Η ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΩΣ ΒΑΣΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

ΓΥΑΛΙ

Η μεταλλευτική είναι μία από τις αρχαιότερες ανθρώπινες οικονομικές δραστηριότητες και έχει παίξει πρωτεύοντα ρόλο στην μετάβαση του ανθρώπου από την πρωτόγονη κατάσταση στον σύγχρονο πολιτισμό. Σύμφωνα με την επικρατέστερη άποψη, η λέξη «μέταλλον» επινοήθηκε από τους αρχαίους Έλληνες οι οποίοι παρατήρησαν ότι οι μεταλλοφόρες φλέβες που έβρισκαν ήταν κοντά η μία στην άλλη (μετ’ άλλης).

Η ιστορία της ξεκινά ταυτόχρονα ή σχεδόν ταυτόχρονα με την ιστορία της γεωργίας. Από την στιγμή που ο άνθρωπος χρειάστηκε εργαλεία, στράφηκε προς την γη για να βρει τις κατάλληλες πέτρες που θα χρησιμοποιούσε είτε για μύτες στα όπλα και τα εργαλεία του είτε για να αλέσει το σιτάρι.

Με την ανακάλυψη αυτοφυών μετάλλων, όπως ο χαλκός, ο χρυσός και ο άργυρος, ο άνθρωπος πέρασε από την λίθινη εποχή στην εποχή των μετάλλων. Από το 5000 π.Χ. περίπου αρχίζει η Εποχή του Χαλκού και ακολουθεί η Εποχή του Σιδήρου (1500 π.Χ έως 1780 μ.Χ. περίπου), η Βιομηχανική Επανάσταση (ή «Εποχή του Χάλυβα»: 1780-1945) και η Πυρηνική Εποχή (1945 έως σήμερα).

Πολλά σημεία-σταθμοί της ανθρώπινης ιστορίας συνδέονται με την αναζήτηση ορυκτών ή την εύρεση νέων μεθόδων χρήσης αυτών των ορυκτών, από το ταξίδι του Μάρκο Πόλο στην Κίνα και την ανακάλυψη του Νέου Κόσμου τον 16 ο αι., έως την εποίκηση της Αυστραλίας και τον Πυρετό του Χρυσού που έφερε χιλιάδες χρυσοθήρες στο Γιούκον του Καναδά.

Στα τέλη του 18ου και τις αρχές του 19ου αι., για να καλυφθούν οι ανάγκες της βιομηχανικής επανάστασης σε ειδικευμένους επιστήμονες, έκαναν την εμφάνιση τους επιστήμες και σχολές που είναι σημαντικές μέχρι και σήμερα. Σχεδόν ταυτόχρονα εμφανίστηκαν η επιστήμη της γεωλογίας και οι πρώτες σχολές μηχανικών μεταλλείων: το 1716 η Σχολή Μεταλλείων στο Joachimsthal της Βοημίας (Γιάχιμοφ της σημερινής Τσεχίας), το 1783 η Σχολή Μεταλλείων του Παρισιού (École des mines) κ.ά.

Κατά τον 20ο αι., η εκμετάλλευση ορυκτών πρώτων υλών πήρε τεράστιες διαστάσεις, χάρη στην ανακάλυψη της δυναμίτιδας (1866) και την μηχανοποίηση της εξόρυξης, αλλά και εξαιτίας της δραματικής αύξησης της κατανάλωσης από τον άνθρωπο. Πολλές μεταλλευτικές επιχειρήσεις απέκτησαν μεγάλη οικονομική ισχύ και αναπτύχθηκαν σε όλον τον κόσμο.

Η μεγάλη κατανάλωση πρώτων υλών οδήγησε επίσης σε εξάντληση πολλών αποθεμάτων. Τα μεταλλεύματα προς εκμετάλλευση άρχισαν να γίνονται ολοένα και πιο φτωχά. Έτσι, ο άνθρωπος στρέφεται προς την ανακύκλωση και τη χρήση λιγότερο ενεργοβόρων τεχνολογιών. Παρ1 όλα αυτά, η μεταλλευτική θα εξακολουθήσει να παίζει πρωτεύοντα ρόλο στην ζωή του ανθρώπου, γιατί σχεδόν όλα τα ανθρώπινα δημιουργήματα προέρχονται από τη γη.

Σήμερα στον ανεπτυγμένο κόσμο άλλαξε και ή ίδια η μεταλλευτική.

Η σύγχρονη μεταλλευτική δε θυμίζει σε τίποτα τις συνθήκες των μεταλλείων και των ορυχείων του παρελθόντος. Εξελίσσεται και προσαρμόζεται βάσει των νέων κανονισμών, τεχνολογιών και της σημερινής τεχνογνωσίας.

Η ανάπτυξη της επιστήμης της μεταλλευτικής και των άλλων σχετικών επιστημών και η εκβιομηχάνιση της εξόρυξης έφεραν σημαντική βελτίωση των συνθηκών εργασίας στις υπόγειες και υπαίθριες εκμεταλλεύσεις. Με αποτέλεσμα, οι σύγχρονες εκμεταλλεύσεις στον ανεπτυγμένο κόσμο να έχουν δείκτη ασφαλείας που θα τον ζήλευαν οι περισσότεροι οικονομικοί κλάδοι αντίστοιχης σημασίας και να οδεύουν σταθερά προς το καλύτερο.

Μεταλλευτικά Νέα, Μάιος-Ιούνιος 2014, άρθρο της Χρύσας Στύλου