Μία ιδιαίτερα πετυχημένη προσπάθεια αναβίωσης των αρχαίων Αριστοτελείων, πραγματοποιήθηκε τη δεκαετία του 1960 στην Ιερισσό. Τα αρχαία «Αριστοτέλεια» ήταν εορταστικές εκδηλώσεις στη μνήμη του μεγάλου φιλοσόφου της αρχαιότητας, Αριστοτέλη, που τελούνταν στην πατρίδα του, τα Στάγειρα, τον 4ο και 3ο αιώνα π.Χ. .
Ήδη από τη δεκαετία του 1950 υπήρχε μία δυναμική αλλά άτυπη αθλητική κίνηση στην κωμόπολη της Ιερισσού. Με πρωτοβουλία της Ε.Α.Ψ,μιας αντισυμβατικής ομάδας νέων της εποχής, που ανάμεσα στα μέλη της ήταν ο Νικόλαος Πασχαλίδης, ο Ιωάννης Τσιριγώτης, ο Θεόδωρος Γκατζώνης κ.α. , καθώς και άλλοι νέοι Ιερισσιώτες[i], συστάθηκε το 1957 ο μουσικογυμναστικός σύλλογος «Άκανθος» Ιερισσού.
Το 1960, με πρωτοβουλία του καθηγητή Σωματικής Αγωγής Ιωάννη Μάγκλαρη που υπηρετούσε την εποχή αυτή στο γυμνάσιο της Αρναίας, τον πρόεδρο της κοινότητας Ιερισσού Περικλή Βεργίνη[ii], τον πρόεδρο του «Α.Μ.Σ. Άκανθος» Κωνσταντίνο Παπαστεργιαννό, τον γραμματέα της κοινότητας Ιωάννη Μαρίνο και τους τότε αθλητές Βασίλειο Γκατζώνη και Ιωάννη Ζέκιο, προτάθηκε η αθλητική και πολιτιστική διοργάνωση των «Α’ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΩΝ». Η πρόταση αυτή υιοθετήθηκε από το κοινοτικό συμβούλιο, τους τοπικούς συλλόγους και παράγοντες με ενθουσιασμό.
Το πρόγραμμα που καταρτίστηκε περιελάμβανε αγώνες στίβου, ιπποδρομίες, ποδηλατοδρομίες, διαγωνισμό παραδοσιακών χορευτικών συγκροτημάτων και θεατρικές παραστάσεις. Η συμμετοχή αθλητών και χορευτικών ομίλων από τον πρώτο κιόλας χρόνο ήταν επιτυχής, πέρα από κάθε αισιόδοξη πρόβλεψη, όπως αναφέρει στο βιβλίο του «Ιερισσός, αιώνιο ταξίδι στους δρόμους της παράδοσης και του πολιτισμού» ο συνεργάτης του περιοδικού μας Ιωάννης Μαρίνος[iii]. Πλήθος κόσμου επισκεπτόταν την Ιερισσό για να παρακολουθήσει τους αθλητικούς αγώνες και να θαυμάσει τα χορευτικά συγκροτήματα και τις άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Σύντομα, μπορούμε να πούμε, η Ιερισσός έγινε το κέντρο της πολιτιστικής και αθλητικής κίνησης της Χαλκιδικής.
Τα «Αριστοτέλεια» από τότε εξελίχθηκαν, εμπλουτίστηκαν με νέους αγώνες (όπως η σκοποβολή), και νέες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Από το 1963 μαζί με τα «Αριστοτέλεια» ενσωματώθηκε και η “ημέρα του Ναύτη” με διοργανωτή το Λιμεναρχείο Ιερισσού, δίνοντας τη δροσερή, γαλάζια πινελιά της στον όμορφο και δυναμικό αυτόν καμβά της γιορτής.
Γράφει γι’ αυτή ο τύπος της εποχής[iv]:
«… Εἰς τὴν θαυμασίαν ἑορτὴν μετέσχον ὅλα τὰ σκάφη τῆς Ἱερισσοῦ, τὰ ὁποῖα ἐνεφάνισαν φαντασμαγορικόν θέαμα ὡς ἦσαν φωταγωγημένα. Τὴν φαντασμαγορίαν καθίστων ἐντονωτέραντὰ πυροτεχνήματα τὰ ὁποῖαἀ φθόνως ἐκάησαν.
Θαυμάσιον ἐπίσης ἦτοτὸ θέαμα, τὸ ὁποῖον παρουσίασεν ὁμάς λευκοφορεμένων κοριτσιῶν τῆς Ιερισσοῦ, τὰ ὁποῖα ἐπὶ τῆς – ἅςτὴνεἴπωμεν – ναυαρχίδος τοῦ στόλου ἐκράτουν πολύχρωμα φανάρια καὶ ἔψαλλον διάφορα δημοτικὰ καὶ δὴ ναυτικὰ ᾄσματα».
Όλοι οι πολιτικοί και κοινωνικοί φορείς της Χαλκιδικής θεωρούσαν χρέος τους να παρευρίσκονται στο μεγάλο αυτό γεγονός. Ανάμεσά τους οι Βουλευτές του νομού, ο Νομάρχης, οι δήμαρχοι, κοινοτάρχες, εκπαιδευτικοί, αθλητικοί παράγοντες, κ.α.
Όμως, η σημαντική αυτή εκδήλωση για τον νομό μας και την Ιερισσό, δε θα είχε καμία τύχη αν δεν αγκαλιαζόταν εθελοντικά από συλλόγους, φορείς και τους κατοίκους της όμορφης και δημιουργικής αυτής κωμόπολης.
Τα επόμενα χρόνια ο στίβος αναπτύχθηκε ανάμεσα στη νεολαία της Ιερισσού. Το 1965 π.χ., στη τελική κατάταξη των αθλητών στίβου της Χαλκιδικής στα «Αριστοτέλεια», πρώτος αναδείχθηκε ο Πολύγυρος με 27 β. , δεύτερη η Ιερισσός με 18 β. και τρίτη η Αρναία με 12β.[v] .
Το τέλος των «Αριστοτελείων» ήρθε το 1971. Το τότε δημοτικό συμβούλιο Ιερισσού αποφάσισε να σταματήσει την όμορφη και σημαντική αυτή αθλητική γιορτή με πρόφαση το οικονομικό κόστος!
Στα «Ι’ Αριστοτέλεια» το 1970, που ήταν και τα τελευταία, συμμετείχαν 120 αθλητές από όλη τη Μακεδονία.
Εν όψει του έτους «Αριστοτέλη» που διανύουμε φέτος (2016), η ομάδα του «Κυττάρου» Ιερισσού κάνει ανοιχτή πρόταση στο δήμο Αριστοτέλη και στους αθλητικούς, πολιτιστικούς και κοινωνικούς φορείς της περιοχής, για αναβίωση της τόσο σημαντικής και απαραίτητης σήμερα αυτής διοργάνωσης.
[i] Πληροφορία του Νικόλαου Πασχαλίδη τον Ιανουάριο του 2016 στον γράφοντα.
[ii] Ο Περικλής Βεργίνης διατέλεσε επί σειρά ετών κοινοτάρχης και κατόπιν δήμαρχος Ιερισσού.
[iii] Ιωάννης Μαρίνος, Ιερισσός, αιώνιο ταξίδι στους δρόμους της παράδοσης και του πολιτισμού, σ. 26.
[iv]Εφημερίδα «Φωνή της Χαλκιδικής», 7 Ιουλίου 1963, σ. 4
[v]Εφημερίδα «Φωνή της Χαλκιδικής», 20 Ιουνίου 1965, σ.4.
[ΠΗΓΗ: http://respentza.blogspot.gr/, των Χρήστου Καραστέργιου & Σωτηρίας Καραστέργιου, δημοσιεύθηκε στο πολιτισμικό περιοδικό “Κύτταρο Ιερισσού, τ.13/2016]