Μετά από πολύ καιρό είδα το όνομα της Κατερίνας Ιγγλέζη σε άρθο, στην ΑΥΓΗ, με τίτλο «Κατερίνα Ιγγλέζη: Μια ιστορία που δεν Σκουριάζει», και υπογραφή Κατερίνα Ιγγλέζη, δασολόγος, τέως βουλευτής Χαλκιδικής, τέως πρόεδρος της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Προστασίας του Περιβάλλοντος της Βουλής (περασμένα μεγαλεία…).
Το άρθρο είναι μια tutti-frutti antigold αναφορά στην υπόθεση των Σκουριών, από το 2012 μέχρι σήμερα. Τα γνωστά… Οι κακοί δεξιοί, οι καλοί αριστεροί, οι «κάτοικοι»… η μπουρδολογάι του Τόλη, κ.λπ…. Πως ερμηνεύω την επανεμφάνιση; Απλούστατα: Η υπόθεση Σκουριές βαίνει προς τη λύση της με ενέργειες της νέας κυβέρνησης και αυτό δεν αρέσει καθόλου σε όλους αυτούς που έκτισαν τις πολιτικές –και όχι μόνο– καριέρες τους πάνω στη διχόνοια και το δηλητήριο που έσπερναν επί σειρά ετών στους κατοίκους της περιοχής, αντί να κάτσουν σε ένα τραπέζι να βρουν λύσεις…
Έτσι, η μηδενικού έργου κα Ιγγλέζη αφανισμένη από το πολιτικό σκηνικό και ηττημένη στις εκλογές του 2019, προσπαθεί να αναβιώσει τις «ένδοξες» ημέρες του antigold «κινήματος» μπας και τη θυμηθεί κανείς στο κόμμα και βρει καμιά θέση να βολευτεί…
Αυτοί έφεραν την ΒΑ Χαλκιδική στην κατάσταση που είναι σήμερα, με μια πολύτιμη επένδυση να σέρνεται ενώ έπρεπε να μέτραγε ήδη κάποια χρόνια πλήρους λειτουργίας!
Να τα λέμε όλα…
(Φωτό: Στιγμιότυπο από τις παλιές-καλές μέρες, με το χαμόγελο της επιτυχίας…)