Μια «βιομηχανία» από διαιτησίες: Ο θεσμός που σωρεύει διαρκώς κέρδη επιβαρύνοντας το κράτος και αποφέροντας σημαντικά οφέλη σε λίγους και εκλεκτούς

Στη διαιτησία καταλήγουν τα περισσότερα μεγάλα έργα στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, με πολλούς να κάνουν λόγο για μια «φάμπρικα» που προκαλεί οικονομική αιμορραγία στο Δημόσιο, αφού τις περισσότερες φορές χάνει, πληρώνοντας δεκάδες εκατομμύρια ευρώ. Αν και πρόκειται για μια διαδικασία γρήγορης επίλυσης διαφορών, προκειμένου να μην «κολλάνε» επί μακράν σημαντικά έργα, στη χώρα μας πολλοί την αντιμετωπίζουν με καχυποψία. Είτε γιατί σε αρκετές περιπτώσεις υπάρχουν υπόνοιες ότι τα αντίπαλα μέρη τα έχουν βρει στο «παρασκήνιο» και προσφεύγουν στη διαιτησία ώστε να «νομιμοποιήσουν» τη συμφωνία χωρίς «γκρίνιες» για υποχωρήσεις και ξεπουλήματα είτε γιατί τα πρόσωπα που ασχολούνται με αυτές -σε αρκετές περιπτώσεις τα ίδια- αμείβονται με «τρελά» ποσά. Ενδεικτικό είναι ότι ακόμα και οι γραμματείς που παρέχουν υπηρεσίες σε διαιτησίες μπορούν να λάβουν έως και 20.000 ευρώ.

«Ψίχουλα», βέβαια, μπροστά σε αυτά που παίρνουν διαιτητές και επιδιαιτητές, με την αμοιβή που τους αναλογεί να ξεκινά συνήθως από το 0,5% του ποσού που διεκδικείται στη διαιτησία. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση που αφορούσε την οικονομική επιβάρυνση της αναδόχου εταιρείας που είχε αναλάβει μέρος του Μετρό Θεσσαλονίκης, στην οποία, λόγω καθυστερήσεων του έργου από απαλλοτριώσεις, καθήλωση του μετροπόντικα για δύο χρόνια στην περιοχή Ανάληψη και υποαπασχόληση του εξοπλισμού λόγω των δυσχερειών του έργου, επιδικάστηκε αποζημίωση 85 εκατ. ευρώ.

Πρόκειται για μέρος της μεγάλης αντιδικίας άνω των 330 εκατ. ευρώ, που «έσπασε» σε τρία κομμάτια, λόγω μεγέθους. Για τη συγκεκριμένη διαιτησία το ποσό που θα έπρεπε να πληρωθεί στον επιδιαιτητή, στους δύο διαιτητές και στις τρεις γραμματείς ξεπερνούσε τα 4,5 εκατ. ευρώ! Τελικώς, λόγω οικειοθελούς μείωσης από την πλευρά τους, το ποσό περιορίστηκε στα περίπου 700.000 ευρώ.

Πλην των αμοιβών, όμως, εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι το ελληνικό Δημόσιο συνήθως δεν δικαιώνεται, ενώ πολλοί σημειώνουν ότι αρκετές από αυτές τις διαφορές θα μπορούσαν να επιλυθούν στα τακτικά δικαστήρια. Η δικαιολογία είναι ότι οι ρυθμοί της ελληνικής Δικαιοσύνης είναι ιδιαίτερα αργοί. Ωστόσο, αυτό που προβληματίζει είναι ότι στις περισσότερες περιπτώσεις χρησιμοποιείται ένα «παράθυρο» του νόμου που παρακάμπτει τους λειτουργούς του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (που δεν λαμβάνουν αμοιβή στις διαιτησίες), οι οποίοι, όπως προβλέπεται, μπορούν να οριστούν ως διαιτητές-επιδιαιτητές.

Εκκρεμείς υποθέσεις

Αυτήν τη στιγμή, οι μεγάλες διαιτησίες που εκκρεμούν είναι με την Ελληνικός Χρυσός για τα μεταλλεία της Χαλκιδικής, με τη Fraport Greece για την κατάσταση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων και με την Privinvest του Ισκαντάρ Σάφα για τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Στην πρώτη περίπτωση, το αντικείμενο της διαιτησίας είναι ο τρόπος επεξεργασίας των συμπυκνωμάτων σε Ολυμπιάδα και Σκουριές και το κατά πόσον αυτός παραβιάζει τη Σύμβαση Μεταβίβασης και τους περιβαλλοντικούς όρους του έργου, χωρίς να υπάρχει ποσό.

Στη δεύτερη, η Fraport κάνει λόγο για αποζημίωση 70 εκατ. ευρώ. Κατηγορεί την ελληνική πλευρά ότι δεν συντηρούσε τα αεροδρόμια την τελευταία διετία, με αποτέλεσμα να φορτωθεί με πρόσθετα κόστη η διαχείριση. Η εικόνα μεταβλήθηκε επί το δυσμενέστερο μεταξύ του χρόνου της υπογραφής της σύμβασης (Δεκέμβριος 2015) και της έναρξης της παραχώρησης (Απρίλιος 2017).

Στην περίπτωση των Ναυπηγείων, το Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο (ICC), όπου είχε προσφύγει από τον Απρίλιο του 2012 ο Ισκαντάρ Σάφα, ενέκρινε πρόσφατα αποζημίωση ύψους περίπου 200 εκατ. ευρώ στην εταιρεία του -από 1,5 δια που ζητούσε-, κρίνοντας ότι η Ελληνική Δημοκρατία ήταν ασυνεπής στη μεταξύ τους συμφωνία. Η υπόθεση, ωστόσο, δεν έχει λήξει, καθώς υπάρχουν μπροστά άλλες δύο διαιτησίες.

Τα αποτελέσματα όσων διαιτησιών έχουν ολοκληρωθεί είναι απογοητευτικά για το ελληνικό Δημόσιο. Εκτός της πρώτης «μάχης» που έχασε από τον Ισκαντάρ Σάφα για την περίπτωση των Ναυπηγείων, ήδη έχει υποχρεωθεί να πληρώσει, αφού δεν δικαιώθηκε, τις περισσότερες από τις 100 διαιτησίες, συνολικής αξίας άνω των 600 εκατ. ευρώ, που αφορούσαν το Μετρό Θεσσαλονίκης. Το ίδιο και στους αυτοκινητοδρόμους. Ενδεικτικό είναι ότι ο λογαριασμός των αποζημιώσεων για καθυστερήσεις στο κομμάτι Αντιρρίου-Ιωαννίνων άγγιξε τα 380 εκατ. ευρώ. Στους ιδιώτες, επίσης, που ανέλαβαν το έργο Μαλιακός – Κλειδί, οι αποζημιώσεις ξεπέρασαν τα 170 εκατ. ευρώ.

 

[ΠΗΓΗ:ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, του Χάρη Παπαβασιλείου, 10/2/2018]

Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ συνέκρινε τα δυτικά Βαλκάνια με την τηλεοπτική σειρά “Game of Thrones”, όμως χωρίς τους δράκους, στη διάρκεια της τελετής για την ανάληψη της εναλλασσόμενης προεδρίας της ΕΕ από τη Βουλγαρία, η οποία πραγματοποιήθηκε χθες Πέμπτη στη Σόφια.

Σε ομιλία του στα βουλγαρικά, γεγονός που προκάλεσε έκπληξη στους παρευρισκόμενους, ο Τουσκ, πρώην πρωθυπουργός της Πολωνίας, ανέφερε ότι μια από τις προτεραιότητες της προεδρίας της Βουλγαρίας είναι να δοθεί ευρωπαϊκή προοπτική στα δυτικά Βαλκάνια, δηλαδή στις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας και την Αλβανία.

“Η ιστορία των Βαλκανίων είναι πιο δραματική και ενδιαφέρουσα από το σενάριο του “Game of Thrones”, αν και δεν περιλαμβάνει δράκους”, επεσήμανε. “Επιθυμούμε το παρόν και το μέλλον των Βαλκανίων να μοιάζει λιγότερο με δραματική ταινία: σταθερότητα, ευημερία, αυτά αξίζουν οι άνθρωποι όλης αυτής της περιοχής”, τόνισε. Εξάλλου ο Τουσκ εξήρε “τις προσπάθειες, το θάρρος και την αποφασιστικότητα” που οδήγησαν “στις ευρωπαϊκές επιτυχίες” της Βουλγαρίας.

“Κανείς δεν σας χάρισε τίποτε. Εσείς δημιουργήσατε αυτή την ιστορική στροφή”, υπογράμμισε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου απευθυνόμενος στους Βούλγαρους, τους πιο φτωχούς Ευρωπαίους όμως τους περισσότερο αισιόδοξους για το μέλλον της ΕΕ.

Ο Τουσκ δήλωσε πεπεισμένος για την αποτελεσματικότητα της βουλγαρικής προεδρίας που ξεκίνησε αυτό τον μήνα, κλείνοντας το μάτι στον πρωθυπουργό Μπόικο Μπορίσοφ, πρώην αθλητή του καράτε. “Με έναν πρωθυπουργό που μπορεί να τρομάξει οποιονδήποτε αντίπαλο, θα τα καταφέρετε”, κατέληξε.

“Δεν έχω ακούσει ποτέ έναν πιο ενδιαφέροντα λόγο”, απάντησε ο Μπορίσοφ. “Εκτιμάμε το γεγονός ότι ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου κατέβαλε τόσες προσπάθειες για να δείξει τον σεβασμό του προς τη Βουλγαρία”, πρόσθεσε.

 

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, από ΑΠΕ-ΜΠΕ, 12/1/2018]

 

Μαύρο φίδι που τους έφαγε κάτι ΙΟΒΕδες… ή ΣΕΒητες… έτσι και δουν λιγότερη ανάπτυξη από αυτή που διατάσσει το κόμμα. Θα γίνει της ΕΛΣΤΑΤ…

Τα είδαμε χθες τα “ρεζιλίκια” της ΕΛΣΤΑΤ. Είχε το “θράσος” να μιλήσει για ανάπτυξη 1,3% στο τρίτο τρίμηνο (που δεν βγάζει, με σιγουριά, το 1,6% όπως διέταξε το κόμμα… για το 2017). Και τα άκουσε τα σχολιανά της…

Βιάζεστε… τους κατσάδιασε το κόμμα (μέσα από τις “πηγές” του υπουργείου Οικονομικών). Άστε να φτάσουμε στο τέλος του χρόνου (τους σκυλόβρισε…) και θα δεις 1,6%, για το 2017, που θα τρίβεις τα μάτια σου… Άσε που και για το δεύτερο εξάμηνο μας λέγατε 0,8% αλλά τώρα τα κάνατε γαργάρα…

Γι αυτό, ας προσέξουν κάτι “εξυπνάκηδες” μελετητές. Ειδικά οι ΙΟΒΕδες, που ψιθύριζαν τις προάλλες, σε εκπομπές, πως δεν αποκλείεται να δούμε την ανάπτυξη κάτω και από 1,6 %, κοντά στο 1,5% ή και λιγουλάκι παρακάτω.

Αν τους βαστάει ας βγουν να δικαιώσουν την ΕΛΣΤΑΤ. Τα ξεφωνητά των “πηγών” και των “κύκλων” του κόμματος (αλίμονο αν ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμμα, μιλούσε ευθέως και όχι από διαρροές…) θα φθάσουν μέχρι τον ΟΟΣΑ.

Τον άθλιο ΟΟΣΑ που μας έκανε ρεζίλι των σκυλιών “απονέμοντας” στην Ελλάδα το “Οσκαρ” υπερφορολόγησης (ανάμεσα στις 33 χώρες μέλη του) επειδή, το 2016, αύξησε τα φορολογικά και ασφαλιστικά έσοδα κατά 2,2% και τα πήγε στο 38,6% από το 36,4% που τα είχε το 2015, έναντι του 0,3% των μελών του Οργανισμού.

Ας το πάρουμε χαμπάρι. Ανάπτυξη βλέπει το κόμμα; Ανάπτυξη διατάζει το Μαξίμου; Ανάπτυξη με έκρηξη βλέπει ο Τσίπρας…; Ανάπτυξη θα παπαγαλίζουμε και εμείς.

Και πείτε μου εσείς τώρα… Έχουμε υπόψη μας άλλη κυβέρνηση (σε Ευρώπη ή πολιτισμένη χώρα) να κουνάει το δάκτυλο στη Στατιστική Υπηρεσία της γιατί το κόμμα διαφωνεί στους υπολογισμούς της. Να την ξεφωνίζει δημοσίως και να την αποκαλεί, περίπου, προχειράντζα…;  

Αυτά για το περιτύλιγμα της ταμπακιέρας… Και ας μιλήσουμε για την ταμπακιέρα της ανάπτυξης, με ένα ναι ή ένα όχι στα εξής ερωτήματα.

Μέσα στο 2018 θα έχουν περάσει, ναι ή όχι, στα “χέρια Τραπεζίτη” και “κορακιών” (γνωστά και ως funds) πάνω από 500.000 μικρά και μεγάλα ακίνητα μαζί με ό,τι άλλο λέγεται χωράφι, οικόπεδο, αποθήκη, μάντρα ή και πλαγιά της Πίνδου;

Το 2017 φεύγει, ναι ή όχι, μαζί με λουκέτα χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων γιατί οι λιανικές πωλήσεις είναι κάτω από το μηδέν και η ρευστότητα ανύπαρκτη;

Το 2018 κλείνουμε, ναι ή όχι, 8ετία από τότε που άρχισε να μειώνεται το εισόδημα του μέσου εργαζόμενου για να χαθεί τελικά το 25-30% (κατά περίπτωση) χωρίς να φαίνεται στον ορίζοντα κάτι που θα το συμπληρώσει;

Το 2018 θα περάσουν, ναι ή όχι, (οριστικά και τελεσίδικα) οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και την θέση τους παίρνουν και επισήμως οι “ελαστικές μορφές εργασίας” γνωστές και ως 360 ευρώ καθαρά, ή μαύρη δουλειά, τρίωρα, τετραήμερα ή αντικατάσταση των ρεπό;

Το 2018 οι 1.300.000 άνεργοι (το κόμμα τους έβγαζε το κατακαλόκαιρο… – που δούλευαν γκαρσόνια και καθαρίστριες- κάτι λιγότερο από 1.000.000) θα μάθουν, ναι ή όχι, ότι δουλειά δεν θα βρουν μέχρι το 2023 (και ακόμη παραπέρα) γιατί το κόμμα υπέγραψε πλεονάσματα 3,5% μέχρι τότε;

Και είναι, ναι ή όχι, γνωστό, παγκοσμίως, ότι οι επενδύσεις (και οι θέσεις εργασίας) δεν είναι απλά αρνητικές αλλά απαγορευτικές σε χώρα που βγάζει τα πλεονάσματά της (3,5%) μόνο από φόρους και όχι από μείωση του κράτους μαζί με αύξηση της εθνικής παραγωγής και των εξαγωγών της;  

Εσείς λοιπόν, σύντροφε, που οργισθήκατε με την ΕΛΣΤΑΤ (γιατί βιάστηκε και δεν βρήκε το 1,6% της ανάπτυξης του 2017) αισθάνεσθε ανάπτυξη; Και αν την αισθάνεσθε (χωρίς εντολή του κόμματος) πείτε μας πότε θα περάσει και στην τσέπη, όσων δεν τρέφονται από το κράτος…; Γιατί οι Ιρλανδοί και οι Πορτογάλοι μας λένε άλλα. Πως αποκλείεται να αισθανθούμε το παραμικρό πριν το 4-5% (πραγματική) ανάπτυξη. Και εμείς ξέρουμε ότι νούμερα σαν αυτά (στην Ελλάδα) μόνο σε ντοκιμαντέρ θα τα δούμε πριν το 2030. Αν, βεβαίως, είμαστε έξω από τα μνημόνια μιας και το τέταρτο βροντάει την πόρτα μας…

 

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, του Γιώργου Κράλογλου, 5/12/2017]

Ευκαιρία ή εμπόδιο είναι η εμπλοκή στις διαπραγματεύσεις στο εσωτερικό της Γερμανίας για το σχηματισμό κυβέρνησης; Λίγες μόνο ώρες πριν την επιστροφή στην Αθήνα των επικεφαλής των τεχνικών κλιμακίων των θεσμών, στην κυβέρνηση προσπαθούν να σταθμίσουν τις εξελίξεις και να εξετάσουν όλα τα πιθανά σενάρια σχετικά με την πορεία της τρίτης αξιολόγησης. Το ιδιαίτερα σφιχτό χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης δεν επιτρέπει να αφεθούν οι εξελίξεις στην τύχη τους.