Α. Η εξορυκτική βιομηχανία προ ΣΥΡΙΖΑ

Η Ελλάδα ανήκει στις ορυκτολογικά πιο πλούσιες ευρωπαϊκές χώρες. Ο εξορυκτικός κλάδος, μπορεί να συμβάλει στα επόμενα χρόνια στο 7% του ΑΕΠ, να δημιουργήσει 100.000 νέες θέσεις εργασίας και να συνεισφέρει με 2δις€/χρόνο στις εξαγωγές της χώρας.

• Είναι 1η στην παραγωγή περλίτη στην Ευρώπη και 2η στον κόσμο καλύπτοντας το 32% της παγκόσμιας παραγωγής.
• Είναι 1η στην παραγωγή μπεντονίτη στην Ευρώπη και 3η στον κόσμο, καλύπτοντας το 7,5% της παγκόσμιας παραγωγής.
• Είναι 4η στην παραγωγή μαγνησίτη στην Ευρώπη και 9η στον κόσμο.
• Είναι 4η στην παραγωγή μαρμάρων στην Ευρώπη και 8η στον κόσμο.
• Είναι 1η στην παραγωγή νικελίου στην Ευρώπη και 13η στον κόσμο καλύπτοντας το 49% της ευρωπαϊκής παραγωγής.
• Είναι 6η στην παραγωγή αλουμινίου στην Ευρώπη και ανήκει στις 10 πρώτες χώρες του κόσμου με τα μεγαλύτερα αποθέματα βωξίτη.

Η τρέχουσα ακαθάριστη αξία των συνολικών μεταλλευτικών αποθεμάτων στο υπέδαφος της Ελλάδας (εκτός κοιτασμάτων υδρογονανθράκων), εκτιμάται από το ΙΓΜΕ στα περίπου 70 δισ. ευρώ.

Ο ελληνικός εξορυκτικός κλάδος είναι έντονα εξωστρεφής, με εξαγωγή περίπου στο 75% των πωλήσεών του, πάνω από 1 δισ. ευρώ το χρόνο (5% των συνολικών μας εξαγωγών).

Σήμερα, απασχολούνται στον κλάδο περίπου 20.000 άμεσα εργαζόμενοι και 80.000 έμμεσα. Σε μια εποχή που το μεγάλο ζητούμενο είναι η Ανάπτυξη και η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, οι Ορυκτές Πρώτες Ύλες, μπορούν να αποτελέσουν μια νέα πηγή πλούτου, νέα πηγή εσόδων και νέα πηγή θέσεων εργασίας.

Από το 3.4% του ΑΕΠ σήμερα, μπορούμε σε λίγα χρόνια να το διπλασιάσουμε, στο 7%, να διπλασιάσουμε τις εξαγωγές, φθάνοντας τα 2 δισ. ευρώ το χρόνο και να δημιουργήσουμε άλλες 100.000 νέες θέσεις εργασίας.

Βασικές προϋποθέσεις του εθνικού αυτού στόχου, είναι η αξιοποίηση των υφιστάμενων κοιτασμάτων, μέσα από διαφανείς διεθνείς διαγωνιστικές διαδικασίες, καθώς και η εκπόνηση ενός Ειδικού Χωροταξικού Ορυκτών Πρώτων Υλών.

Είναι προφανές, ότι ένα τέτοιο Ειδικό Χωροταξικό, για έναν οικονομικό κλάδο που αντικειμενικά απαιτεί ιδιαίτερες περιβαλλοντικές προδιαγραφές, αποτελεί αναγκαία υποδομή για ανάπτυξη. Εξίσου σημαντικό, όπως τα Ειδικά Χωροταξικά Τουρισμού, Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, Ιχθυοκαλλιεργειών, κ.ά.

Για την αξιοποίηση του εθνικού αυτού πλούτου, το 2011 δημοσιεύσαμε τον πιο σύγχρονο ευρωπαϊκό Κώδικα Μεταλλευτικών και Λατομικών Εργασιών (ΚΜΛΕ), ενώ το 2012 ήμασταν στις πρώτες πέντε (5) ευρωπαϊκές χώρες που δημοσίευσαν «Εθνική Στρατηγική για Βιώσιμη Ανάπτυξη Ορυκτών Πρώτων Υλών».

Την ίδια χρονιά (2012), συγκροτήσαμε την Εθνική Επιτροπή Καταγραφής και Αξιολόγησης του Εθνικού Ορυκτού Πλούτου. Τον Οκτώβριο του 2014, παραδόθηκαν τα τελικά πορίσματα της Επιτροπής αυτής. Μια επιτροπή που δούλεψε το διάστημα 2012-2014, με επιστημονική τεκμηρίωση και πατριωτισμό, χωρίς καμία απολύτως υλική ανταμοιβή. Τα πορίσματά της συνιστούν ένα έργο που ποτέ δεν είχε γίνει στα σχεδόν 200 χρόνια του ελεύθερου ελληνικού κράτους, αφού για πρώτη φορά έγινε πλήρης και αναλυτική καταγραφή, με πολλούς επιτόπιους ελέγχους, της έκτασης και των βασικών χαρακτηριστικών του δημόσιου ορυκτού πλούτου της χώρας. Η Επιτροπή κατέγραψε:

Α. 114 Δημόσιους Μεταλλευτικούς Χώρους (ΔΜΧ) με πλήρη νομική ταυτοποίηση,

Β. 22 Δημόσιες Εκτάσεις Βιομηχανικών Ορυκτών (ΔΕΒΟ), δηλαδή εκτάσεις στις οποίες το Δημόσιο έκανε έρευνες και διαπίστωσε την ύπαρξη βιομηχανικών ορυκτών και αυτούς με πλήρη νομική ταυτοποίηση.

Επίσης, η Επιτροπή για κάθε μία έκταση, εκπόνησε ειδικό τεύχος με όλα τα στοιχεία και όλα τα δεδομένα, καθώς επίσης την αξιολόγησή της και το τελικό της συμπέρασμα.

Τελικά, επέλεξε 29 περιοχές και πρότεινε να προκηρυχθούν διεθνείς πλειοδοτικοί διαγωνισμοί ανάθεσης για έρευνα και αξιοποίηση των κοιτασμάτων:

1. για 20 Δημόσιους Μεταλλευτικούς Χώρους (ΔΜΧ) και
2. για 9 Δημόσιες Εκτάσεις Βιομηχανικών Ορυκτών (ΔΕΒΟ)

Οι περιοχές της χώρας που προτάθηκαν για έρευνα και αξιοποίηση, είναι: Έβρος, Σέρρες, Δράμα, Ξάνθη, Ροδόπη, Πέλλα, Κιλκίς, Λακωνία, Χαλκιδική, Κοζάνη, Θεσπρωτία, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο, Ημαθία. Τα κοιτάσματα προς αξιοποίηση που εντοπίστηκαν είναι: χρυσός, χαλκός, σφαλερίτης, χαλκοπυρίτης, γαληνίτης, ζεόλιθος, λευκόλιθος, ολιβίνης, κ.ά.

Την περίοδο αυτή λοιπόν, η Ελλάδα ήταν ο πρωταγωνιστής και όχι ο ουραγός στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Β. Η εξορυκτική βιομηχανία με ΣΥΡΙΖΑ

Στο τέλος του 2014, έχοντας ολοκληρώσει για πρώτη φορά στη νεότερη ιστορία της χώρας, την ακριβή καταγραφή των αποθεμάτων των Ορυκτών Πρώτων Υλών, εντάξαμε στο ΕΣΠΑ, την εκπόνηση του «Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου Ορυκτών Πρώτων Υλών». Διασφαλίσαμε τη χρηματοδότησή του και σε συνεργασία με το Σύνδεσμο Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ), διαμορφώσαμε τις τεχνικές προδιαγραφές, ώστε στις αρχές του 2016, να έχει ολοκληρωθεί το Ειδικό Χωροταξικό.

Παράλληλα, προχωρούσαμε την εκπόνηση των 12 Περιφερειακών Χωροταξικών Σχεδίων, για τις 12 (πλην Αττικής), Περιφέρειες της χώρας. Ειδικά για την Περιφέρεια Αττικής, είχαμε νομοθετήσει, από τα μέσα του 2014, 35 χρόνια μετά τον περίφημο νόμο Τρίτση, το «Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας – Αττικής», που έλυσε όλα τα σχετικά θέματα για το Λεκανοπέδιο Αττικής. Στόχος της παράλληλης εξέλιξης, ήταν να υπάρξει απόλυτη συμβατότητα των Χρήσεων Γης και των Χωροταξικών Σχεδίων ανάπτυξης όλων των Περιφερειών της χώρας, με το Ειδικό Χωροταξικό Ορυκτών Πόρων, δηλ. την ταυτόχρονη ανάπτυξη της εξορυκτικής βιομηχανίας, με όλες τις άλλες Χρήσεις Γης και τις αναπτυξιακές δράσεις της κάθε Περιφέρειας.

Τι έγινε τα 4 χρόνια (2015 – 2018) με κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και τελευταία ΣΥΡΙΖΑ και προθύμων; Δυστυχώς, το απόλυτο τίποτα. Καμία απολύτως πρωτοβουλία να κουνηθεί οτιδήποτε.

Και φθάσαμε πριν λίγες μέρες, στις 8 Μαρτίου 2019, να ανακοινώνει με… περηφάνια ο αρμόδιος υπουργός ΥΠΕΝ, τα ακόλουθα θλιβερά:

«Ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Γιώργος Σταθάκης, συναντήθηκε σήμερα με το ανάδοχο μελετητικό σχήμα που θα εκπονήσει το Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τις Ορυκτές Πρώτες Ύλες, καθώς και τη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων.

Η εκπόνηση ξεκινάει άμεσα και θα ολοκληρωθεί σε 18 μήνες, με την κατάρτιση του σχετικού σχεδίου Κοινής Υπουργικής Απόφασης, μέσα από έναν ουσιαστικό και διευρυμένο διάλογο με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς».

Με απλά λόγια, από τον Ιανουάριο 2015 μέχρι σήμερα, δεν έγινε απολύτως τίποτα. Παρότι παρέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ έτοιμες προδιαγραφές, εξασφαλισμένη χρηματοδότηση και σύμφωνη γνώμη τόσο του κλάδου, όσο και των 12 Περιφερειών της χώρας. Τώρα, μετά από 4 χαμένα χρόνια πλήρους αδράνειας, ξεκινά η μελέτη, ώστε στο τέλος του 2020, η χώρα να αποκτήσει (ελπίζουμε), Χωροταξικό Ορυκτού Πλούτου, που θα έπρεπε να είναι έτοιμο αρχές του 2016.

Και προφανώς καμία από τις παραπάνω επενδυτικά ελκυστικές κι έτοιμες για αξιοποίηση 20+9 Δημόσιες Εκτάσεις Βιομηχανικών και Μεταλλευτικών Ορυκτών δεν προκηρύχθηκε για αξιοποίηση.

Γ. Επίλογος

Πέντε (5) ολόκληρα χαμένα χρόνια σε έναν κλάδο με προοπτική δυναμικότητας 7% του ΑΕΠ και 200.000 θέσεων εργασίας! Που είναι από τους κορυφαίους κλάδους ευρωπαϊκής προτεραιότητας, στο πλαίσιο της στρατηγικής να αυξηθεί η συμβολή της Βιομηχανίας στο 20% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ.

Με απλά λόγια, τα χρόνια ΣΥΡΙΖΑ – Αλ. Τσίπρα, χαμένα πάνω από 5 δισ. ευρώ από το ΑΕΠ και πάνω από 100.000 θέσεις εργασίας.

Λόγω ανικανότητας, ιδεοληψίας, αναπτυξιακής αδιαφορίας του Αλ. Τσίπρα και των υπουργών του. Πόση άλλη εθνική ζημιά θα τους επιτρέψουμε να κάνουν στο σώμα της κοινωνίας και της οικονομίας; Φτάνει πια!

[ΠΗΓΗ: https://www.liberal.gr, του Γιάννη Μανιάτη, 18/3/2019]

Ο εξορυκτικός κλάδος αποτελεί μαγνήτη ξένων επενδύσεων τα τελευταία χρόνια αλλά και επενδύει κάθε χρόνο στην τελευταία τριετία περίπου 300 εκατομμύρια ευρώ

Η ελληνική οικονομία παρουσιάζει αναμφίβολα σημαντικά στοιχεία ανάκαμψης από μία μακρά περίοδο ύφεσης που οδήγησε στην απώλεια του 25% του ΑΕΠ και επίμονη υψηλή ανεργία που μόλις έπεσε κάτω από 20% και παραμένει ακόμα σχετικά υψηλή για τους νέους.

Παραμένουν προκλήσεις σε κύριες παραμέτρους της οικονομίας που παρεμποδίζουν τη γρήγορη, ισχυρή και διατηρήσιμη ανάπτυξη της καθώς και την αναδιάταξη του χρέους και επομένως είναι προφανές ότι η βιώσιμη ανάπτυξη απαιτεί αλλαγή του παραγωγικού υποδείγματος της χώρας.

Η Ελλάδα διαθέτει σημαντικούς ορυκτούς πόρους τόσο σε ποικιλία ορυκτών όσο και σε αποθεματικό δυναμικό. Η χώρο μας είναι η πρώτη παραγωγός στην Ευρωπαϊκή Ενωση σε νικέλιο, βωξίτη, περλίτη και μπεντονίτη, τρίτη σε παραγωγή μαγνησίτη, τέταρτη σε παραγωγή λιγνίτη και πέμπτη σε παραγωγή αλουμινίου.

Η ελληνική εξορυκτική βιομηχανία έχει σημαντική συνεισφορά στη βελτίωση των δεικτών βιομηχανικής παραγωγής και των εξαγωγικών επιδόσεων της χώρας καθώς και στην απασχόληση του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα.

Η αξιοποίηση των ορυκτών πόρων της χώρος συμβάλλει και στην ανάπτυξη άλλων κρίσιμων τομέων της οικονομικής δραστηριότητας όπως η μεταλλουργός αλουμινίου και σιδηρονικελίου, η παραγωγή ηλεκτρισμού, η τσιμεντοβιομηχανία, η οικοδομική και γενικότερα η κατασκευαστική δραστηριότητα.

Ο εξορυκτικός κλάδος και οι υποστηριζόμενες από αυτόν δραστηριότητες έδειξαν αξιοθαύμαστη αντοχή στη διάρκεια της κρίσης κυρίως λόγω της δυνατότητας διαφοροποίησης τόσο στα παραγόμενα μεταλλεύματα και ορυκτά όσο και στις αγορές του. Στο 2018, χωρίς ακόμα να έχουμε πλήρη στοιχεία, παρατηρήθηκε μεικτή εικόνα στις τιμές μετάλλων σας παγκόσμιες αγορές, αύξηση της παραγωγής λιγνίτη και καλές αποδόσεις του ελληνικού μαρμάρου (με το 50% των εξαγωγών του να κατευθύνεται στην Κίνα), των βιομηχανικών ορυκτών και τελευταία των αδρανών υλικών. Επισημαίνουμε ότι οι εξαγωγές του κλάδου υπερβαίνουν το ένα δισεκατομμύριο ευρώ, αποτελώντας στο 2016 το 80% της αξίας των εξαγώγιμων προϊόντων του, και κατευθύνονται σε πλειάδα χωρών με κύριες τις Ιταλία, Γερμανία και ΗΠΑ, στις οποίες οι εξαγωγές ανέρχονται σε 180 εκατομμύρια ευρώ.

Η εξορυκτική βιομηχανία αποτελεί σημαντικό εργοδότη στην Ελλάδα, στηρίζοντας πάνω από 100.000 ποιοτικές θέσεις εργασίας κυρίως στην ελληνική περιφέρεια και συνεχίζοντας να υποστηρίζει προγράμματα που συνδέουν την παραγωγή με την ακαδημαϊκή κοινότητα. Σημειώνεται ως παράδειγμα συμβολή στην περιφερειακή ανάπτυξη ότι ο κλάδος αποτελεί το 30% στην προστιθέμενη αξία της τοπικής οικονομίας στη Δυτική Μακεδονία και το 13% στη Στερεά Ελλάδα.

Επιπροσθέτως, ο εξορυκτικός κλάδος αποτελεί μαγνήτη ξένων επενδύσεων τα τελευταία χρόνια αλλά και επενδύει κάθε χρόνο στην τελευταία τριετία περίπου 300 εκατομμύρια ευρώ.

Συνολικά, η συνεισφορά της εξορυκτικής βιομηχανίας στο ΑΕΠ και στην απασχόληση έχει παραμείνει υψηλή (5,4 δισ. ετησίως ή 3% του ΑΕΠ – 2,7% της συνολικής απασχόλησης) και παραμένει πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Σημαντική εξέλιξη στο ρυθμιστικό περιβάλλον του κλάδου για το 2018 είναι η ψήφιση του νέου λατομικού νόμου (Ν. 4512/18) μετά από πολυετή αναμονή. Με τον νόμο αυτόν επιχειρείται η κωδικοποίηση και ο εκσυγχρονισμός της σχετικής νομοθεσίας, όμως πάνω από δέκα μήνες μετά την ψήφισή του συνεχίζει να εξειδικεύεται και να συμπληρώνεται με αποτέλεσμα να δημιουργούνται προβλήματα στην αποτελεσματική εφαρμογή του.

Η ελληνική εξορυκτική βιομηχανία λειτουργεί ως μοχλός για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας οδηγούμενη από την καινοτομία, την αποτελεσματική διοίκηση του ανθρωπίνου κεφαλαίου, την αξιοποίηση των ορυκτών πόρων και του συγκριτικού πλεονεκτήματος σε μεταφορές καθώς και την εξωστρέφειά της

Για τη συνέχιση και την ανάπτυξη αυτής της επιτυχημένης πορείας, υπάρχει όμως σειρά προϋποθέσεων

Η πρώτη κατηγορία αφορά κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα:

• Ενεργοποίηση μηχανισμών και κίνητρων για επενδύσεις διατήρησης και ανάπτυξης νέων δραστηριοτήτων (π.χ. με τον αναπτυξιακό νόμο 4399/16 ή άλλα εργαλεία)
• Πρόσβαση σε υποδομές (λιμάνια, παραθαλάσσιες υποδομές κ.ά.)
• Σταθερό και δίκαιο φορολογικό περιβάλλον
• Ασφάλεια δικαίου με γρήγορες και συνεπείς δικαστικές διαδικασίες και αποφάσεις
• Πρόσβαση σε πόρους χρηματοδότησης καινοτομίας και έρευνας

Η δεύτερη κατηγορία αφορά ειδικά τη μεταλλευτική δραστηριότητα:

• Η εφαρμογή της Εθνικής Πολιτικής Ορυκτών Πόρων με συγκεκριμένο νομικό κείμενο, χρονοδιάγραμμα και προτεραιότητες είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη βιώσιμη διαχείριση των ορυκτών πρώτων υλών
• Εκπόνηση αποτελεσματικού Ειδικού Χωροταξικού για τις ΟΠΥ – με σκοπό την αποτύπωση των υπαρχόντων χωροταξικών δεδομένων (π.χ. υπάρχουσες δραστηριότητες, ήδη γνωστές επεκτάσεις κ.λπ.) αλλά και της δυναμικής του κλάδου (ένταξη νέων περιοχών, διαμόρφωσης κριτηρίων και προϋποθέσεων ανάπτυξης σε βάθος χρόνου)
• Επιτάχυνση της περιβαλλοντικής αδειοδότησης σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο με επαρκή στελέχωση και δυνατότητα εκτίμησης των πραγματικών επιπτώσεων του έργου
• Ενίσχυση ελεγκτικών και εγκριτικών υπηρεσιών με Ανεξάρτητες Επιθεωρήσεις Μεταλλείων
• Αναβάθμιση των τμημάτων και σχολών γεω-επιστημών, πληροφορικής και επαγγελματικής κατάρτισης
• Άρση εμποδίων στην πρόσβαση των κοιτασμάτων Ορυκτών Πρώτων Υλών
• Προαγωγή ομογενοποίησης προτύπων λειτουργίας όλων των εξορυκτικών επιχειρήσεων στο πλαίσιο της βιώσιμης ανάπτυξης.

[ΠΗΓΗ: ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, του Αθανάσιου Κεφάλα, προέδρου του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων, 30/12/2018]

Ο Τομεάρχης Περιβάλλοντος και Ενέργειας και Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας,Κώστας Σκρέκας παραβρέθηκε σε εκδήλωση με θέμα «Ο εξορυκτικός κλάδος μοχλός ανάπτυξης της χώρας» στο πλαίσιο της ετήσιας τακτικής Γενικής Συνέλευσης των μελών του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων.

Ο κος Σκρέκας τόνισε, ότι η Ελλάδα εδράζεται σε ένα θησαυρό ορυκτού πλούτου, που επιβάλλεται να αξιοποιηθεί με όρους αειφορίας και διατηρησιμότητας, προς όφελος των Ελλήνων.

Η ανάπτυξη που χρειαζόμαστε σημείωσε, δε μπορεί να στηρίζεται σε ένα μόνο οικονομικό κλάδο μονοδιάστατα. Η ανάπτυξη επιβάλλεται να είναι πολυδιάστατη και να στηρίζεται σε όλα τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα που διαθέτει η χώρα μας. Το ζητούμενο για τη χώρα είναι μία ανάπτυξη που σέβεται το περιβάλλον, που προάγει την καινοτομία και παράλληλα αξιοποιεί το ανθρώπινο δυναμικό, το σημαντικότερο περιουσιακό στοιχείο που διαθέτει η Ελλάδα.

Στην ερώτηση «από που θα έρθει η ανάπτυξη;» ο Βουλευτής απάντησε ότι η πολιτεία πρέπει να ασχοληθεί και με τον κλάδο της εξόρυξης. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να βοηθήσει τις επενδύσεις που σήμερα είναι κολλημένες να προχωρήσουν, αλλά και να διευκολύνει νέες επενδύσεις να έρθουν.

Αντίθετα δηλαδή με ότι πράττει η κυβέρνηση στην περίπτωση της εξόρυξης χρυσού στη Χαλκιδική. Συγκεκριμένα, ο κος Σκρέκας κατηγόρησε τον υπουργό ΥΠΕΝ ότι εσκεμμένα εμποδίζει την επένδυση στις Σκουριές εγείροντας γραφειοκρατικά προσχώματα.

Αποτέλεσμα αυτών των καθυστερήσεων σήμερα, είναι η χώρα να χάνει φορολογικά έσοδα αλλά και εκατοντάδες θέσεις εργασίας υψηλά αμειβόμενες, που θα είχαν δημιουργηθεί αν είχε ολοκληρωθεί η επένδυση.

O κος Σκρέκας τέλος, υποστήριξε ότι η Ελλάδα διαθέτει ένα πλούσιο ορυκτό απόθεμα. Δεν είναι δυνατόν λοιπόν, κάποιοι κολλημένοι σε οπισθοδρομικές αντιλήψεις του παρελθόντος, να εμποδίζουν την εκμετάλλευσή του. Δεν επιτρέπεται πολιτικές ιδεοληψίες και δογματισμοί να κρατάνε τους Έλληνες εγκλωβισμένους στη φτώχεια.

Στην Νέα Δημοκρατία υπάρχει πολιτική βούληση και σχέδιο για να σπάσουν οι αλυσίδες της οπισθοδρόμησης, και αυτό ο Κυριακός Μητσοτάκης είναι αποφασισμένος να το πράξει.

[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.com/, από voreini.gr, 2/6/2018]

Σε επίπεδα άνω του 3,1% διατηρείται η συμβολή της εξορυκτικής βιομηχανίας στο ΑΕΠ της χώρας, συμφωνά με τα συμπεράσματα της ανανεωμένης μελέτης του IOBE σχετικά με τον κλάδο που έγινε για λογαριασμό του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ) και παρουσιάστηκαν κατά τη γενική συνέλευση των μελών του. Σε όρους απασχόλησης, αντίστοιχα, η εξορυκτική βιομηχανία εξακολουθεί να στηρίζει άμεσα και έμμεσα περισσότερες από 100 χιλ. θέσεις εργασίας. Παραμένει, ωστόσο, ζητούμενο η βελτίωση της οικονομικής αποδοτικότητας των επιχειρήσεων του κλάδου.

Στην έναρξη της συνέλευσης, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Αθανάσιος Κεφάλας ανέφερε ότι o εξορυκτικός κλάδος είναι ισχυρά τοποθετημένος ώστε να αποτελέσει μοχλό ανάπτυξης στο πλαίσιο του νέου αναπτυξιακού σχεδίου της χώρας επισημαίνοντας ότι ήδη ξεπερνά τους ρυθμούς ανάπτυξης, είναι εξωστρεφής, είναι σημαντικός και σταθερός εργοδότης, ενώ υλοποιεί σημαντικό πλάνο επενδύσεων. Για την εκπλήρωση της δυναμικής και την επιτάχυνση της ανάπτυξης, κατά τον κ. Κεφάλα, κρίσιμοι παράγοντες είναι η ενεργοποίηση μηχανισμών και κινήτρων για επενδύσεις, n πρόσβαση σε υποδομές (λιμάνια κ.ά.), το σταθερό και δίκαιο φορολογικό περιβάλλον, οι γρήγορες και συνεπείς δικαστικές διαδικασίες και αποφάσεις, n πρόσβαση σε πόρους χρηματοδότησης καινοτομίας και έρευνας, η εφαρμογή της Εθνικής Πολιτικής Ορυκτών Πόρων με συγκεκριμένο νομικό κείμενο, χρονοδιάγραμμα και προτεραιότητες απαραίτητη προϋπόθεση για τη βιώσιμη διαχείριση των ορυκτών πρώτων υλών στην Ελλάδα , η εκπόνηση Ειδικού Χωροταξικού για τις ΟΠΥ –η εφαρμογή προϋποθέτει διάλογο με τις τοπικές κοινωνίες–, η περιβαλλοντική αδειοδότηση σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο με επαρκή στελέχωση και δυνατότητα εκτίμησης των πραγματικών επιπτώσεων του έργου. Το σημαντικό ρόλο για την εθνική οικονομία του εξορυκτικού κλάδου επισήμαναν ο υπ. Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιώργος Σταθάκης, ο οποίος αναφέρθηκε στο ειδικό χωροταξικό των ορυκτών πρώτων υλών που προβλέπεται να υλοποιηθεί το προσεχές διάστημα, καθώς και οι εκπρόσωποι της αντιπολίτευσης.

[ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, 01/06/2018]

Στην Ελλάδα το εργατικό κόστος ανά μονάδα παραγωγής προϊόντος είναι αυξημένο σε σχέση με τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες για πολλούς λόγους, όπως παραγωγικότητα και αυξημένες εισφορές για τα ταμεία.

Οι περισσότεροι βέβαια μη όντας εξοικειωμένοι με την έννοια της παραγωγικότητας η μη έχοντας γνώση αριθμητικών αποτελεσμάτων άλλων χωρών, συγκρίνουν μόνο τα ποσοστά των εισφορών προς τα ασφαλιστικά ταμεία που καταβάλλονται ανά χώρα και έτσι καταλήγουν στο ότι το εργατικό κόστος είναι αυξημένο σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη κατά ένα ποσοστό.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν το ποσοστό αυτό ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα;

Για τον εξορυκτικό κλάδο η απάντηση είναι άμεση και αρνητική.

Το ποσοστό επιβάρυνσης του εργατικού κόστους, του Ελληνικού εξορυκτικού κλάδου, σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ένωσης δεν περιορίζεται μόνο στους συντελεστές με τους οποίους καταβάλλονται οι εισφορές προς τα ταμεία, επί πλέον επιβαρύνεται με έμμεσα κόστη τα οποία πολλές φορές είναι αδύνατον να υπολογιστούν.

Ένα από αυτά τα κόστη είναι το εμμέσως επιβαλλόμενο με το “ακατανόμαστο” Π.Δ. 113/2012 (θα επανέλθω με άλλο άρθρο για τα παράλογα του ΠΔ αυτού) με το οποίο για να μπορεί ένας εργαζόμενος να αποκτήσει άδεια χειρισμού οποιουδήποτε μηχανήματος έργου, απαιτείται να έχει πραγματοποιήσει κατ’ ελάχιστον 300 ημερομίσθια ως βοηθός χειριστού δηλαδή να αμείβεται από τον εργοδότη του, ως επί πλέον εργαζόμενος επί ένα έτος.

Ένα δεύτερο έμμεσο κόστος προκαλείται από τους αργούς ρυθμούς αδειοδότησης των έργων. Πολλές φορές υπάρχει ανάγκη επέκτασης των έργων (ιδίως των υπογείων έργων) πέραν των εγκεκριμένων ορίων της ισχύουσας ΑΕΠΟ (τροποποίηση αυτής), με αποτέλεσμα ο εκμεταλλευτής να αναστέλλει τις εργασίες σε κάποιο εργοτάξιο, φυσικά διακρατώντας και αμείβοντας κανονικότατα το προσωπικό του. Το κόστος αυτό δεν είναι ποτέ δυνατόν να υπολογιστεί διότι ο χρόνος της αδειοδότησης, σε αντίθεση απ’ ότι προβλέπεται στην νομοθεσία μπορεί να καθυστερήσει ακόμα και πέντε χρόνια.

Θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης για το ποια λύση μπορεί να δοθεί στα πάρα πάνω αναφερόμενα και εμμέσως δημιουργούμενα κόστη.

Η μείωση του κόστους αδειοδότησης των χειριστών μπορεί να επιτευχθεί μέσω ΟΑΕΔ, ο οποίος δημιουργώντας ταχύρυθμα εκπαιδευτικά προγράμματα και μάλιστα επιδοτούμενα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, εντός τριμήνου να απονέμει το δίπλωμα χειρισμού μηχανήματος έργου στον εκπαιδευόμενο και στην συνέχεια ο εργοδότης αφού τον χρησιμοποιήσει ως βοηθό χειριστού για δύο μήνες, στις συνθήκες του έργου του, αυτός να ονομάζεται αυτόματα χειριστής του μηχανήματος έργου επί του οποίου έχει εκπαιδευτεί.

Για το δεύτερο έμμεσο κόστος την λύση την έχει δώσει ήδη ο νομοθέτης, αλλά δυστυχώς δεν εφαρμόζεται, μάλλον επειδή δεν το θέλει η Δημόσια Διοίκηση, η λύση είναι οι μελέτες να εγκρίνονται από πιστοποιημένους αξιολογητές όπως προβλέπεται στο άρθρο 16 του Νόμου 4014/2011.

Με όσα έχουν αναφερθεί πάρα πάνω, νομίζω ότι γίνεται κατανοητό και από τον πλέον άσχετο με τα εργασιακά, γιατί το εργατικό κόστος, ιδιαίτερα του εξορυκτικού κλάδου είναι αυξημένο σε βαθμό που δεν μπορεί να υπολογιστεί και φυσικά δεν είναι ανταγωνιστικό με το εργατικό κόστος των υπολοίπων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

[ΠΗΓΗ: oryktosploutos.net, του Ματθαίου Κωνσταντινίδη, Γεν Γραμματέα του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων, 18/4/2018]