Με την πάγια λογική της μετάθεσης του προβλήματος κινείται η κυβέρνηση στο θέμα της ΛΑΡΚΟ Όσο φλέγον κι αν είναι το μπαλάκι πάει για τους επόμενους με βέβαιη προοπτική το λουκέτο τουλάχιστον για την εταιρία με τη σημερινή της μορφή.

Το αδιέξοδο είναι απόλυτο καθώς ναι μεν υπήρξε η νέα ρύθμιση για τις οφειλές προς τη ΔΕΗ αλλά η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που δικαίωσε την Κομισιόν μεταφράζεται στην άμεση ανάκτηση 136 εκ ευρώ για τις παράνομες κρατικές ενισχύσεις του παρελθόντος.

Για τα λεφτά βέβαια ούτε λόγος να γίνεται αφού στο ταμείο της εταιρίας υπάρχουν μόνο κάτι ψιλά ενώ ακόμη και στην περίπτωση που γινόταν αποκρατικοποίηση ουδείς θα αναλάμβανε να πληρώσει τέτοιο “μαλλί”.  Έτσι η κυβέρνηση παρότι οι Βρυξέλλες τον Ιανουάριο έστειλαν τελεσίγραφο για εξόφληση εντός δύο μηνών, “σφυρίζει αδιάφορα”. Με στόχο να ροκανίσει το χρόνο μέχρι τις εκλογές. Βέβαια υπάρχει ο κίνδυνος έως τότε να έχει ξαναπάει η υπόθεση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για να επιβληθούν πρόστιμα, όποτε το πρόβλημα θα γιγαντωθεί περισσότερο. Απλά αυτό θα αφορά τους «άλλους»… Με αυτή τη λογική φτάσαμε σε τούτο το σημείο. Και όπως όλα δείχνουν, το μόνο σενάριο προκειμένου να διασωθεί ένα μέρος της ΛΑΡΚΟ είναι να πέσουν «ρολά» και να μεταφερθούν σε νέο εταιρικό σχήμα συγκεκριμένα περιουσιακά στοιχεία, όπως το εργοστάσιο της Λάρυμνας και ένα από τα μεταλλεία. Μόνο τότε μπορεί να βρεθεί ενδιαφερόμενος επενδυτής. Αρκετοί μάλιστα δηλώνουν βέβαιοι γι αυτό…

[ΠΗΓΗ: DEAL-NEWS, 19/4/2019]

Με έξοδα της ΔΕΗ θα συνεχίσει να λειτουργεί η ΛΑΡΚΟ, αφού η προεκλογική περίοδος δεν άφησε περιθώρια διασφάλισης της αποπληρωμής του χρέους άνω των 300 εκαχ. ευρώ, παρά τους αρχικά υψηλούς τόνους διεκδίκησής ίου, που συνοδεύθηκαν ακόμη και με απειλές περί καταγγελίας της σύμβασης και κατέβασμα του διακόπτη. Το πολιτικό κόστος, και μάλιστα κατά την ευαίσθητη προεκλογική περίοδο, κυριάρχησε για μία ακόμη φορά έναντι των συμφερόντων της ΔΕΗ, των μετόχων της, αλλά και των καταναλωτών, και η διοίκηση της Επιχείρησης εισηγήθηκε στη συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου, την περασμένη Τρίτη, νέα διετή σύμβαση για την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας στη ΛΑΡΚΟ με γενναίες εκπτώσεις στην τιμή προμήθειας που φτάνουν στο 24% έναντι εγγυήσεων που διασφαλίζουν -στον βαθμό που τηρηθούν- μόνο την αποπληρωμή των τρεχόντων λογαριασμών. Τα άνω των 300 εκατ. ευρώ χρέη της προβληματικής μεταλλευτικής βιομηχανίας προς τη ΔΕΗ κατά το μεγαλύτερο μέρος τους παραπέμπονται σε ρύθμιση που… θα συμφωνήσουν οι δύο πλευρές μέσα στο 2019. Στην παρούσα σύμβαση ρυθμίζεται μόνο ένα ποσό της τάξης των 88,69 εκατ. ευρώ, που αφορά την περίοδο 1/1/2017 – 27/11/2018 και που θα εξοφληθεί με μηνιαίες παραδόσεις 16.000 τόνων λιγνίτη από το ορυχείο των Σερβίων προς τους ΑΗΣ Καρδιάς και Αμυνταίου. Αξίζει να σημειωθεί ότι τη νέα σύμβαση καταψήφισαν τρία μέλη του διοικητικού συμβουλίου, εκ των οποίων οι δύο εκπρόσωποι των εργαζομένων ενώ ένα ακόμη μέλος απουσίαζε την ώρα της ψηφοφορίας. Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας είναι ενδεικτικό του κλίματος που επικρατεί στο εσωτερικό της ΔΕΗ σε σχέση με τη διαχείριση κρίσιμων για την εταιρεία ζητημάτων, όπως τα υψηλά χρέη από μια σειρά προβληματικές βιομηχανίες που μπορεί να εξελιχθούν σε πιστωτικό κίνδυνο για την Επιχείρηση ή το ζήτημα της εισπραξιμότητας.

Οι όροι τιμολόγησης της νέας σύμβασης με τη ΛΑΡΚΟ παρουσιάζουν, πάντως, ενδιαφέρον ενόψει των νέων διαπραγματεύσεων που θα ξεκινήσει η ΔΕΗ με τους βιομηχανικούς πελάτες υψηλής τάσης. Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται από πλευράς ενεργόβόρου βιομηχανίας στις εκπτώσεις όγκου που παρέχει η ΔΕΗ στη ΛΑΡΚΟ βάσει της νέας σύμβασης. Η ΔΕΗ συνεχίζει να δίνει στη ΛΑΡΚΟ έκπτωση όγκου 18% (συν 6% έκπτωση ειδικών χαρακτηριστικών) παρά τη δέσμευση της μεταλλευτικής βιομηχανίας για μείωση της παραγωγής, που συνεπάγεται μείωση της κατανάλωσης. Για να μην υπάρχει διακριτή μεταχείριση έναντι της ΛΑΡΚΟ, η ΔΕΗ θα πρέπει να παρέχει αντίστοιχη έκπτωση σε βιομηχανίες με τη ίδια κατανάλωση, στις οποίες σήμερα η έκπτωση όγκου περιορίζεται στο 13%. Η σύμβαση με τη ΛΑΡΚΟ προβλέπει επίσης σταθερή τιμή στο τιμολόγιο ΥΤ2 που αφορά τους πελάτες με μεγάλη κατανάλωση και σταθερό φορτίο βάσης και το οποίο εφαρμόζεται σε τρεις ακόμη βιομηχανίες, από τις οποίες η ΔΕΗ έχει ζητήσει ήδη αύξηση 10%. Και σε αυτή την περίπτωση η ΔΕΗ, για να μην κατηγορηθεί για διακριτή μεταχείριση -σχετικές καταγγελίες έχουν γίνει ήδη στη ΡΑΕ και στην Επιτροπή Ανταγωνισμού- θα πρέπει να πάρει πίσω την πρότασή της για αύξηση 10% επί του τιμολογίου ΥΤ2 για τις τρεις ακόμη βιομηχανίες που εμπίπτουν στην ίδια κατηγορία τιμολογίου.

Η σύμβαση με τη ΛΑΡΚΟ προβλέπει αναπροσαρμογή του τιμολογίου προς τα πάνω, ανάλογα με την ανοδική πορεία των χρηματιστηριακών τιμών του νικελίου. Η ΛΑΡΚΟ δεσμεύεται να περιορίσει την παραγωγή της ώστε να περιοριστεί αντίστοιχα η κατανάλωση ρεύματος σε 900 GWh τον μήνα, ποσότητα που δεσμεύεται ότι μπορεί να αποπληρώνει. Για την εξόφληση των μηνιαίων λογαριασμών η ΛΑΡΚΟ θα καταβάλλει ποσό ύψους 2,5 εκατ. ευρώ, ενώ θα εκχωρεί στη ΔΕΗ τα τιμολόγια προς τον ΑΔΜΗΕ που αφορούν τις απαιτήσεις της από το μέτρο της διακοψιμότητας από τον Ιανουάριο του 2019 και μετά. Επίσης η ΛΑΡΚΟ οφείλει να εκχωρεί στη ΔΕΗ έναντι της συνολικής αξίας του κάθε μηνιαίου λογαριασμού εγγυητική επιστολή 400.000 ευρώ.

Σε ό,τι αφορά τα παλιά χρέη, η σύμβαση τα κατηγοριοποιεί σε τρεις περιόδους. Η ΛΑΡΚΟ δεσμεύεται να εξοφλήσει κατά προτεραιότητα οφειλές 88,69 εκατ ευρώ της περιόδου 1/1/2017 27/11/2018, με μηνιαίες παραδόσεις 16.000 τόνων λιγνίτη από τα Σέρβια προς ΑΗΣ Καρδιάς και Αμυνταίου. Παράλληλα, θα εκχωρήσει στη ΔΕΗ όσες αποζημιώσεις έχει λαμβάνειν από τον πρώην Λειτουργό της αγοράς ηλεκτρισμού (ΛΑΓΗΕ) για την αντιστάθμιση των δικαιωμάτων CO2, που αφορούν την περίοδο 2016-2020.

Όταν και εφόσον εξοφληθούν τα παραπάνω, σειρά θα πάρουν τα χρέη της περιόδου 1/1/2016 31/12/2016, συνολικού ύψους 41,04 εκατ. ευρώ. Για οφειλές, τέλος, ύψους 178,2 εκατ. ευρώ, που αφορούν την περίοδο μεταξύ 1/7/2010 και 31/12/2013, τα δύο μέρη συμφωνούν απλώς να προχωρήσουν σε νέα ρύθμιση μέσα στο 2019.

[ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, της Χρύσας Λιάγγου, 08/02/2019]

Διορία δύο μηνών από την Κομισιόν για επιστροφή 136 εκατ. ευρώ των παράνομων κρατικών ενισχύσεων, με την απειλή ότι διαφορετικά θα παραπέμψει ξανά την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο

Στα χέρια των επόμενων πρόκειται να σκάσει μια ακόμη «καυτή πατάτα», αυτή της ΛΑΡΚΟ, για την οποία χθες η Κομισιόν έδωσε διορία δύο μηνών στην κυβέρνηση να επιστρέφει τα 136 εκατ. ευρώ των παράνομων κρατικών ενισχύσεων, απειλώντας ότι διαφορετικά θα παραπέμψει ξανά την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Στη χθεσινή εξέλιξη, που δεν έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία, αφού έχουμε ήδη καταδικαστεί για το συγκεκριμένο θέμα από τον Νοέμβριο του 2017, δίχως έκτοτε να ληφθεί η παραμικρή πρωτοβουλία, το αρμόδιο υπουργείο Ενέργειας σκοπεύει να αντιδράσει με την ίδια ακριβώς συνταγή, δηλαδή αγοράζοντας μερικούς μήνες χρόνο.

Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι όταν στις αρχές Απριλίου παρέλθει η δίμηνη διορία των Βρυξελλών -σημειωτέον ότι το ταμείο της ΛΑΡΚΟ είναι άδειο- το ΥΠΕΝ θα επικαλεστεί κάποια νέα δικαιολογία προκειμένου να κερδίσει από αυτές ακόμη λίγο χρόνο, τόσο όσο χρειάζεται για να παραδώσει το πρόβλημα στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης.

Αυτό εξάλλου προκύπτει από τα όσα διαμήνυαν χθες πηγές του ίδιου του ΥΠΕΝ, εξηγώντας όχι δεν υπάρχει κάποια επίσημη γραμμή πάνω στο θέμα της νικελοβιομηχανίας, παρά μόνο να μη βάλει λουκέτο στα δικά τους χέρια.

Άλλωστε εδώ και πάρα πολλά χρόνια η ζημιογόνος ΛΑΡΚΟ αγοράζει χρόνο με «έξοδα» της ΔΕΗ, προς την οποία χρωστά σήμερα πάνω από 300 εκατ. ευρώ, δίχως ωστόσο η τελευταία να της κατεβάζει τον διακόπτη, λόγω του πολιτικού κόστους που συνεπάγεται να μείνουν χωρίς δουλειά οι περίπου 1.200 εργαζόμενοι στους νομούς της χώρας όπου αυτή δραστηριοποιείται (Φθιώτιδα, Εύβοια, Βοιωτία, Κοζάνη, Καστοριά και Αττική).

Στο σενάριο που οι κοινοτικές υπηρεσίες αποφασίσουν παρ’ όλα αυτά τον Απρίλιο να παραπέμψουν την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, θα είναι η επόμενη κυβέρνηση που θα αναγκαστεί να θέσει τη ΛΑΡΚΟ σε εκκαθάριση και να ξεκινήσει εκ νέου τη διαδικασία ιδιωτικοποίησης, και όχι η παρούσα.

Πριν από μερικές πάντως εβδομάδες, η ΔΕΗ έδωσε ένα ακόμη «φιλί ζωής» στη νικελοβιομηχανία, καταλήγοντας μαζί της σε μια νέα συμφωνία για την ηλεκτροδότησή της, η οποία λέγεται ότι θα πάρει τη μορφή σύμβασης έως τις 31 Ιανουαρίου.

Στην ουσία, η ΛΑΡΚΟ αποδέχεται να περιορίσει την παραγωγή της σε ποσοστό περίπου 20%, ώστε να μειωθεί αντίστοιχος το μηνιαίο κόστος ηλεκτρικής ενέργειας από τα σημερινά 5,5 εκατ. ευρώ, στα 4,1 εκατ. ευρώ, ποσό που η βιομηχανία θεωρεί όχι μπορεί να αποπληρώσει. Δεσμεύτηκε μάλιστα για την εκχώρηση του ποσού ίων 4,1 εκατ. ευρώ από εισροές πελατών της στη ΔΕΗ, καθώς επίσης και για την παροχή εγγυήσεων προς τη ΔΕΗ σε περίπτωση αύξησης του κόστους ενέργειας κατά το αναλογούν ποσό.

Τα παραπάνω φυσικά δεν αρκούν για να καταστήσουν βιώσιμη τη μεταλλευτική βιομηχανία, που λόγω υψηλού κόστους παραγωγής και χαμηλής χρηματιστηριακής τιμής του νικελίου (στα επίπεδα των 11.000 δολαρίων/τόνο) λέγεται ότι μπαίνει μέσα κατά 40 έως 60 εκατομμύρια ετησίως.

Το σχέδιο του 2014

Τελευταία φορά που επιχειρήθηκε να βρεθεί ένα σχέδιο διάσωσης για τη ΛΑΡΚΟ ήταν το 2014, όταν κατόπιν έγκρισης της Κομισιόν αποφασίστηκε η μερική ιδιωτικοποίηση της βιομηχανίας. Το σχέδιο εκείνο, που τελικά δεν περπάτησε, προέβλεπε τη δημιουργία μιας νέας εταιρείας με περιουσιακά στοιχεία το εργοστάσιο της Λάρυμνας και τα μεταλλεία του Αϊ-Γιάννη και την εν συνεχεία πώληση της από το ΤΑΙΠΕΔ, που ελέγχει το 55,2%. Παράλληλα, η υφιστάμενη ΛΑΡΚΟ μέσω διαγωνισμού θα διέθετε προς πώληση τα μεταλλεία σε Εύβοια, Καστοριά και Σερβία, για να καταλήξουν μέσω δημοπρασίας στον πλειοδότη της νέας ΛΑΡΚΟ, έτσι ώστε να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα της εταιρείας.

Το 2015 η τωρινή κυβέρνηση ακύρωσε το σχέδιο, προτάσσοντας τότε το σύνθημα «δημόσια και ισχυρή ΛΑΡΚΟ», παρ’ όλο που δεν διαφαινόταν καμία προοπτική βιωσιμότητας. Έκτοτε, τα χρέη της ΛΑΡΚΟ προς τη ΔΕΗ εκτινάχθηκαν, και από 200 εκατ. ευρώ στα τέλη του 2015 ανέρχονται πλέον στα 300 εκατ. ευρώ, δηλαδή αυξήθηκαν κατά 50%.

Καμία αναγκαία και δύσκολη απόφαση δεν ελήφθη υπό το κρατικό μάνατζμεντ, όπως άλλωστε είχε συμβεί και τα προηγούμενα χρόνια, με αποτέλεσμα η βιομηχανία να συσσωρεύει εκ νέου ζημιές και χρέη προς κάθε κατεύθυνση.

Η τελευταία φορά που η βιομηχανία δημοσίευσε ισολογισμό ήταν το 2015. Τότε η ΛΑΡΚΟ είχε εμφανίσει ζημιές 79,3 εκατ. ευρώ, με μέση τιμή πώλησης του νικελίου στα 11.886 δολάρια τον τόνο, όταν το εμπορικό της κόστος ήταν 16.627 δολάρια ο τόνος. Δηλαδή, για κάθε τόνο που παρήγε, η βιομηχανία κατέγραφε ζημιά

[ΠΗΓΗ: ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, του Γιώργου Φιντικάκη, 25/01/2019

Άτυπη παράταση έως τις 31 Ιανουαρίου αποφάσισε να δώσει η ΔΕΗ στη ΛΑΡΚΟ, καθώς συνεχίζονται οι συζητήσεις των δύο πλευρών για την οριστικοποίηση της νέας σύμβασης προμήθειας. Έτσι, μετατίθενται στο τέλος του τρέχοντος μήνα οι συνέπειες της άρσης εκπροσώπησης της βιομηχανίας, από την προηγούμενη προθεσμία της 11ης Ιανουάριου που είχε καθορίσει η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού για την επίτευξη συμφωνίας.

Κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα οι δύο πλευρές φέρονται να είχαν καταλήξει στους βασικούς όρους της νέας σύμβασης, στο πλαίσιο των οποίων η βιομηχανία θα μειώσει την παραγωγή της κατά 20-30%, με σκοπό την ελάττωση των τρεχουσών υποχρεώσεών της έναντι της ΔΕΗ

Επίσης, η ΛΑΡΚΟ θα καλύπτει τις μηνιαίες καταναλώσεις της μέσω μεταφοράς εσόδων, μέχρι το ποσό των 4,1 εκατ. ευρώ, έχοντας επίσης τη δυνατότητα να καλύψει επιπλέον 400.000 ευρώ μέσω εγγυητικών διάρκειας ενός μήνα. Τέλος, στη συμφωνία θα υπάρχει μέριμνα για την αποπληρωμή των συσσωρευμένων χρεών, τα οποία κινούνται στα 300 εκατ., με βασική προτεραιότητα ης οφειλές που δημιουργήθηκαν στο πλαίσιο της τελευταίας σύμβασης

[ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, 15/01/2019]

Αίρεται η αβεβαιότητα σχετικά με την ηλεκτροδότηση της ΛΑΡΚΟ μετά τη συμφωνία που επετεύχθη χθες μεταξύ των διοικήσεων της μεταλλευτικής βιομηχανίας και της ΔΕΗ. Έπειτα από τρεισήμισι ώρες διαπραγματεύσεων και αφού η ΛΑΡΚΟ υποχρεώθηκε να αποδεχθεί τους όρους που έθεσε η ΔΕΗ, οι δύο πλευρές κατέληξαν σε συμφωνία η οποία αναμένεται να πάρει τη μορφή σύμβασης για να εγκριθεί στη συνέχεια από τις γενικές συνελεύσεις των δύο εταιρειών. Αν και επισήμως δεν ανακοινώθηκε το περιεχόμενο της συμφωνίας, βάσει πληροφοριών η ΛΑΡΚΟ αποδέχθηκε να περιορίσει την παραγωγή της σε ποσοστό περίπου 20%, ώστε να μειωθεί αντιστοίχως το μηνιαίο κόστος ηλεκτρικής ενέργειας από τα 5,5 εκατ. ευρώ σήμερα στα 4,1 εκατ. ευρώ, ποσό που η βιομηχανία μπορεί να αποπληρώσει. Δεσμεύτηκε μάλιστα για την εκχώρηση του ποσού των 4,1 εκατ. ευρώ από εισροές πελατών της στη ΔΕΗ, καθώς επίσης και για την παροχή εγγυήσεων σε περίπτωση αύξησης του κόστους ενέργειας κατά το αναλογούν ποσό. Η συμφωνία δίνει τη δυνατότητα στη ΛΑΡΚΟ να αυξήσει την παραγωγή της υπό την προϋπόθεση ότι θα παρέχει εγγυήσεις στη ΔΕΗ για την έγκαιρη αποπληρωμή του ρεύματος που θα καταναλώνει σε μηνιαία βάση.

Η ΔΕΗ από την πλευρά της δέχτηκε να συνεχίσει να παρέχει στη ΛΑΡΚΟ το προνομιακό τιμολόγιο της υφιστάμενης σύμβασης, βασική συνιστώσα του οποίου είναι η ποσότητα κατανάλωσης παρότι αυτή θα είναι μειωμένη. Οι δύο πλευρές κατέληξαν χθες και σε μια κατ’ αρχήν διευθέτηση αποπληρωμής του υφιστάμενου χρέους της βιομηχανίας προς τη ΔΕΗ που ανέρχεται κοντά στα 300 εκατ. ευρώ. Η συμφωνία αίρει την αβεβαιότητα σχετικά με την ηλεκτροδότηση της εταιρείας, αφού η ΔΕΗ είχε θέσει τελεσίγραφο μέχρι την Παρασκευή στη μεταλλευτική βιομηχανία να δεσμευθεί για τη συνέχισή της με συγκεκριμένους όρους διαφορετικά θα προχωρήσει στη διαδικασία καταγγελίας της μεταξύ τους σύμβασης και άρσης της εκπροσώπησής της από πελάτη της.

Η άρση του αδιεξόδου διασφαλίζει την ομαλή ηλεκτροδότηση της ΛΑΡΚΟ όχι όμως και τη βιώσιμη λειτουργία της, ζήτημα που συνδέεται άμεσα και με τη μακροπρόθεσμη δυνατότητά της να ανταποκριθεί στη νέα σύμβαση με τη ΔΕΗ. Η διοίκηση της ΛΑΡΚΟ αλλά και η κυβέρνηση θα κληθούν πολύ σύντομα να καταπιαστούν με το κρίσιμο θέμα της βιωσιμότητας της ιστορικής βιομηχανίας, καθώς στις 24 Ιανουάριου αναμένεται μία ακόμη καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για το ζήτημα της μη ανάκτησης των κρατικών ενισχύσεων ύψους 136 εκατ. ευρώ.

[ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, της Χρύσας Λιάγγου, 09/01/2019]