Θέση με αφορμή την τελευταία απόφαση του Αρείου Πάγου για τους πλειστηριασμούς και την πολιτική αντιπαράθεση που έχει ξεσπάσει μετά τη διαρροή της στον Τύπο, παίρνει η Ένωση Εταιρειών Διαχείρισης Απαιτήσεων από Δάνεια και Πιστώσεις.

Πόλεμος για τους πλειστηριασμούς και το νόμο για τα funds

Με ανακοίνωσή της δίνει απαντήσεις για σε μία σειρά από ερωτήματα για το θέμα:

1. Είναι αλήθεια ότι 700.000 σπίτια θα βγουν σε πλειστηριασμό;

Ο αριθμός είναι απολύτως ανακριβής. Τα πραγματικά στοιχεία έχουν ως εξής:

Α. Υπάρχουν 600.000 χιλιάδες ακίνητα που έχουν δοθεί ως εξασφάλιση σε προβληματικά δάνεια.

Β. Από τα ακίνητα που έχουν δοθεί ως εξασφάλιση για Μη Εξυπηρετούμενα Δάνεια, μόνο το 50% αφορά οικιστικά ακίνητα. Το υπόλοιπο 50% αφορά άλλες κατηγορίες ακινήτων (βιομηχανικά ή άλλα επαγγελματικά ακίνητα, αποθήκες, πάρκινγκ κλπ).

Γ. Από τα ανωτέρω οικιστικά ακίνητα, η συντριπτική πλειοψηφία των οφειλετών θα βρει συμβιβαστική λύση (σημειώνεται ότι με βάση ιστορικά στοιχεία 8 στα 10 δάνεια ρυθμίζονται συναινετικά).

Δ. Αν τελικώς πρέπει να γίνει πλειστηριασμός σε οικιστικό ακίνητο, το θεσμικό πλαίσιο διασφαλίζει ότι κανένα πραγματικά ευάλωτο νοικοκυριό δεν κινδυνεύει να βρεθεί εκτός της 1ης κατοικίας του. Οι ευάλωτοι δανειολήπτες μπορούν ήδη από τον Ιανουάριο του 2023 να μπαίνουν στην ηλεκτρονική πλατφόρμα της ΕΓΔΙΧ, να λαμβάνουν πιστοποιητικό ευάλωτου και να αξιοποιούν τις δυνατότητες που παρέχει το Ενδιάμεσο Πρόγραμμα του Ν. 4916/2022.

Εφόσον ο δανειολήπτης προσφύγει στο Ενδιάμεσο Πρόγραμμα, εξασφαλίζει αφενός την άμεση αναστολή του πλειστηριασμού, αφετέρου την καταβολή κρατικής επιδότησης για την πληρωμή της δόσης του δανείου. Παράλληλα με το Ενδιάμεσο Πρόγραμμα, ιδιαίτερα σημαντική είναι η προστασία που παρέχεται μέσω του (υπό σύσταση) Κρατικού Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης (Ν. 4738/2020).

Εφόσον αξιοποιήσουν τη λύση του Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης, οι ευάλωτοι οφειλέτες μπορούν να πετύχουν τη διατήρηση της 1ης κατοικίας για δώδεκα (12) έτη μέσω σύμβασης μακροχρόνιας μίσθωσης, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα τη δυνατότητα επαναγοράς του ακινήτου μετά τη λήξη της παραπάνω περιόδου.

2. Λέγεται ότι ο Άρειος Πάγος απελευθέρωσε τη διεξαγωγή πλειστηριασμών. Ισχύει;

Όχι, σε καμία περίπτωση. Ο Άρειος Πάγος έλυσε ένα καθαρά νομικό-τεχνικό ζήτημα και, συγκεκριμένα, εάν οι Εταιρείες Διαχείρισης του Νόμου 4354/2015 (Servicers) έχουν τη δυνατότητα να προχωρούν σε δικαστικές ενέργειες για απαιτήσεις που έχουν τιτλοποιηθεί και έχουν μεταβιβαστεί σε Εταιρείες Ειδικού Σκοπού (Funds).

Συνεπώς, το νομικό ζήτημα που έφτασε στον Άρειο Πάγο δεν είχε να κάνει με το αν μπορούν να γίνουν πλειστηριασμοί. Το ερώτημα ήταν ποιο πρόσωπο έχει τη δυνατότητα (ή, στη νομική ορολογία, τη «νομιμοποίηση») να κάνει πλειστηριασμό, όταν το δάνειο έχει μεταβιβαστεί σε Fund στο πλαίσιο τιτλοποίησης με τον Νόμο 3156/2003.

Μέχρι το 2022 τα δικαστήρια δέχονταν πάγια ότι οι Servicers έχουν νομιμοποίηση να προβαίνουν σε τέτοιες ενέργειες τόσο για δάνεια που έχουν πωληθεί με τον νεότερο Νόμο 4354/2015, όσο και για δάνεια που έχουν τιτλοποιηθεί με τον παλαιότερο Νόμο 3156/2003. Το 2022 υπήρξαν αντίθετες δικαστικές αποφάσεις για το συγκεκριμένο ζήτημα.

Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου έλυσε αυτή τη διχογνωμία, κρίνοντας ότι οι Servicers έχουν τη νομιμοποίηση να προχωρούν σε πλειστηριασμούς ή άλλες δικαστικές ενέργειες και για τα δάνεια που έχουν μεταβιβαστεί στο πλαίσιο τιτλοποίησης με τον Ν. 3156/2003.

Πρακτικά, με την απόφαση του Αρείου Πάγου δεν αλλάζει κάτι για τους δανειολήπτες σε σχέση με τους προγραμματισμένους ή μελλοντικούς πλειστηριασμούς, εκτός ίσως από το χρόνο πραγματοποίησης ενός αριθμού από αυτούς.

3. Αν ο Άρειος Πάγος είχε αποφασίσει διαφορετικά, θα μπορούσαν να γίνουν πλειστηριασμοί;

Ναι, χωρίς καμία διαφοροποίηση στον αριθμό των υποθέσεων. Ακόμα και αν ο Άρειος Πάγος είχε λάβει διαφορετική απόφαση για το παραπάνω ζήτημα, αυτό δεν σημαίνει ότι οι δανειολήπτες δεν θα χρωστούν το δάνειό τους ή ότι δεν θα μπορούν να γίνουν πλειστηριασμοί.

Σύμφωνα με τη νομοθεσία, πλειστηριασμός μπορεί να γίνει σε κάθε περίπτωση, όταν υπάρχει μια οφειλή που δεν πληρώνεται. Στην περίπτωση που ο Άρειος Πάγος είχε λάβει διαφορετική απόφαση, o πλειστηριασμός θα μπορούσε να γίνει απευθείας από το Fund που έχει αποκτήσει το δάνειο (και όχι από τον Servicer). Σε αυτή την περίπτωση, ο δανειολήπτης θα είχε εν τω μεταξύ επιβαρυνθεί επιπλέον με κάποιες χιλιάδες ευρώ σε τόκους.

4. Για ποιο λόγο η Νομοθεσία αναθέτει τη διαδικασία είσπραξης των απαιτήσεων στους Servicers;

Οι Servicers:

· εδρεύουν υποχρεωτικά στην Ελλάδα

· αδειοδοτούνται από την Τράπεζα της Ελλάδος

· υπάγονται σε αυστηρό πλαίσιο ίδρυσης

· η δραστηριότητά τους ελέγχεται διαρκώς και με αυστηρότητα επίσης από την Τράπεζα της Ελλάδος

· υποχρεούνται να εφαρμόζουν συγκεκριμένες πολιτικές και διαδικασίες για τη δίκαιη μεταχείριση των δανειοληπτών

· υποχρεούνται να εφαρμόζουν το σύνολο της νομοθεσίας για την προστασία των καταναλωτών.

Με αυτό το δεδομένο, η εμπλοκή ενός αδειοδοτημένου και εποπτευόμενου Servicer για τη διαχείριση των δανείων που έχουν πωληθεί αποτελεί δικλείδα ασφαλείας για την προστασία των συμφερόντων των δανειοληπτών.

5. Αναφέρεται ότι τα Funds ή οι Servicers γλίτωσαν φόρους 58 δις. ευρώ επιλέγοντας να μεταβιβάσουν τα δάνεια με τον παλαιότερο Νόμο του 2003 και όχι με τον νεότερο Νόμο του 2015. Ισχύει;

Όχι. Πρώτα από όλα, η αναφορά τέτοιων αριθμών προσκρούει στην κοινή λογική. Το συνολικό ονομαστικό ύψος των τιτλοποιημένων

προβληματικών δανείων που έχουν πωληθεί με τον Ν. 3156/2003 είναι περίπου 55 δισ. ευρώ (διευκρινίζεται ότι 87 δισ. ευρώ είναι τα δάνεια που έχουν μεταβιβαστεί συνολικά από τις Τράπεζες και όχι αυτά που έχουν τιτλοποιηθεί με τον παραπάνω Νόμο του 2003).

Δεν μπορεί να ισχυρίζεται κανείς ότι για τη μεταβίβαση δανείων ύψους 55 δισ. ευρώ, θα έπρεπε τελικώς να καταβληθούν

φόροι ύψους 58 δισ. ευρώ (δηλ. ποσό που υπερβαίνει ακόμα και την ονομαστική αξία των δανείων, τα οποία – σημειωτέον – είναι μειωμένης πραγματικής αξίας, αφού τα περισσότερα δεν εξυπηρετούνται).

Αλλά και από τεχνική άποψη, οι παραπάνω ισχυρισμοί είναι εξίσου ανυπόστατοι. Η επιλογή μεταξύ των δύο Νόμων δεν οδηγεί σε διαφορετική φορολόγηση, καθώς οι μεταξύ τους διαφορές είναι ελάχιστες.

Και τα δύο νομοθετήματα (δηλ. τόσο ο Ν. 3156/2003, όσο και ο Ν. 4354/2015) περιλαμβάνουν συγκεκριμένες φορολογικές ρυθμίσεις που διευκολύνουν τη μεταβίβαση των χαρτοφυλακίων απαιτήσεων. Στο Ν. 3156/2003 οι φορολογικές ρυθμίσεις περιλαμβάνονται στο άρθρο 14 του εν λόγω Νόμου.

Στο Ν. 4354/2015 οι φορολογικές ρυθμίσεις περιλαμβάνονται στο άρθρο 3Α, το οποίο δεν υπήρχε στην αρχική μορφή του νομοθετήματος, αλλά προστέθηκε το 2016 (με τον Ν. 4389/2016).

Η απλή ανάγνωση των δυο Νόμων δείχνει ότι οι φορολογικές ρυθμίσεις τους είναι όμοιες σε αρκετά σημεία, ενώ σε άλλα σημεία είναι παρεμφερείς, καταλήγοντας στο ίδιο αποτέλεσμα. Και οι δύο Νόμοι προβλέπουν φορολογικές απαλλαγές ως προς τα τέλη χαρτοσήμου και τα τέλη καταχώρισης στα δημόσια βιβλία, ενώ φορολογούν με τον ίδιο τρόπο το εισόδημα από τη διαχείριση των δανείων.

Σε ό,τι αφορά ειδικότερα την έδρα των Funds σε χώρες του εξωτερικού, σημειώνεται ότι αυτό αποτελεί πάγια πρακτική στην Ευρώπη για όλες τις αντίστοιχες συναλλαγές. Μάλιστα, ο νεότερος Νόμος 4354/2015 προβλέπει ρητά ότι τα Funds που αγοράζουν δάνεια μπορούν να εδρεύουν σε οποιαδήποτε τρίτη χώρα, είτε εντός, είτε εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης (βλ. άρθρο 1 περ. β΄). Με αυτά τα δεδομένα, είναι ανυπόστατο να λέγεται ότι επιλέχθηκε ο Νόμος 3156/2003 για να μην πληρωθούν φόροι.

6. Ο οφειλέτης χάνει τη δυνατότητα να ρυθμίσει το δάνειό του, αν επιλεγεί για τη μεταβίβαση του δανείου ο παλαιότερος Νόμος 3156/2003, αντί του νεότερου Νόμου 4354/2015;

Σε καμία περίπτωση. Η κλήση του οφειλέτη προς ρύθμιση διασφαλίζεται πάντοτε στο πλαίσιο του Κώδικα Δεοντολογίας της Τράπεζας της Ελλάδας για τη διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων ιδιωτικών οφειλών, αλλά στο πλαίσιο των πολιτικών που οφείλουν να εφαρμόζουν οι Εταιρείες Διαχείρισης. Οι ανωτέρω διαδικασίες και πολιτικές αποτελούν αντικείμενο ελέγχου από την ΤτΕ, η οποία εποπτεύει τη δραστηριότητα των Εταιρειών Διαχείρισης στα συγκεκριμένα ζητήματα.

Ο νεότερος Νόμος 4354/2015 περιγράφει μια διαδικασία κλήσης του οφειλέτη σε ρύθμιση, την οποία ήδη τηρούν οι Εταιρείες Διαχείρισης και για απαιτήσεις που έχουν τιτλοποιηθεί στο πλαίσιο του Ν. 3156/2003. Ανεξάρτητα όμως από την παραπάνω διαδικασία, στην πράξη οι Εταιρείες Διαχείρισης παρέχουν πολυάριθμες δυνατότητες ρύθμισης σε οποιοδήποτε οφειλέτη επιθυμεί να ρυθμίσει με βιώσιμους όρους την οφειλή του.

Η προσήλωση των Servicers σε μεθόδους συμβιβαστικής διευθέτησης οφειλών αποδεικνύεται έμπρακτα από το γεγονός ότι έχουν ήδη προχωρήσει σε ρυθμίσεις δανείων ύψους 35 δισ. € ως τα τέλη του 2022. Επομένως, ανεξάρτητα από το αν εφαρμόζεται ο Ν. 3156/2003 ή ο Ν. 4354/2015, είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι στην πράξη δεν ξεκινά καμία διαδικασία αναγκαστικής είσπραξης, εάν ο δανειολήπτης δεν έχει κληθεί προηγουμένως να ρυθμίσει συμβιβαστικά τις οφειλές του (και μάλιστα επανειλημμένα).

7. Γιατί έγιναν μεταβιβάσεις Μη Εξυπηρετούμενων Δανείων με το Νόμο του 2003 για τις τιτλοποιήσεις και όχι με το Νόμο του 2015;

Η τιτλοποίηση απαιτήσεων αποτελεί χρηματοοικονομικό θεσμό που θεσπίστηκε στην Ελλάδα το 2003. Στην ουσία πρόκειται για πώληση απαιτήσεων σε μια Εταιρεία Ειδικού Σκοπού, σε συνδυασμό με την έκδοση ομολογιών που διατίθενται σε επενδυτές. Παράλληλα με την τιτλοποίηση, το 2015 θεσπίστηκε νομοθετικό πλαίσιο για την πώληση απαιτήσεων από Μη Εξυπηρετούμενα Δάνεια (Ν. 4354/2015).

Ωστόσο, στην αρχική του μορφή, ο Ν. 4354/2015 δεν περιείχε πρόβλεψη για τη δυνατότητα διάθεσης ομολογιών σε επενδυτές. Για το λόγο αυτό, ο νεότερος Νόμος του 2015 τροποποιήθηκε δύο (2) φορές, ώστε να προβλεφθεί ότι μπορεί να αξιοποιείται παράλληλα και ο παλαιότερος Νόμος του 2003. Συγκεκριμένα:

· Το 2016 ο Ν. 4354/2015 τροποποιήθηκε (με τον Ν. 4389/2016), ώστε να προβλέπεται ρητά ότι για την εξυγίανση του χαρτοφυλακίου τους οι τράπεζες μπορούν να επιλέξουν είτε το Ν. 3156/2003, είτε το Ν. 4354/2015.

· Το 2018 ο Ν. 4354/2015 τροποποιήθηκε εκ νέου (με τον Ν. 4549/2018), για να προβλεφθεί ότι οι Εταιρείες Διαχείρισης (Servicers) αποτελούν χρηματοδοτικά ιδρύματα που μπορούν να αναλαμβάνουν τη διαχείριση απαιτήσεων που έχουν τιτλοποιηθεί με το Ν. 3156/2003.

Επομένως, οι τιτλοποιήσεις δανείων του Ν. 3156/2003 δεν διαφέρουν στην ουσία από τις πωλήσεις δανείων του Ν. 4354/2015. Μάλιστα, στην Αιτιολογική Έκθεση του Ν. 4389/2016 (σελ. 23) αναφέρεται ρητά ότι για τη μεταβίβαση των Μη Εξυπηρετούμενων Δανείων μπορεί να αξιοποιείται ελεύθερα και χωρίς κανένα περιορισμό είτε ο Ν. 3156/2003, είτε ο Ν. 4354/2015.

8. Κάνουν κούρεμα χρεών οι Servicers και υπό ποιες προϋποθέσεις;

Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, οι ρυθμίσεις που προτείνονται στους συνεργάσιμους οφειλέτες περιλαμβάνουν και άφεση χρέους. Οι προϋποθέσεις συνδέονται με την πραγματική ικανότητα αποπληρωμής του οφειλέτη και την αξία των περιουσιακών του στοιχείων.

Ενδεικτικά, στα στεγαστικά δάνεια, οι ρυθμίσεις περιλαμβάνουν σε πολλές περιπτώσεις άφεση χρέους που κυμαίνεται μεταξύ 35% – 40%, στα καταναλωτικά 50% – 65%, στα δάνεια μικρών επιχειρήσεων (SB) 55% και στα μεγάλα εταιρικά δάνεια (Wholesale) περίπου 40%.

Αλλά τα ποσοστά αυτά αφορούν μέσους όρους και σε καμία περίπτωση δεν ανάγονται σε κάθε μεμονωμένο δάνειο, αφού οι οικονομικές δυνατότητες και η περιουσιακή κατάσταση των οφειλετών διαφέρουν και εκτιμώνται κατά περίπτωση.

9. Δίνουν πράγματι έμφαση οι Servicers στους πλειστηριασμούς ακινήτων;

Οι πλειστηριασμοί αποτελούν πάντα το έσχατο μέσο σε μια διαδικασία είσπραξης. Δεν αποτελούν ποτέ το εργαλείο πρώτης επιλογής για τους Servicers, διότι είναι μια διαδικασία κοστοβόρα και χρονοβόρα.

Συγκεκριμένα, για να ολοκληρωθεί μια διαδικασία αναγκαστικής είσπραξης, από την έκδοση διαταγής πληρωμής μέχρι τον πλειστηριασμό, απαιτούνται συνήθως 2-3 χρόνια. Επίσης, αν ληφθεί ως παράδειγμα ένα δάνειο ύψους 100.000 ευρώ, τα έξοδα αναγκαστικής είσπραξης ανέρχονται περίπου σε 15.000 ευρώ.

Για να επιτευχθούν εξοικονομήσεις χρόνου και κόστους, η πρώτη επιλογή και η πλέον συμφέρουσα τόσο για τον πιστωτή όσο και για τον οφειλέτη είναι πάντα η συμβιβαστική διευθέτηση της οφειλής.

Για να γίνει κατανοητή η προτεραιότητα που δίνεται στις συναινετικές ρυθμίσεις έναντι των πλειστηριασμών, αρκεί μόνο να σημειωθεί ότι κατά τα έτη 2020 – 2022, το 83% των ανακτήσεων από Μη Εξυπηρετούμενα Δάνεια προήλθε από συναινετικές λύσεις διευθέτησης, ενώ μόνο το 17% των ανακτήσεων προήλθε από πλειστηριασμούς.

 

10. Οι Εταιρείες Διαχείρισης επιθυμούν λύσεις μέσω του Εξωδικαστικού Μηχανισμού;

Ο Εξωδικαστικός Μηχανισμός είναι ένα από τα βασικά εργαλεία που αξιοποιείται από τις Εταιρείες Διαχείρισης για τη διευθέτηση των Μη Εξυπηρετούμενων Δανείων. Υπενθυμίζεται ότι η ηλεκτρονική πλατφόρμα Εξωδικαστικού Μηχανισμού κατέστη πλήρως λειτουργική περίπου τον Ιανουάριο του 2022.

Στο ένα έτος που έχει μεσολαβήσει, έχουν ήδη επιτευχθεί ρυθμίσεις σε δάνεια ύψους ενός (1) δισ. ευρώ. Εντατικοποιώντας τις ρυθμίσεις μέσω του Εξωδικαστικού Μηχανισμού Ρύθμισης Οφειλών, η εγκρισιμότητα των αιτήσεων από τις Εταιρείες Διαχείρισης βρίσκεται κατά μέσο όρο στο 70%, με αυξητική τάση. Ειδικότερα, σε υποθέσεις οφειλών κάτω κάτω των 200.000 ευρώ, που αφορούν πρωτίστως ιδιώτες, η εγκρισιμότητα στο πλαίσιο του Εξωδικαστικού Μηχανισμού είναι άνω του 75%.

Σημειώνεται ότι οι ρυθμίσεις του Εξωδικαστικού Μηχανισμού επιτυγχάνουν καθολική ρύθμιση των χρεών του δανειολήπτη τόσο προς χρηματοδοτικούς φορείς (Τράπεζες, Servicers), όσο και προς το Δημόσιο και τα Ασφαλιστικά Ταμεία. Η διαδικασία του Εξωδικαστικού Μηχανισμού είναι δεσμευτική για όλους τους συμμετέχοντες πιστωτές, εφόσον έχει συμφωνήσει με τη ρύθμιση μια ελάχιστη πλειοψηφία των πιστωτών (συγκεκριμένα το 60%).

11. Γιατί είναι σημαντικό για την κουλτούρα πληρωμών το θέμα των πλειστηριασμών;

Επειδή η εμπιστοσύνη είναι η βάση της τραπεζικής πίστης. Αν δεν υπάρχει ένα λειτουργικό πλαίσιο αναγκαστικής είσπραξης των οφειλών, κανένας οφειλέτης δεν θα είχε κανένα κίνητρο να ρυθμίσει τις οφειλές του. Και σε μια τέτοια περίπτωση, κανένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα δεν θα μπορούσε να δανείσει τα χρήματα των καταθετών του με την προοπτική να μην επιστραφούν ποτέ.

ΠΗΓΗ:  https://www.ot.gr 16/2/2023

Αναβίωση των ρυθμίσεων των 72 ή 120 δόσεων και μία νέα έκτακτη ρύθμιση 36 ή 72 δόσεων για τους φορολογούμενους οι οποίοι ήταν συνεπείς στις υποχρεώσεις τους πριν την ενεργειακή κρίση προβλέπει το νέο πλαίσιο εξόφλησης παλαιών και νέων οφειλών προς το Δημόσιο που θέτει σε εφαρμογή το οικονομικό επιτελείο. Οι φορολογούμενοι που έχουν λογαριασμούς με την Εφορία μπορούν να τους κλείσουν με το νέο πλαίσιο που δημιουργείται. Τα μυστικά της νέα ρύθμισης αλλά και της αναβίωσης των παλαιών ρυθμίσεων μέσα από 11 ερωτήσεις και ισάριθμες απαντήσεις:

1. Έχασα τη ρύθμιση των 120 δόσεων τον Ιανουάριο του 2021. Μπορώ να επανενταχθώ;

Ναι. Σύμφωνα με το νέο πλαίσιο όσοι έχασαν τις ρυθμίσεις έως την 1η Φεβρουαρίου 2023 έχουν τη δυνατότητα να επανενταχθούν έως τις 31 Ιουλίου 2023

2. Πρέπει να πληρώσω και τις δόσεις που έχασα για να αναβιώσει η ρύθμιση μου;

Οχι. Εως τα τέλη Ιουλίου θα πρέπει να καταβληθούν δύο δόσεις. Ολες οι υπόλοιπες που χάθηκαν θα προστεθούν ως υπεράριθμες στο τέλος της ρύθμισης.

3. Πότε πρέπει να υποβάλλω αίτηση επανένταξης;

Θα πρέπει πρώτα να κατατεθεί η σχετική ρύθμιση στη Βουλή και να ψηφισθεί. Η ρύθμιση θα έχει ψηφισθεί πριν από τις εθνικές εκλογές. Αμέσως μετά η φορολογική διοίκηση και το υπουργείο Οικονομικών θα εκδώσουν τις σχετικές αποφάσεις και θα ανοίξει η σχετική ηλεκτρονική πλατφόρμα προκειμένου όσοι έχασαν τη ρύθμιση και επιθυμούν να εξοφλήσουν τα χρέη τους να υποβάλλουν αίτηση. Σε κάθε περίπτωση οι πρώτες δύο δόσεις θα καταβληθούν στα τέλη Ιουλίου.

4. Έχασα τη ρύθμιση των 120 δόσεων στα τέλη του 2021 και θέλω να επανενταχθώ. Έκτοτε όμως δημιούργησα και νέα χρέη. Πώς θα αποπληρωθούν αυτά;

Αρχικά θα υποβληθεί αίτηση για την αναβίωση της ρύθμισης των 120 δόσεων. Ένα μήνα μετά την αναβίωση της ρύθμισης θα πρέπει υποχρεωτικά τα νέα χρέη που δημιουργήθηκαν να ενταχθούν στην πάγια ρύθμιση των 24-48 δόσεων.

5. Έχω απωλέσει τη ρύθμιση των χρεών της πανδημίας. Μπορώ να επανενταχθώ;

Ναι. Όσοι έχασαν τη ρύθμιση τόσο των 72 δόσεων όσο και των 120 δόσεων έως την 1η Φεβρουαρίου μπορούν να ενταχθούν εκ νέου.

6. Ποιούς αφορά η νέα ρύθμιση των 36-72 δόσεων;

Η νέα ρύθμιση που θα θεσπιστεί αφορά όσους την 1η Νοεμβρίου του 2021, δεν είχαν ληξιπρόθεσμες ή αρρύθμιστες οφειλές, ενώ ταυτόχρονα κατέβαλαν όλες τις δόσεις των ρυθμίσεων των 120 ή 72 δόσεων, εφόσον είχαν τέτοιες ρυθμίσεις. Επί της ουσίας αφορά τους συνεπείς οφειλέτες. Με βάση τα ανωτέρω, στο πεδίο της νέας ρύθμισης των 36 ή 72 δόσεων υπάγονται οφειλές που κατέστησαν ληξιπρόθεσμες μετά την 1η Νοεμβρίου του 2021.

7. Ποιο είναι το ποσό της ελάχιστης δόσης;

Το ελάχιστο ποσό της μηνιαίας δόσης θα ανέρχεται σε 30 ευρώ και με την ένταξη των οφειλών στην εν λόγω νέα ρύθμιση των 36 ή 72 δόσεων, θα ισχύσουν ευεργετήματα που είχε και η ρύθμιση των 120 δόσεων όπως η αποδέσμευση των τραπεζικών λογαριασμών.

8. Πληρώνω κανονικά τη ρύθμιση των 72 δόσεων. Ωστόσο, δεν έχουν πληρώσει τον φόρο εισοδήματος του 2022. Μπορώ να μπω στη νέα ρύθμιση;

Για τους οφειλέτες που δημιούργησαν ληξιπρόθεσμες οφειλές στο χρονικό διάστημα από την 1η Νοεμβρίου του 2021 έως και την 1η Φεβρουαρίου του 2023 παρέχεται η δυνατότητα να εντάξουν τις οφειλές αυτές στη ρύθμιση των 36-72 δόσεων.

9. Έχω οφειλές που αποπληρώνω μέσω της ρύθμισης των 120 δόσεων. Ωστόσο, τον Φεβρουάριο του 2022 δημιούργησα νέα χρέη τα οποία έχω ρυθμίσει με την πάγια ρύθμιση των 24-48 δόσεων. Αυτά τα χρέη τα νέα μπορώ να τα υπαγάγω στη νέα ρύθμιση των 36-72 δόσεων;

Ναι. Όσοι έχουν νέα χρέη και τα έχουν ήδη εντάξει στην πάγια ρύθμιση των 24 ή 48 δόσεων, έχουν τη δυνατότητα να τα υπαγάγουν και αυτά στη νέα ρύθμιση των 72 δόσεων.

10. Είχαν ρυθμίσει τα χρέη μου μέσω της πάγιας ρύθμισης την οποία και έχασα τον Απρίλιο του 2022. Το διάστημα εκείνο δημιούργησα και νέα χρέη. Πώς μπορούν να ρυθμιστούν;

Στην περίπτωση που την 1η Νοεμβρίου του 2021, υφίστανται ρυθμισμένες οφειλές στην πάγια ρύθμιση των 24 ή 48 δόσεων την οποία μεταγενέστερα απώλεσαν και ταυτόχρονα βεβαιώθηκαν νέες οφειλές, μετά την 1η Νοεμβρίου του 2021, τότε οι νέες αυτές οφειλές, μπορούν να ενταχθούν στη νέα ρύθμιση των 36 ή 72 δόσεων και ταυτόχρονα, εντός μηνός από την υπαγωγή των νέων οφειλών στη νέα ρύθμιση θα πρέπει τα παλαιά χρέη να τακτοποιηθούν με την πάγια ρύθμιση των 24 ή 48 δόσεων.

11. Οι δόσεις είναι έντοκες;

Ναι. Για όσους επιλέξουν 32 δόσεις το επιτόκιο ανέρχεται στο 4,37% ενώ για όσους εξοφλήσουν την οφειλή σε 72 δόσεις το επιτόκιο ανέρχεται σε 5,87%.

[ΠΗΓΗ: https://www.capital.gr/, του Προκόπη Χατζηνικολάου, 16/2/2023]

Κρίσιμος παράγοντας για τον κλάδο εξόρυξης η πολυαναμενόμενη επιτάχυνση της περιβαλλοντικής αδειοδότησης

ΠΕΔΙΟ ανάπτυξης για τη χώρα μπορούν να αποτελέσουν οι Κρίσιμες Ορυκτές Πρώτες Ύλες και οι συστηματικές και στοχευμένες γεωλογικές και κοιτασματολογικές έρευνες αποτελούν το «κλειδί» για τη γνώση των Κρίσιμων Ορυκτών Πρώτων Υλών που διαθέτει η Ελλάδα. Σύμφωνα με τον Δρα Π. Τζεφέρη, γενικό διευθυντή ΥΠΕΝ. «στην Ελλάδα υφίστανται αρκετοί κοιτασματολογικοί στόχοι, οι οποίοι περιλαμβάνονται στον κατάλογο των 30 Κρίσιμων Ορυκτών Πρώτων Υλών (ΚΟΠΥ – CRM’s) της Ε.Ε. Ορισμένοι από αυτούς, μάλιστα, εντοπίζονται εντός των μεταλλευτικών χώρων, των χώρων δηλαδή όπου ήδη υφίστανται δικαιώματα έρευνας και εκμετάλλευσης των μεταλλευτικών ορυκτών και στους οποίους ανήκουν και οι δημόσιοι μεταλλευτικοί χώροι, χώροι που διαχειρίζεται το Δημόσιο και αποτελούν τη λεγόμενη μεταλλευτική προίκα. Οι Κρίσιμες Ορυκτές Πρώτες Ύλες (2020) εντός των δημόσιων μεταλλευτικών χώρων είναι βωξίτης, φωσφορίτης, βαρύτης. αντιμόνιο, κοβάλτιο, μαγνήσιο, πυρίτιο, βολφράμιο, γραφίτης, πλατινοειδή και σπάνιες γαίες. Η Ελλάδα διαθέτει κοιτάσματα αντιμονίτη (στο Καλλυντήρι Ροδόπης, στην Κέραμο Χίου και στο Λαχανά Κιλκίς), γραφίτη (στις θέρμες Ξάνθης) και βολφραμίτη (στη Χαλκιδική) με κοιτασματολογικό ενδιαφέρον που θα μπορούσαν να αποτελέσουν στόχους περαιτέρω έρευνας και εκμετάλλευσης. Ακόμη περιλαμβάνονται φωσφορίτης (στην Ήπειρο), πυρίτιο (εντός χαλαζιοαστριούχου υλικού σε Δράμα, Κιλκίς και Χαλκιδική), βαρύτης (Κυκλάδες) και τα πολυμεταλλικά κοιτάσματα της Βόρειας Ελλάδας (Χαλκιδική κ.λπ.) που εντάσσονται στην κατηγορία των πλατινοειδών (PGM’s) και εμπεριέχουν αρκετά μέταλλα τεχνολογιών αιχμής.

Σύμφωνα με τον κ. Τζεφέρη. για να αποφέρει καρπούς το υπέδαφος της χώρας αναφορικά με τις Κρίσιμες Ορυκτές Πρώτες Ύλες απαιτούνται κοιτασματολογική ωριμότητα, κρισιμότητα (τα υλικά πρέπει να ιεραρχηθούν με βάση την κρισιμότητά τους και τον βαθμό εξάρτησης από τις εισαγωγές της ευρωπαϊκής βιομηχανίας σε αυτά), κοινωνική αποδοχή, σεβασμός στο περιβάλλον.

[ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, της Λέττας Καλαμαρά, 16/2/2023]

Στην Ελλάδα υφίστανται αρκετοί κοιτασματολογικοί στόχοι οι οποίοι περιλαμβάνονται στον κατάλογο των 30 Κρίσιμων Ορυκτών Πρώτων Υλών (ΚΟΠΥ – CRM’s) της ΕΕ. Μάλιστα ορισμένοι από αυτούς εντοπίζονται εντός των μεταλλευτικών χώρων (ΜΧ), των χώρων δηλαδή όπου ήδη υφί­στανται δικαιώματα έρευνας και εκμετάλλευσης των μεταλλευτικών ορυκτών και στους οποίους  ανήκουν και οι δημόσιοι μεταλλευτικού χώροι (ΔΜΧ), χώροι που διαχειρίζεται το δημόσιο και αποτελούν τη λεγόμενη μεταλλευτική «προίκα» του.

Η ύπαρξη των ανωτέρω ΚΟΠΥ ακόμη και σε ερευνητικό επίπεδο, τις εντάσσει αυτόματα στις προτεραιότητες αυξάνοντας την αναπτυξιακή τους προοπτική.  Ωστόσο, για την ενδεχόμενη έναρξη παραγωγικής εκμετάλλευσης (πχ. μέσω διαγωνιστικών διαδικασιών αν πρόκειται για δημόσιους χώρους για την εκμί­σθωση δικαιωμάτων έρευνας και εκμετάλλευσης των χώρων αυτών από ιδιώτες, άρθρο 144 του Μεταλλευτικού Κώδικα, ν.δ. 210/1973, ΦΕΚ Α’ 277)   θα πρέπει να συνεκτιμώνται σωρευτικά ένα σύνολο από κριτήρια.

Ένα πρώτο κριτήριο είναι η κοιτασματολογική ωριμότητα που σχετίζεται με τη γνώση της ποιότητας του συνολικού κοιτάσματος αλλά και του αποθεματικού δυναμικού, στοιχεία που δεν είναι διαθέσιμα στις πιο πολλές περιπτώσεις. Όπως είναι γνωστό, άλλο εμφάνιση, άλλο μεταλλοφόρο σώμα και άλλο κοίτασμα, που σημαίνει ότι –υπό προϋποθέσεις– είναι οικονομικώς βιώ­σιμη η εκμετάλλευσή του. Σε πολλές περιπτώσεις τα αποτελέσματα των Πανεπιστημιακών ερευνών βασίζονται σε μικρό αριθμό αναλύσεων και δεν έχουν πραγματοποιηθεί εκτεταμένα προγράμματα ερευνών (ex­ploration projects), που συνήθως είναι εφικτά  μόνον εντός των μεταλλευτικών παραχωρή­σεων όπου διαθέτουν δικαιώματα οι μεταλλευτικές εταιρείες ή το δημόσιο. Άρα, είναι απαραίτητη η συστηματική έρευνα και αναζήτηση νέων κοι­τασμάτων με εστίαση στα στοιχεία που ενδιαφέρουν και η κατά το δυ­νατόν εκτίμηση των αποθεμάτων τους.

Επίσης, θα πρέπει να επικαιροποιηθούν όλες οι διαθέσιμες πρωτο­γενείς πληροφορίες για το υφιστάμενο δυναμικό, οι οποίες είναι κατα­κερματισμένες, μη εναρμονισμένες στο πλαίσιο της παγκόσμιας ταξινόμησης των κοιτασμάτων (United Nations Framework Classification for Resources – UNFC) και ακόμη να γίνει επανεκτίμηση του δυναμικού σε ΚΟΠΥ των αποβλήτων ή απορριμμάτων της εξόρυξης/κατεργασίας, μιας δευτερογενούς πηγής ορυκτών η οποία είναι εξίσου σημαντική στην παρούσα περίοδο και στο μέλλον.  Τα ερευνητικά ιδρύματα της χώρας και οι εξουσιοδοτημένοι ερευνητι­κοί φορείς (ΕΑΓΜΕ) έχουν πολλή δουλειά ακόμη για να διαπιστωθεί πόσες από τις εμφανίσεις (occurrences)  είναι αξιοποιήσιμες και η στοχευμένη έρευνα θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί επαρκώς το συντομότερο δυνατόν. Η διεξαγόμενη έρευνα στα ελληνικά πανεπιστήμια μπορεί να βοη­θήσει σε μεγάλο βαθμό, εντούτοις απαιτείται η στενότερη και ουσιαστικότερη συνεργα­σία τόσο της πολιτείας και της ΕΑΓΜΕ όσο και της μεταλλευτικής βιο­μηχανίας με την ακαδημαϊκή κοινότητα.

Ένα δεύτερο κριτήριο είναι η κρισιμότητα και η αναγκαιότητα των υλικών σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Τα υλικά πρέπει να ιε­ραρχηθούν με βάση την κρισιμότητά τους και τον βαθμό εξάρτησης από τις εισαγωγές της ευρωπαϊκής βιομηχανίας σε αυτά. Παλαιότερα, το κριτήριο αυτό αφορούσε μόνο την κάθε χώρα ξεχωριστά και τη συ­νεισφορά στην εθνική οικονομία και την περιφερειακή ανάπτυξη. Όμως σήμερα ο ορυκτός πλούτος εξυπηρετεί πλέον και ευρύτερους ευρω­παϊκούς στόχους, την επίτευξη κλιματικής ουδετερότητας στην ΕΕ έως το 2050, και συνεπώς διαμορφώνει το τοπίο για αυξημένη ανάγκη σε κρίσιμα ορυκτά και μέταλλα. Και μάλιστα κατόπιν ιεράρχησης των ανα­γκών της ευρωπαϊκής βιομηχανίας. Παράλληλα, το νέο αυτό τοπίο δημιουργεί προοπτικές ανάδειξης του ρόλου της Ελλάδος εντός της ΕΕ.

Ένα τρίτο πολύ σημαντικό κριτήριο σχετίζεται με τη λεγόμενη «κοινωνική άδεια» που προϋποθέτει θετική αντιμετώπιση –κατόπιν δια­δικασιών ενημέρωσης και διερεύνησης– από τις τοπικές κοινωνίες των οποίων δεν θα πρέπει να διακυβεύεται η κοινωνική συνοχή και η προοπτική για ευημε­ρία. Προϋποθέτει επίσης υπεύθυνη περιβαλλοντική διαχείριση, η οποία άλλωστε αποτελεί πλέον υποχρέωση με βάση την εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία. Προκειμένου το ζήτημα να αντιμετωπιστεί, θα πρέπει πριν από τη λήψη απόφασης περί της διενέργειας διαγωνιστικής  διαδικασίας εκμίσθωσης, να μελετηθούν διεξοδικά τα προσδοκώμενα οφέλη της δραστηριότητας στο πλαίσιο του γενικότερου αναπτυξιακού σχεδιασμού της περιοχής και σε συνδυασμό με τυχόν άλλες δραστηριότητες στον ευρύτερο του επίμαχου χώρο.

Τέλος δεν θα  πρέπει να υποτιμάται και το  γενικότερο οικονομικό κλίμα που έχει δυναμικό χαρακτήρα και υπαγορεύει το επενδυτικό ενδιαφέρον που θα πρέπει κι αυτό να συνάδει με τις παραπάνω προϋποθέσεις και κρι­τήρια. Σημαντικοί επίσης ρυθμιστικοί παράγοντες ειδικά στον τόπο μας είναι οι τυχόν  απαγορευτικοί παράγοντες που σχετίζονται με την ασφάλεια και το περιβάλλον, φυσικό και ανθρωπογενές, τις προστατευόμενες περιοχές, καθώς και το πολιτιστικό περιβάλλον που θα πρέπει να διασφαλίζονται ανυπερθέτως σε κάθε επένδυση.

Όλα τα παραπάνω διαμορφώνουν σε γενικές γραμμές το πλαίσιο αξιοποίησης των ΚΟΠΥ της χώρας, ένα σύνθετο και δύσκολο εγχείρημα, λαμβανομένης υπόψιν της αρνητικής παγιωμένης εικόνας για την εξορυκτική δραστηριότητα σε τοπικό αλλά και σε ευρωπαϊκό -τουλάχιστον- επίπεδο.

Τονίζεται εδώ ότι στην ΕΕ παρά τις εξαγγελθείσες πολιτικές για την Πράσινη Μετάβαση που απαιτούν μαθηματικά την αύ­ξηση της εξόρυξης σε επίπεδα 500–800%, παρατηρείται μια διστακτικότητα για την προώθηση των ανάλογων πρωτοβουλιών.

Eίναι η ώρα τόσο για την ΕΕ όσο και για την Ελλάδα να αποφασίσουν αν θα εκμεταλλευτούν την γεωπολιτική ευκαιρία της ενεργειακής με­τάβασης ώστε να προχωρήσουν δυναμικά σε απεξάρτηση από τα ολι­γοπώλια που επηρεάζουν την ανθεκτικότητα των εφοδιαστικών αλυσίδων προς μια Ευρώπη με μεγαλύτερη δυνατή αυτάρκεια σε πρώτες ύλες. Όχι αχαλίνωτα και χωρίς όραμα. Αλλά λελογισμένα, με σχέδιο και αφήνοντας πίσω ιδεοληψίες και κατεστημένες διοικητικές και παρεμφερείς αγκυλώσεις.

Σημείωση: Οι σημαντικότερες αντιμονιούχες μεταλλοφορίες στην Ελλάδα, όπου το αντιμόνιο (Sb) περιέχεται με τη μορφή του ορυκτού αντιμονίτη, είναι ενδεικτικές για την προαναφερθείσα μεθοδολογία. Για την παραγωγική αξιοποίησή τους θα πρέπει να ικανοποιούνται σε μεγάλο βαθμό τα προαναφερθέντα κριτήρια. Εκτός από τον αντιμονίτη, το αντιμόνιο βρίσκεται επίσης και σε άλλες μορφές που είναι συνήθεις στα επιθερμικά και πορφυριτικά συστήματα, όπως πχ. στο σύστημα Cu-Au στο Γερακαριό Κιλκίς, όπου πέραν του σημαντικού μεταλλευτικού δυναμικού σε χαλκό και χρυσό, η επιθερμική μεταλλοφορία του Sb που υπάρχει, αποτελεί μία πρόσθετη αξία για το κοίτασμα.

 

[ΠΗΓΗ: https://stonenews.eu/, του Δρ. Π. Τζεφέρη, Γεν. Δ/ντή Υπ. Περιβάλλοντος και Ενέργειας, 15/2/2023]

Η στρατηγική μετάβασης της χώρας προς ένα πράσινο μέλλον είναι δεδομένη. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη από το γεγονός ότι πλάι ακριβώς στη νέα λιγνιτική μονάδα Πτολεμαΐδα 5, η ΔΕΗ κτίζει το μεγαλύτερο φωτοβολταϊκό πάρκο της Ελλάδας και ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης, ισχύος 250 MW.

Αλλά ταυτόχρονα δεν πρέπει να ξεχνάμε και τη σημασία που έχουν για τη στρατηγική επάρκεια της χώρας τα εγχώρια καύσιμα. Και κάπου εδώ ξαναμπαίνει το ερώτημα που ακόμη και μετά τα χθεσινά εγκαίνια της μεγαλύτερης λιγνιτικής μονάδας της χώρας, παραμένει αναπάντητο. Για πόσο καιρό η Πτολεμαΐδα 5 θα λειτουργεί με λιγνίτη; Και τι σχέδια υπάρχουν για μετά το 2028;

Αν αποπειραθεί κάποιος να αποκρυπτογραφήσει τις χθεσινές δηλωσεις των πρωταγωνιστών της εκδήλωσης στην Κοζάνη, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το διάστημα που ο νέος σταθμός θα καίει λιγνίτη είναι πιθανότατα κάτω της πενταετίας.

«Δεν πρέπει να αφήσουμε τις εγχώριες πηγές ενέργειας», ήταν το μήνυμα του επικεφαλής της ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ, Γιώργου Περιστέρη, στη λογική ότι με μείωση του αερίου και αύξηση των ΑΠΕ, μπορούμε να κρατήσουμε τη παραγωγή λιγνίτη στην Ελλάδα.

«Η μονάδα θα λειτουργεί για πολλά ακόμη χρόνια με αυτήν την μορφή», δήλωσε ο Πρωθυπουργός, για να προσθέσει όμως ότι στο μέλλον θα αποτελέσει μονάδα στρατηγικής εφεδρείας. Στην ίδια κατεύθυνση και ο επικεφαλής της ΔΕΗ Γιώργος Στάσσης, που αφού επικαλέστηκε την ανάγκη ενεργειακής θωράκισης της χώρας, η οποία υπαγορεύει τη χρήση κάθε διαθέσιμου μέσου, δεν παρέλειψε να τονίσει ότι στο μέλλον η Πτολεμαΐδα 5 θα λειτουργεί ως στρατηγική εφεδρεία.

Πότε θα γίνει η μετατροπή σε μονάδα φυσικού αερίου

Πότε είναι αυτό το μέλλον; Το 2031 όπως έλεγε ο αρχικός σχεδιασμός; Νωρίτερα; Ανάλογα με τη πορεία των τιμών του φυσικού αερίου, (52,38 ευρώ / MWh χθες), και των δικαιωμάτων CO2, (91,39 ευρώ/ τόνος), όπου ειδικά στα τελευταία, η τάση είναι σταθερά ανοδική, έχοντας αυξηθεί 18% από τις αρχές του έτους;

Και τι σημαίνει λειτουργία της μονάδας ως στρατηγική εφεδρεία σε σχέση με τα παραπάνω; Το ερώτημα είναι εύλογο καθώς όταν προπολεμικά η Ελλάδα, κατόπιν αιτήματος της ΔΕΗ, είχε καταθέσει σχετικό αίτημα στην Ευρωπαική Επιτροπή για ένταξη σε μηχανισμό εφεδρείας όλων των λιγνιτικών μονάδων της χώρας, η τιμή των δικαιωμάτων CO2 βρισκόταν στα 23 ευρώ ο τόνος. Εκτοτε έχει εκτιναχθεί 300%!

Eύλογα θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι εφόσον η τάση στα δικαιώματα είναι μακροπρόθεσμα ανοδική, όταν αυτά καταστήσουν κάποια στιγμή το λιγνίτη ακριβότερο καύσιμο από το φυσικό αέριο, η λειτουργία της Πτολεμαΐδας 5 θα καταστεί ασύμφορη. Και επομένως, η στρατηγική εφεδρεία, δηλαδή η διάθεση της μονάδας από τη ΔΕΗ στον ΑΔΜΗΕ έναντι ενός εύλογου αντιτίμου, προκειμένου να την χρησιμοποιεί όποτε αυτός κρίνει αναγκαίο, θα αποτελέσει μονόδρομο. Το μόνο που δεν ξέρουμε είναι το πότε θα γίνει αυτό.

Επομένως είναι τα δεδομένα και οι εξελίξεις στην αγορά εκείνα που θα καθορίσουν το αν -και κυρίως το πότε- θα μετατραπεί σε μονάδα φυσικού αερίου, όπως είχε δηλώσει τον Ιανουάριο ο κ. Στάσσης και όχι τα χρονοδιαγράμματα του ΕΣΕΚ. Εξάλλου, μόλις προ μηνός, στο περιθώριο των εγκαινίων της νέας μονάδας φυσικού αερίου της ΔΕΗ στην Αλεξανδρούπολη, ο πρόεδρος της επιχείρησης είχε καταστήσει σαφές πως εάν οι τιμές του αερίου αποκλιμακωθούν και σταθεροποιηθούν σε χαμηλά επίπεδα, είναι πιθανό η απόφαση για να περάσει η Πτολεμαίδα 5 από το λιγνίτη στο φυσικό αέριο, να ληφθεί πολύ νωρίτερα από το 2028.

Σενάριο διόλου απίθανο, κρίνοντας και από το γενικότερο πνεύμα των δηλώσεων στο περιθώριο της χθεσινής εκδήλωσης, όπου τη παράσταση έκλεψε η απολιγνιτοποίηση και η ανάγκη της πράσινης μετάβασης, με το λιγνίτη να μένει στη σκιά.

Η νέα μονάδα της ΔΕΗ περισσότερο κλείνει έναν κύκλο σχεδόν 70 ετών παρουσίας της εταιρείας στην περιοχή της Πτολεμαΐδας, παρά σηματοδοτεί μια στήριξη στο πάλαι ποτέ εθνικό μας καύσιμο, όπως έγινε σαφές και από τις δηλώσεις Μητσοτάκη.

Απαρατήρητο δεν πέρασε και το γεγονός ότι ο επικεφαλής της ΔΕΗ έσπευσε να προτάξει στις δηλώσεις του για τη Πτολεμαΐδα 5, ότι δίπλα ακριβώς στη μονάδα κτίζεται το νέο φωτοβολταϊκό της εταιρίας, ισχύος 250 MW. Και όλα αυτά όταν στο ορυχείο της Πτολεμαΐδας ετοιμάζεται να αναπτυχθεί ένα ακόμη μεγαλύτερο φωτοβολταϊκό, ισχύος 550 MW στο οποίο μειοδότησε το Δεκέμβριο η ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ.

(Φωτό: Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ξεναγείται στον νέο σταθμό παραγωγής ενέργειας της ΔΕΗ «Πτολεμαΐδα 5». ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ/ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΗΤΣΟΣ)

[ΠΗΓΗ: https://energymag.gr/, του Αλέξανδρου Μπαρότσι, 15/2/2023]