Αν και η Γερμανία έχει δεχθεί έναν μεγάλο αριθμό μεταναστών από το 2015 και μετά, οι ανάγκες της είναι πολύ περισσότερες.

Την δεκαετία του 1960-1970, που η Γερμανία δεχόταν εκατομμύρια εργάτες από φτωχές ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γιουγκοσλαβία, η Ελλάδα και η Τουρκία, για να δουλέψουν στα εργοστάσια της βιώνει η χώρα και το 2023. Η κυβέρνηση υπολογίζει ότι χρειάζεται 400.000 νέους εργάτες κάθε χρόνο για να συντηρήσει η οικονομία της τη δυναμική της.

Σύμφωνα με τα στοιχεία κυβερνητικού ινστιτούτου, που επικαλείται το Bloomberg, περίπου 47 εκατομμύρια εργάτες κινούν την βαριά βιομηχανία της μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρωζώνης.

Μια μηχανή που έχει αρχίσει να γερνά καθώς χιλιάδες συνταξιοδοτούνται αφήνοντας τεράστια κενά σε μια οικονομία που για πάνω από μισό αιώνα βασίζεται στα φτηνά εργατικά χέρια των μεταναστών της.

Ο 46χρονος Andre Schulte-Suedhoff, ιδιοκτήτης μιας μεσαίας οικογενειακής επιχείρησης αναγκάστηκε να μπει ο ίδιος στη γραμμή παραγωγής δουλεύοντας όλο το σαββατοκύριακο βιδώνοντας εξοπλισμό φίλτρου αέρα για να προλάβει την προθεσμία παράδοσης.

Όπως είπε δεν είχε άλλη επιλογή, καθώς στο εργοστάσιο του απασχολεί 200 εργάτες και λείπουν τουλάχιστον άλλοι 15 για να προλάβει τα παραγγελίες.

«Θα μπορούσαμε να πουλήσουμε πολύ περισσότερα, αλλά μας λείπουν εργάτες», είπε ο επιχειρηματίας.

Αν και η Γερμανία έχει δεχθεί έναν μεγάλο αριθμό μεταναστών από το 2015 και μετά, λόγω του πολέμου στη Συρία αλλά και της Ουκρανίας, οι ανάγκες της είναι πολύ περισσότερες.

Η αναπτυξιακή τράπεζα KfW δεν είναι καθόλου αισιόδοξη ότι η χώρα θα καταφέρει να καλύψει τις ανάγκες μέσα στους επόμενους μήνες.

Ξεμένει από νέα εργατικά χέρια

Σε πρόσφατη ανακοίνωσή της έκανε λόγο για το τέλος μιας εποχής κατά την οποία η χώρα που καταστράφηκε στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου εξελίχθηκε σε μια ισχυρή παραγωγική οικονομική δύναμη.

«Αυτές οι μέρες τελείωσαν», ανέφερε η τράπεζα. «Τα θεμέλια για περαιτέρω ανάπτυξη της ευημερίας καταρρέουν».

Εάν δεν αλλάξει κάτι άμεσα και καθοριστικά, το εργατικό δυναμικό της Γερμανίας θα συρρικνωθεί δραματικά τα επόμενα χρόνια, υπονομεύοντας την οικονομική ανάπτυξη, ενισχύοντας τις πληθωριστικές πιέσεις και θέτοντας ιδιαίτερα δύσκολες προκλήσεις για επιχειρήσεις όπως η Schuko που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρώπης.

Την επόμενη δεκαετία, η προσφορά εργασίας θα συρρικνωθεί ακόμη περισσότερο κατά 3 εκατομμύρια εργάτες, ποσοστό 7% λόγω των συνταξιοδοτήσεων.

Αυτό σημαίνει ότι η οικονομία θα εξαρτηθεί όχι από την αύξηση των εργαζομένων αλλά από των ωρών απασχόλησή τους .

Όμως κι αυτό δεν θα είναι αρκετό για να ξεπεράσει η χώρα το 1% στην ανάπτυξη για δεκαετίες, σύμφωνα με προβλέψεις του Bloomberg Economics.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει μια εξίσου ζοφερή πρόβλεψη. «Οι αντίθετοι άνεμοι από τη γήρανση του πληθυσμού είναι ήδη εκεί και θα συνεχίσουν να επιταχύνονται τα επόμενα χρόνια», είπε στους δημοσιογράφους τον Μάιο ο Κέβιν Φλέτσερ, ο οποίος ηγήθηκε πρόσφατης αποστολής του ΔΝΤ στη Γερμανία.

Μια γενιά μεταναστών με λίγα εργατικά χέρια

Σύμφωνα με το Bloomberg Economics, η Γερμανία θα αντιμετωπίσει το μεγαλύτερο δημογραφικό πρόβλημα από κάθε άλλη δυτική χώρα μέσα στην επόμενη δεκαετία.

Μόνο η Ιαπωνία – ιστορικά μια πιο κλειστή κοινωνία με χαμηλότερο ποσοστό γυναικείας συμμετοχής και ταχύτερη γήρανση του πληθυσμού – βρίσκεται πιο μακριά σε αυτήν την τροχιά από τη Γερμανία.

Κι ενώ η μετανάστευση παραμένει μια αποτελεσματική πρακτική για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα είναι πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης, σε μια Γερμανία που αγωνίζεται να ενσωματώσει ένα εκατομμύριο Ουκρανούς που έφτασαν πέρυσι, κυρίως γυναίκες με παιδιά. Σύμφωνα με τοπικούς αξιωματούχους, τα σχολεία είναι γεμάτα, ενώ δεν υπάρχει επαρκής στέγαση.

Από κάθε οικογένεια μεταναστών που φτάνει σήμερα στη Γερμανία ένα ή το πολύ δύο άτομα μπορούν να εργαστούν ενώ το κράτος καλείται να καλύπτει τα έξοδα διαβίωσης παιδιών και γυναικών που δεν εργάζονται.

Αυτό προκαλεί αντιδράσεις από ακροδεξιά κόμματα όπως η Εναλλακτική για τη Γερμανία που πολεμά τους μετανάστες.

(Φωτό: ANDREW BOYERS VIA REUTERS)

[ΠΗΓΗ: https://www.huffingtonpost.gr/, 8/6/2023]

Αλλαγή σκυτάλης στο Σύνδεσμο Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, καθώς πρόεδρος αναλαμβάνει για τα επόμενα τρία χρόνια ο Γιάννης Παράσχης, CEO του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών. Στην ομιλία του στην ανοικτή συνεδρίαση του ΣΕΤΕ έθεσε τις προτεραιότητες του τουρισμού για το επόμενο διάστημα, ο οποίος όπως είπε θα στηριχθεί σε πέντε βασικούς πυλώνες. Την ίδια ώρα, τόνισε πως η φετινή χρονιά θα ξεπεράσει το ρεκόρ του 2019, της χρονιάς πριν το ξέσπασμα της πανδημίας.

“Τα δεδομένα που έχουμε μέχρι στιγμής στη διάθεσή μας, τόσο από πλευράς προ-κρατήσεων όσο και από πλευράς αεροπορικών θέσεων για τις περισσότερες περιοχές της χώρας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι, εκτός απρόσμενου αρνητικού απροόπτου, οι 31 εκατομμύρια αφίξεις και τα 18,2 δισεκατομμύρια ευρώ έσοδα του 2019  θα ξεπεραστούν φέτος” υπογράμμισε.

Όπως είπε, το 2023 είναι η πρώτη χρονιά μετά την πανδημία που ξεκίνησε χωρίς ταξιδιωτικούς περιορισμούς και εξελίσσεται ιδιαίτερα δυναμικά για τον ελληνικό τουρισμό. Είναι ενδεικτική η μέχρι στιγμής πορεία των αεροπορικών αφίξεων εξωτερικού οι οποίες, με βάση τα στοιχεία παρουσιάζουν αύξηση της τάξης του 11% σε σχέση με το 2019.  

Οι πέντε πυλώνες

Σύμφωνα με τον κ. Παράσχη, πέντε είναι οι πυλώνες στους οποίους θα επικεντρωθεί το έργο του ΣΕΤΕ και οι συνεργασίες με την νέα κυβέρνηση, την αυτοδιοίκηση, τους εργαζόμενους και τις τοπικές κοινωνίες.

• -Επενδύσεις και ανταγωνιστικότητα
• -Υποδομές
• -Διαχείριση και προώθηση προορισμών
• -Αγορά εργασίας
• -Βιώσιμη ανάπτυξη και περιβαλλοντική υπευθυνότητα

“Η Ελλάδα αποτελεί την 5η ισχυρότερη τουριστική δύναμη παγκοσμίως”

Όπως ανέφερε ο απερχόμενος πρόεδρος του ΣΕΤΕ Γιάννης Ρέτσος στην ομιλία του στην 31η Τακτική Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου, το 2023 αποτελεί μια ακόμα χρονιά ορόσημο. “Η Ελλάδα αποτελεί την 5η ισχυρότερη τουριστική δύναμη παγκοσμίως. Αυτή είναι μια μεγάλη επιτυχία για ένα κράτος 10 εκατ. κατοίκων. Άποψή μου είναι, πως πρέπει πάντα στόχος μας να είναι η διατήρηση μας στην ελίτ του παγκόσμιου τουρισμού. Αυτό δεν είναι μόνο μια επιτυχία. Είναι ταυτόχρονα μια μεγάλη ευθύνη” τόνισε.

Κάνοντας μια αποτίμηση της χρονιάς που πέρασε για τον τουρισμό, σημείωσε πως το 2022 οι διεθνείς αφίξεις τουριστών παγκοσμίως μειώθηκαν κατά 37% σε σχέση με το 2019. Η επίδοση της Ελλάδας ήταν σημαντικά καλύτερη, καθώς η εισερχόμενη ταξιδιωτική κίνηση μειώθηκε κατά 11,2% έναντι του 2019 και διαμορφώθηκε στα 27,8 εκατ. ταξιδιώτες, έναντι 31,3 εκατ. ταξιδιωτών το 2019. Παράλληλα, Οι ταξιδιωτικές εισπράξεις εμφάνισαν μείωση κατά μόλις 3% σε σύγκριση με το 2019 και διαμορφώθηκαν στα 17,6 δισ. ευρώ, έναντι 18,2 δισ. ευρώ το 2019.

Από την πλευρά της η υπουργός Τουρισμού Ιωάννα Δρέττα υπογράμμισε πως  φέτος ο ελληνικός τουρισμός οδεύει σε νέα άνοδο των μεγεθών του. “Από εδώ και πέρα, θα πρέπει να αποτελέσει κεντρική προτεραιότητα: Το πως θα επανατοποθετήσουμε το προϊόν μας, γύρω από τη βιωσιμότητα και πως θα προσφέρουμε με βάση τις αρχές της αειφορίας στην οικονομία και την κοινωνία” συμπλήρωσε.

Στην τοποθέτηση του κατά την κλειστή ετήσια συνεδρίαση του ΣΕΤΕ, ο πρόεδρος της Aegean Airlines Ευτύχιος Βασιλάκης σημείωσε πως “επιλογή μας είναι να επιταχύνουμε και να εμβαθύνουμε την εκπαίδευση και εξέλιξη του ανθρώπινου μας δυναμικού, μέσω της επένδυσής μας στο πρώτο σύγχρονο οικοσύστημα για την αερομεταφορά στην Ελλάδα, που θα φιλοξενείται στη νέα τεχνική μας βάση στο Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών. Στο πρώτο “πράσινο” hangar της χώρας”. Τόνισε πως στόχος είναι η αξιοποίηση των εσόδων από τον τουρισμό για τη δημιουργία υποδομών υψηλότερης προστιθέμενης αξίας.

Ο διευθύνων σύμβουλος της Eurobank Φωκίων Καραβίας υπογράμμισε ότι επενδυτικά σχέδια ξενοδοχείων ύψους 600 εκατ. ευρώ έχουν ενταχθεί στο Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας από τα οποία περισσότερα από 200 εκατ. ευρώ, μέσω της Eurobank. “Κάνουμε πράξη την αντίληψη για στρατηγική σχέση με τον ελληνικό τουρισμό και είμαστε εδώ για την ένταξη νέων επενδύσεων στο ΤΑΑ”.

Ο  Γ. Χριστόπουλος, Chief Commercial Officer Business Segment του ομίλου OTE, είπε ότι στη διάρκεια της υψηλής σεζόν του ελληνικού τουρισμού, η αύξηση χρήσης data από χρόνο σε χρόνο μεταξύ του Αυγούστου 2021 και του Αυγούστου 2022 σημείωσε αύξηση 100%, μόνο μέσα σε ένα χρόνο.  “Το δίκτυό μας 5G έχει ήδη πληθυσμιακή κάλυψη πάνω από 80% και μέχρι τέλος του 2023 θα έχουμε καλύψει το 90% του πληθυσμού της χώρας”.

“Η νέα εποχή της Marketing Greece έχει ξεκινήσει και χρειάζεται. Το έργο που υπηρετεί είναι πέρα και πάνω από όλους μας”, είπε τέλος η Αγάπη Σμπώκου, αντιπρόεδρος ΔΣ της εταιρείας.

[ΠΗΓΗ: https://www.capital.gr/, της Βίκυς Κουρλιμπίνη, 1/6/2023]

Ο αμερικανός πρόεδρος τηλεφώνησε στον ομόλογό του για την επανεκλογή του. Όπως είπε θα υπάρξουν περαιτέρω συζητήσεις την επόμενη εβδομάδα.

Συνομιλίες Μπάιντεν με Ερντογάν στην Σύνοδο Κορυφής του NATO στην Μαδρίτη (Ιούνιος 2022)

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν τηλεφώνησε σήμερα στον τούρκο ομόλογό του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προκειμένου να τον συγχαρεί για την επανεκλογή του.

Στη διάρκεια της τηλεφωνικής επικοινωνίας, ο Ερντογάν έθεσε το ζήτημα της απόκτησης αμερικανικών μαχητικών αεροσκαφών F-16, ενώ από την πλευρά του ο Μπάιντεν ζήτησε από την Άγκυρα να άρει τα εμπόδια που θέτει στην προσχώρηση της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.

«Μίλησα με τον Ερντογάν, του έδωσα συγχαρητήρια. Θέλει ακόμη βρεθεί λύση για τα F-16. Του είπα ότι θέλουμε να υπάρξει λύση για τη Σουηδία…», είπε ο αμερικανός πρόεδρος σε δημοσιογράφους προτού αναχωρήσει από τον Λευκό Οίκο για το Ντέλαγουερ. «Θα πούμε περισσότερα την επόμενη εβδομάδα», συμπλήρωσε.

Από την πλευρά του ο Σουηδός υπουργός Εξωτερικών Τόμπιας Μπίλστρομ θα συναντηθεί με τον Τούρκο ομόλογό του Μεβλούτ Τσαβούσογλου αυτή την εβδομάδα για να συζητήσουν τη διαδικασία ένταξης της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ την οποία μπλοκάρει με βέτο η Άγκυρα. Η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ στο Όσλο την Πέμπτη.

Η Τουρκία επιδίωξε να αγοράσει μαχητικά αεροσκάφη F-16 αξίας 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων από τις ΗΠΑ, αλλά το αμερικανικό Κογκρέσο μπλόκαρε την πώληση. Επίσης μεταξύ των κορυφαίων προτεραιοτήτων του Λευκού Οίκου είναι η ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ μέχρι τη σύνοδο κορυφής της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας στη Λιθουανία στα μέσα Ιουλίου. Η Τουρκία ενέκρινε στα τέλη Μαρτίου την προσχώρηση της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, αλλά εξακολουθεί να εμποδίζει την ένταξη της Σουηδίας.

Φωτό: Συνομιλίες Μπάιντεν με Ερντογάν στην Σύνοδο Κορυφής του NATO στην Μαδρίτη (Ιούνιος 2022) JONATHAN ERNST VIA REUTERS

[ΠΗΓΗ: https://www.huffingtonpost.gr/, 30/5/2023]

Στις 25 Μαΐου, πρώτη ημέρα του 14ου SEE Energy Dialogue του ΙΕΝΕ που πραγματοποιήθηκε στην Θεσσαλονίκη, ο John Roberts, Energy Security Specialist, από το Ηνωμένο Βασίλειο και Visiting Research Fellow του IENE, κατά την εναρκτήρια ομιλία του, προέβη σε μια αναφορά που πέρασε μάλλον απαρατήρητη. 

Μίλησε για ένα κεφάλαιο, συγκεκριμένα, το τέταρτο, από το background paper του 14ου SEEED, που έχει κατά τη γνώμη του, ιδιαίτερη σημασία. Το energia.gr, εντόπισε το απόσπασμα και σας το μεταφέρει αυτούσιο. Πρόκειται για μια αξιολόγηση των βασικών ενεργειακών ζητημάτων στην ΝΑ Ευρώπη που υπέχουν θέση πρόγνωσης για το βραχυπρόθεσμο μέλλον της περιοχής και δείχνουν το μέγεθος του προβλήματος που εμποδίζει την ταχύτερη και πιο συνεκτική πρόοδο της περιοχής προς την Ενεργειακή Μετάβαση.

Ενώ περισσότερο από το ήμισυ της δυναμικότητας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην ΝΑ Ευρώπη βασίζεται επί του παρόντος σε θερμικό άνθρακα και λιγνίτη, ένα σύστημα ηλεκτρικής ενέργειας που προβλέπει πολύ μεγαλύτερη χρήση ΑΠΕ έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί μια ρεαλιστική πιθανότητα. Μια τέτοια προσαρμογή θα απαιτήσει, ασφαλώς, δραστικές αλλαγές στη λειτουργία του υφιστάμενου δίκτυου. Ενώ η ανάγκη για στρατηγικό σχεδιασμό είναι προφανής, η Ενεργειακή Μετάβαση θα βασιστεί σε ένα μείγμα αυστηρών και φιλόδοξων σχεδιασμών πολιτικής, πρόσβαση σε ένα ευρύ φάσμα χρηματοδοτικών μέσων και εργαλείων για την εκτέλεση επενδύσεων, καθώς και την ύπαρξη λειτουργικών και διάφανων αγορών ενέργειας,που θα  συνοδεύεται από αποτελεσματική κοινωνική προστασία για τους “ευάλωτους” καταναλωτές ενέργειας.

Υπό αυτές τις συνθήκες, αποτελεί προϋπόθεση για την επιτυχή απαλλαγή της ευρωπαϊκής οικονομίας από τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, η κατανόηση των ιδιαιτεροτήτων των κρατών-μελών της ΕΕ που βρίσκονται στην περιοχή της ΝΑ Ευρώπης, καθώς και των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων, καθώς μόνο με αυτό τον τρόπο θα γίνει δυνατό να αντιμετωπιστούν συγκεκριμένα προβλήματα, με στοχευμένες πολιτικές και χρηματοδοτικές παρεμβάσεις. Αυτό απαιτεί αυξημένη προσοχή και συνεργασία, τόσο από τα θεσμικά όργανα της Ένωσης, όσο και από άλλα κράτη –μέλη της.

Με βάση τα δεδομένα πρόσφατης μελέτης, οι βασικοί παράγοντες που εμποδίζουν την πορεία προς μια βιώσιμη ενεργειακή μετάβαση διαφέρουν από χώρα σε χώρα, αλλά αξιολογούνται, ως εξής σε περιφερειακό επίπεδο, ξεκινώντας από τους πιο σημαντικούς:

• Κρατική αιχμαλωσία (ένα είδος συστημικής πολιτικής διαφθοράς κατά την οποία τα ιδιωτικά συμφέροντα επηρεάζουν σημαντικά τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων ενός κράτους προς όφελός τους), γεωπολιτική, έλλειψη κράτους δικαίου και λογοδοσίας. Αυτό το ευρύ σύνολο ζητημάτων περιλαμβάνει τη λήψη αποφάσεων στον ενεργειακό τομέα, που  τοποθετεί τα ειδικά συμφέροντα πάνω από το δημόσιο συμφέρον. Περιλαμβάνει τα πάντα, από τις κρατικές επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και την υπερβολική επιρροή στη χάραξη της πολιτικής, μέχρι τις αδιαφανείς ενεργειακές συμφωνίες με την Ρωσία και την Κίνα, και τα συστήματα κινήτρων για τις ΑΠΕ, που ωφελούν τις επιχειρήσεις που διαπλέκονται με τις κυβερνήσεις.
• Ξεπερασμένη αντίληψη για το ενεργειακό σύστημα, λανθασμένες λύσεις και έλλειψη κατανόησης της ταχύτητας με την οποία συντελούνται οι αλλαγές. Συχνά είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς αν οι κακές πολιτικές αποφάσεις για την ενέργεια οφείλονται στην εξυπηρέτηση ειδικών συμφερόντων, ή στην έλλειψη γνώσης και ανάλυσης της υφιστάμενης κατάστασης του τομέα.
• Ελλιπής μεταφορά και εφαρμογή των κανόνων της Ε.Ε. που επηρεάζουν τον τομέα της ενέργειας. Είναι σαφές ότι οι ευρωπαϊκοί κανόνες για το περιβάλλον, το κλίμα, την ενέργεια και τις κρατικές ενισχύσεις, αν και απέχουν από το να είναι τέλειοι, εν τούτοις είναι εκείνοι που προωθούν την ενεργειακή μετάβαση. Η περιβαλλοντική νομοθεσία της Ε.Ε. συμβάλλει επίσης στην αποτροπή καταστροφικών συμβάντων σε ευαίσθητες περιοχές, όπως π.χ. από υποδομές ενέργειας και μεταφορών. Αν και οι χώρες διαφέρουν ως προς την προσήλωσή τους στη εφαρμογή της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, ο έλεγχος της ρύπανσης, η ποιότητα του αέρα, οι κρατικές ενισχύσεις και η προστασία της βιοποικιλότητας, παραμένουν ανεπίλυτα προβλήματα στις περισσότερες των περιπτώσεων.
• Έλλειψη πολιτικής βούλησης για την αντιμετώπιση του κλεισίματος των ορυχείων και της δίκαιης μετάβασης. Η άμεση πολιτική πίεση που ασκούν τα συνδικάτα των ανθρακωρύχων δεν είναι τόσο έντονη, σε ορισμένες χώρες, όσο θα μπορούσε να είναι, αλλά σε κάθε περίπτωση καταγράφονται έμμεσες πιέσεις. Οι κυβερνήσεις βασίζονται στις δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, τους εργαζόμενούς τους και τους υπεργολάβους, προκειμένου να εξασφαλίζουν πολιτική υποστήριξη στις κοινοβουλευτικές εκλογές, εντείνοντας το πρόβλημα της «κρατικής αιχμαλωσίας». Αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι περισσότερες κυβερνήσεις δεν έχουν αναπτύξει σχέδια για το μετριασμό των κοινωνικών επιπτώσεων της μετάβασης στις περιοχές εξόρυξης άνθρακα, αλλά και σε άλλες περιοχές που εξαρτώνται από τα ορυκτά καύσιμα, καθιστά απρόθυμους όσους ασχολούνται με τη λήψη αποφάσεων να δεσμευτούν για τη σταδιακή κατάργηση του άνθρακα, ή ευρύτερα της χρήσης ορυκτών καυσίμων.
• Έλλειψη πολιτικής βούλησης για το άνοιγμα των αγορών, τη συνεργασία και την υλοποίηση περιφερειακών συνεργιών. Η απελευθέρωση των αγορών και η μετάβαση σε τιμολόγια ηλεκτρικής ενέργειας που αντανακλούν το κόστος, αποτελεί ένα δύσκολο πολιτικό εγχείρημα σε αρκετές χώρες. Οι πολίτες έχουν συνηθίσει σε χαμηλές, ρυθμιζόμενες τιμές και πολλοί εξ αυτών δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο υψηλότερο κόστος, λόγω ενός φαύλου κύκλου ενεργειακής αναποτελεσματικότητας και ενεργειακής φτώχειας. Την κατάσταση επιδεινώνει το γεγονός ότι υπάρχουν προβλήματα σε επίπεδο πολιτικής μεταξύ ορισμένων χωρών, όμως η εμπειρία δείχνει ότι οι εθνικές αρχές μπορούν να συνεργαστούν με τους γείτονές τους όταν το επιθυμούν, απλώς δεν το θέτουν πάντα ως προτεραιότητα.
• Πολιτική αστάθεια και έλλειψη θεσμικής ικανότητας. Σε χώρες όπως το Μαυροβούνιο, η Βόρεια Μακεδονία και η Κροατία, οι οποίες έχουν ταχθεί υπέρ της Ενεργειακής Μετάβασης, προκύπτει σοβαρό έλλειμμα έμπειρου πολιτικού προσωπικού σε επίπεδο κεντρικής και τοπικής αυτοδιοίκησης, που εμποδίζει, τελικά, την επίτευξη ταχύτερης προόδου. Το ίδιο ζήτημα αφορά και σε άλλες χώρες της περιοχής, όμως φαίνεται ότι είναι άλλοι παράγοντες, όπως η “κρατική αιχμαλωσία” που παίζουν ισχυρότερο ρόλο αυτή τη στιγμή.

[ΠΗΓΗ: https://www.energia.gr/, του Αδάμ Αδαμόπουλου, 30/5/2023]

Αν δει κανείς μεμονωμένα τα ενεργειακά έργα στην Αλεξανδρούπολη, βλέπει μόνο το δέντρο. Αν τα δει συνδυαστικά με τις υπόλοιπες υποδομές που δρομολογούνται, την αναβάθμιση του λιμανιού, το νέο σιδηροδρομικό δίκτυο, το κέντρο logistics, και φυσικά τη σημασία της για την ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, τότε βλέπει όλο το δάσος. Δηλαδή τη μεγάλη εικόνα που είδαν πριν από μερικά χρόνια και οι Αμερικανοί όταν έβαλαν για πρώτη φορά στο δικό τους μικροσκόπιο την πρωτεύουσα του νομού Έβρου.

Σε αυτή τη γεωστρατηγική σημασία του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης, ο οποίος έχει μετατραπεί σε ζωτικό κόμβο εφοδιασμού για την άμυνα της Συμμαχίας, παρέχοντας κρίσιμη ενεργειακή ασφάλεια στην περιοχή, κάνει εκτενή αναφορά το χθεσινό κοινό ανακοινωθέν του 4ου Στρατηγικού Διαλόγου Ελλάδας- ΗΠΑ.

Στις συναντήσεις μεταξύ υψηλόβαθμων στελεχών των δύο χωρών, οι Αμερικανοί εξέφρασαν την ικανοποίησή τους για την επιτάχυνση σειράς ελληνικών έργων που ενισχύουν την περιφερειακή ασφάλεια, όπως ο ελληνοβουλγαρικός αγωγός, ο υπό σχεδίαση αγωγός Β. Μακεδονίας – Ελλάδας και οι προσπάθειες της ελληνικής πλευράς, η πλωτή δεξαμενή επαναεριοποίησης LNG στην Αλεξανδρούπολη, να είναι έτοιμη για να λειτουργήσει μέχρι το τέλος του 2023.

Αυτά είναι και τα ζητήματα που ενοχλούν πραγματικά τη Μόσχα και την Άγκυρα που ανησυχεί για την αναβάθμιση της πόλης, αφού υποβαθμίζεται η σημασία των Στενών του Βοσπόρου.

Στην ουσία, η Αλεξανδρούπολη αποτελεί την αφετηρία ενός χερσαίου και σιδηροδρομικού άξονα Νότου – Βορρά, χιλιάδων χιλιομέτρων, που ξεκινά από το Αιγαίο και καταλήγει στην Ουκρανία. Η μεταφορά εξοπλισμού προς την Ουκρανία μέσω του βορειοελλαδίτικου λιμένα είναι χαρακτηριστική της σημασίας της. Τώρα στον άξονα αυτό μπαίνουν η ενέργεια και μετά η σιδηροδρομική σύνδεση με την Αν. Ευρώπη.

Εντός του πρώτου εξαμήνου του 2023 αναμένεται να υποβληθούν οι προσφορές για το έργο – μαμούθ του 1 δισ ευρώ, της αναβάθμισης της γραμμής Αλεξανδρούπολη – Ορμένιο, τμήμα της λεγόμενης «Ανατολικής Σιδηροδρομικής Εγνατίας». Το ανακοίνωσε μόλις χθες η ΕΡΓΟΣΕ.

Ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα. Σταδιακά μέχρι τα τέλη της δεκαετίας, το σιδηροδρομικό δίκτυο, θα μπορεί να συνδέει τα λιμάνια της Αλεξανδρούπολης, της Θεσσαλονίκης και της Καβάλας, με αντίστοιχα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας, για τη μεταφορά χύδην ξηρού φορτίου, παρακάμπτοντας τα Στενά του Βοσπόρου.

Ένα δίκτυο θα τη συνδέει με το Σβίλεγκραντ στη Βουλγαρία και από εκεί με Ρουμανία, Μολδαβία και Ουκρανία, με ενδιάμεσες διακλαδώσεις. Από τη στιγμή που θα αναβαθμιστεί το τρένο θα μπουν στο παιχνίδι και οι μεταφορές, τα logistics και τα εμπορευματοκιβώτια, μετατρέποντας την πόλη στο πιο σημαντικό hub μεταφορών της Αν.Μεσογείου και κυρίως ενέργειας.

Αθροίζοντας όλες τις ποσότητες φυσικού αερίου που θα διέρχονται μελλοντικά από την περιοχή, δηλαδή τα 11 δισ κυβικά μέτρα από τους δύο πλωτούς σταθμούς επαναεριοποίησης (FSRU) στα ανοικτά του λιμανιού, τον γειτνιάζοντα αγωγό αέριου IGB που συνδέει Ελλάδα με Βουλγαρία, και τη στόχευση για μελλοντικό διπλασιασμό του όγκου που διέρχεται μέσω TAP, προκύπτουν ποσότητες ίσες με το 20% των ρωσικών εισαγωγών στην Ευρώπη!

Από τα 155 περίπου δισ κ.μ. που εισήγαγε το 2021 η Ευρώπη από τη Ρωσία, μέρος των οποίων καλύφθηκαν πέρυσι από άλλες πηγές, η Αλεξανδρούπολη δείχνει ικανή να εισφέρει κοντά στα 30 δισ κυβικά. Δίπλα στον πρώτο πλωτό σταθμό που θα λειτουργήσει στα τέλη του 2023 για να στέλνει αέριο σε Βουλγαρία, Β.Μακεδονία, Σερβία, Ρουμανία και Μολδαβία δρομολογείται ένας δεύτερος δίδυμος σταθμός, προκειμένου να εξάγει ποσότητες μέχρι την Ουκρανία.

Τα νούμερα εξηγούν τη σημασία που αρχίζει να αποκτά, γιατί βρίσκεται στο επίκεντρο της επικαιρότητας, πόσο μάλλον όταν αυτή τη στιγμή είναι το μοναδικό hub, εμπορικών συναλλαγών στην ΝΑ Ευρώπη και ένα από τα λιγοστά στην ευρύτερη Αν.Μεσόγειο, όπου η Τουρκία φιλοδοξεί να ανταγωνιστεί το βορειοελλαδίτικο λιμάνι, εγκαινιάζοντας το τρίτο της FSRU στον Κόλπο του Ξηρού, 30 ναυτικά μίλια από την ελληνική πόλη.

Την περασμένη εβδομάδα, η πλωτή μονάδα, η τρίτη που διαθέτει η Τουρκία, ελλιμενίστηκε στην τουρκική εγκατάσταση, προκειμένου να ξεκινήσει να εξυπηρετεί τις εγκαταστάσεις στις βορειοανατολικές ακτές της χώρας.

[ΠΗΓΗ: https://www.liberal.gr/, του Γιώργου Φιντικάκη, 22/2/2023]