Tag Archives: μεταλλευτική δραστηριότητα

ΛΑΤΟΜΕΙΑ ΚΑΙ ΟΡΥΧΕΙΑ ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΣΕ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ ΚΑΙ ΧΩΡΟΥΣ ΑΝΑΨΥΧΗΣ – ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

[Ορυχείο Μήλου  πριν και μετά τις εργασίες αποκατάστασης]

Μεγάλο μέρος του πληθυσμού της χώρας μας αντιδρά στην εξορυκτική δραστηριότητα επηρεαζόμενο από τις επιφανειακές εκσκαφές που βλέπει δεξιά και αριστερά κατά το πέρασμα του από επαρχιακές οδούς. Οι περισσότεροι αντιδρώντες δεν γνωρίζουν ότι οι παλαιές αυτές εκσκαφές έχουν εγκαταλειφθεί και πολλές φορές έχουν καταλήξει να είναι χωματερές λόγω της αδιαφορίας της πολιτείας. Μέχρι να ψηφιστεί ο Νόμος 998/1979 όλοι οι εξορύσσοντες μεταλλευτικά ή λατομικά ορυκτά κατέβαλλαν στην Πολιτεία τέλος ώστε αυτή με την σειρά της να αποκαταστήσει τους χώρους αυτούς, πράγμα φυσικά που δεν έγινε ποτέ διότι τα χρήματα που κατέβαλλαν οι εξορύκτες κάλυπταν άλλες ανάγκες του Κράτους. Μετά από την ψήφιση του Ν 998/1979 η υποχρέωση της αποκατάστασης πέρασε στους εκμεταλλευτές και έτσι σταμάτησε το καθεστώς να μην αποκαθίστανται οι χώροι όπου είχαν γίνει εξορύξεις. Βέβαια ότι είχε μείνει από το παρελθόν χωρίς αποκατάσταση συνέχιζε να βγάζει μάτι και να το χρεώνεται η μεταλλευτική η λατομική δραστηριότητα χωρίς όμως να ευθύνεται αυτή.

Σήμερα σε πολλές περιοχές πλέον βλέπουμε τις πιο πρόσφατες εκμεταλλεύσεις να είναι αποκατεστημένες σε αντίθεση με τις παλαιότερες που συνεχίζουν να δημιουργούν την άσχημη εντύπωση και να μην βλέπουμε κάποια προσπάθεια βελτίωσης της εικόνας τους.

Ξεκινώντας με τα παραπάνω δεδομένα θα ήθελα να παραθέσω κάποιες καλές πρακτικές που μπορούν να εφαρμοστούν και οι χώροι αυτοί από αποκρουστικοί να γίνουν πιο παρουσιάσιμοι η πιο χρήσιμοι. Τέτοια πολλά παραδείγματα βλέπουμε στο εξωτερικό αλλά και στην χώρα μας σε περιορισμένη όμως έκταση.

Τα τελευταία χρόνια αναπτύσσονται με γοργό ρυθμό τα φωτοβολταϊκά πάρκα και μάλιστα πολλές φορές εγκαθίστανται και αχρηστεύουν χώρους παραγωγικότατους. Μια καλή πρακτική θα ήταν στον αιτούντα άδεια εγκατάστασης φωτοβολταϊκών σε κάποιο χωράφι του, να του επιβαλλόταν να εγκαταστήσει αυτά σε κάποιο κοντινό λατομείο με νότια έκθεση και μάλιστα με έναν τέτοιο αρχιτεκτονικό σχεδιασμό που και το παλαιό λατομείο να κρυφτεί και το παραγωγικό χωράφι να μην αχρηστευτεί. Μάλιστα σε αυτές τις περιπτώσεις θα μπορούσαν να δίδονται και κίνητρα ώστε η επένδυση να γίνεται πιο ελκυστική.

[Εκθεσιακό κέντρο πάρκου αναψυχής Πτολεμαΐδα]

Στην χώρα μας βλέπουμε ότι η ΔΕΗ στα εξοφλημένα ορυχεία της έχει δημιουργήσει λίμνες με αποτέλεσμα στα σημεία αυτά να δημιουργούνται υγροβιότοποι πολύ πιο όμορφοι ακόμα και από το αρχικό στάδιο πριν από την εκμετάλλευση του λιγνίτη.

[Κατασκευή υπερπολυτελούς ξενοδοχείου σε παλιό λατομείο στην Κίνα]

Στο εξωτερικό βλέπουμε σε χώρους εκμεταλλεύσεων να έχουν κατασκευαστεί ολόκληρες ξενοδοχειακές μονάδες δημιουργώντας έναν άλλο πόλο έλξης θεματικού τουρισμού.

[Το αλατωρυχείο Wieliczka στην Πολωνία μετατρέπεται σε χώρο δεξιώσεων]

Στις υπόγειες στοές που, υπάρχουν στα διάφορα σημεία της χώρας, εκτός του θεματικού τουρισμού που μπορεί να δημιουργηθεί όπως έχει γίνει στην Φωκίδα (vagoneto) και στην Αυστρία στο Τιρόλο, είναι δυνατόν οι υπόγειες στοές να χρησιμοποιηθούν επωφελώς και με άλλο τρόπο.

[Το κελάρι κρασιού Cricova στη Μολδαβία σε πρώην ορυχείο ασβεστίτη]

Στις υπόγειες στοές οι θερμοκρασίες χειμώνα καλοκαίρι είναι σταθερές και στη χώρα μας η θερμοκρασία που επικρατεί σε αυτές είναι γύρω στους 10 βαθμούς Κελσίου, τι το οικονομικότερο να κατασκευαστούν εντός αυτών ψυγεία για διατήρηση τροφίμων μια και οι ενεργειακές ανάγκες για μείωση της θερμοκρασίας θα είναι ελάχιστες σε σχέση με άλλα ψυγεία που βρίσκονται στην επιφάνεια του εδάφους. Επίσης στις σκοτεινές στοές αυτές λόγω του ότι η υγρασία είναι αυξημένη οι συνθήκες παραγωγής μανιταριών είναι ιδανικές. Άλλη μία ωφέλιμη χρήση είναι η αποθήκευση σε αυτές υγρών καυσίμων, φυσικά μετά από την κατασκευή των αναγκαίων έργων για τον σκοπό αυτό.

Βέβαια για να γίνουν όλα αυτά ιδίως στις υπόγειες στοές θα πρέπει να προσαρμοστεί το Νομικό Πλαίσιο και να δοθούν κίνητρα ώστε ένα κεφάλαιο που υπάρχει να συνεχίσει να παράγει και να αποδίδει πρόσθετους καρπούς.

[ΠΗΓΗ: oryktosploutos.net, του Μάνθου Κωνσταντινίδη, Γενικού Γραμματέα του ΣΜΕ από www.huffingtonpost.gr, 4/3/2018]

ΟΙ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΓΟΥΝΑΡΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΟΡΥΚΤΟ ΠΛΟΥΤΟ

Απόσπασμα Πρακτικού της 1ης Συνεδρίασης του προσωρινού ΔΣ της «Ενώσεως των εν Ελλάδι Μεταλλευτικών και Μεταλλουργικών Επιχειρήσεων», Μάρτιος 1924. Ο Ηλίας Γούναρης είναι ο πρώτος Γεν. Γραμματέας της Ένωσης.

Με τη σύσταση του Ελληνικού Κράτους το 1821 και μάλιστα μετά τον νόμο «Περί μεταλλείων» το 1861 αλλά και τις μετέπειτα τροποποιήσεις και επικαιροποιήσεις αυτού άρχισε μια έντονη μεταλλευτική δραστηριότητα που συνεχίστηκε για αρκετές δεκαετίες.

Η έκθεση του απόφοιτου της Λιέγης τότε Επιθεωρητού Μεταλλείων και μετέπειτα καθηγητή του ΕΜΠ, Ηλία Γούναρη,  εκδοθείσα  το 1911 με τίτλο «Η Εκμετάλλευσις των Μεταλλείων της Ελλάδος κατά το 1910» περιγράφει με λεπτομέρεια και πληρότητα στοιχείων  τη μεταλλευτική δραστηριότητα της εποχής. Μια εμπεριστατωμένη έκθεση για τα μεταλλεία, που δυστυχώς δεν επαναλήφθηκε σε αυτή την έκταση και πληρότητα.

Ο αείμνηστος καθηγητής Α. Φραγκίσκος αναφερόμενος στην έκθεση αυτή γράφει στις σημειώσεις του -ουδέποτε εκδοθέντος- βιβλίου του “Είναι ανεπανάληπτη -με τη σημασία της λέξης-, γιατί δεν ξαναγράφτηκε κάτι τέτοιο, εκτός αν υπάρχει ή υπάρχουν και δεν δόθηκαν στη δημοσιότητα, ή οι εκθέσεις ή τα στοιχεία των δραστηριοτήτων, από το 1910 μέχρι σήμερα, βρίσκονται σκονισμένα και στοιβαγμένα σε διάφορα ερμάρια κάποιου Υπουργείου -που αναφέρεται στην εξορυκτική βιομηχανία- που αλλάζει όνομα σύμφωνα με το συρμό της εποχής..”.

Μπορώ να διαβεβαιώσω τον αείμνηστο καθηγητή, ότι δεν υπάρχουν στοιβαγμένες τέτοιες μελέτες, παρά μόνον αποσπασματικές και σε μεγάλο βαθμό επιδερμικές επιμέρους μελέτες, γιατί απλά γίνονται είτε από σπουδαστές και όχι έμπειρους γνώστες του τομέα αλλά και χωρίς ιδιαίτερο στόχο την ουσιαστική και καθετοποιημένη ανάπτυξη του Ορυκτού μας Πλούτου.  Ποτέ από ότι θυμάμαι, τις τελευταίες δεκαετίες δεν ζητήθηκε, δεν προκηρύχθηκε και προφανώς  δεν εκπονήθηκε μια ολοκληρωμένη μελέτη καταγραφής των υφιστάμενων και  πρόταση αξιοποίησης του διαθέσιμου αποθεματικού των ΟΠΥ του τόπου μας. Ποιός νοιάζεται άλλωστε;

Το 1946-47 ο Γούναρης επανέλαβε την ενημέρωση με 4 δημοσιεύσεις στο περιοδικό «Οικονομική Επιθεώρηση».

Ας δούμε ένα δείγμα από την έκθεση αυτή του 1910.

« Η Εργασία εις τα μεταλλεία»

Το 1910 απέβη έτος μεταλλαγής του τρόπου της επιβλέψεως των μεταλλευτικών εργασιών, χάρις εις τα δικαιώματα, δι’ ων ενίσχυσε την αρμόδιαν υπηρεσίαν ο νέος περί μεταλλείων νόμος.

Ούτως επεβλήθη η πρόσληψις διπλωματούχων μηχανικών, υπευθύνων δια τας εργασίας, απηγορεύθη η πρόσληψις κορασίδων και μικρών παίδων εις κοπιώδεις εργασίας, προς δε κατηρτίσθη και δημοσιευθείς δια της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως εφαρμόζεται επίσημος κανονισμός των μεταλλευτικών εργασιών. Δι’ αυτού ετέθη φραγμός εις το ανεξέλεγκτον των εκμεταλλευτών και ήρχισαν ν’ αναζητώνται ευθύναι δια παν επισυμβαίνον δυστύχημα. Προς τούτοις εκανονίσθησαν αι ώραι εργασίας και ο τρόπος διεξαγωγής της, καθωρίσθη η δικαιοδοσία, η αρμοδιότης και η ευθύνη εκάστου των επιβλεπόντων τας μεταλλευτικάς εργασίας και πληθύς εξασφαλίσεων επεδιώχθη προς πρόληψιν δυστυχημάτων.»

Στην συνέχεια ο Γούναρης αναφέρεται στη στατιστική των ατυχημάτων τα οποία είχαν παρουσιάσει  αύξηση, αλλά αυτό αιτιολογείται κθρίως με το ότι παλαιότερα δεν καταγράφονταν αυτά.  Ο κανονισμός, παρ’ όλη την αυστηρότητά του, έγινε ευχαρίστως δεκτός από τους εκμεταλλευτές γιατί χρησιμεύει για την διδαχή των εργατών στην εργασία τους και καταμερίζει τις ευθύνες και ορίζει τις αξιώσεις τις οποίες μπορεί να έχει η Υπηρεσία από τους εκμεταλλευτές. Αναφέρει επίσης την προσπάθεια για την ταχεία καταβολή της σύνταξης, ή τη μεσολάβηση για τυχόν διενέξεις μεταξύ των εργατών και μεταλλευτών και την εύρεση ικανοποιητικής λύσης.

Στη συνέχεια γίνεται λόγος για την ίδρυση του ταμείου μεταλλευτών, που αποτελεί νόμος του κράτους (νόμος ΒΩΜΑ του 1901). Το 1910 το Δ.Σ. του Ταμείου Μεταλλευτών έδωσε 67 συντάξεις, τις οποίες κατονομάζει αριθμητικά και κατά εταιρεία. Αναφέρονται ακόμη χορηγήσεις για προίκα σε θυγατέρες γονέων παθόντων στην εργασία. Τις συντάξεις κατέλαβαν «εξ ημισείας» το ταμείο και οι εκμεταλλευτές.

Διαβάζοντας την παραπάνω έκθεση του επιθεωρητή Ηλ. Γούναρη στο σύνολό της, διαπιστώνουμε ότι, εκτός από την άπταιστη καθαρεύουσα, η ουσία δεν διαφέρει ως προς τις επικρατούσες συνθήκες στα μεταλλεία. Κρίση στην εμπορία των μεταλλευμάτων, κρίση στις επενδύσεις, καθυστερήσεις στην έκδοση νόμων ή κανονισμών, αναμονή ξένων επενδυτών και ευχολόγια για βελτιωτικές διορθώσεις. Μολαταύτα τότε  υπήρχε προσμονή για κάτι καλύτερο. Φαίνεται ότι είχαν αντιληφθεί ότι, η πρόοδος της Ελλάδας εξαρτιόνταν και από τον Ορυκτό της Πλούτο.

Εκείνο που ξεχωρίζει επίσης είναι ότι, δεν αναφέρεται πουθενά η λέξη «περιβάλλον» και «η προσβολή του περιβάλλοντος». Αυτό που ενδιέφερε την τοπική κοινωνία ήταν «το μεροκάματο» και η παραμονή στον τόπο τους. Παρά το γεγονός ότι το περιβάλλον δεν είχε τεθεί ως πρόβλημα, είχε παρατηρηθεί ότι ούτε τα πρανή από το μεταλλείο ή ούτε τα πρανή από εργοστάσια εμπλουτισμού, ή ακόμα τα τέλματα από από επίπλευση που ριχνόταν στη θάλασσα, είχαν βλαπτικές επιπτώσεις. Εντούτοις είχαν αντιληφθεί τη βλαπτικότητα της σκόνης από την όρυξη των διατρημμάτων και επέβαλαν το νερό στη διάτρηση και τη μάσκα προστασίας.

Και κάτι ακόμα που πρέπει να επισημανθεί είναι ότι τότε κατά κανόνα υπήρχαν υπόγειες εργασίες με μικρές καταστροφές του τοπίου και με μικρά πρανή από τα στείρα της εκμετάλλευσης (ραμπλέδες) και σχετικά μικρές παραγωγές.

Οι επιφανειακές εξορύξεις αποτελούσαν εξαίρεση και η προσβολή του τοπίου δεν είχε αναδειχθεί με την κατακραυγή που αντιμετωπίζει σήμερα. Αντίθετα η σύγχρονη εκμετάλλευση όπως είνα γνωστό απαιτεί μηχανοποιημένη επιφανειακή εξόρυξη που έχει ως συνέπεια την εκτεταμένη “καταστροφή” του τοπίου.

Αν μπορεί να ονομαστεί «καταστροφή» η επιφανειακή εξόρυξη σε θέσεις πχ. με άγονη γεμάτη αγκωνάρια πλαγιά ή χέρσα γης,  στις οποίες επιβάλλεται σήμερα με βάση την νομοθεσία η «αποκατάσταση» όπως την ονόμασαν, δηλ. η διαδικασία (καθολικής) επαναφοράς του οικοσυστήματος στην αρχική του κατάσταση δηλ. την άγονη ή χέρσα γη.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για «διαμόρφωση», που μπορεί να γίνει και μάλιστα καλύτερη από την προτεραία εικόνα του τοπίου. Παραδείγματα υπάρχουν, Πτολεμαΐδα Μήλος, Παρνασσός και σε άλλα μέρη που έχει εκτελεστεί διαμόρφωση του τοπίου, σε εκσκαφές ή άλλα έργα από μεταλλευτικές δραστηριότητες.

 

[ΠΗΓΗ: http://www.oryktosploutos.net/, του Πέτρου Τζεφέρη, 20/11/2017]

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΑ ΜΑΔΕΜΟΧΩΡΙΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

i-zoi-sta-mademoxoriaΑμέτρητες φορές έχουμε ακούσει από το πολιτικό προσωπικό της χώρας να δίνει ευχές ή συμβουλές για την επίτευξη ενός παραγωγικού προσανατολισμού που θα φέρει στην Ελλάδα την ποθούμενη ανάπτυξη και κοινωνική ευημερία για όλους και όχι μόνο για μερικούς.

Στην πράξη βέβαια και διαχρονικά αυτό το πολιτικό προσωπικό έχει αποτύχει παταγωδώς να εμπνεύσει και με πράξεις τα όσα επικαλείται, ενώ τείνει να γίνει κυρίαρχη αίσθηση πως όσα λέγονται από “επίσημα χείλη” λέγονται κατά κόρον προς άγραν ψήφων ή εξαγορά πολιτικού χρόνου.

Το βίντεο που μπορείτε να δείτε εδώ θα μπορούσε να έχει και τίτλο: “Μια μέρα με προκοπή και δημιουργικότητα”. Και αυτό γιατί προσομειώνει επί της ουσίας την καθημερινή στόχευση των κατοίκων των Μαδεμοχωρίων της ΒΑ Χαλκιδικής.

Αυτοί οι κάτοικοι εκμεταλλευόμενοι την μεταλλευτική κουλτούρα τους και το επενδυτικό έργο που αναβιώνει την παραγωγή χρυσού στην περιοχή εργάζονται στα μεταλλεία ή σε περιφερειακές δραστηριότητες οικοδομούν το παρόν και το μέλλον το προσωπικό και των οικογενειών τους σε στέρεες βάσεις.

Παράλληλα, συμβάλλουν τα μέγιστα για την στήριξη της πολύπαθης Ελληνικής οικονομίας θέλοντας μέσα από το έργο τους να μαγνητίσουν και άλλα μεγάλα έργα, που θα δώσουν έσοδα και θέσεις εργασίας σε μια χώρα που η ανεργία είναι σταθερά κολλημένη πάνω από το 20%.

Βρίσκουν όπως είναι φυσιολογικό και εμπόδια στο δρόμο τους, αλλά “είναι μαθημένα τα βουνά στα χιόνια”…Πάντα τα υπερπηδούν!

 

[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.gr/, 6/11/2016]

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΜΕΤΑΛΛΕΙΟΛΟΓΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΣΤΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ

foitites-metalleia-07Τριτοετείς φοιτητές του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου Αθηνών περιηγήθηκαν σε βιομηχανικές μονάδες, στο πλαίσιο της Πρακτικής Άσκησης Ι, προκειμένου να έλθουν σε στενότερη επαφή με τις επιχειρήσεις του κλάδου.

Στα τέλη του Ιουνίου, έφτασαν στη Χαλκιδική για να επισκεφτούν το μεταλλείο Ολυμπιάδας και το νέο εργοτάξιο των Σκουριών.

Οι νέοι μηχανικοί ήρθαν σε επαφή με την μεταλλευτική δραστηριότητα και ενημερώθηκαν αναλυτικά τόσο για τα κοιτάσματα της περιοχής, τον σχεδιασμό των έργων, τις μεθόδους και τις τεχνικές εκμετάλλευσης τους, όσο και την περιβαλλοντική διαχείριση.

[ΠΗΓΗ: http://www.hellas-gold.com/, 6/7/2016]

ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ 2: ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΤΑΛΛΟΦΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΣΤΑ ΠΛΟΥΣΙΑ ΚΟΙΤΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

17178908408_891586120b_cΣτην πρώτη παρέμβαση, «Χαλκιδική 1: Οι ορυκτές πρώτες ύλες κοντά στον άνθρωπο και την ανάπτυξη του-(δες εδώ)  », στην αρθογραφική σειρά που ξεκίνησε για τον πολυ-αναπτυξιακό  χαρακτήρα της Χαλκιδικής, γίνεται αναφορά στην διαχρονική συμβολή των ορυκτών πρώτων υλών στην ανάπτυξη και τον πολιτισμό του ανθρώπου ξεκινώντας από την αρχαιότητα. Η πρόοδος, η εξέλιξη, η διαβίωση και τελικά η ίδια η ζωή διατηρούν μόνιμη και στενή σχέση με την καθημερινή χρήση ορυκτών και μετάλλων.

Στην δεύτερη αρθογραφία, Χαλκιδική 2, αναδεικνύεται ο μεταλλογενετικός πλουραλισμός, η προέλευση και η δυναμική του ορυκτού πλούτου που προκύπτει, και η παρουσία πρότυπων μεθοδολογικών εργαλείων, με ευρύτερες σφαιρικά εφαρμογές στην κοιτασματολογική έρευνα. Το μεταλλοφόρο σύστημα που λειτούργησε στην περιοχή «νομοτελειοποιείται» γεωλογικά, και η τυπολογία του συγκεντρώνει μαζί με το οικονομικό και εκπαιδευτικό ενδιαφέρον. Το μεταλλευτικό κέντρο Ολυμπιάδας-Στρατωνίου-Σκουριών γίνεται εξίσου σημαντικό εκπαιδευτικό κέντρο, με ιδιαίτερη παρουσία, συμβολή και αξία στην εκμάθηση, εξάσκηση και κατάρτιση νέων γεωεπιστημόνων, αλλά και σημείο  αναφοράς για τεκμηριωμένη και πραγματική ενημέρωση της κοινής γνώμης. Αυτός είναι και ο βασικός στόχος αυτής της 2ης παρέμβασης. Δηλαδή με όσο το δυνατόν απλό τρόπο να γίνει κατανοητό και στον πιο απλό, ανυποψίαστο, τελευταίο πολίτη της χώρας, η πολύπλευρη αναπτυξιακή και πλουραλιστική κοινωνικά αξία που προκύπτει από τον ορυκτό πλούτο της Χαλκιδικής.

Ο μηχανισμός που λειτούργησε στην διαδικασία σχηματισμού της μεταλλοφόρου εμφάνισης στο Ζέπκο αποτυπώνει και περιγράφει σε μεγάλο βαθμό το μεταλλογενετικό μοντέλο που ισχύει στην περίπτωση του συμπαγούς θειούχου μεταλλεύματος Ολυμπιάδας. Οι περιορισμένης κλίμακας δηλαδή αρχαίες μεταλλευτικές εργασίες, εκμεταλλεύσεις και στοές στο Ζέπκο και τη Βίνα, αφορούσαν στην εξόρυξη χρυσού από την εκμετάλλευση μικρών επιφανειακών και “ρηχών” μεταλλοφόρων σωμάτων τύπου Ολυμπιάδας. Ο “επιφανειακός” και ” μικρός” Ζέπκος δεν είναι παρά μόνο  μία μικρογραφία του μεταλλογενετικού συστήματος που έδωσε το πλούσιο σε χρυσό, άργυρο, μόλυβδο, ψευδάργυρο και χαλκό, κοίτασμα Ολυμπιάδας.

Πέρα από την σημασία που έχει η διαπίστωση αυτή στη κοιτασματολογικη έρευνα, ιδιαίτερα υψηλή είναι και η εκπαιδευτική αξία, τόσο στους σπουδάζοντες όσο και στους επαγγελματίες γεωεπιστήμονες. Συγκεκριμένα προκύπτει με απόλυτο και ξεκάθαρο τρόπο ο τεκτονικός, στρωματογραφικος και λιθολογικός έλεγχος κυκλοφορίας, αντίδρασης και παγίδευσης μεταλλοφόορων υδροθερμικών διαλυμάτων. Τα τελευταία έχοντας θερμοκρασίες μεγαλύτερες των 300 βαθμών κελσίου, αφού βρήκαν διάδρομους στα βαθιά ρήγματα της περιοχής, είχαν καθοριστικό ρόλο στην συγκέντρωση, μεταφορά και απόθεση χρυσοφόρων θειουχων ορυκτών. Η παρουσία ανθρακικών πετρωμάτων συνέβαλε στην γεωμετρική επέκταση και ανάπτυξη της ιδιαίτερα ογκώδους αποθεματικής διάστασης που καταγράφεται.

Για τον έμπειρο και ικανό οικονομικό γεωλόγο/κοιτασματολόγο, χαρτογραφώντας τις περιοχές Βίνας και Ζέπκου, λίγα χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της θέσης του μεταλλείου και του δημοτικού διαμερίσματος Ολυμπιάδας, και μελετώντας τις μεταλλοφόρες εμφανίσεις και αρχαίες στοές που υπάρχουν εκεί, το μεταλλογενετικό μοντέλο που προκύπτει είναι συγκεκριμένο και γίνεται σχετικά εύκολα αντιληπτό. Είναι γι’ αυτόν σαν να διαβάζει βουλωμένο γράμμα. Η συνέργεια και διαδραστική λειτουργία μεταξύ ρηξιγενών δομών, έντονης και δυναμικής υδροθερμικής δραστηριότητας, και παρουσίας οριζόντων ανθρακικών πετρωμάτων/μαρμάρων στη λιθοστρωματογραφία της περιοχής, αποτελούν καθοριστικούς παράγοντες στο σχηματισμό πλούσιων κοιτασμάτων τύπου Ολυμπιάδας. Συγκεκριμένα, υδροθερμικά διαλύματα (λιγότερο ή περισσότερο υφάλμυρα και με παρουσία θείου) από το «εσωτερικό» της γης, στην ανοδική τους πορεία μέσω σχεδόν κατακόρυφων ρηξιγενών ζωνών, εκχυλίζουν, εμπλουτίζονται και μεταφέρουν μέταλλα , που αποθέτουν με τη μορφή φλεβικών και κυρίως συμπαγών συγκεντρώσεων θειούχων ορυκτών στις τομές ρηγμάτων/διακλάσεων με ανθρακικά πετρώματα. Έχοντας λοιπόν σαν ερευνητικό εργαλείο το «μικρογραφικό» μοντέλο του Ζέπκου, ελέγχοντας τη γεωλογία της περιοχής και γνωρίζοντας την ανάπτυξη οριζόντων μαρμάρου/ανθρακικών πετρωμάτων σε βαθύτερα τμήματα του υποβάθρου, ο εντοπισμός δυναμικότερων και πλουσιότερων κοιτασμάτων είναι απόλυτα εφικτός και ρεαλιστικός στόχος. Με άλλα λόγια η πληροφορία που συλλέγει κάποιος στην επιφάνεια, σε συνδυασμό με συστηματική παρατήρηση, ανάλυση και ερμηνεία των δεδομένων αξιοποιείται στην περίπτωση αυτή, όπως και σε πολλές άλλες, στην κοιτασματολογική έρευνα βάθους και τον εντοπισμό οικονομικά εκμεταλλεύσιμων μεταλλευμάτων, τύπου Ολυμπιάδας.

Στα σημεία λοιπόν  επαφής και τομής τους με ανθρακικά πετρώματα και μέσα από μια δυναμική διαδικασία διεκδικητικών φυσικοχημικών αντιδράσεων, τα υδροθερμικά διαλύματα παγιδεύονται και αποθέτουν πολυμεταλλικά θειούχα ορυκτά που αντικαθιστούν και καταλαμβάνουν μεγάλα τμήματα και χώρους που οριοθετούν γεωμετρικά οι στρωματογραφικά δομημένοι ορίζοντες μαρμάρου. Σημειώνεται ότι μάρμαρα και ανθρακικά πετρώματα,  είναι λιθογεωχημικά απόλυτα ταυτόσημοι όροι. Η χρήση του ενός ή του άλλου όρου στο κείμενο γίνεται αποκλειστικά για λόγους αποφυγής της ίδιας κάθε φορά ονοματολογικής επανάληψης.

[ΠΗΓΗ: http://greenminerals.blogspot.gr/, του Δρ. Γεωλογίας Ν. Αρβανιτίδη, 6/5/2016]