Οι κυβιστήσεις: Στο μεταξύ, έχω ζαλιστεί με τις συνεχείς κυβιστήσεις (κωλοτούμπες το λένε σε γλώσσα slang, η οποία ωστόσο δεν είναι του επιπέδου μου) του προέδρου Αλέξη. Ξεκίνησε αυτή τη short προεκλογική περίοδο με δηλώσεις του είδους δεν συνεργάζομαι με κανέναν πάω για αυτοδυναμία . Συνέχισε μετ’ ολίγων ημερών με τη θέση θα συνεργαστώ μόνο με τους ΑΝΕΛ προφανώς για να ολοκληρώσει την… επιτυχία του πρώτου 7μήνου της συνεργασίας του που μας κόστισε το… ευτελές, θα το χαρακτηρίσω, ποσό των 58-60 δισ.! Από χθες προβάρει το κουστούμι όλοι οι καλοί χωράνε και μιλάει για κυβέρνηση συνεργασίας, όπου προφανώς υπολογίζει ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι. Απομένουν ως τις εκλογές δύο εβδομάδες. Ειλικρινώς, δεν γνωρίζω πότε θα σταματήσει τις κυβιστήσεις. Αλλά καλού κακού, ας ρίξει μια ματιά στο Διαδίκτυο για να απολαύσει τον Ιωάννη Μελισσανίδη (τον οποίο συναγωνίζεται επαξίως πλέον) να εκτελεί κανονικά το περίφημο ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας με κάτι κωλοτούμπες σκέτη τρέλα!

Κακοστημένη αντιγραφή: Ευκαιρίας δοθείσης, θα εισηγούμουν στους επιτελείς του προέδρου Αλέξη να τον προφυλάξουν από την ακραία ανοησία στην οποία τον ωθούν συνεχώς να υποδύεται τον Αείμνηστο Ανδρέα. Αντιλαμβάνομαι γιατί το κάνουν προσπαθούν να συγκρατήσουν τα πλήθη των πασόκων που φεύγουν τρέχοντας από το όνειρο . Αλλά είναι επιεικώς γελοίο να επιχειρούν μια τόσο κακοστημένη αντιγραφή βάζοντας τον Τσίπρα να μιμείται τη φωνή, το στήσιμο ακόμη και τις κινήσεις του όπως χθες βράδυ στο Βελλίδειο. Ελεος, δηλαδή…

Συνθήματα μεταλλωρύχων: Ήμουν κι εγώ εκεί, στα εγκαίνια της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης από τον Πρόεδρο Προκόπη. Ήταν, ομολογώ, τα πιο περίεργα εγκαίνια που έχω δει στα τόσα χρόνια που καλύπτω το γεγονός. Ήμουν και την επομένη στη διαδήλωση της ΓΣΕΕ. Κι αυτή περίεργη εναντίον τίνος να διαδηλώσεις όταν δεν υπάρχει κυβέρνηση Το μόνο ενδιαφέρον που βρήκα ήταν στη διαδήλωση των μεταλλωρύχων της Χαλκιδικής που φώναζαν εν χορώ το σύνθημα «ένα ελικόπτερο για κάθε υπουργό, και για τον Σκουρλέτη ένα θωρηκτό»! Α, και το… ποδοσφαιρικό «Σκουρλέτη αλήτη, μας έκλεισες το σπίτι…» . Τέτοια αγάπη πια για τον ΣΥΡΙΖΑ…

ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ, 07/09/2015, στήλη ΣΤΙΓΜΑ, του Γιώργου Παπαχρήστου

Μπορεί όταν έφτασε στις εγκαταστάσεις της ΔΕΘ να ήταν ευδιάθετος, αισιόδοξος πως θα κυβερνά τα επόμενα οκτώ χρόνια και να δέχτηκε το φιλί από μια γυναίκα που του άφησε σημάδι από κραγιόν στο μάγουλο, η συνέχεια της επίσκεψης του Αλέξη Τσίπρα στη ΔΕΘ κάθε άλλο παρά χαλαρή ήταν.

Όταν ο πρώην πρωθυπουργός έφτασε στο περίπτερο της ΕΤ3, τον περίμεναν σύζυγοι των μεταλλωρύχων από τις Σκουριές, που απολύθηκαν μετά την απόφαση της κυβέρνησης να “παγώσει” τις εξορύξεις στη Χαλκιδική και εδώ και πολλές μέρες έχουν κλειστεί στις στοές των ορυχείων απαιτώντας να βρεθεί λύση.

Η συνάντηση των δυο πλευρών δεν είχε ούτε χαμόγελα ούτε χαλαρή διάθεση. Είχε φωνές και διαμαρτυρίες κατά του Αλέξη Τσίπρα, με τις συζύγους των μεταλλωρύχων να του επιτίθενται φραστικά, να τον κατηγορούν για πολιτικά παιχνίδια, να του ζητούν να δώσει λύση και να τον ρωτούν αν είναι περήφανος.

“Κύριε Τσίπρα, πόσο περήφανος νιώσατε που έχετε 2000 εργαζόμενους στο δρόμο; Πόσο περήφανος είστε; Οι άνδρες μας είναι στις στοές! Από βδομάδα θα μπούμε κι εμείς” του φώναζε μια γυναίκα, την οποία απομάκρυναν οι άνδρες της ασφάλειας του πρώην πρωθυπουργού και οι αστυνομικοί που βρίσκονταν εκεί!

Οι άνδρες της ασφάλειας του κ. Τσίπρα τον απομάκρυναν άμεσα.

Ένταση σημειώθηκε και όταν η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κατερίνα Ιγγλέση πλησίασε τις γυναίκες που φώναζαν και τους είπε “αφήστε τα θέατρα”. Τότε μια από τις συζύγους των μεταλλωρύχων της απάντησε “ανέβα στα πάνω χωριά, μπορείς;”.
Πηγή:   http://www.newsit.gr/  Με πληροφορίες και από thestival.gr
Φωτογραφίες: Eurokinissi

Το ερώτημα είναι ποια Ελλάδα θέλουμε. Αυτή της εργασίας και της προόδου, ή αυτή της αναισθησίας και της παρεξιουσιολογίας. Ο αγώνας λοιπόν των μεταλλωρύχων, των μηχανικών, των γεωλόγων που δουλεύουν και παράγουν έργο στα μεταλλεία Χαλκιδικής, δεν είναι μόνο δικός τους. Είναι η μάχη που δίνουν όλοι οι Έλληνες δημοκράτες για την εργασία, την αξιοκρατία και την αξιοπρέπεια. Την Ελλάδα που πάει μπροστά, αναπτύσσεται και στέκεται στα πόδια της. Ενάντια στη μιζέρια, την υποκρισία, τους κομματικούς μηχανισμούς και τις παραπολιτικές πρακτικές. Ο αγώνας τους είναι η μάχη της ελπίδας του αύριο κόντρα στο τέλμα του χθες. Και βέβαια στην περίπτωση τους το θετικό αποτέλεσμα είναι αυτονόητο και μονόδρομος, γιατί το πολιτικό κατασκεύασμα που στήθηκε για το κλείσιμο των μεταλλείων είναι “προκάτ” και οικοδομήθηκε σε σαθρό υπόβαθρο. Η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου σαν προοπτική εξόδου της χώρας από την οικονομική κρίση και την ανεργία αποτελεί αντικείμενο μοναδικής αναπτυξιακής προτεραιότητας. Στην κατεύθυνση αυτή τα μεταλλεία Ολυμπιάδας, Στρατωνίου και Σκουριών κρατούν ψηλά τη σημαία της απασχόλησης στη βάση της παραγωγικής οικονομίας. Απόλυτα εκμεταλλεύσιμο και παγκόσμια ανταγωνιστικό μεταλλευτικό δυναμικό, διεθνώς διαπιστευμένο τεχνικά και τεχνολογικά σύστημα και δίκτυο παραγωγής, διαχειρίσιμο και απόλυτα ελεγχόμενο περιβαλλοντικό σχέδιο, και κυρίως υψηλά καταρτισμένο και επαγγελματικά προσανατολισμένο εργατικό (από τους λίγους άριστα εκπαιδευμένους νέας γενιάς μεταλλωρύχους που υπάρχουν σήμερα στη χώρα) και επιστημονικό προσωπικό, εγγυώνται μια αποδοτική και ανταποδοτική επιχειρηματική δραστηριότητα προς όφελος του δημόσιου συμφέροντος και του συνόλου του ελληνικού λαού. Και είναι εδώ που οι έλληνες γεωεπιστήμονες οφείλουν να σταθούν στο ύψος των γνώσεων και επαγγελματικών τους “καθηκόντων”. Να βάλουν πριν και μπροστά από την κομματική τους ταυτότητα και συμπάθεια το επιστημονικό τους κύρος. Τα περί κακής εργοδοσίας και διαχειριστικών παραλείψεων στη διαδικασία παραγωγικής λειτουργίας αποτελούν αυθαίρετες αναφορές χωρίς άλλη συγκεκριμένη, διαφορετικής προέλευσης βάση τεκμηρίωσης. Άλλωστε τα θέματα αυτά τα παλεύουν μόνοι τους οι εργαζόμενοι, καθώς και με απόλυτα επαγγελματικό και υπεύθυνο τρόπο οι επιστήμονες των μεταλλείων, που μάλλον δεν χρειάζονται υποδείξεις και παραεπιστημονικές παρεμβάσεις. Αντίθετα αποτελεί προσβολή και δημιουργεί αντίφαση και αίσθηση έλλειψης αλληλεγγύης το γεγονός των “έξω από τον χορό” ανακόλουθων επιστημονικών σεναρίων. Σε αυτό έρχεται να προστεθεί και η απαξίωση και απόρριψη από το ίδιο το κράτος των αποφάσεων που πήραν οι αρμόδιες υπηρεσίες του, καθώς και αυτών που πήρε το ΣτΕ, με αποτέλεσμα να τίθεται πλέον και θέμα δημοκρατίας, αξιοπιστίας και αγνόησης των ελλήνων φορολογουμένων.

Οι εγκαινιακές εκδηλώσεις της ΔΕΘ αποτελούν, εδώ και χρόνια, περισσότερο βήμα και χώρο αγώνων και δράσης της εργατικής Ελλάδας, αφού σε πολιτικό επίπεδο αυτά που λέγονται και εξαγγέλλονται καταλήγουν να μην είναι δεσμευτικά και να μην έχουν πρακτική αξία. Έτσι θα γίνει και φέτος με τους μεταλλωρύχους σε θέση μάχης για το δικαίωμα της εργασίας.

ΠΗΓΗ: http://greenminerals.blogspot.gr/, 5/09/2015

Σε άρθρο που δημοσιεύεται στη σημερινή «Δημοκρατία», τίθενται τα ερωτήματα που όλοι κάποια στιγμή σκεφθήκαμε περί χρησιμότητας λειτουργίας της ΔΕΘ με τη σημερινή μορφή.

«Όλο κι όλο 6.000 επισκέπτες είχε η ΔΕΘ την ημέρα των φετινών εγκαινίων. Το νούμερο είναι ιδιαίτερα μικρό, αν αναλογιστεί κανείς ότι την τελευταία ημέρα της φετινής διοργάνωσης οι διοργανωτές έκοψαν περίπου 55.000 εισιτήρια! 0 λόγος είναι προφανής. Εκείνη την ημέρα η Έκθεση, λόγω της παρουσίας του πρωθυπουργού, άνοιξε για το κοινό πολύ αργότερα (περίπου στις 1). Το απόγευμα, και την ώρα που οι διαδηλώσεις βρίσκονταν στο απόγειο τους οι πόρτες της ΔΕΘ παρέμειναν κλειστές, ενώ το κέντρο της πόλης ήταν σχεδόν αποκλεισμένο. Την ίδια στιγμή οι παραλίες Χαλκιδικής ξεχείλιζαν από κόσμο που προτίμησε την ησυχία της θάλασσας από τη φασαρία και τις εντάσεις της πόλης. Η κουβέντα, λοιπόν, για μια διαφορετική ΔΕΘ άνοιξε. Μαζί και τα ερωτήματα. Πώς πρέπει να γίνονται τα εγκαίνια της ΔΕΘ; Θέλουμε ή δεν θέλουμε την παρουσία των πολιτικών και του εκάστοτε πρωθυπουργού στην τελετή εγκαινίων; Αξίζει κάθε χρόνο να ανεβαίνουν 4.000 και 5.000 αστυνομικοί στη Θεσσαλονίκη για την τήρηση της τάξης; Τι νόημα έχουν οι διαδηλώσεις που γίνονται το Σάββατο το απόγευμα και ενώ ο πρωθυπουργός έχει πια αποχωρήσει από τη Θεσσαλονίκη;. Έτσι, οι αλλαγές στη ΔΕΘ είναι το ζητούμενο. 0 Σταύρος Καλαφάτης είναι ένας από αυτούς που τις υποστηρίζουν, προτείνοντας να διαχωριστεί το πολιτικό μέρος της ΔΕΘ από την υπόλοιπη λειτουργία της και να θεσπιστεί ένα διεθνές οικονομικό φόρουμ, το οποίο θα γίνεται μία εβδομάδα από τα εγκαίνια της ΔΕΘ. Σε αυτό το μήκος κύματος κινείται και ο πρόεδρος της ΔΕΘ Τάσος Τζήκας, που εδώ και πολλά χρόνια έχει προτείνει τη λειτουργία ενός μικρού Νταβός στη Θεσσαλονίκη. Όπως έλεγε και ο πρόεδρος της Διοικούσας της Ν.Δ. Θεσσαλονίκης Μηνάς Σαμαντζίδης, πρέπει να διαχωριστεί το κομμάτι της εμπορικής λειτουργίας της ΔΕΘ από το αντίστοιχο πολιτικό».

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 16/09/2014