Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να προσελκύσει σοβαρές επενδύσεις στη χώρα. Τελεία και παύλα.
Και δεν μπορεί, επειδή δεν θέλει να βρεθεί σε διάσταση από τους τελευταίους ιδεολογικούς του πυρήνες που θεωρούν «εχθρό» το «ξένο κεφάλαιο». Η περιπέτεια του Ελληνικού είναι ένα παράδειγμα.
Άλλο τρανταχτό παράδειγμα, ακόμα πιο χαρακτηριστικό, είναι η περιπέτεια της μεταλλουργίας χρυσού στη Χαλκιδική, όπου η επενδύτρια εταιρεία ακόμα περιμένει τις άδειες που θα έπρεπε να έχουν εκδοθεί μετά την δικαίωσή της από το Διαιτητικό Δικαστήριο τον περασμένο Απρίλιο.
Μια περιοχή που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε «πυξίδα» εισόδου της χώρας σε ταχύτερους αναπτυξιακούς ρυθμούς, παραμένει θύμα μιας τοπικής ιδεοληπτικής μειονότητας, που δεν παύει να εφευρίσκει και να διαχέει θεωρίες τρόμου, για να προσφέρει στον κυβερνόντα ΣΥΡΙΖΑ τις προφάσεις για το αντιαναπτυξιακό «σαμποτάζ», που πραγματοποιεί με τις διαδικαστικές κωλυσιεργίες του.
Τέσσερις μήνες μετά, μόνο μια άδεια έχει υπογραφεί από τον ΥΠΕΝ Γιώργο Σταθάκη, για τη μονάδα εμπλουτισμού του Μαντεμ-Λάκκου.
Άλλες πέντε άδειες και εγκρίσεις για τις Σκουριές, που πραγματικά θα «ξεκλειδώσουν» την πορεία της επένδυσης, παραμένουν στο συρτάρι του υπουργού, ικανοποιώντας τις ιδεολογικές «σκουριές» στα μυαλά εκείνων που επιμένουν να αγκιστρώνουν τον τόπο σε θεωρίες συνομωσίας…
Δεν πα να αποφαίνονται τα δικαστήρια υπέρ των επενδυτών, για την πληρότητα και την επάρκεια μελετών και επενδυτικών σχεδίων; Αυτή η κυβέρνηση σέβεται μόνο τις δικαστικές αποφάσεις που εξυπηρετούν τις μικροκομματικές της σκοπιμότητες…
Δεν πα να περιμένουν χιλιάδες άνθρωποι να απαγκιστρωθούν από την ανεργία; Για το ΣΥΡΙΖΑ η ανεργία αυτή αφορά μόνο σε μερικές εκατοντάδες μεταλλωρύχους, που –κατά την προσφιλή δικαιολογία των στελεχών του- δεν είναι δα και ψηφοφόροι του… Όλοι οι υπόλοιποι σε δορυφορικά επαγγέλματα και δραστηριότητες που εξαρτώνται από την εξέλιξη της μεταλλουργίας για να δουλέψουν, είναι ανύπαρκτο στατιστικό για την κυβέρνηση.
Τους χαλάει βλέπετε, που το «ξένο κεφάλαιο» στη Χαλκιδική, δείχνει τη δυνατότητα και τη διάθεση να κινήσει μια ολόκληρη τοπική οικονομία με μισθούς προμνημονιακών επιπέδων και αντισταθμιστικά οφέλη, που βελτιώνουν το επίπεδο διαβίωσης στις κοινότητες της Β.Α. Χαλκιδικής και όχι μόνο.
Δεν είναι μόνο το γεγονός πως «χαλάει» η ιδεοληπτική «σούπα» των ολίγων περί «κακού ξένου κεφαλαίου».
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δείξει κατ` επανάληψη, πως χρειάζεται ακροατήρια σε ανέχεια, για να μπορεί να ασκεί την επιδοματική του ψηφοθηρία…
Και δυστυχώς για την Ελλάδα, είναι η στάση απέναντι σ` αυτές τις εμβληματικές επενδύσεις, που διαμορφώνουν στο εξωτερικό άποψη για το επενδυτικό κλίμα στη χώρα…
[ΠΗΓΗ: http://www.thepresident.gr, του Βαγγέλη Μωυσή, 24/8/2018]