*Πηγή: «Μια σταγόνα ιστορία. Μέρος Τρίτο. Η Ελλάδα πέρα από τα ιστορικά στερεότυπα» του Δημήτρη Καμπουράκη, εκδόσεις Πατάκη…

Πώς οι αμύθητοι θησαυροί της ανατολής «τροφοδότησαν» την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Επιστράτευσε 20.000 μουλάρια και 5.000 καμήλες για να μεταφέρει τον χρυσό και το ασήμι των Περσών

Επειδή στην Αρχαία Ελλάδα και στον γύρω της κόσμο κυκλοφορούσαν εκατοντάδες νομίσματα, οι κρατικοί θησαυροί ή οι μεγάλες ιδιωτικές περιουσίες υπολογίζονταν με ένα κοινά αποδεκτό μέτρο, το ασημένιο τάλαντο. Επρόκειτο για ένα θεωρητικό νόμισμα, αφού στην πράξη δεν υπήρχε, ούτε μπορούσε να υπάρξει. Ένα τάλαντο ισοδυναμούσε με την αξία 25 κιλών ασημιού, είτε αυτό ήταν κομμένο σε νόμισμα, σε πλάκες, σε ράβδους, είτε σε οποιαδήποτε άλλη μορφή. Με το ίδιο μέτρο, το ασημένιο τάλαντο, υπολογιζόταν και η αθροιστική αξία όλων των νομισμάτων του τότε γνωστού κόσμου, που το καθένα αποτελούνταν από διαφορετικό μέταλλο ή κράμα μετάλλων. 

Οι ηγεμόνες και οι βασιλιάδες έκοβαν νομίσματα από το χρυσό και το ασήμι που λεηλατούσαν, που μάζευαν από φόρους ή κυρίως που έβρισκαν σε μεταλλεία μέσα στο έδαφός τους. Η Αθήνα κατασκεύασε τον στόλο με τον οποίο αντιμετώπισε τους Πέρσες όταν ανακάλυψε τα μεταλλεία ασημιού του Λαυρίου και έκοψε έτσι νομίσματα. Ο Φίλιππος Β’ ο Μακεδών, έκοψε χρυσά νομίσματα μόλις ανακάλυψε τα μεταλλεία χρυσού της Χαλκιδικής, με τα οποία άρχισε να προετοιμάζει την εκστρατεία του στην Ασία- αυτή που τελικά πραγματοποίησε ο γιος του Αλέξανδρος. Όσο πλούτο όμως και αν κατάφεραν να διακινήσουν οι ελληνικές πόλεις της αρχαιότητας, ακόμη και στη μεγαλύτερη ακμή τους, ήταν ψίχουλα μπροστά στον πλούτο που διέθεταν οι Πέρσες ηγεμόνες, και κυρίως ο Μέγας Βασιλεύς τους. Ο Αλέξανδρος ξεκίνησε την εκστρατεία του εναντίον της Περσίας έχοντας στο χρηματοκιβώτιό του 70 τάλαντα, δηλαδή 1.750 κιλά ασήμι. Όταν αντιμετώπισε τον Δαρείο στη μάχη της Ισσού το 333 π.Χ., ο Αλέξανδρος ήταν σχεδόν χρεοκοπημένος, μετά τη νίκη του, όμως, και την υποχρέωση του αντιπάλου του, βρήκε στις αποσκευές του 3.000 τάλαντα, δηλαδή την αξία 65.000 κιλών ασημιού. Το ποσό ήταν πέραν κάθε ελληνικής φαντασίας και οι Μακεδόνες ζαλίστηκαν από τον θησαυρό των Περσών. Ο Αλέξανδρος έγινε ξαφνικά ζάμπλουτος και πίστεψε ότι θα μπορούσε να αγοράσει τα πάντα. Ούτε που μπορούσε να διανοηθεί ότι αυτά τα 3.000 τάλαντα δεν ήταν παρά το χαρτζιλίκι του Δαρείου για τα καθημερινά μικροέξοδα της εκστρατείας του. 

Όταν ο Μακεδόνας στρατηλάτης μπήκε στα Σούσα, βρήκε στις αποθήκες του Πέρση βασιλιά 50.000 τάλαντα σε ράβδους ασημιού, 9.000 τάλαντα σε χρυσούς δαρεικούς, δηλαδή νομίσματα, καθώς και 130 τόνους πορφυροβαφής, αξίας 5.000 ταλάντων ακόμα. Το σύνολο 64.000 τάλαντα ή 1.600.000 κιλά ασημιού, ποσό μυθικό. Και όμως, προχωρώντας προς τα βάθη της Ασίας, στην άλλη πρωτεύουσα της Περσικής Αυτοκρατορίας, ο Αλέξανδρος ανακάλυψε στις αποθήκες του Μεγάλου Βασιλέα άλλα 120.000 τάλαντα, δηλαδή άλλα 3.000.000 κιλά ασημιού. Υποθέτουμε ότι ο Αλέξανδρος είχε πια αντιληφθεί τι σήμαιναν οι θησαυροί της Ανατολής. Ο Διόδωρος αναφέρει πως, όταν αποφασίστηκε να μεταφερθεί ο θησαυρός της Περσέπολης στα Σούσα, συγκροτήθηκε ένα απίστευτα μακρύ καραβάνι από βαρυφορτωμένα ζώα – 20.000 μουλάρια και 5.000 καμήλες επιστρατεύτηκαν για τη μεταφορά. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία δεν έχει αναφερθεί η εύρεση και σύληση ενός τέτοιου θησαυρού, μιας και το μόνο που θα μπορούσε να συγκριθεί μαζί του ήταν το ασήμι και το χρυσάφι που μετέφεραν στην Ισπανία οι τυχοδιώκτες που κατέστρεψαν τους πολιτισμούς των Μάγιας και των Ίνκας στην Κεντρική Αμερική. Όπως καθ’ υπερβολήν είχαν γράψει οι χρονογράφοι της εποχής με τον ινδιάνικο χρυσό και το ασήμι που μεταφέρθηκε από τα ισπανικά πλοία, θα μπορούσε να έχει χτιστεί μια γέφυρα που θα ξεκινούσε από την ακτή της Κεντρικής Αμερικής και θα κατέληγε στα σκαλοπάτια του παλατιού της Μαδρίτης. 

(Ο Αλέξανδρος νικά τον Δαρείο στη μάχη της Ισσού Ψηφιδωτό από την Πομπηία. Εικόνα: Wikimedia Commons)

[ΠΗΓΗ: https://www.mixanitouxronou.gr/*, 24/6/2019] 

Τους ισχνούς ρυθμούς ανάπτυξης, της τάξης του 1,3%, κατά το πρώτο τρίμηνο του έτους σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2018 επιβεβαιώνει το Ελληνικό Δημοσιονομικό Συμβούλιο και εκτιμά ότι θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια για να επιτευχθεί ο ετήσιος στόχος για επιτάχυνση του ΑΕΠ με ρυθμό άνω του 2%.

Στην τριμηνιαία έκθεση του, το Ελληνικό Δημοσιονομικό Συμβούλιο τονίζει ότι “το ΑΕΠ  αυξήθηκε, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις της ΕΛΣΤΑΤ, κατά 1,3% το α’ τρίμηνο του 2019 έναντι του αντιστοίχου τριμήνου του 2018. Πρόκειται για επίδοση σχετικά χαμηλή συγκριτικά με τα τελευταία επτά τρίμηνα. Ωστόσο, αποτιμάται θετικά το γεγονός ότι καταγράφεται τριμηνιαία πραγματική αύξηση του ΑΕΠ συνεχόμενα για δύο και πλέον έτη”.

Στη συνέχεια, όμως, επισημαίνεται ότι “η επίτευξη του στόχου για ετήσια μεγέθυνση  άνω του 2% προϋποθέτει σημαντικά ισχυρότερες επιδόσεις τα επόμενα τρίμηνα του  2019”.

[ΠΗΓΗ: https://www.capital.gr/, 24/6/2019]

Αν ζητούμενο για την Ελλάδα είναι η ισχυρή και βιώσιμη ανάπτυξη, τότε η “καρδιά” της οικονομίας πρέπει να αρχίσει να δουλεύει ξανά σωστά. Και, για να συμβεί αυτό, δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά να αιμοδοτηθεί με νέες, σημαντικές επενδύσεις. Τέτοιες υπάρχουν και είναι ικανές να δώσουν παλμό, αρκεί να τερματιστεί η παρελκυστική πολιτική που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ακολουθούσε την τελευταία 5ετία για μια σειρά σημαντικών έργων και επενδύσεων.

Το στοίχημα για την επόμενη κυβέρνηση, αλλά και για τη χώρα, είναι πώς θα καταφέρει να “ξεπαγώσει” αυτές τις μεγάλες επενδύσεις, έργα υποδομής και ιδιωτικοποιήσεις. Όλοι όσοι έχουν εντοπίσει τα δομικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, οίκοι αξιολόγησης, αναλυτές, συμβουλευτικές εταιρείες και, φυσικά, οι επιχειρηματίες, έχουν καταδείξει την αναγκαιότητα να πραγματοποιηθεί ένα άλμα για να καλυφθεί το αναπτυξιακό έλλειμμα των τελευταίων ετών. Μόλις προ ημερών η Allianz ανέφερε πως, έπειτα από μία δεκαετία ύφεσης, για να καλύψει η Ελλάδα το χαμένο έδαφος των τελευταίων ετών, οι επενδύσεις, οι οποίες παραμένουν 70% χαμηλότερα από το 2009, θα πρέπει να ενισχυθούν σημαντικά.

Όπως ήδη φάνηκε και από τις συζητήσεις στο περιθώριο της τακτικής Γενικής Συνέλευσης του ΣΕΒ, η αγορά προσβλέπει σε άμεσες και αποτελεσματικές κινήσεις από τη νέα κυβέρνηση. Ο επιχειρηματικός κόσμος βλέπει ως “ωφέλιμο χρόνο”, μέσα στον οποίο θα πρέπει να προχωρήσουν τόσο κάποιες διαρθρωτικές κινήσεις όσο και αναγκαίες επενδύσεις και αποκρατικοποιήσεις, τις πρώτες 180 ημέρες, δηλαδή το διάστημα από τις εκλογές μέχρι το τέλος του έτους. Τότε η νέα κυβέρνηση θα διαθέτει την αναγκαία κοινωνική συναίνεση και αποδοχή και ταυτόχρονα θα υπάρχει η δυνατότητα, σε έναν χρονικό ορίζοντα διετίας, οι επενδύσεις αυτές να έχουν ορατή και μετρήσιμη απόδοση, τόσο για την οικονομία όσο και για την κοινωνία.

Η αρχή μπορεί να γίνει άμεσα, καθώς σε εκκρεμότητα βρίσκονται σημαντικές επενδύσεις, της τάξης των 15 δισ. ευρώ, που αντιμετωπίζουν προσκόμματα. Η επανεκκίνησή τους θα κρίνει πολλά για την πορεία της νέας διακυβέρνησης.

Ελληνικό, η “μητέρα” των επενδύσεων

Τα πολλαπλασιαστικά οφέλη για την οικονομία από την επένδυση στην έκταση των 6,2 χιλιάδων στρεμμάτων στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού είναι πραγματικά τεράστια. Το project των 8 δισ. ευρώ αποτελεί τη μεγαλύτερη αστική ανάπλαση στην Ευρώπη, με κυρίαρχο στοιχείο τη δημιουργία ενός Μητροπολιτικού Πάρκου διεθνούς εμβέλειας, συνολικής έκτασης 2.000.000 τ.μ., αλλά και οικιστικές αναπτύξεις, ξενοδοχειακές μονάδες, εμπορικές δραστηριότητες, χώρους οικογενειακής απασχόλησης-διασκέδασης, μουσεία, κέντρα πολιτισμού, αθλητικές εγκαταστάσεις και χώρους αναψυχής, ένα πρότυπο επιχειρηματικό πάρκο εκπαίδευσης, έρευνας και επιχειρηματικότητας, όπως επίσης και την πλήρη διαμόρφωση της ήδη υπάρχουσας μαρίνας, καθώς και την αναβάθμιση και ανάδειξη ολόκληρου του παραλιακού μετώπου, που μαζί με το πάρκο θα αποτελέσουν τον μεγαλύτερο πόλο έλξης του έργου.

Καίτοι μπορεί να δημιουργήσει περί τις 60.000 θέσεις εργασίας, σε μια χώρα που “διψά” για απασχόληση, παρά το μέγεθος και τη σημασία της, η επένδυση κατά κοινή ομολογία δεν έχει προχωρήσει με την αναμενόμενη ταχύτητα. Ο πρόεδρος της Ν.Δ., Κυριάκος Μητσοτάκης, έχει δημόσια δεσμευτεί πως η νέα διακυβέρνηση θα πράξει, από την πρώτη κιόλας εβδομάδα, ό,τι είναι απαραίτητο για να ξεμπλοκάρει το έργο.

Πού εντοπίζονται τα σημαντικότερα εμπόδια; Οι εκκρεμότητες έχουν να κάνουν με την έκδοση των απαραίτητων Κοινών Υπουργικών Αποφάσεων (ΚΥΑ) που αφορούν την πολεοδόμηση του ακινήτου. Συγκεκριμένα, απαιτούνται ΚΥΑ που να ορίζουν την οικιστική πολεοδόμηση, την πολεοδόμηση των εμπορικών ακινήτων και την πολεοδόμηση του πάρκου. Συνεπεία αυτών, εκκρεμεί ακόμη η ολοκλήρωση του διαγωνισμού για την άδεια λειτουργίας καζίνο σε μέρος της έκτασης. Ο διαγωνισμός παρατείνεται για τρίτη φορά, αφού οι ενδιαφερόμενοι επενδυτές δεν γνωρίζουν τους ακριβείς όρους για την ανάπτυξη του Integrated Resort Casino που προβλέπεται σε ευρύτερη περιοχή μεγαλύτερη των 600.000 τ.μ.

Το IRC, από τα πρώτα στην ηπειρωτική Ευρώπη, θα περιλαμβάνει ξενοδοχεία, εκθεσιακές και συνεδριακές εγκαταστάσεις, θεματικά αξιοθέατα, χώρους διασκέδασης, καζίνο έκτασης 15.000 τ.μ., καταστήματα, χώρους εστίασης, πολιτιστικά κέντρα και λοιπά τουριστικά αξιοθέατα.

Παράλληλα, εκκρεμεί η έκδοση αποφάσεων για σειρά προσφυγών που έχουν κατατεθεί, μεταξύ άλλων, κατά του Σχεδίου Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης της έκτασης. Ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα που εμφανίζονται σε όλα τα μεγάλα έργα είναι οι δικαστικές εκκρεμότητες που τα ακολουθούν πολλές φορές για χρόνια. Οι εκκρεμότητες αυτές είτε καθυστερούν σημαντικά την ολοκλήρωση των έργων είτε εμποδίζουν την προσέλκυση αυξημένου επενδυτικού ενδιαφέροντος λόγω του κινδύνου που συνεπάγονται.

Σε εκκρεμότητα επίσης βρίσκονται, μεταξύ άλλων, η διανομή δικαιωμάτων κυριότητας επί της έκτασης, αλλά και η μεταβίβαση των εμπράγματων δικαιωμάτων από το ΤΑΙΠΕΔ στην Ελληνικό Α.Ε.

ΟΛΠ: 650 εκατ. ευρώ των Κινέζων έτοιμα να πέσουν στην αγορά

Η συνεχής άνοδος του λιμανιού του Πειραιά στη διεθνή κατάταξη των λιμένων της Μεσογείου, αλλά και η διαρκώς αυξητική τάση στη διακίνηση εμπορευματοκιβωτίων, στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, δείχνει ότι η ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ ήταν μια πολύ επιτυχημένη κίνηση, παρά το γεγονός ότι πολεμήθηκε λυσσαλέα και από τη σημερινή κυβέρνηση, όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Το παράδοξο της υπόθεσης του ΟΛΠ είναι ότι ο Κινέζος μέτοχος βρίσκεται αντιμέτωπος με παραλογισμούς της δημόσιας διοίκησης (π.χ. απόφαση ΚΑΣ να κηρύξει αρχαιολογική ζώνη στον μισό Πειραιά) που εμποδίζουν την υλοποίηση των εκτεταμένων επενδύσεων που θέλει να δρομολογήσει άμεσα.

Πιο συγκεκριμένα, το master plan του ΟΛΠ, που μπορεί άμεσα να ξεκινήσει να υλοποιείται, εφόσον η νέα κυβέρνηση αλλάξει τη σύνθεση των αρμόδιων οργάνων (ΕΣΑΛ, ΚΑΣ) και σταματήσει να θέτει διαρκώς εμπόδια στις επενδύσεις των Κινέζων, προβλέπει να πέσουν στην αγορά 650 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων τα 293,7 εκατ. αφορούν τις υποχρεωτικές επενδύσεις, που πρέπει να ολοκληρωθούν μέχρι το 2021 προκειμένου να μεταβιβαστεί στον ΟΛΠ το 16% των μετοχών που βρίσκεται σε εκκρεμότητα, πέραν του 51% που έχει ήδη μεταβιβαστεί προ τριετίας. Ήδη έχουν υλοποιηθεί επενδύσεις ύψους 68 εκατ. ευρώ, ενώ το υπόλοιπο μέρος βρίσκεται αντιμέτωπο με τα γνωστά προβλήματα.

Τα υπόλοιπα 350 εκατ. ευρώ αφορούν έναν ευρύτατο κατάλογο έργων που δεν βρίσκονται στη λίστα των υποχρεωτικών επενδύσεων, εντάσσονται ωστόσο στις αναγκαίες παρεμβάσεις για να αναδειχθεί ακόμα περισσότερο ο ρόλος του Πειραιά στη διεθνή ανταγωνιστική σκακιέρα των λιμανιών της ευρύτερης περιοχής. Πρόκειται για επενδύσεις που έχουν προταθεί από τον εγνωσμένου κύρους σύμβουλο του ΟΛΠ McKinsey και συνδέονται με συγκεκριμένες τάσεις αλλά και ανάγκες της αγοράς, όπως, για παράδειγμα, η κατασκευή των δύο πενταώροφων κτιρίων στάθμευσης, που επιδιώκεται να αποτελούν βασική υποδομή για τη μετατροπή του car terminal του Πειραιά σε βασικό hub διακίνησης αυτοκινήτων από την Ασία προς τις αγορές της Ν.Α. Ευρώπης. Το ίδιο ισχύει και για την επένδυση για τα ξενοδοχεία και το εμπορικό κέντρο στον Πειραιά.

Οι πρόσθετες επενδύσεις, ειδικότερα, περιλαμβάνουν την κατασκευή έως 4 ξενοδοχείων και ενός εμπορικού κέντρου για την εξυπηρέτηση της κρουαζιέρας, το νέο κέντρο logistics, την κατασκευή νέου επιβατικού σταθμού, την κατασκευή του car terminal, τη διασύνδεση με τον ΟΔΔΥ και τη δημιουργία μουσείου στην πέτρινη αποθήκη.

Οι μεγάλες αποκρατικοποιήσεις και η διασύνδεση της Κρήτης

Η αντιεπενδυτική κουλτούρα ΣΥΡΙΖΑ αλλά και η κληρονομιά των κινημάτων “δεν πληρώνω”, οι στενές σχέσεις του κόμματος με τις συνδικαλιστικές συντεχνίες και οι παρελκυστικές τακτικές των αρμόδιων υπουργών είχαν ως αποτέλεσμα να εμφανίσουν σοβαρές καθυστερήσεις ή να μείνουν ανολοκλήρωτες αποκρατικοποιήσεις που θα μπορούσαν να γεμίσουν τα ταμεία και να φέρουν “φρέσκο” χρήμα στην αγορά. Χαρακτηριστική περίπτωση ο διαγωνισμός πώλησης των Ελληνικών Πετρελαίων, της πιο κερδοφόρας ελληνικής επιχείρησης, που δεν κατάφερε να προσελκύσει ούτε μία δεσμευτική προσφορά. Στην περίπτωση της ΔΕΠΑ επελέγη ένα περίπλοκο και χρονοβόρο σχήμα πώλησης και είναι χαρακτηριστικό ότι επί μήνες ο διαγωνισμός δεν ξεκινούσε, καθώς η εταιρεία δεν είχε έτοιμο να παρουσιάσει επιχειρησιακό σχέδιο για τα επόμενα χρόνια. Μόνο από τους δύο αυτούς διαγωνισμούς, τα έσοδα μπορούν να ξεπεράσουν υπό όρους τα 2 δισ. ευρώ.

Στην περίπτωση της Εγνατίας είναι γνωστές οι παρελκυστικές τακτικές του υπουργείου Υποδομών προκειμένου να μην προχωρήσει το προαπαιτούμενο της υλοποίησης των νέων σταθμών διοδίων. Η παραχώρηση της Εγνατίας θα συνοδευτεί από απολύτως σημαντικές επενδύσεις για τη συντήρηση του δρόμου, ο οποίος βρίσκεται σε κακή κατάσταση. Το ίδιο ισχύει και για τα περιφερειακά λιμάνια, καθώς από πλευράς ΤΑΙΠΕΔ η προετοιμασία για τους διαγωνισμούς των υποπαραχωρήσεων έχει ολοκληρωθεί και υπάρχουν έτοιμα projects με υπαρκτό και έντονο ενδιαφέρον επενδυτών. Και εδώ οι τοπικές αντιδράσεις και οι στενές σχέσεις με τους συνδικαλιστές λειτούργησαν αποτρεπτικά για την κυβέρνηση να προχωρήσει.

Από το ξεμπλοκάρισμα των αποκρατικοποιήσεων εκτιμάται ότι θα μπορούσε να υπάρξει τόνωση στην ελληνική αγορά με εισροή κεφαλαίων –μαζί με τα συνοδευτικά έργα υποδομών για συγκεκριμένες περιπτώσεις– άνω των 2 δισ. ευρώ.

Το “αγκάθι” της Κρήτης

Επίσης ένα project με πολλαπλά ενεργειακά και οικονομικά οφέλη βρίσκεται στον αέρα εξαιτίας της εμμονής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να κατασκευαστεί ως εθνικό έργο, αρνούμενη την επιχορήγηση ύψους 355 εκατ. ευρώ από κοινοτικά κονδύλια. Ο λόγος για τη Διασύνδεση Κρήτης-Αττικής και τη διαμάχη μεταξύ του ΑΔΜΗΕ και της κοινοπραξίας Euroasia, που οδηγεί το έργο σε απένταξη από τα έργα κοινού ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος, με αποτέλεσμα να χάνονται οι κοινοτικές επιδοτήσεις και η επένδυση να βρίσκεται στον αέρα.

Η εκκρεμότητα του 30% του ΔΑΑ

Μέχρι σήμερα το εγχείρημα της πώλησης του 30% του αεροδρομίου “Ελευθέριος Βενιζέλος” βρισκόταν αντιμέτωπο με την παρελκυστική τακτική που υιοθετούσε η κυβέρνηση σχετικά με το σύνολο των ιδιωτικοποιήσεων. Ένα από τα τελευταία επεισόδια του κυβερνητικού πολέμου κατά της πώλησης του 30% του ΔΑΑ αφορά απόφαση του Φεβρουαρίου του 2019 του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής, βάσει της οποίας το Δημόσιο επιδίωκε την αντικατάσταση του ανεξάρτητου μέλους του εννεαμελούς δ.σ. με άτομο δικής του επιλογής (waiver). Tην πρόταση αυτή είχε απορρίψει η AviAlliance, που ελέγχει το 40% του ΔΑΑ, με την ελληνική κυβέρνηση να έχει συμφωνήσει με τους δανειστές την υπογραφή νέας συμφωνίας –κάτι που μέλλει να φανεί– για το waiver μέχρι τις 30 Ιουνίου, οπότε λήγει η υφιστάμενη.

Η πώληση του 30% του ΔΑΑ, που κατέχει το Δημόσιο, αναμένεται να συνοδευτεί με τίμημα 1 – 1,5 δισ. ευρώ, με την εταιρεία να έχει εμφανίσει ιστορικά υψηλά μεγέθη για το 2018. Τα έσοδα, δηλαδή, διαμορφώθηκαν σε 478,7 εκατ. ευρώ, ενώ τα κέρδη προ φόρων σε 171,04 εκατ. ευρώ, με τις μελλοντικές επενδύσεις για την περαιτέρω ανάπτυξη του αερολιμένα να αναμένεται ότι θα αποτελέσουν “κλειδί” για τον προσδιορισμό του τιμήματος. Στα υποψήφια σχήματα συγκαταλέγονται η γαλλική Vinci, ο όμιλος Κοπελούζου, η υφιστάμενη κοινοπραξία παραχώρησης του αεροδρομίου με leader το καναδικό συνταξιοδοτικό fund PSP, ενώ μένει να φανεί εάν κινεζικές εταιρείες θα δώσουν το “παρών”. Ενδεικτικό της καθυστέρησης ως προς την ολοκλήρωση της συγκεκριμένης ιδιωτικοποίησης είναι το γεγονός ότι το συμπληρωματικό Μνημόνιο, που είχε γίνει γνωστό τον Δεκέμβριο του 2017, προέβλεπε ότι τον Μάρτιο του 2018 θα ξεκινήσει ο διαγωνισμός για την πώληση του 30%.

Οι Καναδοί της Eldorado Gold ποντάρουν σε restart

Καταλυτικής σημασίας είναι οι εκλογές της 7ης Ιουλίου και για τη μεγαλύτερη επένδυση στον εγχώριο ορυκτό πλούτο, ύψους 1 δισ. ευρώ. Μετά τη θετική, τον Απρίλιο του 2018, για τον καναδικό όμιλο απόφαση της διαιτησίας, οι προσδοκίες που είχε δημιουργήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για απεμπλοκή της επένδυσης αποδείχθηκαν δίχως αντίκρισμα. Ποιες είναι, όμως, οι εκκρεμότητες για να ξεκλειδώσει το έργο; Η εξασφάλιση τροποποιητικής άδειας εγκατάστασης ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού του εργοστασίου εμπλουτισμού των Σκουριών, όπως και αδειών για τη μετεγκατάσταση των αρχαιοτήτων και την επικαιροποίηση της πολεοδομικής άδειας για το εργοστάσιο των Σκουριών. Πρόκειται για άδειες ρουτίνας, που η σημερινή κυβέρνηση, για ιδεοληπτικούς και μόνο λόγους, όπως αναφέρουν στην αγορά, αρνείται να χορηγήσει, κρατώντας σε ομηρία το project, που στην πλήρη ανάπτυξή του θα δημιουργήσει 1.000 επιπρόσθετες θέσεις εργασίας κατά τη διάρκεια της κατασκευής και κατά μέσο όρο 700 άμεσες θέσεις εργασίας κατά την 25ετή, τουλάχιστον, λειτουργία του.

Ως αποτέλεσμα, η Eldorado Gold είναι αντιμέτωπη με ζημία της τάξης των 750 εκατ. ευρώ, ποσό που διεκδικεί η εταιρεία από το ελληνικό κράτος μέσω εξώδικης αίτησης πληρωμής. Εκτός, όμως, από την ένταση των κεφαλαίων της τάξης του 1 δισ. ευρώ που θα απαιτηθούν για να υλοποιηθεί το έργο, ο καναδικός όμιλος τοποθετεί τη συμβολή του έργου στην ελληνική οικονομία σε 1,5 δισ. ευρώ για πληρωμές εργαζομένων, 3 δισ. ευρώ για πληρωμές προς Έλληνες προμηθευτές, 1 δισ. ευρώ σε άμεσους φόρους για το ελληνικό κράτος, 450 εκατ. ευρώ σε ετήσια έσοδα εξαγωγών και 80 εκατ. σε επενδύσεις στην κοινωνία.

*Αναδημοσίευση από το “Κεφάλαιο” που κυκλοφορεί

[ΠΗΓΗ: https://www.capital.gr, των Νίκου Χρυσικόπουλου, Χάρη Φλουδόπουλου, Δημήτρη Δελεβέγκου, 23/6/2019]

Οι τενεκέδες από το τυρί είναι ένα υλικό που συνήθως καταλήγει στους κάδους απορριμμάτων. Ποιος θα μπορούσε να σκεφτεί να τους μετατρέψει σε καμβά ζωγραφικής και να εκφραστεί επάνω τους δημιουργικά; Και ακολούθως, να φυτέψει μέσα στους τενεκέδες πολύχρωμα λουλούδια, σκορπίζοντάς τους στους δρόμους ενός παραδοσιακού χωριού και στήνοντας με τον τρόπο αυτό μία πρωτότυπη ανοιχτή γκαλερί;

Η συγκεκριμένη ιδέα πήρε «σάρκα και οστά» σε έναν από τους πιο γραφικούς οικισμούς της Χαλκιδικής, γεμάτο με πλακόστρωτα καλντερίμια, που σφύζει από ζωή κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών, την Άφυτο. Εμπνευστής ήταν ο γλύπτης και πρώην πρόεδρος της κοινότητας, Βασίλης Παυλής, ο οποίος κάνοντας ένα «ταξίδι» πίσω στο χρόνο θυμήθηκε τις γιαγιάδες του χωριού που δεν πετούσαν τους τενεκέδες από το τυρί, αλλά τους μετέτρεπαν σε γλάστρες φυτεύοντας, με ιδιαίτερο μεράκι, λουλούδια της αρεσκείας τους.

Από τη στιγμή που «γεννήθηκε» η ιδέα, ακολούθησε η υλοποίησή της. Ο κ. Παυλής επικοινώνησε τόσο με καλλιτέχνες σε ολόκληρη τη χώρα, για να βοηθήσουν στο συγκεκριμένο εγχείρημα, όσο και με μαθητές νηπιαγωγείων, δημοτικών και ειδικών σχολείων που λαχταρούσαν να δημιουργήσουν πάνω σε έναν τόσο ξεχωριστό καμβά.

«Ήθελα να επαναφέρω την παραδοσιακή γλάστρα, αυτή των γιαγιάδων μας, που φύτευαν λουλούδια, και ιδίως μέσα στην Άφυτο γιατί είναι ξεχωριστός τόπος. Για το λόγο αυτό απευθύνθηκα σε φίλους ζωγράφους και σε σχολεία που ανταποκρίθηκαν άμεσα και μάλιστα με θέρμη», δήλωσε στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο κ. Παυλής.

 Η προσπάθεια που ξεκίνησε λίγο μετά το νέο έτος κράτησε περίπου πέντε μήνες και μέσα σε αυτό το διάστημα 110 ζωγράφοι από όλη την Ελλάδα και περίπου 170 παιδιά δημιούργησαν περισσότερα από 300 έργα στους τενεκέδες τυριού. Κι εφόσον δεν υπήρχε κανένας περιορισμός για τους καλλιτέχνες και τους μαθητές επέλεξαν -μεταξύ άλλων- να μεταφέρουν εικόνες από τη θάλασσα, γοργόνες, δειλινά, ανεμόμυλους και ηλιοτρόπια.

«Δημιουργήθηκε μια Ομάδα Εθελοντών στην Άφυτο και αφού αποκτήσαμε πρώτα εμείς την τεχνογνωσία, αρχίσαμε να ενημερώνουμε τους καλλιτέχνες και τα σχολεία για τη διαδικασία που θα έπρεπε να ακολουθήσουν. Αρχικά, τους λέγαμε πού μπορούν να βρουν τους τενεκέδες, φυσικά να τους ασταρώσουν για να μη χαλάσουν και αφού τους ζωγράφιζαν, μας τους έστελναν ταχυδρομικά και τέλος φυτεύτηκαν τα λουλούδια», πρόσθεσε ο γλύπτης.

Η ανταπόκριση σε αυτό το κάλεσμα ήταν μεγάλη, ενώ ανάλογος ήταν και ο ενθουσιασμός για το τελικό αποτέλεσμα, στο οποίο συνέβαλε σημαντικά και ο νυν πρόεδρος της κοινότητας, Λεωνίδας Παπαβασιλείου.

Πλέον, όλα αυτά τα έργα τέχνης μπορεί να τα θαυμάσει κάποιος επισκέπτης, περπατώντας στα καλντερίμια της Αφύτου, στη χερσόνησο της Κασσάνδρας. Στην ουσία είναι μια ανοιχτή γκαλερί καθώς τα έργα έχουν τοποθετηθεί στην κεντρική πλατεία και σε όλους τους δρόμους, ανά ζωγράφο και εργαστήριο, ώστε να μπορούν οι κάτοικοι και οι επισκέπτες να τα απολαμβάνουν και να τα φωτογραφίζουν καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού.

Παράλληλα, είναι ένας τρόπος να προωθηθεί η σημασία και τα οφέλη της ανακύκλωσης, αποδεικνύοντας με τον πιο ξεχωριστό τρόπο πως κανένα αντικείμενο δεν είναι για πέταμα.

[ΠΗΓΗ: http://ergoliptesxalkidikis.blogspot.com,  22/6/2019]

Κρατικά ομόλογα με επιτόκια που πλησιάζουν στο επίπεδο… των ΗΠΑ και πριν από λίγους μήνες δεν μπορούσαμε καν να φανταστούμε, τράπεζες που από την απόλυτη αβεβαιότητα βγαίνουν στις αγορές και κλείνουν μεγάλα deals για τα «κόκκινα» δάνεια και ένα κύμα ξένων επενδυτών που περιμένει την πολιτική αλλαγή για να ποντάρει στο μέλλον της Ελλάδας. Αυτή είναι η εικόνα που έχει διαμορφωθεί μετά τις ευρωεκλογές και βελτιώνεται όσο πλησιάζουμε στις κάλπες της 7ης Ιουλίου, με τις αγορές να πιστοποιούν με εκκωφαντικό τρόπο ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο κατώφλι μιας νέας εποχής.

Είναι η πρώτη φορά που οι επενδυτές βλέπουν θετικά τις εκλογές και ποντάρουν αληθινά χρήματα στις τράπεζες και τις επιχειρήσεις με την προοπτική της πολιτικής αλλαγής. Το «Mitsotakis effect» βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στα ομόλογα, το χρηματιστήριο και την πραγματική οικονομία αντικαθιστώντας και μάλιστα με εντυπωσιακή ταχύτητα το «SYRIZA effect» που οδηγούσε σε τέλμα και στασιμότητα.

Την ίδια ώρα, η χώρα μας έχει μία ιστορική ευκαιρία να ωφεληθεί στο μέγιστο βαθμό από τον δεύτερο κύκλο ποσοτικής χαλάρωσης που αναμένεται να θέσει εφαρμογή η ΕΚΤ στο πρώτο εξάμηνο του 2020.

Είναι χαρακτηριστικό πως για πρώτη φορά, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε χθες και ο ίδιος ο πρόεδρος της Ν.Δ. οι αγορές αντιμετωπίζουν την προκήρυξη εκλογών με τόσο θετικό τρόπο, δίνοντας στην κυριολεξία ώθηση στην ελληνική οικονομία με βάση πάντα τα αποτελέσματα που αναμένουν κρίνοντας από αυτά των ευρωεκλογών.

Το σχέδιο Ντράγκι για τροφοδότηση των αγορών με φθηνή ρευστότητα, η προαναγγελία του οποίου ώθησε τις αποδόσεις των 10ετών ομολόγων σε ιστορικά χαμηλά, οι εκθέσεις των διεθνών οίκων αλλά και οι εξελίξεις με το ομόλογο της Τρ. Πειραιώς, δείχνουν με σαφήνεια ότι δημιουργείται ένα σκηνικό που αλλάζει τα δεδομένα. Με την προϋπόθεση πάντα ότι η επόμενη κυβέρνηση θα προχωρήσει στις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις και στα μέτρα που χρειάζονται για τη δημιουργία των συνθηκών ανάκαμψης και ανάπτυξης.

Παρά τη βελτίωση του κλίματος από τότε που έγινε αντιληπτή η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, χρειάζεται και μεγάλη προσπάθεια από τη νέα κυβέρνηση για να αντισταθμιστεί ο αντίκτυπος της ανεύθυνης διακυβέρνησης των τελευταίων μηνών, να επιτευχθούν οι στόχοι και να έρθουν μεγάλα ξένα επενδυτικά κεφάλαια.

Στο πλαίσιο αυτό ο χρονικός ορίζοντας των 18 μηνών που είχε θέσει ως στόχο ο Κυριάκος Μητσοτάκης για την επιστροφή του ελληνικού δημοσίου στην «επενδυτική βαθμίδα» (investment grade) και την έξοδο από την κατηγορία των «σκουπιδιών» (junk) θα μπορούσε να συρρικνωθεί και να φτάσει ακόμη και στους 12 μήνες, διευκολύνοντας την ένταξη της Ελλάδας σε νέο QE, για την εφαρμογή του οποίου «βουίζει» ολόκληρη η Ευρώπη.

Αρχής γενομένης από τον Ιούλιο, η ελληνική οικονομία μπορεί να αναβαθμιστεί ταχύτερα από το αναμενόμενο και να επανέλθει στην ευρωπαϊκή κανονικότητα, συμμετέχοντας σε όλες τις δράσεις της ΕΚΤ.

Το παράδειγμα της Πειραιώς

Το παράδειγμα της Τρ. Πειραιώς είναι χαρακτηριστικό της μεγάλης αλλαγής που συντελείται στο πως βλέπουν οι επενδυτές την Ελλάδα και κατ’ επέκταση τα ελληνικά assets. Πριν από περίπου εννέα μήνες εκφράζονταν ανησυχίες για το μέλλον της τράπεζας γιατί έπρεπε να ενισχυθεί κεφαλαιακά αλλά οι πόρτες των αγορών ήταν ερμητικά κλειστές. Ο αποκλεισμός ίσχυε όχι μόνο για τη μεγαλύτερη ελληνική τράπεζα και τις υπόλοιπες τράπεζες αλλά για το σύνολο της οικονομίας.

Μόνο ορισμένοι επιχειρηματικοί όμιλοι κατάφεραν να «απαγκιστρωθούν» από το κακό κλίμα για την ελληνική οικονομία και να αντλήσουν κεφάλαια από τις αγορές, ενώ οι τράπεζες έχοντας το τεράστιο βάρος των «κόκκινων» δανείων και μία οικονομία ανήμπορη να σταθεί στα πόδια της συγκέντρωναν το σύνολο των ανησυχιών. Οι μετοχές τους κατέρρεαν και η αβεβαιότητα χτυπούσε κόκκινο, ακυρώνοντας κάθε σχέδιο, πόσω μάλλον την έξοδο στις αγορές.

Χθες, η Τρ. Πειραιώς ήταν αυτή που άνοιξε την πόρτα των αγορών για πρώτη φορά για τον εγχώριο τραπεζικό κλάδο μετά από 11 ολόκληρα χρόνια με έκδοση ομολόγου μειωμένης εξασφάλισης. Ήταν μία πολύ δύσκολη αποστολή αφού σε επίπεδο οικονομίας οι επενδυτές ελπίζουν μόνο σε προσδοκίες που γεννάει η πολιτική αλλαγή και δεν έχουν ακόμη στα χέρια τους νομοσχέδια που να αποδεικνύουν τη στροφή της Ελλάδας.

Όμως με το μεγάλο deal που έκλεισε για τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων από την εξειδικευμένη σουηδική εταιρεία Intrum, η ελληνική τράπεζα απέδειξε ότι μπορεί να γυρίσει σελίδα. Η Τρ. Πειραιώς δέχθηκε προσφορές άνω των 850 εκατ. ευρώ από περισσότερους από 135 θεσμικούς επενδυτές από τουλάχιστον 20 χώρες. Ενισχύει έτσι σημαντικά τα κεφάλαιά της και μετά τη συμφωνία με την Intrum και την έκδοση του ομολόγου Tier II, επιτυγχάνει την αύξηση του δείκτη CET 1 πάνω από το 15%.

Πλέον, η διοίκηση Χρ. Μεγάλου καλείται να ολοκληρώσει με ομαλό τρόπο τον μετασχηματισμό της τράπεζας και να διαχειριστεί αποτελεσματικά τις ευκαιρίες που ανοίγονται, ενώ παράλληλα θα πρέπει να διασφαλίσει ότι η κοινοπραξία με την Intrum θα φέρει εις πέρας το πολύ σημαντικό για το σύνολο της οικονομίας project μείωσης των NPEs. Υπενθυμίζεται ότι η Τρ. Πειραιώς διαθέτει τον μεγαλύτερο όγκο «κόκκινων» δανείων ενώ η νέα εταιρεία θα διαχειριστεί δάνεια ύψους 27 δισ. ευρώ, καθώς και όσα δάνεια «κοκκινίζουν» στο εξής.

Ο ρόλος της Τρ. Πειραιώς είναι πάρα πολύ κρίσιμος αφού μόνο όταν μειωθεί το βάρος των προβληματικών δανείων – που σημαίνει ότι θα είναι πιο εύκολη η εξυπηρέτησή τους – θα μπορέσει η οικονομία να ανεβάσει ταχύτητα. Η σημαντικότερη πτυχή είναι αυτή της διαχείρισης των επιχειρηματικών δανείων καθώς το επιχειρηματικό τοπίο μεταλλάσσεται και ολόκληροι κλάδοι αλλάζουν χέρια στη μεγαλύτερη αναδιάρθρωση που έχει δει το ελληνικό επιχειρείν.

Είναι δεδομένο ότι οι συνθήκες διαμορφώνονται και είναι ιδιαιτέρως ευνοϊκές. Απαιτείται πολιτική σταθερότητα χωρίς παρερμηνείες και ένα ξεκάθαρο εκλογικό αποτέλεσμα για να δοθεί η τελική ώθηση. Η ισχυρή εντολή που ζητά ο Κυριάκος Μητσοτάκης εντάσσεται σε αυτό το πλαίσιο διότι το ενδεχόμενο επαναληπτικών εκλογών και μάλιστα με την απλή αναλογική δύναται να φέρει τη χώρα πίσω και να απομακρύνει επενδυτές πλήττοντας άμεσα την πορεία της οικονομίας.

[ΠΗΓΗ: https://www.liberal.gr, του Κωνσταντίνου Μαριόλη, 20/6/2019]