Με μία ομιλία – αχταρμά ως προς τους συμβολισμούς και τις αναφορές, ο πρωθυπουργός κήρυξε την έξοδο από τα Μνημόνια. Χωρίς βέβαια να εμφυσήσει οποιοδήποτε όραμα για την επόμενη ημέρα…
Τα έβαλε όλα μαζί στο καζάνι ο κ. Τσίπρας. Και συμπληγάδες -κατά Σεφέρη μάλιστα- και Οδύσσεια (τώρα τι σχέση είχαν αυτά τα δύο, μόνο οι λογογράφοι του Μαξίμου το γνωρίζουν…) με Σειρήνες, Λωτοφάγους και μνηστήρες. Όμως η “σούπα” βγήκε άνοστη. Εντελώς προβλέψιμη παρά την προσπάθεια να διανθιστεί με διάφορους επικολυρισμούς και με ένα γνώριμο χαρακτηριστικό της περιόδου της διακυβέρνησής του. Την αποποίηση οποιασδήποτε ευθύνης.
Κατά τον πρωθυπουργό ευθύνες έχουν όλοι όσοι κυβέρνησαν εκτός βέβαια από τον ίδιο. Λες και η κυβέρνησή του δεν είχε καμία συμμετοχή στην εφαρμογή των πιο σκληρών μνημονιακών μέτρων της οκταετίας. Λες και το 3ο μνημόνιο το υπέγραψαν κάποιοι άλλοι και όχι οι Συριζανέλ… Φαίνεται ότι όταν ανέφερε πως “δεν θα γίνουμε Λωτοφάγοι” προφανώς λοιδορούσε μία ολόκληρη κοινωνία που θεωρεί ότι είναι Λωτοφάγοι… Θα μπορούσε λοιπόν κάλλιστα να ξεκινήσει την ομιλία του με το “Αγαπητοί Λωτοφάγοι…”.
Από εκεί και πέρα στην ομιλία του ο πρωθυπουργός, ο οποίος δεν λησμόνησε να παίξει τον ρόλο του “καλού παιδιού” προς εταίρους που… ευχαρίστησε και αφού “κάρφωσε” τους παλιούς του συντρόφους, έδωσε και το στίγμα του για το πώς θα κινηθεί κατά τη μακρά προεκλογική περίοδο στην οποία εισέρχεται η χώρα. Και για την πόλωση που σχεδιάζεται στον άξονα της στρατηγικής καταπολέμησης διαπλοκής και διαφθοράς. Είναι σαν να έχουν ριφθεί οι πρώτες τροχιοδεικτικές βολές… Είναι βέβαιο ότι τους επόμενους μήνες θα δούμε σε πλήρη εξέλιξη τη στρατηγική αυτής της στοχοποίησης.
Όμως όλα αυτά ήταν εντελώς αναμενόμενα. Ο κ. Τσίπρας δεν έκανε την έκπληξη, δεν έκανε την υπέρβαση. Δεν άδραξε την ευκαιρία που του δόθηκε από τη συγκυρία να εμφανιστεί ως εθνικός ηγέτης. Δεν το έχει. Δεν μπόρεσε να αντιληφθεί ότι θα μπορούσε να δρέψει οφέλη. Παρέμεινε κομματικός, έως διχαστικός, με προειδοποιήσεις και προεκλογικού τύπου απειλές. Και βέβαια, ούτε λέξη για το στοίχημα και τις προκλήσεις της επόμενης μέρας. Κρίμα…
[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου, 22/8/2018]