Ξαφνικά επανήλθε στο προσκήνιο η υπόθεση της ΣΕΚΑΠ. Η ιστορία είναι γνωστή. Ενα προ δεκαετίας πρόστιμο για λαθρεμπόριο τσιγάρων ύψους 38 εκατομμυρίων ευρώ έγινε, σύμφωνα με δικαστική απόφαση, απαιτητό από το Δημόσιο. Η σημερινή ιδιοκτησία ισχυρίζεται πως δεν είχε γνώση όταν αγόρασε την επιχείρηση και απειλεί να βάλει λουκέτο.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ είχε επιχειρήσει να σβήσει το πρόστιμο πέρσι την άνοιξη με τροπολογία, μόνο που η νυχτερινή διάταξη δεν προέβλεπε αναδρομική ισχύ. Τώρα, το Μαξίμου εμφανίζεται και πάλι έτοιμο να λύσει το πρόβλημα ώστε να μην κλείσει η επιχείρηση. Υπάρχει κάτι μεμπτό Μπορούν να γίνουν όλα με νόμιμο τρόπο Κι αν γίνουν όλα νόμιμα θα είναι και ηθικά;

ΥΠΑΡΧΟΥΝ πολλά ερωτήματα που δεν έχει απαντήσει το Μαξίμου γύρω από την υπόθεση. Αν δεν ήταν ιδιοκτήτης της ΣΕΚΑΠ ο Ιβάν Σαββίδης, ο οποίος στηρίζει την κυβέρνηση τόσο με τις επενδύσεις του όσο και με τα μέσα ενημέρωσης τα οποία διαθέτει, θα είχε δείξει το Μαξίμου την ίδια ευαισθησία Γιατί το Μαξίμου δεν ήταν ή δεν είναι το ίδιο ευαίσθητο σε αντίστοιχες περιπτώσεις επενδυτών, οι οποίοι όμως δεν είναι φιλικοί προς την κυβέρνηση Αν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση και μια άλλη κυβέρνηση κατέθετε στα κρυφά τροπολογία για διαγραφή προστίμου ύψους 38 εκατομμυρίων ευρώ, τι θα ελεγε Μήπως θα κατήγγελλε διαπλοκή και ευνοϊκή μεταχείριση προς λαθρέμπορους Και τι γίνεται με εκείνο το βαπόρι με τα λαθραία τσιγάρα που πιάστηκε πριν από μήνες στην Κρήτη;

ΚΑΙ, ΑΛΗΘΕΙΑ, σε ποιο υπόγειο του Μαξίμου έχει κρυφτεί ο σύμβουλος του πρωθυπουργού Νίκος Καρανίκας Αυτός δεν έλεγε να πάνε «στα τσακίδια» οι επενδυτές των μεταλλείων της Χαλκιδικής, γιατί «εκβιάζουν με λουκέτο στην επιχείρηση»; Και γιατί ακόμα προσπαθούν να βάλουν λουκέτο στο Mega; Και γιατί πέρασαν τρία χρόνια στον «πάγο» οι επενδυτές του Ελληνικού; Το Μαξίμου ανακάλυψε δάσος και σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα στα τσιμέντα του παλαιού αεροδρομίου, μόνο και μόνο για να μην προχωρήσει το μεγαλύτερο επενδυτικό πρότζεκτ στην ιστορία της χώρας. Ενώ είναι βέβαιο πως αν δεν έθετε η τρόικα «κόκκινη γραμμή» το έργο δεν θα προχωρούσε ποτέ.

ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ να βγει από το κώμα η πραγματική οικονομία πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία. Ας αφήσουν το νόμος είναι το δίκιο του εργάτη ή το νόμος είναι το δίκιο του κολλητού επιχειρηματία ανάλογα με την περίσταση. Ας διαγραφεί το πρόστιμο της ΣΕΚΑΠ και ας σωθεί η επιχείρηση. Αλλά ας σταματήσει και το Μαξίμου να βάζει εμπόδια στις επενδύσεις και να υπερφορολογεί κάθε ιδιωτική πρωτοβουλία.

[ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ, του Γιάννη Τσαπρούνη, 29/12/2017]

Με τα λόγια να μην χτίζουμε ανώγια και κατώγια… στις επενδύσεις, ετοιμάζεται να απαντήσει η αγορά στην κυβέρνηση και στον πολιτικό κόσμο απαιτώντας ισχυρή πολιτική βούληση.

Πέρα από τα στοιχεία, τις εκθέσεις και τις έρευνες του ΣΕΒ, του ΙΟΒΕ και άλλων Οργανισμών και φορέων των παραγωγικών τάξεων για την πορεία στις επενδύσεις και τις προβλέψεις του 2018, γίνεται έντονα αισθητή πλέον η δυσφορία των επιχειρήσεων καθώς το πολιτικό παιχνίδι συνεχίζεται με αυθαιρεσίες σε τομείς της οικονομίας, όπως οι επενδύσεις, οι εξαγωγές και οι επιχειρηματικές δράσεις.

Και μιλώντας για αυθαιρεσίες οι επιχειρηματίες αυτοί (ιδιαίτερα από γεωγραφικά διαμερίσματα της Βορείου Ελλάδος και της Αττικής) εννοούν την “εκμετάλλευση”, από την κυβέρνηση, κάποιον στατιστικών στοιχείων με κάποια κινητικότητα σε επενδύσεις (έτσι ακριβώς λένε) ως “δείκτες” δήθεν ανάπτυξης ή αναπτυξιακής προοπτικής της οικονομίας.

Αντίθετα, (προσθέτουν οι ίδιες επιχειρηματικές ομάδες) είναι ηλίου φαεινότερο… ότι οι μόνες επενδύσεις ουσίας που πραγματοποιήθηκαν μέσα στο 2017 είναι λίγο ως πολύ εκείνες που επιβάλλονται για εκσυγχρονισμό μηχανημάτων που πολλές φορές συνδέεται και με συρρίκνωση της παραγωγής.

Άλλες επενδύσεις, από εκείνες που πραγματικά εντάχθηκαν σε επιχειρησιακά προγράμματα του 2017 ή πρόκειται να ενταχθούν σε άλλα προγράμματα του 2018, αφορούν απλή συμπλήρωση μηχανημάτων ή χώρων αποθήκευσης και συσκευασίας που εντάσσονται σε φυσιολογικές και τρέχουσες ανάγκες της παραγωγικής διαδικασίας.

Το 80-90% των επενδύσεων που ολοκληρώθηκαν το 2017 και θα συμπληρωθούν και το 2018 συνδέονται και με υποχρεώσεις επιχειρήσεων προς τους αναπτυξιακούς νόμους που εντάχθηκαν μετά το 2005.

Σε καμία περίπτωση πάντως δεν συνδέονται με αλλαγή στο κλίμα της οικονομίας, με κίνητρο την δήθεν αναπτυξιακή πορεία στην χώρα ή την βεβαιότητα πως η οικονομία επιστρέφει στην κανονικότητα μέσα σε συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα.

Πρόθεση των επιχειρηματικών αυτών ομάδων είναι να προκαλέσουν “διάλογο ειλικρίνειας” (έτσι τον αποκαλούν) με την κυβέρνηση και τον πολιτικό κόσμο (προφανώς μέσα από περιφερειακές και (κυρίως) κλαδικές Οργανώσεις που ανήκουν) ,στο πλαίσιο του οποίου, προβάλλοντας τις ενστάσεις τους για πολιτικοποίηση ακόμη και των λιγοστών επενδυτικών κινήσεων θα υποστηρίξουν και τα εξής:

• Όσο το πρόβλημα της οικονομίας παραμένει βαθιά πολιτικό και η οικονομία γίνεται μπαλάκι πινγκ-πονγκ στις πολιτικές αντιπαραθέσεις (μέσα στις προεκλογικές προετοιμασίες) ουδείς θα ρισκάρει κεφάλαια περισσότερα από εκείνα που επιτρέπει η σημερινή ,απαράδεκτη βεβαίως, τραπεζική και άλλη ρευστότητα.
• Όσο το κράτος αφήνει ως τελευταίο κεφάλαιο προβληματισμού και παρεμβάσεων το επιχειρείν με συνέπεια την εμφανέστατη υποχώρηση  της νέας επιχειρηματικότητας η παλαιά επιχειρηματικότητα θα παραμείνει σε σκεπτικισμό και σοβαρές επιφυλάξεις.
• Όσο δεν διαμορφώνεται ένα συναινετικό πολιτικό περιβάλλον περιφρούρησης της οικονομίας από την παρεμβατική κρατική πολιτική με στόχο την διασφάλιση πόρων για να μην γίνουν δημοσιονομικές περικοπές η αποεπένδυση και η αποβιομηχάνιση της χώρας θα μας απασχολεί τουλάχιστον μέχρι το 2030.

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr, του Γιώργου Κράλογλου, 26/12/2017]

«Όταν αδυνατούμε να μετρήσουμε με κάποια στοιχειώδη (ή έστω σχετική) ακρίβεια πώς κινούνται οι επενδύσεις στη χώρα μας, πώς έχουμε την απαίτηση να προσελκύσουμε περαιτέρω επενδύσεις;»

Όσο η κυβερνητική αποτελεσματικότητα παραμένει χαμηλή, κάτι το οποίο φαίνεται και από τις συνεχόμενες κυβερνητικές παλινωδίες στο θέμα των εμβληματικών επενδύσεων στις Σκουριές ή στο Ελληνικό, τόσο θα απομακρύνεται το όποιο επενδυτικό boom στην Ελλάδα. Ο κ. Τσίπρας ίσως πιστεύει ότι το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας είναι η έλλειψη «κοινωνικού μερίσματος» (sic) και για τον συγκεκριμένο λόγο στοχεύει σε υπερπλεονάσματα τα οποία μετά βαΐων και κλάδων διανέμει μέσω διαγγελμάτων στις οικονομικά ασθενέστερες τάξεις. Πόσο πολύ μου προξενεί εντύπωση ότι η κυβέρνηση χρησιμοποιεί καπιταλιστικούς όρους (ήτοι το «μέρισμα») τους οποίους όμως…προσαρμόζει στην αριστερή της κοινωνική ιδεολογία! Με τον τρόπο αυτό όμως, δεν πρόκειται δυστυχώς να ενισχυθεί με βιώσιμο τρόπο η πολυπόθητη ανάπτυξη.

Περισσότερο ορθολογική πολιτική θα αποτελούσε η ενίσχυση των επενδύσεων, η οποία καθηλωμένη σήμερα στο 10,8% του ΑΕΠ, θα επιστρέψει (σύμφωνα με το ΔΝΤ) με ρυθμό χελώνας στα επίπεδα του 2011 (ήτοι 15,1%) μόνο το… 2022. (Δείτε εδώ). Πως λοιπόν θα μπορούσε η κυβέρνηση να συμβάλει στην αύξηση των επενδύσεων;

Ξεκινάμε από την οικονομική παραδοχή ότι οι επενδύσει (ως ποσοστό του ΑΕΠ) επηρεάζονται θετικά από τη βελτίωση του δείκτη κυβερνητικής αποτελεσματικότητας και αρνητικά τόσο από την αύξηση του συντελεστή φορολογίας των επιχειρήσεων όσο και από την αύξηση της επενδυτικής αβεβαιότητας (την οποία προσεγγίζουμε από τη διαφορά απόδοσης ή spread μεταξύ των 1 θετών ελληνικών και των αντίστοιχων γερμανικών ομολόγων).

Ο δείκτης κυβερνητικής αποτελεσματικότητας και τα spread

Ο δείκτης κυβερνητικής αποτελεσματικότητας (government effectiveness index), από τη βάση δεδομένων της World Bank, μας κατατάσσει, μεταξύ 215 κρατών, πολύ χαμηλότερα από τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνηε cos npos την ποιότητα των παρεχόμενων δημοσίων υπηρεσιών και τον βαθμό ανεξαρτησίας του κρατικού μηχανισμού από πολιτικές πιέσει. Ο δε συντελεστής φορολογίας των επιχειρήσεων, ευρισκόμενος στο 29% σήμερα (Δες εδώ) υπερβαίνει κατά 5 ολόκληρες ποσοστιαίες μονάδες τον μέσο όρο 35 χωρών του ΟΟΣΑ. Επιπλέον, το 10ετές spread, ευρισκόμενο σήμερα στο 4,03%, παραμένει 3 φορές μεγαλύτερο από εκείνο των υπόλοιπων χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Το δε spread (στο κόστος δανεισμού) μεταξύ των ελληνικών επιχειρήσεων και των επιχειρήσεων στην Ευρωζώνη, ευρισκόμενο στο 3,0% σήμερα, εξακολουθεί και επηρεάζεται τα μέγιστα από το spread μεταξύ των ελληνικών και γερμανικών κρατικών ομολόγων.

Για όσους δε πιστεύουν ότι η επιστροφή στην κανονικότητα θα οδηγήσει σε κατάρρευση του (κρατικού) spread, αναφέρω ότι εάν η κανονικότητα του κ. Τσίπρα «καλύπτει» και τα χρόνια παντοδυναμίας του… προσφάτως προσφιλούς του ηγέτη Ανδρέα Παπανδρέου, ο μέσος όρος του ελληνικού spread (από το 1981 μέχρι το 2007) ήταν κάπως υψηλότερος στο 4,4%.

Το ενδιαφέρον ερώτημα που δεν έχει όμως ακόμα απαντηθεί, είναι το ακόλουθο: ποιός παράγοντας συμβάλλει τα μέγιστα σε ενδεχόμενο επενδυτικό boom στη χώρα μας; Για να «αποκωδικοποιήσω» την επίδραση των προαναφερθέντων παραγόντων, εκφράζω τις εκτιμηθείσες οικονομετρικές επιδράσεις βάσει στατιστικών στοιχείων της τελευταίας 20ετίας σε «τυποποιημένους συντελεστές». Πρόκειται για μια στατιστική μέθοδο η οποία οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι επενδύσει στην Ελλάδα στηρίζονται κατά κύριο λόγο στη βελτίωση της κυβερνητικής αποτελεσματικότητας με περίπου διπλάσιο ειδικό βάρος σε σχέση με τη μείωση του συντελεστή φορολογίας των επιχειρήσεων και περίπου τριπλάσιο ειδικό βάρος σε σχέση με τη μείωση του επενδυτικού ρίσκου.

Για να μην επιδοθούμε σε… κυνήγι μαγισσών

Τι σημαίνουν από πρακτική άποψη τα παραπάνω προκειμένου να μην καταλήξουν… κυνήγι μαγισσών οι επενδύσεις;

1. Όσο η κυβερνητική αποτελεσματικότητα παραμένει χαμηλή, κάτι το οποίο φαίνεται και από τις συνεχόμενες κυβερνητικές παλινωδίες στο θέμα των εμβληματικών επενδύσεων στις Σκουριές ή στο Ελληνικό, τόσο θα απομακρύνεται το όποιο επενδυτικό boom στην Ελλάδα.
2. Αντί κοινωνικών μερισμάτων, τα οποία προφανώς επιτυγχάνονται και με την υπερφορολόγηση των ελληνικών επιχειρήσεων, καλό θα ήταν να μειωθεί (έστω και με αργούς ρυθμούς) ο συντελεστής φορολογίας των επιχειρήσεων σε επίπεδα συμβατά με τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ έτσι ώστε να αυξηθούν τα οικονομικά κίνητρα για επενδύσεις.
3. Ίσως ο κος Τσίπρας να «επενδύει» στην αποκλιμάκωση του κρατικού spread μέσω αλλεπάλληλων πιλοτικών εξόδων στις διεθνείς αγορές. Όπως εξήγησα παραπάνω όμως, δυστυχώς η συγκεκριμένη μείωση του επενδυτικού ρίσκου διαθέτει πολύ μικρότερο ειδικό βάρος στις όποιες αποφάσεις των επίδοξων επενδυτών.

Σημειώνω επιπλέον ότι οι ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου (σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ) μειώθηκαν το τρίτο τρίμηνο του 2017 κατά 8,5% σε ετήσια βάση έναντι ετήσιας αύξησης κατά 1% το δεύτερο τρίμηνο του 2017. Και τούτο παρά το ότι, για το δεύτερο τρίμηνο του 2017, η ΕΛΣΤΑΤ είχε αρχικά εκτιμήσει αισθητή μείωση των ακαθάριστων επενδύσεων παγίου κεφαλαίου κατά 4,6%! Εδώ λοιπόν τίθεται επιτακτικά το ακόλουθο ερώτημα: Όταν αδυνατούμε να μετρήσουμε με κάποια στοιχειώδη (ή έστω σχετική) ακρίβεια το πως κινούνται οι επενδύσει στη χώρα μας, πως έχουμε την απαίτηση να προσελκύσουμε περαιτέρω επενδύσεις;

[ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΚΥΡ_ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ, του Κώστα Μήλα, καθηγητή και προέδρου του Ερευνητικού Τομέα στο Τμήμα Οικονομικών, Χρηματοοικονομικών και Λογιστικής, University of Liverpool, 17/12/2017]

“Από τα μνημόνια βγαίνουμε οριστικά το ερχόμενο καλοκαίρι με την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος. Αυτό δεν είναι μία εκτίμηση της κυβέρνησης, είναι η δημόσια διατυπωμένη θέση κορυφαίων Ευρωπαίων αξιωματούχων, όπως και του ΔΝΤ. Στην ουσία όμως τώρα ξεκινά το μεγάλο στοίχημα. Το πώς δηλαδή θα διασφαλίσουμε ότι δεν θα ξαναζήσουμε μία κρίση σαν και αυτή. Και αυτό σχετίζεται με την ουσιαστική συζήτηση που αφορά την παραγωγική ανασυγκρότηση. Προς αυτή την κατεύθυνση συντονίζουμε όλα τα διαθέσιμα χρηματοδοτικά εργαλεία. Για την ενίσχυση της βιομηχανίας, της μεταποίησης και της αγροδιατροφής, τη στήριξη της έρευνας και της καινοτομίας και της σύνδεσής τους με την παραγωγή, καθώς και την αύξηση των εξαγωγών”.

Αυτό σημείωσε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας Αλέξης Χαρίτσης σε συνέντευξή του στο Περιοδικό Epsilon7 ενώ υπογράμμισε ότι η παραγωγική ανασυγκρότηση δεν είναι υπόθεση μόνο της κυβέρνησης. “Απαιτεί τη συνεργασία όλων των κοινωνικών δυνάμεων, των παραγωγικών και αυτοδιοικητικών φορέων και κυρίως, την ενεργή συμμετοχή της κοινωνίας” τόνισε ο ίδιος και πρόσθεσε ότι η κυβέρνηση αυτή τη συζήτηση την έχει ανοίξει πλατιά, μέσα από τα αναπτυξιακά συνέδρια σε κάθε μία από τις 13 περιφέρειες της χώρας.

Επενδύσεις

Σχετικά με το ενδιαφέρον των ξένων επενδυτών για τη χώρα μας σημείωσε ότι είναι έντονο ενώ αναφορικά με τους ισχυρισμούς της αντιπολίτευσης ότι υπάρχουν καθυστερήσεις και εμπόδια σε μεγάλες επενδύσεις, όπως στο Ελληνικό, την Χαλκιδική και τη Κασσιόπη ο κ. Χαρίτσης ανέφερε τα εξής: “Όλο το προηγούμενο διάστημα η ΝΔ κινδυνολογούσε προβλέποντας βύθιση της οικονομίας και δημοσιονομικό εκτροχιασμό. Όταν διαψεύστηκε οικτρά βρήκε νέο τροπάρι για τα δήθεν εμπόδια που θέτει η κυβέρνηση στις επενδύσεις. Πρόκειται για ένα ακόμη παράδειγμα fake news που αναπαράγεται από μέρος του τύπου για να δημιουργηθεί η εικονική πραγματικότητα μιας κυβέρνησης που διώχνει τις επενδύσεις. Η εικόνα αυτή απέχει παρασάγγας από την αλήθεια.

Στις περιπτώσεις που αναφέρθηκαν παραπάνω ακολουθείται η νόμιμη διαδικασία που σχετίζεται με την προστασία του περιβάλλοντος και της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας. Εντός μάλιστα του χρονοδιαγράμματος που έχει συμφωνηθεί με τους επενδυτές. Όπως δηλαδή γίνεται σε κάθε ευνομούμενο κράτος της Ευρώπης.

Το περιβάλλον και η πολιτιστική κληρονομιά είναι στοιχεία της ταυτότητας μας και δεν μπορούμε να τα αντιμετωπίζουμε ως εμπόδια. Όχι μόνο εμπόδια δεν είναι αλλά συνιστούν σημαντικά οικονομικά πλεονεκτήματα. Είναι αυτά που φέρνουν 30 εκατομμύρια τουρίστες τον χρόνο από όλον τον κόσμο και κάνουν τη χώρα μας ελκυστική για τους επενδυτές. Η προστασία και η ανάδειξή τους λοιπόν προσθέτει αξία στις ίδιες τις επενδύσεις”.

Ο αναπληρωτής υπουργός υπογράμμισε ότι υλοποιείται από την κυβέρνηση ένα ολοκληρωμένο αναπτυξιακό σχέδιο και διαμορφώνεται ένα σταθερό και διάφανο πλαίσιο με κοινούς κανόνες για όλους. “Αυτά είναι πράγματα που μας τα ζητούν όλοι οι σοβαροί επενδυτές” είπε ο ίδιος και συνέχισε: “πρακτικές που ήθελαν τις “επενδύσεις” να υλοποιούνται ανάλογα με την πρόσβαση τους στην πολιτική εξουσία ή χωρίς διάλογο με τις τοπικές κοινωνίες και παρακάμπτοντας την ισχύουσα νομοθεσία, δεν έχουν θέση στη δική μας λογική”.

Θέλουμε λοιπόν επενδύσεις, είπε ο κ. Χαρίτσης, που δημιουργούν νέες σταθερές και ποιοτικές θέσεις εργασίας, που παράγουν φορολογικά έσοδα για το κράτος και δεν “παρκάρουν” στο εξωτερικό – σε φορολογικούς παραδείσους – όλα τους τα κέρδη. Που μεταφέρουν, τέλος, τεχνογνωσία και δημιουργούν ένα παραγωγικό οικοσύστημα γύρω τους το οποίο αναβαθμίζει συνολικά τις τοπικές αναπτυξιακές δυνατότητες. “Αυτές τις επενδύσεις τις διευκολύνουμε με κάθε μέσο στη διάθεσή μας” τόνισε.

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΜΠΛΟΓΚ: Γιατί έχω την αίσθηση πως ο κος Χαρίτσης εκτός από τον ονειρικό κόσμο που περιέγραψε, πως δηλαδή βγαίνουμε από τα μνημόνια το καλοκαίρι, πως υλοποιείται από την κυβέρνηση ένα ολοκληρωμένο αναπτυξιακό σχέδιο (!), πως το ενδιαφέρον των ξένων επενδυτών για τη χώρα μας είναι έντονο, φωτογράφιζε τις Σκουριές όταν δήλωνε πως για Ελληνικό, Κασσιόπη, Χαλκιδική, «ακολουθείται η νόμιμη διαδικασία που σχετίζεται με την προστασία του περιβάλλοντος και της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας»; Και όταν είπε πως «θέλουμε επενδύσεις που δημιουργούν νέες σταθερές και ποιοτικές θέσεις εργασίας, που παράγουν φορολογικά έσοδα για το κράτος και δεν “παρκάρουν” στο εξωτερικό – σε φορολογικούς παραδείσους – όλα τους τα κέρδη. Που μεταφέρουν, τέλος, τεχνογνωσία και δημιουργούν ένα παραγωγικό οικοσύστημα γύρω τους το οποίο αναβαθμίζει συνολικά τις τοπικές αναπτυξιακές δυνατότητες. Αυτές τις επενδύσεις τις διευκολύνουμε με κάθε μέσο στη διάθεσή μας», γιατί η σκέψη μου πήγε αυτόματα στη διαιτησία; Ο κος Χαρίτσης υπονοεί δηλαδή πως οι επενδύσεις που καθυστερούν όπως οι Σκουριές, δεν πληρούν τα ανωτέρω;

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr, από ΑΠΕ-ΜΠΕ, 8/12/2017]

Η προσέλκυση επενδύσεων, η πρόοδος που έχει καταγραφεί έως σήμερα σχετικά με την διαμόρφωση ενός φιλικού επενδυτικού κλίματος, το έργο ανάπλασης του Ελληνικού και βέβαια τα προβλήματα που ταλανίζουν τους επενδυτές βρέθηκαν στο επίκεντρο της ενότητας “Tο νέο παραγωγικό μοντέλο: πυλώνες και στρατηγική για την προσέλκυση επενδύσεων” του συνεδρίου του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου.

Αναλυτικά, ο υφυπουργός Ανάπτυξης Στέργιος Πιτσιόρλας ανέφερε ότι υπάρχει πολύ δύσκολος δρόμος για την ολοκλήρωση του προγράμματος. “Διατρέχουμε κίνδυνο όλοι να πούμε ότι ξεμπερδέψαμε με το πρόγραμμα, αλλά δεν έχουμε φτάσει στο σημείο αυτό. Το τελευταίο αυτό κομμάτι θα είναι και το πιο δύσκολο διότι αγγίζουμε θέματα σε σχέση με βαθιές και ριζωμένες συνήθειες. Το θέμα της ΔΕΗ είναι ταμπού. Αγγίζοντάς το προκαλούμε πολύ ισχυρές αντιδράσεις και αντιστάσεις. Ήταν πολύ σημαντικό γεγονός η επιτυχία που είχε η ανταλλαγή των ομολόγων την προηγούμενη εβδομάδα.”

Τόνισε ότι στόχος είναι το καλοκαίρι του 2018 η ολοκλήρωση και η έξοδος της οικονομίας από το πρόγραμμα. “Είχαμε ένα μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης που στηριζόταν υπέρμετρα στον δανεισμό, στις πολύ χαμηλές εξαγωγές και υψηλές εισαγωγές. Προέκυψε κρίση ανταγωνιστικότητας” σημείωσε.

Ανέφερε ακόμη ότι έχει καταγραφεί σημαντική πρόοδος στον τομέα των μεταφορών με ορόσημο την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ και την επικείμενη ολοκλήρωση της αποκρατικοποίηση του λιμανιού Θεσσαλονίκης.

Ο Οδυσσέας Αθανασίου, διευθύνων σύμβουλος της Lamda Development σημείωσε ότι ο τουρισμός, οι εξαγωγές και οι επενδύσεις αποτελούν τους τρεις βασικούς πυλώνες προκειμένου να αναστραφεί το επενδυτικό κλίμα στην Ελλάδα. Σημείωσε ότι η ελληνική οικονομία έχει ανάγκη από τη θεραπεία του σοκ και σημείωσε ότι η συνεισφορά της Lamda Development στην ελληνική οικονομία ανέρχεται σε 1,5 δισ. ευρώ.

Σχετικά με το Ελληνικό, ανέφερε πως θα προσελκύσει περίπου 1 εκατομμύριο τουρίστες, με μεγάλα οφέλη για όλη την Αττική. Η επένδυση θα υλοποιηθεί, όπως είπε, με απόλυτο σεβασμό στον περιβάλλον και την αρχαιολογική κληρονομία. “Θα είναι το μεγαλύτερο παραθαλάσσιο πάρκο παγκοσμίως. Σχεδιάζουμε 6 ουρανοξύστες που αντιστοιχούν σε 15 πολυκατοικίες, απελευθερώνοντας 25 στρέμματα γης” σημείωσε.

Ο Γιώργος Λινάτσας, διευθύνων σύμβουλος της Axia Ventures Group σημείωσε ότι δεν είναι βιώσιμος ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5%, ιδίως τη στιγμή που η Ελλάδα έχει λάβει μέτρα για το διπλάσιο πλεόνασμα. “Η χώρα το 2020 θα έχει πρωτογενές πλεόνασμα 6%. Χώρα με τόσο μεγάλο πλεόνασμα δεν μπορεί να εμφανίσει ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 3%, δεν υπάρχει πουθενά στη βιβλιογραφία” είπε.

Το πρόβλημα των κόκκινων δανείων, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, θα έπρεπε να είχε λυθεί πριν από πέντε χρόνια. Τόνισε ότι η Ελλάδα πάσχει από έλλειμμα εμπιστοσύνης και σταθερότητας και υπογράμμισε ότι η ελληνική οικονομία θα έπρεπε να εμφανίζει ρυθμούς ανάπτυξης 3-4% για μία δεκαετία, με τη χώρα να έχει ανάγκη από δεκάδες δισ. ευρώ ξένων και άμεσων επενδύσεων ώστε η ανάκαμψη να επιστρέψει.

Ο Σπύρος Σπυρόπουλος, Senior advisor της Oaktree Capital management ανέφερε ότι παρά την μακρά ύφεση, η χώρα έχει καταφέρει να προσελκύσει τμήμα των ξένων επενδύσεων, οι οποίες έχουν κατευθυνθεί, ως επί το πλείστον στη δευτερογενή αγορά. Ως αποτέλεσμα, όπως ανέφερε, οι επενδύσεις αυτές δεν έχουν αντανάκλαση στο ΑΕΠ.

Ο Αντώνης Κεραστάρης, διευθύνων σύμβουλος της Intralot ανέφερε ότι μιλώντας για επενδύσεις, το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι η μεγαλύτερη επένδυση των τελευταίων ετών, το Ελληνικό παραμένει μακέτα. “Δεν έχει επενδυθεί ούτε ένα ευρώ. Διότι ξαφνικά η αρχαιολογία βρήκε αρχαία στην έκταση όπου προσγειώνονταν αεροπλάνα. Κι επειδή ο δασάρχης είπε ότι υπάρχει δάσος” σημείωσε χαρακτηριστικά.

Η αργή απονομή της δικαιοσύνης, η εξυγίανση του τραπεζικού τομέα και η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης αποτελούν προαπαιτούμενα για την προσέλκυση επενδύσεων στη χώρα, όπως ανέφερε ο κ. Κεραστάρης.

Ο Aziz Francis, Managing director της Brook Lane Capital ανέφερε ότι το ρίσκο του Grexit εξακολουθεί να απασχολεί τους διεθνείς επενδυτές, παρότι αυτό έχει αποδυναμωθεί σημαντικά. Έκανε λόγο για την αναγκαιότητα δημιουργίας μίας task force με στόχο την ενθάρρυνση και επιτάχυνση των επενδύσεων.

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr, του Δ. Δελεβέγκου, 5/12/2017]