«Ο κ. Σκουρλέτης παραβιάζοντας ακόμη και το Σύνταγμα (μετά τις αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας) έκλεισε τις Σκουριές γελοιοποιώντας τον πρωθυπουργό του, ο οποίος καλεί τους ξένους επενδυτές να συμβάλουν με τα χρήματα και την τεχνογνωσία τους σε αναπτυξιακά έργα στη διψασμένη για αυτά χώρα μας».
Ο κ. Τσίπρας ως πρωθυπουργός αλλά και ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύθηκε ακόμη και με την υπογραφή του, αλλά και με λαϊκή εντολή, όπως λέει ο ίδιος, για να προχωρήσει και τις αποκρατικοποιήσεις. Άρα η κυβέρνηση του οφείλει να τις προωθήσει και συνεπώς να στηρίξει το ΤΑΙΠΕΔ και τον αποτελεσματικό πρόεδρο του κ. Πιτσιόρλα στον οποίο έχει ανατεθεί από τον Πρωθυπουργό αυτό το δύσκολο έργο. Ωστόσο οι υπουργοί, τους οποίους ο ίδιος ο Πρωθυπουργός επέλεξε ως συνεργάτες του για να φέρουν σε πέρας τους προγραμματικούς στόχους της κυβέρνησης, όχι μόνο διαφωνούν με τις κυβερνητικές δεσμεύσεις και με τη βούληση του κ. Τσίπρα αλλά φανερά και επισήμως προσπαθούν να τις τορπιλίσουν με κάθε τρόπο.
Ο κ. Σκουρλέτης παραβιάζοντας ακόμη και το Σύνταγμα (μετά τις αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας) έκλεισε τις Σκουριές γελοιοποιώντας τον πρωθυπουργό του, ο οποίος καλεί τους ξένους επενδυτές να συμβάλουν με τα χρήματα και την τεχνογνωσία τους σε αναπτυξιακά έργα στη διψασμένη για αυτά χώρα μας. Έστειλε ταυτόχρονα στην ανεργία τους εργαζομένους σε αυτές.
Ο κ. Σπίρτζης με «πόνο ψυχής» ενέκρινε μεν την ανάληψη από γερμανικά συμφέροντα του εκσυγχρονισμού και της ανάπτυξης των εν διαλύσει δεκατεσσάρων περιφερειακών αεροδρομίων μας, αναζητεί όμως παράθυρα τορπιλισμού. Ταυτόχρονα υπονομεύει τον διαγωνισμό για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ και συμπλέει με εκείνους που προσπαθούν να ματαιώσουν το τεράστιο αναπτυξιακό έργο στο πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού που θα δώσει εργασία σε δεκάδες χιλιάδες ανέργους.
Ο κ. Δρίτσας διαφωνεί με την πώληση του ΟΛΠ για την οποία έχει επιλεγεί η κινεζική COSCO ύστερα από διαγωνισμό. Δηλώνει μάλιστα ότι «δεν υπάρχει συμφωνία ΟΛΠ – COSCO, για να χλευαστεί εν τούτοις από τον πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ η δήλωση αυτή ως «δευτερεύουσας σημασίας»!
Ο κοινός νους μου διερωτάται: Αν όντως ο κ. Τσίπρας είναι όχι μόνο τύποις αλλά και στην ουσία πρωθυπουργός, γιατί επέλεξε ως υπουργούς πρόσωπα που διαφωνούν με την πολιτική της κυβέρνησης και την υπονομεύουν με κάθε τρόπο; Και γιατί τους διατηρεί στις θέσεις τους, αφού όχι μόνο διαφωνούν αλλά και υπονομεύουν την πολιτική του και τις διεθνείς δεσμεύσεις που φέρουν την υπογραφή του; Και πώς να μη διερωτηθούν εύλογα οι σκεπτόμενοι πολίτες αλλά και οι ξένοι παράγοντες μήπως είναι πρωθυπουργός περιορισμένης ευθύνης χειραγωγούμενος από κάποιο κομματικό διευθυντήριο στο οποίο οφείλει υποταγή; Και πώς διακινδυνεύει να καλεί τους ξένους κεφαλαιούχους να επενδύσουν σε αναπτυξιακά έργα στη χώρα μας, αφού δεν μπορεί να επιβάλει στους υπουργούς, τους οποίους ο ίδιος υποτίθεται ότι επέλεξε, να σέβονται τις πρωθυπουργικές προσκλήσεις και διαβεβαιώσεις; Εκτός αν παριστάνει ότι έχει τη βούληση, αναθέτοντας στους υπουργούς να την τορπιλίζουν. Τόσο σατανικός;
Αλλά ας μην τον αδικώ. Το ότι προωθεί αποτελεσματικά τις αναπτυξιακές επενδύσεις το απέδειξε με το θεαματικό ταξίδι του στο Ιράν. Άνοιξε ευκαιρίες για εξαγωγές και επενδύσεις από έλληνες επιχειρηματίες στη χώρα των αγιατολάχ, μια και το αριστερό κλίμα στην Ελλάδα τις τορπιλίζει. Μεγάλη η χαρά των ιρανών ανέργων.
[ΠΗΓΗ: ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, του Γιάννη Μαρίνου, 14/02/2016]