Για να μπορέσει η Ελλάδα να πετύχει υψηλούς ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης, χρειάζεται ένα επενδυτικό σοκ που έχει εκτιμηθεί στα 100 δισ. ευρώ για την επόμενη πενταετία ή περίπου 60% του σημερινού ΑΕΠ, που προϋποθέτει κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο. Το θεσμικό πλαίσιο στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά κοστοβόρο σε σύγκριση με άλλες χώρες και για τον λόγο αυτό οι εγχώριες και οι ξένες επενδύσεις είναι περιορισμένες. Για παράδειγμα, οι άμεσες ξένες επενδύσεις ανέρχονται περίπου στο ένα τέταρτο της Ιρλανδίας, η οποία έχει τον μισό πληθυσμό της Ελλάδας ή το ένα όγδοο κατά κεφαλή. Στην Ελλάδα οι επενδυτές αντιμετωπίζουν αβεβαιότητα, που σημαίνει καθυστέρηση ή ματαίωση των επενδύσεων. Τα παραδείγματα είναι πολλά: Ελληνικό, Αφάντου Ρόδου, επενδύσεις στον τουρισμό του εμίρη του Κατάρ, Ελληνικός Χρυσός κ.λπ. Το Ελληνικό, ενώ έχει εγκριθεί από τη Βουλή ήδη από το 2014, δεν έχει ξεκινήσει ακόμα λόγω των γνωστών παρεμβάσεων εκ των υστέρων του δασάρχη Πειραιά, του ΚΑΣ κ.λπ.
Ένας τρόπος να αποφεύγονται τέτοια προβλήματα είναι να υιοθετήσουμε στην επόμενη αναθεώρηση του Συντάγματος (αλλά και πριν, με νόμο) το άρθρο 61 του Γαλλικού Συντάγματος. Προβλέπει πως το Γαλλικό Συνταγματικό Δικαστήριο είναι αρμόδιο να ελέγχει τη νομιμότητα μιας επένδυσης εκ των προτέρων. Αν το δικαστήριο αποφανθεί πως δεν υπάρχουν οποιαδήποτε μορφής προβλήματα, δίνει την έγκρισή του. Μετά την έγκριση υπάρχει φραγμός για οποιασδήποτε παρέμβαση, οπότε δηλαδή η επένδυση μπορεί να προχωρήσει χωρίς καμία αβεβαιότητα και καθυστέρηση.
Τον ρόλο αυτό στην Ελλάδα μπορεί να τον αναλάβει το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) ή βέβαια ένα Συνταγματικό Δικαστήριο, αν το ΣτΕ αναβαθμιστεί μετονομαστεί έτσι. Συνεπώς, θα εκλείψει τουλάχιστον ένα από τα μεγάλα εμπόδια που αποθαρρύνουν συνολικά τις επενδύσεις, αλλά κυρίως αυτές από το εξωτερικό, στις οποίες όλες οι χώρες βασίζονται για την οικονομική τους ανάπτυξη μέσω ταχύρρυθμης εισαγωγής σύγχρονων τεχνολογιών παραγωγής και διανομής αγαθών και υπηρεσιών.
Σχόλιο εφημερίδας: Το Σύνταγμα του 1975 δεν είναι άσχετο με την πτώχευση της χώρας. Πολλές διατάξεις του, με κυρίαρχες αυτές του άρθρου 106 που αφορούν τα περιουσιακά δικαιώματα, οδήγησαν σε παγίωση θεσμών, νοοτροπιών και επιχειρηματικού κλίματος που αποθαρρύνουν τις παραγωγικές επενδύσεις. Το αποτέλεσμα είναι το κεφαλαιακό απόθεμα της οικονομίας να μειώνεται ποσοτικά και ποιοτικά, η παραγωγικότητα της εργασίας να φρενάρεται, και μαζί τα εισοδήματα και η ανάπτυξη να υστερούν. Συνεπώς βελτιώσεις του θεσμικού πλαισίου προς την κατεύθυνση του πιο πάνω άρθρου πρέπει να γίνουν άμεσα, γιατί οι διεθνείς εξελίξεις μας αφήνουν καθημερινά πίσω.
[ΠΗΓΗ: ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, του Νίκου Κυριαζή, καθηγητή Οικονομικού Τμήματος Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, 10/04/2018]