Από την Ιθάκη, την Τρίτη που πέρασε, εγκαινίασε ατύπως ο πρωθυπουργός την προεκλογική περίοδο. Απεγδύθη κάθε συναινετικής διάθεσης, δυναμίτισε εν τη γενέσει της τη “στροφή προς τη σοσιαλδημοκρατία” -στην οποίαν τόσα πόνταραν ορισμένοι, κεντροαριστερών καταβολών, αλληθωρίζοντες εσχάτως προς τον Σύριζα -κι έπιασε, για να θυμηθούμε τη λαλιώτειο έκφραση, το “σκληρό ροκ”. Ο -στοχαστικός το πάλαι αρθρογράφος, λάβρος σήμερα πολιτευτής- κύριος Νίκος Ξυδάκης υπάκουσε ενθουσιωδώς στο κέλευσμα του αρχηγού του. Χαρακτήρισε, δίχως να τα κατονομάσει, κάποια στελέχη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης “τσιράκια του Παπαδόπουλου”, “συνοδοιπόρους εθνικοσοσιαλιστών”. Ο κύριος Μάκης Βορίδης μυγιάστηκε. Προέβη σε μια δήλωση, η οποία ήταν ανοιχτή -αν μη τί άλλο- και στην πιό ύποπτη για τις πολιτικές προθέσεις του παρερμηνεία. Κατέστη ακαριαία ο Βορίδης ο στόχος της ημέρας για τους προσκείμενους ή συμπαθούντες έστω την κυβέρνηση.

Καταλαβαίνετε τί μας μέλλεται ώσπου να στηθούν οι κάλπες!

Θα βρισκόμαστε επί μήνες εν μέσω διασταυρούμενων πυρών. Θα στενάζουν οι διαδικτυακοί καφενέδες για το εάν ο Σταλινισμός ήταν εξίσου ή λιγότερο αποτρόπαιος από τον Ναζισμό. Θα κάνουν γιούργια οι μεν κραδαίνοντας τα λάβαρα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Θα αντεπιτίθενται οι δε ομνύοντας στον αδικοσκοτωμένο από τη συμμορία του Κουφοντίνα Παύλο Μπακογιάννη. Κάπου εκεί θα πετιέται και ο γιός του επίσης αδικοχαμένου Τεμπονέρα για να υπερασπιστεί τη δική του πατρική παρακαταθήκη, που την τιμάει υπηρετώντας την κυβέρνηση ως γενικός γραμματέας του Υπουργείου Ναυτιλίας…

Οι άνω των σαρανταπέντε τα έχουμε ξαναζήσει αυτά. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν ο υπόλοιπος πλανήτης συγκλονιζόταν από την πτώση του Τείχους στο Βερολίνο, εμείς εδώ άλλο καημό δεν είχαμε παρά τις γυμνές φωτογραφίες της Δήμητρας Λιάνη, τα υποκλαπέντα από τον Θεοφάνη Τόμπρα τηλεφωνήματα, τα πάμπερς του Κοσκωτά (οι μαρτυρίες για τα οποία κατέπεσαν στο Ανώτατο Δικαστήριο) και την τρομολαγνεία της “Αυριανής”. Τις απειλές των αδελφών Κουρή πως εάν τυχόν ο ελληνικός λαός τυφλωνόταν και έφερνε -με την συνενοχή των “Κυρκοφλωράκηδων”- τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη στα πράγματα, θα άνοιγε ξανά η Μακρόνησος. Θα παλινορθωνόταν η Βασιλεία.

Τα έχουμε ξαναζήσει και η προοπτική της επανάληψης τους μάς προξενεί απελπισία. “Δεν διδάχθηκε” αναρωτιόμαστε “ντιπ ο ελληνικός λαός από όσα μεσολάβησαν; Από τα τελευταία ιδίως εννέα τραυματικά χρόνια; Ως πότε θα παραμένει άθυρμα στα χέρια του κάθε τυχάρπαστου πολιτικάντη, του κάθε γραμμιτζή δημοσιογράφου, ο οποίος θα του ξύνει με μανία τις πληγές και δεν θα τις αφήνει να κλείσουν; Ως πότε θα βαδίζουμε προς το μέλλον με το βλέμμα προσηλωμένο στο παρελθόν ή βάζοντας τρικλοποδιές ο ένας στον άλλον;”

Μην με παρεξηγήσετε. Δεν είμαι του σαβουάρ-βιβρ. Δεν επαγγέλλομαι έναν πιό πολιτισμένο διάλογο, με το “σεις” και με το “σας”. Το τελευταίο πράγμα που με ενοχλεί στον κύριο Πολάκη είναι οι ακατέργαστοι τρόποι του. Μακάρι να είχε απαλλαγεί από τα εμφυλιοπολεμικά του σύνδρομα, μακάρι να εκτόξευε στους αντιπάλους του κατηγορίες τις οποίες να μπορούσε δικαστικά να αποδείξει κι ας έβριζε σαν παλιός βαρκάρης. Ούτε βεβαίως υπολήπτομαι εκείνους τους αστούς -τρομάρα τους!- πολιτικούς, οι οποίοι αφού συμμετείχαν στο οργιώδες πάρτυ που οδήγησε στη χρεοκοπία του κράτους, έχουν σήμερα αναβαπτισθεί στα νάματα του φιλελευθερισμού και ανυπομονούν να ξαναπιάσουν τα πόστα. Οι ίδιοι ή οι εξ’αίματος γόνοι τους.

Στους μήνες που μεσολαβούν μέχρι τις εκλογές, οι πολίτες οφείλουν καθημερινά να διαχωρίζουν την ήρα από το σιτάρι.

Όποιον υιοθετεί λόγο διχαστικό, όποιον θέτει ερωτήματα μανιχαϊστικά “ή εμείς ή αυτοί”, όποιον επικαλείται το οποιοδήποτε ηθικό πλεονέκτημα, να τον στέλνουν στον αγύριστο. Όποιον τοποθετείται με σαφήνεια και με παρρησία απέναντι στα προβλήματα και στις προκλήσεις που έχει ενώπιον της η Ελλάδα να τον ακούν.

Όποιον τάζει χάντρες και καθρεφτάκια σε συγκεκριμένες ομάδες -στους πλέον οικονομικά αδύναμους κατά προτίμησιν- προκειμένου να εξαγοράσει την ψήφο τους να τον αντιμετωπίζουν με το πανίσχυρο από την αρχαιότητα όπλο μας: με τη λοιδορία. Όποιον αντίθετα προβάλλει ένα συγκεκριμένο σχέδιο υπέρ μιάς κοινωνίας ίσων ευκαιριών, κατά της φτώχειας, με πρόνοια για τους ευάλωτους να τον προκρίνουν. Δίχως ιδεολογικές παρωπίδες. Το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα υπήρξε φιλελεύθερη ιδέα. Λειτουργεί όμως στις μέρες μας αποτελεσματικότερα από κάθε σοσιαλιστικής έμπνευσης μέτρο.

Μη γελιέστε. Οι ρόλοι δεν είναι ακόμα απολύτως μοιρασμένοι. Κάθε παράταξη έχει να δώσει έως τις κάλπες δύσκολες εξετάσεις. Και ο πιό καλών προθέσεων πολιτικός μπορεί ανά πάσα στιγμή να υποκύψει στον πειρασμό του παλαιοκομματισμού.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επισκέφθηκε τις προάλλες την ΕΡΤ και ανήγγειλε ότι θα αξιολογηθεί μεν το προσωπικό της πλην δεν θα γίνουν απολύσεις. (Θα αξιολογηθεί με ποιό σκοπό; Και με ποιό τρόπο;) Τι κέρδισε νερώνοντας το κρασί του; Μια προσβλητικότατη δήλωση του πολύ κυρίου Καλφαγιάννη, ο οποίος τον χαρακτήρισε “αρχηγεύοντα της ακροδεξιάς ΝΔ”. Ελπίζω να έλαβε ο κύριος Μητσοτάκης χρήσιμο μάθημα.

ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr, του Χρήστου Χωμενίδη, 27/82018

Εάν τον Σεπτέμβριο του 2017, οι προσδοκίες για έναρξη κατασκευής, έως το τέλος του 2018, του πολυώροφου εμπορικού – γραφειακού κτηρίου πάνω από το σταθμό του ΟΣΕ στο λιμάνι του Πειραιά ήταν ισχυρές, έναν χρόνο μετά, έχουν εξανεμιστεί.

Το έργο, που προωθεί η θυγατρική του ομίλου ΟΣΕ,  ΓΑΙΑΟΣΕ, σε έκταση 35.000 τ.μ. στο σιδηροδρομικό σταθμό Πειραιώς βρίσκεται ακόμη στη φάση των μελετών. Η ειδική, δηλαδή, πολεοδομική μελέτη που προσδιορίζει, μεταξύ άλλων, τις ακριβείς χρήσεις και το είδος των βασικών έργων υποδομής, έχει εκπονηθεί, εδώ και πολλούς μήνες.  Ωστόσο, το υπουργείο Περιβάλλοντος δεν έχει ακόμη ολοκληρώσει την επεξεργασία και την αποστολή παρατηρήσεων επί του κειμένου.

Η έγκριση από το υπουργείο Περιβάλλοντος (και άλλα συναρμόδια υπουργεία) είναι απαραίτητη ώστε το σχέδιο προεδρικού διατάγματος (της ειδικής πολεοδομικής μελέτης) να συνταχθεί και να κατατεθεί προς επεξεργασία στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Η δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως είναι αναγκαία προκειμένου η ΓΑΙΑΟΣΕ να προχωρήσει στη δημοσιοποίηση της πρόσκλησης εκδήλωσης ενδιαφέροντος για την εκμετάλλευση, για διάστημα άνω των 30 ετών, ενός από τα καλύτερα ακίνητα του χαρτοφυλακίου της.

Συνεπώς, ο διαγωνισμός για την κατασκευή του mall της ΓΑΙΑΟΣΕ, για το οποίο φέρονται να ενδιαφέρονται, ξένοι επενδυτές θα καθυστερήσει επ’ αόριστον, ενώ το εγχείρημα διαθέτει, ήδη… βεβαρυμένο παρελθόν. Η διαδικασία αξιοποίησης του ακινήτου δεν προχώρησε ούτε το 2007, ούτε το 2009, οπότε ο διαγωνισμός που προκηρύχθηκε, για πρώτη φορά, δεν ολοκληρώθηκε επειδή οι προβλεπόμενες τότε χρήσεις ήταν περιορισμένες. Τέλη του 2014, το έργο βρέθηκε ξανά πολύ κοντά στη δημοπράτησή του, αλλά λόγω και των εκλογών του Ιανουαρίου 2015, η διαδικασία “πάγωσε”.

Τι περιλαμβάνει

Ο προβλεπόμενος συντελεστής δόμησης του πολυχώρου είναι 2.7, ενώ το ύψος της επένδυσης εκτιμάται ότι θα μπορούσε να ξεπεράσει τα 70 εκατ. ευρώ. Ο χαρακτηρισμός του σιδηροδρομικού σταθμού Πειραιά ως πολεοδομικού κέντρου επιτρέπει ένα πολύ μεγάλο εύρος χρήσεων (κατοικία, ξενοδοχεία, καταστήματα, εστίαση, αναψυχή κτλ) που εκτιμάται ότι θα προσελκύσει ισχυρό επενδυτικό ενδιαφέρον.

Σύμφωνα με τους συντελεστές του έργου, οι υψηλές εισροές του πολυχώρου είναι εξασφαλισμένες, καθώς το κτήριο θα αποτελεί, ουσιαστικά, προέκταση του σιδηροδρομικού σταθμού, καθώς θα αναπτυχθεί πάνω από αυτόν σε ύψος εννέα μέτρων. Και δεδομένου ότι έχει άμεση πρόσβαση με το λιμάνι του Πειραιά, στην αγορά κάνουν λόγο για ένα “χρυσοφόρο” ακίνητο, όπου αναμένεται να δημιουργηθεί και ξενοδοχείο.

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, του Δημήτρη Δελεβέγκου, 30/8/2018]

Ο γερμανικός Τύπος επιχειρεί μια πρώτη αποτίμηση του ανασχηματισμού της ελληνικής κυβέρνησης. Σε ανταπόκρισή της από την Αθήνα η διαδικτυακή έκδοση της εφημερίδας Handelsblatt σχολιάζει ότι “ο Τσίπρας σχηματίζει την ομάδα του για τη ‘μητέρα των μαχών'”, δανειζόμενος έκφραση του έλληνα πρωθυπουργού για τις επικείμενες εθνικές εκλογές. Το δημοσίευμα σημειώνει ότι ο Αλέξης Τσίπρας “προσπαθεί με τον ανασχηματισμό του υπουργικού του συμβουλίου να δώσει στην κυβέρνησή του τη νέα ώθηση που χρειάζεται. Οι δημοσκοπήσεις δεν είναι καλές (σ.σ. για την κυβέρνηση)”.

Ο γερμανός ανταποκριτής σχολιάζει πάντως ότι “είναι απίθανο η μερικώς ανανεωμένη ομάδα να δώσει τη μεγάλη ώθηση που χρειάζεται πραγματικά η κυβέρνηση. […] Ο Τσίπρας γνωρίζει ότι με μερικές αλλαγές προσώπων στο υπουργικό συμβούλιο δεν θα γυρίσει σελίδα (σ.σ. ανατρέποντας τις αρνητικές δημοσκοπήσεις). Στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση έχει οικονομικά περιθώρια να μειώσει τα φορολογικά βάρη. Τι ακριβώς σκέφτεται, δεν το είπε ο πρωθυπουργός, ωστόσο υποσχέθηκε ότι ‘είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε σε γενναίες παρεμβάσεις'”. Η HB αναφέρεται στην εκλογή του Πάνου Σκουρλέτη στη θέση του γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής, επισημαίνοντας ότι “προέρχεται από το ΚΚΕ. Είναι ένας παλιός, δοκιμασμένος κομματικός στρατιώτης και βαθιά ριζωμένος στη βάση του ΣΥΡΙΖΑ. […] Τώρα καλείται να αναλάβει το καθήκον να αποκαταστήσει τον ιδιαίτερα παραμελημένο κομματικό μηχανισμό ενόψει των επόμενων εκλογών. Αυτό δεν θα είναι εύκολο διότι ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται αποπροσανατολισμένος. Όπως ο Τσίπρας προσωπικά, έτσι και το κόμμα διάνυσε τα προηγούμενα χρόνια μια δύσκολη διαδρομή με πολλές μεταστροφές”.

Ο ανταποκριτής παρατηρεί ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός επιχειρεί πλέον να “οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ προς το πολιτικό κέντρο. Στο τέλος αυτής της πολιτικής πορείας θα μπορούσε να βρίσκεται ένα με την ευρεία έννοια σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Ο Τσίπρας το έχει αντιληφθεί: Πρέπει να μετατοπίσει το κόμμα εκεί όπου μπορεί να αποκομίσει ψήφους”.

FAZ: Αμφιλεγόμενη ελληνοκινεζική συνεργασία

Με επιφύλαξη βλέπει η Frankfurter Allgemeine Zeitung το μνημόνιο συνεργασίας που υπέγραψαν τη Δευτέρα στο Πεκίνο οι υπουργοί Εξωτερικών της Ελλάδας και της Κίνας, Κοτζιάς και Ουάνγκ Γι αντίστοιχα, κατά την επίσκεψη του έλληνα υπουργού στην Κίνα. “Η Ελλάδα θέλει να συνεργαστεί με την Κίνα στον νέο Δρόμο του Μεταξιού. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τη στάση της ΕΕ”, παρατηρεί η εφημερίδα της Φραγκφούρτης.

Η FAZ σχολιάζει: “Στην πραγματικότητα τα κράτη της ΕΕ είχαν συνεννοηθεί να μην το ξανακάνουν. Παρ’ όλα αυτά η Ελλάδα υπέγραψε τώρα μια δήλωση προθέσεων με την Κίνα για τον νέο Δρόμο του Μεταξιού. Με αυτόν τρόπο η Αθήνα διαχωρίζει τη θέση της από την ομοφωνία που είχαν επιτύχει οι πρεσβευτές των χωρών της ΕΕ στο Πεκίνο, με εξαίρεση την Ουγγαρία, τον περασμένο Μάρτιο”. Το δημοσίευμα επισημαίνει ότι οι πρεσβευτές είχαν ζητήσει τότε μεταξύ άλλων ενιαία στάση των κρατών μελών απέναντι στο μνημόνιο συνεργασίας με την Κίνα. Επίσης υπογραμμίζει ότι η κριτική  κατά του μνημονίου έγκειται μεταξύ άλλων και στο γεγονός ότι “έχει υπαγορευθεί λέξη προς λέξη από το Πεκίνο και δεν είναι διαπραγματεύσιμο”.

Το δημοσίευμα παρατηρεί ότι “η Ελλάδα είχε υποχωρήσει και στο παρελθόν στις κινεζικές διαθέσεις. Η Αθήνα απέτρεψε τον Ιούνιο του 2017 μια κοινή δήλωση της ΕΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κίνα ενώπιον του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ. Επίσης συνέβαλε το 2015 στην αποδυνάμωση μιας τοποθέτησης της ΕΕ σχετικά με τις κινεζικές αξιώσεις στην Νοτιοκινεζική Θάλασσα. Η Ελλάδα έχει επωφεληθεί περισσότερο από πολλά άλλα ευρωπαϊκά κράτη από τη συνεργασία με την Κίνα”, υπογραμμίζει η FAZ.

Επικριτές του Ερντογάν ψάχνουν καταφύγιο στην Ελλάδα

Στον αυξανόμενο αριθμό Τούρκων που καταφεύγουν στην Ελλάδα αναζητώντας ασφαλές καταφύγιο λόγω της τεταμένης πολιτικής κατάστασης στην πατρίδα τους, αναφέρεται μερίδα του γερμανικού Τύπου. Η Handelsblatt επισημαίνει σε εκτενή της ανταπόκριση από την Αθήνα στην ιστοσελίδα της ότι “τούρκοι επικριτές του καθεστώτος διαφεύγουν στην Ελλάδα εξαιτίας του Ερντογάν”. Η εφημερίδα του Ντύσελντορφ αναφέρει ότι “χιλιάδες Τούρκοι υποβάλλουν αίτηση χορήγησης ασύλου στην Ελλάδα. Στο μεταξύ έρχονται συχνά με παράνομο τρόπο”. Ο γερμανός ανταποκριτής αναφέρεται στην περίπτωση της Λεϊλά Μπιρλίκ, πρώην βουλευτή του φιλοκουρδικού κόμματος HDP, που “ήρθε (σ.σ. προ ημερών) με τη βοήθεια του σκοταδιού στην Ελλάδα διασχίζοντας τον Έβρο”. Όπως σημειώνει το δημοσίευμα, σε αντίθεση με τους “δεκάδες χιλιάδες σύρους, ιρακινούς και αφγανούς πρόσφυγες πολέμου που διέσχισαν το ποτάμι τα περασμένα χρόνια […] η Λεϊλά Μπιρλίκ δεν τράπηκε σε φυγή εξαιτίας του πολέμου. Διέφυγε από τον Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος διώκει αμείλικτα τους επικριτές και τους πολιτικούς του αντιπάλους”.

Η HB αναφέρει ότι η κούρδισσα πρώην βουλευτής είχε συλληφθεί το 2016 μαζί με 13 ακόμη βουλευτές του HDP με τις κατηγορίες της τρομοκρατικής προπαγάνδας και της συμμετοχής στο απαγορευμένο κουρδικό κόμμα PKK. Παρά την προσωρινή αποφυλάκισή της τον Ιανουάριο του 2017 όμως, οι τουρκικές αρχές της απαγόρευσαν την έξοδο από τη χώρα παρακρατώντας το διαβατήριό της. “Η διαφυγή της οδήγησε σε πηχυαίους τίτλους στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης. Η υπόθεση της Μπιρλίκ προκαλεί πονοκέφαλο στους έλληνες διπλωμάτες. Ολοένα και περισσότεροι τούρκοι επικριτές του καθεστώτος αναζητούν στην Ελλάδα προστασία από διώξεις. Η Άγκυρα κατηγορεί την ελληνική κυβέρνηση ότι υποδέχεται ‘πραξικοπηματίες’ και ‘τρομοκράτες’. Η διαφυγή της γνωστής κούρδισσας πολιτικού ενδέχεται […] να επιβαρύνει επιπλέον τις ούτως ή άλλως τεταμένες ελληνοτουρκικές σχέσεις”.

Ο ανταποκριτής της HB διαπιστώνει ότι η απελευθέρωση των δύο ελλήνων στρατιωτικών από την Άγκυρα αποκλιμάκωσε μόνον προσωρινά τις διμερείς εντάσεις. “Τώρα υπάρχουν νέες εντάσεις” υπογραμμίζει το δημοσίευμα, αναφερόμενο στους τούρκους στρατιωτικούς που έχουν λάβει πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα και κατηγορούνται από την τουρκική κυβέρνηση για συμμετοχή στην απόπειρα πραξικοπήματος το 2016.

Το δημοσίευμα αναφέρει ότι “η υπόθεση των οκτώ τούρκων στρατιωτικών φαίνεται να δείχνει ότι Τούρκοι που αναζητούν άσυλο μπορούν να αισθάνονται ασφαλείς στην Ελλάδα. Αυτό αντικατοπτρίζεται ήδη στον αυξανόμενο αριθμό των προσφύγων. Στα δύο χρόνια που μεσολάβησαν από την απόπειρα πραξικοπήματος έχουν υποβάλει αίτηση χορήγησης ασύλου 3.189 τούρκοι πολίτες στην Ελλάδα – και η τάση είναι ανοδική”.

Έκθεση φωτογραφίας για τη Θεσσαλονίκη στο Βερολίνο με… παραλείψεις

Η Tageszeitung του Βερολίνου σχολιάζει έκθεση φωτογραφίας στο Μουσείο Ευρωπαϊκών Πολιτισμών στο Βερολίνο στο πλαίσιο των Ευρωπαϊκών Ημερών Πολιτισμού, οι οποίες είναι φέτος αφιερωμένες στη Θεσσαλονίκη. Ο γερμανός αρθρογράφος θεωρεί ανεπαρκές το υλικό που εκτίθεται, λέγοντας ότι η έκθεση δεν έχει συμπεριλάβει σημαντικές πτυχές της ιστορίας της πόλης.

“Μια έκθεση φωτογραφίας του Μουσείου Ευρωπαϊκών Πολιτισμών στο Βερολίνο για την ιστορία της Θεσσαλονίκης παρακάμπτει τα δύσκολα ζητήματα, ωστόσο μεταδίδει μια αίσθηση της συχνά βάναυσης πραγματικότητας πίσω από το ειδυλλιακό σκηνικό”, γράφει η TAZ και υπογραμμίζει: “Ξενίζει το γεγονός ότι για την περίοδο της γερμανικής κατοχής, που εκτιμάται ότι στοίχισε στην Ελλάδα από 500.000 έως 800.000 ανθρώπινες ζωές, προβλέφθηκε μόνο μία και μοναδική θέση για φωτογραφία: είναι η εικόνα ενός γερμανού αξιωματικού που είχε φωτογραφηθεί το 1944 μπροστά στην Εθνική Τράπεζα στη Θεσσαλονίκη να χαμογελάει ενώ ένας ζωγράφος του δρόμου φτιάχνει το πορτραίτο του. Επίσης, το άλλοτε μεγαλύτερο εβραϊκό νεκροταφείο του κόσμου με πάνω από 300.000 τάφους, το οποίο κατάσχεσαν οι ναζί κατόπιν συμβουλής της δημοτικής διοίκησης το 1942 και πάνω στο οποίο κτίστηκε μεταπολεμικά το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο -μια ανοιχτή πληγή του μέχρι σήμερα απωθημένου παρελθόντος της Θεσσαλονίκης- ούτε αυτό παρουσιάζεται”.

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, του Άρη Καλτιριμτζή, από Deutsche Welle, 29/8/2018]