Η κυβερνήσει ξέρει πολύ καλά ότι μπορεί να κερδίσει την παρτίδα της ανάκαμψης, στο παιχνίδι για την ανάπτυξη. Έχει καλά χαρτιά. Θα τα παίξει σωστά;
Οι Τράπεζες είναι το ισχυρότερο χαρτί για την προοπτική ανάκαμψης και ανατροπή των ενδοιασμών για συζητήσιμη ανάπτυξη, στο τέλος του 2021 και εντυπωσιακή μέσα στο 2022.
Θα διασφαλιστούν όμως τραπεζικά κριτήρια αναπτυξιακής λογικής στον εξαιρετικά σημαντικό ρόλο των Τραπεζών στην αξιοποίηση των ήδη καθ οδόν προς την Ελλάδα (τέλος Ιουνίου η πρώτη δόση) 32 δισ. του Ταμείου της Ε.Ε;
Το σημειώνουμε γιατί είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι η ανησυχία και ο προβληματισμός του οικονομικού επιτελείου επικεντρώνεται κυρίως στο σκέλος της τραπεζικής χρηματοδότησης.
Δεν κρύβονται βέβαια και οι σκέψεις για επιχειρηματική συμμετοχή με ίδια κεφάλαια και στη διανομή και των 20 δισ. των επιχορηγήσεων του Ταμείου, καθώς όλα αυτά δεν θα σταματήσουν να κοσκινίζονται αγρίως από τις Βρυξέλλες.
Είναι λοιπόν στο χέρι και των Τραπεζών η επιτυχία στην εφαρμογή του Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης. Και θα παίξουν πολύ σημαντικό ρόλο οι τραπεζικές τακτικές αν δεν είναι ίδιες με εκείνες των χρηματοδοτήσεων επενδύσεων που υπάγονται στο ΕΣΠΑ.
Το δεύτερο κρυφό χαρτί της κυβέρνησης είναι η κάθε μορφής φορολογία και ο χαρακτήρας της φορολογικής. Θα έχει ξεχωριστή σημασία να μην αποθαρρύνει τις προθέσεις για επιχειρηματικές δράσεις.
Ειδικά από τον χώρο της παραγωγής όπου χαράτσια και επιβαρύνσεις (ακόμη και από τον ΕΝΦΙΑ με τον συμπληρωματικό φόρο και την φορολόγηση οικοπέδων και βοηθητικά κτίσματα) λειτουργούν αποτρεπτικά και στις νέες επενδύσεις και στον εκσυγχρονισμό παλαιών εγκαταστάσεων.
Για την επιχειρηματική αγορά η φορολογική πολιτική είναι ισχυρότατο όπλο κινήτρων για επενδύσεις. Όπλο που υπερκαλύπτει τη σημασία δανείων, έστω και με μηδενικό επιτόκιο.
Ο τρίτος κρυφός άσσος της κυβέρνησης είναι η ενέργεια και η ενεργειακή πολιτική από τα κριτήρια στη διαμόρφωση των τιμολογίων των κρατικών μονοπωλίων ενέργειας μέχρι τη συμμετοχή της στην ολοκλήρωση επενδύσεων και προγραμμάτων αναβάθμισης του ενεργειακού ρόλου της Ελλάδας, στις ανακατατάξεις που έρχονται σε όλη την Ανατολική Ευρώπη.
Είναι και εδώ στο χέρι της κυβέρνησης να αντιληφθεί ότι με το απαράδεκτο σημερινό ενεργειακό κόστος στην εθνική παραγωγή δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για επενδύσεις ανάπτυξης ή για ανταγωνιστική εξωστρέφεια της οικονομίας.
Και αν αποκλεισθεί η (απομένουσα) βιομηχανική παραγωγή (σε όλες τις μορφές της) καλύτερα να ξεχάσουμε τις επιχορηγήσεις που θα φέρουν καρπούς στην οικονομία. Δεν γίνεται αυτό όταν από τη μια θα χρηματοδοτούμε την παραγωγή και από την άλλη θα ζητάμε πίσω τις επιχορηγήσεις…, με απίθανου ύψους τιμολόγια ηλεκτρισμού και με ακατανόητες επιβαρύνσεις.
Ο τέταρτος άσσος στα χέρια της κυβέρνησης είναι οι άμεσες μεταρρυθμίσεις στη δικαιοσύνη. Μεταρρυθμίσεις που θα αποδυναμώνουν τις σκόπιμες αντιδράσεις, με προσφυγές, για έναρξη ή και ολοκλήρωση επενδυτικών προγραμμάτων.
Προσφυγές που γίνονται με το σκεπτικό… ότι ο ρυθμός εκδίκασης τους διασφαλίζει το πάγωμα, για χρόνια, της συγκεκριμένης επένδυσης. Πάγωμα που έχει ήδη προκαλέσει την ακύρωση επενδυτικών σχεδίων και αποχώρηση από την Ελλάδα ξένων ιδιωτικών επενδύσεων, την τελευταία 15ετία.
Έτσι και μεταβληθούν οι συνθήκες λειτουργίας της δικαιοσύνης στην εκδίκαση επενδύσεων και ο ρυθμός απόδοσης επιχειρηματικού δικαίου γίνει κανονικός, θα διαπιστώσουμε ευχαρίστως… ότι με τις επενδύσεις που βρίσκονται σήμερα στα συρτάρια του ΣτΕ οι στόχοι στο εθνικό πρόγραμμα για την ανάκαμψη της οικονομίας και μέσω επενδύσεων, θα καλυφθούν άριστα!!
Το ισχυρότερο όμως χαρτί της κυβέρνησης, ανάμεσα στους “κρυφούς άσσους” της είναι να διαμορφώσει κλίμα και προϋποθέσεις ώστε η ελληνική επιχειρηματική κοινότητα να παραμερίσει τις “σκακιστικές” κινήσεις τακτικής και να αναλάβει πρωτοβουλίες όχι μόνο επενδυτικού-αναπτυξιακού περιεχομένου αλλά και κοινωνικού.
Να πεισθούν δηλαδή και οι επιχειρηματίες της χώρας ότι τα 32 δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης συν τα ΕΣΠΑ χρηματοδοτούν αυτή την φορά την “εκστρατεία” για τη διάσωση της οικονομίας και δεν προφέρονται μόνο ως ευκαιρία για κέρδος. Οφείλουν δε, οι επιχειρηματίες, να ανταποκριθούν περνώντας μηνύματα αφενός με επιστροφή κεφαλαίων τους από τις Τράπεζες εξωτερικού και αφετέρου, διασφαλίζοντας συνθήκες εργασίας και αμοιβές που να προβληματίζουν και τους νέους της ελληνικής μετανάστευσης.
Με τα χαρτιά αυτά, (τα βλέπει και τα συζητά η κυβέρνηση), οφείλει να απορρίψει εντελώς τις κουτοπονηριές πολιτικών τακτικισμών, όπως των πρόωρων εκλογών, που εισηγούνται μικρές ομάδες κομματικών και τεχνοκρατών.
[ΠΗΓΗ: https://www.capital.gr/, του Γιώργου Κράλογλου, 14/6/2021]