Το έθιμο της Βασιλόπιτας η παράδοση λέει σχετίζεται με τον Μ. Βασίλειο και επαναλαμβάνεται προς τιμήν του.

Κάποτε ο αυτοκράτορας Ιουλιανός ο Παραβάτης , οπαδός της αρχαίας θρησκείας και διώκτης του χριστιανισμού , εκστράτευσε κατά των Περσών και πέρασε από την Καισάρεια όπου ήταν Επίσκοπος ο Μ. Βασίλειος.

Ο επίσκοπος βγήκε να προϋπαντήσει τον βασιλιά αποδίδοντας «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ»

Ο Βασιλιάς ζήτησε κάτι να φάει οπότε ο Άγιος του πρόσφερε τρεις άρτους από κριθάρι από τους οποίους έτρωγε και ο ίδιος. Ο βασιλιάς προσβλήθηκε και απείλησε πως κατά την επιστροφή του θα κάψει την πόλη, θα αιχμαλωτίσει τους κατοίκους και θα σκοτώσει τον επίσκοπο , γιατί ατιμάζουν τους Θεούς (είδωλα) που ο ίδιος εκπροσωπούσε.

Όταν έφυγε ο αυτοκράτορας , ο επίσκοπος σκέφτηκε να καταπραΰνει τον θυμό του , προσφέροντάς του πολλά δώρα , χρυσαφικά και πολύτιμους λίθους. Έτσι και έγινε . Ο λαός έδωσε ότι πολύτιμο είχε στο Μ. Βασίλειο για να τα φυλάξει και να τα δώσει στον Ιουλιανό όταν γυρίσει. Όμως ο Ιουλιανός σκοτώνεται , η Καισάρεια απαλλάσσεται από τις απειλές του αλλά μένουν τα συγκεντρωμένα κοσμήματα.

Τότε ο Μ. Βασίλειος διατάζει να ζυμώσουν άρτους και να τους φέρουν μπροστά του.

Ο Βασίλειος βάζει μέσα σε κάθε άρτο κάποια ποσότητα χρυσού ,πολύτιμων λίθων και τα μοιράζει στον κόσμο.

Έτσι ο καθένας έλαβε στον άρτο του την ανάλογη αξία , των αντικειμένων που είχε.

Σε ανάμνηση λοιπόν αυτού του γεγονότος φτιάχνουμε σήμερα τη βασιλόπιτα βάζοντας μέσα συμβολικά και το φλουρί.