Τον Σεπτέμβριο του 2015, τα 193 Κράτη Μέλη των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) ενέκριναν την “Ατζέντα για την Αειφόρο Ανάπτυξη του 2030”, η οποία περιλαμβάνει ένα σύνολο Στόχων (17) για την Βιώσιμη Ανάπτυξη (SDGs) για την περίοδο 2015-2030.

Η “agenda” και οι SDGs αντιπροσωπεύουν ένα συνολικό σχέδιο δράσης για την κοινωνική ένταξη, την περιβαλλοντική βιωσιμότητα και την οικονομική ανάπτυξη για την επίτευξη των οποίων απαιτείται συναίνεση και πρωτοφανής συνεργασία μεταξύ των κυβερνήσεων, μη κυβερνητικών οργανώσεων, αναπτυξιακών εταίρων, του ιδιωτικού τομέα και των τοπικών κοινοτήτων.

Η εξορυκτική βιομηχανία έχει την ευκαιρία και τις δυνατότητες να συμβάλει θετικά σε όλους τους 17 SDGs. Η βιομηχανία εξόρυξης μπορεί δυνητικά να επηρεάσει είτε θετικά είτε αρνητικά όλους τους SDGs. Η εξορυκτική δραστηριότητα μπορεί να προωθήσει την οικονομική ανάπτυξη με την παροχή ευκαιριών για αξιοπρεπή απασχόληση, την ανάπτυξη των επιχειρήσεων, την αύξηση των φορολογικών εσόδων και τις διασυνδέσεις των υποδομών. Πολλά από τα προϊόντα της εξορυκτικής βιομηχανίας είναι επίσης απαραίτητα δομικά στοιχεία σε τεχνολογίες, υποδομές, ενέργεια και γεωργικές εφαρμογές.

[ΠΗΓΗ: http://elladitsamas.blogspot.gr/, του Πέτρου Τζεφέρη, 19/3/2017]

Στη σχηματική μεταλλογενετική παράσταση του Jebrak (2016) ότι η τα μεταλλοφόρα συστήματα στη Β.Α. Χαλκιδική (Σ=Σκουριές, Ο=Ολυμπιάδα, Μ=Μαύρες Πέτρες, Π=Πιάβιτσα, Β=Βάρβαρα) συνδέονται με διάφορους συγκεκριμένους κοιτασματολογικούς τύπους, γεγονός που και αυτό με τη σειρά του αποδεικνύει και αιτιολογεί την πολυμεταλλικότητα της περιοχής. 

Το έργο παραγωγικής αξιοποίησης και εκμετάλλευσης των πολυμεταλλικών κοιτασμάτων Β.Α. Χαλκιδικής αποκαλείται συχνά, και κυρίως από αντιμεταλλευτικούς κύκλους σαν επένδυση εξόρυξης χρυσού. Θα μπορούσε βέβαια κάποιος να δεχτεί καλοπροαίρετα την άποψη ότι «τόσα ξέρουν τόσα λένε». Στην συγκεκριμένη όμως περίπτωση είναι προφανές ότι πρόκειται για ένα ακόμη αντιμεταλλευτικό σύνθημα που όμως δεν ανταποκρίνεται στην κοιτασματολογική πραγματικότητα της περιοχής. Συγκεκριμένα κάνοντας μια απλή προσέγγιση, και γρήγορη επιστημονική «ανάγνωση» του πλαισίου οικονομικής γεωλογίας που επικρατεί και ισχύει στην Β.Α. Χαλκιδική παρατηρεί, εντοπίζει και διαπιστώνει κανείς δύο βασικούς κοιτασματολογικούς τύπους και κατηγορίες μεταλλευμάτων.

Στα ενεργά μεταλλεία Ολυμπιάδας και Μαύρων Πετρών/Μαντέμ Λάκκου(Στρατώνι-Στρατονίκη) πρόκειται για πολυμεταλλικά θειούχα μεταλλεύματα με το αρχικό και βασικό οικονομικό ενδιαφέρον να βρίσκεται στα περιεχόμενα ορυκτά θειούχου ψευδαργύρου (σφαλερίτης), θειούχου μολύβδου (γαληνίτης) και θειούχου σιδήρου (σιδηροπυρίτης), ενώ μεταβαλλόμενη είναι η παρουσία του θειούχου ορυκτού σιδήρου -αρσενικού (αρσενοπυρίτης). Στην πραγματικότητα πρόκειται δηλαδή για εξόρυξη με μεταλλευτικό στόχο την παραγωγή ψευδαργύρου και μολύβδου, κάτι άλλωστε που χαρακτηρίζει διαχρονικά την παραγωγική λειτουργία των συγκεκριμένων μεταλλείων. Το οικονομικό ενδιαφέρον σε αργυρό και χρυσό οφείλεται στις υψηλές περιεκτικότητες που εντοπίζονται αντίστοιχα στον γαληνίτη και αρσενοπυρίτη. Τα δυο πολύτιμα μέταλλα συνοδεύουν και ενισχύουν σημαντικά την οικονομικότητα των μεταλλευμάτων ψευδαργύρου και μολύβδου αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν η Ολυμπιάδα και οι Μαύρες Πέτρες να θεωρούνται μεταλλεία εξόρυξης χρυσού.

Στο κοίτασμα των Σκουριών το οικονομικό ενδιαφέρον βρίσκεται στην μεταλλοφορία θειούχων ορυκτών χαλκού με κυρίαρχη την παρουσία του χαλκοπυρίτη. Η σχετικά αυξημένη περιεκτικότητα χρυσού ενισχύει την εκμεταλλευσιμότητα του χαλκούχου μεταλλεύματος των Σκουριών. Και βέβαια στην περίπτωση αυτή πρόκειται βασικά για εξόρυξη χαλκού, και όχι χρυσού.

Είναι φανερό λοιπόν ότι και στις δύο περιπτώσεις η γενικόλογη αναφορά περί εξόρυξης χρυσού είναι ανακριβής, παραπλανητική και δεν έχει σχέση με τα πραγματικά δεδομένα της παραγωγικής διαδικασίας. Η αβάσιμη, στρεβλή και ανορθόδοξη αυτή ονοματολογική αναφορά χρησιμοποιείται τόσο από τους αντιμεταλλευτικούς όσο και από αυτούς που στηρίζουν τη μεταλλευτική δραστηριότητα. Οι μεν θέλοντας να συνδέσουν το χρυσό με υποβάθμιση του περιβάλλοντος και για να υπηρετήσουν άλλες σκοπιμότητες, και οι δε νομίζοντας ότι έτσι αναδεικνύουν περισσότερο την πλουτοπαραγωγική αξία και προοπτική.

Και στις δύο περιπτώσεις είναι φανερό ότι όσοι επιμένουν στην αυθαίρετη αναφορά περί εξόρυξης χρυσού ενδιαφέρονται βασικά για την επικοινωνιακή εκμετάλλευση του θέματος. Και για να αποδοθεί ακόμη πιο καθαρά η πλουτοπαραγωγική δυναμική της πολυμεταλλικής “υπεροψίας” και διάστασης είναι σκόπιμο να παρατηρηθεί και συμπληρωθεί πως:

• σε ότι αφορά στους συγκεκριμένους τύπους μεταλλεύματος, ο πολυμεταλλικός χαρακτήρας διευρύνει το κοιτασματολογικό δυναμικό και την οικονομική τους βάση, ενισχύει την αναπτυξιακή προοπτική, και αυξάνει τα περιθώρια παραγωγικής τους ανοχής και αντοχής απέναντι σε κάθε είδους σκαμπανεβάσματα στη διάθεση, ζήτηση και κατανάλωση ορυκτών πρώτων υλών. Η όποια «ανησυχία» δημιουργείται συχνά στην αξία του χρυσού, με αφορμή κυρίως διάφορα πολιτικά και χρηματιστηριακά «παιχνίδια», αντιμετωπίζεται με τη σταθερότητα και την δυναμική βιομηχανική παρουσία του ψευδαργύρου και του χαλκού. Ακόμη, η εμφάνιση παρακείμενης μεταλλοφορίας μαγγανίου στο περιβάλλον των πολυμεταλλικών κοιτασμάτων αποτελεί πρόσθετη μεταλλευτική παρακαταθήκη για την περιοχή.
• σε ότι αφορά στο δημόσιο συμφέρον η ολοκληρωμένη παραγωγική εκμετάλλευση του διαθέσιμου μεταλλευτικού δυναμικού στο σύνολό του, δημιουργεί ευνοϊκές προϋποθέσεις και συνθήκες καθετοποιημένης αξιοποίησης, μεγιστοποίησης του κοινωνικο-οικονομικού οφέλους και βέλτιστης περιβαλλοντικής διαχείρισης.

Τα περί εξόρυξης ή επένδυσης χρυσού δεν έχουν συνεπώς καμία σχέση με το πραγματικό περιεχόμενο της μεταλλευτικής δραστηριότητας στην Β.Α. Χαλκιδική. Στην ουσία πρόκειται για ένα ακόμη επικοινωνιακό τρικ που βολεύει όλους αυτούς που για διάφορους λόγους αναζητούν εναγωνίως να έχουν ένα ρόλο, έστω κα ι αν αυτός καταλήγει τελικά να είναι «εκ των πραγμάτων» εικονικός και κενός αξιόπιστων επιχειρημάτων.

Το ζητούμενο στη Β.Α. Χαλκιδική είναι μέσα από το πολυμεταλλικό περιεχόμενο των κοιτασμάτων να υπάρξει βιώσιμη μεταλλευτική δραστηριότητα (sustainable mining) στη βάση μιας συνολικά ολοκληρωμένης και αποτελεσματικής αποθεματικής αξιοποίησης (resource efficient exploitation), σύμφωνα με τις αρχές και τους κανόνες μιας κυκλικής οικονομικής προσέγγισης (circular economy). Πρόκειται λοιπόν για την εξόρυξη κοιτασμάτων μολύβδου-ψευδαργύρου στην Ολυμπιάδα και Μαύρες Πέτρες, και χαλκού στις Σκουριές. Στην εξέλιξη της παραγωγικής διαδικασίας η εφαρμογή νέων κατάλληλων τεχνολογιών και μεθόδων μεταλλευτικής επεξεργασίας έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση της αρχικής κοιτασματολγικής αξίας μέσα από την παραγωγή χρυσού, αλλά και αργύρου, ενώ παράλληλα προκύπτουν δευτερογενώς αξιοποιήσιμα απόβλητα. Γίνεται λόγος λοιπόν για μια «win-win» περίπτωση που διασφαλίζει από την μια μεριά μέγιστη πλουτοπαραγωγική αξιοποίηση και επαναξιοποίηση, και από την άλλη πλευρά πετυχαίνει βέλτιστη περιβαλλοντική διαχείριση.

[ΠΗΓΗ: http://greenminerals.blogspot.gr/, 17/3/2017]

Ανεξαρτητοποίηση από την υπόλοιπη διαπραγμάτευση για την αξιολόγηση, των τεσσάρων παραμέτρων που αφορούν τις τράπεζες και κρίνονται καθοριστικές για να προχωρήσει η μείωση των “κόκκινων” δανείων, προωθούν ΤτΕ και SSM.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες του “Κεφαλαίου”, το “παρασκήνιο” της επίσκεψης της επικεφαλής του SSM, Nτανιέλ Νουί, στην Αθήνα κινήθηκε σε δύο διαπιστώσεις. Πρώτον, ότι είναι δεδομένη η αδυναμία των ελληνικών τραπεζών να επιτύχουν τους στόχους μείωσης των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων που έχουν συμφωνήσει με τον SSM, εφόσον η διαπραγμάτευση τραβήξει μέχρι τον Μάιο. Όπως είχε γράψει το “Κ”, οι τραπεζίτες θεωρούν αναστρέψιμη την αρνητική εξέλιξη αύξησης των NPLs στους πρώτους μήνες του 2017, εφόσον η αξιολόγηση κλείσει μέχρι τον Απρίλιο. Δεύτερον, ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση αναπροσαρμογής ή ελάφρυνσης των στόχων.

Συνδυαστικά αυτά τα δεδομένα καθιστούν επιτακτική την ανάγκη να επιταχυνθούν νομοθετικά τα βοηθητικά “εργαλεία” για τις τράπεζες προκειμένου αυτές να επαναφέρουν εντός τροχιάς τους στόχους για τη μείωση των NPLs και να μπορέσουν να ανταποκριθούν στη στοχοθεσία του 2017, η οποία, μάλιστα, είναι ήπια σε σχέση με αυτήν του 2018 και του 2019.

Τα 4 τραπεζικά ορόσημα

Προς αυτή την κατεύθυνση, οι πληροφορίες του “Κ” αναφέρουν ότι ΤτΕ και SSM προωθούν την απόσπαση των τραπεζικών θεμάτων από τη συνολική αξιολόγηση, ζητώντας την άμεση νομοθέτησή τους. Πρόκειται για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό, τη νομική κάλυψη στα στελέχη τραπεζών και Δημοσίου για τις αναδιαρθρώσεις δανείων, τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και τη διευθέτηση του αναβαλλόμενου φόρου. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, στην απόσπαση των τραπεζικών “φακέλων” από τη συνολική διαπραγμάτευση για την αξιολόγηση συμφωνεί και η κυβέρνηση, καθώς το θέμα έχει τεθεί από την ΤτΕ σε συναντήσεις με τους εμπλεκόμενους αρμόδιους υπουργούς Οικονομικών, Οικονομίας και Δικαιοσύνης, κυρίους Τσακαλώτο, Παπαδημητρίου και Κοντονή, αντίστοιχα.

Δεν είναι τυχαίο ότι, στις πολύ προσεκτικές δηλώσεις της, η επικεφαλής του SSM, κυρία Noυί, επισήμανε πως η αντιμετώπιση των “κόκκινων” δανείων παραμένει η μείζων πρόκληση για τις ελληνικές τράπεζες και δήλωσε αισιόδοξη ότι με το νέο νομικό πλαίσιο, το οποίο αναμένεται να τεθεί σε ισχύ σύντομα, και αυτή η πρόκληση θα αντιμετωπιστεί. Η κυρία Noυί έκανε λόγο για ένα απογοητευτικό ξεκίνημα του 2017, στο οποίο υπήρξε παύση στην πρόοδο που είχαν επιτύχει οι τράπεζες, και τόνισε την ανάγκη άμεσης ολοκλήρωσης της αξιολόγησης, προκειμένου να δοθεί θετικό σήμα στις αγορές, στους επενδυτές και στους καταθέτες για τις τράπεζες.

Για τη μείωση των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων τους οι τράπεζες έχουν συμφωνήσει με τις εποπτικές Αρχές “φιλόδοξους, αλλά ρεαλιστικούς στόχους”, όπως επανειλημμένως έχουν αναφέρει ΤτΕ και SSM. Μέχρι τα τέλη του 2019 ο στόχος των τραπεζών είναι μείωση των υπολοίπων των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων τους κατά 38%, διαμορφώνοντας το αναμενόμενο υπόλοιπο των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων στα 66,7 δισ. ευρώ στο τέλος του 2019, από 106,9 δισ. ευρώ στο τέλος Ιουνίου του 2016.

Συνολικά οι τράπεζες είχαν πετύχει τους στόχους που είχαν θέσει για τις 30/9/2016, με μικρή μάλιστα θετική απόκλιση από τον στόχο, διαμορφώνοντας τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα στα 106 δισ. ευρώ. Ωστόσο, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια (δάνεια με καθυστέρηση μεγαλύτερη των 90 ημερών) κατέληξαν στα 79,3 δισ. ευρώ, αυξημένα κατά 1,5% σε σχέση με το ποσό-στόχο των 78,1 δισ. ευρώ. Αντίστοιχα, ο δείκτης μη εξυπηρετούμενων δανείων παρέμεινε σταθερός στο 38%, υπολειπόμενος κατά 1% από τον στόχο του 37% που είχε τεθεί για τις 30/9/2016.

Σημειώνεται ότι ο στόχος για τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα προβλέπει μείωσή τους στα 105,8 δισ. ευρώ στις 31/12/2016 και 105,2 δισ. ευρώ στις 31/3/2017 και, αντίστοιχα, για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια μείωσή τους στα 76,3 και 74,7 δισ. ευρώ.

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, της Νένας Μαλλιάρα, 20/3/2017]

Να διεκδικήσει το δικό της μερίδιο από την αύξηση, τουλάχιστον 20%, των Ρώσων τουριστών που αναμένονται φέτος στην Ελλάδα φιλοδοξεί η Θεσσαλονίκη, η οποία στα τρία τελευταία δύσκολα χρόνια για τη ρωσική οικονομία υπέστη απώλειες σχεδόν 50% στις διανυκτερεύσεις από τη συγκεκριμένη αγορά. Συγκεκριμένα, στόχος είναι να επανέλθουν το ταχύτερο δυνατό στα επίπεδα του 2013 (στις 90.071), καθώς μετά τη «βουτιά» δύο ετών (2014 – 2015), οι διανυκτερεύσεις των Ρώσων στα ξενοδοχεία της Θεσσαλονίκης σταθεροποιήθηκαν το 2016 με οριακή άνοδο (1,61%, στις 52.877).

Τα μηνύματα από τη Διεθνή Τουριστική Έκθεση ΜΓΓΤ που ολοκληρώθηκε στη Μόσχα είναι ιδιαίτερα θετικά τόσο για τη Θεσσαλονίκη όσο και για το σύνολο της χώρας, όπου οι πρώτες εκτιμήσεις αναφέρουν ότι δεν αποκλείεται φέτος οι Ρώσοι να σπάσουν το φράγμα του 1 εκατ. επισκεπτών. Πάντως, θα έλεγε κανείς ότι ακόμα και ο στόχος των 90.000 δεν αντικατοπτρίζει τις μεγάλες δυνατότητες διείσδυσης που έχει η συμπρωτεύουσα στη ρωσική αγορά, λόγω της μοναδικής βυζαντινής κληρονομιάς της αλλά και της εγγύτητάς της τόσο με το Άγιον Όρος όσο και με άλλους σημαντικούς πολιτιστικούς και παραθεριστικούς προορισμούς. Οι φορείς της Θεσσαλονίκης οφείλουν, αυτή τη φορά συντεταγμένα και σε συνεργασία, χωρίς εσωστρέφεια και διαγκωνισμούς, να αξιοποιήσουν τη διαγραφόμενη ευκαιρία.

[Σχόλιο: Αν κρίνουμε από την διαφαινόμενη αύξηση των προκρατήσεων για την Χαλκιδική, είναι σίγουρα πως η Θεσσαλονίκη θα επωφεληθεί σίγουρα. Πάλι η Χαλκιδική θα ηγηθεί της προσπάθειας αύξησης του τουριστικού ρεύματος στην Β. Ελλάδα.]

[ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, 20/3/2017]