στο Ερζερούμ από τις δυνάμεις του Κεμάλ με αποτέλεσμα να συνθηκολογήσουν οι Αρμένιοι και να μείνουν οι Πόντιοι μόνοι τους. Έκτοτε και μέχρι τον Αύγουστο του 1922 ο Κεμάλ, έχοντας εκκαθαρίσει τα δευτερεύοντα μέτωπα στη Μικρά Ασία, προχώρησε ανενόχλητος στη σταδιακή εξόντωση του ποντιακού ελληνισμού. Οι πόλεις και τα χωριά κάηκαν, οι χωρικοί σφάχτηκαν, ατιμάστηκαν, εξορίστηκαν ή έφευγαν ομαδικά στα δάση και στα βουνά. Όσοι άνδρες συλλαμβάνονταν προωθούνταν στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας. Υπολογίζεται ότι στο διάστημα 1914-1922 εξοντώθηκαν περίπου 200.000 Πόντιοι.

Οι Τούρκοι εκτόπιζαν και εξόριζαν τους Έλληνες μέσα στην βαρύτερη κακοκαιρία, χωρίς να τους επιτρέπουν να παραλάβουν ούτε τρόφιμα ούτε στρώματα. Τα κυβερνητικά όργανα που συνόδευαν τους εκτοπιζόμενους δεν επέτρεπαν στα θύματά τους να σταθμεύουν σε κατοικημένα μέρη, αλλά μόνο σε μέρη έρημα και εκτεθειμένα στις χειμερινές συνθήκες. Ο σκοπός ήταν διπλός: πρώτα να μην μπορούν να στεγασθούν και έπειτα να μην μπορούν να αγοράσουν τρόφιμα. Δεν επέτρεπαν για κανένα λόγο να δώσουν βοήθεια στους γέρους γονείς ή στα ανήλικα παιδιά και στους αρρώστους, οι οποίοι εγκαταλείπονταν στα φαράγγια και στα δάση και πέθαιναν από την πείνα ή αποτελειώνονταν από την λόγχη των Τούρκων. Σε διάφορα μέρη της χώρας ιδρύθηκαν λουτρώνες δήθεν για στρατιωτικούς λόγους. Τα κυβερνητικά και αστυνομικά όργανα που οδηγούσαν τους μετατοπιζόμενους εξανάγκαζαν τους δυστυχείς για λόγους δήθεν υγιεινής να λουστούν. Έβαζαν κατά εκατοντάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά στα λουτρά, γυμνούς, με θερμοκρασία 40 βαθμών. Τα ενδύματα των δυστυχών λεηλατούνταν. Όταν έβγαιναν από το λουτρό, τους εξανάγκαζαν να παρατάσσονται στο χιόνι και με θερμοκρασία κάτω του μηδενός και να περιμένουν επίσκεψη του αστυνόμου για καταμέτρηση, ο οποίος ποτέ δεν ερχόταν πριν από μία ώρα. Έπειτα άλλη μία ώρα περίμεναν τον γιατρό για ιατρική επιθεώρηση.

Από την έκρηξη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου (1914) ως τη Μικρασιατική Καταστροφή (1922), οι Νεότουρκοι με τα σκληρά μέτρα που έλαβαν εναντίον των Ελλήνων του Πόντου με τη μέθοδο των εξοριών, βιασμών, σφαγών, εξανδραποδισμών και απαγχονισμών (κατά τον Πανάρετο Τοπαλίδη) εξόντωσαν:

α. κατά την περίοδο 1914-1918 170.576 Ποντίους

β. κατά την περίοδο 1918-1922 119.122 Ποντίους

συνολικά 289.698 Ποντίους

ποσοστό δηλαδή 41,56% σε σύνολο 697.000 Ελλήνων κατοίκων, ενώ κατά τον Γ. Βαλαβάνη οι απώλειες των Ποντίων σύμφωνα με τη Μαύρη Βίβλο του Κεντρικού Συμβουλίου των Ποντίων στην Αθήνα ανέρχονται σε 303.238 ως το 1922, και 353.000 ως το Μάρτιο του 1924, ποσοστό που ξεπερνά το 50% του ολικού πληθυσμού των Ελλήνων του Πόντου.

[ΠΗΓΗ: http://www.politically.gr, από pontos-news, 19/5/2017]