Είναι απορίας άξιον το ότι μια αριστερή κυβέρνηση διατείνεται ότι λειτουργεί σαν δεξιά λόγω συνθηκών. Δηλαδή πότε θα δράσει ως Αριστερά; Στον παράδεισο των διεθνών σχέσεων που ποτέ δεν θα υπάρξει;
Αν είμαστε φύλακες κάποιου εθνικού και δημοκρατικού αγαθού και όχι καταναλωτές ψευδαισθήσεων, ας αναρωτηθούμε γιατί να γίνουμε απολογητές μιας χαμένης μεταπολιτευτικής στροφής της Ιστορίας Μιας εικονικής παμβασιλείαςτου λαού που υπόσχονται μερικοί για να τον χειραγωγήσουν Αν πιστεύουν ορισμένοι πως ζούμε στο έτος Zero της ελληνικής Ιστορίας, ότι μηδενίσαμε και αρχίσαμε να ξαναμετράμε τον χρόνο από το 2015, τότε ή θ’ αρνηθούμε αυτό το άλμα στο κενό ή θα πρέπει να βάλουμε τις βάσεις του Νέου (Αριστερού ) Ελληνικού Κράτους. Ν’ απαντήσουμε στα παρακάτω ερωτήματα για να μην υποπέσουμε στα ίδια λάθη που χρεοκόπησαν την (παλαιά ) Ελλάδα του 3000 π.Χ. 2014μ.Χ.
- Γιατί ορισμένοι πιστεύουν ότι προωθούν την άκρατη δημοκρατία και δεν αντιλαμβάνονται ότι καλλιεργούν όρους άκρατης ανομίας;
- Πότε ένα πολίτευμα λειτουργεί ως μη πολίτευμα Για να θυμηθούμε τον Αριστοτέλη, σε ποιο είδος δημοκρατίας ζούμε; (Πολιτική, Ζ, 1317α’, 17 45). Σε ποιον απαράβατο καταστατικό Χάρτη Δημοκρατίας έχουμε αναθέσει την προστασία του πολιτεύματος;
- Οι κατέχοντες τα δημόσια αξιώματα θυσιάζουν κάτι από τη ζωή και περιουσία τους ή κερδοσκοπούν με πολιτικοκομματικά προσχήματα;
- Μπορεί να υπάρχει (σχετική) αυτονομία του κράτους από το (δημοκρατικό) πολίτευμα;
- Μπορεί η (όποια) πολιτική οικογένεια (κομματική ή άλλου τύπου) να υπερβαίνει το συμφέρον της πόλεως, της πολιτικής κοινωνίας;
- Ποιοι άρχοντες είναι άξιοι (μη διατεταγμένης) τιμής;
- Γιατί κάποιοι σωρεύουν εξουσίες και αξιώματα (Ένα δεν τους φτάνει );
- Περί της αρετής της διακυβέρνησης ουδείς αριστερός λόγος; Όλα είναι σκοπιμότητα και αναγκαιότητα;
- Ποιον ακριβώς ορισμό δίνουν στη διαφθορά από αξιωματούχους εν μέσω κρίσης;
Πρέπει να συμφωνήσουμε επί της αρχής. Η βίαιη ομογενοποίηση των πολιτών με βάση ένα και μοναδικό πολιτικό φθόγγο καταλύει τη δημοκρατία. Το ίδιο ισχύει όταν το κράτος χωρίζεται σε δύο αντιμαχόμενες φατρίες ή τάξεις ή κομματικούς στρατούς. Από την άλλη το όποιο μεικτό σύστημα (με στοιχεία από διάφορα επιμέρους χαρακτηριστικά πολιτευμάτων) δεν σημαίνει εναλλαγή δημοκρατίας και μη δημοκρατίας.
Είναι απορίας άξιον το ότι μια αριστερή κυβέρνηση διατείνεται ότι λειτουργεί σαν δεξιά λόγω συνθηκών. Δηλαδή πότε θα δράσει ως Αριστερά; Στον παράδεισο των διεθνών σχέσεων που ποτέ δεν θα υπάρξει;
ΥΓ: Φοβάμαι πως θα βρεθούμε πολύ σύντομα σε μια υπαρξιακή σύγκρουση. Στο δίλημμα των ναυαγών (ποιος θα φάει ποιον για να επιζήσει σε ακραίες καταστάσεις) και στο δίλημμα των φυλακισμένων (ποιος θα καρφώσει ποιον για να γλιτώσει). Εκεί θα φανούν το μπόι και η αρετή του καθενός και όλων μας.
[ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ, του Γιάννη Πανούση, 17/03/2016]