Είναι απορίας άξιον το ότι μια αριστερή κυβέρνηση διατείνεται ότι λειτουργεί σαν δεξιά λόγω συνθηκών. Δηλαδή πότε θα δράσει ως Αριστερά; Στον παράδεισο των διεθνών σχέσεων που ποτέ δεν θα υπάρξει;

Αν είμαστε φύλακες κάποιου εθνικού και δημοκρατικού αγαθού και όχι καταναλωτές ψευδαισθήσεων, ας αναρωτηθούμε γιατί να γίνουμε απολογητές μιας χαμένης μεταπολιτευτικής στροφής της Ιστορίας Μιας εικονικής παμβασιλείαςτου λαού που υπόσχονται μερικοί για να τον χειραγωγήσουν Αν πιστεύουν ορισμένοι πως ζούμε στο έτος Zero της ελληνικής Ιστορίας, ότι μηδενίσαμε και αρχίσαμε να ξαναμετράμε τον χρόνο από το 2015, τότε ή θ’ αρνηθούμε αυτό το άλμα στο κενό ή θα πρέπει να βάλουμε τις βάσεις του Νέου (Αριστερού ) Ελληνικού Κράτους. Ν’ απαντήσουμε στα παρακάτω ερωτήματα για να μην υποπέσουμε στα ίδια λάθη που χρεοκόπησαν την (παλαιά ) Ελλάδα του 3000 π.Χ. 2014μ.Χ.

• Γιατί ορισμένοι πιστεύουν ότι προωθούν την άκρατη δημοκρατία και δεν αντιλαμβάνονται ότι καλλιεργούν όρους άκρατης ανομίας;
• Πότε ένα πολίτευμα λειτουργεί ως μη πολίτευμα Για να θυμηθούμε τον Αριστοτέλη, σε ποιο είδος δημοκρατίας ζούμε; (Πολιτική, Ζ, 1317α’, 17 45). Σε ποιον απαράβατο καταστατικό Χάρτη Δημοκρατίας έχουμε αναθέσει την προστασία του πολιτεύματος;
• Οι κατέχοντες τα δημόσια αξιώματα θυσιάζουν κάτι από τη ζωή και περιουσία τους ή κερδοσκοπούν με πολιτικοκομματικά προσχήματα;
• Μπορεί να υπάρχει (σχετική) αυτονομία του κράτους από το (δημοκρατικό) πολίτευμα;
• Μπορεί η (όποια) πολιτική οικογένεια (κομματική ή άλλου τύπου) να υπερβαίνει το συμφέρον της πόλεως, της πολιτικής κοινωνίας;
• Ποιοι άρχοντες είναι άξιοι (μη διατεταγμένης) τιμής;
• Γιατί κάποιοι σωρεύουν εξουσίες και αξιώματα (Ένα δεν τους φτάνει );
• Περί της αρετής της διακυβέρνησης ουδείς αριστερός λόγος; Όλα είναι σκοπιμότητα και αναγκαιότητα;
• Ποιον ακριβώς ορισμό δίνουν στη διαφθορά από αξιωματούχους εν μέσω κρίσης;

Πρέπει να συμφωνήσουμε επί της αρχής. Η βίαιη ομογενοποίηση των πολιτών με βάση ένα και μοναδικό πολιτικό φθόγγο καταλύει τη δημοκρατία. Το ίδιο ισχύει όταν το κράτος χωρίζεται σε δύο αντιμαχόμενες φατρίες ή τάξεις ή κομματικούς στρατούς. Από την άλλη το όποιο μεικτό σύστημα (με στοιχεία από διάφορα επιμέρους χαρακτηριστικά πολιτευμάτων) δεν σημαίνει εναλλαγή δημοκρατίας και μη δημοκρατίας.

Είναι απορίας άξιον το ότι μια αριστερή κυβέρνηση διατείνεται ότι λειτουργεί σαν δεξιά λόγω συνθηκών. Δηλαδή πότε θα δράσει ως Αριστερά; Στον παράδεισο των διεθνών σχέσεων που ποτέ δεν θα υπάρξει;

ΥΓ: Φοβάμαι πως θα βρεθούμε πολύ σύντομα σε μια υπαρξιακή σύγκρουση. Στο δίλημμα των ναυαγών (ποιος θα φάει ποιον για να επιζήσει σε ακραίες καταστάσεις) και στο δίλημμα των φυλακισμένων (ποιος θα καρφώσει ποιον για να γλιτώσει). Εκεί θα φανούν το μπόι και η αρετή του καθενός και όλων μας.

[ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ, του Γιάννη Πανούση, 17/03/2016]

Πάγια εκτίμηση αυτής της στήλης τα τελευταία χρόνια είναι ό,τι η χώρα έχασε τις τελευταίες ευκαιρίες να αποφύγει μια κατάρρευση, κατ’ αναλογία σαν αυτές των γειτονικών σοβιετικών χωρών, το 2010 και το 2012. Αυτό εκ των υστέρων, γιατί το 2010 η στήλη  πίστευε πως η ευκαιρία της χρεοκοπίας με τη στήριξη των εταίρων ήταν αρκετή για να ανακάμψει και να γίνει μια περισσότερο φυσιολογική δυτική χώρα.

Εκτίμηση ήταν και παραμένει επίσης πως η κυβέρνηση της “παλαβής” αριστεράς, παρά την εκ των υστέρων προσπάθεια ρεαλιστικής στροφής, θα προκαλέσει στη χώρα τη μεγαλύτερη καταστροφή που έχει υποστεί μετά τον τελευταίο μεγάλο πόλεμο. Από τον οποίο η χώρα βγήκε ισοπεδωμένη.

Αυτό γιατί ο συνδυασμός αριστερής μεταφυσικής “παλαβομάρας” και νεοελληνικού ιδιοτελούς ραγιαδισμού συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα ικανό να διαλύσει τα περισσότερα απ’ όσα αυτός ο τόπος κατέκτησε στα 200 χρόνια της ύπαρξης του ελληνικού κράτους.

Αριστερή μεταφυσική “παλαβομάρα” π.χ. είναι στα πλαίσια κάποιων γενικών αρχών προλεταριακού διεθνισμού και αντιαποικιακής αλληλεγγύης να καλείς μερικά εκατομμύρια από τα 1-2 δισ. πληθυσμού κοινωνιών με εκρηκτικούς δημογραφικούς δείκτες να αποκτήσουν εύκολα ταξιδιωτικά έγγραφα για να πλημμυρίσουν τη Δύση με επαναστατικά υποκείμενα (Το δόγμα της κυρίας Τασίας και των συντρόφων της…).

Αριστερή οικονομολογική  “παλαβομάρα” είναι να πιστεύεις πως ο καπιταλισμός είναι κάτι που μοιάζει με το θησαυροφυλάκιο του θείου-Σκρουτζ, όπου αν αποκτήσεις τα κλειδιά μπορείς να ασκήσεις πολιτική αναδιανομής εισοδημάτων.

Η χώρα έχει αρχίσει ήδη να εμφανίζει τα πρώτα χαρακτηριστικά της ανεπανόρθωτης ζημιάς που θα έχει υποστεί όταν η κυβέρνηση της “παλαβής” αριστεράς θα παραδώσει στην επόμενη.

Το καλοκαίρι απειλήθηκε με αποπομπή από το ευρώ καίτοι κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται από τις συνθήκες, γεγονός που η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα προσπάθησε να χρησιμοποιήσει ως εκβιασμό προκειμένου να αποκτήσει πόρους για το πελατειακό κράτος.

Από το καλοκαίρι και μετά οι τράπεζες παραμένουν ουσιαστικά κλειστές για τους καταθέτες και για την οικονομία.

Πρόσφατα η χώρα απειλήθηκε με αποκλεισμό από τη συνθήκη ΣΕΓΚΕΝ γιατί διαπιστώθηκε αδυναμία να φυλάξει ασφαλή και αδιαπέραστα τα εθνικά της σύνορα.

Την εβδομάδα που πέρασε ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης παραδέχθηκε πως υπάρχουν περιοχές στη χώρα που είναι άβατες για το κράτος δικαίου και την εξουσία του. Παραδέχθηκε δηλαδή, πως υπάρχει συρρίκνωση της εθνικής κυριαρχίας. Ούτε ο ίδιος, ούτε ο πρωθυπουργός του σκέφθηκαν πως αυτό συνιστά αποτυχία και λόγο παραίτησης…

Μήνες τώρα τα σύνορα της χώρας έχουν γίνει “σουρωτήρι”. Αυτό το έχουν διατυπώσει δημόσια δεκάδες ξένοι πολιτικοί, σύμμαχοι, εταίροι και άσχετοι με την Ελλάδα. Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός άμυνας, η υπόλοιπη κυβέρνηση και η αντιπολίτευση συμπεριφέρονται σαν αυτό να μην αφορά τη χώρα μας, αλλά κάποια άλλη που δεν είναι ούτε καν γειτονική…

Η FYROM  οι πολίτες της οποίας πριν μερικά χρόνια προσπαθούσαν να εισέλθουν έστω και λαθραία στη χώρα μας, σηκώνουν φράχτες στα σύνορα με την Ελλάδα.

Οι καταθέσεις έχουν φύγει από τις τράπεζες και παραμένουν μακριά από αυτές. Οι επιχειρήσεις συνεχίζουν να μεταφέρουν τις έδρες εκτός Ελλάδας. Οι Έλληνες που μπορούν και έχουν κάποια ειδίκευση συνεχίζουν να μεταναστεύουν μαζικά.

Ο υπουργός Ανάπτυξης κ. Σταθάκης δήλωσε προχθές πως η χώρα χρειάζεται περί τα 70 δισ. επενδύσεις για να επανέλθει στην κατάσταση του 2010. Εκτιμά δε πως ο αναπτυξιακός, το ΕΣΠΑ και το πακέτο Γιουνκέρ θα βοηθήσουν. Αν δεν έχει καταλάβει ακόμη πως και τα τρία αυτά συνιστούν το ίδιο και αυτό ποσό χρημάτων δεν θα το καταλάβει ποτέ. Η χώρα χρειάζεται πάνω από 100 δισ. ευρώ τα επόμενα 5-6 χρόνια και αυτά στην καλύτερη περίπτωση δεν είναι πάνω από 17-18 δισ…

Η κυβέρνηση έχει κερδίσει το επικοινωνιακό παιγνίδι. Το νέο καθεστώς αδειοδοτήσεων έχει λειάνει την κριτική των καναλιών, ενώ η αντιπολίτευση βρίσκεται σε αποσύνθεση. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως έχει κερδίσει το παιγνίδι. Η πραγματικότητα (οικονομία, δημόσια και εθνική ασφάλεια) είναι αδυσώπητη και το αποδεικνύει ήδη.

Εν τω μεταξύ ο ηθικός και πολιτικός ξεπεσμός έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Ο οδοντίατρος κομματικός παλαμακιστής της Υπουργού που χόρευε ζεϊμπέκικο πριν λίγες μέρες, την επομένη διορίζεται επικεφαλής δημόσιου νοσοκομείου. Ο υπουργός Παιδείας νομιμοποιεί τις καταλήψεις και τα γραφεία του κόμματος της κυβέρνησης παρέχουν νομική προστασία σε όσους συλλαμβάνονται κατά τη διάρκεια επεισοδίων από την αστυνομία της κυβέρνησης.

Όλα αυτά συνιστούν τα συμπτώματα μιας εν εξελίξει κατάρρευσης. Η κατάσταση αυτή είναι μη αναστρέψιμη καθώς δεν υπάρχει πολιτική δύναμη ή συνασπισμός δυνάμεων που μπορεί να εγγυηθεί την επάνοδο στην ομαλότητα και να διαθέτει μια επαρκή, ευρεία και αταλάντευτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Ακόμη και το σχέδιο της οικουμενικής που προβάλλεται σαν λύση δεν εγγυάται καμιά διέξοδο. Το κομματικό και πολιτικό σύστημα είναι τόσο σάπιο που θα χρησιμοποιήσει μια οικουμενική όχι σαν ευκαιρία τομών που θα σώσουν τη χώρα, αλλά σαν ευκαιρία απραξίας για την αναδιοργάνωση των κομματικών στρατών.

Το διεθνές περιβάλλον

Εν τω μεταξύ όλα αυτά λαμβάνουν χώρα σε ένα διεθνές περιβάλλον που στην καλύτερη περίπτωση ετοιμάζεται για μια διεθνή οικονομική καταιγίδα.

Η αξία των εταιρικών ομολόγων υψηλού κινδύνου στις διεθνείς αγορές έχει αρχίσει να κάμπτεται καθώς οι επενδυτές αντιλαμβάνονται την αύξηση του ρίσκου. Κάθε φορά που η αξία των ομολόγων αυτών αποκλίνει από τους χρηματιστηριακούς δείκτες, ακολουθεί πτώση.

Οι τιμές του πετρελαίου είναι στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων 10-15 ετών και η αυξημένη προσφορά δεν είναι αρκετή εξήγηση γι’ αυτό…

Τα ναύλα μεταφοράς ξηρού φορτίου όπως τα δείχνει ο δείκτης BDI (Baltic Dry Index) είναι στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων ετών.

Η άνοδος των αμερικάνικων επιτοκίων μετά από την καθ’ υπερβολή  παραμονή για χρόνια σε μηδενικά επίπεδα αρχίζουν να δημιουργούν αναταράξεις στη διεθνή οικονομία καθώς αφαιρούν ρευστότητα.

Η Κίνα, η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη εισέρχεται βαθμιαία στην πρώτη ανατάραξη μετά τη μετεξέλιξη της οικονομίας από κομμουνιστική σε κάτι που δεν μπορεί να προσδιοριστεί με ακρίβεια. Οι εξελίξεις στην Κίνα δεν πρόκειται να αφήσουν ανεπηρέαστη την παγκόσμια οικονομία.

Οι οικονομίες της Δύσης συνεχίζουν να υποφέρουν από υψηλό χρέος και αρνητικούς δημογραφικούς δείκτες με αποτέλεσμα κάθε νέα αναταραχή και ύφεση να αποδεικνύεται χειρότερη από τις προηγούμενες.

Η Δύση εν μέσω όλων αυτών έχει περιορίσει το πνεύμα του καπιταλισμού και της ελεύθερης αγοράς που αποτελούσαν τον πυρήνα της αναζωογόνησης μετά από κάθε κρίση.

Το μεταναστευτικό έχει αρχίσει να λαμβάνει ιστορικές διαστάσεις για τις δυτικές κοινωνίες, ενώ η μουσουλμανική διείσδυση τείνει να πάρει χαρακτήρα ανοιχτής εισβολής και αντιπαράθεσης.

Όλα αυτά συνιστούν ένα διεθνές περιβάλλον αβεβαιότητας και η χώρα βρίσκεται απροετοίμαστη με μερικούς αδαείς, εμμονικούς ερασιτέχνες να παριστάνουν την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση.

Καλή μας τύχη. Γιατί θα τη χρειαστούμε…

[ΠΗΓΗ: www.capital.gr, του Κώστα Στούπα, 18/12/2015]

Η ιστορική εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, δεν μασάει τα λόγια της για πολιτικό κλίμα που καλλιεργείται και για την βία που εκδηλώνεται. Στο φύλλο της 12/11 διαβάζουμε απόσπασμα από άρθρο πολιτικής ανάλυσης:

«Η κυβέρνηση έχει πολλά ανοικτά μέτωπα, τα οποία δεν τα δημιούργησε όλα ή ίδια. Υπάρχουν προβλήματα πού σέρνονται τις τελευταίες τρεις δεκαετίες και καμιά κυβέρνηση δεν τολμούσε να αγγίξει, πολύ περισσότερο να επιλύσει, γιατί φοβόταν το πολιτικό κόστος ή τις αντιδράσεις της χαϊδεμένης αριστεράς, κομμουνιστικής και μη. Όλα αυτά έγιναν πληγές, κακοφόρμισαν και δηλητηριάζουν έκτοτε το κράτος και την κοινωνία, ενώ δημιουργούν στους πολίτες και Ιδιαίτερα στους νέους, εσφαλμένες εντυπώσεις ως προς τα δικαιώματά τους και ως προς το τί είναι δημοκρατία, νόμιμο και δίκαιο. Τελικά μετατράπηκαν σε μέτωπα, υπό την έννοια ότι κάθε κυβερνητική κίνηση για την αντιμετώπιση και την επίλυσή τους, ξεσηκώνει θύελλα αντιδράσεων και οχλοκρατικών εκδηλώσεων. Το μεγαλύτερο και μονίμως ανοικτό μέτωπο είναι το πολιτικό. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση οι εκάστοτε βρίσκονται σε συνεχή διένεξη και σε οξεία αντιδικία, για όλα τα θέματα, πρωτεύοντα και μη και διαφωνούν ακόμη και για τα εθνικά, περί τα οποία θα έπρεπε να υφίσταται συμφωνία και κοινή γραμμή όλων ανεξαιρέτως των πολιτικών κομμάτων. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι πάντοτε ή αξιωματική αντιπολίτευση, από την επομένη των βουλευτικών εκλογών ζητά νέες εκλογές, ενώ οι δημοσκοπήσεις δεν δείχνουν καμιά σοβαρή διαφοροποίηση του εκλογικού σώματος. Έτσι όμως, δυναμιτίζεται το πολιτικό κλίμα και οι πολίτες συνηθίζουν στην χωρίς περιεχόμενο σκληρή αντιπαράθεση, πού μόνο βλάβες προκαλεί στον εθνικό κορμό και κυρίως στην οικονομία. Προέκταση του πολιτικού παιχνιδιού, είναι ή βία που εκδηλώνεται σε πολιτικές συγκεντρώσεις και πορείες, καθώς και ή ακραία βία πού προσπαθεί να αποκτήσει ιδεολογική νομιμοποίηση και κομματική κάλυψη και ή όποια ευθύνεται για το κάψιμο και τη λεηλασία καταστημάτων και την καταστροφή τού κέντρου της Αθήνας, τη δολοφονία των τριών υπαλλήλων της Marfin, το κάψιμο αστυνομικών με βόμβες μολότοφ, την καταδρομική επίθεση στις Σκουριές Χαλκιδικής κατά των εγκαταστάσεων της εταιρείας Ελληνικός Χρυσός , πενήντα περίπου κουκουλοφόρων, οπλισμένων με δίκαννα κ.ά.»