ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ

ӧ졟岠?ܣꯠ�豩ﵠ?��?埡 ӵ�㬡��ĥ�ᠱ3 ɯ��15. (EUROKINISSI/әԇчӠć̇ԑϐϕˏө


(EUROKINISSI)

Το πάθημα του εμίρη στη Ζάκυνθο

Ο θυμός και οι απειλές του εμίρη του Κατάρ, Χαμάντ μπιν Χαλίφα αλ Θανί, που χαρακτήρισε ανέκδοτο τις επενδύσεις στην Ελλάδα, επειδή έχουν παγώσει τα σχέδιά του για αγορά μεγάλης έκτασης στη Ζάκυνθο, και η εκ νέου άρνηση του πρώην υπουργού Περιβάλλοντος, Π. Σκουρλέτη, να επαναλειτουργήσει η μονάδα Μεταλλουργίας Χρυσού στις Σκουριές Χαλκιδικής, καθώς και η ιδιωτικοποίηση του 19% της ΔΕΗ, έφεραν ξανά στο προσκήνιο το μεγάλο θέμα έλλειψης ουσιαστικού ενδιαφέροντος και για εισροή κεφαλαίων στη χώρα.

Αλλεπάλληλα μηνύματα από το εξωτερικό αναφέρουν ότι υπάρχουν σοβαροί επενδυτές που εξακολουθούν να βλέπουν την Ελλάδα ως μια χρυσή ευκαιρία επιχειρηματικών deals, αλλά σκοντάφτουν στην ασταθή πολιτική κατάσταση, στην υψηλή φορολογία, στη γραφειοκρατία και στη διαφθορά.

Παράδειγμα: «Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από Έλληνες επιχειρηματίες της Αυστραλίας να επενδύσουν στη χώρα μας. Ωστόσο, η γραφειοκρατία τούς κρατάει πίσω», αποκάλυψε ο Βασίλης Παπαστεργιάδης, πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης. «Προ 10ετίας είχαμε πελάτες που προχώρησαν στην αγορά ακινήτων και επιχειρήσεων στην Ελλάδα. Τα προβλήματα που συνάντησαν στην πορεία τούς ανάγκασαν να τα πουλήσουν και να αποχωρήσουν», πρόσθεσε.

Χρειάζονται 100 δισ. ευρώ

Έχει λεχθεί ότι για να μπορέσει η χώρα μας να γυρίσει στα οικονομικά επίπεδα του 2009, χρειάζονται περίπου 100 δισ. ευρώ ή 12 επενδύσεις παρόμοιες με το Ελληνικό.

Αυτός ο αριθμός είναι κολοσσιαίος, αν σκεφτούμε ότι το συνολικό ΑΕΠ της χώρας έχει συρρικνωθεί στα 180 δισ. ευρώ. Δηλαδή χρειαζόμαστε περισσότερο από 60% αύξηση του σημερινού ΑΕΠ για να επιστρέψουμε στο 2009, όταν η χώρα είχε ΑΕΠ περίπου στα 300 δισ. ευρώ.

«Οι άμεσες παραγωγικές επενδύσεις στην Ελλάδα έχουν σταματήσει, καθώς η χώρα παραπαίει στο χείλος της χρεοκοπίας και “φλερτάρει” με την εκδίωξη από την Ευρωζώνη. Η μαχητική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ και η ασταθής συμπεριφορά της ελληνικής κυβέρνησης έχουν αναπόφευκτα καταστρέψει την αξιοπιστία της Ελλάδας ως επενδυτικού προορισμού. Όμως, οι παρατεταμένες οικονομικές δυσκολίες είχαν ήδη βάλει την Ελλάδα σε μία κατηγορία που η κυβέρνηση της και πολλοί πολίτες της θα απέρριπταν: εκείνη της αναδυόμενης αγοράς, όπως την κατηγοριοποιεί ο δείκτης MCSI, που υποβάθμισε τη χώρα από εκείνη της ανεπτυγμένης αγοράς, στα τέλη του 2013», γράφουν οι FinancialTimes .

Οι εταιρικοί επενδυτές θέλουν να βλέπουν σταθερότητα, προβλεψιμότητα και ανάπτυξη. Αυτήν τη στιγμή, η Ελλάδα δεν δείχνει τίποτα από αυτά… Μέχρι τώρα, μέσα στο 2015, οι υπηρεσίες δεδομένων ξένων οίκων έχουν καταγράψει μόνο τέσσερα πρότζεκτ άμεσα παραγωγικών επενδύσεων, με συνολικές κεφαλαιακές δαπάνες 13 εκατ. δολάρια. Σε όλο το 2014 καταγράφηκαν 19 πρότζεκτ των 583 εκατ. δολαρίων, μία σημαντική πτώση σε σύγκριση με το 2013, όταν η Ελλάδα προσέλκυσε 36 πρότζεκτ που έφταναν στα 3 δισ. Πέρυσι, ήταν η πρώτη φορά από το 2005 που το κεφάλαιο των άμεσα παραγωγικών επενδύσεων έπεσε κάτω από το όριο του 1 δισ. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, το 2016 θα ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο.

Οι εταιρείες που έχουν επενδύσει στην Ελλάδα φέτος έχουν κάνει «μαζεμένες» επενδύσεις. Η Gulf Air του Μπαχρέιν και η Swiss Belhotel με έδρα το Χονγκ Κονγκ άνοιξαν γραφεία πωλήσεων στην Αθήνα, ενώ η λογιστική εταιρεία Gefco, θυγατρική της RussianRailways, ανακοίνωσε τον Απρίλιο πλάνα για παράρτημα στην Ελλάδα. Η U-bloc, με έδρα την Ελβετία, επεκτάθηκε σε νέο γραφείο στην Αθήνα, σύμφωνα με διεθνείς αναλυτές. Σε ό,τι αφορά την επένδυση του Κατάρ στη Ζάκυνθο, η χώρα θα χάσει 2 δισ. ευρώ σε επενδύσεις και μερικές εκατοντάδες θέσεις εργασίας συν την περαιτέρω άνοδο του τουρισμού στην περιοχή της Ζακύνθου, επειδή αντιδρούν το Δασαρχείο, η Εφορία, η Πολεοδομία και η Εκκλησία, η οποία υποστηρίζει ότι η συγκεκριμένη έκταση είναι ιδιοκτησία της.

Αλήθεια, εκείνο το περίφημο «fasttrack» για εκείνους που θέλουν να επενδύσουν τι έγινε;

Αυτό το παράδειγμα είναι ένα από τα πολλά της παραδοξότητας και του σουρεαλισμού που επικρατεί. Να θυμηθούμε την περίπτωση του Ελληνικού, που επί πέντε χρόνια έγινε απίστευτος αγώνας για να ακυρωθεί μία επένδυση 8 δισ. ευρώ; Για την επένδυση των 300 εκατ. ευρώ στον Κηφισό, σε μία από τις πιο υποβαθμισμένες γειτονιές της Αθήνας που έχει περάσει από την κόλαση και πάλι είναι στο περίμενε ακόμα μίας δικαστικής απόφασης; Για την επένδυση των 350 εκατ. ευρώ στον Κάβο Σίδερο στην Κρήτη, που επί 15 χρόνια ο επενδυτής προσπαθεί και εμείς προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να τον διώξουμε; Για τα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική; Για τις προσπάθειες για αιολικά πάρκα στην Κρήτη, που αντιμετωπίζονται λίγο πολύ ως συμφορά;

Μην μπορώντας η κυβέρνηση να προσελκύσει ιδιώτες επενδυτές, παρά το γεγονός ότι έχει βγάλει στο σφυρί νησιά, παραλίες, ιαματικές πηγές, ιστορικά κτίρια και τεράστιες εκτάσεις φιλέτα, προσέφυγε στο ξεπούλημα των εθνικών υποδομών (σιδηρόδρομος, λιμάνια, αεροδρόμια, ταχυδρομεία, νερό), αλλά και πάλι χωρίς το ανάλογο της αξίας τους τίμημα.

Και εκεί όμως τα πράγματα δεν πάνε καλά. Η προσέλκυση ξένων για επενδύσεις στον εθνικό πλούτο βρίσκει άρνηση λόγω έλλειψης πόρων.

Επεκτάσεις Αττικής Οδού

Οι επεκτάσεις της Αττικής Οδού είναι μία ιστορία 15 ετών… Λόγω σφοδρών αντιδράσεων από δήμους και φορείς, το έργο δεν προχώρησε και τελευταία φορά το είδαμε να ανασύρεται το 2010 με σμίκρυνση έργου. Τελικά, το έργο παραμένει στα συρτάρια του υπουργείου, καθώς χάθηκε μαζί με την κρίση. Τώρα έχουν βγει από τα συρτάρια ως δύο διαφορετικά πρότζεκτ, οι επεκτάσεις προς το Λαύριο αλλά και η αστική σήραγγα μέχρι τη Λ. Βουλιαγμένης, αλλά αναζητούνται επενδυτές.

Δυτικός σιδηροδρομικός άξονας

Υπάρχει ένα πλάνο για ανάπτυξη σιδηροδρομικής γραμμής από την Ηγουμενίτσα και τα Ιωάννινα μέχρι το Αντίρριο. Μάλιστα, το είχε εγκρίνει και η EE.Έπειτα το έργο έπεσε πάνω σε δύο αξεπέραστα εμπόδια. Το ένα ήταν η χρηματοδότηση και το δεύτερο και πιο σημαντικό ήταν… η γέφυρα Ρίου Αντίρριου, που η κατασκευή της είναι τέτοια που απαγορεύει τη διέλευση τρένου. Αυτό αποτέλεσε τον βασικό παράγοντα για να μην προχωρήσει ποτέ το έργο.

Πάρα ταύτα υπάρχει ένα τμήμα γραμμής στην Αιτωλοακαρνανία που εκσυγχρονίστηκε, πληρώθηκε και μετά… εγκαταλείφθηκε, λεηλατήθηκε και σήμερα θυμίζει τις (κακές) μέρες των παχιών αγελάδων με τις ανάλαφρες αποφάσεις έργων.

Στην περίοδο της κρίσης, οι πιο πολλές ιδιωτικές επενδύσεις είναι μικρού η μεσαίου μεγέθους για να… χορτάσουν τα άδεια κρατικά ταμεία.

[ΠΗΓΗ: ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ, του Δημήτρη Σταυρόπουλου, 12/11/2016]