Εν αρχή ήτο το Grexit…
Χρησιμοποιήθηκε ως φόβητρο, ως ένας μπαμπούλας για να κατευνάσουν τις ορμές τους μερικοί όψιμοι «επαναστάτες», τότε στις αρχές της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Προφανώς λειτούργησε, διότι οι προοπτικές μιας Ελλάδας εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν φάνταζαν καθόλου ελκυστικές, από όποια σκοπιά και αν τις εξέταζες.
Μετά εμφανίστηκε το Brexit…
Αποτέλεσε τον θρίαμβο του ευρωσκεπτικισμού, αλλά και του λαϊκισμού, αφού με ελαφρά… πηδηματάκια πρώτα ο Μπόρις Τζόνσον και εν συνεχεία ο Νάιτζελ Φάρατζ, οι δύο ηγετικές φυσιογνωμίες της καμπάνιας του Brexit, παραιτούνται από την πρώτη γραμμή της πολιτικής επικαιρότητας στη Βρετανία μετά την νίκη του στρατοπέδου τους υπέρ του Brexit στο ιστορικό δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου 2016. Παρεμπιπτόντως, το Brexit θα έχει ισχύ από τον Απρίλιο του 2019 και μέχρι τότε ποιος ζει ποιος πεθαίνει, αφού οι όροι της απόσυρσης ακόμη δεν ξεκίνησαν να συζητιόνται και η Βρετανία παραμένει πλήρες μέλος της Ε.Ε.
Τότε είχαν κυκλοφορήσει και κάποια σενάρια –μάλιστα σε δημοσίευμα της εφημερίδας «The Guardian»–, πως το Brexit μπορεί να επαναφέρει και το Grexit, αλλά ο υφυπουργός εξωτερικών Δημήτρης Μάρδας έσπευσε τότε να διαψεύσει οποιαδήποτε σύνδεση σε τηλεοπτική εκπομπή. «Δεν υπάρχει καμία σύνδεση μεταξύ του Brexit και Grexit» τόνισε ο Δημήτρης Μάρδας και συμπλήρωσε: «δεν μπορώ να καταλάβω αυτή τη λογική της σύνδεσης». Και δίκιο είχε ο άνθρωπος… Το Grexit προτάθηκε σχεδόν σαν… τιμωρία, ενώ το Brexit οι Βρετανοί, –τουλάχιστον το μεγαλύτερο ποσοστό από αυτούς που συμμετείχαν στο δημοψήφισμα–, το βλέπουν σαν ανακούφιση…
Τέλος το κακό τρίτωσε. Φάνηκε και Frexit στον ορίζοντα…
Το Frexit αποτελεί εδώ και καιρό κύριο επιχείρημα της Μαρί Λεπέν και το επικαλείται πάντα στις ομιλίες της. Τώρα, σαν μακρινή απειλή, ακούστηκε και από τα χείλη του επόμενου προέδρου της Γαλλίας, Εμμανουέλ Μακρόν. Ο κος Μακρόν, στα πλαίσια της προεκλογικής του καμπάνιας για τον δεύτερο γύρο των Γαλλικών προεδρικών εκλογών, δήλωσε: «Η Ε.Ε πρέπει να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις διαφορετικά θα αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο ενός Frexit».
Ο Μακρόν, έχοντας εξασφαλίσει τον τίτλο του «επικρατέστερου υποψηφίου» για την προεδρία της Γαλλίας, με ένα 20% προβάδισμα έναντι της αντιπάλου του Μαρί Λεπέν στις δημοσκοπήσεις, έδωσε συνέντευξη στο BBC και σκιαγράφησε τις προθέσεις του.
«Είμαι φιλοευρωπαίος, υπερασπίστηκα συνεχώς κατά τη διάρκεια αυτών των εκλογών την ευρωπαϊκή ιδέα και τις ευρωπαϊκές πολιτικές επειδή πιστεύω ότι είναι εξαιρετικά σημαντικές για τους Γάλλους και τη θέση της χώρας μας στην παγκοσμιοποίηση. Ωστόσο την ίδια στιγμή οφείλουμε να δούμε την κατάσταση, να ακούσουμε το λαό μας και να ακούσουμε το γεγονός ότι είναι εξαιρετικά θυμωμένοι σήμερα, ανυπόμονοι και ότι η δυσλειτουργία της ΕΕ δεν είναι πλέον βιώσιμη. Επομένως, θεωρώ ότι η εντολή μου την επόμενη μέρα θα είναι να αναμορφώσουμε σε βάθος την ΕΕ και παράλληλα το ευρωπαϊκό εγχείρημα».
Αναμορφωτής λοιπόν ο επόμενος Γάλλος Πρόεδρος, (ίσως και «ρεφορμιστής» λόγω προέλευσης από το σοσιαλιστικό κόμμα), θα κινηθεί προς την κατεύθυνση της αναμόρφωσης της Ε.Ε. ώστε να πάψει να είναι δυσλειτουργική, όπως δήλωσε. Βέβαια το τι θεωρεί ο καθένας δυσλειτουργία και κυρίως ποιες είναι οι προτεραιότητες, είναι ένα θέμα συζήτησης. Τελικά ο κος Μακρόν δίνει σαφώς το στίγμα του: Ή Ε.Ε. αναμορφώνεται όπως εγώ –ο Γάλλος Πρόεδρος– θεωρώ πως πρέπει, ή –αν αποτύχω–, έρχεται Frexit και Λε Πέν. Και μάλιστα για να ενισχύσει τα λεγόμενά του, προσθέτει πως «αν επέτρεπα στην Ε.Ε να συνεχίσει να λειτουργεί ως έχει θα ήταν πράξη προδοσίας, και δεν θέλω να κάνω κάτι τέτοιο».
Μεγαλοστομίες; Προεκλογικά λόγια του αέρα; Όραμα για το μέλλον; Υπόσχεση; Τι αλήθεια απ’ όλα χαρακτηρίζει τις δηλώσεις Μακρόν; Είναι στ’ αλήθεια ο αναμορφωτής που έχει ανάγκη η Ε.Ε. για να ξεκολλήσει από το τέλμα της τελευταίας περιόδου; Θα βρει την αντίστοιχη πολιτική στήριξη για να κάνει τα λόγια πράξεις;
Πάντως ο ερχομός του Frexit ή του του Εθνικού Μετώπου της Λε Πεν αποτελούν μόνιμο φόβητρο για τους ψηφοφόρους στους οποίους απευθύνεται ο Μακρόν λίγες μέρες πριν το δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών. Λίγο υπομονή, μερικές ημέρες έμειναν. Δεν αγωνιούμε για το ποιος θα βγει πρόεδρος… Τη συνέχεια θέλουμε να δούμε… Διότι αυτές οι εκλογές μπορούμε να πούμε πως δεν αφορούν μόνο την Γαλλία, αλλά την Ε.Ε. στο σύνολό της.
[ΠΗΓΗ: http://www.politically.gr, του Αχιλλέα Σκυριανού, 3/5/2017]