Monthly Archives: August 2018

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΝΕΟ ΧΡΥΣΟ ΚΑΝΟΝΑ;

Το σταθερό χρήμα είναι ζωτικής σημασίας για τη μακροπρόθεσμη οικονομική ανάπτυξη. Δεδομένου ότι οι ΗΠΑ αποχώρησαν από τον Χρυσό Κανόνα (σύνδεση δολαρίου με τον χρυσό) στις αρχές της δεκαετίας του 1970, η οικονομία αναπτύχθηκε με πολύ πιο αργό ρυθμό από ό,τι όταν το δολάριο ήταν συνδεδεμένο με το πολύτιμο μέταλλο. Αλλά πώς θα φτάσουμε σε ένα νέο χρυσό κανόνα; Ο υπέρμαχος του χρυσού Keith Weiner προσφέρει μια νέα προσέγγιση:

«Διανοούμενοι, όπως ο θρυλικός οικονομολόγος Ludwig von Mises και πολλοί άλλοι, έχουν εδώ και καιρό υποστηρίξει την επιστροφή στον χρυσό κανόνα, όμως δεν φαίνεται να πλησιάζουμε σε κάτι τέτοιο. Ο λόγος είναι απλός: Ακόμα κι αν οι άνθρωποι συμφωνούν στις αρχές ενός χρυσού κανόνα, δεν βλέπουν κανένα πρακτικό μονοπάτι που να οδηγεί εκεί.

Μετά από πέντε χρόνια που πέρασα στην Αριζόνα για να πετύχω τον σχεδιασμό ενός απλού νομοσχεδίου που καταργούσε τους φόρους επί του χρυσού, δεν πιστεύω πλέον ότι η νομοθεσία είναι ο δρόμος προς τα εμπρός. Όλοι οι Δημοκρατικοί αντιτάχθηκαν στο νομοσχέδιο, μερικοί Ρεπουμπλικανοί ήταν ιδιαίτερα αδιάφοροι και δύο Ρεπουμπλικάνοι κυβερνήτες άσκησαν βέτο. Κάτι παρόμοιο συνέβη κι όταν πήγα στο Τέξας. Το νομοσχέδιο αυτό πέθανε σε μια επιτροπή όπου την πλειοψηφία την είχαν οι Ρεπουμπλικανοί.

Χρειαζόμαστε έναν καταλύτη. Ας εξετάσουμε τα τρία χαρακτηριστικά του κλασικού χρυσού κανόνα.

  • Ο χρυσός ήταν λογιστική μονάδα. Δεν θα σημειώσουμε καμία πρόοδο στον χρυσό, χωρίς τιτάνια προσπάθεια. Το δολάριο συντηρείται από τη νομοθεσία, τη ρύθμιση και την εκπαίδευση.
  • Ο χρυσός ήταν μέσο συναλλαγών. Σήμερα, αρκετές εταιρείες επιτρέπουν πληρωμές σε χρυσό, κάτι που φαίνεται ελπιδοφόρο. Ωστόσο, λίγοι άνθρωποι θέλουν να ξοδέψουν τον χρυσό τους. Ο καθένας κερδίζει ένα εισόδημα σε δολάρια και αγοράζει χρυσό ως περιουσιακό στοιχείο.
  • Ο χρυσός ήταν μέσο λήψης και χορήγησης δανείων. Η δανειοδότηση θα είναι ο καταλύτης μας. Εάν ο δανεισμός χρυσού ήταν κερδοφόρος τόσο για τους δανειστές όσο και για τους δανειολήπτες, τότε οι τόκοι από χρυσό θα μας πήγαιναν μπροστά.

Οι άνθρωποι δανείζουν επί του παρόντος δολάρια και ευρώ, νομίσματα που υποβαθμίζονται από την υπολογισμένη πολιτική των κεντρικών τραπεζών. Ο χρυσός προσφέρει ένα πλεονέκτημα στους επενδυτές: δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Οι επενδυτές θα έκαναν ουρά για να αγοράσουν ένα σωστό ομόλογο χρυσού – εκπεφρασμένο σε ουγγιές χρυσού, καταβάλλοντας τόκο σε ουγγιές χρυσού και επιστρέφοντας το κεφάλαιο σε ουγγιές χρυσού.

Και οι οφειλέτες που έχουν εισόδημα από χρυσό θα επωφελoύνταν επίσης. Αυτό περιγράφει την κατάσταση που επικρατεί στη Νεβάδα, όπου βοήθησα την κυβέρνηση να εκδώσει ομόλογο χρυσού. Η πολιτεία, κυριολεκτικά, έχει τόνους χρυσού εισοδήματος που προέρχεται από τον φόρο στα ορυχεία. Ο χρυσός πωλείται, ενώ το κράτος στηρίζεται στα έσοδα για να πληρώσει τα έξοδά του. Αλλά εάν η τιμή του χρυσού πέσει, τα έσοδα μειώνονται, δημιουργώντας ένα απροσδόκητο δημοσιονομικό έλλειμμα.

Η Νεβάδα πρέπει να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της με χρυσό, πράγμα που θα εξαλείψει τον κίνδυνο που ενέχει η τιμή του χρυσού, επειδή τα έξοδα θα αντιστοιχούσαν στα έσοδα. Θα κινούνταν ανοδικά και πτωτικά ταυτόχρονα.

Και θα υπήρξε ακόμη μεγαλύτερο όφελος: η Νεβάδα θα μπορούσε να απαλλαγεί από τα χρέη.

Το σχέδιό μου βασίζεται στο να πουλήσει η Νεβάδα χρυσά ομόλογα – όχι όμως για δολάρια ή χρυσό. Εάν η πολιτεία ήθελε να χρεωθεί ακόμη περισσότερο, θα έπρεπε να πουλήσει ομόλογα δολαρίου. Με τους τόνους χρυσού εισοδήματος από την εξόρυξη, η Νεβάδα δεν χρειάζεται τον χρυσό των επενδυτών. Προτείνω στη Νεβάδα να απαιτήσει από τους αγοραστές να εξαγοράσουν τα εκκρεμή ομόλογα του κράτους με αντάλλαγμα νέα χρυσά ομόλογα.

Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι η Νεβάδα εκδίδει ένα χρυσό ομόλογο 1.000 ουγγιών. Στην τρέχουσα τιμή του χρυσού, αυτός ο χρυσός ισοδυναμεί με περίπου 1,2 εκατ. δολάρια. Μπορεί λοιπόν να περιμένουμε από την αγορά να εξαγοράσει ομόλογα της Νεβάδας αξίας 1,2 εκατ. δολαρίων.

Ωστόσο, οι επενδυτές σύντομα θα συνειδητοποιήσουν ότι το ομόλογο δεν είναι 1.000 ουγγιές που παραδίδονται σήμερα. Κανείς δεν ξέρει ποια θα είναι η τιμή του χρυσού σε μια δεκαετία, αλλά είναι πιθανό να είναι υψηλότερη. Έτσι οι επενδυτές θα προσέφεραν χάρτινα ομόλογα αξίας άνω των 1,2 εκατ. δολαρίων για να πάρουν ένα χρυσό ομόλογο 1.000 ουγγιών. Αυτό θα ήταν μια μεγάλη νίκη για τη Νεβάδα. Το κράτος θα αποπληρώσει το χρέος του με έκπτωση, χρησιμοποιώντας λιγότερο χρυσό για να εξοφλήσει περισσότερο χρέος σε δολάρια.

Και θα έδινε το σήμα στον κόσμο για τη μετάβαση στον νέο χρυσό κανόνα. Δεν θα είναι μια αγορά για τον καθορισμό της τιμής του χρυσού (υπάρχουν και άλλες αγορές γι ‘αυτό), αλλά για τον καθορισμό της τιμής του χρέους αναχρηματοδότησης δολαρίου με χρυσό.

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, του Steve Forbes, 28/8/2018]

ΣΤΑ ΑΖΗΤΗΤΑ ΠΕΝΤΕ ΚΡΑΤΙΚΑ ΕΡΓΑ ΑΞΙΑΣ 7 ΔΙΣ. ΕΥΡΩ

Μπορεί οι επενδύσεις και τα μεγάλα έργα υποδομής να είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία, ιδίως στην εποχή μετά το τέλος των Μνημονίων, όμως οι προοπτικές παραμένουν ζοφερές. Εκτός, δηλαδή, από τους ιδιαίτερα αργούς ρυθμούς υλοποίησης μεγάλων αναπτυξιακών παρεμβάσεων, όπως αυτή στο Ελληνικό, όπου οι κυβερνητικές εξαγγελίες ήθελαν οι κατασκευαστικές εργασίες να ξεκινούν το… φετινό καλοκαίρι, η συντριπτική πλειονότητα μεγάλων projects με φορέα υλοποίησης το Δημόσιο εμφανίζει μηδενική πρόοδο.

Πρόκειται για επενδύσεις συνολικού προϋπολογισμού της τάξης των 7 δισ. ευρώ, που προωθούν, ως συμπράξεις Δημόσιου-Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), στη διεθνή αγορά υπουργεία και φορείς της ελληνικής κυβέρνησης μέσω της επενδυτικής διαδικτυακής πλατφόρμας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής,  με στόχο την εξασφάλιση χρηματοδότησης. Ωστόσο, οι επιδόσεις είναι πενιχρές, καθώς για κανένα από τα μεγαλεπήβολα έργα, όπως, για παράδειγμα, η μετατροπή των δημόσιων κτηρίων σε “έξυπνα”, δεν έχει καταστεί εφικτή η εξασφάλιση κεφαλαίων μέσω του πακέτου Γιούνκερ που προβλέπει πόρους ύψους 315 δισ. ευρώ έως και το τέλος της φετινής χρονιάς.

Ανακατασκευή κρατικών κτιρίων

Ένα από τα πιο μεγαλεπήβολα έργα που προωθεί η κυβέρνηση έχει συνολικό προϋπολογισμό 3 δισ. ευρώ και αφορά την αναβάθμιση των κρατικών κτιρίων με στόχο τη βελτίωση της στατικής επάρκειάς τους και τον εκσυχρονισμό των ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεών τους. Με το συγκεκριμένο ΣΔΙΤ επιδιώκεται η βελτίωση του μικροκλίματος των κτιρίων, όπως και η αναβάθμιση της ποιότητας των κτιριακών υποδομών υγείας. Η αποπεράτωσή του υπολογίζεται σε περίπου 60 μήνες, ενώ ο προσεχής Νοέμβριος έχει οριστεί ως ο…χρόνος έναρξης υλοποίησης του έργου. Το έργο αναρτήθηκε στην πλατφόρμα του σχεδίου Γιούνκερ τον Ιούλιο του 2016, τα στοιχεία του ανανεώθηκαν έναν χρόνο, με το –καθ’ ύλην αρμόδιο– υπουργείο Υποδομών να προσβλέπει στην προσέλκυση επενδυτών.  

Έξυπνα δημόσια κτίρια

Ο σχεδιασμός, η ανάπτυξη και η λειτουργία του Διαδικτύου των πραγμάτων (Internet of things) στα δημόσια κτίρια με στόχο τον έλεγχο, μεταξύ άλλων, της ενεργειακής κατανάλωσής τους είναι έργο προϋπολογισμού 1,2 δισ. ευρώ, για το οποίο το υπουργείο Υποδομών είχε ορίσει ως ημερομηνία έναρξης τον Μάρτιο του 2017. Το εν λόγω ΣΔΙΤ προβλέπει την τοποθέτηση έξυπνων αισθητήρων, την ανάπτυξη “υπολογιστικού σύννεφου” και την ανάπτυξη των κατάλληλων εφαρμογών. Για την υλοποίηση του ΣΔΙΤ έχουν προϋπολογιστεί: 100 εκατ. ευρώ για την ανάπτυξη συστήματος γεωγραφικών πληροφοριών (GIS), 100 εκατ. ευρώ για την προσφορά και εγκατάσταση αισθητήρων στα κτίρια, 500 εκατ. ευρώ για την ανάπτυξη “έξυπνων” κτιριακών υποδομών και 500 εκατ. ευρώ για την πιλοτική εφαρμογή του έργου (λήψη πιστοποιήσεων κ.λπ.).  

Επεκτάσεις του μετρό

Μέσω της διαδικτυακής πλατφόρμας επιδιώκεται η εξασφάλιση χρηματοδότησης για τα νέα τμήματα της γραμμής 4 Ευαγγελισμός – Παγκράτι – Ηλιούπολη και Άλσος Βεΐκου – Περισσός, των οποίων το συνολικό κόστος τοποθετείται σε 590 εκατ. ευρώ. Όπως και για τα νέα σχεδιαζόμενα τμήματα της υπό κατασκευή βασικής γραμμής του μετρό Θεσσαλονίκης, από τη Μίκρα έως το αεροδρόμιο (400 εκατ.), από τον Νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό μέχρι το Κορδελιό (440 εκατ.) και από την Πλατεία Δημοκρατίας έως την Ευκαρπία (500 εκατ.).

Ο κεντρικός σταθμός ΚΤΕΛ στον Ελαιώνα

Ευσεβή πόθο αποτελεί και το έργο της κατασκευής του κεντρικού σταθμού υπεραστικών λεωφορείων στον Ελαιώνα, το οποίο το υπουργείο Υποδομών έχει… παρκάρει από τον Μάιο του 2016 στην πλατφόρμα Γιούνκερ, με στόχο την προσέλκυση επενδυτών. Εκτιμά το κόστος του έργου σε 300 εκατ. ευρώ, ενώ, σύμφωνα πάντα με τις προδιαγραφές του project, θα ξεκινήσει να υλοποιείται τον… Σεπτέμβριο του 2017. Να σημειωθεί ότι το προωθούμενο ΣΔΙΤ επιδιώκεται να καλύψει τον σχεδιασμό, την κατασκευή, τη χρηματοδότηση, τη λειτουργία, τη συντήρηση και την εκμετάλλευση του κεντρικού σταθμού σε έκταση 66,4 στρεμμάτων στον Ελαιώνα. Μάλιστα, η μακέτα που προβλέπει εγκαταστάσεις με επιφάνεια 40.000 τ.μ., περιλαμβάνει εμπορικά καταστήματα, χώρους εστίασης, χώρους πολιτισμού αλλά και μικρή ξενοδοχειακή μονάδα…

Υποθαλάσσια Ζεύξη Σαλαμίνας-Περάματος

Τον περασμένο Ιούνιο, κατά το χρονοδιάγραμμα του ιστοτόπου της Ε.Ε., θα έπρεπε να ξεκινήσει το έργο της υποθαλάσσιας Ζεύξης Σαλαμίνας-Περάματος μήκους 1,2 χλμ. Αυτή τη στιγμή το project βρίσκεται στη δεύτερη φάση του διαγωνισμού, όπου το “παρών” δίνουν η κοινοπραξία των εταιρειών Άκτωρ παραχωρήσεις, Vinci Highways και Vinci Concessions και αυτόνομα οι τεχνικοί όμιλοι ΤΕΡΝΑ και ΜΕΤΚΑ. Ζητούμενο όμως, είναι η εξασφάλιση χρηματοδότησης, με την προσπάθεια προσέλκυσης επενδυτικού ενδιαφέροντος, μέσω της διαδικτυακής πλατφόρμας, να στέφεται, έως σήμερα, με αποτυχία. Το εκτιμώμενο κόστος διαμορφώνεται σε 350 εκατ. ευρώ,  προβλέπεται η υλοποίηση έργων, όπως τουριστική μαρίνα και θεματικό πάρκο, ενώ ο ανάδοχος θα αναλάβει την λειτουργία, συντήρηση και εκμετάλλευση του υποβρύχιου οδικού άξονα. Πάντως, σύμφωνα με κυβερνητικές διαρροές, ο σχεδιασμός του έργου και το μοντέλο χρηματοδότησης θα έχουν ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος της χρονιάς.

 

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr, του Δημήτρη Δελεβέγκου, 27/8/2018]

‘ΣΚΙΕΣ’ ΣΤΗΝ ΑΠΟΕΠΕΝΔΥΣΗ ΤΩΝ ΛΙΓΝΙΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΡΑΛΙ ΤΩΝ ΡΥΠΩΝ

Βαριές πέφτουν οι σκιές στη δρομολογημένη αποεπένδυση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ από τις τιμές των δικαιωμάτων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα (CO2), οι οποίες φαίνεται ότι δεν πιάνουν …ταβάνι. Μετά από μια σύντομη πτώση κάτω τα 20 ευρώ ανά τόνο διοξειδίου του άνθρακα, την περασμένη Παρασκευή στο Χρηματιστήριο Ρύπων της ΕΕ, τα δικαιώματα ανακάμπτουν και …επεκτείνουν το ρεκόρ 10ετίας που είχαν κατακτήσει.

Αιτία, η κλιματική αλλαγή και οι ιδιαιτέρως υψηλές θερμοκρασίες το φετινό καλοκαίρι στην Κεντρική και στη Βόρεια Ευρώπη, οι οποίες οδήγησαν τους αρμοδίους στις μονάδες ηλεκτροπαραγωγής άνθρακα και φυσικού αερίου, να βάλουν τις …μηχανές να δουλέψουν στο φουλ, γεγονός που παράλληλα συμπαρέσυρε προς τα πάνω και τη ζήτηση δικαιωμάτων εκπομπών ρύπων.

Όμως το “ράλι” των τιμών δικαιωμάτων CO2 συνεπάγεται και διόγκωση του κόστους παραγωγής ενέργειας από τα ρυπογόνα ορυκτά καύσιμα, με συνέπεια να έχει διαμορφώσει υψηλές τιμές στις ευρωπαϊκές χονδρεμπορικές αγορές ηλεκτρικού ρεύματος, μεταξύ των οποίων και της ελληνικής αγοράς. Το γεγονός αυτό έχει εντείνει τους φόβους, τόσο της διοίκησης της ΔΕΗ, όσο και της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ), ότι ενδεχομένως θα επηρεάσει και θα συμπιέσει προς τα κάτω τις προσφορές των επενδυτών για την εξαγορά των δύο λιγνιτικών “πακέτων”, της Μεγαλόπολης και της Φλώρινας, οι οποίες αναμένεται να υποβληθούν εντός του προσεχούς Οκτωβρίου.

Παράλληλα, τα μηνύματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση σχετικά με το αίτημα της Ελλάδας για συμμετοχή των λιγνιτικών μονάδων στα νέα ΑΔΙ (Αποδεικτικά Διαθεσιμότητας Ισχύος), προκειμένου να ενισχύσει το ενδιαφέρον των επενδυτών ώστε να αυξηθεί το τίμημα της πώλησης, δεν είναι, για την ώρα, ευοίωνα. Κι αυτό διότι η καύση ορυκτών καυσίμων αντιβαίνει στον ευρωπαϊκό στόχο που έχει τεθεί και από τη Συμφωνία του Παρισιού για ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής.

Σε κάθε περίπτωση, στην κούρσα για τους ελληνικούς λιγνίτες παραμένουν οι έξι επενδυτές που είχαν αρχικά εκδηλώσει ενδιαφέρον. Πρόκειται για τον όμιλο ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ και τον τσέχικο κολοσσό Seven Energy, δύο παίκτες που έχουν ήδη ανακοινώσει τη σύσταση κοινοπραξίας ώστε να υποβάλλουν από κοινού δεσμευτική προσφορά για τις λιγνιτικές μονάδες και τα ορυχεία που τις τροφοδοτούν, την κοινοπραξία της DAMCO Energy (συμφερόντων Κοπελούζου) με την κινεζική CHN Energy, τον όμιλο ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ καθώς και την τσέχικη εταιρεία Indoverse. Όσον αφορά στον όμιλο ΕΛΒΑΛΧΑΛΚΟΡ στοχεύει και αυτός στη σύσταση κοινοπραξίας με κάποιον από τους υπόλοιπους επενδυτές, καθώς διαθέτει το πλεονέκτημα της αντιστάθμισης του κόστους ρύπων, με συνέπεια να μπορεί να βελτιώσει την προβλεπόμενη βιωσιμότητα των λιγνιτικών μονάδων.

[ΠΗΓΗ: https://www.energia.gr/, της Μάχης Τράτσα, 27/8/2018]

«THE TELEGRAPH»: ΜΙΑ ΝΕΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΞΕΚΙΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

“Αυτή είναι μια ημέρα ανεξαρτησίας”, ανέφερε από την Ιθάκη, το νησί του Οδυσσέα, ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, αλλά στην πραγματικότητα η “απελευθερωμένη” χώρα θα παραμείνει αλυσοδεμένη για δεκαετίες από τις αγορές και τους πιστωτές της, αναφέρει σε άρθρο της η βρετανική The Telegraph.

Οι δημοσιονομικοί κανόνες που επιβλήθηκαν από τους δανειστές θα περιορίσουν τις δαπάνες για τα επόμενα 42 χρόνια, ενώ η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των αγορών είναι ζωτικής σημασίας στην προσπάθεια της χώρας να δανείζεται στο μέλλον με χαμηλά επιτόκια.

Σύμφωνα με την εφημερίδα οι φωνές που θα ζητούν χαλάρωση των δημοσιονομικών μέτρων αναμένεται να αυξηθούν πριν από τις εθνικές εκλογές, που εκτός απροόπτου είναι προγραμματισμένες για τον Οκτώβριο του 2019.

Την ώρα που οι Έλληνες είναι εξουθενωμένοι από τα συνεχή μέτρα λιτότητας, πιθανώς να επιλέξουν την οδό της σύγκρουσης με τους πιστωτές και τις αγορές.

Σύμφωνα με τον Τζακ Άλεν, αναλυτή της Capital Economics, το πολιτικό προσωπικό της χώρας θα πρέπει να κλείσει τα αυτιά του στις φωνές που ζητούν την ανατροπή των μεταρρυθμίσεων και κυρίως αυτών που αφορούν τον τομέα των συντάξεων. “Με δεδομένο ότι στην Ελλάδα υπάρχει ένας γερασμένος πληθυσμός, που έχει υποστεί μεγάλες περικοπές στις συντάξεις, θα υπάρχει μεγάλη πίεση για αντιστροφή των νέων περικοπών”, συμπληρώνει.

Υπό το αυστηρό βλέμμα των Βρυξελλών

Ο Κάρστεν Έσσε, οικονομολόγος του Berenberg, θεωρεί πολύ πιθανό το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών λόγω της κατάρρευσης της κυβέρνησης συνασπισμού ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που θα έχει ως αποτέλεσμα την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Μάλιστα ο Έσσε αναφέρει ότι ο Μητσοτάκης “χαίρει υψηλής εκτίμησης στην οικονομική κοινότητα”. Όμως η οποιαδήποτε νέα κυβέρνηση προκύψει θα τελεί υπό το αυστηρό βλέμμα των Βρυξελλών.

Όπως αναφέρει η Telegraph, η Ελλάδα ως το 2022 θα πρέπει να έχει πρωτογενή πλεονάσματα 3,4% και 2,2% ως το 2060, κάτι που το χαρακτηρίζει ως “γελοιότητα που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα”, προσθέτοντας ότι κανείς δεν πιστεύει ότι μπορεί να συμβεί.

Σύμφωνα με τον Άλεν, η ελληνική οικονομία χρειάζεται μια τεράστια επιτάχυνση της ανάπτυξής της, η οποία όμως φαντάζει απίθανη. “Είναι πολύ δύσκολο να γνωρίζουμε από πού θα έρθει αυτή η ανάπτυξη”, συμπληρώνει.

Ένας άλλος τομέας προβληματισμού είναι οι εξελίξεις σε Τουρκία και Ιταλία. Σύμφωνα με την Telegraph, η Ελλάδα σχεδίαζε το φθινόπωρο μια έξοδο στις αγορές, αλλά οι αναταράξεις σε αυτές τις δύο χώρες την ανάγκασαν να το ξανασκεφτεί. Η χώρα προχώρησε σε εκδόσεις ομολόγων μικρής διάρκειας, αλλά τίποτα στο επίπεδο και το μέγεθος που θα χαρακτήριζε μια κανονική και λειτουργική κυβέρνηση.

Από την πλευρά του ο Έσσε θεωρεί ότι, αν η κυβέρνηση Τσίπρα αρχίσει την προεκλογική ρητορική περί αντιστροφής των μεταρρυθμίσεων, αυτό θα μπορούσε να αποδειχθεί επικίνδυνο για την ήδη εύθραυστη εμπιστοσύνη των αγορών στην Ελλάδα. “Αν οι επενδυτές τρομάξουν και τα επιτόκια των 10ετών ομολόγων ξεπεράσουν το 7%, τότε η αναχρηματοδότηση του ελληνικού χρέους θα γίνει πολύ ακριβή για την Αθήνα. Έτσι θα έχουν ακόμα λιγότερα χρήματα για το κράτος πρόνοιας και τις περικοπές φόρων”, αναφέρει ο Έσσε. Και συμπληρώνει ότι “αυτό είναι το κυριότερο ρίσκο που θα αντιμετωπίσει η Ελλάδα τους επόμενους 24 μήνες”.

Ολοκληρώνοντας, η Telegraph αναφέρει ότι η τύχη της Ελλάδας πλέον είναι στα χέρια των αγορών. Όμως για τους Έλληνες που έχουν χτυπηθεί σκληρά από τη λιτότητα, η Οδύσσειά τους μόλις ξεκινά.       

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, 26/8/2018]

Η ΕΞΟΡΥΞΗ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΩΝ «ΣΚΟΥΡΙΩΝ»

Στην κορυφή της αναπτυξιακής ατζέντας και του σχετικού «οδικού χάρτη» κάθε χώρας, της κάθε κοινωνίας αν θέλετε, οφείλει να βρίσκεται η αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων που διαθέτει. Στην δυναμική της πλουτοπαραγωγικής τους προοπτικής στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό η βιωσιμότητα της παραγωγικής οικονομίας και της κοινωνικής προόδου που προκύπτουν.  Είναι δηλαδή τα συγκριτικά αυτά πλεονεκτήματα που δημιουργούν τις προϋποθέσεις, αποτελούν τα θεμέλια και χαρακτηρίζουν την αναπτυξιακή φυσιογνωμία μιας χώρας. Είναι ακόμη αυτά που καθορίζουν και αναδεικνύουν της χρήσεις γης, και διαμορφώνουν τον χωροταξικό σχεδιασμό που προωθεί, προκρίνει και υλοποιεί την ολοκληρωμένη αναπτυξιακή τους ένταξη. Γιατί από κάθε άποψη δεν είναι δυνατόν σε μία χώρα η χρήση γης να είναι 100% αγροτική, ή αντίστοιχα 100% τουριστική, ή οικιστική, ή αρχαιολογική, ή ακόμη μεταλλευτική. Μπορεί όμως να είναι όλα αυτά μαζί, συνυπάρχοντας στη βάση ολοκληρωμένης αξιοποίησης του συνολικά διαθέσιμου αναπτυξιακού κεφαλαίου. Η διαμόρφωση και εφαρμογή βέλτιστων πρακτικών για τον χαρακτηρισμό και τον προσδιορισμό χρήσεων γης που εντάσσονται σε περιοχές κοιτασματολογικού ενδιαφέροντος αποτελούν αντικείμενο το ευρωπαϊκού έργου MinLand (www.minland.eu) στο πλαίσιο το προγράμματος Ορίζοντας 2020.

Στην περίπτωση για παράδειγμα της βορειοανατολικής Χαλκιδικής ο ορυκτός πλούτος αποτελεί κυρίαρχο αναπτυξιακό στόχο, όπου εξορυκτική και μεταλλευτική δραστηριότητα προηγούνται «κατ’αρχήν» έναντι άλλων χρήσεων, εξού και η συμβατική δέσμευση για την εξελισσόμενη επιχειρηματική και επενδυτική παρέμβαση.  Αλλά βέβαια, παρά το γεγονός ότι ο συγκεκριμένα οριοθετημένος χώρος είναι χαρακτηρισμένος μεταλλευτικός, αυτό δεν αποκλείει παράλληλα την ανάδειξη και προβολή άλλων αναπτυξιακών πλεονεκτημέτων που ενδεχόμενα διαθέτει η περιοχή, όπως είναι οι δυναμικές τουριστικές πρωτοβουλίες, αρχαιολογικά ευρήματα, αξιόλογες δασικές εκτάσεις, αγροτική παραγωγή. Στην συγκεκριμένη, όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση, ο ρόλος των διαφόρων επιστημονικών ειδικοτήτων και των εκάστοτε συντεχνιών που εμπλέκονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είναι να συνεργάζονται και να προσεγγίζουν από κοινού την βέλτιστη δυνατή πραγματοποίηση του κεντρικού αναπτυξιακού στόχου, που είναι η παραγωγική αξιοποίηση των πλούσιων κοιτασμάτων, λαμβάνοντας υπόψη και προβάλλοντας εξίσου τις όποιες άλλες ευκαιρίες οικονομικής δραστηριότητας υπάρχουν.  Το ζητούμενο κάθε φορά είναι η αναζήτηση τεχνολογικών μεθόδων, βιώσιμων διαδικασιών και βέλτιστων πρακτικών στη κατεύθυνση υλοποίησης της όποιας αναπτυξιακής επιλογής και αν πρόκειται, και όχι της ακύρωσης της. Και όλα αυτά στη βάση υψηλού επαγγελματικού ήθους, ορθολογιστικής προσέγγισης και υπεύθυνης πληροφόρησης με στόχο την σωστή, αντικειμενική και αληθινή ενημέρωση, καθώς και διαπαιδαγώγηση της κοινής γνώμης και όχι το αντίθετο.

Τελευταία λοιπόν γίνεται πολύ λόγος για την αρχαιολογική αξία των σκουριών στις Σκουριές, όπου σχεδιάζεται η εξόρυξη χρυσοφόρου κοιτάσματος χαλκού. Οι σκουριές ή σκωρίες, όπως επίσης αποκαλούνται, είναι απλά το μεταλλουργικό παραπροϊόν που προκύπτει από την στερεοποίηση του ρευστού υλικού το οποίο διαχωρίζεται από το μέταλλο. Η παρουσία σκουριών αποτελεί τεχνολογικό τεκμήριο και είναι ενδεικτική ότι στη θέση που βρίσκονται υπήρξε μεταλλουργική δραστηριότητα στην αρχαιότητα. Εκτεταμένες αποθέσεις και σωροί έχουν βρεθεί σε πολλές περιοχές της χώρας, με το Παγγαίο να παρουσιάζει ίσως το μεγαλύτερο ενδιαφέρον σύμφωνα με γεωλογική έρευνα που πραγματοποίησε στο παρελθόν το ΙΓΜΕ, που είχε κυρίως κοιτασματολογικό στόχο. H χαρτογράφηση και μελέτη τους οδήγησε σε αρκετές περιπτώσεις στον εντοπισμό περιοχών σημαντικού ενδιαφέροντος για περαιτέρω κοιτασματολογική έρευνα.

Είναι φανερό λοιπόν από την πανελλαδική διάσταση (Λαύριο, Χαλκιδική, Θάσος, Παγγαίο, Σίφνος και δεκάδες άλλες περιοχές) παρουσίας μεταλλουργικών σκουριών, ότι η αρχαία Ελλάδα ήταν από άκρη σε άκρη χώρα μεταλλευτική. Η χωροταξική τους σχέση με το κοιτασματολογικό ενδιαφέρον μιας περιοχής είναι δεδομένη. Το ίδιο και η αρχαιολογική τους σημασία εφόσον αναδεικνύεται και αξιοποιείται. Στις Σκουριές Χαλκιδικής υπάρχουν σήμερα φωνές που επιχειρούν να σταματήσουν την εξόρυξη του κοιτάσματος και για αρχαιολογικούς, όπως ισχυρίζονται λόγους. Είναι προφανές ότι πρέπει να γίνει ακριβώς το αντίθετο. Γιατί έτσι μόνο, και φυσικά υπάρχουν πολλές αποτελεσματικές πρακτικές και κατάλληλοι χειρισμοί για αυτό, θα μπορέσει να αναδειχθεί το αρχαιολογικό ενδιαφέρον των σκουριών και των Σκουριών, μαζί, κοντά και δίπλα στο μεταλλευτικό παραγωγικό περιβάλλον με το οποίο ιστορικά και διαχρονικά συνδέονται.     

Οι αρχαίες στοές (φωτογραφία) εξόρυξης χρυσού στην τοποθεσία Βίνας, νότια από την Ολυμπιάδα Χαλκιδικής και τα αρχαία Στάγειρα, μαζί με τις σκουριές, και άλλες σχετικές αρχαιολογικές μαρτυρίες, συγκροτούν και προβάλλουν την μεταλλευτική κληρονομιά της περιοχής που συνδέει το ισχυρό ιστορικό παρελθόν με το βιώσιμο αναπτυξιακό παρόν και την δυναμική παραγωγική προοπτική του μέλλοντος. Το ζητούμενο σε κάθε περίπτωση είναι μέσα από την ολοκληρωμένη συνύπαρξη της σημερινής εξορυκτικής δραστηριότητας και την δυνατότητα αξιοποίησης του μεταλλευτικού τουρισμού (υπάρχουν άπειρα αντίστοιχα παραδείγματα σε όλο τον κόσμο) να ενισχυθεί και να μεγιστοποιηθεί το διαθέσιμο αναπτυξιακό κεφάλαιο προς όφελος της τοπικής οικονομίας στη βάση κυρίως της απασχόλησης και της κοινωνικής συνοχής. Και αποτελεί γενικότερο αξίωμα της σύγχρονης αναπτυξιακής προσέγγισης και πρακτικής , να επιδιώκεται η σύνθεση και όχι η αποσύνθεση, η ακριβολογία και όχι η ακυρολογία, η εξέλιξη και όχι η στασιμότητα, το δάσος και όχι το δέντρο.     

[ΠΗΓΗ: https://greenminerals.blogspot.com/, του GeoMin(d)er, 24/8/2018]