Ανήμερα του Αη Γιώργη και όπως κάθε χρόνο η Πολιτιστική και Επιμορφωτική Εταιρεία Αρναίας αναβίωσε τα έθιμα του ¨Ζυγίσματος του Αι-Γιώργη¨ και της ¨Κούνιας¨ στη κεντρική πλατεία.

Με το τέλος της Θείας Λειτουργίας οι κάτοικοι κατευθύνθηκαν στον αιωνόβιο πλάτανο, που από νωρίς τα μέλη της Εταιρείας είχαν κρεμάσει το ¨καντάρι¨ και άρχισε το ζύγισμα. Τα αποτελέσματα έδειξαν ποιοί πραγματικά νήστεψαν την Σαρακοστή. Το ζύγισμα στα άτομα πάνω από 100 κιλά έγινε πάνω σε πλάστιγγα, λόγω αδυναμίας του κανταριού να τους καταγράψει.

Δίπλα από το καντάρι ήταν κρεμασμένη στον Πλάτανο και η κούνια, που την δοκίμασαν μικροί και μεγάλοι. Το έθιμο είναι ιδιαίτερα δημοφιλές και κάθε χρόνο αρκετός κόσμος συγκεντρώνεται για να το παρακολουθήσει.

Φέτος εκτός από τους μαθητές του Δημοτικού Σχολείου, το παρόν έδωσαν 54 μαθητές με 4 καθηγητές συνοδοί, του 2ου Γυμνασίου Ζακύνθου, που φιλοξενήθηκαν στις εγκαταστάσεις του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Αρναίας.

[ΠΗΓΗ: http://www.halkidikinews.gr, του Στέλιου Ρήγα, 23/4/2018]

Οι Βρυξέλλες σχεδιάζουν να μεταφέρουν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ του προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την κεντρική και ανατολική Ευρώπη, διοχετεύοντας τους πόρους από χώρες όπως η Πολωνία, η Ουγγαρία και η Τσεχία σε εκείνες που επλήγησαν σκληρά από τη χρηματοπιστωτική κρίση, όπως η Ισπανία και η Ελλάδα, σύμφωνα με δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας Financial Times.

Οι μεταρρυθμίσεις αυτές αναμένεται ότι θα αποτελέσουν ένα από τα πιο επίμαχα μέρη του σχεδίου προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το 2021-2027, το οποίο θα παρουσιαστεί τον Μάιο και θα σηματοδοτήσει έναν εντυπωσιακό επανασχεδιασμό της «πολιτικής συνοχής» των 350 δισ. ευρώ που στοχεύει στην υποστήριξη λιγότερο αναπτυγμένων περιοχών της Ένωσης, επισημαίνει ο συντάκτης της εφημερίδας και προσθέτει:

«Οι Βρυξέλλες θέλουν να βάλουν ένα τέλος στην πρακτική της κατανομής των χρημάτων αυτών με κριτήριο σχεδόν αποκλειστικά το κατά κεφαλήν ΑΕΠ και να το αντικαταστήσουν με ευρύτερα κριτήρια που θα καλύπτουν και άλλους τομείς, από την ανεργία των νέων, την εκπαίδευση και την προστασία του περιβάλλοντος μέχρι τη μετανάστευση και την καινοτομία».

Οι ακριβείς λεπτομέρειες των μεταρρυθμίσεων συζητώνται ακόμη παρασκηνιακά, αλλά διπλωμάτες και αξιωματούχοι εκτιμούν ότι το αποτέλεσμα θα είναι η ανακατεύθυνση των πόρων από την Πολωνία, την Τσεχία και τις χώρες της Βαλτικής προς τις χώρες του νότου, όπως την Ιταλία, την Ισπανία, την Ελλάδα, ακόμη και σε περιφέρειες της Γαλλίας, γράφει η εφημερίδα.

[Φωτό: CINEBERG VIA GETTY IMAGES]

[ΠΗΓΗ: https://www.huffingtonpost.gr, 23/4/2018]

Το 2018 θα είναι τελικά π χρονιά σταθμός για τη θαλάσσια εμπορική εξορυκτική δραστηριότητα, με την καναδική εταιρεία Nautilus Minerals να βγάζει χαλκό από τον θαλάσσιο πυθμένα στα ανοικτά της Παπούα Νέα Γουινέα. Πρόκειται δε, μας πληροφορεί το βρετανικό περιοδικό “The Economist”, για μία εξορυκτική δραστηριότητα που θα ξεκινά από βάθος 1.600 μέτρων και είναι μία παραχώρηση που φέρει τον τίτλο Software-1. Επισημαίνεται επίσης ότι αυτή n νέα βιομηχανικού τύπου δραστηριότητα σε μεγάλο βαθμό συμβολίζει και τη διαμάχη μεταξύ της ανάγκης εξεύρεσης νέων φυσικών πόρων και θέσεων εργασίας και της προστασίας των θαλασσών.

Η συζήτηση γύρω από το θέμα έχει γενικευθεί τα τρία τελευταία χρόνια, με τους απαραίτητους προστάτες των ωκεανών να βρίσκονται ήδη στο προσκήνιο. Αυτό συμβαίνει γιατί η εκβιομηχάνιση των θαλασσών είναι υπαρκτή, με τους ωκεανούς να φιλοξενούν κομμάτι της συνολικής παγκόσμιας βιομηχανικής δραστηριότητας, όπως την εξόρυξη πετρελαίου και αερίου ανοικτής θαλάσσης, την τοποθέτηση υποθαλάσσιων καλωδίων, την αλιεία και τη ναυτιλία.

Στο πλαίσιο αυτής της νέας παραγωγικής πραγματικότητας με εξαίρεση την αλιεία, όπου η ανάκαμψη των αποθεμάτων που έχουν εξαντληθεί θα απαιτήσει ένα φάσμα μεταρρυθμίσεων οι περισσότεροι τομείς αναμένεται να παρουσιάσουν ταχύτατη ανάπτυξη τις επόμενες δεκαετίες, παράλληλα με την αύξηση στο παγκόσμιο εισόδημα, την κατανάλωση και τον πληθυσμό. Για παράδειγμα, η ναυτιλία, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις θα μπορούσε να μεγεθυνθεί δύο έως και τρεις φορές μέχρι το 2030. Οι εξορύξεις πετρελαίου ανοικτής θαλάσσης θα μπορούσαν να αναπτυχθούν καλύπτοντας από 40% έως 50% περίπου της συνολικής παραγωγής πετρελαίου.

Σε αυτά προσθέστε και μία σειρά αναδυόμενων βιομηχανιών. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσδιόρισε πέντε τομείς ανάπτυξης: υδατοκαλλιέργεια, παράκτιος και θαλάσσιος τουρισμός, θαλάσσια βιοτεχνολογία, ωκεάνια ενέργεια και εκμετάλλευση κοιτασμάτων του θαλάσσιου βυθού. Από αυτούς, υποστηρίζει, μπορεί να προέλθουν 1,6 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας μέχρι το 2020.

Η Κίνα, η Αμερική, η Ινδία, η Ινδονησία και μικρά νησιωτικά κράτη προστίθενται όλα σε έναν διευρυνόμενο κατάλογο χωρών που στρέφονται προς τους ωκεανούς ως μία πηγή ανάπτυξης και επιχειρηματικών ευκαιριών. Το χρώμα της ανάπτυξης αυτής είναι συμβολικά γαλάζιο, κατ’ αντιστοιχία με τα επίγεια ισοδύναμα της πράσινης ανάπτυξης και της πράσινης οικονομίας.

Ωστόσο, η υπόσχεση της γαλάζιας ανάπτυξης καθίσταται λιγότερο απτή λόγω μιας ιδιαιτερότητας της οικονομίας των ωκεανών: την απουσία βάσιμων μετρήσεων. Δεν μετρούν όλες οι χώρες τι «ωκεάνιο ΑΕΠ» έχουν. Η σύγκριση των ευρημάτων μεταξύ όσων το μετρούν γίνεται πιο περίπλοκη λόγω των διαφορετικών συστημάτων μετρήσεων και των συχνών ασαφών ορίων μεταξύ παράκτιας και θαλάσσιας δραστηριότητας. Συνεπώς, n εκτίμηση του μεγέθους της ροής αγαθών και υπηρεσιών στην παγκόσμια οικονομία των ωκεανών είναι απρόσμενα δυσχερής.

Πάντως, από μελέτη που έγινε το 2015 με πρωτοβουλία της περιβαλλοντικής οργάνωσης WWF υπολογίζεται ότι η αποκαλούμενη γαλάζια οικονομία αντιπροσωπεύει περί τα 2,6 τρισεκατομμύρια δολάρια. Υπάρχει συνεπώς σοβαρό οικονομικό περιεχόμενο, αλλά παραμένουν θολές οι πιθανές οικολογικές και άλλες παρενέργειες από την αξιοποίησή της. Η WWF εκτιμά ότι τα θαλάσσια περιουσιακά στοιχεία αντιπροσωπεύουν αξία 24 τρισ. δολ., αλλά δεν προσδιορίζει σε ποιον βαθμό η ανθρώπινη δραστηριότητα διαβρώνει αυτό το φυσικό κεφάλαιο.

«Υπάρχουν έτσι αρκετά αναπάντητα ερωτήματα, που αφήνουν μεγάλο κενό στη γνώση μας και συνιστούν εμπόδιο για τη λήψη αποφάσεων», σημειώνεται στην πρώτη Παγκόσμια Θαλάσσια Αξιολόγηση του OHE η οποία δημοσιεύτηκε επίσης το 2015.

Μία άλλη προειδοποίηση προέρχεται από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για τη Θάλασσα (European Marine Board). Σε πρόσφατη έκθεση υπογραμμίζει τους κίνδυνους της αναδυόμενης γαλάζιας οικονομίας μεγάλου βάθους , για θάλασσες με βάθος μεγαλύτερο από 200 μέτρα. Νέες τεχνολογίες καθιστούν διαθέσιμα ύδατα που παρέμεναν ανεξερεύνητα και απροσπέλαστα μέχρι τώρα, ενώ επιστήμη, πολιτική και διακυβέρνηση τρέχουν για να μη μείνουν πίσω. Υπάρχει ο φόβος ότι θα προκαλέσουμε ζημιά σε εύθραυστα οικοσυστήματα μεγάλου βάθους πριν καν τα κατανοήσουμε σωστά. Μόλις το 0,0001% των βαθέων υδάτων έχουν εξεταστεί δειγματοληπτικά σε βιολογικό επίπεδο.

Μελέτη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με τη στρατηγική της Ε.Ε. για τη γαλάζια ανάπτυξη δημιούργησε ερωτήματα σχετικά με το πώς θα μπορούσε να εφαρμοστεί μία πολιτική δεδομένων των κενών στη γνώση μας για τη θαλάσσια ζωή, τους πόρους του βυθού, καθώς και τους κινδύνους και τις ευκαιρίες της περαιτέρω οικονομικής δραστηριότητας στις θάλασσες της Ευρώπης. Καθώς ο ανταγωνισμός για τον ωκεάνιο χώρο εντείνεται, η ύπαρξη αυτών των δυσχερειών σε συνδυασμό με νομικούς και θεσμικούς περιορισμούς θα σημαίνει ότι η επίτευξη ισορροπίας μεταξύ της ενθάρρυνσης της οικονομικής ανάπτυξης και της διαφύλαξης της υγείας των ωκεάνιων οικοσυστημάτων θα είναι ένα εξαιρετικά περίπλοκο και μακροχρόνιο εγχείρημα για τις περισσότερες χώρες.

Πρέπει όμως να έλθει στο προσκήνιο, γιατί η γαλάζια οικονομία αντιπροσωπεύει και κάποια εκατομμύρια θέσεις εργασίας.

[ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου, 23/4/2018]

Το αλουμίνιο είναι το εμπόρευμα που μέσα στον Απρίλιο έχει επιδοθεί σε ένα ξέφρενο ανοδικό «ράλι», που οφείλεται στις αμερικανικές κυρώσεις στη ρωσική Rusal, με την αγορά του μετάλλου να βιώνει πρωτόγνωρες καταστάσεις. Μόνο την εβδομάδα 9-15 Απριλίου η τιμή του βασικού μετάλλου αυξήθηκε 12%, η μεγαλύτερη εβδομαδιαία αύξηση που έχει καταγραφεί από το 1987, όταν άρχισαν να διαπραγματεύονται τα Συμβόλαια Μελλοντικής Εκπλήρωσης αλουμινίου στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου.

Από τις 6 Απριλίου, όταν και ανακοινώθηκαν οι κυρώσεις στη Rusal, η τιμή του έχει εκτιναχθεί κατά 23% κλείνοντας την Παρασκευή 20 Απριλίου στα 2.469 δολάρια ο τόνος (μία ημέρα νωρίτερα το προθεσμιακό του αλουμινίου ακούμπησε τα 2.718 δολάρια ο τόνος, ένα υψηλό επταετίας).

Η Rusal είναι η μεγαλύτερη παρασκευάστρια αλουμινίου στον κόσμο, εξαιρουμένης της Κίνας, και η παραγωγή της καλύπτει το 6% της παγκόσμιας ζήτησης. Οι αμερικανικές κυρώσεις στη ρωσική εταιρεία έχουν εγείρει ανησυχίες για ενδεχόμενη έλλειψη του μετάλλου, που χρησιμοποιείται ευρέως στις κατασκευές και στην ενέργεια (ειδικότερα στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας). Οι ανησυχίες έγιναν ακόμα πιο έντονες όταν η Glencore, που συνδέεται άμεσα με τη Rusal και κατ’ επέκταση με τον ιδιοκτήτη της Όλεγκ Ντεριπασκά, ανακοίνωσε πως θα ακυρώσει αρκετά από τα συμβόλαια των πελατών της ως απάντηση στις αμερικανικές κυρώσεις. Η Glencore είναι η εταιρεία που απορροφά το μεγαλύτερο ποσοστό αλουμινίου της Rusal.

Τα πράγματα άρχισαν να γίνονται ακόμα πιο ζοφερά όταν η Rio Tin to ανακοίνωσε πως κι αυτή με τη σειρά της ακυρώνει κάποια συμβόλαια λόγω έλλειψης πρώτων υλών. Η Rusal κατέχει μειοψηφικό πακέτο σε χυτήριο αλουμινίου της εταιρείας εξόρυξης μετάλλων Rio Tinto και φυσικά υπάρχει σύνδεση ανάμεσα στις δύο εταιρείες. Μεγάλο ερωτηματικό στην όλη υπόθεση είναι τι θα πράξει η ρωσική εταιρεία από εδώ και στο εξής. Η Rusal εκτός Ρωσίας έχει μόνο ένα χυτήριο, στη Σουηδία, με παραγωγική δύναμη 130.000 τόνους αλουμινίου τον χρόνο. Παράλληλα δραστηριοποιείται στην παραγωγή βωξίτη σε Τζαμάικα και Γουινέα, ενώ συνεργάζεται και με χυτήρια αλουμινίου σε Ιρλανδία, Ουκρανία και Τζαμάικα.

Η παραγωγή της αλουμινίου εντός Ρωσίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις πρώτες ύλες που παράγονται από τις συνεργασίες αυτές που έχει ανά τον κόσμο. Στο σύνολό τους οι συνεργασίες αυτές απέφεραν 52% βωξίτη και 62% αλουμίνιο το 2017για τη ρωσική εταιρεία. Υπό τον φόβο των παραβιάσεων των αμερικανικών κυρώσεων είναι επίσης απορίας άξιο τι θα πράξουν τα διυλιστήρια και τα χυτήρια που συνεργάζονται με τη Rusal.

Κινητικότητα στο νικέλιο

Την εβδομάδα που πέρασε μεγάλη κινητικότητα παρουσίασε και η τιμή του νικελίου, που την Πέμπτη έφτασε τα 16.690 δολάρια ο τόνος, ένα υψηλό τριετίας, πριν κλείσει τελικά την Παρασκευή στα 14.830 δολάρια ο τόνος, έπειτα από υποχώρηση 1,6%. Μέσα στην εβδομάδα υπήρξε έντονη φημολογία πως θα υπάρξουν νέες αμερικανικές κυρώσεις στη Norilsk Nickel, με αποτέλεσμα να υπάρξουν νέες ανησυχίες για έλλειψη του μετάλλου. Από τους κύκλους τη ρωσικής εταιρείας ουδόλως ανησύχησαν για το ενδεχόμενο επιβολής κυρώσεων.

Σύμφωνα με τον διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας, ένα τέτοιο μέτρο θα προκαλούσε μεγάλη αναταραχή στην παγκόσμια αγορά και δεν θα είχε να κάνει με το νικέλιο. «Παράγουμε μεγάλη ποσότητα νικελίου, όμως υπάρχουν αρκετά υποκατάστατα να το αντικαταστήσουν», υποστηρίζει ο Σεργκέι Ντιασένκο. «Παράγουμε όμως το 40% της παγκόσμιας παραγωγής του παλλαδίου και επίσης έχουμε μεγάλο μερίδιο παραγωγής στην αγορά της πλατίνας. Την έλλειψη σε αυτά τα δύο μέταλλα (παλλάδιο και πλατίνα) ο κόσμος θα τη νιώσει έντονα, όταν θα αναγκαστεί να ψάξει εναλλακτικούς τρόπους για να αποκτήσει τα συγκεκριμένα μέταλλα και δεν θα τους βρίσκει», τονίζει. Η Norilsk Nick συνδέεται επίσης με τον ιδιοκτήτη της Rusal Όλεγκ Ντεριπασκά, καθώς κατέχει το 28% των μετοχών της εταιρείας.

[ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, του Γιάννη Παγκαλιά, 23/4/2018]

Οι διαφωνίες ανάμεσα στο ΔΝΤ και στην Γερμανία παραμένουν και αυτό φάνηκε σύμφωνα με πληροφορίες στη -σύντομη- συνεδρίαση του Washington Group που έλαβε χώρα χθες το βράδυ, εκπροσωπούμενο από τον Πολ Τόμσεν από πλευράς ΔΝΤ. Ο λόγος για το άτυπο όργανο στο οποίο μετέχουν οι εκπρόσωποι των 4 θεσμών, ο πρόεδρος του Eurogroup και οι ΥΠΟΙΚ των “μεγάλων” χωρών της Ευρωζώνης.

Σύμφωνα με πληροφορίες από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, η διαφωνία ανάμεσα στο ΔΝΤ και στον γερμανικό άξονα, επικεντρώνεται στο πόσο μεγάλες θα είναι οι παρεμβάσεις στο χρέος (ούτως ώστε να στηριχθεί η ανάπτυξη) αλλά και με το πότε αυτές θα αποφασιστούν. Αυτό φάνηκε άλλωστε και από τις δημόσιες τοποθετήσεις των κ.κ. Σολτς και Τόμσεν που προηγήθηκαν χρονικά της συνόδου του EWG.

Όμως, οι διαφωνίες αναφορικά με το χρέος έχουν “παρενέργειες” και στο σκέλος των πρωτογενών πλεονασμάτων. Το ΔΝΤ διατηρεί στο “τραπέζι” των διαπραγματεύσεων την πρότασή του για εμπροσθοβαρή εφαρμογή του μειωμένου αφορολόγητου από το 2019 (ή εναλλακτικά για την μη εφαρμογή αντίμετρων. Ο λόγος για την πίεση του Ταμείου να ενεργοποιηθούν από το 2019 οι περικοπές στο αφορολόγητο μαζί με τις περικοπές στις συντάξεις την οποία ασκεί με τον (θεσμοθετημένο από το 2017) ρόλο του ως ο “υπερεπόπτης” της ελληνικής οικονομίας.

Επαφές Τσακαλώτου – Χουλιαράκη, ομιλία σε συνέδριο της JP Morgan

Τα αποτελέσματα των χθεσινών διαβουλεύσεων θα τα πληροφορηθεί από “πρώτο χέρι” σήμερα η ελληνική αποστολή, η οποία χθες είχε σειρά επαφών με επενδυτές αλλά και συνάντηση με αξιωματούχους της ΕΕ. Ο Έλληνας ΥΠΟΙΚ μάλιστα μίλησε σε “κλειστό” στο κοινό επενδυτικό συνέδριο.

Για σήμερα το βράδυ (11-12 ώρα Ελλάδος) έχουν οριστεί τα ραντεβού με την Κριστίν Λαγκάρντ, γενική διευθύντρια του ΔΝΤ και με τον Πολ Τόμσεν, διευθυντή του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ. Χθες ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος και ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης είχαν διαδοχικές συναντήσεις με τον Πιερ Μοσκοβισί, επίτροπο Οικονομικών Υποθέσεων της ΕΕ, τον Μάριο Σεντένο, πρόεδρο του Eurogroup, τον Μπρούνο λε Μερ, υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας, και τον Μάριο Ντράγκι, πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Από αύριο, το ελληνικό επιτελείο θα πάρει τον δρόμο επιστροφής στην Αθήνα για να προετοιμαστεί για 3 μεγάλα γεγονότα: την ανακοίνωση των στοιχείων για το πρωτογενές πλεόνασμα του 2017 (το οποίο σύμφωνα με πληροφορίες θα κινείται στο φάσμα του 3,5%-4% του ΑΕΠ, έναντι στόχου 1,75% αποδεικνύοντας για 3η χρονιά την τεράστια υπερφορολόγηση που υπέστη η αγορά και οι πολίτες). Ακολουθεί την Πέμπτη η κάθοδος Γιουνκέρ στην Αθήνα, αλλά και την Παρασκευή η κρίσιμη σύνοδος του Eurogroup στη Σόφια.

Η διαφορά αίσθησης… χρόνου

Οι δηλώσεις του Γερμανού ΥΠΟΙΚ για εβδομάδες διαπραγματεύσεων προκειμένου να υπάρξει συμφωνία και η προτροπή για άμεσες αποφάσεις από το ΔΝΤ γιατί κατά την άποψή του δεν υπάρχει χρόνος καθρεφτίζουν τις “αποστάσεις” μεταξύ των δύο πλευρών.

Χθες, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Όλαφ Σολτς, διευκρίνισε ότι η τελική λύση για την Ελλάδα θα απαιτήσει ακόμα κάποιες εβδομάδες, αλλά εκτίμησε ότι η συμφωνία για το ελληνικό πρόγραμμα είναι κοντά. Τόνισε πως η τελική απόφαση δεν θα ληφθεί στη συνεδρίαση του Eurogroup στη Σόφια την επόμενη Παρασκευή και πως θα απαιτηθεί χρόνος. “Θα απαιτηθούν πολλές ακόμα εβδομάδες”, είπε. Η Γερμανία επιθυμεί την σύνδεση μέρους των μελλοντικών αποφάσεων για το χρέος με την διενέργεια συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων (νέα μετα-μνημονιακά προαπαιτούμενα) αλλά και με το γαλλικό κλειδί. Και έτσι επιχειρεί να μεταφέρει τις αποφάσεις υπό την πίεση και των εκλογών του Οκτωβρίου οι οποίες αναζωπυρώνουν και τα σενάρια περί παράτασης…  

Αντιθέτως, ο επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ Πολ Τόμσεν στη χθεσινή συνέντευξη τύπου αφενός δεν ξεκαθάρισε τη θέση του Ταμείου αναφορικά με τον χρόνο εφαρμογής του μειωμένου αφορολόγητου, αφετέρου περιέγραψε τα στενά περιθώρια χρόνου για να ληφθούν οι τελικές αποφάσεις. Εξήγησε ότι το παράθυρο για την ένταξη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα κλείνει, καθώς τον Αύγουστο του 2018 ολοκληρώνεται το πρόγραμμα του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM). Έτσι, “η έγκριση για την ενεργοποίηση του ΔΝΤ θα πρέπει να γίνει πολύ σύντομα και θα πρέπει να υπάρξει τουλάχιστον μία αξιολόγηση, αλλιώς δεν θα είναι πρόγραμμα… ο χρόνος τελειώνει για να μπούμε στο ελληνικό πρόγραμμα”. Αλλά καθώς πριν την ενεργοποίηση θα πρέπει να ξεκαθαρίσει το τοπίο για το χρέος ώστε να συνταχθεί η έκθεση Βιωσιμότητας, το Ταμείο ζητά άμεσες και συνολικές αποφάσεις.

“Αυτό που χρειάζεται είναι μία συμφωνία για τη μεθοδολογία, τα μέτρα και τις αρχές και μετά το τέλος του προγράμματος όλα αυτά θα οριστικοποιηθούν με βάση και την ανάλυση της βιωσιμότητας του χρέους. Ορισμένα μέτρα θα μπορούν να ενεργοποιηθούν αργότερα με βάση συγκεκριμένες προϋποθέσεις στο πλαίσιο ενός αυτοματοποιημένου μηχανισμού”, ανέφερε…

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, της Δήμητρας Καδδά, 21/4/2018]