Ημερίδα με θέμα «Τα ορυκτά και ο άνθρωπος: εξορυκτική δραστηριότητα, κοινωνία και περιβάλλον τον 21ο αιώνα» θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 29 Ιανουάριου στο Μουσείο Γουλανδρή με οργανωτή τον Σύνδεσμο Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων.

Η ημερίδα σχετίζεται με τη θεματική της έκθεσης «Τα ορυκτά και ο άνθρωπος», η οποία φιλοξενείται ήδη στο μουσείο και σε αυτή θα ξεναγηθούν περίπου 260 μαθητές γυμνασίου και λυκείου και καθηγητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Το θέμα της ημερίδας είναι τέτοιο, ώστε να περιέχει διάφορες πτυχές της εξορυκτικής δραστηριότητας από την ιστορική πορεία της αξιοποίησης των ΟΠΥ (ορυκτών πρώτων υλών) και της αναγκαιότητάς τους στην καθημερινή ζωή μέχρι μοντέρνες τεχνολογίες, ρομποτική, βιώσιμη ανάπτυξη, προστασία περιβάλλοντος και λειτουργία στο μέλλον.

[ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 26/01/2019]

Το 2018 θα είναι τελικά π χρονιά σταθμός για τη θαλάσσια εμπορική εξορυκτική δραστηριότητα, με την καναδική εταιρεία Nautilus Minerals να βγάζει χαλκό από τον θαλάσσιο πυθμένα στα ανοικτά της Παπούα Νέα Γουινέα. Πρόκειται δε, μας πληροφορεί το βρετανικό περιοδικό “The Economist”, για μία εξορυκτική δραστηριότητα που θα ξεκινά από βάθος 1.600 μέτρων και είναι μία παραχώρηση που φέρει τον τίτλο Software-1. Επισημαίνεται επίσης ότι αυτή n νέα βιομηχανικού τύπου δραστηριότητα σε μεγάλο βαθμό συμβολίζει και τη διαμάχη μεταξύ της ανάγκης εξεύρεσης νέων φυσικών πόρων και θέσεων εργασίας και της προστασίας των θαλασσών.

Η συζήτηση γύρω από το θέμα έχει γενικευθεί τα τρία τελευταία χρόνια, με τους απαραίτητους προστάτες των ωκεανών να βρίσκονται ήδη στο προσκήνιο. Αυτό συμβαίνει γιατί η εκβιομηχάνιση των θαλασσών είναι υπαρκτή, με τους ωκεανούς να φιλοξενούν κομμάτι της συνολικής παγκόσμιας βιομηχανικής δραστηριότητας, όπως την εξόρυξη πετρελαίου και αερίου ανοικτής θαλάσσης, την τοποθέτηση υποθαλάσσιων καλωδίων, την αλιεία και τη ναυτιλία.

Στο πλαίσιο αυτής της νέας παραγωγικής πραγματικότητας με εξαίρεση την αλιεία, όπου η ανάκαμψη των αποθεμάτων που έχουν εξαντληθεί θα απαιτήσει ένα φάσμα μεταρρυθμίσεων οι περισσότεροι τομείς αναμένεται να παρουσιάσουν ταχύτατη ανάπτυξη τις επόμενες δεκαετίες, παράλληλα με την αύξηση στο παγκόσμιο εισόδημα, την κατανάλωση και τον πληθυσμό. Για παράδειγμα, η ναυτιλία, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις θα μπορούσε να μεγεθυνθεί δύο έως και τρεις φορές μέχρι το 2030. Οι εξορύξεις πετρελαίου ανοικτής θαλάσσης θα μπορούσαν να αναπτυχθούν καλύπτοντας από 40% έως 50% περίπου της συνολικής παραγωγής πετρελαίου.

Σε αυτά προσθέστε και μία σειρά αναδυόμενων βιομηχανιών. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσδιόρισε πέντε τομείς ανάπτυξης: υδατοκαλλιέργεια, παράκτιος και θαλάσσιος τουρισμός, θαλάσσια βιοτεχνολογία, ωκεάνια ενέργεια και εκμετάλλευση κοιτασμάτων του θαλάσσιου βυθού. Από αυτούς, υποστηρίζει, μπορεί να προέλθουν 1,6 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας μέχρι το 2020.

Η Κίνα, η Αμερική, η Ινδία, η Ινδονησία και μικρά νησιωτικά κράτη προστίθενται όλα σε έναν διευρυνόμενο κατάλογο χωρών που στρέφονται προς τους ωκεανούς ως μία πηγή ανάπτυξης και επιχειρηματικών ευκαιριών. Το χρώμα της ανάπτυξης αυτής είναι συμβολικά γαλάζιο, κατ’ αντιστοιχία με τα επίγεια ισοδύναμα της πράσινης ανάπτυξης και της πράσινης οικονομίας.

Ωστόσο, η υπόσχεση της γαλάζιας ανάπτυξης καθίσταται λιγότερο απτή λόγω μιας ιδιαιτερότητας της οικονομίας των ωκεανών: την απουσία βάσιμων μετρήσεων. Δεν μετρούν όλες οι χώρες τι «ωκεάνιο ΑΕΠ» έχουν. Η σύγκριση των ευρημάτων μεταξύ όσων το μετρούν γίνεται πιο περίπλοκη λόγω των διαφορετικών συστημάτων μετρήσεων και των συχνών ασαφών ορίων μεταξύ παράκτιας και θαλάσσιας δραστηριότητας. Συνεπώς, n εκτίμηση του μεγέθους της ροής αγαθών και υπηρεσιών στην παγκόσμια οικονομία των ωκεανών είναι απρόσμενα δυσχερής.

Πάντως, από μελέτη που έγινε το 2015 με πρωτοβουλία της περιβαλλοντικής οργάνωσης WWF υπολογίζεται ότι η αποκαλούμενη γαλάζια οικονομία αντιπροσωπεύει περί τα 2,6 τρισεκατομμύρια δολάρια. Υπάρχει συνεπώς σοβαρό οικονομικό περιεχόμενο, αλλά παραμένουν θολές οι πιθανές οικολογικές και άλλες παρενέργειες από την αξιοποίησή της. Η WWF εκτιμά ότι τα θαλάσσια περιουσιακά στοιχεία αντιπροσωπεύουν αξία 24 τρισ. δολ., αλλά δεν προσδιορίζει σε ποιον βαθμό η ανθρώπινη δραστηριότητα διαβρώνει αυτό το φυσικό κεφάλαιο.

«Υπάρχουν έτσι αρκετά αναπάντητα ερωτήματα, που αφήνουν μεγάλο κενό στη γνώση μας και συνιστούν εμπόδιο για τη λήψη αποφάσεων», σημειώνεται στην πρώτη Παγκόσμια Θαλάσσια Αξιολόγηση του OHE η οποία δημοσιεύτηκε επίσης το 2015.

Μία άλλη προειδοποίηση προέρχεται από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για τη Θάλασσα (European Marine Board). Σε πρόσφατη έκθεση υπογραμμίζει τους κίνδυνους της αναδυόμενης γαλάζιας οικονομίας μεγάλου βάθους , για θάλασσες με βάθος μεγαλύτερο από 200 μέτρα. Νέες τεχνολογίες καθιστούν διαθέσιμα ύδατα που παρέμεναν ανεξερεύνητα και απροσπέλαστα μέχρι τώρα, ενώ επιστήμη, πολιτική και διακυβέρνηση τρέχουν για να μη μείνουν πίσω. Υπάρχει ο φόβος ότι θα προκαλέσουμε ζημιά σε εύθραυστα οικοσυστήματα μεγάλου βάθους πριν καν τα κατανοήσουμε σωστά. Μόλις το 0,0001% των βαθέων υδάτων έχουν εξεταστεί δειγματοληπτικά σε βιολογικό επίπεδο.

Μελέτη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με τη στρατηγική της Ε.Ε. για τη γαλάζια ανάπτυξη δημιούργησε ερωτήματα σχετικά με το πώς θα μπορούσε να εφαρμοστεί μία πολιτική δεδομένων των κενών στη γνώση μας για τη θαλάσσια ζωή, τους πόρους του βυθού, καθώς και τους κινδύνους και τις ευκαιρίες της περαιτέρω οικονομικής δραστηριότητας στις θάλασσες της Ευρώπης. Καθώς ο ανταγωνισμός για τον ωκεάνιο χώρο εντείνεται, η ύπαρξη αυτών των δυσχερειών σε συνδυασμό με νομικούς και θεσμικούς περιορισμούς θα σημαίνει ότι η επίτευξη ισορροπίας μεταξύ της ενθάρρυνσης της οικονομικής ανάπτυξης και της διαφύλαξης της υγείας των ωκεάνιων οικοσυστημάτων θα είναι ένα εξαιρετικά περίπλοκο και μακροχρόνιο εγχείρημα για τις περισσότερες χώρες.

Πρέπει όμως να έλθει στο προσκήνιο, γιατί η γαλάζια οικονομία αντιπροσωπεύει και κάποια εκατομμύρια θέσεις εργασίας.

[ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου, 23/4/2018]

Σε ένα εμπεριστατωμένο άρθρο στον ιστότοπο oryktosploutos.net ο Πέτρος Τζεφέρης μας δείχνει πως πανελλαδικά το σύνολο των ενεργών λατομικών και μεταλλευτικών χώρων που χρησιμοποιούνται σήμερα για την εξορυκτική δραστηριότητα καταλαμβάνουν λιγότερο από το 0.35% της επικράτειας της Χώρας.

Aπό τις διοικητικές πράξεις αδειοδότησης που συσχετίζονται με γεωχωρικά δεδομένα και οι οποίες καταχωρούνται στη βάση γεωγραφικών δεδομένων που τηρείται από το ΥΠΕΚΑ/Γεν. Δνση Ορυκτών Πρώτων Υλών, μπορούν να εξαχθούν συμπεράσματα για την έκταση που καταλαμβάνει η εξορυκτική δραστηριότητα στον τόπο μας:

1) Η συνολική έκταση των πολυγώνων που έχουν καταχωρηθεί εντός της βάσης στο σύνολό τους αναφορικά με τα λατομεία αδρανών, μαρμάρων, βιομηχανικών ορυκτών και σχιστολιθικών πλακών καταλαμβάνουν συνολικά 116,7 τ.χλμ (116 χιλ. στρ. περίπου) που αντιστοιχούν στο 0,08% της επικράτειας της Χώρας. Εδώ συμπεριλαμβάνονται λειτουργούντα όσο και μη λειτουργούντα λατομεία καθώς και τυχόν λατομεία τα οποία δραστηριοποιήθηκαν στο απώτερο παρελθόν και δεν έχουν υποχρέωση υποβολής δελτίων (δελτία δραστηριότητας ή δελτία απραξίας). Για να γίνει αντιληπτή η διαφορά, αναφέρεται ότι αν στον κατάλογο  συμπεριληφθούν μόνο τα αδειοδοτημένα λατομεία τα οποία εντός του έτους 2016 κατέθεσαν προς την Υπηρεσία δελτία δραστηριότητας ή δελτία απραξίας, τότε η συνολική έκταση περιορίζεται στα 70 περίπου  τ.χλμ. και το ποσοστό αντιστοιχεί στο 0,054 % της επικράτειας.

2) Η συνολική έκταση που έχει καταχωρηθεί και αναφέρεται σε παραχωρήσεις και μεταλλευτικά δικαιώματα  (ΠΜ, ΑΜΕ, Παραχωρήσεις ενεργειακών ορυκτών, εξηρημένες περιοχές υπέρ του δημοσίου κλπ) και οι οποίες επισημαίνεται ότι δεν αποτελούν ενεργούς μεταλλευτικούς χώρους, καταλαμβάνει περίπου  το 13-14% της επικράτειας της Χώρας. Οι τελευταίες είναι περιοχές με «δυνητικό δικαίωμα» στις οποίες όμως ούτε υφίσταται δραστηριότητα ούτε –στις περισσότερες από αυτές- έχουν εκπονηθεί μελέτες. Για να γίνει καλύτερα αντιληπτό αυτό αναφέρουμε ότι στην κατηγορία αυτή συμπεριλαμβάνονται ολόκληρα νησιά (πχ. η Χίος, η Θάσος, η Σέριφος, η Μύκονος κλπ) όπου στο παρελθόν έχουν παραχωρηθεί μεταλλευτικά δικαιώματα ή έχουν «εξαιρεθεί υπέρ του δημοσίου» με βάση τη μεταλλευτική νομοθεσία και ουδέποτε έχουν ασκηθεί τα δικαιώματα αυτά. Για  παράδειγμα στη νήσο Σέριφο υφίστανται μεταλλευτικές παραχωρήσεις (για σιδηρομετάλλευμα) ή στη νήσο Τήνο (για τάλκη), όμως ουδεμία από αυτές είναι σε δραστηριότητα.

3) Από τους ανωτέρω χώρουςπου διαθέτουν μεταλλευτικά δικαιώματα, θα πρέπει να συμπεριληφθούν μόνον εκείνοι για τους οποίους έχουν εγκριθεί μελέτες με σκοπό την επέμβαση/εκμετάλλευση. Πράγματι, η έκταση των εγκεκριμένων τεχνικών και περιβαλλοντικών μελετών που αφορούν τους μεταλλευτικούς χώρους εξόρυξης (open pit) στους οποίους περιλαμβάνονται και οι εκτάσεις για την εκμετάλλευση των λιγνιτωρυχείων, καταλαμβάνει 380 τ. χλμ που αντιστοιχεί στο 0,29 % της Επικράτειας της Χώρας. Από την έκταση αυτή τα 285 τ. χλμ περίπου αφορούν τις επεμβάσεις της Δ.Ε.Η. ΑΕ. Σημειώνεται ότι ούτε αυτοί οι χώροι έχουν ενεργοποιηθεί στο σύνολό τους εφόσον είναι σύνηθες στην εξορυκτική πρακτική, πολλές μελέτες να εγκρίνονται από τις υπηρεσίες και για -ένα σύνολο από λόγους- η συγκεκριμένη δραστηριότητα είτε να καθυστερεί είτε να μην ενεργοποιείται.

Συμπέρασμα. Υπό το φως των ανωτέρω, μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι το σύνολο των ενεργών λατομικών και μεταλλευτικών χώρων που χρησιμοποιούνται σήμερα για την εξορυκτική δραστηριότητα καταλαμβάνουν λιγότερο από το 0.35% της επικράτειας της Χώρας. Επίσης, για ένα ποσοστό 10-15% της επικράτειας περίπου υφίστανται παραχωρήσεις (μεταλλείων, ορυχείων, έρευνας, εξηρημένες υπέρ του δημοσίου περιοχές κλπ ) που σχετίζονται με τα μεταλλευτικά δικαιώματα χωρίς όμως αυτά να έχουν ασκηθεί, χωρίς επίσης  να περιορίζονται οι υπόλοιπες δραστηριότητες πέραν της μεταλλευτικής αλλά ούτε και το δικαίωμα της εδαφοκτησίας.

Τα παραπάνω πρόσφατα στοιχεία, επιβεβαιώνουν παλαιότερη διαπίστωση που είχε στηριχθεί στα στοιχεία της τότε ΕΣΥΕ (νύν ΕΛΣΤΑΤ). Με βάση τα επίσημα στοιχεία της ΕΣΥΕ (2000) σε σύνολο 132 εκ. στρεμμάτων στην ελληνική επικράτεια, η ζώνη διατάραξης από τις εξορυκτικές δραστηριότητες καταλαμβάνει (μαζί με τα εργοτάξια και τις χωματερές) 270.000 στρέμματα. Όταν, σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, η κατανομή χρήσεων γης ήταν (2000): γεωργία 29 εκ. στρ (22 %), κτηνοτροφία 36 εκ. στρ (27 %), δάση-βλάστηση 63 εκ. στρ (47 %), εκτάσεις με νερά 2 εκ. στρ., τεχνητές εκτάσεις 2,6 εκ. στρ. (2%), στις οποίες περιλαμβάνονται η Αστική Δόμηση (2 εκ. στρ.), Βιομηχανία-Βιοτεχνία (213.000 στρ.) και Ορυχεία-Χωματερές-Εργοτάξια (270.000 στρ.).

Οταν, η έκταση της χώρας που εντάσσεται σήμερα (μετά την τελευταία επικαιροποίηση ΚΥΑ με αριθμό 50743/11.12.2017) σε καθεστώς προστασίας Natura 2000 (Τόπους Κοινοτικής Σημασίας και  Ζώνες Ειδικής Προστασίας των πτηνών και της πανίδας) υπερβαίνει πλέον το 27,1% των χερσαίων εδαφών και το 22% της θαλάσσιας έκτασης της χώρας μας, ενώ την ίδια στιγμή η δέσμευση εντός αυτών βεβαίων και πιθανών αποθεμάτων ορυκτού πλούτου εκτιμάται ότι υπερβαίνει το 30% του συνολικού δυναμικού ορυκτών πόρων που διαθέτει η χώρα, χωρίς μάλιστα να ληφθούν υπόψιν τα κοιτάσματα των υδρογονανθράκων.

Και το ερώτημα που προβάλει με σαφήνεια: είναι υπερβολικό να επιθυμούμε να διαθέσουμε το 0,3 με 0.4 % του εδάφους της χώρας μας για την (στοχευμένη κι εντός των επιτρεπομένων από το χωροταξικό περιοχών) εξόρυξη, τις χωματερές και τη βιομηχανία; Ποσοστό, που με την προσθήκη των γεωγραφικά διεσπαρμένων και σε «δικαιολογημένη αργία» (η με άλλα λόγια «δυνητική αχρηστία»), στο μεγαλύτερο ποσοστό τους μεταλλευτικών παραχωρήσεων, φτάνει το ελαχιστότατο 1.5-2%;  H μήπως η εναπομείνασα και συνεχώς φθίνουσα εξορυκτική βιομηχανία ευθύνεται για όλα τα περιβαλλοντικά θέματα που μαστίζουν τον τόπο μας;

[Ορυχείο Μήλου  πριν και μετά τις εργασίες αποκατάστασης]

Μεγάλο μέρος του πληθυσμού της χώρας μας αντιδρά στην εξορυκτική δραστηριότητα επηρεαζόμενο από τις επιφανειακές εκσκαφές που βλέπει δεξιά και αριστερά κατά το πέρασμα του από επαρχιακές οδούς. Οι περισσότεροι αντιδρώντες δεν γνωρίζουν ότι οι παλαιές αυτές εκσκαφές έχουν εγκαταλειφθεί και πολλές φορές έχουν καταλήξει να είναι χωματερές λόγω της αδιαφορίας της πολιτείας. Μέχρι να ψηφιστεί ο Νόμος 998/1979 όλοι οι εξορύσσοντες μεταλλευτικά ή λατομικά ορυκτά κατέβαλλαν στην Πολιτεία τέλος ώστε αυτή με την σειρά της να αποκαταστήσει τους χώρους αυτούς, πράγμα φυσικά που δεν έγινε ποτέ διότι τα χρήματα που κατέβαλλαν οι εξορύκτες κάλυπταν άλλες ανάγκες του Κράτους. Μετά από την ψήφιση του Ν 998/1979 η υποχρέωση της αποκατάστασης πέρασε στους εκμεταλλευτές και έτσι σταμάτησε το καθεστώς να μην αποκαθίστανται οι χώροι όπου είχαν γίνει εξορύξεις. Βέβαια ότι είχε μείνει από το παρελθόν χωρίς αποκατάσταση συνέχιζε να βγάζει μάτι και να το χρεώνεται η μεταλλευτική η λατομική δραστηριότητα χωρίς όμως να ευθύνεται αυτή.

Σήμερα σε πολλές περιοχές πλέον βλέπουμε τις πιο πρόσφατες εκμεταλλεύσεις να είναι αποκατεστημένες σε αντίθεση με τις παλαιότερες που συνεχίζουν να δημιουργούν την άσχημη εντύπωση και να μην βλέπουμε κάποια προσπάθεια βελτίωσης της εικόνας τους.

Ξεκινώντας με τα παραπάνω δεδομένα θα ήθελα να παραθέσω κάποιες καλές πρακτικές που μπορούν να εφαρμοστούν και οι χώροι αυτοί από αποκρουστικοί να γίνουν πιο παρουσιάσιμοι η πιο χρήσιμοι. Τέτοια πολλά παραδείγματα βλέπουμε στο εξωτερικό αλλά και στην χώρα μας σε περιορισμένη όμως έκταση.

Τα τελευταία χρόνια αναπτύσσονται με γοργό ρυθμό τα φωτοβολταϊκά πάρκα και μάλιστα πολλές φορές εγκαθίστανται και αχρηστεύουν χώρους παραγωγικότατους. Μια καλή πρακτική θα ήταν στον αιτούντα άδεια εγκατάστασης φωτοβολταϊκών σε κάποιο χωράφι του, να του επιβαλλόταν να εγκαταστήσει αυτά σε κάποιο κοντινό λατομείο με νότια έκθεση και μάλιστα με έναν τέτοιο αρχιτεκτονικό σχεδιασμό που και το παλαιό λατομείο να κρυφτεί και το παραγωγικό χωράφι να μην αχρηστευτεί. Μάλιστα σε αυτές τις περιπτώσεις θα μπορούσαν να δίδονται και κίνητρα ώστε η επένδυση να γίνεται πιο ελκυστική.

[Εκθεσιακό κέντρο πάρκου αναψυχής Πτολεμαΐδα]

Στην χώρα μας βλέπουμε ότι η ΔΕΗ στα εξοφλημένα ορυχεία της έχει δημιουργήσει λίμνες με αποτέλεσμα στα σημεία αυτά να δημιουργούνται υγροβιότοποι πολύ πιο όμορφοι ακόμα και από το αρχικό στάδιο πριν από την εκμετάλλευση του λιγνίτη.

[Κατασκευή υπερπολυτελούς ξενοδοχείου σε παλιό λατομείο στην Κίνα]

Στο εξωτερικό βλέπουμε σε χώρους εκμεταλλεύσεων να έχουν κατασκευαστεί ολόκληρες ξενοδοχειακές μονάδες δημιουργώντας έναν άλλο πόλο έλξης θεματικού τουρισμού.

[Το αλατωρυχείο Wieliczka στην Πολωνία μετατρέπεται σε χώρο δεξιώσεων]

Στις υπόγειες στοές που, υπάρχουν στα διάφορα σημεία της χώρας, εκτός του θεματικού τουρισμού που μπορεί να δημιουργηθεί όπως έχει γίνει στην Φωκίδα (vagoneto) και στην Αυστρία στο Τιρόλο, είναι δυνατόν οι υπόγειες στοές να χρησιμοποιηθούν επωφελώς και με άλλο τρόπο.

[Το κελάρι κρασιού Cricova στη Μολδαβία σε πρώην ορυχείο ασβεστίτη]

Στις υπόγειες στοές οι θερμοκρασίες χειμώνα καλοκαίρι είναι σταθερές και στη χώρα μας η θερμοκρασία που επικρατεί σε αυτές είναι γύρω στους 10 βαθμούς Κελσίου, τι το οικονομικότερο να κατασκευαστούν εντός αυτών ψυγεία για διατήρηση τροφίμων μια και οι ενεργειακές ανάγκες για μείωση της θερμοκρασίας θα είναι ελάχιστες σε σχέση με άλλα ψυγεία που βρίσκονται στην επιφάνεια του εδάφους. Επίσης στις σκοτεινές στοές αυτές λόγω του ότι η υγρασία είναι αυξημένη οι συνθήκες παραγωγής μανιταριών είναι ιδανικές. Άλλη μία ωφέλιμη χρήση είναι η αποθήκευση σε αυτές υγρών καυσίμων, φυσικά μετά από την κατασκευή των αναγκαίων έργων για τον σκοπό αυτό.

Βέβαια για να γίνουν όλα αυτά ιδίως στις υπόγειες στοές θα πρέπει να προσαρμοστεί το Νομικό Πλαίσιο και να δοθούν κίνητρα ώστε ένα κεφάλαιο που υπάρχει να συνεχίσει να παράγει και να αποδίδει πρόσθετους καρπούς.

[ΠΗΓΗ: oryktosploutos.net, του Μάνθου Κωνσταντινίδη, Γενικού Γραμματέα του ΣΜΕ από www.huffingtonpost.gr, 4/3/2018]

Εκδόθηκαν οι κανονιστικές αποφάσεις που προβλέπονται στον ν. 4512/2018 (Α΄5), άρθρα 43-72 για την εξορυκτική δραστηριότητα και ειδικότερα στα άρθρα 57-67 (για λατομική δραστηριότητα) και 68-76 (για μεταλλευτική δραστηριότητα) που αποτελούν εμβόλιμη παρέμβαση του ν. 4442/2016 (Α’ 230) «Νέο θεσμικό πλαίσιο για την άσκηση οικονομικής δραστηριότητας και άλλες διατάξεις».

Πρόκειται για τις ακόλουθες τέσσερις (4) ΚΥΑ:

• Αριθμ. ΔΑΠ/Α/Φ.4.2/οικ. 171313/428 (ΦΕΚ B 479, 15.02.2018) Καθορισμός διαδικασίας έγκρισης της άσκησης δραστηριοτήτων έρευνας και εκμετάλλευσης λατομείων σε δημόσιες και δημοτικές εκτάσεις.  [καθεστώς Εγκρισης]
• Αριθμ. ΔΑΠ/Α/Φ.4.2/οικ. 171312/427  (ΦΕΚ Β 480, 15.02.2018) Καθορισμός διαδικασίας έγκρισης της άσκησης δραστηριοτήτων ερευνητικών εργασιών για τη διαπίστωση κοιτασμάτων μεταλλευτικών ορυκτών  [καθεστώς έγκρισης και γνωστοποίησης ανά περίπτωση]
• Αριθμ. : ΔΑΠ/Α/Φ.4.2/οικ.171311/426  (ΦΕΚ Β 480/15.02.2018) Καθορισμός διαδικασίας άσκησης δραστηριοτήτων έρευνας και εκμετάλλευσης λατομείων σε ιδιωτικές εκτάσεις καθώς και εγκατάστασης και λειτουργίας ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων επεξεργασίας, εντός του λατομικού χώρου, των εξορυσσόμενων ορυκτών. [καθεστώς γνωστοποίησης]
• Αριθμ. ΔΑΠ/Α/Φ.4.2/οικ. 171314/429 (ΦΕΚ Β 481/15.02.2018) Καθορισμός διαδικασίας εγκατάστασης και λειτουργίας ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων εντός λατομικών ή μεταλλευτικών χώρων, στην περίπτωση που προηγείται έγκριση εκμετάλλευσης . [καθεστώς γνωστοποίησης]

Μπορείτε να δείτε τις αποφάσεις εδώ στον ιστότοπο «Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΟΡΥΚΤΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ», στη διεύθυνση http://www.oryktosploutos.net/2018/02/44422016-230.html#.WpSAIKhua71 όπου έχουν ανέβει μέσω της εφαρμογής Scribd

[ΠΗΓΗ: oryktosploutos.net, του Πέτρου Τζεφέρη, 15/2/2018]