Θολό εξακολουθεί να παραμένει το τοπίο σχετικά με το μέλλον της επένδυσης στα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική. Διατυπώνοντας το πιο κομψά, θα μπορούσα να πω ότι η υπόθεση κινείται με ρυθμούς χελώνας. Και εξηγούμαι: χθες το απόγευμα έγινε συνάντηση του αναπληρωτή υπουργού Περιβάλλοντος Γιάννη Τσιρώνη με εκπροσώπους της διοίκησης της εταιρείας αλλά και εργαζομένων. Στο τραπέζι μπήκαν όλα τα θέματα: από την υλοτόμηση που έχει σταματήσει μιας έκτασης 300 στρεμμάτων στις Σκουριές μέχρι το τι θα γίνει με το εργοστάσιο εμπλουτισμού, όπου και εδώ οι εργασίες έχουν σταματήσει με παρέμβαση του υπουργείου στο πλαίσιο των ελέγχων που γίνονται. Μαθαίνω ότι ο Τσιρώνης επιφυλάχθηκε να απαντήσει για το τι θα γίνει με την υλοτόμηση μέσα σε δέκα μέρες, ενώ για τα άλλα θέματα που τέθηκαν δεν πήρε θέση λέγοντας ότι περιμένει την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Θυμίζω ότι σήμερα στο Συμβούλιο της Επικρατείας θα συζητηθούν προσφυγές για μια σειρά από θέματα που αφορούν την επένδυση: ανάκληση του σήματος του δασάρχη Αρναίας για διακοπή των υλοτομικών εργασιών, ηλεκτρομηχανολογική και αρχιτεκτονική μελέτη του εργοστασίου εμπλουτισμού κ.ά. Νέο ραντεβού πάντως δεν κλείστηκε. Και το ομιχλώδες τοπίο δεν ξεκαθαρίζει.

ΤΑ ΝΕΑ, 03/06/2015

Μια ενδιαφέρουσαευρώ παρουσιάζει η σημερινή Καθημερινή.

«Η παραμονή της χώρας στο ευρώ είναι η επιλογή της πλειονότητας των πολιτών σε περίπτωση αδιεξόδου των διαπραγματεύσεων, ακόμα κι αν αυτό συνεπάγεται την εφαρμογή ενός νέου Μνημονίου. Αυτό προκύπτει από τα αποτελέσματα έρευνας του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου του Πανεπιστημίου Μακεδονίας για τον ΣΚΑΙ. Στο ερώτημα τι επιλέγουν ανάμεσα στην παραμονή στο ευρώ και την επιστροφή στη δραχμή, το 66,5% τάσσεται υπέρ της παραμονής στο ευρώ, με το 27% να επιλέγει την επιστροφή στη δραχμή. Τα ποσοστό διαφοροποιείται όταν η παραμονή στο ευρώ συνοδεύεται από την εφαρμογή ενός νέου Μνημονίου, παραμένει, ωστόσο, ψηλότερα στις προτιμήσεις των πολιτών, με 55,5%, έναντι 35% που επιλέγουν την επιστροφή στη δραχμή με ανεξάρτητη δημοσιονομική πολιτική. Για την εξόρυξη των μεταλλείων χρυσού στη Χαλκιδική, το 50,5% θεωρεί ότι η επένδυση πρέπει να προχωρήσει, έναντι 26,5% που λέει ότι πρέπει να σταματήσει. Οι πολίτες εκτιμούν σε ποσοστό 33% ότι τους επόμενους 12 μήνες η οικονομική κατάσταση της χώρας θα βελτιωθεί, ενώ το 30% πιστεύει ότι θα χειροτερέψει. Το 52% απαντά ότι η οικονομική του κατάσταση χειροτέρευσε σε σχέση με ένα χρόνο πριν, ενώ το 43,5% θεωρεί ότι ούτε βελτιώθηκε ούτε χειροτέρευσε.»

Δείτε και την παρουσίαση της έρευνας στο χθεσινοβραδινό δελτίο του ΣΚΑΪ, εδώ, (το σημείο για Σκουριές μετά το 0:56:30), όπου το φοβερά ενδιαφέρον στοιχείο είναι πως 34,5 των ψηφοφόρων ΣΥΡΙΖΑ θέλει την επένδυση, ενώ το 22,5 απλά δεν εκφέρει γνώμη… Λαφαζάνη είσαι εδώ;

ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 05/05/2015

Το «πράσινο» άναψε το Συμβούλιο της Επικρατείας για την κατασκευή εργοστασίου εμπλουτισμού μεταλλευμάτων στην θέση Σκουριές του Δήμου Αριστοτέλη Χαλκιδικής από την Ανώνυμη Εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός».Το Ανωτάτο Ακυρωτικο Δικαστηρίο με απόφασή του έκρινε ότι με μη νόμιμη αιτιολογία απορρίφθηκε από την Διεύθυνση Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού Κεντρικής Μακεδονίας το αίτημα της εταιρείας για «την έγκριση παρέκκλισης» κατασκευής εργοστασίου εμπλουτισμού μεταλλευμάτων στις Σκουριές.

Ειδικότερα, η εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός» είχε προσφύγει στο Ε’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας και ζητούσε να ακυρωθεί η από 9.7.2013 απόφαση της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού Κεντρικής Μακεδονίας (της αποκεντρωμένης διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης) με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα της επίμαχης εταιρείας σχετικά με «την έγκριση παρέκκλισης» κατασκευής κτιριακών εγκαταστάσεων της μονάδας εμπλουτισμού στις Σκουρίες Χαλκιδικής.
Το Ε’ Τμήμα του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου με την υπ΄ αριθμ. 1449/2015 απόφασή του έκρινε ότι με μη νόμιμη αιτιολογία απορρίφθηκε από την Διεύθυνση Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού Κεντρικής Μακεδονίας το αίτημα της επίμαχης εταιρείας για «την έγκριση παρέκκλισης» κατασκευής εργοστασίου εμπλουτισμού μεταλλευμάτων στις Σκουριές.

Οι σύμβουλοι Επικρατείας αποφάνθηκαν ότι για την ανέγερση βιομηχανικών μονάδων και άλλων υποστηρικτικών της μεταλλευτικής εκμετάλλευσης εγκαταστάσεων, που χωροθετούνται μέσα στην μεταλλευτική παραχώρηση (όπως είναι στην συγκεκριμένη περίπτωση η μονάδα εμπλουτισμού των μεταλλευμάτων) δεν ισχύουν οι διατάξεις του Νέου Οικοδομικού Κανονισμού, ούτε και το Προεδρικό Διάταγμα του 1985 περί ελάχιστου προσώπου γηπέδου επί κοινοχρήστου δρόμου, αλλά αποκλειστικά η σχετική διάταξη του Μεταλλευτικού Κώδικα (άρθρο 161 παράγραφος 2).

Η διάταξη αυτή του Μεταλλευτικού Κώδικα αναφέρει ότι για την ανέγερση εργοστασίων που εξυπηρετούν την εκμετάλλευση και την επεξεργασία μεταλλευμάτων, μέσα στον μεταλλευτικό χώρο, απαιτείται άδεια της πολεοδομικής αρχής, η οποία όμως χορηγείται «κατά παρέκκλιση των διατάξεων της κείμενης πολεοδομικής νομοθεσίας».

Πάντως, διευκρινίζουν οι σύμβουλοι Επικρατείας ότι η νομοθεσία ορίζει ότι οι άδεις αυτές δύνανται να χορηγούνται κατά παρέκκλιση των πολεοδομικών διατάξεων, ωστόσο «η διατύπωση αυτή δεν έχει την έννοια ότι καθιερώνει διακριτική ευχέρεια της πολεοδομικής αρχής να χορηγεί ή όχι την παρέκκλιση, αλλά εισάγει δέσμια αρμοδιότητα αυτής να εγκρίνει την παρέκκλιση».

Πηγή:ethnos.gr

«Πώς είναι δυνατόν μία περιοχή της Χαλκιδικής ενώ είναι από τη φύση προικοδοτημένη να βγάζει εδώ και αιώνες χρυσό, σήμερα να βγάζει σκουριές; Τι φταίει και σ’ αυτόν τον τόπο που είναι ευλογημένος αντί να τον αναδείξουμε σε Παράδεισο, να τον έχουμε μετατρέψει σε Κόλαση; Ποιος λαός της Ευρώπης αν κατοικούσε στη γη των Ελλήνων, δεν θα την είχε θεωρήσει γη της Επαγγελίας; Και όμως εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε για να την καταστρέφουμε και να την ευτελίζουμε, αντί να εκμεταλλευτούμε τον πλούτο της και να τον αξιοποιήσουμε προς όφελος όλων. Αναφέρομαι, όπως αντιλαμβάνεστε, στην αναζωπύρωση των συγκρούσεων στις Σκουριές ανάμεσα στους άνεργους κατοίκους του και στους εργαζομένους στα χρυσωρυχεία που εξελίσσεται σε κανονικό εμφύλιο διαρκείας με την ανοχή των κυβερνήσεων, σημερινής και απελθούσης την υποδαύλιση των κομμάτων και την υποτυπώδη παρουσία της Αστυνομίας έτσι απλά για να τηρούνται τα… προσχήματα της δημόσιας τάξης και ασφάλειας των πολιτών. Η τολμηρή δημοσιοποίηση των απόψεων του αρμόδιου υπουργού για την προστασία του πολίτη, Γιάννη Πανούση, και η δραματική του έκκληση προς την κυβέρνηση να πάρει θέση στο πρόβλημα πριν θρηνήσουμε νεκρούς δείχνει ξεκάθαρα τη σοβαρότητα της απειλής γιατί περί αυτού πρόκειται. Και η απειλή αυτή όσο καρκινοβατεί χρονικά και τοπικά εγκυμονεί κίνδυνο μετάστασης στην υπόλοιπη χώρα, αφού η Θεσσαλονίκη δέχθηκε ήδη πρόσφατα τα δείγματα της μετάστασης. Διάβασα με προσοχή τα αιτήματα των αντιδρώντων στη συνέχιση της εξόρυξης και την απαίτησή τους να κλείσει το χρυσωρυχείο για λόγους περιβαλλοντικούς παρά την αντίθετη γνωμάτευση του ΣτΕ και τη βούληση όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων του τόπου που υπέγραψαν την εκμετάλλευση με την καναδική εταιρία χρυσού, αλλά και τις επιστημονικές απόψεις επί του θέματος. Δεν υφίσταται ούτε νομικό, ούτε περιβαλλοντικό πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι κατά βάση κοινωνικό που έχει εξελιχθεί σε πολιτικό, όπως γίνεται σχεδόν πάντα. Θα ήθελα λοιπόν να ρωτήσω τους indignatos της Χαλκιδικής και ας απαντήσουν στον εαυτό τους: Εάν ήταν αυτοί που σήμερα θα αποτελούσαν το εργατικό δυναμικό της εταιρίας θα ξεσηκώνονταν ζητώντας το κλείσιμό της; Μόνον ένας άνθρωπος με IQ κάτω του 5 θα υποστήριζε κάτι τέτοιο. Αν διαφωνεί κάποιος ας μας εξηγήσει γιατί οι κάτοικοι της Πτολεμαΐδας δέχονται να δουλεύουν κάτω από αποδεδειγμένα ανθυγιεινές συνθήκες στα λιγνιτωρυχεία και δε ζητούν το κλείσιμό τους; Είναι λοιπόν ηλίου φαεινότερον ότι εάν αυτοί, που σήμερα απειλούν, καίνε και ρημάζουν, δούλευαν στα ορυχεία, τότε οι ρόλοι θα ήταν ασφαλώς διαφορετικοί. Στο σημείο αυτό, ελπίζω να μην υπάρχουν αντιρρήσεις. Όπως νομίζω, δεν μπορεί κανένας να αμφισβητήσει το γεγονός ότι αν η νέα κυβέρνηση δεν προέβαινε σε εξαγγελία για αναθεώρηση της σύμβασης με την εταιρία και δεν αναθέρμανε έτσι τις προσδοκίες των ad hoc ψηφοφόρων της τώρα δεν θα είχαμε τα γνωστά επεισόδια τα οποία, όσο η κυβέρνηση ποιεί την νήσσαν προφανώς από αμηχανία, φοβάμαι ότι θα συνεχιστούν σαν φωτιά που σιγοκαίει έτοιμη να ξεσπάσει με την ίδια και περισσότερη ένταση. Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του. Και πρωτίστως οι πολιτικοί, γιατί είναι αυτοί που ανάβουν τις φωτιές και δεν είναι δυνατόν να διερωτώνται κάθε τόσο για το τις πταίει . Επιτέλους το κράτος δεν έχει το δικαίωμα να κάνει τον πυροσβέστη. Ένα μόνον οφείλει: Να μην υποθάλπει τις πυρκαγιές και, όταν ξεσπούν, να θυμίζει στους εμπρηστές ότι υπάρχει κράτος δικαίου, αλλά και κράτος τιμωρός . Και εάν το σημερινό κράτος δεν πείσει τον πολίτη για τη διπλή του αυτή υπόσταση, έτσι θα πηγαίνουμε πάντα εις τους αιώνας των αιώνων, χωρίς αμήν.»

ΠΗΓΗ: ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, του Παντελή Αφθονίδη, 11/04/2015