[Το μεταλλείο χαλκού χρυσού “Aitik” στην Σουηδία. Το μεγαλύτερο open pit στην Ευρώπη από το 1968]
Σήμερα δημοσιεύουμε το 3ο μέρος της παρέμβασης του Dr. Γεωλογίας Νικόλαου Αρβανιτίδη κατά την διάρκεια του συνέδριου που διοργάνωσε στην 83η ΔΕΘ ο Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Εταιρειών με τίτλο: “Οι ορυκτές πρώτες ύλες ως βασικός μοχλός ανάπτυξης για την ελληνική οικονομία”.
Ο διεθνούς φήμης επιστήμονας ο οποίος ζει και εργάζεται τα τελευταία χρόνια στην Σουηδία έδωσε στους συνέδρους ορισμένα παραδείγματα της εξορυκτικής πραγματικότητας της Σουηδίας της οποίας είναι άριστος γνώστης και τα οποία κατά την γνώμη θα μπορούσαν να αποτελέσουν μοντέλα εφαρμογής και στην Ελληνική επικράτεια.
Αν και εφόσον συμπληρώσουμε εμείς, το πολιτικό προσωπικό της χώρας λάβει σοβαρά υπόψη του την κατάσταση που βρισκόμαστε και πάψει να να επηρεάζεται από άσχετους που παριστάνουν τους ειδήμονες για να περάσουν τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα.
Ακολουθεί το τρίτο σκέλος της παρέμβασης του Νικόλαου Αρβανιτίδη στην 83η ΔΕΘ.
“Στη Σουηδία σήμερα για να δώσω ένα παράδειγμα μιας χώρας που γνωρίζω, μέσα από την μεταλλευτική πολιτική (που προσαρμόζεται και επικαιροποιείται κάθε φορά ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν στο διεθνές και ευρωπαϊκό περιβάλλον), τον στρατηγικό σχεδιασμό και την αδειοδοτική διαδικασία που ισχύουν, λειτουργούν σήμερα 14 ενεργά μεταλλεία.
Αυτά παράγουν περίπου 70 εκ τόνους μεταλλεύματων σιδήρου, βασικών και πολύτιμων μετάλλων (απο τα οποία παράγονται ετήσια 7 τόνοι περίπου χρυσός/24% της Ε.Ε.), 40 λατομεία βιομηχανικών ορυκτών και 50 λατομεία δομικών λίθων, ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη 608 εγκεκριμένες άδειες έργων (55% για χαλκό και χρυσό) μεταλλευτικών ερευνών και 227 αιτήσεις για άδειες μεταλλευτικών ερευνών (έχουν ήδη εγκριθεί οι 178 που αφορούν κύρια σε ΟΠΥ μπαταριών, το λίθιο, το βανάδιο και το κοβάλτιο).
Αντιστοιχούν σε μια επιφάνεια 10.500 κμ2 (0,02% της συνολοκής επιφάνειας της χώρας) ενώ δραστηριοποιούνται περίπου 90 μεταλλευτικές εταιρείες συμπεριλαμβανομένων και αυτών της κοιτασματολογικής έρευνας.
Απασχολούνται 9.000 εργαζόμενοι, ενώ το 2016 η παραγωγή μη ενεργειακών ΟΠΥ ανήλθε σε 120 εκ τόνους και ο τζίρος σε 4 δις ευρώ. Παρόμοια είναι και τα φινλανδικά δεδομένα, με την χώρα εκεί να εμφανίζεται, παρά το αυστηρό νομικό πλαίσιο που σχετικά διαθέτει, σαν η πιο ευνοϊκή στο κόσμο από πλευράς μεταλλευτικών επενδύσεων.
Θεωρώ ότι αυτές οι δύο χώρες, με αρκετές κοιτασματολογικές ομοιότητες με μας, μπορούν κατά κάποιο τρόπο να αποτελέσουν αναπτυξιακό πρότυπο σε θέματα αξιοποίησης ΟΠΥ.
Είναι χώρες όπου ο μεταλλευτικός κλάδος είναι καλά πακεταρισμένος, με την παρουσία ενός βιομηχανικού πλουραλισμού που δεν περιλαμβάνει μόνο την εξόρυξη, αλλά και την ανάπτυξη και εφαρμογή νέων τεχνολογιών μεταλλευτικής παραγωγής (π.χ. ολοένα και μεγαλύτερη χρήση λειτουργικών μηχανισμών στη βάση της τεχνητής νοημοσύνης), αλλά και μηχανικού εξοπλισμού για τα μεταλλεία και συναφείς δραστηριότητες και εργασίες.
Συμβαίνει λοιπόν ότι πέρα από τις εξαγωγές ΟΠΥ, το διαθέσιμο τεχνογνωσιακό κεφάλαιο γύρω από τις πρακτικές εφαρμογές μεταλλευτικής λειτουργίας και παραγωγής, να παρουσιάζει το ίδιο και ίσως μεγαλύτερο ενδιαφέρον ως προς τη διεθνή του ζήτηση προς εξαγωγή.”
[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.com, 2/10/2018]