Θετικά ήταν, σύμφωνα με πληροφορίες, η γνωμοδότηση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, αναφορικά με την αλλαγή της Κοινής Υπουργικής Απόφασης (ΚΥΑ) που είχε εκδοθεί επί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για την επένδυση στο Ελληνικό.

Έπειτα από μια πολύωρη συνεδρίαση, οι πληροφορίες αναφέρουν πως το ΚΑΣ γνωμοδότησε υπέρ της απάλειψης από την ΚΥΑ της πρόβλεψης να γνωμοδοτεί το Υπουργείο Πολιτισμού για όλες τις μελέτες που αφορούν ψηλά κτίρια, ειδικά κτίρια, ειδικές κατασκευές, έργα υποδομής κ.α. και να εγκρίνει όλες τις μελέτες για κάθε είδους έργο, σε ακαθόριστη ακτίνα γύρω από τα μνημεία του Πάρκου.

Στην ιδιότυπη αυτή “ομηρία” του έργου για την ανάπλαση της έκτασης του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό που μέσω ΚΥΑ “πέρασε” επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έρχεται να βάλει τέλος το ΚΑΣ στη σημερινή του συνεδρίαση, συντασσόμενο τόσο με τον ειδικό νόμο που αφορά στην επένδυση (Ν.4062/12), όσο και με τις ειδικές προβλέψεις των Συμβάσεων που κυρώθηκαν από τη Βουλή (Ν.4422/17), καθώς και τους όρους του Προεδρικού Διατάγματος, βάσει των οποίων έχει εγκριθεί ο σχεδιασμός του έργου.

Επί της ουσίας, αναφέρουν γνώστες του ζητήματος, το ΚΑΣ εναρμονίζεται με το πλαίσιο που αναφέρει πως όλες οι αρχαιότητες στην έκταση προστατεύονται από τις κείμενες διατάξεις της αρχαιολογικής νομοθεσίας και το Προεδρικό Διάταγμα που αφορά στην επένδυση στο Ελληνικό. Βάσει αυτών, ο επενδυτής θα πρέπει να υποβάλει αρχιτεκτονικές και περιβαλλοντικές μελέτες για παρεμβάσεις εντός κηρυγμένων αρχαιολογικών χώρων και σε ζώνη 20 μέτρων γύρω από αυτούς και όχι για όλη την έκταση του Ελληνικού.  

Ταυτόχρονα, το ΚΑΣ συντάχθηκε με όσα προβλέπονται σχετικά με το ρόλο των υπηρεσιών του ΥΠΟΟ σε σχέση με την επένδυση, ήτοι την παρουσία της αρμόδιας εφορείας αρχαιοτήτων κατά τις εκσκαφές, τον έλεγχο των σχεδίων κ.α.

Η εξέλιξη αυτή άρει ένα ακόμη εμπόδιο για την υλοποίηση της επένδυσης, ύψους 8 δισ. ευρώ στο Ελληνικό. Ακολούθως, αύριο συνεδριάζει το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων  (ΚΣΝΜ), το οποίο έχει αρμοδιότητα για τέσσερα κτήρια στο μητροπολιτικό πάρκο του Ελληνικού.

Στη συνέχεια των συνεδριάσεων θα κατατεθούν σχετικές εισηγήσεις προς την υπουργό Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, η οποία θα αποφασίσει για την αποδοχή τους. Εφόσον γίνουν αποδεκτές, οι εισηγήσεις θα τεθούν υπ’ όψιν του Κεντρικού Συμβουλίου Δημόσιας Διοίκησης για την Αξιοποίηση της Δημόσιας Περιουσίας (ΚΣΔ) που αναμένεται να συνεδριάσει στις 27 Αυγούστου προκειμένου να εγκριθούν οι ΚΥΑ και να εκδοθούν, στις 30 Αυγούστου.

Υπενθυμίζεται πως οι απολύτως απαραίτητες ΚΥΑ για την υλοποίηση της επένδυσης στο Ελληνικό αφορούν στις Ζώνες Ανάπτυξης και Πολεοδόμησης, που περιλαμβάνουν το Ολοκληρωμένο Τουριστικό Συγκρότημα με καζίνο (IRC), τις οικιστικές και εμπορικές χρήσεις της έκτασης στο Ελληνικό.

[ΠΗΓΗ: https://www.capital.gr, 21/8/2019]

Η πρόταση του Αμερικανού προέδρου προς τη Δανία για την αγορά της Γροιλανδίας ξάφνιασε. Το αμερικανικό ενδιαφέρον εστιάζεται στο πλούσιο υπέδαφος της Γροιλανδίας, που «κρύβει» 38,5 εκατ. τόνους σπάνιων γαιών. Πρόκειται για 17 μέταλλα που είναι αναγκαία για την παραγωγή ειδών υψηλής τεχνολογίας και μέχρι σήμερα η εξόρυξή τους ελέγχεται από την Κίνα. Το γεγονός αυτό αποτελεί και διαπραγματευτικό ατού του Πεκίνου στον εν εξελίξει εμπορικό πόλεμο και εξηγεί την… παράδοξη πρόταση Τραμπ.

Το πλούσιο υπέδαφος της Γροιλανδίας και προπαντός οι 38,5 εκατ. τόνοι σπάνιων γαιών που βρίσκονται σε αυτή την τόσο απομονωμένη περιοχή του πλανήτη φαίνεται πως είναι το δέλεαρ για τον Ντόναλντ Τραμπ, που θέλει να την αγοράσει από τη Δανία. Με την κλιμάκωση του εμπορικού πολέμου η Κίνα έχει απειλήσει να μειώσει ή και να μηδενίσει τις εξαγωγές σπάνιων γαιών στις ΗΠΑ και η Ουάσιγκτον ενδιαφέρεται περισσότερο από ποτέ για την αυτάρκειά της στα 17 αυτά μέταλλα με τα «εξωτικά» ονόματα, όπως νεοδύμιο και δυσπρόσιο, που είναι αναγκαία για την παραγωγή ειδών υψηλής τεχνολογίας. Οι ΗΠΑ έχουν μάλιστα υπογράψει προσφάτως μνημόνιο συνεργασίας με τη Γροιλανδία για την εξόρυξη σπάνιων γαιών και την προώθηση των επενδύσεων στην αυτόνομη αυτή περιοχή, που διοικητικά ανήκει στη Δανία.

Όπως επισημαίνει σε σχετικό ρεπορτάζ της η βρετανική εφημερίδα Financial Times, σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο  εκτιμάται ότι τα αποθέματα των σπάνιων γαιών δεν υπερβαίνουν τα 120 εκατ. τόνους. Και το πρόβλημα είναι, βέβαια, ότι η Κίνα έχει σχεδόν παγκόσμιο μονοπώλιο στην εξόρυξη, επεξεργασία και εξαγωγή σπάνιων γαιών που είναι αναγκαίες για την παραγωγή κινητών τηλεφώνων, ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων, ηλεκτρονικών υπολογιστών και πολλών άλλων ειδών, συμπεριλαμβανομένων ακόμη και των κινητήρων αεροσκαφών. Ο ασιατικός οικονομικός γίγαντας έχει μάλιστα διχάσει τις δύο εταιρείες ορυχείων που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη σπάνιων γαιών στη Γροιλανδία. Διαφωνούν ως προς το κατά πόσον είναι αναγκαίο να συνεργάζονται με τις κινεζικές εταιρείες και ως προς το εάν είναι δυνατόν είτε οι ΗΠΑ είτε η Ε.Ε. να διασφαλίσουν σπάνιες γαίες από κάποιον άλλο προμηθευτή εκτός Κίνας και σε τιμές εξίσου ανταγωνιστικές με αυτές της Κίνας. 

Σύμφωνα με σχετικό ρεπορτάζ της βρετανικής εφημερίδας The Guardian, η μία από τις δύο εταιρείες ορυχείων που δραστηριοποιούνται στη Γροιλανδία, η αυστραλιανή Greenland Minerals, προκάλεσε αίσθηση όταν το 2007 άρχισε τις εξορύξεις στη νοτιοδυτική χερσόνησο της Γροιλανδίας, όπου το υπέδαφος είναι πλούσιο σε σπάνιες γαίες. Η εταιρεία ενδιαφέρει την Ουάσιγκτον, αλλά κυριότερος μέτοχός της είναι η κινεζική Shenghe Resources. Η δεύτερη εταιρεία, η επίσης αυστραλιανή Tanbreez Mining, αφενός ισχυρίζεται πως ελέγχει πλούσια κοιτάσματα σπάνιων γαιών και αφετέρου θεωρεί περιττή τη συνεργασία με την Κίνα. Σύμφωνα με τον Γκρεγκ Μπαρνς, επικεφαλής της ομάδας γεωλόγων της Tanbreez, η εταιρεία είναι σε θέση να παράγει μεγάλο όγκο σπάνιων γαιών και με χαμηλό κόστος και ως εκ τούτου δεν έχει ανάγκη τα διυλιστήρια της Κίνας.

Όπως τονίζει ο Guardian, μέχρι σχετικά πρόσφατα οι αμερικανικές επιχειρήσεις αντιμετώπιζαν την Κίνα ως ακίνδυνο προμηθευτή σπάνιων γαιών. Η Ουάσιγκτον δεν προβληματιζόταν ούτε καν όταν οι κινεζικές βιομηχανίες άρχισαν να λειτουργούν ορυχεία σε όλη την Κεντρική και Νότια Αφρική για να διασφαλίσουν ακόμα μεγαλύτερη κυριαρχία στην παγκόσμια αγορά. Τα πράγματα άλλαξαν όμως τα τελευταία χρόνια, καθώς στο τιμόνι της Κίνας βρίσκεται ο Σι Τζινπίνγκ. Με την επιθετική εξωτερική πολιτική του, ο φιλόδοξος πρόεδρος της Κίνας ανησυχεί τους πολιτικούς κύκλους των ΗΠΑ. Στελέχη του Λευκού Οίκου υπογραμμίζουν την ανάγκη να απεξαρτηθεί οικονομικά η υπερδύναμη από την κύρια ανταγωνίστριά της.

Σύμφωνα, πάντως, με εμπειρογνώμονες του κλάδου, είναι δύσκολο έως απίθανο να επιτύχει κάποιο σχέδιο εξόρυξης και εκμετάλλευσης σπάνιων γαιών χωρίς τη συνεισφορά της Κίνας. Μιλώντας στους FT, ο Πάτρικ Άντερσον του Πανεπιστημίου του Άαλμποργκ τόνισε πως «οι κινεζικές εταιρείες θεωρούνται κορυφαίες στην περίπλοκη τεχνολογία με την οποία τα μεταλλεύματα μετατρέπονται σε εμπορεύσιμα προϊόντα, γι’ αυτό και δύσκολα μπορεί να επιτύχει ένα σχέδιο αν αποκλείσει την κινεζική τεχνογνωσία». Όσον αφορά πάντως τον Ντόναλντ Τραμπ, μάλλον θέλει να αναστήσει μια παλιά αμερικανική παράδοση που βασίζεται στην πεποίθηση ότι όλα έχουν ένα τίμημα και όλα αγοράζονται. Επί προεδρίας Άντριου Τζόνσον το 1867 οι ΗΠΑ αγόρασαν την Αλάσκα από τη Ρωσία και επί Τόμας Τζέφερσον το 1803 τη Λουϊζιάνα από τη Γαλλία. Τηρώντας μια πολύ παλιά παράδοση των ΗΠΑ, αλλά και εκφράζοντας τη νοοτροπία του επιχειρηματία, που θεωρεί ότι για όλα υπάρχει μια τιμή.

[ΠΗΓΗ: https://www.kathimerini.gr, 21/8/2019]

Όπως διαβάζουμε και πληροφορούμαστε και από τις σχετικές αφίσες, στη Βάβδο, στο διάστημα μεταξύ της 24ης και της 30ης του Αυγούστου θα πραγματοποιηθεί το 18ο εργαστήριο τεκμηρίωσης και σχεδιασμού LAND2019 με θέμα και ζητούμενο τη σημειακή ή γενική επανόρθωση/ανάταξη των ανοικτών ορυγμάτων από την λειτουργία του εγκαταλελειμμένου πιά εργοστασίου εξόρυξης  λευκολίθου. Στο εργαστήριο που διοργανώνεται από τον αναπληρωτή καθηγητή του τμήματος αρχιτεκτόνων του πανεπιστημίου Θεσσαλίας Ιορδάνη Στυλίδη συμμετέχουν φοιτητές και φοιτήτριες από το πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και το τμήμα αρχιτεκτόνων του πανεπιστημίου MSA του Καΐρου της Αιγύπτου. Το εργαστήριο ενεργοποιήθηκε μετά από την πρόσκληση του συλλόγου προστασίας της φύσης και της παράδοσης ΒΙΓΛΑ.

Μέχρι εδώ όλα καλά. Από δω και πέρα αρχίζουν οι γελοιότητες….

Ταυτοχρόνως, λέει,  θα παρουσιαστεί η έκθεση φωτογραφιών από το εργοστάσιο και το ρημαγμένο τοπίο γύρω του της Ευαγγελίας Μπουλάκη, κατοίκου και ενεργού ακτιβίστριας της κοινότητας. Οι εργασίες και τα αποτελέσματά τους θα παρουσιαστούν το πρωί της 30ης Αυγούστου στο χώρο του δημοτικού σχολείου της κοινότητας και θα αποτελέσουν και το περιεχόμενο ψηφιακής θέσης που ήδη κατασκευάζεται και πρόκειται να δημοσιοποιηθεί. Και ακολουθεί κείμενο με στοιχεία από την πρόσφατη ιστορία και τη σχέση της κοινότητας με το εργοστάσιο και την εξόρυξη «ως συγκριτικό στοιχείο και υπόβαθρο στοχασμού σε σχέση με την μεταλλευτική δραστηριότητα στην θέση ‘’Σκουριές’’ και την περιβαλλοντική καταστροφή που επιτελείται εκεί». (!!!)…

Πρώτον: Συγνώμη, αλλά όταν ακούω «ενεργός ακτιβιστής» κάτι παθαίνω… Μου έρχεται στο μυαλό ο Κυρίτσης, που εξαργύρωσε κάτι φωτογραφίες του αλυσοδεμένος με μια θέση στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεύτερον: Θα πρέπει να μας εξηγήσει κάποιος τι σχέση έχει η περίπτωση της Βάβδου με τις Σκουριές. Πως θα χρησιμοποιηθεί η Βάβδος ως «συγκριτικό στοιχείο και υπόβαθρο στοχασμού σε σχέση με την μεταλλευτική δραστηριότητα στην θέση ‘’Σκουριές’’ και την περιβαλλοντική καταστροφή που επιτελείται εκεί»… Και με ποια επιχειρήματα δηλώνεται πως στις Σκουριές επιτελείται «περιβαλλοντική καταστροφή»; Αυτό το ισχυρίζεται το Παρατηρητήριο του Τόλη, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι αλληλέγγυοι φίλοι τους. Ειδικά στις Σκουριές δεν έχει ξεκινήσει τίποτα ακόμη. Ακόμη τις άδειες περιμένουν. Ποια είναι η «περιβαλλοντική καταστροφή»;

Και σε τι ακριβώς έγκειται αυτή η επιχειρούμενη σύγκριση; Βάζουν στην πλάστιγγα ένα εγκαταλειμμένο εδώ και μια εικοσαετία τουλάχιστον παλαιάς τεχνολογίας μεταλλείο με την state of the art και περιβαλλοντικά άρτια μεταλλευτική επένδυση στην ΒΑ Χαλκιδική; 

Αλλά το χειρότερο απ’ όλα είναι η υποψία μου πως η σπέκουλα γίνεται και εις βάρος των επιστημόνων και φοιτητών. Όπως δηλώνεται, σκοπός του εργαστηρίου σχεδιασμού LAND2019 είναι η κατανόηση και η ενδελεχής διευκρίνηση, με σαφήνεια και συνέπεια του σημαντικού ιστορικού υποβάθρου αλλά, κυρίως, η προσπάθεια διερεύνησης και παροχής οπτικοποιημένων ιδεών για την σημειακή ή γενικότερη ανάταξη των τραυμάτων του εδάφους. Γνωρίζουν άραγε οι επιστημονικοί υπεύθυνοι του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, ο κος Στυλίδης και τη ομάδα του πανεπιστημίου MSA του Καΐρου πως πραγματοποιείται antigold σπέκουλα στην πλάτη τους; Κάποιος δεν πρέπει να τους το πει;

Εξάλλου στην αφίσα δεν βλέπω καμιά αναφορά για Σκουριές ή κάποιο antigold σύνθημα… Αντιθέτως βλέπω πως εμπλέκεται η Περιφερειακή Ενότητα Χαλκιδικής. Τελικά, η ύπουλη antigold μούχλα έχει πολλά ποδάρια…

Οι πληροφορίες για το ξεμπλοκάρισμα των τριών μεγάλων επενδύσεων στην Ελούντα, στην νοτιοανατολική Ιθάκη και στον Ερημίτη της Κασσιόπης στην Κέρκυρα, είναι θετικότατες και αποδεικνύουν πως όποτε το κράτος αποφασίζει να προβάλει την “θεσμική ισχύ” του, τότε το παιχνίδι μπορεί να αλλάζει με μεγάλη ευκολία.

Αν μάλιστα σκεφτούμε, πως τα πρώτα βήματα αυτών των επενδύσεων έχουν ξεκινήσει εδώ και δεκαπέντε χρόνια, πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι που οι επενδυτές βρίσκονται ακόμα εδώ και που εξακολουθούν να επιδεικνύουν το ίδιο ενδιαφέρον. Διότι μέσα σε δεκαπέντε χρόνια πολλά μπορεί να έχουν αλλάξει. Θα μπορούσαν τα επενδυτικά σχήματα να είχαν βρει στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα, μια άλλη ευκαιρία που θα υποσχόταν ταχύτερη πραγματοποίηση της επένδυσης, συντομότερη λειτουργία, μικρότερο κόστος, μεγαλύτερη κερδοφορία, μικρότερο χρόνο απόσβεσης και ικανοποιητικότερες προοπτικές. Θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν ανακαλέσει τα αρχικά τους σχέδια και να επενδύουν ήδη σε άλλες γεωγραφικές περιοχές που ενδεχομένως να είχαν παρουσιάσει πιο δυναμικά δεδομένα, μέσα στο τελευταίο χρονικό διάστημα.

Δυστυχώς οι μανδαρίνοι που χειρίζονται τις πάμπολλες και πολυποίκιλες διαδικασίες των αιτήσεων, των φακέλων, των μελετών, των εγκρίσεων, των αδειοδοτήσεων και των ελέγχων, λειτουργούν μέσα σε ένα αποστειρωμένο περιβάλλον, που ουδεμία σχέση έχει με τον πραγματικό κόσμο των επιχειρήσεων και των χρηματοδοτήσεων. Και φυσικά δεν μπορούν να γνωρίσουν την αξία του παράγοντα “χρόνου”, παρ’ όλο που από παιδιά μαθαίνουμε πως “ο χρόνος είναι χρήμα”, πως “ο χρόνος πίσω δεν γυρνά” και το αρχαίο απόφθεγμα του Θουκυδίδη “oι καιροί ου μενετοί”. Βέβαια, ακόμα και οι τελειόφοιτοι των Λυκείων γνωρίζουν την έννοια του κόστους του χρήματος, που στηρίζεται στην μεταβλητή του χρόνου.

Όταν μάλιστα τα γραφειοκρατικά γρανάζια συγχρονίζονται με ορισμένες ιδεοληπτικές εμμονές, τότε τα αποτελέσματα είναι ακόμα πιο δυσάρεστα. Τρανό παράδειγμα η επένδυση στο Ελληνικό, η επένδυση στην Κασσιόπη και το project του Art Island στην Οξιά του νησιωτικού συμπλέγματος των Εχινάδων νήσων στο Ιόνιο Πέλαγος.

Ας ελπίσουμε λοιπόν, πως και στις τρεις περιπτώσεις των επενδύσεων που προαναφέραμε τα επενδυτικά σχήματα έχουν την ίδια διάθεση, τα ίδια ή και μεγαλύτερα σχέδια και φυσικά τις απαραίτητες πηγές χρηματοδότησης για την ολοκλήρωση των έργων. Και αυτό είναι κάτι για το οποίο θα πρέπει και το Ελληνικό δημόσιο να απαιτήσει εξασφαλίσεις. Δηλαδή να βεβαιωθεί, πως τα κεφάλαια υπάρχουν, ώστε να μην μείνουν τα έργα στη μέση. Για παράδειγμα στο project της ανάπτυξης του Ελληνικού, δεν έχει ακόμα γνωστοποιηθεί το αν η κινεζική Fosun εξακολουθεί να ενδιαφέρεται να συμμετάσχει ως επενδυτής. Ειδικά μετά την ατυχή εξέλιξη της αποτυχημένης προσπάθειας της Fosun για την εξαγορά της Εθνικής Ασφαλιστικής και τις παρενέργειες από το σκάσιμο της φούσκας της Folli Follie, στην οποία η Fosun αποτελούσε βασικό μέτοχο.

Επίσης θα πρέπει να Ελληνικό δημόσιο να βεβαιωθεί πως οι μελέτες σέβονται τους πολεοδομικούς όρους και τα οικιστικά χαρακτηριστικά των περιοχών. Για παράδειγμα οι πρώτες μακέτες που είχαν βγει στο φως της δημοσιότητας για το “Ithaca Odyssey”, ουδεμία σχέση είχαν με τα στοιχεία του παραδοσιακού χαρακτήρα των οικισμών της Ιθάκης, που είχαν νομοθετηθεί επί Τρίτση. Αντί για τα κλασσικά σπιτάκια με τις στέγες από κεραμίδια, τα παλ χρώματα, τα συγκεκριμένα ανοίγματα των πορτών και των παραθύρων και τις υπόλοιπες νομοθετημένες προδιαγραφές δόμησης και φυσιογνωμίας, είχαμε αντικρίσει σχέδια για βίλες που παρέπεμπαν στα νησιά Φίτζι ή σε ταινίες φαντασίας για τις κατοικίες των Θεών του Ολύμπου.

Η επίσπευση των τριών αυτών επενδύσεων που ταλανίζουν τους επενδυτές και τις μικρές ντόπιες κοινωνίες, θα απελευθερώσουν δυνάμεις και θα αποδείξουν σε όλους πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει μόνο καλές προθέσεις, αλλά την αποφασιστικότητα να τις εφαρμόσει. Και αυτό ακριβώς είναι το ζητούμενο μήνυμα προς τους δυνητικούς επενδυτές που ενδιαφέρονται για την Ελλάδα.

[ΠΗΓΗ: https://www.liberal.gr, του Κωνσταντίνου Χαροκόπου, 20/8/2019]

Παρά το γεγονός ότι ο Μπόρις Τζόνσον απολαμβάνει να απαγγέλλει τα ποιήματα αρχαίων Ελλήνων, τραγικών ποιητών, από μνήμης, ακούγεται όλο και περισσότερο σαν τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας το 2015, τον Αλέξη Τσίπρα, γράφει η βρετανική εφημερίδα Independent. 

Οι ομοιότητες μεταξύ τους είναι κάτι πέρα από εμφανείς, καθώς, και οι δύο, κατά την αρχική περίοδο μετά την ανέλιξή τους στο αξίωμα του αρχηγού του κράτους, προχώρησαν σε αμφισβήτηση των συμφωνιών που έκαναν οι προκάτοχοί τους με την Ευρωπαϊκή Ένωση και μάλιστα καταφεύγοντας στο “χάπι” του λαϊκισμού, που αποδεικνύεται ιδιαίτερα εύπεπτο, σε μία προσπάθεια να αποφύγουν και τα τελεσίγραφα που τους ετέθησαν αλλά και τους συμβιβασμούς που έπρεπε και πρέπει να γίνουν.

Τα τελεσίγραφα

Για τον τέως Έλληνα πρωθυπουργό η καταληκτική ημερομηνία ήταν η 31η Ιουνίου 2015, όταν η χώρα έφτασε να μην έχει να πληρώσει το 1,5 εκατ. ευρώ της δόσης προς το ΔΝΤ, ενώ για τον “Bojo”, η καταληκτική ημερομηνία είναι η 31 Οκτωβρίου, όταν και η Βρετανία αποχωρεί από την ΕΕ.

Ο μανιχαϊσμός

Συνεχίζοντας το κομμάτι στον Independent υπενθυμίζει πως ο Τσίπρας, επί πέντε μήνες μετά την εκλογή του προσπάθησε να επιβάλει όρους στους Ευρωπαίους, τους οποίους δεν υπήρχε περίπτωση να δεχτούν, όπως και δεν έκαναν. “Ακόμα και σήμερα, οι Έλληνες, μιλούν ειρωνικά για τους πέντε πρώτους μήνες του ΣΥΡΙΖΑ ως η “περήφανη διαπραγμάτευση””, γράφει ο Independent.

Συνεχίζει ο Independent: “Ο Τσίπρας όμως κατέφυγε σε μία μέθοδο διπολικού “μανιχαϊσμού”: Οι ασυμβίβαστοι, περήφανοι Έλληνες, ενάντια σε αυτούς που υπηρετούν τις Βρυξέλλες. Όσοι ήταν αντίθετοι με τις επιλογές του πρωθυπουργού χαρακτηρίζονταν “κουίσλινγκς”, τους προδότες που συνεργάστηκαν με τους Ναζί. Η σύγκριση της ναζιστικής Γερμανίας του Χίτλερ, με τη σημερινή, ήταν προεκλογικό σλόγκαν των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ”.

Έτσι και ο Μπόρις Τζόνσον, σε πρόσφατη διαδικασία ερωταπαντήσεων στο Facebook, αποκάλεσε “αποστάτες” όσους βουλευτές αντιτίθενται στα σχέδιά του ενώ έχει αποκαλέσει επανηλειμμένα την ΕΕ “υπερ-κράτος”.

Η συμφωνία

η ρητορική του σημερινού πρωθυπουργού της Βρετανίας μπορεί να είναι πολιτικά χρήσιμη για τον ίδιο αλλά οι Βρυξέλλες λίγη σημασία δίνουν όπως συνέβη και το 2015 όταν η ΕΕ αναγνώριζε μόνο μια συμφωνία, αυτή που είχε ήδη υπογραφεί από την προηγούμενη κυβέρνηση αγνοώντας τη ρητορική Τσίπρα.

Εξίσου όπως ο Έλληνας πρωθυπουργός ζήτησε την βοήθεια του λαού με το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του 2015 ως όπλο στις διαπραγματεύσεις, έτσι και ο Τζόνσον επιδιώκει τη λαϊκή συγκατάθεσή για την προώθηση αυτής της ουτοπικής συμφωνίας, με σκοπό να ενισχύσει τη διαπραγματευτική του θέση ενάντια στους “αδέσποτους γραφειοκράτες” στις Βρυξέλλες. 

Ο Γερούν Ντάισεμπλούμ είχε απαντήσει είχε απαντήσει στον Τσίπρα ότι απέναντί του δεν έχει γραφειοκράτες αλλά τους εκπροσώπους των 18 κρατών μελών και, όπως και στην Ελλάδα, έτσι και στα υπόλοιπα κράτη, η βοήθεια προς την Ελλάδα, θα μπορούσε να περάσει από δημοψήφισμα. Στην περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα εν τέλει υπερίσχυσε το δόγμα Ντάισεμπλούμ:  Η ΕΕ δεν θα υποκύψει στις ιδιοτροπίες ενός λαϊκιστή ηγέτη.

Για τη Βρετανία η καταληκτική ημερομηνία είναι 31 Οκτώβρη. Ο Τζόνσον ετοιμάζεται για εκλογές, αλλά, σύμφωνα με τον Independent, ετοιμάζεται και προετοιμάζει την κοινή γνώμη, για μία στροφή 180 μοιρών, εν όψει μίας πιθανής συμβιβαστικής πορείας που πιθανώς να πρέπει να ακολουθήσει, όταν διαπιστώσει ότι η ρητορική του δεν αποδίδει, όπως είχε γίνει και με τον Αλέξη Τσίπρα. Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα ο διαχωρισμός μεταξύ “συνεργατών” και “περήφανων διαπραγματευτών” είναι χρήσιμος. Είτε είναι πριν από εκλογές είτε μετά. Ειδικά στην περίπτωση Τσίπρα, απέδωσε. Το κόστος αποδοχής της συμφωνίας, σε συνδυασμό με τη ρητορική του “προδωμένου Δον Κιχώτη”, ο οποίος εξαναγκάστηκε να κάνει έναν αξιοπρεπή συμβιβασμό για να σώσει τη χώρα, μεταφράστηκε σε πολιτικό κέρδος για τον ίδιο. “Αυτό είναι το πιο πολύτιμο μάθημα που η εμπειρία του Τσίπρα μπορεί να διδάξει στον Τζόνσον” συμπεραίνει ο Independent.

[ΠΗΓΗ: https://www.capital.gr, 20/8/2019]